Iedere dag krijg ik meerdere uitnodigingen voor evenementen, openingen van restaurants, nieuwe koffietenten, lanceringen van speciale foodconcepten in mijn mailbox. Ik ga al bijna nergens meer naartoe – omdat ik er simpelweg geen tijd voor heb – maar het zette me ook aan het denken. Natuurlijk weet ik dat ik als blogger die uitnodigingen sneller krijg dan wanneer je geen ‘online influencer’ bent, maar toch weet ik dat ook niet-bloggers af en toe de kriebels – of keiharde fomo (fear of missing out) – krijgen van alle plekken waar je moet zijn geweest.
Toen ik nog in Amsterdam woonde had ik het (nog) erger dan nu ik in Rotterdam woon, dat moet worden gezegd. In Amsterdam is het namelijk gewoon niet bij te houden. Daar opent letterlijk iedere dag een nieuwe tent die je als inwoner van de stad toch eigenlijk wel bezocht moet hebben, om er op z’n minst over mee te kunnen praten. Maar ook in Rotterdam gebeurt er een heleboel. Hier opent misschien niet dagelijks een koffietent, maar er is wel degelijk iedere week iets nieuws te ontdekken. En het lijkt voorlopig ook niet op te houden. Het lijkt mij dus geen stadsgebonden probleem te zijn. Misschien hebben Randstedelingen er wel meer mee te maken dan mensen die in kleinere steden wonen, maar ik denk eigenlijk dat het meer een generatiekwestie is.
Ook weet ik heel goed dat het te maken heeft met mijn lifestyle – maar ik ben daarin niet de enige. Ik zie bijvoorbeeld aan vrienden die kinderen hebben, dat ze juist veel meer thuis zijn dan ik. Ook weet ik dat er mensen zijn die leven voor het organiseren van etentjes thuis, zoals bijvoorbeeld mijn vriendin Roos, die daar ook nog eens heel erg goed in is. Het heeft dus meteen aantal dingen te maken: waar je woont en het plaatselijke aanbod, onze generatie én je lifestyle.
Begrijp me goed: ik ben forever dol op fijne koffietenten. Zeker als er ook daadwerkelijk goede koffie geschonken wordt en wanneer de wifi het goed doet. Ik hou van uiteten gaan en ik drink graag een drankje op een gezellig terras. Maar… moet het echt zo vaak? Kunnen we niet gewoon eens thuis blijven? Waarom zijn we met z’n allen zo verdomde onrustig geworden dat we altijd overal moeten zijn?
Misschien klink ik ontzettend verwend wanneer ik dit zo schrijf. En geloof me, ik ben me er heel erg van bewust dat we het hier over een luxe probleem hebben. Maar ergens heb ik toch het gevoel dat dit luxeprobleem iets is geworden waar veel mensen inmiddels wel echt last van hebben gekregen. Ik hoor steeds meer (jonge) mensen die last hebben van die druk van altijd overal moeten zijn. Wat weer van alles met zich meebrengt: fomo, keuzestress, het kwijt raken van een hoop geld op maandbasis, een hoge sociale druk om in de goede tent op de goede tijd te zitten, het moeten delen op social media (want anders heeft het allemaal sowieso geen zin gehad, want wie ziet anders dat jij in die fancy bar was?) te veel drinken, enzovoorts.
Hotel, motel, Holiday Inn
Wanneer ik op stedentrip ben, waar dan ook, word ik altijd na anderhalve dag overvallen door een ontzettende hotspotmoeheid. Het is natuurlijk ook wel zo: je gaat van ontbijt naar koffie naar lunch naar borrel naar avondeten, en allemaal op locatie. Na anderhalve dag heb ik het gevoel dat alle koffietentjes op elkaar lijken en wil ik helemaal geen dertien euro voor een salade betalen, maar wil ik gewoon thuis op een bank neerploffen.
Tijdens mijn week in Nepal heb ik ontzettend genoten van het thuis zijn bij mijn gastgezin. Alle maaltijden aten we thuis, met elkaar aan tafel. Nu valt er in Kathmandu misschien ook niet zoveel te ‘hotspotten’ zoals hier thuis, maar toch. Ook de keren dat ik op huizen van vrienden in Berlijn heb gepast – en ik mag volgende week weer! zin in! – vond ik het geweldig om gewoon een thuisbasis te hebben. Ik kocht de laatste keer zelfs een bosje bloemen om thuis neer te zetten, al was het maar voor een paar dagen. Ook lag ik langer in bed met mijn e-reader en ging ik hardlopen in de omgeving van het huis, in plaats van maar weer in die U-bahn stappen om nóg meer vegan hotspots te zoeken.
