Regelmatig krijgen wij mailtjes van – vaak jonge – lezers die zich afvragen: hoe maak ik mijn familie/omgeving duidelijk dat ik écht veggie wil eten? Of dat veggie voor jou nou vegetarisch of veganistisch betekent, het kan best wel eens lastig zijn om je omgeving ervan te overtuigen dat dit echt de manier is waarop jij in het leven wilt staan. Zeker als jij de eerste of enige bent in je familie! Hoe ga je hier mee om? We zetten wat tips voor je op een rij.
In dit artikel gaan we uit van een jonger iemand die zijn of haar ouders duidelijk wil maken dat hij/zij vega(n) wil gaan eten. Natuurlijk kan het voor jou over je collega’s, opa en oma of beste vrienden gaan, maar om dit artikel een beetje leesbaar te houden gaan wij even uit van een kind-ouder relatie. In alle andere situaties zijn de tips ook toe te passen.
Onze allereerste en misschien wel belangrijkste tip is: respecteer dat je ouders een beetje tijd nodig zullen hebben om te wennen aan het idee. Veel moeders schrikken, omdat ze denken: heb ik dan niet goed voor je gezorgd al die jaren? Of; vind je dat ik niet lekker voor je heb gekookt? Veel vaders vinden het eerst ‘allemaal maar onzin.’ Je moet niet vergeten dat heel veel mannen veel waarde hechten aan een stuk vlees. Kijk maar naar de jaarlijks familiebarbecue. Wie staan er meestal rondom de grill? Juist, de mannen. Veel vaders zullen reageren met opmerkingen als: “je gaat het toch niet volhouden” of: “een mens heeft nou eenmaal vlees nodig, dus niet zo zeuren.” Bedenk je twee dingen: je bent niet de eerste die deze opmerkingen te horen krijgt en respecteer dat je ouders aan het idee moeten wennen. In discussie gaan heeft meestal weinig zin. De beste manier om je ouders te laten merken dat het menens is voor jou? Door een goed voorbeeld te geven.
Hoe doe je dat dan, een goed voorbeeld geven? Door vooral te laten zien dat jij veel blijer wordt van een vega(n) eetpatroon. Laat zien dat je nog steeds superlekker kan eten, dat je je goed voelt en dat je geen afgematte, zure veganist bent geworden. (geloof ons, die zijn er heel veel. beloof ons, wordt nooit zo) Wanneer er na een tijdje nog eens een ‘je hebt nu eenmaal vlees nodig-‘ opmerking komt, kan jij het tegendeel bewijzen. Bedenk je wel dat je ouders zich misschien ook een beetje zorgen om je maken. Veel ouders vinden het lastig om gewoon te zeggen “ik maak me zorgen.” Ze kunnen dan best botte opmerkingen maken. Denk maar aan ouders die boos worden als je een onvoldoende haalt voor een toets. In feite zijn ze niet boos, ze zijn bezorgd over het feit of je het wel gaat redden op school. Kortom, het is belangrijk om aan je ouders te laten zien dat het goed met je gaat. Dit doe je niet door iedere dag friet met ketchup (want vegan) te eten. Laten we eerlijk zijn, daar is nog nooit iemand beter van geworden. Je doet dat wel door gezond en gevarieerd te eten, veel groente, fruit, peulvruchten, noten, zaden, enzovoorts. Nu is het weer níet de bedoeling om door te slaan naar de healthy-guru-kant, want ook daarover gaan je ouders zich zorgen maken. Laat aan je ouders zien dat je een heerlijke vegaburger nog steeds verslindt en dat je nog altijd kan genieten van een (vegan) chocoladetaart. Na een tijdje zullen de meeste ouders inzien dat je heus wel weet waarmee je bezig bent.
