Het is misschien een beetje ouderwets, maar ik ben de laatste tijd helemaal in to het luisteren naar podcasts. Als je me binnenkort in de trein of tram ziet zitten met mijn koptelefoon op, dan ben ik geen muziek aan het luisteren, maar beluister ik hoogstwaarschijnlijk de zoveelste interessante podcastaflevering over de meest uiteenlopende en inspirerende onderwerpen. Zo luisterde ik van de week naar The Lively Show van de enthousiaste Jess Lively, en wat er tijdens de 53 minuten die deze podcast duurde werd gezegd, heeft nog dagen in mijn hoofd rond gespookt.
De titel verraadt al een beetje waar deze podcast over ging: Glorification of Busy. In het Nederlands: de verheerlijking van het druk-zijn. En dan bedoelen we niet: druk in gedrag, zoals iemand die hyperactief is, maar het druk-zijn op de manier van een overvolle agenda en het van afspraak naar afspraak rennen. Op de een of andere manier is het de laatste jaren in bepaalde scenes (vast in heel veel scenes ook niet,) een beetje de norm geworden dat je het altijd maar druk moet hebben.
„Hoe gaat het met je?”
„Ja, druk hè?”
Girl, ik vroeg hoe het met je gaat. Als in: hoe voel je je? Hoe gelukkig ben je? Hoe is je gezondheid? Ik vroeg je niet naar hoe vol je agenda is. Ik maak me er zelf ook schuldig aan. Sterker nog, ik gebruik het druk-zijn maar wat graag als escape. Bijvoorbeeld wanneer er een afspraak moet worden gemaakt waar ik eigenlijk niet zoveel zin in heb. Of wanneer ik iets al lang af had moeten hebben, maar dat niet gelukt is. Of soms wil ik gewoon even kwijt hoe druk ik het wel niet heb, om te laten zien dat ik echt heel veel recht heb op een vakantie.
Zeg eens eerlijk: komt dit je bekend voor?
In de podcast is Jess, de host van de show, in gesprek met Katie Richardson. Deze ook al zo enthousiaste jonge vrouw, is een moeder van vier kinderen en runt een flinke business in badkamer-artikelen. Lang verhaal, maakt verder ook niet uit, maar het is echt een wonder hoe het deze vrouw lukt om alle ballen in de lucht te houden. Daar gaat het gesprek dan ook over. Haar antwoord? Stop the glorification of busy. Ze vertelt dat ze zich jaren lang schuldig heeft gevoeld, bijvoorbeeld als ze geld verdiende met haar bedrijf en dat geld vervolgens uitgaf aan luxere boodschappen voor haar kinderen. Met andere woorden: ze werkte zich een slag in de rondte, had het altijd druk, maar voelde zich toch nog schuldig als ze haar eerlijk verdiende geld uitgaf. Hoe dat kwam? Ze had het gevoel dat ze altijd moest bewijzen dat ze het geld verdiend had, door kei-en keihard te werken. Wanneer ze het gevoel had dat ze dat niet genoeg had laten zien, had ze eigenlijk geen recht op dat geld.
De alarmbellen gingen bij Katie af toen ze merkte dat ze een paar standaard zinnen had die ze iedere dag tegen haar kinderen uitsprak. Dit waren dingen als: „schiet nou eens op!” „waarom heb je dit zelf nog niet gedaan?” en „waarom treuzel je altijd zo?!” Ze merkt in het interview op dat ze er op een dag zó klaar mee was om zo tegen haar kinderen te praten. Ze wilde een relaxte moeder worden en haar kinderen laten merken dat gehaast in het leven staan helemaal niet goed voor je is. Nu vraag je je misschien af: maar hoe heeft ze dat doel ooit bereikt? Ik snap je, ik dacht hetzelfde. Immers: een moeder met 4 kinderen die een goedlopend bedrijf runt… hoe gaat zij ooit een relaxte moeder worden? Haar antwoord: keuzes maken, delegeren en om hulp durven vragen.
Katie vertelt dat het één van de moeilijkste dingen is die ze ooit heeft moeten doen: om hulp vragen en hulp accepteren. Maar wanneer ze dit toch deed, bleek het een enorme openbaring te zijn dat een ander een bepaalde taak net zo goed kan uitvoeren als dat jij dat zelf zou doen. Een voorbeeld: ze huurt een hulp in de huishouding in. Het is een ouder echtpaar, dat door omstandigheden geen werk en weinig geld hebben, en zij komen één keer in de twee weken haar huis schoonmaken. Dit doen ze met heel veel plezier en ze zijn Katie dankbaar dat ze nu werk hebben. Katie en haar gezin zijn op hun beurt het echtpaar enorm dankbaar dat ze een schoongemaakt huis hebben.
Ik betrap mezelf erop dat ik vrij snel kan denken: „maar dat kan ik zelf toch ook? En: „Is dat niet een beetje decadent?” Waarom zou ik daar geld aan uitgeven of het een ander laten doen?” Omdat het je tijd kan besparen. Heel veel tijd. En die tijd kan je gebruiken om dingen te doen waar je gelukkiger van wordt, dan van het stofzuigen van de bovenverdieping van je huis. Daarbij komt dat je een ander ook blij maakt, want je verschaft een ander werk. (uiteraard vind ik het dan wel heel belangrijk dat je iemand een eerlijk salaris betaalt, maar voor de lezers van de Groene Meisjes is dit denk ik wel bijna een vanzelfsprekendheid)
Natuurlijk zijn er nog veel meer dingen die kunt uitbesteden aan een ander. Denk aan je administratie. Of het verzorgen van je tuin. Of het wegbrengen van pakketjes naar het postkantoor. Of andere tijdrovende dingen waar je zelf misschien niet zo goed in bent of waar je gewoon geen zin in hebt. Moet je je voorstellen hoeveel kostbare tijd er dan overblijft. We willen hiermee niet zeggen dat je voor alle klussen die je te doen hebt maar een hulp moet inhuren. Dat past ook niet in mijn budget. Maar je zou ook eens wat hulp die je wordt aangeboden, kunnen accepteren. Wees niet eigenwijs en zeg gewoon eens ja, als iemand je vraagt of hij of zij nog iets voor je kan betekenen.
Waarom roepen we allemaal zo hard van ons af dat we het zo druk hebben? Het liefst nog harder dan de ander? En waarom verheerlijken we dat gegeven? We willen allemaal het gevoel hebben dat we er toe doen en dat moeten we toch op de een of andere manier zien te bewijzen. In deze maatschappij doe je er pas toe als je Belangrijke Dingen doet. Dat wil zeggen dat je of een Belangrijke Baan moet hebben, of dat als je niet werkt je op zijn minst drie kinderen moet opvoeden en Belangrijk Vrijwilligerswerk moet doen. Relaxen, niksen, lantefanteren, gewoon eens voor je uit staren? Oh hell no! Je zou eens een dagje niet productief zijn. The shame of it. Als je een dag niks te doen hebt is dat een teken van een leeg leven. Vervelen mag niet meer. Stel je voor dat je niks Belangrijks te melden op Facebook? Je moet er toch niet aan denken.
