Wie zich op het gebied van social media een beetje bezighoudt met veganisme, kan dit boek bijna niet hebben gemist: Breaking Vegan. Dit boek werd geschreven door de Amerikaanse Jordan Younger – vroeger bekend van het populaire Instagramaccount ‘The Blonde Vegan,’ nu ‘The Balanced Blonde.’ Het boek heeft ongelooflijk veel kritiek gekregen en dat maakte mij nieuwsgierig. Dat is toch hoe die dingen werken. Ik besloot het boek te lezen.
Voordat ik het boek las, las ik eerst wat van de kritieken. Ik zeg ‘wat,’ want ik had me hier echt dagen mee bezig kunnen houden. Wát een bagger is er over dit meisje uitgestort. De titel werkt voor veganisten als een rode lap op een stier en dat snap ik wel een beetje – maar om je nou zó boos te maken? Na een paar bladzijdes vol commentaren te hebben gelezen besloot ik maar aan het boek te beginnen, anders zou ik er nooit doorheen komen.
Om je een korte samenvatting te geven van waar dit boek over gaat even wat feiten op een rij:
– Jordan heeft, al sinds haar jonge jaren, een vrij lastige verhouding met eten.
– Jordan heeft tal van diëten en detoxkuren uitgeprobeerd.
– Jordan heeft een periode plantaardig gegeten.
– Dit is ook de periode waarin Jordan’s eetstoornis – orthorexia – zich (verder) heeft ontwikkeld.
– Jordan is gestopt met 100% plantaardig eten.
– Jordan beschrijft hoe ze van een leven met extreme diëten en een eetstoornis naar een meer gebalanceerd voedingspatroon en leven is gegroeid.
Voor mij gaat dit boek veel meer over orthorexia dan over veganistisch eten. Misschien vraag je je af wat orthorexia voor aandoening is? Bij Orthorexia Nervosa is er sprake van een intensieve dwangmatigheid in het binden aan een bepaalde voedingswijze. Iemand die aan orthorexia lijdt, heeft (over het algemeen) een obsessie voor gezond eten. Helaas is orthorexia nog geen erkend ziektebeeld zoals bijvoorbeeld anorexia dat is, terwijl beide eetstoornissen heel veel gelijkenissen hebben. Doordat er nog niet heel veel bekend is over orthorexia, nemen ook veel mensen deze eetstoornis niet serieus én weten we ook niet precies hoeveel mensen er aan orthorexia lijden. Als je het ons vraagt is orthorexia een zwaar onderschatte aandoening en wijst alles erop dat het aantal jonge mensen dat aan deze eetstoornis lijdt met de dag groeit – getuige de berichten die we op social media voorbij zien komen.
Even terug naar het boek. Waarom zijn er zoveel veganisten boos op Jordan? Ik denk met name omdat de titel van het boek ongelukkig is gekozen. Dit meisje is namelijk nooit vegan geweest. Ze at plantaardig, ja, dat klopt. Maar dat maakt iemand nog geen veganist. Yordan volgde een uitgekleed plantaardig dieet, dat grotendeels uit het eten van (rauwe) groenten en fruit bestond, met als bedoeling om hier slank en gezond bij te blijven. Een ‘ethical vegan’ heeft heel andere redenen om dierlijke producten te laten staan. Daarbij komt dat een veganist veel meer dan groenten en fruit alleen eet. De titel van het boek doet vermoeden dat Jordan veganist was, ziek werd en daarom brak met veganisme. Zo is het, als je het boek goed leest, niet gegaan.
Maar is plantaardig eten dan slecht voor je? En hoe komt het dan dat Yordan een eetstoornis ontwikkelde terwijl ze veganistisch at? In ieder dieet en in iedere lifestyle is uitgebalanceerd eten belangrijk. Alleen maar broodjes shoarma? Geen goed idee. Alleen maar friet met ketchup, want vegan? Ook geen goed idee. Alleen maar wortels met hummus? Net zo goed geen goed idee. Doorslaan naar één kant kan altijd gebeuren, welk dieet je ook volgt. Daar kun je het veganistische dieet (als je het dan toch een dieet wilt noemen,) niet de schuld van geven.
Ik snap de keuze voor de titel wel. Die is ongetwijfeld puur op commerciële grond gekozen door de uitgeverij van het boek. En nouja, het werkt. Want ook ik wilde wel eens weten wat er dan allemaal over veganisme zou worden geschreven en hoe het nou precies zat. Veganisme staat volop in de spotlights momenteel en plantaardig eten is hip and happening – het boek kon commercieel gezien niet op een beter moment uitkomen en ook niet onder een betere titel.
Voor het aantal boekverkopen is het ongetwijfeld gunstig, maar zonde vind ik het wel. Waarom? Omdat het boek een veel belangrijker onderwerp bespreekt, namelijk: orthorexia (en andere eetstoornisen.) Over veganisme wordt al wel genoeg gepraat, maar over dit onderwerp nog niet. Ik hoop maar dat deze boodschap voldoende overkomt. Dagelijks maken wij ons zorgen om, met name, jonge meisjes die overduidelijk een zeer grote interesse hebben voor gezondheid, slank zijn en het perfecte plaatje bereiken.