Echter, dat is wel een punt voor tip nummer 3: weet waarmee je bezig bent. Ik (Merel) kende vroeger iemand die vegetarisch at omdat ze geen geld had voor vlees. Wat zij letterlijk deed was het vlees weglaten uit haar maaltijden en het vervangen door niks. In plaats van aardappelen-vlees-groenten at zij dus aardappelen met groenten. Het kan geen kwaad om dit af en toe te doen, maar je lichaam heeft gewoon meer nodig dan dat. Weet wat je lichaam nodig heeft, om het vlees (of alle dierlijke producten, als je vegan gaat eten) te vervangen. Een goed boek dat we aan alle jonge mensen zouden aanraden is de Vegarevolutie. Dit boek zet alle feiten op een rij en er staan ook nog eens heerlijke recepten in. Als je dit boek goed gelezen hebt, heb je zeker een passend antwoord als je tijdens het volgende kerstdiner de zoveelste ‘maar WAAROM wil je dan vegetarisch eten?’ naar je hoofd krijgt geslingerd. (vaak door een oom of tante, die het maar raar vindt dat jij zo eet. Je kan er ook voor kiezen om gewoon diep te zuchten en met je ogen te rollen. Werkt opzich ook.) (oh, of zeg: “vlees eten is zoooooo 300 voor Christus.” werkt ook.)
Ook een tip voor het kerstdiner: stel voor om zelf lekkere dingen te maken en deze mee te nemen. Uiteraard mag iedereen hier dan van meegenieten. Je maakt het je familie hier ook wat makkelijker mee, want geloof ons maar, er zijn nog altijd mensen die compleet in de stress schieten als ze horen dat er vegetariërs op bezoek komen. “Wat moet ik in hemelsnaam maken?” is een veel gehoorde kreet. Trouwens, het zou ook de perfecte gelegenheid zijn om je familie te laten proeven hoe lekker je kan eten zonder vlees of andere dierlijke producten te gebruiken.
Tip nummer 4: word geen over-enthousiaste vega(n) die élke gelegenheid aangrijpt om over jouw lifestyle te beginnen. Over het algemeen wordt (over-) enthousiasme als fanatisme opgevat en hier zijn heel veel mensen gevoelig voor. Het is – naar onze bescheiden mening – gewoon niet nodig om het er altijd maar over te hebben. We kiezen er zelfs hier op ons blog voor om niet bij elk recept te schrijven: “DIT IS VEGAN en dus veel beter voor…blablabla.” Ons advies? Niet doen. Je irriteert mensen er alleen maar mee. Natuurlijk is het wel heel erg leuk als mensen oprecht geïnteresseerd zijn en je vragen gaan stellen. Bijvoorbeeld wanneer je moeder je vraagt welke recepten ze dan voor je kan koken. Je zou haar dan door kunnen verwijzen naar het uiterst informatieve blog De Groene Meisjes. Nee, flauw. Je snapt ons wel, dit zijn momenten waarop je wél wat meer kan vertellen over waarom je eet zoals je eet. Misschien vraagt een klasgenoot een keer naar de inhoud van je lunchtrommel. Of misschien vraagt hij of zij waarom je nooit meer een saucijzenbroodje koopt in de pauze. Ook dit zijn momenten om er eens op in te gaan. Maar blijf een beetje rustig. Hoe gepassioneerd jij ook bent over jouw lifestyle, het wil niet zeggen dat iedereen dit zoveel interesseert. Als je daar een beetje rekening mee kan houden, is er vaak niet zoveel aan de hand en denkt iedereen na een tijdje: oké, hij/zij eet gewoon zo en dat is prima.
