Mijn reis naar Oregon, USA #2

Oeps, deel 1 van ‘Mijn reis naar Oregon‘ kwam online op 24 januari. Die post schreef ik terwijl ik daar was en blijkbaar helpt me dat heel erg bij het up-to-date houden van mijn reisverslagen… want het duurde nogal even tot deel 2 online kwam. Omdat ik weet dat veel mensen meer over Portland en omgeving willen weten (en terecht!) wil ik jullie deze post toch niet onthouden, ook al is het al een tijdje geleden.

Wie van jullie heeft het afgelopen seizoen van Wie is de Mol gevolgd? Dan zal het je vast niet zijn ontgaan dat dit seizoen is opgenomen in Oregon. Het gebied (de staat,) waar ik in januari op reis was. En wat is het daar prachtig. Dat heb je vast ook gezien. In het echt is het er natuurlijk nog mooier dan op tv, maar ik moet zeggen, de beelden van Wie is de Mol waren wel echt heel erg goed en brachten de realiteit behoorlijk over. Oregon is een waanzinnig mooie staat. Ontzettend divers: bergen, bossen, duinen (!), oceaan en toffe steden. De natuur is adembenemend, of dat nou is aan de oceaan of in de sneeuw in de bergen, het is overal even mooi. De mensen zijn er vriendelijk, de steden (ik ben vooral in Eugene en Portland geweest) zijn hip. Ik kan eigenlijk niks bedenken waarom je niet naar Oregon zou moeten gaan, als je binnenkort een reis naar de VS zou willen plannen. Ja, of je moet alleen maar van wolkenkrabbers houden. Dan moet je gewoon lekker naar New York. Is ook heel tof om een keer te doen, absoluut. Ik ben heel blij dat ik in New York ben geweest. Maar ik ben ook heel blij dat ik nu met eigen ogen heb gezien dat Amerika nog veel en veel meer te bieden heeft. Ik was nog nooit ergens anders (dan in NYC) geweest en ik kan je vertellen dat ik nu nog veel meer van dit gigantische land zou willen zien!

Maandag en dinsdag

Goed, terug naar Oregon. Mijn vorige verslag eindigde aan de oceaan. Waar ik een hotelkamer met uitzicht over het water had. Dat was zo bijzonder dat ik er nog vaak aan terugdenk. Stel je voor dat je in slaap valt met het geluid van de golven… en er volgens ook weer mee wakker wordt. En dat je dan de zon op ziet komen boven het water. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Heel speciaal dus! Daarna was het tijd om meer richting stedelijk gebied te gaan. Maar niet voordat we nog een tussenstop in het pittoreske Florence maakten. En bij een vuurtoren gingen kijken. Oh ja, en die prachtige hike naar boven, langs de kliffen aan de oceaan. Wat was dat ook prachtig!

Wanneer we ‘s avonds aankwamen in Eugene – de tweede grootste stad van Oregon, na Portland, – werden we meteen gedropt bij de ciderbrouwerij van Wildcraft Cider Works. Cider is het echt helemaal daar. En ik kan dat alleen maar toejuichen, want hoewel ik van een biertje houd, vind ik cider echt nog veel lekkerder.  Wildcraft heeft niet alleen heel lekkere ciders, ze hebben ook een belangrijke rol in de duurzame community die in Eugene  ontzettend leeft. Zo hebben ze bijvoorbeeld regelmatig een speciale actie waarbij bewoners van Eugene het fruit dat ze overhouden (en wat niet meer lekker genoeg is om zo op te eten,) mogen komen doneren. Wildcraft maakt er dan cider van en je snapt, niemand gaat met lege handen naar huis.

Eugene is een echte studentenstad en er schijnt een grote groep actieve jongeren te zijn. En dan niet van het kaliber hangjeugd – al hebben we die ook veel gezien, vooral op avond – maar actieve jongeren met idealen, die hun eigen ‘clubjes’ en bedrijfjes starten om dingen voor elkaar te krijgen. Eugene gaf me hier en daar wat Berlijnse – of misschien Hamburger – vibes. Ik vond het dan ook erg jammer dat we hier maar zo kort de tijd hadden. We waren hier alleen voor een diner, waarna we nog een karaokeclub in rolden, en een overnachting. De volgende ochtend vertrokken we al heel vroeg weer. Wel was het ontzettend tof dat we niet in een hotel, maar in een bed and breakfast (The Campbell House)  sliepen. Een heel bijzondere en luxe! Op de heuvel, tussen de bomen… ik zag zelfs eekhoorntjes oversteken toen ik naar het ontbijt wandelde. Ja, ik had hier gerust een paar nachten willen blijven en ik kan Eugene ook zeker aanraden, als je toch onderweg bent naar Portland en je een langere roadtrip maakt dan ik deed.