Ik (M), als ‘dikke vrouw,’ heb het gevoel dat ik niet zoveel over dit onderwerp mag zeggen. Waarom? Omdat wanneer ik dit wel een keer doe, ik binnen vijf minuten de ‘thin shaming’ kaart gespeeld krijg. Ik wil helemaal niets of niemand shamen. Ik vind het gewoon gevaarlijk hoe ongelooflijk veel nadruk er altijd maar weer moet liggen op gewicht, vormen, strak zijn, een modellenfiguur en de conditie van je huid. Ik, als vrouw van 29 jaar, weet inmiddels heel goed dat dit soort zaken niet voor iedereen haalbaar zijn en dat er andere dingen in het leven vele malen belangrijker zijn. Maar ik maak me oprecht zorgen om de generatie na mij (en die dáárna) en het boek Breaking Vegan heeft deze zorg voor mij maar weer eens bevestigd.
Heb jij een jonge dochter of zoon? Of een buurmeisje, oppaskind, leerling of nichtje of neefje? Praat alsjeblieft over dit onderwerp met elkaar. Misschien helpt het boek Breaking Vegan je om meer te leren over orthorexia. Misschien ga je zelfs signalen beter herkennen, bij jezelf of bij anderen. Ik hoop echt dat het boek op deze manier een positieve uitwerking zal hebben en dat mensen om het hele ‘stoppen met veganistisch eten’ verhaal heen kunnen lezen – dan is het doel van het boek volgens mij behaald.
Wil je meer weten over orthorexia of over eetstoornissen in het algemeen? Of wil je graag praten met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt of op dit moment meemaken? Breng dan zeker even een bezoekje aan de website Proud2BeMe.
Breaking Vegan kun je hier bestellen. (affiliatelink – wanneer je het boek via deze link bestelt, krijgen wij een klein percentage van het aankoopbedrag)
Wil je ook iets kwijt over dit onderwerp? Voel je vrij om bij de comments je gedachten te uiten.
Ik heb het boek niet gelezen maar door je review stiekem toch nieuwsgierig. Het is jammer dat het veganisme op deze manier extra aandacht krijgt door de titel van het boek. Alhoewel het onderwerp orthorexia hierdoor ook wat bekender wordt en wat de gevolgen daarvan kunnen zijn. Helaas worden deze twee nu door dit boek aan elkaar gekoppeld en dat is jammer.
Liefs,
Eva
Ik denk dat je het boek heel interessant zult vinden om te lezen, met jouw achtergrond!
Ik had er inderdaad ook al veel over gelezen via social media, maar na al die kritiek en jouw verhaal ben ik toch wel heel benieuwd geworden naar het boek. Naar mijn mening is het inderdaad wel goed dat er aandacht wordt besteedt aan orthorexia (en ‘veganisme’), maar die titel maakt het toch wel extreem hoor. Veel mensen zullen het, denk ik, niet echt serieus nemen door zo’n titel. Maar hé, het is commercieel gezien wel heel goed uitgedacht!
Hoewel de lading niet dekkend, snap ik wel dat de uitgever voor deze titel gekozen heeft: vegan zijn was haar unique selling point en nu ze (om wat voor reden dan ook) niet meer vegan is, is dat het “nieuws”, en die boeken moeten verkocht worden.
Ik vind het allemaal een niet bijster ethische manier van handelen van degene(n) die besloten hebben het zo aan te pakken, want het is al ellendig genoeg om een eetstoornis te hebben en te proberen daar vanaf te komen, zonder dat vervolgens de hele wereld nog eens over je heen dondert dat je een hufter bent omdat je nu niet meer vegan eet.
Want hoewel het voor niet-eetgestoorde mensen uiteraard zo is dat er meer is in de wereld dan “gezond” eten en/of slank/”gezond”/fitgirl/whatever zijn, is dat voor mensen met een eetstoornis waar het leven om draait. Een eetstoornis (maakt niet uit welke) is een rottige ellende waar zelfs tegenwoordig nog veel misinformatie en onbegrip over is, misschien dat door die titel een boel boze mensen dit boek kopen, en na het lezen alsnog een genuanceerder beeld krijgen van de situatie, wat hopelijk kan bijdragen tot meer begrip en compassie voor Jordan(‘s beslissing).
Als mensen het boek goed lezen (wat veel boze vegans niet hebben gedaan, blijkt uit de commentaren die ik overal lees,) dan kun je eigenlijk niet anders dan gewoon respect en begrip tonen. Ze zegt zelf ook heel duidelijk in het boek dat ze veganisme niet wil blamen en dat ze altijd al een moeilijke verhouding met eten/dieten/niet eten heeft gehad. Ik zelf heb na het lezen van het boek alleen maar meer begrip gekregen voor mensen die lijden aan orthorexia óf een andere eetstoornis.
