“Kan Niet ligt op het kerkhof en Wil Niet ligt ernaast.” Deze uitspraak hoorde ik vroeger, gelukkig, vaker dan nu. Ik heb me namelijk altijd afgevraagd: en wat is er met Durf Niet gebeurd dan? Al sinds ik heel jong ben heb ik een X-aantal dingen waarvan ik altijd heb gedacht dat ik het niet kon. Het is niet dat het ik het niet wílde – sterker nog, ik wilde het maar al te graag. En toch gebeurde het niet, omdat ik veel niet durfde. Eigenlijk vooral omdat ik niet durfde te falen, want dat is toch wel altijd mijn allergrootste angst geweest. Vandaag de dag zijn er dingen veranderd, maar nog altijd laat ik me tegenhouden om bepaalde dingen te doen.
Om maar even een paar dingen op een rijtje te zetten: (vroeger en nu door elkaar)
– een baantje waarbij ik een uniform moest dragen (wat als ze mijn maat niet hebben?)
– autorijden in het buitenland (wat als ik de borden of de verkeerslichten niet snap?)
– afspraken waarbij ik Engels moet spreken (zal ik wel uit mijn woorden komen?)
– een vreemde stad doorreizen met het openbaar vervoer (en ik kan ook al geen kaarten lezen)
– bij vreemden thuis slapen (ook al zijn ze nog zo aardig en nodigen ze me hartelijk uit)
– sowieso, ergens slapen waar ik het niet ken (ik neem wel een hotel, want dat is veiliger)
– fotoshoots met vreemden (als ik maar niet iets aan hoef wat niet past of niet staat en als ik maar fatsoenlijk op die foto kom)
– internetdaten (de angst om veel minder leuk te zijn in het echt dan op internet is real, dus ik ben er maar nooit aan begonnen)
– iets maken (bijvoorbeeld een eenvoudig tweeluik) in Photoshop (ik heb Photoshop nog nooit gebruikt, dús ik kan het niet. Daarbij komt, dat kan Jamie ook doen.)
Ik schrijf dit stuk op vrijdagavond, terwijl ik in mijn eentje in een geweldig café in Berlijn zit. Er zijn dus wel degelijk dingen die ik durf. Ik weet dat er mensen zijn die absoluut niet in hun eentje op reis zouden gaan en dat dit misschien klinkt als een gevalletje ‘waar hebben we het dan over?!’ Toch kunnen er dan nog altijd angsten en drempels zijn waar je graag vanaf wilt.
Zo kan ik me bijvoorbeeld voortdurend zorgen maken over mailcontact of live afspraken die in het Engels moeten, omdat ik zo onzeker ben over mijn Engels. Begrijp me goed, ik heb altijd ‘netjes’ een 7 gehaald op de middelbare school, ik lees Engels en ik kijk Engelse series en films. Maar over mijn ‘formele’ Engels ben ik onzeker. Dat soort situaties (mails, Skypecalls en meetings) vermijd ik het liefste. Wat natuurlijk zonde is. Vandaag zette ik me erover heen en had ik een superleuke meeting met vier meiden uit Londen, Australië en Duitsland. Tsja, dat moet dan toch in het Engels. En natuurlijk ging dat prima en had ik me weer eens heel druk gemaakt om niks. Het spreekwoord ‘men lijdt het meest onder het lijden dat men vreest’ is op mijn lijf geschreven. Ik zou er spontaan een tattoo met deze quote van nemen. (vreest niet.) (see what I did there?) Kijk, als ik mijn Engels constant ga zitten vergelijken met dat van het meisje uit Londen of Australië, ja, dan klinkt het helemaal nergens naar. Maar dat is logisch, want…spreken die meiden ook maar één woord Nederlands? Waarschijnlijk niet. Het heeft geen zin om jezelf constant te vergelijken met anderen, want negen van de tien keer levert het hoe dan ook een kromme vergelijking op en aan kromme vergelijkingen hebben we niks.
Na deze meeting was ik vol goede moed. Ik moet dit soort dingen vaker doen. Er ligt een hele wereld voor me open. Die wereld komt niet naar mij toe, ik moet hem zelf opzoeken. Toen ik achter mijn computer kroop en een onbeantwoorde mail zag – want in Engels – dacht ik; fuck it, ik ga dit doen. En ik ga me er niet makkelijk vanaf maken, ik ga woorden die ik niet weet googelen. En als ik die mail dan af heb, dan lees ik hem over en dan verbeter ik de zinnen waar mogelijk. En vervolgens neem ik in een bestandje wat zinnen over die ik vaker kan gebruiken. Hoe deed ik dat vroeger op school ook alweer? Ohja, learning by doing.
