Woensdagavond keek ik de documentaire Earthlings. En ondanks dat ik veelvuldig gewaarschuwd was over de heftigheid van deze docu, wilde ik hem toch kijken. Heftig was het zeker. Er zijn heel wat zakdoekjes doorheen gegaan. Toch had ik al een tijdje het gevoel dat ik het moést zien. Earthlings gaat over al het leven op aarde: de natuur, de mens en de dieren. Het gaat vooral over hoe wij als mensen ongelooflijk slecht met dieren omgaan. Nu denk je misschien: maar je at toch al vegan, dan weet je dat toch? Natuurlijk wist ik het. Maar er waren wat dingen die ik nog moest ‘overwinnen,’ daar ben ik altijd heel eerlijk over geweest. Laat ik beginnen bij het begin.
Vroeger, toen ik een klein meisje was, was ik altijd jaloers op mijn vriendinnetje Merlin. Ik ken Merlin sinds de kleuterschool, we groeiden bij elkaar in de buurt op. Bij Merlin thuis werd er vegetarisch gegeten. Altijd als ik bij Merlin thuis geweest was, kreeg ik het idee: ik wil dit ook. Ook toen ik pas een jaar of 8 oud was. Ik was eigenlijk een soort van ‘jaloers,’ omdat vegetarisch eten in mijn ogen toch best iets speciaals was. Bij ons thuis aten we niet vegetarisch. Wel soms natuurlijk, maar niet fulltime. Al jong begon ik erover tegen mijn ouders. Maar zoals het bij jullie misschien wel bekend voorkomt: vegetarisch gaan eten met het hele gezin, dat is niet iets wat je zomaar even doet. Bij tijd en wijlen vergat ik het ook weer helemaal hoor, dat ‘ik wil vega-‘ idee.
Toen ik een puber was groeide bij mij het idee opnieuw. Ik probeerde periodes vegetarisch te eten, maar ik hield het nooit vol. Ik vond het lastig, veel werk en thuis at iedereen vlees, dus dan zat ik daar met mijn groenteburger. Ik kende nog lang niet zoveel producten als dat ik nu ken, en hey, de helft daarvan bestond ook gewoon nog niet. Ik had niet genoeg overtuiging om echt vegetarisch te eten, want verder dan ‘het is zielig voor de dieren,’ kwam ik niet. Eigenlijk had ik geen idee van wat er nou écht gaande was in de vee-industrie en ik had blijkbaar ook niet genoeg motivatie om het te onderzoeken.
Toen ik eenmaal op mijzelf ging wonen besloot ik: dit is het moment. Ik kan nu doen en laten wat ik wil (ik wil hierbij wel even opmerken dat mijn ouders me nooit hebben verboden vegetarisch te eten en daarbij komt: ze eten inmiddels zelf ook vegetarisch en voor een groot deel vegan en daar ben ik heel erg trots op!) dus nu kán het. Toen ik weer eens een eetafspraak had met Merlin, bij haar thuis, en ze me een heerlijke vegetarische Mexicaanse maaltijd voorschotelde wist ik: Jep. Ik word vegetariër. Omdat ik bang was dat dit gevoel misschien weer weg zou zakken, las ik Dieren Eten van Jonathan Safran Foer. Na het lezen van dit boek wist ik: nooit meer terug naar vlees. Ik bleef overigens nog wél vis eten. Ik kan Dieren Eten echt aanraden aan iedereen die nou eens wil weten hoe het écht zit met het eten van dieren. Het is een prachtig en oprecht boek, confronterend, maar niet té heftig. Voor mij was het net dat zetje in de rug dat ik nodig had.
Ik at dus nog wel vis. Waarom? Omdat ik zo van sushi hield. Geen grap. Daarbij komt, als ik uit eten ging, kon ik altijd nog vis bestellen, in plaats van vlees. Na een aantal keren in restaurants gewoon voor de vega-optie, in plaats voor het visgerecht, te hebben gekozen kwam ik al gauw tot de conclusie dat vegamaaltijden écht meer dan prima waren. En sushi? Miste ik dat nou echt zo erg? Ja, echt, zo erg miste ik het. Dus besloot ik dat het maar eens tijd werd om vegetarische sushi te proberen. Ik ging zelf aan de slag met zeewier, komkommer en avocado en ik was óm. Heerlijk vond ik het. Ik miste de zalm en tonijn absoluut niet en ik wist nu: als ik het kan volhouden om geen vlees te eten, hoeft vis ook niet meer. Het begon ook wat dubbel te voelen: geen vlees, wel vis. Voor mij dan he, ik zeg niet dat jij dit gevoel ook moet hebben!
Inmiddels was ik aardig ingeburgerd in het vegetarische leven. Ik kocht alleen vegetarische kazen (zonder dierlijk stremsel,) en ik experimenteerde er op los met vleesvervangers. Mijn probleem was alleen: ik at heel veel kaas. Echt veel te veel kaas. Om je de waarheid te vertellen; ik was er een beetje verslaafd aan geraakt. Dat kan he, wist je dat? Praktisch gezien at ik de hele dag door kaas: bij mijn lunch, tussendoortjes en avondeten. En als het geen kaas was, dan at ik iets van yoghurt of kwark. Mijn koelkast stond er letterlijk mee vol. Ik begon te merken dat mijn lichaam dit niét tof vond. Ik kreeg vooral veel last van mijn buik en daar baalde ik van. Na een tijdje eerlijk nagedacht te hebben, besloot ik dat het tijd was om eens uit te zoeken hoe het nou ook alweer met veganistisch eten zat. Ik had er wel over gehoord, maar ik vond het nogal… overdreven. Ja, dat zeg ik nu gewoon even heel eerlijk. Ik had een ontzettend achterhaald beeld (blijkt nu) van hoe veganisten in het leven stonden. Sober, zichzelf niks gunnend, streng… Zo wilde ik dus echt niet worden. Maarja, ondertussen had ik wel gehoord over de gruwelpraktijken in de zuivelindustrie en aan de kaas- en zuivelproducten in mijn koelkast kwam langzamerhand toch een naar bijsmaakje. Ik besloot het boek 21 Dagen Vegan te lezen. Ja hoor, een en al verheldering. Die gezondheidsklachten die ik had? Natuurlijk kwamen die door mijn voeding. Ik at gewoon veel te veel dierlijke producten. Leuk dat ik geen vlees en vis at, maar ik at zo ongeveer het equivalent aan kaas en zuivel. Foute boel, voor mij. Dr Barnard legde me uit hoe ik in 21 dagen een stuk gezonder kon worden door een veganistisch ‘dieet’ te proberen. Dit is eigenlijk helemaal geen dieet, want je mag eten wat je wilt. Als het maar plantaardig en niet te rijk aan vet was. Ik besloot het te proberen.