Slightly OT: net in de bus realiseerde ik me dat ik me best kan voorstellen dat mensen teleurgesteld zijn als iemand waar ze fan van zijn van hun “geloof” valt en dat dat als “verraad” kan voelen, maar ik vind de reacties die Jordan krijgt echt beyond.
Ik ben dan altijd zo benieuwd naar waar dat vandaan komt, of het misschien heel jonge mensen zijn die nog wat moeite hebben met het concept “nuance”, of dat het komt omdat er een schermpje tussenzit of dat het komt omdat mensen toch niet zo gezellig zijn… /filosofeer
Fijne recensie. Om eerlijk te zijn kende ik orhorexia als nog niet.
Ik vind dat er in het onderwijs zeker een taak voor docenten ligt om kinderen iets bij te brengen over voedingen. Informerend, want leerlingen moeten zelf een keuze maken wat betreft bv. vegetarisch of veganistisch eten.
Ik liet in mijn lessen tevens diverse eetstoornissen de revue passeren, waaronder anorexia bij sporters. Gezond eten is goed, maar té gezond is soms echt niet gezond meer!
Klopt, er ís weinig aandacht voor. Ik praat er veel over met mijn leerlingen in het mbo, maar dat is eigenlijk al een paar jaar te laat..
Ik kom i mijn voedingspraktijk ook af en toe iemand tegen die door orthorexia serieus ondergewicht heeft ontwikkeld/opgelopen. Dit is een lange en ingewikkelde weg terug (ook via gezond eten het liefst, maar anders en volwaardiger). En dat zou het uitgangspunt van elk dieet moeten zijn. Volwaardige voeding en dat kan vega(n) en met vlees/vis.
Orthorexia is nog best onbekend en niet altijd erkend door een huisarts. Iemand wordt al gauw in de hoek van anorexia weggezet. Die is echt iets heel anders en de weg naar genezing en weer een gezond lichaam(sgewicht) is ook echt een hele andere.
Goed om je recensie van dit boek in dit licht te zetten. Wellicht helpt het anderen ook om hulp te zoeken als je te veel gewicht bent verloren door (te) gezond eten. Eigenlijk is dat ongezond. Je lichaam heeft veel verschillende voedingsstoffen nodig. Ook vetten bijvoorbeeld. Dit staat los van een schoonheidsideaal, maar heeft vooral alles te maken met lief zijn voor jezelf en goed zorgen voor jezelf om gezond te blijven en energie te hebben.
Ik denk dat je dit boek heel interessant zult vinden om te lezen, als dietist/voedingsdeskundige zijnde!
Voor mij klinkt het verhaal van Jordan helaas bekend. Ik kan me ook wel voorstellen dat de titel slaat op het feit dat het nu best wel hip is om vegan te eten en social media ook wel vol staat met dunne knappe meiden die vegan eten en in perfecte yogaposes op het strand staan. Een beetje de nieuwe modellen zeg maar, en als je dan al een aanleg hebt voor een eetstoornis dat het heel erg kan triggeren.
Ik werd vegetariër op mijn 8e en ontwikkelde rond mijn 12e anorexia/orthorexia. Toen ik rond mijn 20e eindelijk werkte aan mijn herstel wist ik niet meer of ik dingen wel of niet at uit principe of uit angst om dik te worden/controle te verliezen. Ik ben toen ook weer alles gaan eten.
Inmiddels ben ik hersteld en heb ik bewust de keuze gemaakt om vegetarisch te eten (ik koop alleen bio zuivel en eieren). Qua verzorgingsproducten en kleding ben ik helemaal veganistisch.
Strategisch gezien snap ik em wel. Een boek over een stoornis spreekt minder snel aan. Sceptische mensen tegenover veganistisch leven zullen dit zo sneller gaan lezen en zoals je zelf merkt worden veganisten ook getriggerd. Al met al een veel groter publiek dan een eetstoornis (die nog niet eens erkent is) zal bereiken. Dat de titel misleidend is zie je tegenwoordig ook veel in kranten. De kop klopt vaak van geen kanten, alleen om mensen te trekken het artikel te lezen. Jammer dat dat zo moet, maar het positieve is misschien dat er wel meer bekendheid over orthorexia komt en het misschien straks wel serieus genomen wordt.