Vorige week zaten wij een paar dagen in Valencia. De afgelopen drie en een half jaar hebben we heel wat van dit soort trips gemaakt – het is dan ook één van onze favoriete bezigheden. Maar toen we vorige maand hadden geprobeerd om Londen in iets meer dan 24 uur ‚te doen,’ en we helemaal gesloopt thuis kwamen, besloten we: bij een volgende trip doen we het helemaal anders. Na iedere trip die we maken, komen we met bergen hotspot-adressen thuis. We kunnen ons voorstellen dat jullie misschien denken; wat leuk he, die meiden gaan naar het buitenland en bezoeken 17 adressen in 3 dagen tijd! En natuurlijk vinden wij dat ook heus heel leuk, anders deden we het niet. Maar het is wel een beetje gekkenwerk. Je komt namelijk absoluut niet tot rust en je hebt de foto’s nodig om thuis te bekijken waar je allemaal bent geweest. Dat is gewoon niet oké en het is ook niet iets wat we tot ons vijftigste gaan volhouden.
Het is dus soms ook maar net hoe druk je jezelf maakt. Wij hadden naar Valencia kunnen gaan en thuis kunnen komen, zuchtend en steunend over druk we het hebben gehad – omdat we onszelf dat zouden hebben opgelegd. Maar we kozen ervoor om dit niet te doen. (en het enige waarover we nu zuchten is de spierpijn van al het lopen en fietsen en het feit dat we toch wel een klein beetje verbrand zijn in ons gezicht – nou, pfoe hee, wat een ellende meiden!)
Kijk eens eerlijk naar je agenda. Moet je agenda écht zo vol zijn, of kan je ook wel een paar dingen skippen? Moet je écht overal aanwezig zijn en ook nog eens voorzitter van iedere club zijn? En als je bepaalde activiteiten niet kan skippen, kan je dan niet iemand vragen om je hier een beetje bij te helpen? Doe je je best om vrije tijd voor jezelf in te roosteren? Al is het maar om een paar uurtjes per week niksend op de bank te zitten? Wanneer je iedere dag een klein moment voor jezelf hebt, zul je al merken dat je dag zó anders en zoveel minder druk aanvoelt. Wanneer je terugkijkt op de dag zou je eigenlijk moeten denken aan hoe je je voelde en welke (leuke) dingen je allemaal hebt gedaan. Het zou doodzonde zijn als je aan het einde van de dag alleen maar kunt denken: „Het was druk en dat is het enige dat ik me herinner.”
Ik ben er eigenlijk wel een beetje klaar mee om mezelf als maar te horen zeggen hoe druk ik het wel niet heb, omdat ik zo nodig wil bewijzen dat ik een interessant en Belangrijk Bestaan leid. Ik heb me ook iets voorgenomen. Als ik je binnenkort vraag hoe het gaat en het antwoord is ‚ja druk he?,’ dan ga ik je gewoon vragen: maar hoe gáát het met je? Ik ben namelijk niet bijzonder geïnteresseerd in het welzijn van je agenda; ik wil weten hoe het met jou gaat.
Herken je jezelf in dit verhaal? Zijn er dingen die je op dit gebied graag anders zou willen doen? We lezen je reacties heel graag onder dit artikel.
De podcasts van Jess Lively zijn gratis te downloaden in de iTunes-store. Zoek op ‘The Lively Show’ en je kunt een heleboel inspirerende afleveringen downloaden en luisteren op je telefoon of computer. Echt een aanrader!
Wat een interessant artikel! Ik denk dat ik die postcast ook eens ga beluisteren :)
Ik herken me er wel in, ben ook altijd druk druk druk. Ik moet ook echt relaxmomentjes voor mezelf plannen anders ga ik maar door. Heb tenslotte nog zoveel op m’n lijstje(s) (ja, ik ben een lijstjesmens :p) staan!
Maar ik heb geen idee hoe ik dat moet veranderen. Als ik dingen skip die minder belangrijk zijn komen die voor m’n gevoel een andere x wel weer terug. Moeilijk!
Maar ik ben benieuwd :)
Zeker doen! (dat luisteren van die podcast)
Heel herkenbaar! Druk zijn is één ding, maar je druk maken is ook belastend. Het geeft zoveel rust sinds ik besloten heb me niet meer druk te maken. Het is ‘a way of living’ dus wel iets wat je echt moet oefenen. Af en toe gewoon een pyjamadagje inlassen is ook heerlijk. Nog een eye-opener: if you don’t have enough time, stop watching tv!
Toch lijkt het me heerlijk om net als in bovenstaand artikel iemand in te kunnen huren voor je huishouden, want wat gaar daar veel tijd in zitten als je het goed doet!
Mooi geschreven, zet vast een hoop mensen aan het denken :)
Hey Saskia,
Herkenbaar wat je zegt. Stop watching tv, het helpt echt! Sinds ik sinds 1 jan mn tvabonnment de deur uit heb gedaan heb ik veel meer rust. Kom weer toe aan opruimen en boeken lezen. Programma’s welke ik echt wil zien, kijk ik via uitzending gemist.
Same here! Geen televisie meer in huis. Alleen op zondagavond kijk ik een paar programma’s die ik echt graag wil zien en verder? Helemaal niks!
Elke zondag is hier pyamadag ;) Heb een tijd een druk, druk, druk leven gehad totdat ik merkte dat ik dat niet meer trok. Heb daar heel vlot verandering in aangebracht. Ik mag maximaal 2x per week doordeweeks iets afspreken (moet streng zijn voor mezelf anders ga ik weer over mijn eigen grenzen heen) en zpndag is heilig. Dan kom ik echt mijn pya niet uit en is een dag vol series of films en haken op de bank. Echt een genot dat rustig aan doen :)
Wat een heerlijk idee!
Leuk geschreven en zeker herkenbaar. Al probeer ik altijd wel iets van tijd voor mezelf in te plannen, maar toch merk ik dat ik het bloggen toch nooit helemaal los laat.. Zit toch altijd in mijn hoofd ;).
Ja. Heel herkenbaar.
En okk de reden dat ik een schoonmaakhulp heb.
Maar mensen willen het ook van je horen, dat je het druk hebt. En als iemand met een droefgeestige gesteldheid is het ntwoord op de vraag hoe haat het veelal deprimerend…
Niet omdat het zo slecht gaat maar ik voel me vaak sip, dat ga ik echt niet aan de grote klok hangen.