Ik heb daarom ook besloten dat ik geen zin meer heb in hotelkamers. Ik heb al in heel wat toffe hotelkamers geslapen, maar ze maken me onrustig. Op de één of andere manier ga ik gewoon niet voor mijn lol langer dan noodzakelijk op zo’n kamer zitten. Ook het idee dat je altijd langs een receptie moet lopen, maakt dat ik me niet thuis voel. De volgende keer dat ik een stedentrip maak, wil ik heel graag een appartementje. Waar je een keukentje hebt, waar je ‘s ochtends je eigen ontbijt kunt maken, zodat je daarvoor niet meteen de deur uit hoeft. En waar je ‘s avonds een bank en een tv hebt, voor als je een avondje met een take-away maaltijd onderuit wilt zakken. De keren dat ik dit heb gedaan, in bijvoorbeeld Berlijn en Barcelona, staan me nog goed bij en man, wat was dat lekker. Zo beleef je een stad een anders en ik had het gevoel dat ik veel meer rust had. Dus, notitie aan mezelf: geen hotelkamers meer als dat niet hoeft.
Wat zoek je?
Maar niet alleen op reis wil ik dingen graag anders doen. Ook thuis kan ik dingen aanpassen. Ik heb gemerkt dat het een beetje een gewoonte is geworden om met vrienden op locatie af te spreken. Even koffie drinken? Ok, laten we naar de koffietent om de hoek gaan. Maar… waarom?
Vraag je af: wat is het dat je zoekt? Goede koffie (heb ik thuis,) en goede gesprekken. Dat kan gewoon thuis aan de keukentafel. Ook heb ik de afgelopen tijd veel met vrienden op avond in restaurants gezeten. Eigenlijk heel zonde, want het kost een hoop geld en je kunt thuis volgens mij net zo lekker eten. En als je geen zin hebt om te koken, dan bestel je eten en dan ga je daarmee samen op de bank hangen. Flesje wijn erbij en je hebt net zo’n leuke avond. Misschien zelfs nog wel leuker, want je hoeft geen rekening te houden met je omgeving, dus je kunt zo hard praten en lachen als je zelf wilt.
Toen we laatst eindelijk een zonnige zondag hadden, wilden mijn vriendin en ik lekker naar buiten. En dus stapten we op onze fietsen naar de stad, waar, je raadt het al, natuurlijk geen énkel vrij plekje op een terras te vinden was. Dat hadden we kunnen bedenken. Op zulke momenten vervloek ik het wonen in een grote stad echt. Maar nog los daarvan: het is ook gewoon niet slim van onszelf. We hadden moeten bedenken: wat zoeken we? Zon en een biertje. Een koud biertje kun je ook bij de supermarkt halen, samen met nog wat lekkere hapjes erbij, en een kleedje in het park biedt ook een uitkomst. Ook hebben we een heel aantal vrienden hier in de buurt wonen, dus een berichtje is zo gestuurd en voordat je het weet zit je met een groepje gezellig in het gras. Maar nee, wij bleven zoeken in de stad en belandden uiteindelijk bij een wijnbar. Binnen. Want ook hun terras zat vol. Op zulke momenten lach ik maar om mezelf. Maar die dertig euro die we bij de wijnbar hebben uitgegeven, die halveer ik volgende keer liever voor een parksessie.
De leukste herinneringen die ik heb aan het afgelopen jaar dat ik hier ben komen wonen, spelen zich af rondom mijn keukentafel, of aan die van anderen. Dat waren de huisfeestjes, de brunches die uitmondden in borrels en de goede gesprekken aan de ontbijttafel. Natuurlijk zijn er ook heel gezellige lunches in hippe tenten en cocktails in fancy bars geweest, maar dat zijn niet per se leukere herinneringen, dan die aan de momenten thuis. Het is ook eigenlijk wel bijzonder om te bedenken dat we allemaal graag een leuk huis willen, mooi en gezellig ingericht met de juiste spullen, maar dat we dan vervolgens eigenlijk maar weinig tijd met elkaar ín die ruimte doorbrengen. Sterker nog, er zijn vrienden van wie ik soms máánden niet weet hoe ze wonen, omdat we altijd op locatie afspreken. Eigenlijk best wel krom, als je erover nadenkt.