En zo is het met zoveel andere dingen ook. Hoe kan ik ooit weten of ik het openbaar vervoer van Berlijn ook snap als Jamie (die normaal gesproken de weg wijst, omdat zij wél kan kaartlezen en het metrosysteem hier wél snapt,) er niet bij is, als ik het niet gewoon probeer? Wat is nou het ergste dat er kan gebeuren? Verdwalen. Ja, so what? Dood zal ik vast niet gaan. En dus downloadde ik de app van het BVG, met een routeplanner en de kaarten van de Ubahn en SBahn erbij en wat blijkt? Werkt prima. Ik snáp het gewoon. Al die tijd heb ik geroepen: ik begrijp er niks van, laat maar! Ik kan toch geen kaarten lezen, ik probeer het niet eens! Maar ik heb het ook nooit geprobeerd. Die app downloaden was zo’n kleine stap, en toch deed ik het nooit eerder.
Iets blijken te kunnen waarvan je echt dacht dat het je nooit ging lukken is het beste gevoel dat er is. En stoppen met tegen jezelf zeggen dat je bepaalde dingen ‘gewoon niet kunt,’ is ongelooflijk bevrijdend. Kijk, bang zul je altijd wel een beetje blijven. Toen we in december met BlaBlaCar naar Berlijn gingen (ook iets wat ik nog nooit eerder had gedaan – met vreemden meerijden,) reden we met een ontzettend inspirerend meisje mee. Echt zo’n meisje van wie je denkt; jij durft alles. Maar natuurlijk durft ook zij niet álles. Niemand durft álles. Ze zei: “Iedereen is een beetje bang. En dat is oké.” Als ze eens zou weten hoeveel indruk deze uitspraak op mij heeft gemaakt…
Zoals jullie weten ben ik een podcastjunkie van het zuiverste water en onlangs heb ik de podcast van Gretchen Rubin ontdekt via een tip van een lezer. Haar serie heet ‘Happier’ en gaat, zoals je al vermoed, over gelukkiger worden – op allerlei manieren. Een suggestie die ze in één van de afleveringen meegaf was om vanaf nu al je ‘eerste keren’ bij te houden op papier. Van het laten waxen van je bikinilijn (ik noem maar even iets hè?) tot je eerste keer openbaar publiceren van een verhaal dat je hebt geschreven. Of de eerste keer dat je op de bonnefooi op vakantie gaat tot de eerste keer dat je op een blinddate gaat. Het kan van alles zijn, maar waar het om gaat is dat je een lijst samenstelt waarop je ‘later’ (dat kan ook volgende week al zijn) ontzettend trots kunt zijn. Misschien wil je de lijst zelfs delen met je naasten, om te laten zien welke vorderingen je hebt gemaakt. Je zult gaan inzien dat je eigenlijk zoveel meer durft en kunt dan dat je dacht – again: dat is het beste gevoel op aarde.
Probeer te accepteren dat je soms bang bent, leer jezelf nieuwe vaardigheden aan (educate yourself!) en spring zo nu en dan toch maar eens in dat diepe. Je hoeft het niet allemaal alleen te doen en hulp inschakelen is te allen tijden toegestaan. Geef het gewoon eens een kans en laat ons vooral weten hoe het ging :)
Onwijs goed stuk dit Merel en wat knap dat je toch hebt afgesproken met die andere meiden! Goede tip om je eerste keren bij te houden, ik ga meteen beginnen vanaf vandaag :)
Wauw! Super artikel!!!
Wat een mooie en eerlijke post. Iedereen is inderdaad wel ergens bang voor
Wat een goed artikel! Een goed idee om er wat vaker bij stil te staan wat je eigenlijk allemaal wel durft en doet :)
Wat een mooi artikel weer! Je laat me steeds weer eventjes stil staan en nadenken over mezelf; dankjewel daarvoor!
Jaaaa! Ik vind dit zo fijn, dat ik een vreugde dansje doe. Heel herkenbaar. Zelfs de punten (bijna allemaal) die jij beschrijft, de dingen waar je een beetje bang voor bent, check! Bedankt voor dit stuk. Je maakt mij weer blij vandaag.
P.S. Ik ga donderdag naar Berlijn. Heul veel zin in!
Liefs,
Sophie
Wat goed om te horen :) En heel veel plezier in deze fantastische, prachtige stad.
Ik vind dit soort artikelen altijd heerlijk om te lezen. Mooi geschreven! En voor mij een hele goede reminder: ik heb nogal de neiging om heel veel niet te doen omdat ik het niet durf. Gelukkig heb ik een vrouw die dat precies goed kan inschatten en mij een zetje geeft als het nodig is ;). Maar soms wil ik dat ook gewoon zelf kunnen. Het bijhouden van eerste keren is een goede tip om eens te proberen!
Wat een mooi artikel! Ik kan via de mail, app of aan de telefoon heel open zijn, maar zelf een gesprek aangaan in real life vind ik echt moeilijk. Het gaat de laatste jaren steeds beter omdat ik nu wel gewoon naar die netwerkbijeenkomst ga, of omdat ik ervoor kies om wel gewoon op iemand af te stappen, ik vind het nog steeds doodeng, maar door te doen wordt de angst al minder!
iedereen is een beetje bang – mooie woorden voor een gedicht! dat durf ik zo, maar sommige andere dingen… en inderdaad is iemand vaak anders dan hoe jij die ziet, dus durft iemand wel, wat durft iemand niet, you never know. dank voor dit treffende artikel!
