Hoe ik groei als ondernemer

Foto: Aline Bouma 

In interviews krijg ik vaak vragen over hoe ik met de Groene Meisjes ben begonnen. De korte versie is: ik had een behoefte (meer informatie over duurzaam leven) die niet vervuld werd (alleen door Amerikaanse YouTubers) en toen besloot ik zelf aan de slag te gaan (door een blogje te starten.) Maar dat is natuurlijk lang niet het hele verhaal. DGM bestaat negen jaar dit jaar. In die negen jaar is er een hoop gebeurd, veranderd en gegroeid – en ik verwacht en hoop dat dit de komende jaren nog wel even door zal blijven gaan.

Van hobby naar werk… en weer terug?

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik naast ‘iets goeds doen voor de wereld’ ook graag mijn geld wilde verdienen. Dat vond ik niet meer dan logisch, want DGM was al heel gauw geen hobby meer voor me en ik heb er altijd heel veel tijd en energie in gestoken. Ik had het geluk dat mijn blog vrij snel werd opgepikt en populair werd. Daar ben ik tot op de dag van vandaag heel dankbaar voor. Ik geloof heel erg dat als je wilt dat iets groeit, je er tijd in moet steken. Dat kon ik alleen maar doen door minder tijd in mijn toenmalige ‘loondienstjob’ te steken. Maar minder werken betekent ook minder geld verdienen. En het is heel leuk om tijd in je bedrijf te steken, maar je moet ondertussen wel gewoon je huur blijven betalen. Op een gegeven moment lukte me dat goed, doordat ik met een mediabureau ging samenwerken. Zo’n bureau regelt zaken als advertenties en grotere campagnes.

In 2015 schreef ik het artikel ‘Geld verdienen met je blog.’ In die blogpost kun je lezen welke manieren er allemaal zijn om van je blog iets te maken dat (ook) rendabel is. Het is ontzettend leuk om te zien dat dit artikel nog heel regelmatig gezocht en gelezen wordt. Ik vind het een tof idee dat er nog steeds mensen het idee opvatten om een blog te beginnen. En natuurlijk, er zijn inmiddels al een heleboel blogs, dus de concurrentie is hoger dan toen ik er negen jaar geleden mee begon. Ook ben ik er altijd wel kritisch op: begin je met bloggen omdat het je gewoon heel leuk lijkt om dingen te delen, of begin je er puur mee omdat je er geld mee wil verdienen? Het is niet erg als dat je uiteindelijke doel is, maar ik denk niet dat het je voornáámste doel moet zijn. In dat geval zou je ook nog wel een beetje bedrogen uit kunnen komen, want leven van je blog alleen… dat is nog niet zo gemakkelijk! Natuurlijk moet je je niet laten weerhouden om een blog te beginnen. Ook niet als er al 98 bloggers over hetzelfde onderwerp schrijven. Jouw persoonlijke boodschap is er eentje die gehoord mag en op het internet is er genoeg plek voor iedereen.

Ik heb de afgelopen jaren gemerkt dat mijn blog steeds meer een plek is geworden waar ik alleen nog kom als ik écht iets te delen heb. Je moet bedenken dat er jaren zijn geweest dat ik íedere dag blogde – dat vind ik echt ondenkbaar nu. Een blogpost schrijven kost me gemiddeld drie uur. Ik heb geen idee waar ik nu nog de tijd vandaan zou moeten halen om dit iedere dag te doen. Daarbij komt: waar moet je het nog over hebben?! Sterker nog, er was een periode een soort trend gaande in blogland dat je twee (2!) artikelen per dag moest posten om nog een beetje in het vizier van de lezer te blijven. Ook ik heb geprobeerd om daarin mee te gaan, maar dat bleek gewoon echt niet haalbaar. Gelukkig ben ik sinds een paar jaar helemaal af van het idee dat content zich laat afdwingen door een straks schema of een rooster. Je kunt het wel doen, maar je content wordt er niet beter van. Los daarvan: ik kan me niet voorstellen dat er heel veel mensen op zitten te wachten om van alle blogs die ze volgen íedere dag een artikel te ‘moeten’ lezen. Volgens mij heeft bijna niemand nog interesse in zo’n content-overload. Sowieso merk ik dat blogs afnemen in populariteit; blogs hebben hun hoogtijdagen gehad. En niet alleen bij lezers, maar ook bij adverteerders. De grotere commerciële campagnes zijn nu eigenlijk allemaal op Instagram en steeds minder op blogs.