Hotspotpauze?
En nu? Ga ik nu nooit meer naar een koffietent? En nooit meer uit eten? Natuurlijk wel! Ik zal overigens ook wel ‘moeten,’ want het is ook een onderdeel van mijn werk. Immers, die artikelen over nieuwe vegan plekken schrijven zichzelf niet, en ik vind het leuk en belangrijk om jullie daarvan op de hoogte te houden.
Maar misschien juist daarom heb ik een sterk verlangen naar vaker gewoon lekker thuis zijn. Of in een tuin van vrienden hangen. Of die barbecue in dat park. Of wat te denken van een ouderwetse spelletjesavond? Nee serieus, dat lijkt me echt heel leuk! Het komende seizoen wil ik in ieder geval proberen om daarin wat meer rust te vinden en niet het gevoel te hebben dat ik altijd overal moet zijn. Op die manier blijft het ook allemaal een beetje leuk en speciaal, denk ik zo. Misschien ga ik wel merken dat ik minder geld uitgeef, of dat ik mijn eigen huis en balkon (of die van een ander,) meer ga waarderen. Want dat is volgens mij toch wel een beetje de key tot geluk: waarderen wat je hebt. En dat gaat niet, als je het altijd maar extern blijft zoeken. Dat geldt in ieder geval voor mij. Hierover kan ik nog uren doorschrijven, maar laat ik het voor nu hierbij laten.
Ik ben benieuwd naar jullie gedachten over dit onderwerp. Ervaar jij dit ook zo, of heb je geen idee waarover ik het heb? Hoe pak jij dit soort dingen aan? Ik lees het graag bij de comments!
Foto’s: Aline Bouma
Jaaa! Vaker thuis blijven. Ik voel me soms een ontzettende muts dat ik niet bij alle hippe feestjes en avonden ben, maar om heel eerlijk te zijn: ik vind het thuis héérlijk. Zoals je zegt, de avonden die me het meest bij staan zijn de avonden aan de keukentafel. En op vakantie vind ik het heerlijk om in een appartement te zitten waar we ook zelf kunnen koken. Of in een campervan, nóg beter. Over twee weken mogen we weer, jippie! Tot die tijd wordt er aan de keukentafel gepokerd, gin-tonics en thee gedronken, gegeten, muziek geluisterd… En ga zo maar door :)
Goed artikel Merel.Ik ging ooit noodgedwongen (want werkeloos en uitkering afgelopen) stukken minder buiten de deur consumeren. Nu woon ik niet in een van de 20 grote steden, maar ik miste het niet eens! Door gewoon extra lekker thuis te koken. Vrienden thuis uitnodigen, Lekker hapjes op tafel, wijntje erbij. Soms kun je jezelf (onbewust) helemaal gek maken. Ik heb vaak zo’n stemmetje in mijn hoofd: ik moet nog dit en ik wil nog daarheen. Ik heb besloten dat ik stukken minder moet van mijzelf! Niets mis met thuis op de bank. Het is zoals met alles: als het maar lekker in balans is. Hip hot & happing buiten de deur kan dodelijk vermoeiend zijn. Dus af en toe lekker thuis voor de buis of met een borrel in de tuin. Gewoon omdat het kan en een goede Netflix zo verslavend is.
Mooi stuk! Ik kan me voorstellen dat je in jouw business die druk erg voelt, je wordt constant met je neus op het aanbod gedrukt. Zelf ben ik daar iets te oma voor: ik houd.zeker van de deur uit gaan, maar ben ook vaak genoeg knus thuis. Bang om een plek te missen ben ik zelden, soms eerder om bepaalde mensen te lang uit het oog te verliezen. Ook op vakantie voel ik niet de druk om alles te zien, ik houd graag iets over om voor terug te komen (wat meestal net snel gebeurt, maar ach).