Mooi geschreven. En zo herkenbaar dat je vooroordelen over jezelf je tegen kunnen houden om dingen gewoon te doen. Ook ik loop daar tegenaan.
Gretchen Rubin vind ik helemaal geweldig, lekker down to earth en superinspirerend. Haar boeken zijn ook de moeite waard, The happiness project en Happier at home heb ik al eerder gelezen en ik ga nu beginnen in Better than Before
Better than before vond ik nog beter dan de anderen. Heeft echt mijn ogen geopend wat voor MIJ werkt en dat dat oké is!
Ik had hetzelfde, ik had niet zoveel met The happiness project, maar Better than before vond ik heel erg goed! En de podcasts luisteren zo lekker weg :)
Wat een goed artikel! Ik moest ook wel lachen aangezien ik mezelf hier echt enorm in herken! Het bijhouden van eerste keren lijkt me leuk! Dit artikel komt ook echt op een goed moment! Voor mijn gevoel ben ik een schijtert en lukt niks en weet ik niet wat ik wil etc etc. Dit terwijl ik een paar maanden geleden ben geimigreert voor de liefde en nu dus de taal moet leren, opnieuw moet leren schrijven (hebreeuws), volledig opnieuw beginnen dus! Het is inderdaad een kwestie van doen, ik durfde hier bv geen auto te rijden terwijl ik me nu gedraag als een local in het verkeer?
Stoer!! Ik ben ook geemigreerd, maar naar een land waar ik de taal al van sprak dus dat is toch iets anders ;-)
Wat een fijn artikel. En het komt echt als geroepen, want toevallig schreef ik zelf laatst een blog over hoe ik dingen steeds maar uitstel omdat ik bang ben. Dus bedankt voor de extra motivatie!
Wat een mooi artikel Merel, heel erg inspirerend!
Wat een fijne blogpost Merel. Precies wat ik nodig had deze dag. :)
Wat een goed stuk! Angst kan je zo belemmeren in het leven, zelf dit ook zo ervaren en soms nog steeds. In mijn eentje naar Berlijn zou ik bijvoorbeeld nooit…uh nu niet durven! ;-) Wat inderdaad helpt is om ‘gewoon’ te doen. Hoe vaker je dat doet hoe meer je positieve ervaringen op kan doen wat weer motivatie geef voor de volgende keer.
Wat herkenbaar en weer zo fijn geschreven! Ik merk nu ik ouder word die angsten sneller weggaan. Natuurlijk heb ik mijn onzekerheden maar ik neem sneller de stap om het toch wel te doen!
mooi artikel!
Mooi artikel, en wauw die foto in de sneeuw. Ik ben een beetje bang voor mezelf blootstellen, zo’n artikel had ik dan ook nooit durven schrijven x).
En ik ben een beetje confused over welke groene keuzes ik wil maken. Ik heb net het boek Zero Waste Home uit, dus ik denk yeah afval verminderen. Gisteren keek ik rond op de website van Milieu Centraal, daar wordt weer het belang van afval als bron voor brandstof beschreven. Bij Zero Waste is recyclen een laatste redmiddel, bij Milieu Centraal een hele goede optie. Dus dan denk ik: hoe belangrijk is het nou precies? En welke informatie vertrouw ik het meest?
Ook zag ik op de site staan dat wegwerpbekertjes niet slechter zijn dan een beker, afhankelijk van het gebruik. Ik heb net enthousiast een to go beker gekocht met het idee dat ik zo min mogelijk wegwerpartikelen wil gebruiken. Gevoelsmatig is een wegwerpartikel totaal niet duurzaam, maar eigenlijk valt de impact weer mee.
Misschien is bijvoorbeeld een boc ‘n roll ook niet beter qua milieu impact dan plastic zakjes (dit zag ik ergens staan maar geen duidelijke bron).
Ik vraag me af wat nou echt belangrijk is. Hoe maken jullie dit soort keuzes?
Ik kijk uit naar jullie artikelen over afval verminderen en hoop dat jullie het punt van wegwerpartikelen misschien kunnen meenemen!
Merel, je schrijft zo’n mooie inspirerende stukken. Dank je wel daarvoor.
Nu is het alleen nog om me over mijn klein beetje bang zijn heen te zetten en te doen, anders word Inge niet gelukkig..
Erg mooi artikel weer Merel, mijn complimenten.
Ik ben zo’n vrouw die door de buitenwereld vaak wordt gezien als stoer en ‘die is niet bang’. Nou reken maar dat ik em ook regelmatig even knijp of niet weet of ik iets wel kan. Momenteel is er een heel groot onderwerp waar ik bang voor ben: mijn vriend wil een gezin stichten en ik weet niet of ik dat wel durf.