En ja hoor, ik voelde me stukken beter. Al na een week, of misschien zelfs al na een paar dagen. Ik voelde me lichter en fitter. Ik had meer energie en na een tijdje ging mijn huid er veel beter uitzien. En ja, ik viel ook af. Maar het was niet alleen mijn gezondheid waardoor ik me beter voelde. Ik voelde ook dat ik eindelijk niet meer hoefde te denken: maar dit stuk kaas, komt dat wel van een blije koe? Voor mij was dit een heel belangrijke reden om te stoppen met dierlijke producten. Ik wil geen aandeel meer leveren aan de hele dierenindustrie. Ik vind het niet juist dat dieren voor ons worden geboren, om vervolgens ook weer voor ons te sterven.
Inmiddels eet ik een jaar of drie vegan. Ik zal eerlijk zeggen dat ik het niet altijd makkelijk vind. Misschien heb je een jaar geleden dit artikel (ook van mijn hand) gelezen. Het ging over niet-vegan cravings en over hoe ik daar soms aan toegaf, omdat ik echt heel erg veel van geitenkaas en cheesecake houd. Het werd een grote rel. Ik werd vergeleken met een kindermishandelaar en een verkrachter, we kregen tientallen boze emails, op praktisch ieder fora werd over mij/ons gepraat en Geen Stijl schreef er een artikel over. Ik was er kapot van. Ik was alleen maar eerlijk geweest. Maar, dat was toen. Inmiddels, een jaar later, zijn we er veel sterker uitgekomen en heeft het ons alleen maar goede dingen gebracht. En ik blijf nog steeds bij mijn standpunt: als ik echt héél graag een keer een uitzondering wil maken, zoals bijvoorbeeld met een stukje geitenkaas van de biologische markt, dan wil ik me niet door anderen laten vertellen dat ik dit niet ‘mag’ doen. Ik mag eten wat ik wil. Ik wil het alleen niet meer.
Inmiddels ben ik op een punt aangekomen dat een craving naar geitenkaas of cheesecake niet meer zo belangrijk voor me is. Ik moet me er maar overheen kunnen zetten. Let op; dat is mijn gevoel. Ik wil dit gevoel aan niemand opdringen, want ik respecteer alles en wat jij wilt eten of kopen, het is jouw keuze. Ik zal je er nooit op veroordelen. Ook had ik tot voor kort niet zoveel problemen met het dragen van leer. Ik had net nog in mijn kast hangen en kocht het ook wel vintage, of van een merk dat duurzaam ecoleer gebruikt. Immers, gebruikt en ecoleer leek me altijd nog beter dan nieuw leer. En dat vind ik nog steeds. En toch ben ik nu tot de conclusie gekomen dat het niet meer belangrijk voor me is. Ik koop het niet meer, omdat ik nu écht overtuigd ben.
En dat brengt me weer bij Earthlings. De documentaire waar dit artikel eigenlijk over gaat. Ik weet niet zo goed of ik jullie de documentaire moet aanraden of niet. Het is namelijk zo’n ongelooflijk heftige film, dat ik niet weet of het op iedereen het juiste effect zal hebben. Ik heb gezien hoe Indiase koeien de reis naar het slachthuis niet overleven door uitputting, hoe olifanten in circussen schreeuwen uit woede en angst, hoe aapjes worden geëlektrocuteerd, hoe straathonden in vrachtwagens worden gesmeten om er maar van af te zijn, hoe staarten van varkens worden afgeknipt en biggetjes schreeuwen tot ze niet meer kunnen, hoe machtige dieren als walvissen worden vermoord alsof het niks is, hoe dieren worden beledigd, geslagen, misbruikt, mishandeld en onnodig bang worden gemaakt, hoe kalfjes bij hun moeders weggehaald worden, hoe wasberen levend gevild worden en hoe dieren in veel te kleine kooien opgefokt worden totdat ze helemaal doordraaien. En nog veel meer.
Het was, in 1 woord, afschuwelijk. Ik heb ongelooflijk hard gehuild. Geen laf gesnotter, maar met lange uithalen en heel erg hard. Nu ik dit schrijf, komen de tranen alweer. De beelden die ik heb gezien, raak ik nooit meer kwijt, dat weet ik zeker. Ik ben voor eens en voor altijd genezen van het willen gebruiken van welk dierlijk product dan ook maar. Ik weet dat er vleeseters zijn die na het kijken van deze documentaire ‘cold turkey’ vegan zijn gegaan (zoals mijn heldin Ellen DeGeneres bijvoorbeeld.) Dat zegt denk ik wel genoeg. Kijk deze documentaire alsjeblieft alleen als je het écht zelf wilt.
Terwijl ik de documentaire, die anderhalf uur duurde, keek, maakte ik aantekeningen. Ik heb allerlei uitspraken opgeschreven die ik nog eventjes met jullie wil delen.
” It takes nothing away from a human, to be kind to animals.”
“There’s no respect for the ocean, and the living species in it.”
” Animals feel pain and fear, just like humans do.”
“As long as there are slaughterhouses, there will be battlefields.”
“We’re all animals on this planet. Like us, they are surviving and seeking for comfort.”
“Nature is not responsible. We are.”
“What goes around, must come back around. What do they get for their pain?”
Ik hoop dat je er eens over na wilt denken. Het is niet erg als je veranderingen langzaam aanbrengt; dat heb ik ook gedaan. Ik leer iedere dag weer bij. Zo lang je er maar voor open wilt blijven staan en je de waarheid onder ogen durft te komen.