Thanks voor de podcasttip. Ik heb podcasts ook net ontdekt. Ik ga vaak stukje wandelen tijdens m’n werkdag en dan luister ik het. Superleuk. En die drukte… helemaal gelijk. Ik merk het veel bij anderen, heb er zelf niet zo’n last van. Ik heb geloof ik het tegenovergestelde van FOMO :)
Ik herken me er zeker in, maar ook dat ik het roer langzaam maar zeker aan het omgooien ben. Ik blijf een uurtje langer op m’n werk, zodat ik thuiskom met een voldaan gevoel en kan doen waar ik dol op ben; receptjes uitzoeken, uitgebreid koken en dan met een film of serie op de bank zitten met een haakwerkje of heerlijk een boek lezen.
Zondag is standaard mijn luie dag. Het is zo veel belangrijker tijd te steken in dingen die je leuk of belangrijk vindt; voor mij, familie en vrienden. En dat je dan af en toe nee zegt omdat je iets in je eentje wil doen, accepteren ze dan maar!
Ontspannen is onwijs belangrijk vind ik. Ik denk steeds vaker; ga ik dood als ik nu nee zeg of iets niet doe? Nee? Dan doe ik het niet! En dat is de laatste tijd best wel vaak!
Heerlijk!
En terecht Miek! Heel goed bezig.
Dit is zo herkenbaar. Maar voor mij vooral vanaf de andere kant. Ik vind het zo vervelend dat het van veel vriendinnen en zelfs vriendje, een standaard antwoord is op hoe het gaat! dat ze pas over 3 maanden een keer kunnen afspreken. Je maakt jezelf ‘druk’ en het staat inderdaad altijd reuze interessant volgens henzelf. Ik erger me er kapot aan eerlijk gezegd. Kan er ook weinig begrip voor opbrengen soms.
Ik ben zelf vrij relaxed, heb dagen nodig waarop niets ‘moet’. Maar voel soms wel enige druk, dat je er inderdaad pas toe doet als je hele week standaard volgepland zit en supernuttig bezig moet zijn . En dan verhalen aanhoren van mensen, dat ze het allemaal niet kunnen handelen en tijd tekort komen. Je doet het echt jezelf aan. Prioriteiten! En doe vooral waar je gelukkig van wordt.
Heel mooi dat je dat zegt: doe vooral waar je gelukkig van wordt. Als iemand er oprecht gelukkig van wordt om altijd maar vol geplande agenda’s te hebben, nouja, prima. Maar die vlieger gaat absoluut niet voor iedereen op natuurlijk!
Ik ben het hier zoooo mee eens. Erger me al jaren aan mensen die bij ‘hoe gaat het?’ ‘druk’ antwoorden, want dat vroeg ik niet. En het interesseert me ook vrij weinig hoe druk iemand het heeft. Mensen vinden vaak dat ik het ook druk heb, maar ik doe gewoon dingen die ik leuk vind en voel me er prima bij, maar het wordt er echt niet leuker op als ik aan iedereen ga lopen verkondigen dat ik het druk zou hebben.
Herkenbaar stuk! Het doet me ook denken aan een boek dat ik aan het lezen ben, the art of asking. Het gaat over het gegeven dat we hulp/materialen/liefde amper aannemen omdat we niet afhankelijk willen zijn, en er om vragen is helemaal uit den boze, maar juist vragen kan zo veel betekenen voor jou en de ander. Absolute aanrader, groene dames!
Dankjewel voor de tip Anke! Ik ga het boek meteen opzoeken :)
Oeehw hier herken ik mezelf ook een beetje in, mijn antwoord op de vraag hoe gaat het is standaard druk geworden.. Niet helemaal hoe het hoort te zijn nee.. Ik ga ze meteen downloaden! Ik ben benieuwd!
Zeker doen! ben heel benieuwd wat je ervan vindt.
Oeehw Ik ben helemaal verliefd op de podcasts! Ik heb er meteen een aantal gedownload voor deze week! Zo inspirerend! Dankjewel voor deze fijne tip!
Heel graag gedaan! Ik ben ook completely hooked. Ik heb nog meer tips, dus misschien ga ik een artikel maken met podcasts die ik volg. Lijkt je dat leuk?
Jaaa! Goed idee :) Of is dat artikel er inmiddels al?
Ahh, thanks voor de tip! Ik houd er helemaal niet van om superdruk te zijn, maar een gevulde agenda vind ik dan weer wel fijn. Het is altijd een beetje balanceren.
Mooi artikel. Soms word je Door een situatie gedwongen rust te nemen. Zoals ik nu met 6 weken gips Door een gebroken enkel. Dit laat je wel nadenken over je Hoe je je leven inricht!
Zo zie je maar hoe zoiets toch ergens goed voor kan zijn. Toch heel veel sterkte met je gebroken enkel!
Ontzettend herkenbaar dit. Ik zag op een geven moment door de bomen het bos niet meer. Afgelopen half jaar was ik zo druk bezig met mijn scriptie, dat ik nergens meer tijd voor had. Want nee ik kon niet een uur buiten wandelen, dat is wel een uur van mijn scriptie-tijd! Uiteindelijk zag ik in dat dit natuurlijk belachelijk was. Ik was moe, werd chagrijnig enzovoort. Het was gewoon gekkenwerk en het was niet oké. Toen heb ik besloten dat wanneer ik naar het scherm zat te staren te gaan wandelen of een kop thee te halen en even naar buiten te staren. Ook besloot ik om overdag hard bezig te zijn en ‘s avonds (als beloning) gewoon even serie mocht kijken of iets afspreken met iemand. Ik merkte dat ik daar juist weer meer energie van kreeg en krijg en dat ik dan veel beter bezig ben. Het voelt beter en het is ook nog effectiever.
Goed om dit stuk van jullie te lezen, omdat het soms weer even nodig is om hier hard over na te denken en dingen te veranderen :)
Het is zéker effectiever, terwijl je dat eigenlijk niet verwacht. Net als een goede lunchpauze houden. je werkt daarna zoveel effectiever door! helaas is het in Nederland niet helemaal de norm… erg jammer.
Ik ben al eens met mijn hoofd tegen de figuurlijke plank aangelopen en met een bijna burn out achter de rug vind ik het wel welletjes. Ja ik heb het druk (soms meer dan anders), maar ik durf nu eerder te zeggen: dan skip ik dit, dan doe ik dat. Gisteren bijvoorbeeld heel de middag lekker met een serie op de bank gelegen en niks gedaan omdat ik anders helemaal gek zou worden. Ik heb vandaag wel een verjaardag, maar ik denk dat ik iets soortgelijks ga doen. Eerst even de was en afwas wegwerken en dan ga ik lekker op de bank liggen met een grote pot thee.
Herkenbaar in de zin van druk maken. Ik heb genoeg rustige momenten in de week maar word er dan al zenuwachtig van dat ik geen nuttige tijdsbesteding heb. 3 kinderen, een zzp-klus van een dag in de week (verdeeld over 5 dagen.. ), vrijwilligersbanen, bestuursfuncties, proberen ook nog sociaal te zijn en daarnaast zorgen dat manlief ook minstens zoveel bezigheden kan doen zonder dat we al te veel oppas moeten inhuren. Dat laatste ben ik wel steeds makkelijker in en ik betaal ook goed. We moeten toch samen de maatschappij draaiende houden en ik kan het me veroorloven. Maar toch is het in t geheel genomen nog niet bevredigend genoeg. Ik ben nog op zoek.