Dat is meteen een goed bruggetje naar tip nummer 5: blijf een beetje nuchter en blijf relativeren. Het is maar eten. Oke, het is voor jou meer dan dat, want het is een lifestyle. Maar uiteindelijk is het maar eten. Er is geen enkele reden om vriendschappen te verbreken of tegen je ouders te zeggen: ik kom niet meer thuis eten zo lang er hier nog kip op tafel verschijnt. Vroeger wilde ik altijd vegetariër worden omdat mijn beste vriendinnetje Merlin al haar hele leven vegetarisch at. Ik was daar jaloers op, ik wilde dat ook. Toch lukte het me nooit, omdat ik niet echt overtuigd was. Ik wilde het alleen maar omdat ik het tof vond. Inmiddels eet ik veganistisch en Merlin nog steeds vegetarisch en we zijn nog altijd beste vriendinnen. Zoals Merlin mooi zegt: “We hebben elkaar altijd geïnspireerd, maar we zijn elkaar nooit minder lief gaan vinden omdat we anders aten.” Uiteindelijk is het maar eten. Er is altijd een manier om met respect met elkaar om te gaan. Of het nou gaat om wat je eet, waarin je gelooft of je seksuele geaardheid. Het is misschien eventjes wennen, maar er is altijd een manier om elkaar in de waarde te laten en het gewoon leuk met elkaar te hebben.
We hopen dat jullie iets aan onze tips hebben! Misschien een leuke laatste tip: word lid van onze Groene Meisjes Facebookgroep en klets hier met ruim 1600 leden die allemaal groene interesses hebben. Niet alle 1600 leden eten vegetarisch – wel heel veel mensen – maar er is altijd ruimte om tips te vragen. Je bent van harte welkom!
PS een állerlaatste tip: misschien vind je dit artikel over Jonge Groentjes (anderhalf jaar geleden verschenen op de Groene Meisjes) ook inspirerend om te lezen!
Wat een leuk geschreven artikel! Ik herken inderdaad wel het één en ander van ‘vroegah’ toen ik besloot vegetariër te worden. Voor mijn ouders was het inderdaad een kwestie van wennen en na een tijdje was het gelukkig de normaalste zaak van de wereld dat ik geen vlees at. Ik denk dat veel mensen iets aan deze tips zullen hebben!
Ja, leuk artikel ja! :) ik wil ook vega worden, maar m’n ouders zijn t er niet echt mee eens,,, jammer, maar ik geef ze gewoon even wat tijd om erover na te denken en dan vraag ik het weer ‘mag ik vega worden? Ja/nee??” Dan maar weer kijken …
Iets dat ik niet meteen int artikel terug vind: hoe reageer je op het gemopper: ik ga niet een apart potje koken speciaal voor jou, en wij eten vlees dus sluit maar aan. Ikzelf heb hierdoor jaren vlees gewoon weggelaten (en uiteindelijk de prijs betaald met extreme tekorten).
Het lijkt mij dat de oplossing daarvoor vrij makkelijk is, namelijk niet van een ander verwachten dat ze jóúw lifestylekeuzes faciliteren en gewoon zélf iets voor jezelf koken/bakken ;-)
Een heel fijn artikel! Ik heb schoonouders die eerst volledig in de stress schoten als ik kwam eten. Nu neem ik zelf lekkere gerechten mee. Iedereen blij!
Goede tips! Ik herken hier veel uit, vooral wat betreft klasgenoten/collega’s/vrienden… hoewel de laatste jaren er naar mijn idee minder raar wordt omgekeken als je geen vlees wil eten.. kijk maar naar het schap vleesvervangers in de Albert Heijn! Ik herinner me van 10 jaar geleden dat er nauwelijks keus was, en nu kun je variëren wat je wil.. als je dat zou willen.
Ik heb de mazzel gehad dat ik thuis ben opgevoed zonder vlees, maar toen ik vorig jaar mijn eetpatroon omgooide van n bewuster met mijn voeding wilde omgaan, respecteerden mijn ouders dit ook enorm en helpen van ‘ver af’ mee (ik woon al lang niet meer bij mijn ouders).. zo bakt mijn vader eigenlijk altijd een speltbrood als een van ons langskomt en staan er quinoa en kokosolie in de keukenkastjes.