Als je de documentaire wilt kijken, kan dat hier. Maar nogmaals: denk er eerst goed over na. Na het kijken van Earthlings zal je misschien een tijdje niet meer onbezorgd door de supermarkt kunnen lopen.
Dankjulliewel voor het lezen,
liefs Merel.
Wat een fijn verhaal over overtuiging, tranen, twijfels en doorzettingsvermogen; en dat dit allemaal leidt tot het vormen van een zelfverzekerd en standvastig mens met een ideaal!
Dit geeft inspiratie en vertrouwen, gewoon omdat iedereen goed is en jij je weg daarin hebt gevonden.
Zelf was ik een jaar lang vegan en de verleidingen waren even groot als de mensen die oordeelden. Nu ben ik vegetariër met vaak een vervelende “nasmaak”, maar deze post laat zien dat alles kan, waar en wanneer je het wilt, als je er zelf maar overtuigd van bent :)
Go Merel! En bedankt voor je mooie verhaal :)
Wat een goed verhaal. Mijn (inmiddels overleden en ex-)schoonmoeder had al haar beruchte uitspraak: “Zolang er vlees gegeten wordt zal er oorlog zijn”.
En dat van die kaasverslaving herken ik hoor. Ik ben van mening, aangezien we ‘van ver moeten komen’ dat alles wat we doen om dierenleed te vermijden/verminderen een stap in de goede richting is. Al zouden we nog zo graag willen: alles in één keer veranderen lijkt me erg moeilijk. Mijn huidige partner is nog niet 100% vegetariër (laat staan veganist), hij eet gelukkig graag van wat ik hem voorzet en aangezien ik meestal kook kan ik het goed sturen (en eet hij vaak plantaardig) maar buiten de deur eet hij nog wel vlees. Dat vind ik moeilijk maar als ik dan bedenk dat als álle mensen het zo zouden doen als hij de wereld er al heel anders uit zou zien. En dan heb ik er toch een beetje vrede mee.
Ik heb besloten om Earthlings niet te bekijken. Ik heb al zoveel foto’s gezien die me niet meer loslaten, zoveel verhalen gelezen (wat jij hier schrijft bezorgt me al rillingen) die me diep raken. Ik denk dat ik het simpelweg niet aan kan. Veganist kan ik mezelf nog niet nomen maar ik zit er nu niet ver meer vandaan.
Dank je wel voor je verhaal!
Eigenlijk is het ook helemaal nergens voor nodig om jezelf ‘veganist’ te noemen. Als je er goed over nadenkt is het ook maar weer een hokje waar we onszelf en elkaar in stoppen. Jij eet gewoon zoals jij eet. En daarmee doe je iets hartstikke goeds!
Dank je wel!
Zo te lezen maakt jullie blog niet alleen bij mij veel los maar ook bij anderen. Herkenbaar hoe eenzaam en onbegrepen je kunt voelen met het ‘anders’ eten. Ik deel op facebook en mijn blog niet vaak iets over plantaardig eten en dierenleed. Maar laatst deelde ik een blogje van jullie (over de paarden, paar dagen terug) en daar kwam totaal geen reactie op. Willen mensen het niet weten? Frustrerend…..
Wat ben je ook een oprechte heldin. Zo trots op jou. Als iedereen ook maar een beetje meer met jouw visie zou leven, zou de wereld een stukje mooier en beter – ook voor dieren – zijn.
Love you. Je bent altijd mijn grote inspiratie geweest en dat weet je. X
Hoi Merel, wat knap dat je het hebt durven kijken. Mijn vriend maakte me er op attent een jaar geleden en ik heb het wel geprobeerd maar ik vind het zo heftig! Ik durf het niet. Als ze dit toch eens op tv zouden laten zien op een gezellig GTST tijdstip, dat zou een hoop veranderen. Wishful thinking ben ik bang. Ik vind het knap hoe jij altijd heel erg respectvol bent naar iedereen die een andere keuze maakt dan jij zelf. Ik zelf heb vaak nogal moeite om me in te houden als men bijvoorbeeld op het werk begint over “die zielige paardjes die bij Tros Radar waren”. Het liefst zou ik dan haarfijn willen uitleggen hoe de dieren die zij zelf eten worden behandeld. Maar daar bereik ik natuurlijk niks mee.
Nogmaals, heel mooi hoe je er mee omgaat. Daar kunnen mensen alleen maar respect voor hebben.
Oef, als dit tijdens GTST tijd wordt uitgezonden kijkt de helft van Nederland morgen geen televisie meer ;) Maar ik ben met je eens dat het goed zou zijn als meer mensen eens ‘geconfronteerd’ zouden worden met de werkelijkheid. Het is alleen lastig om te bedenken wat nou de beste manier is om dit te doen!
Hoi Merel. Wat een interessant artikel! Ik zit nu al te huilen bij de dingen die je hebt beschreven uit de film. Helaas kom ik veel van dit soort verhalen tegen de laatste tijd (heb daardoor sinds niet zo lang besloten vegetarisch te worden). Wat ik me af vraag, is of je het niet beschamend vindt mens te zijn als je dit soort dingen ziet en hoort. Ik krijg de laatste tijd al het gevoel alsof er geen goed mens meer bestaat bij wijze van spreken. Ik walg ervan en kan daardoor nog maar weinig positiefs zien in de mens. Hoewel dat er zeker is. Ik kan zulke films niet eens bekijken met het leed. Had je dat gevoel zelf niet na het bekijken van deze documentaire? Ik probeer echt het positieve te gaan zien, maar dat is voor mij moeilijk met zoveel dierenleed door de mens veroorzaakt.