Herkenbaar! Ik probeer er alles aan te doen om juist niet druk bezig te zijn, ik word dan namelijk echt helemaal gek. Ik werk de komende maanden fulltime en moet natuurlijk ook mijn websites onderhouden. Op dag 1 heb ik meteen besloten om mijn blogs minder te updaten. Ergens een zware beslissing, want ik wil daarvan juist ooit mijn fulltime baan kunnen maken. Maar de tijdelijke opdracht betaalt goed en staat goed op mijn cv, dus dat krijgt nu even voorrang.
Mijn sociale leven staat de komende maanden ook een beetje on hold, behalve op de zaterdag: dan hoef ik van mezelf helemaal niets te doen, behalve leuke dingen (offline) doen zoals uitslapen, met Dexter knuffelen, met vriendinnen afspreken, de stad in, uitgebreid lunchen, een boek lezen, een tv show bingen… Dat heb ik echt nodig! De rest van de week werk ik vrij gestructureerd zodat ik niet in de stress raak. Tot nu toe gaat het oké, ik heb niet het gevoel dat ik het opeens super druk heb. Prioriteiten stellen is zo belangrijk, van mij hoef ik niet perse alles perfect te doen zodat ik niemand teleurstel. Mijn gezondheid en happiness staan altijd op nummer 1 :)
Super knap van je! <3
ik vind het ook altijd zo vervelend als je iemand iets vertelt over je bezigheden dat ze dan inderdaad proberen te bewijzen dat zij het drukker hebben. Dan denk ik: waarom doe je dat? Probeer je dat tegenover mij te bewijzen of tegenover jezelf? Ik houd niet van zo’n opboksgesprek, dus ik bevestig dan maar dat die ander het inderdaad erg druk heeft.
Vind dit een heel herkenbaar artikel. Door dat rennen en vliegen ben ik mijzelf hard tegen gekomen en besefte ik me dat ik eigenlijk jaren lang geen enkel rust moment heb gehad. Dat komt hard aan
Dat komt zeker hard aan. En uiteindelijk is het echt iets wat je jezelf aandoet. Dus kun je er ook zelf iets aan veranderen!
Interessant, al herken ik mijzelf hier gelukkig niet in. Tot vorig jaar september werkte ik 40 uur per week, erg zwaar gezien het feit dat ik voor die tijd 3 dagen in de week werkte.En die 40 uur in de week was ik ook alleen maar bezig met erg negatieve zaken dus ik was kapot als ik ‘s avonds thuis kwam. Ik lag uitgeteld op de bank, in de weekenden moest het dan allemaal gebeuren, boodschappen, afspreken met vriendinnen, familiebezoek, huis schoonmaken en opruimen en maandagochtend stapte ik weer in de mallemolen die werk heet.
Uiteindelijk had mijn lichaam er geen zin meer in en kreeg ik een klaplong. Vervolgens nog een arbeidsconflict dus ik ben nu al ruim een half jaar thuis. Dan ga je wel nadenken over jezelf en je toekomst. Ik heb nu alle tijd aan mijzelf en ik voel mij er super goed bij. Ik heb het niet druk, ik kan soms lekker even op de bank gaan liggen en door de weeks het huis schoonmaken. Eindelijk kom ik weer terug bij mijzelf. Mensen die druk zijn om het druk zijn snap ik niet en heb ik nooit gesnapt. Het is iets wat je jezelf aandoet en waar je dan vervolgens ook de consequenties van moet aanvaarden.
Mooi artikel, bedankt! Ik ben sinds januari afgestudeerd en heb nog geen werk gevonden dus ik doe heel weinig op het moment. Dat voelt super rot omdat ik me zo nutteloos en onbelangrijk voel daardoor. Beetje het tegenovergestelde van wat je in het artikel omschrijft haha. Ik besef me wel goed dat als ik werk vind, ik geen 40u wil werken. 32u is echt mijn max.. hoop dat dat kan! Ik besteed nu veel tijd aan series kijken, vriendinnen bezoeken en slapen. En op zich is dat ook wel eens fijn !!!!
Graag gedaan Malou :) Ik hoop dat je binnenkort een leuke baan vindt! en wat ik tegen je wil zeggen: heel goed dat je aangeeft dat 32 uur je max is. Veel jongeren of net-afgestudeerden zijn bang om toe te geven dat ze liever niet fulltime willen werken. Je bent toch jong? Je bent toch gezond? Nou dan? Maar 32 uur is echt heel fijn, ik heb het zelf jaren gedaan. Houd daar maar lekker aan vast!
Goed artikel, en erg herkenbaar. Omdat ik zelf niet zo heel erg stress-bestendig ben, heb ik al jaren geleden de afspraak met mezelf gemaakt om maar 1 afspraak in het weekend te plannen. Een dag in het weekend wil ik echt voor mezelf houden. En door de weeks ‘s avonds eigenlijk ook niet zoveel afspraken, ook hooguit eentje. Bevalt me prima want ik heb gemerkt dat ik iemand ben die heel veel tijd voor zichzelf nodig heeft en ik snel over m’n eigen grenzen heenga. Soms ontkom je er niet aan natuurlijk maar ik merk dan meteen dan ik weer een stap terug moet doen. Als je al een tijdje wat ‘rustiger aan doet’ dan merk je op een gegeven moment hoe druk en gehaast iedereen om je heen is. Iedereen is maar aan het rennen. Ik vind ‘het altijd maar druk hebben’ eigenlijk helemaal geen ‘statussymbool’, maar meer een teken dat je de zaken helemaal niet goed voor jezelf geregeld hebt/op orde hebt.. Althans zo gold het voor mij een paar jaar geleden en ik denk dat dit voor veel meer mensen het geval zal zijn.
Je hebt helemaal gelijk en ik vind het mooi dat je zegt: “. Ik vind ‘het altijd maar druk hebben’ eigenlijk helemaal geen ‘statussymbool’, maar meer een teken dat je de zaken helemaal niet goed voor jezelf geregeld hebt/op orde hebt.. ”
Als je het zo bekijkt, kun je eigenlijk alleen maar concluderen: we zijn hartstikke gek bezig met z’n allen!