Ik vind het een mooi idee om je eerste keren op te schrijven. Had ik dat maar vanaf mn 18e gedaan, dan had ik nu al een mooie lijst :-)
Echt he, dat bedacht ik me ook! Wat een enorme lijst zou dat zijn geweest!
Een inspirerend artikel om over na te denken, mooi geschreven!
En voor mij ook zeker herkenbaar om dit zo te lezen.
Weer een prachtig stuk Merel! Ik heb ook een hele tijd dingen vermeden, omdat ik het niet durfde, dacht het niet goed over te kunnen brengen enzovoort. Zo probeer ik nu dingen gewoon te proberen en als het niet lukt dan lukt het toch niet. Ik was laatst heel erg geïnspireerd door de quote die je op Instagram plaatste: fear will kill more dreams then failure ever will. Ik geloof dat dat de quote was, ik heb hem opgeschreven, want dit is zo belangrijk voor mij om te onthouden!
Mooi stuk ! Thanks (:
Wat een leuk, inspirerend artikel weer! :) En zó waar. Ik vind het heel stoer van je dat jij gewoon in je eentje naar Berlijn gaat. Dat zou ik ook best willen! Net als dat ik al járen een blog wil beginnen, en het maar niet doe omdat ik niet durf. Bang voor wat mijn omgeving zal denken, dat soort smoesjes. Maar ik heb inmiddels besloten dat 2016 het jaar is waarin ik toch echt een blog ga beginnen. En dat staat zwart op wit, dus nu kan ik ook niet meer terugkrabbelen :).
Goed zo! Do it!!!
Heel herkenbaar, ik ben een enorme schijtluis en leun nog veel te veel op de sterke schouders van mijn man ;-)
Super Merel!
Jaaaaa Gretchen Rubin! Ik ben echt verslaafd aan haar boeken en podcasts!
Grappig ook dat je het over Engels hebt. Ik had, en heb soms nog steeds, daar ook een onzekerheid over. Wat natuurlijk niet zo handig is als je in Engeland woont haha. Maar oefening baart kunst en tegenwoordig boeit het me vaak niet meer! Ik merk ook dat anderen juist heel erg onder de indruk zijn van het Engelse niveau van Nederlanders.
Precies, dat vergeten we vaak. Dat het eigenlijk best wel bijzonder is om een tweede taal relatief gezien zo goed te spreken, terwijl het dus niet je moedertaal is. En het helpt echt heel erg om het gewoon te doen, te oefenen en dus ook fouten te maken, naar Engelse series te kijken, Engels te lezen, Engelse podcasts te luisteren, woorden op te zoeken die je niet kende… educate yourself EN gewoon proberen! Het is ook gewoon heel tof om, als je niet meer op school zit, toch dingen te blijven leren, zoals een taal!
Hey Merel, wat schrijf jij toch altijd ongelooflijk goeie stukken! Goed, omdat ze wáár zijn. En herkenbaar! En ik heb er ook nog iets aan. Ik ga meteen zo’n eerste keren boekje bijhouden, want zoals je zegt, dan zie je hoe trots je op jezelf kunt zijn. En het is ook een soort dagboek wat wél bij te houden is. (Een dagboek bijhouden is voor mij echt onmogelijk) Dus dankjewel!
Groetjes Willemijn
Super lief dat je dit zegt, dankjewel.
WoW Merel superartikel!!!
hier ook zo’n bangeschijter ‘ ( zo noemen ze dat hier ;) ) . Dat komt oa omdat ik al eens paniekaanvallen krijg. Maar ik probeer ook om die angsten te doorbreken en dingen te doen die ik denk niet te durven.
Zo ben ik afgelopen zomer ook voor het eerst op mijn eentje in het buitenland geweest, in Parijs. En dat was echt zo geweldig !
Ook mijn reisje naar marokko met een vriendin met kerst was op allerlei mogelijke vlakken een flinke uitdaging voor me. Ik had er wel een paniekerige periode door voor mijn vertrek, met dagen vol angst ( en het stomme is dat ik dan vooral bang ben voor angstaanvallen en andere are gevoelens, ik ben dan bang dat ik bang zal worden van mezelf eigenlijk :) ) . Maar ook dat heb ik gedaan en het was heerlijk en het is idd weer een extra streepje op mijn wil-ik-toch-eens-doen-ook-al-ben-ik-banglijstje.
Zeg Merel : geniet maar geweldig van Berlijn hé, en van je eigen moed en kunnen !
Yessss wat een heerlijke feel-good-blogpost! <3 Ik voel me er helemaal happy door! :)
Echt tof dat je in je eentje in Berlijn bent Merel!! Ik wil al jaren naar Berlijn maar het komt er steeds niet van om samen met anderen te gaan (te volle agenda's & te weinig geld, want tjsa, we zijn wel studenten haha) maar.. ik begin nu te denken, als het dit jaar nog steeds niet lukt om samen met anderen te gaan, waarom zou ik dan niet alleen gaan? :D Ik ben jaren geleden ook al eens helemaal alleen een paar dagen naar Praag geweest, dus ik weet dat ik het kan :) Thanks voor dit inzicht!! <3
Als ik een stad mocht aanwijzen om in je eentje naar toe te gaan, dan zou het Berlijn zijn. Echt!