Goed review, ik had inderdaad al wat erover gehoord. En ook al een tijd geleden haar blog gevonden. Volgens mij propageert zij het ook helemaal niet van ophouden met plantaardig eten. ik vind haar juist best realistisch in de zin dat ze haar beperkingen en valkuilen ziet, en dat voor haar het nodig was om van het plantaardige eten af te stappen, voor haar eigen gezondheid. Dus ik heb ook een beetje het idee dat mensen het maar vluchtig lezen en er dan over vallen. Tja de titel zal qua publisiteit het goed doen, maar er zit inderdaad meer achter dan dat. Een goede om eht er wel over te hebben. We kennen allemaal wel anorexia, maar op deze manier een eetstoornis ontwikkelen is toch weer iets anders. Het excuus blijft dan maar van, het is gezond, terwijl het uiteindelijk helemaal niet gezond is. Ik denk dat het daarom langer duurt voordat men echt doorheeft dat eht niet de goede kant op gaat.
een side note, orthorexia staat idd niet in de DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental disorders), de bijbel voor psychologen en psychiaters (hoewel bijbel.. het legt ook wat restrictisch op.. maar goed). Ik zou het zeker wel onder een eetstoornis kunnen scharen, namelijk vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis. Dat is wel een officiële diagnose. Maar ja Orthorexia is natuurlijk een meer catchy titel.. :-)
Klopt, maar het is in ieder geval wel een term die je steeds vaker hoort en waar wat meer bekendheid voor komt. Het klinkt misschien gek om dit in deze context te zeggen, maar ik hoop dat er binnen nu en niet al te lange tijd meer verhalen naar buiten gaan komen, zoals dat van Jordan, waardoor orthorexia wél erkend zal worden.
Hopelijk dat meer mensen dit boek lezen door de misleidende titel en dat daardoor orthorexia bekender wordt. Dat lijkt me toch het belangrijkste doel van dit boek.
Te gezond eten is inderdaad niet gezond meer. Dat kan zowel gebeuren als je wel of niet vega(n) eet. Ik zou het jammer vinden als veganisme door dit boek in een negatiever daglicht komt te staan, maar ik denk dat genuanceerde boekreviews ervoor zorgen dat mensen hopelijk in de gaten krijgen dat een eetstoornis niet door plantaardig eten komt. Fijn artikel weer ladies! Dank daarvoor.
Graag gedaan! Ik denk dat als mensen het boek echt goed zouden lezen, ze minder hard tegen Jordan zouden schreeuwen. Ik krijg sterk het idee dat veel mensen die hard tegen haar schreeuwen en commentaar leveren het boek zelfs helemaal níet hebben gelezen. Dat is nou ook weer jammer!
Misschien is het wel ook belangrijk hoe het boek kán overkomen op mensen die het boek niet gaan lezen. Het is goed dat als je het wel leest, je haar beter gaat begrijpen en meer begrip kan hebben maar helaas zullen er heel veel mensen alleen wat titels lezen en krantenkoppen en korte stukjes en niet het hele boek. Ik vind het zonde dat er dan veel mensen kunnen gaan denken dat veganisme de boosdoener is geweest, zeker mensen die al twijfelden of dit graag willen denken. Als ze veganisme niet wilde schaden dan had ze toch een andere titel moeten kiezen denk ik, om deze reden.
De provocerende titel van dit boek vind ik erg jammer; dat lijkt vooroordelen m.b.t. het veganisme in de hand te werken. Waarschijnlijk, zoals door anderen ook al is aangestipt, uit commerciële catchy verkoopdoeleinden.
Het is jammer dat een plant based-dieet en veganisme zo door elkaar worden gehaald. En ik snap heel goed dat medeveganisten erg kwaad / ontdaan zijn als er alleen op dieet / gezondheidsredenen wordt gefocust in plaats van de ethische redenen van een veganistische levenswijze (boosheid/verontwaardiging was ook mijn primaire reactie toen ik over het boek hoorde). Laten we het erop houden dat de titel ongelukkig gekozen is/juist een trigger vormt tot lezen..
Zelf heb ik helaas ook ervaring met eetstoornissen. Na 10 jaar heb ik weer een flinke terugval (door wat persoonlijke tegenslagen en een slecht zelfbeeld, het gaat immers, in essentie, niet over eten. Dat is vaak de paradox van een eetstoornis).
Het frappante is dat er nog altijd personen zijn die de relatie eetstoornis-veganisme (of vice versa) onlosmakelijk verbinden. Terwijl juist het veganisme er bij mij voor heeft gezorgd dat ik juist wel normaal probeer te eten, recepten uitprobeer, met mezelf en de wereld in het ‘reine’ probeer te komen. En ik ben dan ook heel blij met positieve vegan lifestyle-blogs zoals die van jullie:)
En Merel, ik vind het zo knap en goed dat jij je hierover uitspreekt en hopelijk een soort van bewustwording creëert. De nadruk ligt zo erg op uiterlijk (vertoon), ‘ fitspo’ en al dat soort zaken. Zelfs mijn zusje van 10 had een tijdje een periode dat ze zichzelf ‘te dik’ vond. Zo zonde:(
Hi Marthe, wat rot om te horen dat je een terugval hebt. Heel knap dat je de twee zaken (eetstoornis en veganisme) los van elkaar weet te zien. Ik hoop dat het snel beter met je gaat!