Met dit alles in gedachten is het goed om te beseffen dat mijn blog eigenlijk weer een beetje de vorm van mijn hobbyproject aanneemt. Ik vind het nog steeds heerlijk om stukken te tikken op mijn blog, en ik heb nog altijd genoeg te delen. Ik kan me dus ook niet voorstellen dat ik daar zomaar mee zou stoppen.

Coaching

DGM dient nu eigenlijk een beetje als een springplank naar ander en nieuw werk. Mensen kennen mij namelijk wel via mijn blog. Ik heb er naamsbekendheid, bereik en een netwerk mee opgebouwd. Dat kan enorm helpend zijn. Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat mensen denken: ‘hee, die griet schrijft wel lekker, ik huur haar in als copywriter voor mijn bedrijf!‘ of: ‘ik ben benieuwd of ze dit offline net zo goed kan als online; misschien wil ze komen spreken op mijn event!‘ Dat balletje is een beetje gaan rollen en inmiddels prijs ik me gelukkig met allerhande opdrachten die niet direct iets met mijn blog te maken hebben, maar wél uit mijn blog voortgekomen zijn.

Echter, ik merkte aan mezelf dat ik daarin wat passief geworden was. Mijn mediaburea regelt af en toe een instagramcampagne voor me, mensen weten me te vinden voor een opdrachtje hier en daar… maar wat deed ik zelf? En: neem ik eigenlijk wel de opdrachten aan die ik écht wil doen, of nam ik gewoon aan wat me aangeboden werd? Hier heb ik lang over nagedacht en ik kwam tot de conclusie dat ik zelf actiever ‘de boer op wilde’ om werk te vergaren. Dat leek me juíst zo aantrekkelijk aan het ondernemerschap: zelf werk creëren. Alleen… hoe pak je zoiets aan? Dit is het punt waarop ik besloot dat ik een coach wilde. Ik werd aan haar gekoppeld en daar was ik heel blij mee want ik zag door het enorme aanbod aan businesscoaches het bos niet meer. Mijn coach is geen businesscoach en ook al helemaal geen ‘instagramtype,’ en daar ben ik eerlijk gezegd erg blij om. Mijn leven speelt zich al voldoende af in de online realiteit; ik had behoefte aan iemand ‘in de echte wereld.’

Inmiddels zijn mijn coach en ik een paar maanden samen onderweg. Zo voelt het echt, als onderweg zijn. Afgelopen vrijdag hadden we weer een sessie en ik zat daarna nog een beetje na te sudderen in een koffietentje. Er is altijd weer heel veel om over na te denken na zo’n gesprek, maar de hoofdgedachte is vooral dat ik trots op mezelf ben dat ik mezelf dit cadeau gun. Door de sessies met mijn coach ben ik gaan inzien dat ik nog maar aan het begin sta van allerlei dingen die ik nog kan gaan ontdekken en uitproberen. Ze laat me reflecteren en mijn trots uitspreken, ze wijst me erop dat experimenten ook mogen falen en het lukt me steeds beter om in kaart te brengen waar mijn talenten liggen. Terwijl ik dit schrijf kan ik bijna niet geloven dat ik er zo lang mee heb gewacht om met een coach over mijn werk te gaan praten. Laten we maar zeggen dat goede dingen nu eenmaal tijd kosten.

Van experimenteren ga je leren

Eén van de grootste inzichten die ik de afgelopen maanden heb gehad, is dat ik de neiging heb om weinig risico te nemen. Aan de buitenkant lijkt het misschien wel alsof ik van alles durf en gewoon maar van alles doe, maar in werkelijkheid kies ik alleen de dingen waarvan ik vrij zeker weet dat ze niet kunnen falen. Maar, wat ik dus nu heb geleerd: falen bestaat eigenlijk niet wanneer je een experiment uitvoert. Wat je in feite aan het doen bent, is informatie verzamelen. Dat kun je wel alleen maar doen als je bereid bent om de experimenten uit te voeren die óók kunnen mislukken. En dat laatste, dat durf ik nu eindelijk te doen.