Mooi, puur en eerlijk geschreven, zoals je bent. Je mag trots zijn op jezelf. X
Love you Jaims <3
Duizend hartjes voor jou, Moedige Merel!
Heel goede spreuk en wat knap dat je over je eigen angsten heenstapt.
?
Wat mooi geschreven en deels heel herkenbaar! Vooral het stukje dat je hulp kunt en mag vragen is een stap voor mij. Ik doe graag alles alleen, maar door soms hulp te vragen kom je toch verder, heb ik ondertussen gemerkt. Veel mensen kennen mij ook als iemand die niet bang is en doet wat ze graag wilt, maar tsja het klopt helemaal dat ik ook angsten heb.
Dank voor je mooie woorden Merel :) & een goede reis terug uit Berlijn. X
Wat een mooi stuk. Ik werk als atelierbegeleider en maatschappelijk werker in een revalidatiecentrum voor mensen die psychisch ziek zijn en ik denk dat, als ik jouw toestemming krijg, ik dit artikel eens ga uitprinten en ga laten lezen door veel van onze deelnemers. Zij zijn ook heel vaak bang voor allerlei dingen in de maatschappij, van “kleine” dingetjes zoals ‘wat als ik een winkel binnenstap en ik een paniekaanval krijg?’ tot grotere zaken als ‘wat als ik ga solliciteren en ik erover word aangesproken dat ik werd opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis’.
Hun angsten zullen na het lezen van dit artikel niet weg zijn, maar misschien hebben ze wel iets aan het feit dat iedereen voor iets bang is :)
Wauw, heel mooi en goed geschreven! En zo waar. Ik heb deze week een reis van een maand naar NYC geboekt voor een maand (alleen) en hoewel ik het heel spannend vind, vind ik het ook heel cool dat ik het gewoon ga doen. En ik hoop dat ik met super toffe verhalen terugkom straks :-)
Wow, wat ontzettend vet en dapper!
Mooi en moedig om dit te delen ?
Heel herkenbaar dit! Zo zonde als je je leven laat leiden door bepaalde angsten. Goed dat je je angsten aangaat!
Kan deze post enorm waarderen! Ik vind het juist super dat je dit van je af kan schrijven en bovendien een enorm belangrijk bericht de wereld in te slingeren. Wees jezelf, accepteer jezelf en wees niet bang om bang te zijn. Go girl :)
Zoveel reacties in dezelfde trant. Logisch, het is dan ook heel herkenbaar. Dank je wel!
Jeannine
Heel fijn dit! En heel erg herkenbaar. Ik ben in januari begonnen met een pottenbak cursus, iets wat ik al langer dan een jaar (!!) wilde proberen maar niet deed omdat ik het niet durfde.. en nu doe ik het en maakt het me echt zoooo gelukkig! Ik ben zo blij dat ik het toch gedaan heb!
Net als jij in je eentje in Berlijn zit zou ik ook graag in het eentje naar het buitenland willen dit jaar. Wat je (en de blablacar chauffeuse) ook al zegt.. een beetje bang zijn hoort er bij, is ook niet erg. Maar je kunt ook bedenken dat je iets leuk spannend vind ipv eng (dit doe ik vaak voor optredens omdat ik anders waarschijnlijk nooit meer zou optreden :’))
Oke, uhm, goed verhaal lekker kort.
Ah Gretchen Rubin is ook van The Happiness Project toch? Ik vind haar zo leuk!! Misschien eens gaan luisteren dan, want goede tip!:)
Veel plezier nog in Berlijn!
Liefs, Fleur
Precies, gezonde spanning, zullen we het maar noemen ;) Ja, die Gretchen Rubin, haha! Haar podcasts zijn heel vrolijk, samen met haar zus, en er worden rake dingen gezegd. I love it!
Oh, die lijst van eerste keren! Lijkt me inderdaad superinspirerend om steeds meer de goede kant op te gaan.
Wat een fijn en herkenbaar artikel! Ik probeer mezelf ook continu weer uit te dagen om nieuwe dingen te proberen en ben vrijwel altijd achteraf tevreden over dat ik het heb gedaan – ook als de uitkomst minder positief was, ik ben dan toch weer een ervaring rijker. Bedankt voor het delen! :)
Mooi verwoord!
Ik probeer me nooit te laten leiden door angst, soms lukt het beter dan andere keren natuurlijk. Goede reminder dit artikel!
Supergoed artikel! Angst is echt de slechtste raadgever ooit, en toch heeft zo’n beetje iedereen er last van op bepaalde momenten. Ikzelf heb de afgelopen jaren ook over heel veel dingen heen moeten stappen. Gewoon doen en dan weer zien. Daardoor ben ik nu veel minder angstig geworden. Het komt altijd goed. En iedereen is nerveus of angstig denk ik dan altijd maar.