Herkenbaar! Ik herinner me talloze keren dat ik een toffe plek had uitgekozen die vervolgens bomvol bleek te zitten (met bijvoorbeeld werkenden die een hele tafel in beslag namen met een laptop ). Dan probeer je een volgende, iets te populaire spot, waar je dan in de rij moet gaan staan om een tafeltje te bemachtigen. Zucht. Laats in Berlijn uiteindelijk bij een simpel Indiaas restaurant beland, want bij vijf andere ‘hotspots’ was geen tafel meer te krijgen. We sliepen toen trouwens bij een vriend van mijn vriend en het was zo gezellig om daar een avond te eten. Geen gedoe en net zo gezellig!
Begrijp je voor een deel volkomen. (lekkere contradictie) De hotspots zijn allemaal dan ook nog mooier dan mooi en vooral hipper dan hip. Tuurlijk het oog wil ook wat. Uiteraard wil je verrast worden. Maar soms gaat het wel heel erg om reputatie en om uiterlijk en dat alles heel…..ja hebben we hem weer “hip” moet zijn. Waarvoor, voor wie? Het is ook gewoon fijn om een plek te bezoeken die niet op hipsters is gericht, die gewoon “normaal” doet. Waar iedereen welkom is. Dat is ongetwijfeld bij al die hotspots ook, mar toch voelt het niet altijd ongedwongen. Maar dat is misschien ook iets in mij.
Maar die dwang om hip te zijn en vooral het eigen “ik” en “goede smaak” te etaleren zie je ook bij mensen thuis. Wat is in hemelsnaam nog authentiek en wat is gekopieerd vanuit de VT Wonen, Riviera Maison, Loods 5 en alle andere goede(!) interieur winkels.
Soms heb ik het gevoel dat we niet meer zo menselijk zijn, maar lopende reclameborden van iemand die we zouden moeten zijn. Dit wordt ook op verschillende terreinen versterkt. Als je naar een baan opzoek bent, dan ben je niet alleen Hans of Saima. Nee, jij bent een merk. dan moet je doen aan “personal branding” (http://www.carrieretijger.nl/carriere/zelfmarketing/personal-branding ) Van alle kanten wordt je toegeroepen wie en hoe je moet zijn…. en dat je dan ook nog eens “authentiek moet blijven”
Het mag wat mij betreft soms allemaal wat minder. Minder hip. minder strak, minder express versleten ….oh nee vintage. Natuurlijk mag je jezelf en anderen verwennen met fijne producten en leuke kleding, maar soms denk ik wel eens dat we de essentie missen. Dat gewoon “zijn”, zonder de druk, zonder iets te moeten, dat dat eigenlijk veel belangrijker en zo veel fijner is
Haha Zo, tirade over. :) Leuk artikel!
Wat treffend verwoord!
Ja, helemaal mee akkoord! Vroeger kocht ik ook wel eens een interieurmagazine, maar nu eigenlijk nooit meer. Wil ik echt wat iedereen wil of heeft? Helemaal niet. Hetzelfde geldt inderdaad voor veel van die zogenaamde hotspots. Die lijken ook vaak op elkaar (Scandinavisch geïnspireerd + vintage), en alles wat ze er verkopen kost ook nog eens meer. De koffie smaakt er niet noodzakelijk beter, hehe ;-)
Ohh Merel, ik lees dit en kan me er helemaal in vinden! Thuis zijn is zó fijn. Met Koningsdag zouden een vriendin en ik eigenlijk naar een festival gaan, maar we hebben uiteindelijk lekker op de bank gelegen en een film gekeken. Heel veel plezier in Berlijn volgende week! Ik vertrek dinsdag en ben de 24e weer terug. Laten we dan weer zo’n gezellige vrijdagmiddagborrel doen. Gelukkig voelt ons kantoor als thuis, toch? :-) xx
Ik woon al heel mijn leven in een dorp aan de rand van een kleine stad. Elke dag iets nieuws om te doen, dat zie ik hier niet gebeuren. Maar erg vind ik dat niet. :) Ik ga natuurlijk ook wel eens graag naar een nieuw restaurant of een hippe lunchbar, maar ik spreek net zo graag af met vrienden voor een bordspellenavond of we kijken samen een film. Dus fomo, daar heb ik weinig last van. :)
Hmm, ik ben niet echt hotspotmoe denk ik. Maar dat heeft denk ik ook te maken met dat ik niet duizenden aanbiedingen krijg en me het niet zo opvalt. Want ja ik woon wel in Amsterdam en houd van koffie etc, maar ben ook heel graag thuis. Dus ik ga pas op zoek als ik er bewust op uit ga. En dan ben ik wel op zoek naar iets leuks, maar ik voel niet de drang om te moeten gaan. En als ik naar het buitenland ga probeer ik altijd via airbnb een plek te zoeken waar ik zelf kan ontbijten, koken etc. Gewoon omdat ik dat fijner vind en niet altijd uit eten hoef (en scheelt veel geld).