‘The Happy Herbivore Guide to Plant-Based Living’ is ook een goed boek voor startende planteneters! :)
Heel sterk artikel dames! Denk dat veel beginnende vega’s hier veel aan kunnen hebben. Fijne zondag!
Super fijn artikel en heel erg herkenbaar! Ik heb nog een persoonlijke vraag, is het oké als ik jullie een mailtje stuur?
natuurlijk, dat mag altijd! (je kan het contactformulier op de site gebruiken)
Goed artikel en fijne tips!
Toen ik vega werd kreeg ik juist ‘vrienden’ over me heen die het stom vonden (quote: belachelijk en achterlijk) en geen vrienden met mij wilde zijn ipv andersom!
Nu leren mensen me kennen als vega, en accepteren ze het direct meer.
Mijn beste vriendinnetje is zelfs vega geworden sinds ze mij kent :))
Ik moet wel zeggen dat ik ook enorm veel geluk had dat m’n ouders direct zoiets hadden van “oke, als jij dit wilt dan koken we zo voor jou :)”
En daar ben ik ze nog elke dag dankbaar voor :D
He??? Geen vrienden meer met jou willen zijn omdat je vega werd???? Dat meen je niet??? Ik zou haast zeggen, wees blij dat je daar vanaf bent. Wat een sukkels.
Goed artikel. Als student had ik ook geen geld voor vlees maar dan ging er dus wel extra veel groente door de pastasaus. Sinds een paar jaar eet ik geen tot weinig granen en dan slaan mensen helemaal stijl achterover.
Fijn artikel. Grappig genoeg dacht ik gisteren nog hoe jammer het was dat geen van de vegan blogger zn artikel hadden. Leuk dat hij er nu is =)
Ik heb het geluk dat mijn ouders ondanks hun bedenkingen 100% achter mij staan en bij ook helpen met het bekostigen van vleesvervangers (Ben uit huis wonend). En dat vind ik echt heel tof omdat ik nu kan eten wat ik wil en weet dat ik geen voedingstoffen mis.
Heel herkenbaar. Gelukkig had ik superbegripvolle ouders. Aanvankelijk was de reactie van: Doe niet zo moeilijk, maar zij hebben daarna zelfs een tijd meegedaan met vegetarisch eten tijdens gezamelijk maaltijden. Ook andere familieleden en vrienden waren en zijn erg ontspannen over het geheel. Een stuk moeilijker had en heb ik het met sommige andere familieleden.
Die vinden het nog steeds heel lastig als ik kom eten (ook al ben ik ruim 16 jaar vegetatiër) omdat zich letterlijk geen maaltijd zonder vlees kunnen voorstellen Dat levert soms ongemakkelijke situaties op, ook al zij overal inmiddels wel vegaburgers e.d. te krijgen en denk ik: Koop die dan gewoon! Ik heb me voorgenomen bij deze familieleden voortaan altijd zelf maar van die burgers mee te nemen, dan hoeven ze die alleen nog maar in een pan te mikken. Haha :)
Overigens, voor alle beginnende vega’s: in het artikel staat al dat je beter niet teveel enthousiast kan vertellen over je vega levensstijl. Mijn ervaring is dat je het er beter met zo weinig mogelijk mensen er over kan hebben en ook moet uitkijken wat je liked en deelt via sociale media als facebook, twitter egc. De meeste mensen zien interesse in diervriendelijke voeding en dierenwelzijn al heel snel als fanatisme. Men stelt zich al snel voor dat je je vastketent aan bomen of nertsen laat ontsnappen uit een fokkerij ofzo. Ook al had ik het zelf nooit over mijn vegetarier- zijn op mijn werk, collega’s die ik had bevriend via facebook waren geschrokken van het feit dat ik de pagina van Wakker Dier had geliked. Een collega zei zelfs luidkeels te midden van andere collega’s op de werkvloer: “Ik zag op facebook dat je lid bent van een extremische dierenorganisatie”. Ik schaamde me kapot. Mijn advies: heb het zo min mogelijk over, alleen met mensen met wie je al langer bevriend bent. Deel het niet op social media en als je dat wel doet, voeg dan alleen een heel klein groepje gelijkgestemde mensen toe als facebookvrienden. Mensen snappen het niet en het is zonde als je daardoor sociaal geïsoleerd raakt.