Wat een herkenning! Ik vind ook héél veel, héél eng :-).
En die metro in Berlijn snapte ik echt niets van, maar ik kon gelukkig gezellig met mijn man verdwalen (die ik overigens via internetdaten heb leren kennen, dus ik zeg: doen!) .
Maar je boodschap klopt. Er gewoon voor gaan, het valt bijna altijd mee en een overwinning is goed voor je ego.
Mooie herkenbare post!
Wat een eerlijk artikel! En het klopt ook, iedereen heeft wel ergens een angst voor of iets wat hij heel moeilijk vindt om te doen, ook al wil hij het nog zo graag. Bij mij is het ov in een onbekende plek ook wel een issue xD
Dit artikel deed me trouwens denken aan het liedje ‘Als je weet wat je wilt’ van JURK.
“Je leeft maar één keer,
Weet je wel,
En kansen moet je grijpen.
Vergeet je angst,
Je zult er later niets meer van begrijpen.
Dus neem die baan
En maak het uit
En zing je uit de naad,
Van iedereen met wie je spreekt
Geeft angst de slechtste raad”
Dit is het hele liedje :https://youtu.be/XU3kIUgpyzE
Fijne zondag nog! =)
Mooi! <3
Wauw, deze blogpost komt echt precies op een moment dat ook ik beslissingen wil gaan maken die ik heel erg eng vind. Zojuist kwam er een moment dat ik dacht, ik moet dit gaan doen. Het zit al zo lang in mijn hoofd, maar het is eng, het is risicovol, het zorgt voor financiële onzekerheid en ik moet al het bekende achterlaten. En misschien valt het héél erg tegen en krijg ik alleen maar spijt. Toch moet ik ervoor gaan: een Master doen in het buitenland, namelijk Kaapstad, de stad van mijn dromen.
Sorry voor dit non-verhaal, maar dit sloot zo aan bij deze post, dat ik wel even moest reageren. Verder kan ik nog meegeven dat ik probeer te leven volgens het motto dat mijn vader me altijd meegaf: Je kunt beter spijt hebben van dingen die je wél gedaan hebt, dan van dingen die je gelaten hebt.
Doei! :)
Noem dat maar een non-verhaal… GIRL!! Je mag trots op jezelf zijn! Heel veel geluk gewenst!
Dank jullie wel! En ik blijf jullie volgen uiteraard :)
Ik heb me zo druk gemaakt toen ik de eerste keer naar mijn studentenbaantje moest. Ik begon me de ergste scenario’s voor de geest te halen. Nu zie ik pas dat ik me echt niet zo druk had moeten maken en heb voor mezelf het doel gestelt om vaker nieuwe dingen te proberen.
Wat goed!
Super artikel. Onzekerheid (die eigenlijk totaal niet gegrond is) kan echt je alledaagse leven verzuren. Als als wat “ik nog moet doen” als één groot monster op me afkomt, zou ik het liefst de hele dag niet het huis uitkomen. En dan begint het tijdverliezen…
Bij mij helpt het dan van alles te overlopen, soms uit te schrijven, en een rationeel argument te vinden voor mijn angst. Vaak is er geen ;)
Eenmaal dat je die angsten (bij mij vooral door prestatiedruk) kan achter je laten, dan pas “can you stop and smell the flowers” :D
Mooi!!
Moedig stuk Merel! Hier lijden we denk ik allemaal onder in zekere mate. Het uitspreken helpt vaak denk ik al relativeren:) Ik heb mijn opleiding tot yoga docente deze zomer gedaan en blijf dan in mijn hoofd zeggen: wat als mensen de les helemaal niet leuk vinden? Klink ik niet heel onzeker/betweterig/is mijn Engels wel goed genoeg. Wat zullen anderen allemaal over mij DENKEN. Maar met de jaren leer ik steeds meer dat ik me vooral niet moet laten tegenhouden door wat anderen denken. Ik ben goed genoeg en elke angst overwonnen is er weer eentje! Ik heb afgelopen weken yogales gegeven op een resort in Sri Lanka en mensen bleven terug komen naar mijn lessen! Trots:)
Lievelings, dit soort stukjes van jouw hand. <3
Dat vind ik van jou dan weer een heel groot compliment :)
Oké, ik las dit artikel vanochtend toen ik op mijn Gabonese hotelkamer lag en dacht: Goed verhaal, maar eerste keren bijhouden, zou dat echt werken? Zou dat voor mij nodig zijn? Ik ben inmiddels meerdere keren in het buitenland geweest en zit daar nu weer: ik heb mijn droombaan binnen weten te slepen, waardoor ik me de komende 4 jaar vast mag bijten in het onderwerp waarin ik ga promoveren. Allemaal mooie, spannende dingen, waar ik vooral veel zin in had. Maar toen had ik vanmiddag toch een paniekmoment: het mag dan wel mijn droombaan zijn, het is ook KEIHARD werken! Zoveel dingen die hier op me afkomen, meer dan ooit tevoren. Sprongen uit m’n comfortzone in plaats van stapjes. Dus toen ik net terugkwam in m’n hotel ben ik toch maar aan een eerste-keren-lijstje begonnen: gister heb ik deze stad heel kort in m’n eentje verkend, en vandaag heb ik voor het eerst een taxi genomen in deze voor-mij-nog-onbekende stad. Toch relatief kleine stappen, die megagroot voelden. Maar wat je ook doet, die stappen blijven nodig om vooruit te komen. En het is zelfs niet erg om soms een stapje terug te doen denk ik, zolang je daarvoor maar 2 stappen vooruit hebt gezet :)
Een mooie uitspraak vind ik: ora et labora. Bid en werk: blijf altijd je best doen en er zelf voor werken, maar durf je ook over te geven en vertrouwen te hebben. Mooi stuk Merel, bedankt!