ik wil iedereen die hier graag meer over wil weten graag doorverwijzen naar de blog The Full Helping van Gena Hamshaw. zij bespreekt niet alleen op zeer open en vaak wetenschappelijk onderbouwde wijze zowel allerlei aspecten van (etisch) veganisme als eetstoornissen, ze laat ook getuigen aan het woord van wat veganisme kan betekenen in de weg naar herstel. Onder de noemer van “Green Recovery” verzamelt ze verhalen van mensen die juist uit het positieve en milde van veganisme hun weg naar herstel bouwen, waaronder zij zelf, maar ze spreekt ook over de gevaren onder de weg (zelf kreeg ze tijdens haar herstel van anorexia ook met orthorexia te maken). en bovendien plaatst ze geweldige recepten met mooie foto’s en heeft ze een heel intelligente schrijfstijl! (ja ik ben een beetje ‘fan’)
Fijn dat de Groene Meisjes hier ook wat aandacht aan besteden, voor jullie een minder vertrouwd thema! (en Merel, ik vind niet dat jij als ‘dikke’ vrouw geen recht van spreken zou hebben over eetstoornissen, die bestaan er in alle vormen en maten, zouden voor iedereen relevant moeten zijn, en gaan, zoals Marthe zegt, helemaal niet over gewicht!)
Wat een goed artikel! Ik had op Naoki.nl al een review over dit boek gelezen en Sophie zegt er ongeveer hetzelfde over als jullie (maar dan in een wat korter artikel, haha).
De titel lijkt inderdaad ongelukkig gekozen en dat zoveel veganisten er zo hard over vallen is nog ongelukkiger. Het schijnt echter wel zo te zijn dat er onder (vrouwelijke) vegetariërs en veganisten vaker eetstoornissen voorkomen dan onder mensen die geen vega(n) zijn. De reden daarvoor zou inderdaad die gezondheidshype zijn die er om heen hangt. In het boek ‘We aaien ze, we haten ze, we eten ze (waarom logisch nadenken over dieren zo lastig is)’ van Hal Harzog is hier aandacht aan besteed, in het hoofdstuk over vlees. Onder de kop ‘Vleesvermijding en eetstoornissen: de duistere kant van het vegetarisme’ begint meneer Harzog over het boek ‘Skinny Bitch’:
“Skinny Bitch is bedoeld voor tienermeisjes en jonge vrouwen die er net zo schitterend uit willen zien als de schrijfsters zelf. Het boek begint met de vraag: ‘Ben je het helemaal zat om dik te zijn?’ Als je antwoord – zoals die van de meeste jonge Amerikaanse vrouwen – bevestigend is, hebben zij het antwoord klaar: stop met dieren eten.”
De rest van deze alinea (3 pagina’s) bevat verwijzingen naar onderzoeken over een verband tussen vegetarisme en eetstoornissen bij tienermeisjes en jonge vrouwen, waarvan er tal schijnen te zijn. Een collega van Hal Harzog kotm daarna aan het woord en concludeert dat: “Vegetarisme is er niet de oorzaak van dat mensen lijden aan anorexia of overgewicht. Het is eerder zo dat bepaalde mensen, in het bijzonder tienermeisjes met eetstoornissen, vegetarisme gebruiken als een manier om hun aandoening te maskeren. Misschien zijn ze zich er wel helemaal niet bewust van dat ze dat doen.” Dat zou dan ook voor orthorexia kunnen gelden. Ik moet zeggen dat ik behoorlijk schrok toen ik dit voor het eerst las. Ik had er namelijk ook nog nooit van gehoord, dus ik ben heel blij dat jullie hier nu zo’n lang artikel aan hebben gewijd. Eetstoornissen zijn nu eenmaal hartstikke gevaarlijk en hoe eerder je symptomen ervan herkent (bij wie dan ook) hoe eerder die persoon geholpen kan worden. Het hoofdstuk van Hal Harzog eindigt namelijk met: ‘Bijna 10 procent van de anorexia-patiënten overleeft hun stoornis niet, en daarmee is het een van de gevaarlijkste psychische aandoeningen. Het is duidelijk dat meer onderzoek nodig is, maar wanneer de Skinny Bitches vrouwen adviseren dat vegetarisme = gezond = dun, is dat gewoon idioot.”
En sorry voor deze heule laaaange comment, maar ik vind dit gewoon een heel belangrijk onderwerp, dus bedankt voor het artikel!
Nee juist heel erg bedankt voor je lange comment! Ik vind het heel verhelderend wat deze meneer erover zegt.
Ik vind het supergoed dat je dit zo schrijft! Ik had nog nooit van orthorexia gehoord maar ik kan me heel goed voorstellen dat het inderdaad bestaat. En dat het juist zo onschuldig klinkt: “ik ben toch juist bezig met gezond eten?!” Heel gevaarlijk inderdaad. En dus goed dat je er aandacht aan besteedt:)
Ik vind het mooi dat dit boek licht schijnt op een eetstoornis,alsnog wil ik Jordan niet steunen omdat ze er kennerlijk voor kiest om provecerende titel te gebruiken ipv een titel die daadwerkelijk op het boek slaan. Dit laat voor mij zien dat ze vrij weinig om veganisme geeft en liever geld verdient dan eerlijk te zijn. Ik zal dit boek dus overslaan.