Dinsdag, woensdag en donderdag

Ok, ik vind het jammer om het zonnige Eugene zo snel alweer te moeten verlaten…. maar het is voor een goed doel. We gaan eindelijk naar Portland! Stiekem toch wel waar deze hele trip om draait. Natuurlijk, we hebben allemaal genoten van de natuur, het truffelfestival, de winetastings, de havenstadjes, de sneeuw, de oceaan… maar heel eerlijk? Iedereen in de groep is excited om EINDELIJK naar Portland te gaan. De stad waarover we al zoveel hebben gehoord. Het Beloofde Hipsterland, de stad van de koffie, de nieuwste hipste plek van de wereld – zo ongeveer.

Toch maakten we nog twee tussenstoppen. Jep, dat is hoe vol een persprogramma zit. Je gaat nooit zomaar van A naar B. We stopten eerst in een outlet shoppingcenter. Daar heb ik geen foto’s gemaakt, omdat ik daar niet heel veel aan vond. Ik kocht er wel een mooie nieuwe rugzak, die ik goed kan gebruiken voor als ik een verder reis wil maken en een daypack nodig heb, en een jeans. Eindelijk eentje die goed zit. Maar goed, daar heb ik dus geen foto’s van, dus je moet me maar op mijn woord geloven.

Vervolgens stopten we ergens 20 minuten buiten Portland, waar je dus volledig op het platteland zit. Bij een geweldige nieuwe ‘boerderij’ (of iets wat eruit zag als een boerderij, maar eigenlijk gewoon een luxe locatie voor teamuitjes is,) waar we een kookcursus gingen volgen. Dat was heel cool, want ik heb een heerlijke vegan butternut squash pasta gemaakt, maar het allerleukste? Dat ik voor het eerst in mijn leven met alpaca’s kon knuffelen. En met de puppy die ook op de boerderij woont. Goed, ik had mijn dosis dierenliefde weer even gehad, dus ik kon er weer tegenaan. Na het koken was het dan eindelijk zover. Nu gaan we echt-echt-echt naar Portland!

Bij aankomst in de stad bleek al dat er helemaal niks kon gaan tegenvallen. We sliepen in het ACE Hotel. Twee hele nachten in het ACE hotel. Dat is al een droom op zich. Ik heb een keer in een ACE hotel geslapen (in Londen,) en dat vond ik toen ook al geweldig. Maar het ACE hotel in Portland? Living the hipsterdream! Na wat rondgelopen te hebben in de straatjes rondom het hotel, en al zeker vijf hippe koffietentjes, twee juicebars, een Wholefood supermarkt, een gigantische boekenzaak, een kledingzaak met genderneutrale mode, een ramen (noodlesoep) restaurantje en een cocktailbar te hebben ontdekt, wist ik: al blijf ik alleen maar in dit hotel en loop ik twee dagen lang alleen maar rond in de straatjes rondom het hotel. Ik ben gelukkig.

Maar dat was niet de planning. We hadden van dinsdagavond (diner) tot donderdagochtend (ontbijt) de tijd. En die tijd werd goed benut. Hier een korte opsomming van alles wat we hebben gedaan:

– street-art spotten
– koffiebranderijen bezoeken
– een bezoekje aan de ‘geheime’ whisky library (ook heel tof als je niet van whisky houdt, zoals ik)
– tiny houses bewonderen
– foodtrucks uitproberen
– een rondleiding langs allerlei toffe duurzame initiatieven aan Mississippi  Avenue
– een winetasting bij een alternatieve wijnmaker, die gespecialiseerd is in 1) wijn en 2) heavy metal muziek
– ons frustreren over het feit dat we veel en veel te weinig tijd hadden

Het grappige aan Portland is dat het enerzijds helemaal niet voelt als een gigantische stad – terwijl het toch echt wel heel erg groot is – maar dat je wel de hele tijd voelt: hier is ZO veel te ontdekken, ik heb minstens een week nodig. Wat ik ook heel bijzonder vond aan Portland, is dat het me geen Amerikaans gevoel gaf. Ik vond het een beetje aanvoelen als een Europese stad, zeker als ik het vergelijk met mijn bezoek aan New York. Maar goed, dat is dan ook mijn enige referentiekader binnen de US. Dat Europese gevoel komt honderd procent zeker door de alternatieve vibe die er in de stad hangt. Alles is zo urban, cool, hipster… het is alsof je alle hippe steden van Europa hebt versmolten en er een Amerikaans sausje overheen hebt gegoten. Keep Portland weird. I love it.