Hi Suus, dank voor je reactie. Natuurlijk had ik de eerste 10 minuten na het kijken van de documentaire het idee: wat zijn mensen walgelijk. Maar al heel snel dacht ik: er zijn ook heel veel mensen die wél het goede doen. En dan heb ik het natuurlijk niet alleen over vega(n)’s, maar over alle mensen die op hun manier een steentje bijdragen aan een betere wereld. Daarbij komt, het heeft geen zin om zo ‘bozig’ naar je medemens te kijken, want op die manier zal je nooit iemand inspireren om dingen anders aan te pakken. De wereld wordt alleen maar bozer door en dat is nou net níet wat we willen, toch? :)
Dankje Merel! Absoluut geen woede, meer schaamte en moeite met de arrogantie van de mens tegenwoordig. Naar het positieve kijken inderdaad. Probeer met die insteek te denken elke keer als ik weer iets akeligs zie wat mensen dieren en ook elkaar aan doen. Dankje :) En ga door met waar jullie mee bezig zijn alsjeblieft! Jullie zijn een perfect voorbeeld voor het goede doen waar je voor staat. Maar weinig mensen kunnen die instelling opbrengen. Liefs
Mooi gezegd. En heel veel punten herken ik. en ondanks dat ik (nog) niet geheel vegetarisch eet haal ik zo veel inspiratie van jullie blog dat ik steeds minder vlees eet en steeds meer (voor mij) nieuwe gerechten eet/probeer. Ik kan het nog niet aan om deze docu te kijken. bij alleen de foto’s van de radar docu had ik al zakdoekjes nodig.
Heb eergisteren een gedeelte van de documentaire gekeken maar kon het niet aan om hem af te kijken, ga denk ik dit weekend proberen de rest te kijken. Als je het ziet dan schaam je je er toch voor om mens te zijn :(
Heftig he? Toch schaam ik me niet om een mens te zijn. Want ik weet dat er heel veel mensen op deze wereld zijn die echt hun best doen (kijk naar alle lieve reacties hier!) en ook mensen in landen waar ze gewoon nog niet echt beter weten. Die mensen neem ik niks kwalijk. Ik hoop alleen dat ze er voor open zullen staan om op een dag te onderzoeken hoe het anders kan.
Echt een prachtig stuk en op punten heel erg herkenbaar! Omdat ik zelf al jaren vegetarier ben en mijzelf er maandag ook al toe heb gedwongen Tros Radar te kijken (en daarbij ook tranen met tuiten heb gejankt en heb afgegeven op de mens en de wereld) “gun” ik het mijzelf deze docu op dit moment niet te kijken. Laf misschien, maar ik geloof niet dat ik het aan kan…
Niks lafs aan! De meeste mensen trekken het niet. Ik zelf ook amper, maar ik wilde het ook doen om jullie erover te vertellen. Maar voel je niet schuldig als je de docu niet wilt kijken!
Wat een goed geschreven stuk! Ik herken er veel in.. Ik heb ook besloten om Earthlings niet te bekiijken. Ik weet hoeveel dierenleed en horror er is in de wereld. De mens voelt zich een opperwezen en handelt daar vaak naar helaas, daarbij vergetend dat wij ook maar een diersoort ziijn. Men vergeet dat er een ” circle of life” is en dat het allemaal met elkaar in verband staat. Ik ben er trots op om (sinds een half jaar, kaas was ook bij mij de laatste grote stap) veganist te zijn en dat ik niet meer meedoe aan het ontzettende leed wat er aangedaan wordt aan dier en milieu.. Krijg steeds meer moeite met de kortzichtigheid van veel mensen, maar moet daar voorzichtig in zijn anders hou ik geen vrienden/kenissen meer over.
Wat je zegt klopt helemaal: je moet voorzichtig zijn, anders houd je geen vrienden over. Ik heb eigenlijk maar heel weinig vrienden die vega eten, maar dat is helemaal prima. Zij vinden het namelijk ook helemaal prima dat ik vegan eet :) Soms vragen ze wel eens ergens naar en dan vertel ik hoe het zit. Maar als er niet naar wordt gevraagd, zeg ik niks en denk ik: je kan mijn blog lezen ;)
Hanna schreef: ” Krijg steeds meer moeite met de kortzichtigheid van veel mensen, maar moet daar voorzichtig in zijn anders hou ik geen vrienden/kenissen meer over.”
Dat probleem heb ik ook! Ik vind het zo ongelooflijk dat mensen gewoon hun ogen sluiten voor de dingen die op aarde gebeuren dat ik de neiging heb om overal discussies aan te gaan. Ik kan het ook niet goed hebben als je een groep mensen hoort over die arme paarden op radar, terwijl ze aan tafel hun NIET BIOLOGISCHE varkenshaas weg zitten te werken… Ik weet ook niet goed wat ik hiermee moet. Mensen zijn zo vreselijk kortzichtig….
Ik vind dit zo mooi geschreven! Heb wel eens foto’s uit de dilm gezien en die deden me al pijn, dus het zal even duren voor ik de film durf te kijken.
Ik wil vooral kwijt dat jullie mij nooit een schuldgevoel geven door jullie posts en dat vind ik zo fijn! Op andere vegan blogs (niet alle, gelukkig) voel ik me als “vleeseter” gelijk een boeman en dat vind ik zo jammer.
Ik eet tegenwoordig wel minder vlees en vaker vleesvervangers of vleesloos en dat bevalt me eigenlijk prima. Op mijn manier draag ik toch een steentje bij :)
Dat is heel fijn om te horen Kimberley, dat is namelijk precies het doel waarmee we ons blog begonnen zijn. En je draagt zeker je steentje bij!
Hallo,
Ik ga deze documentaire niet kijken. Om één simpele reden: ik kan absoluut NIET tegen dierenleed. Het klinkt misschien als struisvogelpolitiek, maar zulke beelden verdraag ik gewoon niet. Ik weet hoe vernietigend wij mensen omgaan met de wereld. Wij zijn de enige diersoort die de aarde uitputten en meer pakken dan we nodig hebben. En volgens mij ook de enige diersoort die anderen opzettelijk pijn doet. Ik loop al lang met het idee om vegetarisch te gaan eten en ik ga het nu ook echt doen! Het vlees smaakte me al erg lang niet meer dus moet de stap nu niet zo groot meer zijn. Bedankt dat jullie de laatste horde weg hebben genomen!
Wow Korinda, dat is een geweldige stap!
p.s. Mensen zijn inderdaad kortzichtig en soms ben ik dat zelf ook. Gelukkig leer ik elke dag weer. Het is jammer dat mensen hun ogen sluiten voor wat er nu ECHT aan de hand is in de wereld.