Zo ben ik in mei begonnen met iets dat ik heel spannend vond: het voeren van adviesgesprekken met duurzame ondernemers. Ik kwam op dat idee doordat ik dagelijks benaderd word door bedrijven die graag willen dat ik hun producten promoot, in de hoop dat ze daarmee een grotere doelgroep kunnen bereiken. Natuurlijk doe ik dat heel graag, zeker als het een tof bedrijf is, maar helaas zijn dit soort samenwerkingen vaak niet heel duurzaam. En daarmee bedoel ik dat het vluchtige samenwerkingen zijn. Ik promoot iets, sommigen van jullie kopen het, en dan is het weer weg. Ik wist dat dit beter kon.

En dus ben ik begonnnen met adviesgesprekken waarbij ik met ondernemers meekijk naar hun website en social kanalen, naar hoe ze hun product of dienst naar een hoger/groener level kunnen tillen. Daarnaast begeleid ik deze ondernemers in het vinden van hun eigen persoonlijke stem én adviseer ik ze over hoe ze hun product of dienst bij de juiste doelgroep kunnen laten landen. Dit alles doe ik op basis van de ervaring die ik de afgelopen negen jaar heb opgedaan in het haalbaar, persoonlijk en dichtbij maken/halen van duurzaamheid.

Ik vond het enórm spannend om dit idee te lanceren. Wat als iedereen zou roepen dat ik te veel van mezelf zou denken, dat ik niet de juiste persoon voor deze service zou zijn of dat ik gewoon lekker bij mijn blogje moest blijven? Dat waren natuurlijk vooral mijn eigen overtuigingen. Die van ‘je bent maar een blogger’ en ‘je hebt gewoon heel veel geluk gehad, verder doe je maar wat.’ Dit zijn hardnekkige overtuigingen die me al heel lang belemmeren om te groeien.

Kortom, het was een experiment dat kon mislukken. Gelukkig gebeurde dat tot nu toe niet. Ik heb inmiddels tien gesprekken met negen ondernemers (er is zelfs al iemand teruggekomen voor een tweede gesprek!) gevoerd en ik vind het geweldig om te doen. Het is iedere keer weer fantastisch om te zien dat een ondernemer echt verder op weg geholpen wordt met de adviezen die ik bied én ik leer er zelf ook hartstikke veel van. Daarbij komt dat de gesprekken me passen als een warme jas. Het doet me denken aan de coachingesprekken die ik had met mijn studenten toen ik nog in het onderwijs werkte. Na die gesprekken kwam ik ook altijd thuis met een glimlach van oor tot oor.

Toen ik laatst deze podcastaflevering (van Erwin, met wie ik overigens ook een adviesgesprek heb gevoerd!) waarin ik werd geinterviewd terugluisterde, kon ik niet anders zeggen dan dat ik trots was om mezelf te horen praten over mijn ontwikkeling als ondernemer. Ik ben écht gegroeid de afgelopen jaren. En dat ik dat doe door heel dicht bij mezelf te blijven, kritisch te zijn en altijd te streven naar radicale transparantie. Ik ben niet meer alleen maar ‘dat meisje met een blog.’ Ik kan niet wachten om te ontdekken wat er allemaal nog meer onder de oppervlakte ligt aan kansen en mogelijkheden voor mij en mijn bedrijf. Geen idee waar ik volgend jaar sta. Ik weet alleen dat het ondertussen allemaal al aan het gebeuren is en dat is een heerlijk gevoel :)

Mocht je interesse hebben in een adviesgesprek – of iemand kennen die wel zo’n gesprek kan gebruiken, – dan verwijs ik je graag door naar deze pagina. Hier vind je alle informatie over het gesprek. Ik kijk er naar uit om nieuwe afspraken in te plannen!

Heb je vragen over ondernemerschap, duurzaam ondernemen in het bijzonder, bloggen en je geld ermee verdienen? Stel ze gerust in de comments onder deze blogpost!