Precies, om die reden vind ik het ook een beetje een teleurstelling van De Groene Meisjes dat ze er mee instemmen om via een affiliate link een percentage van het aankoopbedrag van het boek te krijgen. Hoewel het artikel van Merel heel goed is en kritisch op het boek, vind ik dat te ver gaan. Ze verdienen op die manier geld aan een boek dat door middel van de provocerende titel veganisme in een negatief licht stelt, wat volgens mij het tegenovergestelde is van wat ze willen bereiken met hun website.
Lisa, ik vind persoonlijk dat je het nu een beetje te ver doortrekt. Ik denk dat veel mensen érg gemakkelijk achter de commentaren van de boze vegans aanlopen en als ik heel eerlijk ben, dan lees ik uit veel commentaren dat het vaak mensen zijn die het boek niet eens hebben gelezen. Als je het boek namelijk wel goed leest, zoals ik heb gedaan, dan zie je dat het helemaal geen ‘niemand moet veganist worden en iedereen die veganist is moet ermee stoppen’ boek is. Zo zwart-wit is het niet. 1) het boek gaat vooral over othorexia, 2) het is vooral de titel die slecht is gekozen, 3) iedereen die een beetje nadenkt kan zo door het Amerikaanse ‘drama gehalte’ van het boek heenprikken en 4) niemand hoéft het boek via deze link te kopen.
In mijn ogen gaat het niet om het boek maar om haar als persoon en dat zij haar boek deze titel geeft. Als ik een filmpje maak met als titel ´Ik haat degroenemeisjes´ terwijl ik jullie heel leuk vind, dan doe ik dit alleen voor de vieuws. Zelfde geld voor Jordan, ze heeft niks tegen veganisme maar haar titel doet dat geloven zodat mensen haar boek kopen.
(Hopelijk is het duidelijk maar Ik haat jullie niet, ik vind jullie leuk en kritisch )
Ik snap de argumenten wel, maar het gaat me wat te ver om te zeggen dat het een slechte zaak is dat wij geld aan dit boek proberen te verdienen. Het enige dat ik heb willen doen is 1) een kritische review schrijven, 2) orthorexia bespreekbaar maken en 3) ja, er staat een affiliatelink in naar bol.com, zoals bij alle andere boekreviews die ik schrijf. Ik ben er zelf helemaal niet op tegen als mensen dit boek gaan lezen – sterker nog, ik zou het aanraden, omdat het je laat nadenken over waar je nou eigenlijk zelf voor staat. Kortom, ik zie deze boekreview niet anders dan alle andere boekreviews die ik schrijf, waar ik ook een bol.com link bij plaats.
Ik bij heel erg fan van jullie, maar ik vind dit wel echt een slechte keuze. Zoals ik al zei: je artikel is goed en kritisch en stelt terecht dat het boek geen anti-vegan boek is. Je stelt echter ook heel erg terecht dat de titel van het boek slecht gekozen is. De titel van het boek is provocerend gekozen, voor de media aandacht, en draagt helaas bij aan een negatief beeld over veganisme. Om die reden vind ik het een slecht idee om op het succes van het boek mee te liften als het hele doel van je website is om een positiever beeld van veganisme te geven.
Maar ik wil nog maals zeggen dat ik je artikel heel goed en kritisch vind. Ik vind jullie website heel goed en leuk. Ik vind het óók heel goed dat jullie eerlijk zijn over gesponsorde posts en affiliate links etc. Ik vind het óók heel goed dat jullie eerlijk zijn over de moeilijkere kanten van veganisme, en ik vind over het algemeen dat jullie een heel tof blog hebben. Maar ik vind het ook tof dat jullie nadenken over wat jullie wel en niet sponsoren en dingen als welke reclames er wel en niet op jullie blog mogen en in mijn optiek ‘past’ het niet om vanuit deze website geld te verdienen aan dat boek. Dat is mijn mening en die verandert verder niets aan hoe tof ik jullie vind.
Eens met de reactie Denise. Dit is nu precies het punt van al die ‘boze-vegans-die-niet-eens-het-boek-hebben-gelezen’. Als je dat punt probeert te weerleggen op basis van de inhoud van het boek, dan praat je langs elkaar heen.
Misschien is het wel ook belangrijk hoe het boek kán overkomen op mensen die het boek niet gaan lezen. Het is goed dat als je het wel leest, je haar beter gaat begrijpen en meer begrip kan hebben maar helaas zullen er heel veel mensen alleen wat titels lezen en krantenkoppen en korte stukjes en niet het hele boek. Ik vind het zonde dat er dan veel mensen kunnen gaan denken dat veganisme de boosdoener is geweest, zeker mensen die al twijfelden of dit graag willen denken. Als ze veganisme niet wilde schaden dan had ze toch een andere titel moeten kiezen denk ik, om deze reden.