Ook groene meisjes en jongens kunnen hier volop hun hart ophalen. Vegan food? Geen probleem joh, dat heb je overal. Ik heb zelfs vegan ceviche gegeten – wat toch echt een visgerecht is, van origine. Organic eten en drinken? Dat is heel normaal en er zijn dagelijks farmersmarkten om te bezoeken. Lokaal eten? Dat doen ze in Portland het liefste en ze zijn dan ook heel erg trots op hun lokale producten. (dat geldt overigens ook voor de rest van de staat Oregon. Overal waar ik ben geweest, werd het me duidelijk dat ze heel trots zijn op hun streekproducten. Mooi vind ik dat!)

Maar niet alleen op het gebied van eten en drinken zul je je thuis voelen als je een duurzame lifestyle aanhangt. Mensen in Portland zijn niet bang om hun mening over ethische kwesties te laten horen. Affiches en statement street-art is heel normaal, je kunt er eigenlijk niet omheen. Ook daarin is het precies Berlijn: het is allemaal heel vrij en idealistisch. Feminisme, gelijke rechten voor minderheidsgroeperingen? Je hoeft er maar naar te googelen en je vindt wel weer iets dat bij jouw principes past. Om een paar voorbeelden te noemen van bijzondere dingen die ik tegenkwam in Portland:

– een duurzame sportschool waarbij je maar heel weinig abonnementsgeld betaalt, maar je eigen energie moet opwekken op de apparaten waarop je sport
– een winkel met genderneutraal speelgoed voor kinderen
– een veganistische stripclub (ja, echt!) (nee, niet binnen geweest ;))
– een bouwmarkt waar je restmaterialen naartoe kunt brengen, zodat het doorverkocht kan worden of gebruikt kan worden om projecten in de wijk op te knappen
– een organisatie die gezinnen in de wijk 1 dollar per maand vraagt, om een paar gezinnen uit dezelfde wijk, die niet zoveel te besteden hebben, iedere maand van boodschappen te voorzien
– de kombucha (zoek maar eens op als je dit gezonde drankje niet kent,) brouwerijen vliegen je om de oren

Ach man, ik kan door blijven gaan. Ik mis Portland. Als ik NU zou moeten verhuizen naar de  USA – wat nooit zomaar zou gebeuren, maar stel – dan ging ik naar Portland of Eugene. Ik zou me daar prima vermaken, dat weet ik wel zeker. Ik zou een eigen kombuchabrouwerij beginnen, gaan werken in een urban garden en mijn eigen groenten verkopen op een farmersmarket. Ik zou op zaterdagen bloggen vanuit de feministische boekhandel en op zondagen vegan taarten bakken en deze verkopen om geld op te halen voor de ‘help your neighbour’ stichting in mijn wijk. En natuurlijk zou ik alle lekkere koffietentjes uitproberen, alle vegan restaurants checken en boodschappen doen bij Wholefoods. Ok, goed, gaat nooit gebeuren. Maar wie weet krijg ik nog eens een kans om daar wat langer te zijn dan een week. Want wow, wat een inspirerende omgeving is dit!

Ik hoop dat ik in een paar duizend woorden – in artikel 1 en 2 – heb kunnen overbrengen hoe fantastisch Oregon is. En echt, kijk ook iets verder dan Portland, want deze regio heeft nog zoveel meer te bieden. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken en ik hoop dat ik het zo toch een beetje met jullie kan delen, ook al zou ik het liefste willen dat iedereen het met eigen ogen zou kunnen zien.

Thank you for this wonderful experience, Travel Oregon! / Deze reis is een persreis. Ik werd niet betaald om deze reis te maken om erover te schrijven, maar mijn reis werd wel vergoed.