Hoi lieve Merel,
Wat een herkenning in jouw verhaal. Ik heb afgelopen dinsdag Earthlings gekeken, terwijl ik, net als jij, al een tijdje plantaardig eet.
Ik vond dat ik hem toch moest kijken, om eens mee te voelen met het afschuwelijke lot van al die mooie dieren.
Hier ging er ook een halve tissuebox doorheen en ik moet er nog steeds een beetje van bijkomen…
Er gebeurt zo veel slechts, maar, daar tegenover staat ook dat een groeiende groep mensen steeds bewuster wordt en daardoor zijn leefstijl aanpast. Ik hoop op een enorm domino-effect :) (dus keep posting and sharing!)
Net als jij ben ik nog lang kaas (lees feta) verslaafd geweest en pas de laatste maanden kon ik daar ook nee tegen zeggen. Deze docu heeft mijn laatste ‘cravings’ denk ik voorgoed weggenomen…
Dankjewel voor het delen Merel!
liefs Madelief
jij dankjewel voor je lieve reactie Madelief!!!
Goede blog weer! Ikzelf ben jarenlang vegetarisch geweest, maar sinds mijn zwangerschappen ben ik vis gaan eten. Nu ben ik heel bewust bezig met eten en begrijp ik dat vleesvervangers ook niet altijd even gezond zijn. Ik wil dat mijn kinderen goede voeding krijgen, we eten zo min mogelijk omstreden e-nummers, en zoveel mogelijk biologisch. We eten een keer in de week bio kip en een keer zalm van de Marqt (als het goed is van een duurzame kwekerij). De kinderen eten ook af en toe wat biologische vleeswaren op brood. Vleesvervangers blijf ik moeilijk vinden, ik wil niet dat er troep in zit, maar soms is de ingredientenlijst erg lang.
Mijn dochter is af en toe verdrietig, ze is 7, dat al haar vriendinnen wel snoep en kauwgom mogen en bijv frisdrank of Wicky drinken. Verder eet ze bijvoorbeeld worst bij haar vriendinnen als ze er blijft eten. Ik heb het daar wel moeilijk mee, want ik wil het liefst niets met de bio-industrie te maken hebben en ik wil niet dat ze troep eet, maar ik wil haar niet bang maken met verhalen over dieren die slecht behandeld worden.
En zo strikt zijn we nu ook niet. We hebben genoeg lekkers in huis en eten af en toe ook patat en pizza. Maar geen Haribo snoep, nee. Ook geen nibbits of bijvoorbeeld paprika chips, Wicky, frisdrank en knakworst. Het lijkt wel de omgekeerde wereld. Dat mijn kinderen zielig zijn omdat ik niet wil dat ze die dingen eten.
Ik heb net de trailer van Earthlings gezien en moet zeker al mijn moed bij elkaar rapen om de film te zien. Zo verschrikkelijk allemaal.
De uitzending van Tros Radar over paardenvlees heb ik wel gezien en de link daarvan gedeeld op Facebook met mijn mening over het eten van goedkoop en bewerkt vlees. Er was maar 1 persoon die reageerde! Voor mijn gevoel kan het de meeste mensen niet schelen wat de consequenties zijn van het eten van vlees uit de bio-industrie. Ik voel mij dan net een zeur…
Maar jullie zijn zeker een inspiratie!
Hoi Sabine, ik begrijp dat het soms lastig is voor je kinderen, maar je bent heel goed bezig! Voel je dus geen zeur, ze zullen je later dankbaar zijn voor hun gezonde jeugd.
Hoi Sabine, het is inderdaad misschien lastig voor je kinderen, maar probeer gewoon door te zetten en er niet al te moeilijk over te doen. Mijn broer en ik zijn ook vegetarisch opgevoed, en af en toe aten wij wel eens vlees, op school bij een traktatie knakworstjes of bij oma een kroket bijvoorbeeld. Inmiddels zijn we 30 jaar verder ;) en eet ik nog steeds geen vlees en vis en mijn broer geen vlees. Kortom, het blijft toch echt wel hangen!
Merel,
Ik vind dat je hele mooie rake stukjes schrijft met veel persoonlijkheid erin. Juist omdat je aangeeft waar je het moeilijk hebt, inspireert dit. Ik vond je craving stukje ook heel goed. Blijkbaar is het normaal om het niet makkelijk te vinden om je leefstijl te veranderen. But I keep trying.
Daphne
Thanks Daphne! En ja, dat is normaal ;)
Wat erg dat mensen zo naar reageerden op je artikel van een jaar geleden. Ik vond het toen juist een fijn en heel menselijk en eerlijk artikel. Dat vind ik sowieso van de groene meisjes, jullie zijn niet opdringerig of veroordelend. Hoogstens aanmoedigend om na te denken.
Ik heb al een poosje een blog klaar staan, over hoe mijn eetpatroon en bewustzijn op de wereld zo is verandert door blogs als die van jullie. Maar ook dat ik nog niet full on vegetariër ben, op een of andere manier heeft dat ene punt mij nog steeds ervan weerhouden die blog te publiceren. Voelt als een falen ofzo, en dat terwijl ik al zoveel stappen verder ben dan waar ik een half jaar / jaar geleden stond. Maar misschien is de volgende stap in die bewustzijngroei wel deze docu.
Mooi geschreven Merel!
Ik de Earthlings een tijd geleden gekeken en net als jij hard gehuild. Met heel veel moeite heb ik hem afgekeken en nu ik dit lees krijg ik al weer rillingen.
Het boek Eating Animals was voor mij ook een eye opener, hoewel ik al vegetarisch at was het heel verhelderend. Dat boek kan ik echt iedereen aanraden!
Zelf eet ik nu voornamelijk plantaardig en af en toe vegetarisch (bijvoorbeeld als ik bij mijn ouders eet). En dat bevalt prima. Misschien (waarschijnlijk) ga ik ooit volledig plantaardig eten, maar ook bij mij gaat dat in kleine stapjes.
Voordat ik deze documentaire had gekeken was ik al aardig bewust bezig met wat voor voedsel ik kocht, maar sindsdien probeer ik zoveel mogelijk plantaardig te eten en daarbij zoveel mogelijk biologisch. Daarbij moet ik zeggen dat jullie blog ook een zetje in deze richting heeft gegeven, jullie zijn echt een inspiratie geweest!