Sociaal geïsoleerd raken omdat mensen het niet eens zijn met je keuze, vind ik een straffe uitspraak. Mensen die zo reageren zijn vaak gewoon onwetend. Nieuwe dingen zijn nu eenmaal eng, voor een gewoontedier als de mens. Als ze blijven je apart behandelen, of negeren dan is het gewoon niet het type mens waar je verder om mee wilt gaan, toch? Een vegan lifestyle opdringen lijkt me geen goed idee, maar je er voor verstoppen ook zeker niet!
Oei, wij zouden niet willen aanmoedigen om een geheim te maken van je eetpatroon. Again: het is maar eten! Mensen hebben absoluut het recht niet om jou af te rekenen op je eetpatroon of je lifestyle en wanneer mensen dat wel doen, dan zal je moeten leren om daar boven te staan en daarmee te dealen. Het verbergen voor de buitenwereld lijkt ons geen (gezonde) optie.
Jessica! Je hoeft je absoluut niet te schamen dat je vegetariër bent! Je hoeft je, zoals de groene meisjes en Judith ook al aangaven, niet te verstoppen als je vegetariër/veganist bent! Je bent niet direct een ‘bomen knuffelende oude sok’ of ‘extremist’ als je vegetariër bent. Ongelofelijke ouderwetse gedachtes zijn dat naar mijn mening! Je woont in een vrij land, dus like de dingen die je leuk vind op Facebook en praat over de dingen die jij belangrijk vind! Zo laat je direct zien dat niet alle vegetariër of veganisten super opdringerig zijn en gewoon normaal zijn ;)! Ik bedoel, wij denken toch ook niet allemaal het zelfde over vleeseters. :) Iedereen is anders, dit geldt ook voor veganisten. We zitten niet allemaal vastgeketend aan een boom of doen iedere week iets extreems. Maar je hebt hoogstwaarschijnlijk wel een grote liefde voor dieren, niks extreems aan en ook niks om je voor te schamen!
Voor thuiswonende jongeren waarvan de ouders geen oor hebben naar een nieuw eetpatroon, zijn de tips niet echt bruikbaar. Er zijn nog altijd ouders die er van uit gaan dat zij “de wet” bepalen in ‘hun’ huis. Het is daarom misschien ook een goede tip om gewoon véél minder vlees/vis of andere dierlijke ingrediënten te eten. Zo draag je ook al bij tot een beter natuurlijk evenwicht en zullen ze misschien sneller begrijpen dat je het echt meent. Verder kan je ook proberen zelf voor de lunch op school te zorgen, of als je buitenhuis eet met vrienden/vriendinnen voor de vega-optie kiezen. Of thuis voorstellen om eens voor het hele gezin te koken, of een compromis: om de twee dagen vegetarisch of veganistisch eten. Succes voor alle de jongeren in die situatie!!
Misschien kan je beter zeggen dat jij de tips niet bruikbaar víndt en niet dat ze niet bruikbaar zíjn. We hebben namelijk vandaag heel veel reacties berichtjes, mailtjes en tweets gekregen van jongeren (die thuis wonen) en die er juist heel veel aan hebben gehad.
Tuurlijk! Ik vind het artikel zeker nuttig. Ik heb er niet aan gedacht om het zo te formuleren omdat ik ze juist wel bruikbaar vind, maar ik stelde me een situatie voor met ouders die niet zo open-minded zijn. Is misschien niet echt een Nederlands fenomeen =) maar ze bestaan wel.