Ik denk dat het ook een beetje te maken heeft met je werk, want jij krijgt natuurlijk heel veel aanbiedingen en iedereen wil wat van je, dan kan ik me voorstellen dat je op een gegeven moment door de bomen het bos niet meer ziet. Want er opent dat wel elke dag/week iets, dat houdt niet in dat jij daar naartoe moet toch?
En de mensen die die behoefte wel hebben moeten dat vooral lekker doen, omdat ze hip willen zijn maar misschien ook omdat ze er energie uit halen (waar ik dus energie haal uit lekker op mijn eigen bank hangen).
Goed dat je erachter komt dat je graag meer thuis bent! Fijn weekend. X
Oh echt, wanneer ik zie hoe vaak mensen buiten de deur uit eten gaan, krijg ik de kriebels. Hoe betalen ze dat toch allemaal? Ik vind het echt zonde van je geld, een keer moet kunnen, maar sommigen gaan soms wel 3 á 4 keer per week buiten de deur eten. Ik moet zeggen dat ik het ook heerlijk vind om zo af en toe ergens een kop koffie te drinken, maar ik drink ook net zo lief thuis een kopje.
Als ik dit lees ben ik blij dat ik al deze “druk” niet voel en me ook niet schuldig voel dat ik een huismus ben. Als je het niet fijn vind zoek je het niet op. Als het je teveel prikkels geeft kies voor je eigen rust en zeg vaker nee. Kan natuurlijk niet altijd, maar doseren kun je wel. Precies de reden dat ik nu na 8 jaar in de stad wel weer klaar ben om op een iets rustiger plek te gaan wonen. Maar al moet ik zeggen: als je het niet wil hoef je het niet op te zoeken..ze zeggen niet voor niks: oost west, thuis best! Doe wat je prettig vind in je leven, niet wat anderen van je verwachten dat je gaat doen om maar mee te lopen met de massa.
Wat een raak artikel. Ik denk dat je dit niet alleen kan doortrekken naar in de businesswereld maar eigenlijk algemeen. Ik word er zelf ook zo moe van om mezelf steeds te verplichten om naar buiten te gaan en dan soms inderdaad toch geen plek vinden op het terras.. Ik kan toch niet een gans weekend gewoon thuis zitten, denk ik dan. Terwijl we daar misschien wel nood aan hebben. Lang leve thuis zijn!
Ik snap echt heel erg goed wat je bedoelt, alhoewel het mij ook veel plezier geeft. Dit is alleen wel alleen als ik in mijn eentje ben en lekker zelf kan neuzen in een nieuwe stad naar hotspots, mensen zijn gewoonte dieren en ik ga dan dus wel snel naar dezelfde hotspot als hij de eerste keer een succes was.. Ik hou zelf ook heel erg van Airbnb juist om wat jij noemt, maar ook hostels vind ik fijn. Hier heb je toch minder die judgemental balie voor mijn gevoel haha
Wauw… Na net 10 dagen in Lissabon dagelijks te hebben gezocht naar een plek voor ontbijt, lunch, borrel, diner en nog meer borrels, kan ik me ont-zet-tend vinden in dit verhaal. Ik werd onrustig van het moeten vinden van de hipste leukste gaafste plek.