Niks moet natuurlijk, maar ik denk dat zo’n eerste keren lijst voor iedereen wel heel interessant kan zijn! Ik ben er zelf wel mee begonnen deze week en morgen komt er een artikel over online :)
Ik bezoek de groene meisjes altijd voor de recepten maar ik heb nu twee artikelen van je gelezen en ik vind ze allebei zo goed! Het zet me weer even aan het denken over hoe ik me voel (kleding stijl artikel) en waar ik zelf (niet meer) bang voor ben. Ik ben in december sinds 5 jaar weer op wintersport geweest om te skiën. Ik was heel bang dat ik het niet meer kon, maar op de derde dag ging het weer als vanouds en kon ik echt genieten. Nu ik weer terug ben in Nederland merk ik dat ik veel minder bang ben dan voorheen voor veel dingen. Ik rijd bijvoorbeeld weinig auto en durfde het niet goed meer, na dat skiën heb ik er juist weer heel veel zin in! Het heeft ook te maken met dat ik tijdens het skiën super goed contact heb met mezelf. Okee, ik vind het eng ik kan vallen maar ik accepteer die angst en focus me op een goede afloop. Toen ik toch een keertje viel voelde dit als een bevrijding, ik ben gevallen maar het is okee! Deze mental self coaching heeft ervoor gezorgd dat ik rustiger ben geworden in mijn hoofd en dat het bang zijn niet hoeft te betekenen dat je iets niet kunt. Het is inderdaad zoals je ook al zegt in het artikel, I’m scared and that’s okay so I’ll do it anyway.
Wat leuk om te horen dat je naast de recepten nu ook de andere artikelen leest! :) En het klinkt alsof jij ook heel actief bezig bent om jezelf te ontwikkelen. Super goed!
[…] weekend schreef ik het artikel ‘Iedereen is een beetje bang,’ waarin ik vertelde over een ‘eerste keren lijst.’ Op deze lijst houd je […]
Jaaa fijn artikel (: Ik vind deze artikelen misschien wel de leukste van jullie blog! (Niet dat ik de rest maar matig vind hoor, absoluut niet). Een lijstje met ‘eerste keren’ bij houden klinkt als een erg goed idee. Ga ik doen! Zelf heb ik vrij recentelijk nog iets gedaan wat ik toch wel een beetje eng vond. Ik ben in mijn eentje naar Brussel gereisd, heb daar een nachtje in een hostel geslapen, heb de volgende dag de TOEFL toets gemaakt en ben toen weer terug naar NL gegaan. Dit vond ik toch wel spannend, omdat ik om 22:20 aankwam en in het donker, lopend, mijn hostel moest vinden (met een telefoon met 20% batterij over), omdat ik geen Frans spreek en ik er achter kwam dat het Engels van veel mensen niet erg goed is daar en omdat ik eigenlijk nog nooit in mijn eentje ergens naar toe was gereisd. Wat als ik niet op tijd een taxi kon vinden om naar de toets te komen? Wat als ik daarna niet op tijd een taxi kon vinden om bij het station te komen en wat als ik dan mijn trein terug zou missen? etc. Ik heb het toch maar even gedaan en daar ben ik stiekem best wel trots op.
Oké, nu ga ik ‘eerste keren in Berlijn’ lezen.
WOW, wat dapper!!
Dankjewel (:
Kleine update trouwens: Ik voel mij helemaal geïnspireerd. Erg goed begin van de dag.
Wat fijn om te horen :)
Ik vind alle blogs leuk, maar de persoonlijke zijn mijn lievelings:) zo mooi geschreven en ik denk dat je veel mensen hiermee een hart onder de riem steekt! X
Wat lief!