Haha, ja echt he? Maar dat heb je niet door als je middenin de ‘ratrace’ zit. Volgens mij gaan er wel steeds mensen zich beseffen dat er meer is dan altijd maar druk zijn. Volgens mij wordt dat het nieuwe statussymbool; niet meer geleefd worden door je agenda en allemaal zogenaamde verplichtingen, maar juist de luxe van tijd hebben om zelf te kiezen wat je wilt doen en dat te doen waar je echt zin in hebt. ;)
Ik ben heel blij met dit artikel. Mensen worden tegenwoordig geacht om het “druk” te hebben. En als je het niet druk hebt, dan voel je de stempel ‘lui, initiatiefloos, leegloper, aso’ al in de lucht hangen. Je hóórt het te druk te hebben, want in deze maatschappij past het gewoon niet om een afspraak af te zeggen met de eenvoudige reden dat je liever thuis in je zetel effe niks doet. Gevolg: mensen voelen zich schuldig als ze rust voor zichzelf nemen. Waar gaat dat naartoe?? Dat is de reden van al die burn-outs en chronische vermoeidheidsziekten…
En ik ben heel blij met je reactie :) Je hebt helemaal gelijk. Ik hoop echt dat steeds meer mensen hun ogen gaan openen voor dit probleem.
Ik luister de laatste tijd ook vaak een podcast in plaats van muziek! Psycho Babble van Tyler Oakley vind ik erg leuk :) niet vergelijkbaar met dit natuurlijk, maar toch :)
Die luister ik ook! Gotta lover Tyler <3
Wat heb je dit mooi verwoord! Ik denk heel goed om te lezen voor veel mensen. Ik herken mij er totaal niet in want ik ben eigenlijk nooit druk. Ik weet heel goed van mijzelf dat dingen snel ‘te veel’ worden voor mijn blubberhoofd dus ik plan nooit veel dingen achter elkaar. En daar voel ik me dan soms een beetje schuldig over want iedereen is altijd zo druk en dan voel ik me een beetje lui in vergelijking met die anderen, terwijl dat natuurlijk nergens op slaat haha. Dus ik hoop heel graag dat iedereen een beetje meer gaat luieren ;)
Dankjewel Iris! Weet je, iedereen heeft zijn eigen opvattingen, mogelijkheden, maar ook grenzen. Ik weet bijvoorbeeld van mezelf dat ik het heel slecht doe op stress, terwijl anderen daardoor juist als een malle gaan. Ik vind het daarentegen ook vrij lastig om te ontspannen, dus ik moet een beetje een middenweg zien te vinden. Dat is jouw manier, niet die van een ander. We zouden überhaupt eens moeten stoppen met het eeuwig en altijd vergelijken met anderen, vind je niet?
Geweldig geschreven! Eye-opener voor veel mensen denk ik!!
Dank je wel voor het luisteren en verwoorden van de strekking van de podcast. Ik ga hem zelf niet meer luisteren nu. Niet omdat ik niet denk dat ik er niks moois uit zal halen, maar juist om wat je zelf schrijft: weer iets op mijn to-do-list. Hier is een tijdje terug de tv definitief uit huis gegaan. We keken al heel weinig, maar nu eigenlijk alleen dat wat we echt niet willen missen. Het meeste wat wij leuk vinden is online ook te zien en uitzending gemist heeft ook nog wel eens wat we leuk vinden. En fijn dat we het vinden dat dat lelijke dingen niet meer bepalend is in ons huis! We hebben een platenspeler op de plek waar de tv stond staan en zelfs mijn dochters van 8 en 9 zijn helemaal into the Beatles en Simon&Garfunkel, haha.
Leuk stuk hoor, over onze calvinistische houding.
:) Wat leuk om te lezen. En een mooie instelling!
Wat een mooi en interessant artikel! Zeker ook herkenbaar. Het luisteren van podcasts doe ik eigenlijk al heel lang niet meer terwijl ze vaak heel leerzaam zijn. Ik ga er weer eens naar luisteren!
Ja ik heb de podcasts weer helemaal herontdekt! Zeker nu ik een paar mensen heb gevonden die ik erg inspirerend vind. Misschien moet ik daar ook maar een artikel over maken, met podcast-tips?
Fijn artikel! Een vriend van me is begonnen ipv te zeggen dat je iets doet, te zeggen dat je ervoor kiest het zo te doen. Bv. Ik kies ervoor het druk te hebben. Helpt hem ook om veel bewuster te worden van wat je nu eigenlijk helemaal aan het doen bent.
Wat een mooie gedachte!
Ik trek drukte, stress en veel moeten werken (op onregelmatige plekken en tijden) erg slecht. Eerst vond ik het moeilijk te accepteren want ‘iedereen leidt een druk leven en werkt veel dus moet ik dat ook kunnen/willen’. Maar ik ben langzaam tot het besef gekomen dat het er voor mij gewoon niet in zit. Ik doe het goed op rust en regelmaat, dan maar minder ‘status’.
Ik denk dat dit artikel op zich ook wel bij het opruimproject past, want het is natuurlijk een soort van opruimen, maar dan in je tijd en je hoofd.
Ik heb dat ook. Ik heb voor mezelf geaccepteerd dat ik niet tegen stress kan. Ik kan er niet mee dealen, ik word er onzeker van en ik word in geen geval blij van. Nou, dan moet ik het maar zoveel mogelijk vermijden, heb ik voor mezelf bedacht.
Mooi verwoord. Ik heb eigenlijk altijd een to do list (ook voor leuke dingen), en maak het daarmee soms wel druk voor mezelf door steeds het gevoel te creeren ‘iets te moeten’. Soms denk ik dat ik dit niet meer moet doen,maar aan de andere kant helpt het wel om dingen te doen die op lange termijn meer voldoening geven. Want als ik geen lijstjes maak en verwachtingen schep, dan laat ik me erg leiden door wat ik op internet tegen kom of door een serie, waardoor ik zo uren verder ben. En dat vind ik ook weer niet erg bewust. Daarom maak ik die lijstjes en probeer ik mezelf te pushen, in de hoop dat ik dan meer dingen doe die ik echt wil, zoals iets creatiefs. Maar het nadeel is dat ik me te vaak schuldig voel als het weer niet allemaal lukt.
Dat is het hele ding met to do lijstjes. Ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Aan de ene kant maken ze me productief. En ik plan ook leuke dingen, zoals: een boek lezen, buiten de deur koffie drinken of naar de film gaan. Aan de andere kant denk ik dan vaak: waarom moet ik dit nou ook al plannen? Waarom niet wat spontaner in die dingen staan? Daarbij komt dat ik me dan idd ook schuldig kan voelen, tegenover mezelf, als het me niet is gelukt om bijv naar de film te gaan. Dus ja, lijstjes zijn een beetje lastig.
Wat een geweldig artikel en zeker een bewustwording. Vaak is het niet eens moeten van jezelf maar meer wat je omgeving van je verwacht en de deadlines op kantoor.
Absoluut waar, maar de kunst is om daar toch grenzen in te trekken. En dat kan!