Ik denk dat mensen het niet erg vinden dat jullie er geld mee verdienen, maar dat Jordan er geld mee verdient.
Wat jammer dat er zoveel mensen over Jordan heen vallen hoewel ik het ergens wel snapt want met de titel suggereert ze dat vegan eten dus lijdt tot een eetstoornis en je daar vanaf moet. Gelukkig komt het in het boek wat genuanceerder naar voren maar ze had beter een titel kunnen bedenken die aansloot bij het werkelijke issue, orthorexia. Ik vind de eerlijke en oprechte review overigens erg fijn om te lezen, zeker gezien jullie vegan leven en het bij jullie goed gaat maar ook draait, buiten gezond leven, om lekkere dingen blijven eten en kunnen eten ondanks jullie vegan lifestyle.
wauw hele ander uitkomst van een boek review dan ik gedacht had. maar heel goed geschreven. en nog steeds een top onderwerp.
:) Ja, het is dan ook een heel ander boek dan ik normaal lees. Maar dat is ook wel eens goed!
Wat een mooie ‘balanced’ reactie!! Ik vind het heel knap hoe jullie nergens veroordelend zijn, naar wie dan ook!
Daar kunnen heel veel mensen wat van leren!
Liefs,
Arja de Best
( een trouwe, ‘stille’ lezer..)
Lief van je, dankjewel Arja! (enneh, we vinden het super leuk als je vaker een reactie achterlaat, als je dat maar weet ;))
Inderdaad Merel, ik ken het fenomeen thin shaming ook. Als ik, vrouw met overgewicht, feedback geef over een bepaalde te extreme vorm van eten of sporten dan word ik ook bekeken alsof ik vloek in de kerk. Thin shaming, mooie term.
Te eenzijdig eten, ook te gezond is verkeerd. Overmatig sporten is verkeerd, helaas verschuiven de grenzen over wat men te veel, overmatig of gezond vindt.
Orhorexia en sportarexia 2 moderne uitwassen van een eetstoornis, die in bepaalde lagen van de maatschappij als gezond en normaal worden gezien. Heel jammer en verkeerd.
Ik, dikke dame, zeg dit toch.
Mooi artikel en goed dat jullie hier aandacht aan besteden. Ik heb het recent meegemaakt met een vriendin van me. We zijn beiden al zo’n 20 jaar vegetarier en de laatste jaren meer bezig met plantaardige voeding, ik vooral omdat mijn kind allergisch is voor zuivel ( is wel een super carnivoor overigens ) en zij geinspireerd door skinny bitch ( vond zichzelf dik en ongezond ) en anderen. En voor we het wisten gingen we ook minder gluten eten ( beter voor de buik ) en zij ook nog raw enzovoort enzovoort en maar ideeen dat heel veel voeding giftig is. Na een tijdje ging het niet zo goed met haar gezondheid en haar BMI veel te laag en na wat tests bleek dat ze flink bloedarmoede en tekort aan verschillende vitaminen had. Gelukkig heeft ze nu een beter zelfbeeld en is de voeding weer in balans. En ik ben ook flink geschrokken en ik denk dat zo’n boek er goed bij kan helpen. Wel jammer dat een aantal vegans zich beledigd voelt, soms lijkt het wel een religie en wie niet voor is is mikpunt. Helpt niet echt bij de promotie zullen we maar zeggen. Ga vooral door over dit soort onderwerpen, het is nodig.
Ik denk dat het boek met name voor veel herkenning zal zorgen, in jouw geval. Wat ik met name hoop, is dat mensen die zich echt nog helemaal niet bewust zijn van orthorexia, signalen gaan herkennen door dit boek en mensen in hun omgeving (of zichzelf) kunnen helpen.
Het lijkt me wel een erg interessant boek om te lezen, eerder omdat orthorexia verder wordt uitgelicht dan inderdaad het vegan gedeelte. Want ik geloof wel dat Jordan een van de eersten is die hier een boek over schrijft en die hier openlijk mee in de publiciteit terecht komt. Ik volg haar al een lange poos op Instagram en toen ze van de een op de andere dag ineens eieren, zalm en kip ging posten kreeg ze een hele hoop boze vegans achter zich aan. Maar ieder zijn ding natuurlijk, beter een (voor haar) gezondere manier van leven dan orthorexia!
Precies, ik heb die woedende reacties ook gezien. Soms erg overtrokken. Je kent iemands persoonlijke situatie niet altijd voor 100% en ik vind dat je voorzichtig moet zijn met mensen dingen kwalijk nemen. Zo voelt het ook haast een beetje als mensen uit bepaalde religieuze groeperingen die zeggen: “een afvallige (iemand die stopt met het geloof) is erger dan een ongelovige.” Ik vind gewoon dat je er in kunt doorslaan.