Ik vind dit een hele fijne post. Ik volg jullie al langer maar heb eigenlijk nooit durven reageren :’), maar ik wou even zeggen dat ik jullie blog heel fijn vind, en deze post al helemaal! Ik zit op dit moment alleen in Lund (Zweden) voor een onderzoeksstage voor mijn studie, ik keek er al heel lang tegenop, maar nu ik er ben valt het op zich best mee. ‘s Avonds als ik moe ben kijk ik wel weer op tegen de dag van morgen, maar ik weet ook rationeel dat ik me dan ook wel best weer red. Ik ben onzeker over mijn persoonlijkheid en Engels spreken, maar ik kreeg juist te horen dat ik ‘outgoing’ was en mijn Engels goed. Toch soms moeilijk om te geloven. Sorry als dit een beetje teveel over mijzelf gaat, ik wou alleen maar even laten weten dat deze post heel erg op het goede moment kwam, en dat het fijn is om te weten dat ik niet de enige ben die soms (best wel vaak) een beetje bang is. Bedankt!
Hi Lianne! Wat leuk dat je nu toch een keertje reageert! Dat waarderen we heel erg :) En wat een mooi verhaal vertel je. Het klinkt alsof je enorm toffe kansen aangrijpt, good for you! Hopelijk zien we je vaker voorbij komen hier!!
Inspirerend stuk! Bij alles wat ik wel durf, denk ik dat iedereen dat wel durft (niet bijzonder dus), maar alles dat ik niet durf, dat durft ook iedereen. Oftewel, ik vind mezelf altijd een lafbek. Een van mijn angsten is telefoneren met mensen die ik niet echt ken, op een formele manier. Want ik kom slecht uit mijn woorden, praat door mensen heen en maak zinnen niet af. Dus een afspraak met de kapper maken, doe ik al liever online. Maar afgelopen week had ik een kleine overwinning. Ik miste een bon van postnl voor postzegels die ik voor mijn wegschop had besteld. Shit… Ik heb direct opgebeld (dit stel ik normaal daaaaaagen uit) en kreeg een heel behulpzaam goedlachs meisje aan de lijn dat me uit de brand heeft geholpen. Niks aan het handje! Ik hoop dat ik dat onthoud de volgende keer. Don’t stress!
Fijn artikel weer! Enne…Merel, over dat internetdaten? Ja, dat is soms best spannend! Maar in het ergste geval levert het je een grappig verhaal op voor een volgende date en in het beste geval een hele leuke relatie (zoals bij mij en velen om mij heen) (wel na een behoorlijk aantal leuke en minder leuke dates uiteraard…). Gewoon doen!
Prachtig geschreven Merel! Feel the fear and do it anyway is al tijden één van mijn favoriete quotes. En daar ben ik over ‘t algemeen redelijk “goed” in, maar soms laat ik me toch door mijn angst lijden. En angst is een slechte raadgever ;-) En we vergeten inderdaad af en toe hoe goed we al bezig zijn! Zo woon ik in Frankrijk maar spreek ik hier 70% van de tijd Engels, d.w.z. op m’n werk. In ‘t “openbare leven (sport, winkels etc.) spreek ik Frans. Toch wil ik graag nog beter Frans leren en drie talen vloeiend leren spreken, maar soms word ik ontmoedigd door situaties (bijv. een trainings bespreking waar ik maar 10% van heb begrepen..) en dat is dan zo frustrerend. Maar tegelijk ook heel motiverend! Want hoe TOF is het dat ik als een echte local daar tussen sta.
T lijkt me leuk om jouw “eerste keren” lijst over een poosje (wellicht enigszins aangepast) op de site te lezen!
Wat een mooie woorden, heel inspirerend gezegd! Nieuwe dingen uitproberen die je in eerste instantie eng vindt kan onwijs spannend zijn, maar het levert ook zo’n triomfgevoel op als je het dan daadwerkelijk doet! :)
Wow, wat herken ik me in dit verhaal. Bij mij is het van faalangst naar een sociale angststoornis gegaan, waar ik elke dag een beetje aan werk. Fijn om dit soort verhalen te lezen, aangeraden door een vriendin, en om te zien dat we allemaal een beetje bang zijn. Ook de comments zijn goed om te lezen: ik hoop dat we allemaal wat steun aan elkaar hebben! Top post dit, dankjewel voor het virtuele steuntje in de rug :) Groetjes!
Onwijs inspirerend stuk! Ik ben ook iemand die dingen niet snel durft, dus bij houden wat ik voor het eerst deed is echt iets dat mij zal moeten stimuleren. Maar wow, het blijft eng.
Dus dat meisje in de auto had zeker een mooie uitspraak.
Prachtig verhaal, dit laat mij ook iets normaler voelen met mijn angstjes af en toe! Dit weekend ga ik voor het eerst naar Berlijn! Super spannend en heeel benieuwd! Ik ben alle hotspots van je blog aan het overschrijven hihi! :-) Dankjewel!
Welke podcast is het? Heb zitten zoeken, maar kan geen podcast vinden waarin ze dit zegt.
[…] vond ik een hele inspirerende blogpost: iedereen is een beetje bang. De titel zegt het al, niemand durft alles. De kunst is om over je angst heen te stappen en het […]