Heel herkenbaar en goed artikel. Ik heb zelf ook gemerkt dat deze bovenstaande tips in der daad het beste werken. En zeker de laatste is erg belangrijk als je vooral veel eet met vrienden: ”blijf een beetje nuchter en blijf relativeren. Het is maar eten. Oke, het is voor jou meer dan dat, want het is een lifestyle. Maar uiteindelijk is het maar eten. Er is geen enkele reden om vriendschappen te verbreken of tegen je ouders te zeggen: ik kom niet meer thuis eten zo lang er hier nog kip op tafel verschijnt. ”
Hoewel je graag wil dat iedereen zichzelf zo gelukkig, fit en energiek voelt als jij stoot je vaak tegen gewoontes en principes aan waar mensen niet van af willen en ook niets over willen horen. Ja, dan moet je dat maar zo laten. Wees zelf een goed voorbeeld en dan zal je zien dat mensen ineens naar jou toekomen voor informatie of tips (of je zelfs bellen als ze in de supermarkt staan en een receptje willen!) Dat werkt in der daad beter dan preken. Motivatie door inspiratie :)
En, ook belangrijk. Mensen die echt van je houden, houden ook van je als je geen vlees, vis, eieren en zuivel eet. Ik probeerde heel lang te verbergen dat ik veganistisch at, omdat ik de discussie wilde vermijden. Ik ben er nu gewoon trots op en als mensen commentaar hebben, dan accepteer ik dat maar, omdat ik mezelf zo geaccepteerd heb.
Aan de ene kant ben ik heel blij met al die mensen die vrijwillig vegan zijn. Dat levert namelijk heel veel fijne recepten op via internet.
Aan de andere kant verbaas ik me er over dat mensen vrijwillig vegan zijn. Mijn dochter is allergisch voor melk, soja en noten. Omdat ik borstvoeding geef, mag ik deze producten ook niet. En dat vind ik vaak behoorlijk zwaar. Zowat alle vleesvervangers vallen daarmee af, dus eet ik wel regelmatig vlees. Anders heb ik nul energie meer over.
Petje af voor mensen die uit principe zo’n dieet volhouden en dankjewel voor alle recepten!
Wij vinden het geen enkele opoffering hoor, om vegan te eten :) We voelen ons er geweldig bij en we eten heerlijk en gevarieerd! Het is dus zeker geen straf, voor ons althans niet :)
Als je ook geen soja en noten mag dan is het ook een stuk lastiger om gevarieerd vegan te eten. Ik ben de laatste tijd veel aan het experimenteren met zelf burgers maken van kikkererwten, linzen, bonen of quinoa. Misschien is dat een tip? Er zijn veel recepten te vinden op internet. Hopelijk kan je dit afwisselen met vlees eten.
Succes!
Als iets oudere (inwonende bij pa en ma) veganist is ook niet altijd makkelijk. Ik ben chronisch ziek en allebei mijn ouders maakten zich zorgen dat ik nog zieker zou worden, maar ik heb het idee dat ik door mijn eetwijze juist mijn chronische ziekte onder controle heb. Mijn ouders accepteren het gelukkig wel en nu is het heel normaal als ik mijn prakje aan het koken ben in de keuken naast mijn pa die voor hem en mijn ma kookt. Mijn ma vraagt tevens ook vaak wat ik aan het koken ben en af en toe worden er ook foto’s gemaakt. Vooral mijn burgers zijn interessant voor ze.
Ik heb zelf heel veel gehad aan het boek “Vegan Cooking For One” van Leah Leneman. Daarin staan iets van 150 recepten gerangschikt op seizoen en per week hebben ze ook een boodschappenlijst van wat je moet kopen om de hele week rond te komen. Het grappige is dat ik vaak veel minder kwijt ben dan mijn ouders aan boodschappen.