En dan sta je dus bij een hippe tent in de RIJ voor ontbijt. Toen ik daar stond, dacht ik ‘Kom op, er is vast goed ontbijt te vinden waar je níet op een tafel hoeft te wachten’. En daar dacht ik dan 20 minuten over na, totdat er een tafeltje vrij was en ik kon kijken naar de 30 mensen die nog stonden te wachten. Blij met met mijn tafel, dat wel. Blij met mijn French toast en blij met de soya cappu. Maar goed, hè. Versimpelen doen we wel op een volgende stedentrip…
Ik snap je heel goed, zeker als je heel veel uitnodigingen krijgt begint alles op gegeven moment ook een beetje op elkaar te lijken. Ik ga denk ik gemiddeld eens per 1-2 weken ergens lunchen of koffie drinken, wat ik ergens best veel vind voor een student. Maar dat is dan ook meteen de reden waarom ik het doe: als je leeft op 15 vierkante meter), weinig contacturen hebt en het nou niet bepaald lekker weer is, MOET je soms gewoon even ergens anders zitten. Ik hoop echt dat het snel mooier weer is zodat ik inderdaad gewoon even met een boek bij de Kralingse Plas kan zitten, net zo fijn! Ik probeer dus wel zo vaak mogelijk naar m’n ouders voor wat ruimte en mijn vriend voor wat afwisseling te gaan (ook 17m2, maar toch weer een andere ruimte). Maar als ik dan toch op pad ga, probeer ik het liefst wel een nieuw tentje uit.
Dat van vakantie herken ik wel heel erg! Ik hou echt niet van hotels. Oké, een paar dagen voor de luxe, maar dan wil je gewoon weer een eigen plekje. Zeker als het warm is, je hebt te lang niets gegeten en je weet niet wat leuk is. Ik ben een beetje anti-airbnb dus ik slaap met mijn studentenbudget vaak in een hostel, en na een paar dagen is die gemeenschappelijke keuken toch wel een uitkomst, haha. Als ik met vrienden ben ga ik vaak picknicken: gewoon wat lekkere dingetjes halen bij een supermarkt en een parkje opzoeken. Of gewoon wat fruit halen op een markt en dat op een bankje opeten. Je hebt dan meer eten voor minder geld en je kunt tussendoor lekker mensen kijken!
Ja, herkenbaar,al doe ik daar zelf niet zo aan mee. Ik zit ook graag thuis, zelfs op mijn eentje. Het valt me ook op dat bij veel verslagen van tripjes op blogs – ook hier – van de éne naar het andere hotspotadresje wordt gevlogen. Ik doe dat zelf toch anders heb k het gevoel. Ik maak geen tripjes voor de koffiebars waar je moet geweest zijn, maar om de locatie te leren kennen, mooie gebouwen en musea te bezoeken, rond te lopen op straat en ja : af en toe een koffie te gaan drinken maar dat hoeft echt niet in een hotspot.
Wat een fijne post. Ik voel het helemaal! Ik zit enorm graag thuis op mijn vrije dag, maar door sociale media krijg je sterk het gevoel dat je volop van je vrije tijd moet genieten en zoveel mogelijk gezien moet hebben. Ik kan enorm genieten van een rustige ochtend thuis en lekker niksen de rest van de dag. Op reis verblijf ik liefst in een airbnb. Niets moet, alles mag. Tijdens mijn weekendje Amsterdam wilde ik naast verkennen ook voornamelijk rusten. Dus deden we dat. In het midden van de dag even een dutje komen doen in onze airbnb en lekker relaxen :) ‘s avonds niet op café gaan maar gezellig een boek lezen in bed. Ik vond het top! :) geen duizend foto’s van hotspots, gewoon genoten. Soms is dat fijn :)
Ik denk dat het voor een deel ook is hoeveel druk je jezelf oplegt. Ik deel heel bewust erg weinig online dus als ik ergens heen ga, ga ik omdat ik er heen wil en niet zodat ik iedereen kan vertellen dat ik er ben geweest. Ik had vroeger enorme fomo met vriendinnen, die ook terecht was maar dat is een ander verhaal. Nu ben ik geen deel meer van een vriendengroep maar heb ik losse vrienden en is die fomo stukken minder! Ik vind het leuk om nieuwe plekken te ontdekken maar kies ook vaak voor wat vertrouwd is. En bij mensen thuis afspreken vind ik ook helemaal prima, ik hoef niet altijd het laatste en hipste tentje te bezoeken. Het gaat om quality time met die persoon, de rest is bijzaak. :)
Top blogje hoor!