Helemaal mee eens. Als we later op ons sterfbed liggen dan hebben we heus geen spijt van het gegeven dat we misschien te weinig gewerkt zouden hebben. Eerder omdat we teveel gewerkt hebben en daardoor minder tijd hebben gehad voor onze geliefdes, vrienden en familie. Echt gek dat heel veel mensen dat nog niet beseffen en doorgaan totdat ze letterlijk opgebrand zijn…it makes me sad..en soms heb ik ook een schuldgevoel als ik misschien een dagje weinig gedaan heb en me nutteloos voel, maar dat ben ik al aardig aan het afleren. Het leven kan ook zo pats, boem over zijn. Dan ben je blij dat je ook gechillt hebt!
Mooi artikel :-)
Wow, dat zeg je heel mooi!
Wat een leuk stuk !
Ik ga deze podcast zeker even opzoeken :-)
Ik moet eerlijk zeggen dat als ik aan iemand vraag HOE het met hem/haar gaat en ik krijg het antwoord : ik heb het zo druk !!! Dat ik dan zeg : Sorry, maar dat vroeg ik je niet .
De eerste respons van degene is dan een vraag teken boven hun hoofd , de tweede respons is dan een glimlach en de derde respons is dan toch eindelijk het antwoord : ik ben een beetje moe of het gaat goed! 1 keer kreeg ik een knuffel van iemand , ze zei ; dank je dat je echt geïnteresseerd was … waarop ik zei : het was ook een oprechte vraag !
Ik denk dat jullie met dit stuk misschien wel wat ogen laat openen .. prachtig toch !
Wat mooi zeg!
Wat een goed artikel! Wat ik ook zo vervelend vind aan het druk zijn van iedereen is dat het soms zo moeilijk is om een afspraak met vriendinnen in te plannen. Probeerde pas iets met twee andere vriendinnen af te spreken en we kwamen serieus half mei uit.
Verder doe ik hier zelf denk ik net zo hard aan mee, want naats een fulltime baan raakt je agenda gewoon soms zo snel vol met sporten, sociale afspraken, werkverplichtingen in de avonden, blogdingen, nouja je kent het wel.
Haha, heel herkenbaar, dat pas kunnen afspreken in mei! Soms denk ik ook wel eens bij mezelf: willen we dan wel echt afspreken? Ik kom soms wel eens tot de conclusie dat ik in feite gewoon op dit moment geen zin heb in bepaalde afspraken. Dan kan je dat uiteraard beter zeggen dan het af te doen met ‘ik ben zo druk,’ maar zó eerlijk zijn is soms nog best lastig.
Ik vind dat jullie gelijk hebben wat betreft het “statusgehalte” van druk zijn in onze maatschappij, en dat hier iets aan moet veranderen. Het is ook goed om mensen aan te sporen hulp te zoeken en te accepteren.
Maar of dat nu echt via een poetsvrouw moet?
Het poetsende koppel van het voorbeeld mag dan graag poetsen, zelf zou ik het helemaal niet fijn vinden om professioneel poetsvrouw te moeten zijn voor iemand die rijker is dan ik. Zeker niet als ik na mijn poetsjob ook nog mijn eigen huis zou moeten poetsen. Een betere oplossing vind ik het persoonlijk dan om minder te gaan werken. Dan heb je minder geld, maar wel meer tijd. In feite deed dit artikel me heel erg denken aan het boekje “geld kost tijd” van lisette t hooft. Lisette pleit daarin om van je huishoudelijke taken te gaan houden.
Want: geld kost tijd. Als je zo veel moet werken dat je geen tijd meer hebt om je eigen huis te poetsen en iemand daarvoor moet betalen, dan kost je dat in feite tijd: je moet immers meer werken om de hulp te kunnen betalen.
Een ander voorbeeld: als je veel werkt, dus veel verdient, heb je minder tijd om te koken, en zal je sneller een afhaalmaal kopen. Je denkt dat je tijd bespaart door niet zelf te koken, maar je besteedt wel meer tijd om de centen voor alle resto s te verdienen…
Of: je werkt zo veel dat je kinderopvang nodig hebt, omdat je zelf geen tijd meer hebt om op je kinderen te passen.
Ik wil jullie artikel helemaal niet afkraken, want ik ben het er mee eens dat we allemaal meer moeten relaxen, maar ik ben het er niet mee eens dat dat ten koste van anderen (poetshulp) moet gaan… Het boek van Lisette is een echte aanrader!
Dank voor je uitgebreide reactie Krol. De poetsvrouw is maar een voorbeeld he ;) Trouwens, er zullen veel mensen zijn die een huis schoonmaken echt heel leuk vinden om te doen. Zo zijn er ook mensen die personal organizer zijn en dol zijn op opruimen, terwijl de meeste mensen daar een hekel aan hebben. Het is dus niet gezegd dat het een minderwaardig beroep is!
En wederom: zo herkenbaar dit! Het lijkt serieus wel alsof jij met exact dezelfde onderwerpen bezig bent als ik op dit moment, iedere keer als ik hier iets lees, herken ik het zó sterk. Hoe dan ook – ziek zijn heeft ondanks heel veel stomme dingen er ook voor gezorgd dat ik ineens hele bewuste keuzes maak over mijn energie. Of eigenlijk: moet maken. Druk zijn is nu absoluut geen mogelijkheid en ik realiseer me dat ik dat ook oprecht niet meer wil. Ineens heb ik heel veel tijd waarbij ik heel goed na moet denken over wat ik ga doen dat me energie geeft en wat ik dus vooral niet ga doen of een ander vraag (of moet vragen) omdat het me teveel energie kost. Ik heb mijzelf ergens, ooit, aangepraat dat een druk leven hetgene is dat goed is en dat ik na zou moeten streven, terwijl ik juist helemaal niet van druk zijn hou. Ik ben ultiem goed in niets doen, of langzaam doen en keuzes maken voor mijzelf. Deze post ga ik opslaan en onthouden voor als ik weer beter ben en in de o zo grote valkuil dreig te stappen die drukte heer. Thanks, girls. :)
Oef. Sorry voor het hele verhaal :’)
Wat leuk dat je de moeite neemt om zo uitgebreid te reageren :) Je bent de tweede persoon die een dergelijke reactie achterlaat. Er was ook iemand die 6 weken met gips om haar enkel moest zitten en daardoor verplicht rust moest nemen. En hoe moeilijk dat eerst ook kan zijn, ergens is het ook een bevrijding, lijkt me. Eens verplicht rustig aan doen. Het lijkt me overigens heel moeilijk als je chronisch ziek bent en het dus altijd rustig aan moet doen en dingen niet kunt doen die je graag zou willen doen, maar of je er minder gelukkig (als mens, van binnen) van wordt, weet ik niet. Ik denk ook dat je er achter kunt komen dat je helemaal geen leeg bestaan hoeft te leiden, als je het rustig aan moet doen. En dat het helemaal niet erg is om niet altijd aan de Belangrijke Dingen des levens mee te kunnen doen, of overal bij hoeft te zijn. Anyhow, ik kan me voorstellen dat je, ondanks de ellendige situatie waarin je nu zit, toch ook goede inzichten tegenkomt. Veel beterschap <3
Daar heb ik dus inderdaad ook over nagedacht, hoe onwijs zwaar het moet zijn om chronisch ziek te zijn en dus al-tijd rustig aan te moeten doen of in ieder geval, ontzettend veel rekening te houden met je lichaam. Dat lijkt me zó ontzettend moeilijk.