Heel af en toe eet ik nog een ei, want daar heb ik soms heel veel behoefte aan, maar ik zorg er wel voor dat het biologisch is. Nog steeds heeft het dan een beetje een nasmaak, omdat ik weet dat er nog steeds de mannelijke kuikentjes waarschijnlijk in de shredder worden gegooid. En heel soms heb ik zin in ijs, maarja daar zijn genoeg alternatieven voor. Perfect kunnen we niet zijn, maar zoveel mogelijk bewuste keuzes maken kunnen we wel.
Absoluut! Trouwens, over dat ijs: ken je het ijs van Prof. Grunschnabbel al? OMYGOD zo lekker!
Waaaaw wat een enorm mooi stukje! Zo eerlijk en open! Ik ben al jaren vegetarisch en mensen zeggen vaak als ze me vlees of vis aanbieden: oohh nee, dat mag je niet. Maar ik antwoord dan: ik mag het wel, ik wil het simpelweg niet. Ik koop sinds kort ook geen leer meer. Ook niet tweedehands, ook niet eco. Ik probeer vegan te eten maar dit is nog moeilijk. Ik heb me er ook nog niet SUPER in verdiept zoals bij vegetarisch eten. Maar met jullie blog kom ik al een heel eind. En over dat stukje van het verleden: er zijn mensen die andere mensen met succes graag zien falen. Dat is hun probleem. Niet het jouwe. Ergens is het een compliment. Uiteindelijk moet jij je prettig voelen bij jouw levensstijl. Daar gaat het uiteindelijk om, toch?
Daar gaart het zeker om! en dat is heel herkenbaar “dat mag jij niet he?” Ik mag gelukkig alles! Ben nergens allergisch voor en nergens ligt een verbod op. Maar ik WIL het niet en dat is een ander verhaal ;)
Goed zo Merel!! Eerlijk en nuchter.
Wat kun jij toch goed schrijven. Ik vind het mooi hoe je zulke dingen kunt schrijven zonder veroordelingen. Heel open, eerlijk & toegankelijk en toch zware onderwerpen aansnijden.
Ik zou zeggen, ga zo door!
Of ik die docu nog moet kijken weet ik niet. Ik eet al dik 4 jaar vegan, moet ik mezelf daar dan doorheen slepen? Ik denk er nog eens over
Dankjewel Nolda, groot compliment! Die docu is absoluut GEEN verplichte kost ;)
Wat goed van je dat je de documentaire hebt durven kijken. Het is het ware verhaal achter de dierenindustrie, maar jammer genoeg voor het vee en vele andere dieren de dagelijkse realiteit! Dat is ook de reden dat ik hem een paar jaar geleden gekeken heb en direct vegan ben geworden. Ik krijg nog steeds de rillingen als ik er aan denk dat dit soort praktijken legaal zijn brrrrrr!
Het is ook waar wat Paul Maccartney ooit zei’ Als slachthuizen glazen muren zouden hebben, zou niemand meer vlees eten’ en zo is het ook!
Ben wel blij dat je het op je blog zo mooi en eerlijk vertelt, want zo kan ieder zijn eigen keus maken door de docu te bekijken of niet en ik vind het wel belangrijk dat mensen weten wat er in werkelijkheid gebeurt achter de schermen, want zolang mensen niets weten, blijven ze onbewust en nu kunnen ze die keus maken!
Goed gedaan Merel!!!
Mooie uitspraak blijft dat he? Als slachthuizen glazen muren hadden.. ik denk echt dat het waar is!
Bedankt voor het delen <3 Ik ga hem niet kijken want ik trek dat echt niet, brrr. Ik ben sinds een aantal jaar een happy vegetariër en ik kan me echt niet voorstellen dat er ooit nog een dag in mijn leven gaat komen dat ik vlees zou eten, echt niet.
In mijn omgeving ken ik geen enkele mede vegetariërs. Ja ik ken wel mensen die graag tegen mij vertellen dat ze ook wel eens een dagje geen vlees eten of geen paard/kalf/lam/konijn. Maar niemand die zoals ik bewust dierlijke producten links laat liggen (alweer 15 jaar nu :O). En de laatste tijd steeds bewuster en trotser dankzij de groene meisjes. Het bezoeken van jullie site is voor mij echt een feestje van herkenning en een verademing in een wereld waarbij ik soms het gevoel heb dat ik alleen op een eilandje zit. Ik voel me vaak niet begrepen en wil niet teveel zeuren als ik weer eens op een feestje ben en er speciaal voor mij bamihapjes gekocht zijn. En terwijl ik deze uit elkaar haal er toch vlees in zit en ik ze vriendelijk moet afwijzen.
Ik snap soms niet hoe het kan dat ik de enige in mijn omgeving ben die zo denkt terwijl deze beelden toch wel bij iedereen bekend zijn.
Sorry lang verhaal maar wat ik eigenlijk wil zeggen, bedankt groene meisjes dat jullie via deze site een platform bieden voor iedereen die vegetarisch of vegan eet. En de wereld beetje bij beetje een stuk bewuster maken.
Jij dankjewel voor je superlieve reactie Nadine!!!
Hier ook een vegetariër in een niet vega gezin met 2 kleine kinderen…
Het niet eten van vlees en vis vind ik niet moeilijk en probeer ieder hierin zijn eigen keuze te laten maken. Gelukkig ben ik de kok ;-).
Ik WIL géén dierlijke producten meer eten maar vind dit zó moeilijk en krijg het maar niet voor elkaar. Buiten de deur eten betekent toch vaak, buiten vlees en vis, producten met kaas. En een taartje weigeren bij een verjaardag? Ik krijg het (nog) niet voor elkaar. Kan hier zo van balen!
Heftig! Dit is inderdaad de film die ervoor heeft gezorgd dat ik van de ene op de andere dag vegetariër ben geworden. Onvoorstelbaar, ik heb hem niet eens af kunnen kijken. Ben het er mee eens dat eigenlijk iedereen hiervan op de hoogte zou moeten zijn. Ik wil geen mensen dwingen deze film te kijken maar de kennis zou er moeten zijn! Denk dat ik dan tegen een hoop minder mensen ‘verantwoording zou moeten afleggen’ voor het feit dat ik geen vlees meer eet!