Hulde Merel, voor de titel en je stuk. En laten we sowieso het woord hotspot gewoon schrappen.
Ik begrijp je wel. Als ik heel eerlijk ben heb ik hetzelfde gevoel vaak al een beetje bij hotspot-blogposts. Nou hebben die van jou nog best wel een functie (wat is er vegan te vinden?), maar bij de meeste bloggers gaan die toch ook op elkaar lijken. En ergens vind ik dat jammer. Maar ja, ik ben dan ook een enorme huismuts, mijn eigen koffie (of door mijn man gezet) is het lekkerst, en het liefst zit ik in mijn eigen tuin. ;-)
Ik snap je verhaal maar tegelijkertijd herken ik het helemaal niet (in de zin van dat ik niet op deze manier met mijn tijd om ga).
Uiteindelijk zijn het keuzes die jijzelf maakt: wil je in die en die hotspot zien en gezien worden of wil je gewoon lekker een kopje koffie drinken wat bv ook op de hoek van de straat kan :-)
Voor wie zit je daar precies?
Het gaat uiteindelijk om je eigen leven waar jij op jouw manier invulling aan geeft.
En wanneer jij liever lekker thuis zit met een bakkie koffie is dat helemaal ok.
Ik nodig vaak vriendinnen thuis uit: lekker koken, wijntje erbij en maar kletsen.
Daar geniet ik 10x meer van dan in een luidruchtige hotspot een half uur wachten op een tafeltje waar je vervolgens weer zo snel mogelijk weg moet aangezien er nog 100 wachtenden achter mij zijn ;-)
Hoi Merel, wat een fijne post is dit om te lezen. Inderdaad soms valt het echt niet bij te benen hoeveel nieuwe tentjes er opengaan, en ik heb ook vaak genoeng dat ik dan eindelijk ergens heenga en het dan hartstikke vind tegenvallen. Zoals bij metropolitan cafe in Amsterdam, overal van die hippe fotos op Instagram, dan ben ik daar en moet ik A: een halfuur op mijn drinken wachten en B: het eten was gewoon niet lekker, terwijl je er een flinke duit voor betaald. Ander voorbeeld: In Rome wilde ik ook per se de leukste eettentjes eruit pikken, maar de eerste dag waren ik en mijn vriend flink moe dus hebben we bij een supermarkt lekkere broodjes en wat te drinken gehaald en zijn we heerlijk in het park gaan eten. Dat is echt een van de leukste herinneringen aan Rome voor mij, gewoon rustig zitten en wat eten en vooral genieten van elkaars gezelschap. Leuk artikel dus. x
Fijn dit! Ik ben ook helemaal voor meer thuis zijn! Daar geniet ik zo ontzettend van en nog leuker vind ik het om mensen bij mij thuis te ontvangen.
Vooral gewoon ‘zijn’ mag wat mij betreft de standaard worden!
Geweldig artikel, top, dank je wel.
Ik herken zeker wat je schrijft, niet zozeer bij mijzelf, maar wel ook veel uit mijn omgeving. Zelf houd ik ook gewoon enorm van thuis zijn (heb een heel leuk huisje) en ik ben ook altijd opgevoed met ‘smeer lekker je eigen broodjes en neem die mee’. Vind het wel fijn om te zien dat mensen steeds meer terugkomen op heel veel buiten de deur eten en leven, want ik denk dat het uiteindelijk gewoon heel fijn is om je eigen plekje te hebben en daar van te genieten, in plaats van daarvoor iets buiten de deur nodig te hebben!
Helemaal herkenbaar.
Ik kan me voorstellen dat je op een gegeven moment best moe kan worden van alle nieuwe tentjes die open gaan. Nu ik er meer mee bezig ben, merk ik dat er inderdaad best wel veel nieuwe dingen bijkomen. Ik vind het nu nog erg leuk om over bepaalde hotspots te schrijven, ik neem er dan ook de tijd voor en schrijf alleen over plaatsen die ik écht leuk vind. Ik sla gerust een hotspot over wanneer ik me er niet prettig voel. Op vakantie ben ik meestal niet zo op zoek naar hotspots, maar ik probeer wel goede restaurants uit te zoeken zodat ik weet dat het eten lekker is :)
Misschien is dit het moment om tijd voor werk en tijd voor privé meer te scheiden?