Fijns artikel. Ik heb me gisteren ook iets voorgenomen: ik ga iets doen, alleen voor mezelf, zonder beeldscherm. Een echte, ouderwetse hobby dus. Dan ga ik bv tekenen op een lekkere zondag, ipv het huishouden of de hele dsg series kijken :-)
Wat een goed artikel! Ik merk dit ook heel sterk om me heen privé maar ook zakelijk. Het is vaak of tijd of geld. Als je wat creatiever omgaat met geld kun je veel meer met minder en heb je tijd. Met mijn bedrijf help ik mensen in hun tuin; dat is helemaal mijn passie. Er zijn veel mensen die beiden fulltime werken en het zichzelf niet gunnen of het bijna te luxe vinden om me in te huren. Als ze dan over de streep zijn met hun schuldgevoel geeft het zoveel meer tuin plezier. Voor mij is dat heel leuk om mee te maken en dat maakt het werk nog dankbaarder!
Wat mooi dat je zo’n stap hebt durven zetten. Dit is ook iets waar ik (of ik moet eigenlijk zeggen wij, want het geldt ook voor Jamie) veel over nadenk. Je passie volgen, als je ook maar een beetje de mogelijkheid krijgt of kunt vinden, is zoveel belangrijker dan een dikke bankrekening.
De laatste jaren was ik ook altijd druk druk druk. En dan kwam daar plots een einde aan met een burn out. Zorg dragen voor jezelf is de boodschap!! (al is dit makkelijker gezegd dan gedaan)
Wel herkenbaar ja, hoewel ik zelf wel van vervelen hou vole ik me soms tegeover de buitenwereld verplicht om druk te zijn. Ik wil eigenlijk standaard 1 dag in het weekend niets gepland hebben. Maar als iemand me dan vraagt kan je het weekend, voel ik me eigenlijk schuldig te zeggen dat ik die dag gewoon niets wil plannen. Niet dat we niets doen, maar ik wil eigenlijk geen excuus moeten maken om gewoon tijd met mijn gezin door te brengen. Al is het de hele dag bank hangen, nou èn.. maar er ligt toch een soort druk vanuit “de maatschappij”.
Nu ik bijna met zwangerschapsverlof ga begrijpt iedereen het als ik zeg dat ik rust wil houden. Maar alleen een zwangerschap zou geen excuus moeten zijn om een dag te lanterfanten..
Wat een verademing, deze tekst! Het raakt me ook.
Ik ben 45 jaar, en door een felle vorm van ontstekings-reuma afgekeurd. Ik ben protesterend aan de zijlijn gezet. De arbeidsdeskundige zei tegen mij: ik ga jou tegen je eigen ambities beschermen en ik weet zeker dat jij een zinvol bestaan weet op te bouwen, zonder dat dat op de hectische arbeidsmarkt is. Nu, 7 jaar en 5 operaties verder, ben ik hem dankbaar. Ik heb mijn eigen weg gevonden, samen met mijn geliefde.
Ik maak me nu elke dag druk om onze beestenboel binnen, de kippetjes buiten, ik bedenk kleine, haalbare projecten om anderen te inspireren. Verder ben ik als vrijwilliger mentor van een meneer met een verstandelijke beperking, en zijn wij een plekje voor een weekendpleegkind. Maar bovenal: ik heb het NIET druk. En ik zie de mensen om me heen steeds harder en steeds meer verblind door ‘een doel halen’, doorrazen. Het voelt alsof ik op een andere planeet leef, met mijn ‘best rijk gevulde maar zeker niet drukke leven’. Het niet meetellen omdat je geen drukke baan hebt, niet full time moeder bent en omdat je tijd hebt, is mijn enige valkuil. Maar diep van binnen weet ik: ik ben veel gelukkiger zo. En dan is het zo fijn om eens een tegengeluid te horen temidden van al die hectische mensen die maar niet om zich heen kijken, omdat ze druk, druk, druk aan het jakkeren zijn, op weg naar hun doel. Thanks dus voor deze blogpost vandaag!
Kiki
Vorige week zei ik tegen mezelf: wat doe je nu? Nu ben je je aan het haasten om nog een paar minuten in de zetel te kunnen hangen, terwijl je het rustig aan kan doen, waardoor je helemaal geen behoefte meer hebt om in de zetel te gaan hangen. Dus deed ik rustig de dingen die ik wou doen om tot de conclusie te komen dat ik toch 5 minuten gewoon in de zetel kon zitten om nog even te genieten van de stilte. Nou hè?
Ik ben niet zo’n uitbesteder. Ik heb een hekel aan poetsen, maar als ik het zelf doe – op mijn eigen tempo – dan voel ik er daarna ook werkelijk de voldoening van. Dus besteed ik het niet uit en doe ik het zelf. Maar eigenlijk is het zeker een goed punt.
We houden van druk, we zeggen graag dat we druk bezig zijn. Ondertussen heb ik geleerd om ‘neen’ te zeggen zonder daarbij aan te geven dat ik het druk heb. Ik zeg dat ik al veel doe en dat ik dat ene momentje vrije tijd voor mezelf wil hebben. Mensen begrijpen dat eigenlijk wel.
Dit is zo’n herkenbaar fenomeen voor de vrouw van 2015. We ‘moeten’ zoveel van onszelf; zelfstandig zijn, sociaal zijn, fit zijn, behulpzaam zijn, slim zijn, en nog veel meer..
Ik heb gemerkt dat ik zoveel verwachtingen van mezelf had, gebaseerd op het beeld van de vrouwen op mij heen. Ik geloofde dat wanneer zij dat allemaal kunnen en doen, ik dit ook moet. Maar dat is toch van de zotte!
Als je kijkt naar wat voor jóu belangrijk is in het (dagelijks) leven en wat je jezelf gunt, kan je wellicht dingen van je lijstje wissen. Dan houdt je tijd over om te kunnen focussen op de dingen die voor jou belangrijk zijn en merk je dat je daardoor er ook van kunt genieten.
[…] je in dit artikel over ‘the glorification of busy’ hebt kunnen lezen, zijn wij momenteel helemaal in to het luisteren van podcasts. Podcasts bestaan […]
[…] werkt het? De dag voordat je de lunch wilt ontvangen, plaats je een bestelling op dabbawal.la. Eerst heb je een account aangemaakt, waarin je aangeeft welke dieetwensen je graag wilt aanhouden. […]
Helemaal niet herkenbaar. Ik studeer en werk twee dagen per week en verder doe ik Niks. Daar word een mens ook niet gelukkig van hoor kan ik je vertellen.