Mooie blog! Zelf heb ik Earthlings in stukjes gekeken, zonder geluid aan, ben er nog steeds niet klaar mee.
Zonder geluid is wel een goed idee inderdaad. Dan hoor je al die arme dieren niet schreeuwen. Sterkte…
Mooi verhaal en begrijp je gevoel helemaal. Mijn overtuiging is dan ook puur dat ik niet een dier/dierlijke producten in mijn lichaam wil stoppen waarvan ik niet kan verantwoorden dat het dood gemaakt is op een een onnatuurlijke manier in een onnatuurlijke omgeving. Ik vind dat een duidelijk argument. Gelukkig denken veel mensen in mijn omgeving daar ook zo over. Nu zit ik met een iemand die vindt dat de verandering vanuit ‘het systeem’ moet komen en dat de ‘grote bazen’ zich gewoon hebben aangepast aan wat de consument wil en dat we door een kapitalistisch systeem ( waar mensen in moeten werken om te overleven) vast zitten en dat daar het probleem ligt en niet bij het eten van bio industrie dieren an sich. En dus besluit dit persoon wel dieren te eten, (kilo knallers en frikandellen) want het niet eten is de oplossing niet zeg hij. Nu snap ik dat standpunt, denken vanuit het veranderen van een systeem, maar ik kan het niet met duidelijke standpunten uitleggen waarom het dan nog steeds niet oke is om dieren die lijden in je mond te stoppen. Ik vind het ook moeilijk om het vanuit mijn standpunt niet te veroordelen. Iedereen moet zelf weten wat hij eet, maar ik vind het een lastige discussie soms! En soms maakt het me verdrietig, zoals de docu Earthlings, waar mensen graag hun ogen voor willen sluiten en dan een averechts effect veroorzaakt.
Dit is de eerste keer dat het bewust over dierenleed gaat op jullie blog.(toch?) Ik vind dat jullie nu zoveel credits hebben verdiend om bij het ‘grote publiek’ te landen, het luchtig te houden en te laten zien dat vegan en groen leven meer is dan klagen over de bioindustrie en dat dus dit kopje dierenleed nu wel zijn plekje op jullie blog verdiend, omdat het meer context heeft. Goed gedaan!
Dankjewel. Het is niet helemaal de eerste keer, maar wel 1 van de eerste keren inderdaad. We zullen nooit direct filmpjes over slachthuizen en dergelijke op ons blog plaatsen, omdat we vinden dat mensen zelf de keuze moeten hebben om te kijken of niet. We willen niks opdringen. Zoals je aan de reacties kan zien, heeft lang niet iedereen Earthlings willen kijken, maar iedereen heeft er wel over nagedacht. En dát is wat wij willen bereiken :)
OMG! Ik heb mijn ogen uit mijn hoofd gehuild tijdens en ook na de docu. Ik voel me nu een enorme hypocriet. Het is tijd voor verandering en jullie blog gaat me hier zeker doorheen slepen! Ga zo door please! Een betere wereld begint bij jezelf toch?
Absoluut! Blij dat je het goed hebt opgevat :)
Mooi geschreven! Respect weer hoor, en dank voor het delen. Ik ga de docu zeker niet kijken, dat wil ik mezelf niet aandoen. Maar het lezen van dit blog draagt opnieuw bij aan mijn bewustwording. En ja, het kost tijd maar met jullie “hulp” kom ik steeds een stapje dichter bij mijn doel. Dus niet alleen zeggen dat ik van dieren houd maar het ook ten volle uitdragen!
Ik heb Earthlings 2x gezien en dit is de meest indrukwekkende film/documentaire die ik ooit heb gezien. Ik heb ook verschrikkelijk zitten huilen erbij en ook nog lang erna. Tegelijkertijd versterkte het wel keuze om vegan te zijn en was ik blij dat ik er dus niet aan mee help.
Ik weet nog dat ik hem toen zag (2 jaar geleden) met mijn vriend, ik was al vegan maar hij at de volgende dag gewoon weer vlees en eieren. Zo vreemd hoe slecht sommige mensen de link kunnen leggen tussen die horror en de dingen die je koopt in de supermarkt.
Ik ben in het zuiden van frankrijk opgegroeid, en ben heel erg lang de enige vegetariër van mijn vriendengroepje geweest. Vlees eten is daar echt deel van hun cultuur. Jarenlang moest ik bij iedere maaltijd weer uitleggen waarom ik nou geen vlees at, werd er lacherig over gedaan en werd er gezeurd dat ik best een stukje kon proberen. Ik denk dat als mensen tegen jouw “vegetarisch zijn” ingaan, dat is omdat ze zich er door aangevallen voelen. Een vriend zei ooit tegen mij “doordat jij geen vlees eet en ik wel heb ik het gevoel dat je tegen mij zegt dat jij wel nadenkt en ik niet”.
Maarrrr moraal van het verhaal : van die 4 jongens uit mijn vriendengroep die er zo lacherig over deden eten er 3 alleen nog maar een keertje vlees in het weekend, en alleen bio, 2 proberen nu helemaal vege te worden en 1 zei laatst dat hij zich schuldig voelde dat hij nog wel af en toe kaas eet en werkt langzaam naar vegan toe ! Zo blij dat jongere mensen hier beginnen in te zien dat vlees eten uit de bio-industrie gewoon goed te praten valt. Ik heb ze food inc. al laten zien (tranen met tuiten heb ik gehuild dus ik denk dat ik Earthlings ook echt niet aan kan), maar ik zal de film eens aan hun voorstellen.
Kijk! zo zie je maar hoe jouw goede voorbeeld werkt! En ik geloof dat dit echt voor iedereen kan gelden.
lol, ik bedoelde natuurlijk “NIET goed te praten”, maar dat begreep je denk ik al…
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt met een ‘kaasverslaving’. Desondanks ik gezond dieet heb (geen frisdrank, snoep, chips, weinig tot geen vlees, veel groenten en fruit), at ik ook bijna bij elke maaltijd kaas. Nu eet ik al een paar weken geen kaas meer en mijn huid ziet er al veel beter uit en ik voel me veel fitter.