Ik snap heel goed dat mensen de titel slecht gekozen vinden, vind het ook echt een gemiste kans wat een goed duidelijk boek over orthorexia is hartstikke waardevol!
Misschien moet ik ook maar een boek schrijven, heb al mn halve leven B.E.D. maar sinds ik vegan eet gaat het beter dan ooit!!
Maar het ís een duidelijk boek over orthorexia he? ik heb het idee dat veel mensen alleen het ‘de titel is slecht gekozen’ stukje hebben opgepikt… Maar zoals ik in mijn review ook heb geschreven: het is een prima boek en waardevol ook!
Ja dat bedoel ik ook juist, dat het een waardevol boek is en dat ze dat zeker ook in de titel had kunnen laten zien :)!!
Ah precies! Dan begrijpen we elkaar :)
Het is altijd mooi om te zien hoe mensen door middel van een boek of een blog grenzen willen doorbreken en dingen aan de kaak willen stellen. Ik kan het best begrijpen dat het een het ander in de hand kan werken. Ik merk dat zelf soms ook wel als mensen verbaasd zijn over de dingen die ik niet eet. Maar ik heb juist houvast in het plantaardig eten en kijk juist niet meer naar de andere dingen op het etiket. Ik grap wel eens tegen mensen dat als je alles zou schrappen wat je niet mag eten je alleen nog maar gefiltreerd gekookt water drinkt.. dus wel bewust maar niet te.
Ik vind het inderdaad jammer dat de titel zo gekozen is, want op het eerste zicht zou je niet weten dat het om orthorexia gaat. Er mag inderdaad wat meer bekendheid rond deze eetstoornis ontstaan, ikzelf heb/had ook een eetstoornis waaronder een hele korte periode die naar orthorexia neigde. Wat ik wel vaak zie, is dat verschillende meisjes met een eetstoornis zich toch best vaak verschuilen achter veganisme. Vaak gaat het dan niet eens om veganisme, maar om een eetpatroon met vooral tot bijna uitsluitend zoveel mogelijk veel groenten en fruit. En dat is inderdaad erg jammer, dat veganisme daardoor een beetje ‘misbruikt’ wordt.
Dat klopt, dat zie ik ook. Ik denk dat ook veel mensen die aan het herstellen zijn van een eetstoornis beginnen met veganistisch eten omdat ze dan iets hebben om zich toch nog aan vast te houden. Dat is helaas niet een al te goede reden om te beginnen met vegan eten, maar het gebeurt wel veel.
Ik ben het er 100% mee eens dat orthorexia een belangrijk onderwerp is waar meer over gepraat zou moeten worden. Het gezond eten is nu zón hype is geworden dat men hier helaas ook nadelige ervaringen aan over houdt. Zo lijkt het bijna alsof er momenteel meer meiden/jongens aan deze ziekte lijden dan aan ‘traditionele’ eetstoornissen zoals anorexia en boulimia. Terugkijkend op mijn eigen ‘obsessieve’ ervaring met ‘gezond’ eten een aantal jaar geleden, denk ik dat ik hier zelf ook last van had, zij het in (een stuk) mindere mate. Toen der tijd wist ik echter nog niet dat er zoiets als ‘orthorexia’ bestond en misschien ‘bestond’ de ziekte ook nog niet! Ik denk dat het mij zeker had geholpen als ik van het bestaan van dit fenomeen af wist, hoewel ik niet eens een extreem geval zou zijn geweest. Des te belangrijker lijkt het mij om deze informatie nu wél alom bekend te maken bij de huidige generatie tieners (die erg veel last hebben van orthorexia). Goed dat je dit boek bespreekt, Merel!
[…] begonnen de week maandag met een bespreking van het boek Breaking Vegan. Spoiler: de titel is totáál verkeerd gekozen. Het boek gaat over de eetstoornis orthorexia en zo […]
De titel is misschien wat ongelukkig gekozen, maar anderzijds is het misschien ook juist goed dat deze twee ook wat openlijker een beetje met elkaar in verband worden gebracht. In zoverre: mensen die om de ‘echte’ vegan-redenen vegan zijn gaan eten/leven doen dit meestal niet vanuit een mogelijke eetstoornis. Omgekeerd ken ik behoorlijk wat meiden met een eetstoornis die vegan / plantaardig zijn gaan eten op een obsessieve manier die zeker wel gevoed is door hun eetstoornis.
Ik vraag me af waar het vandaan komt, die koppeling veganisme en orthorexia.
Gaan mensen er vanuit dat je dunner wordt als je veganistisch eet? En vraag aan de vegans – is dat ook zo?
Het kan belangrijk zijn om een ander geluid te laten horen, om dit soort schijnverbanden te ontkrachten. Wat dat betreft juist hulde aan Merel dat ze zich erover uitlaat.