We hebben geloof ik ook niet gezegd dat je niks in het leven zou moeten doen.. misschien trek je het nu een beetje naar de andere kant. Vervelend dat je, waarschijnlijk door omstandigheden, zo weinig doet. Misschine kun je kijken naar een manier om iets te gaan doen waar je voldoening uit haalt?
Heel mooi om hier aandacht aan te schenken en dat mensen er overna denken, want het is idd een grote drukte overal. Ik was ook zo, altijd druk en tijd tekort, maar ben door chronische ziekte teruggeroepen. Nu doe ik heel weinig, en hoewel ik me er deels bij neer kan leggen, ben ik er toch iedere dag nog even mee bezig hoe ik wat meer zou kunnen doen met mijn tijd, want ik heb immers heel veel ‘verloren’ tijd die ik het liefst zou opvullen met nuttige dingen. Nu weet ik dat mijn tijd wel weer komt, maar dat ik die zeker niet zal invullen zoals ik hiervoor deed. Het is zoveel waardevoller als je met je aandacht erbij dingen doet, dan alles heel snel en vluchtig waardoor je helemaal niet kunt genieten van kleine dingen of slecht luistert naar de mensen om je heen.
[…] de kern van de zaak om gaat is dat je er tijd voor moet uitkopen, omdat het vaak niet vanzelf gaat. We hebben het allemaal druk en er zullen maar weinig mensen zijn die zeggen: “Ik kan alle leuke dingen doen die ik maar […]
Ik heb het ook vaak super druk. Best lastig soms. Vooral omdat ik merk dat ik echt meer rust nodig heb.
Ik ga binnenkort ( morgen!) de potcast eens downloaden en bekijken hoe ik meer rust kan creeeren.
En het vragen ” ik croeg hoe het met jouw gaat, niet met de inhoud van je agenda,”
Vind ik super! Ga ik onthouden :)
Ik roep ook vaak dat ik het druk heb. Maar wel met een grote grijns. Ik ben ondernemer en heb een gezin met kinderen. Druk ja, maar ik functioneer het beste als ik het druk heb. Bovendien, zakelijk gezien is het een heel goed teken dat ik het zo druk heb! Wat je, met een chronische volle agenda, inderdaad wel goed in de gaten moet houden is de balans. Ik doe de dingen die ik graag doe en waar ik dus de meeste energie van krijg zelf, en besteed dingen die me energie kosten en minder opleveren (zoals een deel van het huishouden, administratie enzo) uit. En soms plan ik rust in. Ik ben in de luxe positie dat ik dat kan. Ik denk dat mensen, met name vrouwen, ook moeten leren de lat voor zichzelf iets minder hoog te leggen. Soms is ‘de Franse slag’ best goed genoeg.
En stoppen met tv kijken is echt een heel goed plan! Ik kijk al jaren hooguit een uurtje tv per week (3 op reis!), en dan kun je ‘s avonds zoveel (leuke dingen) doen! Druk verheerlijken is misschien niet goed, maar dankbaar zijn dat je het druk hebt mag best toch?
heujjj, dit herken ik uit ons snapchat gesprek van een paar weken terug.
Goeie tips in het artikel: Je agenda onder de loep nemen bijvoorbeeld, moet dit nou echt? En van wie dan?
Ik heb het woord ‘druk’ mentaal, emotioneel en verbaal geschrapt. Ik zeg het niet meer tegen mezelf, ik praat over andere dingen als andere mensen erover beginnen tegen me, en ik kies heel bewust voor wat ik wel en niet wil doen. Ik heb ook geleerd mezelf terug te fluiten: Een week heeft 7 dagen, 12-15 uur per dag heb je over na slapen (heel belangrijk): Je doet er maar een beetje normaal mee, en niet honderd dingen tegelijk. Ik leg mezelf toe op de belangrijkste dingen en maak me zo min mogelijk druk (haha, snap je m).
Zo herkenbaar, “gelukkig” heb ik al een burn-out achter de rug op nu op m’n 26e. Oorzaak: druk,druk,druk. Geen nee zeggen, alles zelf willen doen, beter dan het beste van mezelf eisen, teleurgesteld zijn in mezelf als dingen niet lukken, nog harder moeten werken van mezelf om het wel te kunnen… Ik kon niet meer!
Met goede hulp van een fijne psycholoog en alle steun van mijn geweldige vriend heb ik een dik jaar lang keihard aan mezelf gewerkt. Nu breng ik iedere dag mijn lessen in de praktijk en sta ik steeds weer stil bij alles wat ik heb geleerd en ben ik trots op mezelf. Ik kan eindelijk niks doen en daar van genieten, ik plan het zelf in! Ik ken mezelf nu beter dan ik ooit heb gedaan, kan goede keuzes maken, beter voor mezelf zorgen en blij zijn met wat ik wel doe en lukt.
Helaas was het nodig, maar gelukkig heb ik er veel van geleerd. Nu heb ik nog een heel leven voor me waarin ik al die wijze lessen kan toepassen. Betekend trouwens niet dat ik drukte en stress vermijd, ik werk en presteer het best onder druk. Ik zit echt niet alleen maar op de bank… Alles met mate nu!
Hopelijk lezen veel mensen je goede verhaal hierboven en lukt het ze om iets liever voor zichzelf te zijn zodat het niet nodig is om ook in een burn-out terecht te komen en er dan pas achter te komen dat je het wel erg bont voor jezelf hebt gemaakt.
Die kleuren voor in mijn agenda… dat ga ik meteen invoeren! Ik had natuurlijk al twee kleuren: werk en prive. Maar nu komt er vandaag nog een kleur bij: me-time! :-)
Vraagje… hebben jullie ook tips voor goede nederlandstalige podcasts? Of komt er zeer binnenkort een Groene Meisjes podcast?
Nederlandstalige podcasts heb ik helaas niet voor je. Maar er komt inderdaad een Groene Meisjes podcast aan ;)
[…] in mijn hoofd zit. Dan dénk ik het heel erg druk te hebben. Ik schreef daar eens het artikel ‘the glorification of busy’ over. Dat ging vooral over hoe we met z’n allen soms heel hard roepen hoe drukdrukdruk we wel […]
[…] Groene meisjes schreven al eerder een fantastisch stuk over de Glorification of busy. Tot die tijd had ik nooit gerealiseerd dat in onze huidige maatschappij druk zijn zo verheerlijkt […]
[…] 3. Glorification of Busy – Groene Meisjes […]
Twee keer in 18 maanden een hersenschudding zorgde ervoor dat ik wel rustig aan moest. Met momenten vond ik dat ik heel veel dingen “moest” doen want zomaar stilzitten kon niet. Wat als resultaat had dat ik dan bijvoorbeeld flauwviel, misselijk of doodmoe was.
Afgelopen vakantie was ik niet de eerste paar dagen onrustig maar kon ik meteen genieten van de weinige verplichtingen. Ik zag toen pas wat de ongelukkige gebeurtenissen mij hebben gebracht.