In het begin is het even puzzelen, maar na een paar maanden gaat het vanzelf. Ik heb zelf ook geluk dat ik samen werk met een vegetariër (van 90 (!) jaar). Ik doe ook aan krachttraining en qua eiwitten red ik het ook makkelijk. Negatieve reacties heb ik bijna niet meer, op een enkeling in de sportschool na, maar daar luister ik al niet meer naar. Als jij je er lekker bij voelt, wie zijn zij dan om jou te vertellen wat je moet doen of laten?
Ik volg deze blog nu bijna een jaar en de posts blijven beter worden! Ga zo door!
Dat vind ik net fijn aan jullie site, dat jullie nooit te opdringerig zijn over je levensstijl. Anders was ik zeker afgehaakt, en dat terwijl jullie me net inspireren om meer vervangers voor dierlijke producten te kopen. Vlees eet ik sowieso weinig, omdat ik het niet nodig vind.
Het moeilijke vind ik vaak om wanneer ik ga eten bij anderen, hen daardoor soort van lijk te dwingen om vegetarisch voor me te koken. Ik neem dan vaak zelf iets mee.. Al wordt het minder nu mensen er gewend aan lijken te raken..
[…] Dit artikel van De Groene Meisjes kan ook nuttig zijn om te bekijken. […]
Dankjewel voor de tips! Ik ben self sinds kort vegan en ik voel me goed! Ik denk dat ik een vegan boek ga kopen.
[…] http://www.degroenemeisjes.nl/hoe-maak-ik-mijn-familie-duidelijk-dat-ik-vegan-wil-eten/ […]
[…] is niks persoonlijks tegenover de ander – houd het bij jezelf. Ik schreef vijf jaar geleden een blogpost over hoe je je omgeving duidelijk maakt dat je vega(n) wilt eten. Misschien een handige blogpost voor deze tijd van het jaar, met al die diners en borrels en […]
Hallo, en wat als het omgekeerd is. Als je als ouder veganist wordt en je kinderen daar niet mee is zijn. Ik ben 59 en ben nu ongeveer 7 jaar veganist. Na het overlijden van mijn man aan kanker heb ik de stap gezet na het lezen van boeken en kijken naar documentaires over de vlees en vis industrie. In het begin dachten mijn kinderen dat het een grap was en lachen ze ermee. Maar met de tijd begonnen ze telkens ze naar huis kwamen meer zo van die komengaren te geven die me kwetsen. Ik ben niet zo goed in het argumenteren en ik raak dan niet uit mijn woorden als ik wil uitleggen waarom ik het doe. Ik post dan zo van die verhalen op mijn Instagram zoals laatst van die kuikentjes die op een transportband werden afgevoerd naar een maalmachine , of van varkens op weg ‘aar het slachthuis. Ze zeggen dat ik overdrijf en dat ik mijn ogen moeten dichtdoen en er niet aan denken dat ik normaal moet doen. Laatst zaten we in de auto en mijn kleinzoon en er reed een wagen met een paard erin , hij zei gaan ze met dat paard naar het slachthuis? En mijn dochter werd boos en zei nou zie je wel nu begin hij ook al zoals jij een kind moet dat nog niet weten . Ik was geschrokken en was verdrietig. Ik wil geen ruzie met mijn kinderen maar wil ook hen doen verstaan dat veganist worden het beste is in mijn leven wat mij is overkomen. Ik doe het in de eerste plaats om het dierenleed en wil hier ook mee een steentje bijdragen voor het klimaat. Ik weet niet of er nog mensen zijn die dit meemaken . Ik sta alleen in mijn strijd , familie , vrienden begrijpen me niet. Ik woon hier ook in een West Vlaams dorp te midden van varkenskwekerijen en melkvee boerderijen en dus ken ik ook geen enkel andere veganist in mijn dorp.
Voila dat is het dan . Bedankt voor de eventuele tips . Ginette