Dat merk je meteen he? Kaas is natuurlijk ook hartstikke vet (oké, er zijn soorten die minder vet zijn, maar dan nog steeds) dus als je daarvan te veel eet… dat kan gewoon niet lang goed gaan ;)
Tijdje geleden geprobeerd te kijken, na tien min en heel veel tranen uitgezet.. Maar wil het zeker nog een keer proberen.
Mooi verhaal!
Heb de docu ook ongeveer een half jaar geleden, inderdaad echt heftig. Maar wel goed om te kijken.
Er is ook een blog met (let op best heftige!) fotos en ‘poëtische’ teksten eronder om te laten zien wat de mens de natuur aandoet:
http://ihaveseenanotherworld.tumblr.com/
Ik vind dat dit soort blogs juist extra motivatie geven om goed en plantaardig te leven. Maar dit is mijn mening.
Thanks voor het delen van je verhaal!
Heb net nog even de bovengenoemde blog bekeken, en met heftig bedoel ik veel bloed!! Dus als je daar niet tegen kan, aub niet bezoeken!
Dank je wel voor het delen van dit stuk wat je geschreven hebt. Dat doe je op een oprechte en respectvolle manier. Ik ga de docu niet kijken, omdat ik dat domweg niet trek. Zelf eet ik al ruim 7 jaar vegetarisch. Of ik helemaal vegan wil eten weet ik (nog) niet. Wel wil ik me er in gaan verdiepen. Ook bij mij thuis wordt teveel kaas gegeten, dat mag best minder/anders.
Mooie blog!
Ik heb de documentaire nog niet bekeken, ik weet nog of ik hem ga kijken. Ik gok dat ik er wel tegen kan, maar vraag me af of ik nog iets leer wat ik niet weet.
Af en toe heb ik wel de reminder nodig hoe slecht we soms met dieren omgaan. Ik doe dit jaar voor het eerst niet bewust met de vegan challenge mee omdat het veganistisch eten erbij mij wel ingeslopen is. zo eet ik nu al overdag helemaar geen dierlijk producten, eigenlijk zonder daar bewust bij na te denken. Maar ik eet nog steeds wel soms melkproducten en eieren. Dus misschien als ik toch nog een sterkere reminder nodig heb dat ik deze documentaire ga bekijken.
Dapper verhaal, mooi om te zien hoe jij keuzes hebt gemaakt. De documentaire lijkt mij inderdaad erg heftig. Het is heel belangrijk je bewust te zijn van het leed dat wij veroorzaken, dat dan weer wel. Maar of ik dat moet zien, twijfel.
[…] praatjes of vreselijk dramatische beelden; ik vond het een nuchtere en heldere film. Absoluut geen Earthlings dus. Die film keek ik vorig jaar. (Check de link voor een review.) The End Of The Line is te kijken […]
[…] kan ik nog zo oproepen. Sommige geluiden ook. Het heeft een diepe indruk op me gemaakt. In de review van de Earthlings schreef ik vorig jaar dat ik eigenlijk niet wist of ik de film nou aanraadde of niet, omdat de een […]
[…] Niet omdat het de meest gruwelijke documentaire is die ik ooit heb gezien – dat is nog altijd Earthlings – maar omdat ik zo geconfronteerd werd met de naïviteit van de mens. Want ook ik wilde […]
[…] we meteen maar met de meest heftige docu beginnen: Earthlings. Wereldwijd zijn er duizenden mensen te vinden die na het kijken van deze film ‘overnight […]
Vandaag om me zelf extra te motiveren voor de vegan challenge eerst cowspiracy gezien en tot 25 minuten gehaald in earthlings. Nu erg misselijk maar overtuigd dat vegan worden voor mij de manier is waarbij ik blij kan leven. Ik wil niet bijdragen aan deze narigheid.
Tja… Had ik dit nou maar net iets eerder gelezen. Zojuist het eerste deel (part 1) van de documentaire gekeken. Toen heb ik hem weggeklikt. Ik kon het niet aanzien. Mijn hart brak in miljoenenstukjes uiteen. Toen ik las dat jij ervan moest huilen dacht ik, ja dat moest ik eigenlijk ook. Mijn hart huilde ervan.
Misschien dat ik later nog eens op de documentaire terugkom. Maar voor nu is het even genoeg. Het is inderdaad ontzettend heftig.
Daar tegenover staat: de hele tijd denk ik; het is de waarheid, waarom kijk ik die dan niet gewoon recht in de ogen?
Maar het is dan toch mijn hart die dan spreekt. Konden we de waarheid in het echt ook maar wegklikken. Met veganisme ben je in ieder geval een stukje aan het wegvegen.
[…] bent’ – het is vreselijk) en het lezen van het verhaal van Merel (De Groene Meisjes, lees het hier) – kon ik niet meer terug. Alleen de trailer al, kun je nagaan. Ik moet dit proberen, dacht […]
Ik besef me heelgoed dat het vier jaar geleden is dat je deze review hebt geschreven maar ik wil toch even reageren.
Na jaren vegatarier te zijn geweest ben ik nu sinds een tijdje vegan. Nooit maar dan ook echt nooit zal ik deze documantaire kijken. Alleen al van de beschrijving begin ik bijna te huilen. De gedachte dat er elke seconde duizenden dieren worden vermoord kwelt me. Hier moet ik mee zien te leren leven en dat vindt ik zonder de documantaire gezien te hebben al een hele opgave.
Dankjewel voir deze review. Ik wil heel graag meer docu’s zien ter informatie maar ik durf ook niet zomaar alles opzetten wat andere vegans me aanraden.
Blij dat ik dit gelezen heb voor ik begin met kijken.
Ik wil mezelf niet onnodig traumatiser en en IK heb nu al nachtmerries van wat ik in het echt zag.
Dus tenzij ik morgen plots een kilo kaas naar binnen schrok, ga ik deze toch eventjes mooi aan mij voorbij laten gaan.
Dankjewel voor je eerlijke woorden