Negatieve mensen noemen wij ‘shineblockers.’ Dit is geen uitspraak die we zelf hebben verzonnen, maar sinds we hem hebben gehoord in één van de podcasts die we graag luisteren, zijn we zo vrij geweest om de term te adopteren.
Of je iemand die negatief is nou een shineblocker of gewoon ‘een negatief persoon’ noemt; iedereen heeft er een beeld bij. Sommige mensen lijken áltijd negatief te zijn – en dan vooral wanneer jij juist pósitief bent of probeert te zijn. Het kan erg vermoeiend of frustrerend zijn om met dit soort mensen om je heen te hebben. Omgaan met negatieve mensen moeten we allemaal – in welke positie je ook verkeert, welke baan je ook hebt, hoe groot of klein je familie ook is en of je veel of weinig vrienden hebt. Hoe deal je met dit soort mensen? En wat kun je eraan doen om zelf géén shineblocker te worden?
Om te beginnen zal ik (Merel) eerlijk vertellen dat ik vroeger zelf een behoorlijke shineblocker was. Tegenwoordig krijg ik steeds vaker te horen dat ik een positieve kijk op het leven heb – wat ik zelf ook meer en meer zo ervaar,- maar dat was vroeger echt wel anders. Ik herinner me met schaamrood op mijn kaken nog één specifiek voorval erg goed en om er voor eens en altijd vanaf te komen, zal ik het hier opschrijven.
We hebben het over een jaar of vier geleden. Ik zit in de lunchruimte op de school waar ik toen werkte en mijn bevriende collega Sam (Sam, als je dit leest; hi Sam!) komt de ruimte binnen. Zoals altijd is hij vrolijk en begint hij enthousiast te vertellen over een les die hij voor de pauze heeft gegeven. Ik reageer gematigd enthousiast, omdat ik eigenlijk helemaal niet geïnteresseerd ben in zijn verhaal. Zelf heb ik al een tijdje niet meer echt heel erg leuke lessen gegeven, omdat ik volledig gedemotiveerd rondloop op deze school. Sam merkt op dat ik niet erg enthousiast reageer, waarop ik hem toesnauw: “niet altijd álles is zo positief, Sam!” Waarop hij mij antwoordt; “Nee, en ook niet altijd alles is zo negatief, Merel.” Ik schaam me onmiddellijk dood. De dagen na het voorval blijven de woorden door mijn hoofd spoken en als ik ‘s nachts wakker word denk ik: “ben ik dan echt zo’n negatieveling? zo wil ik helemaal niet zijn!” Of ik een doorgewinterde shineblocker was, dat weet ik niet helemaal zeker. Ik zou mezelf eerder ‘erg realistisch en nuchter’ genoemd hebben – maar diep van binnen weet ik nu dat ik altijd wel een tikkeltje negatief was.
Ik kom niet uit een ‘volg-je-dromen-gezin.‘ Soms kijk ik vol bewondering naar de ouders van mijn leerlingen (even tussendoor, voordat jullie je zorgen maken: ik werk inmiddels op een school waar ik wél enthousiast voor de klas sta,) die tijdens oudergesprekken tegen me zeggen: “het maakt ons niet zoveel uit wat onze zoon doet, als hij maar gelukkig is.” Uit zo’n gezin kom ik niet. Natuurlijk wilden mijn ouders ook altijd dat ik gelukkig was, maar het moest ook allemaal een beetje praktisch blijven. Praktisch, haalbaar, zonder al teveel risico’s. Zo herinner ik me ook mijn opa en oma – die helaas niet meer leven. Gelukkig zijn, absoluut, maar niet teveel gekke dingen doen. Wanneer ik mensen hoorde vertellen over het maken van wereldreizen of het opzeggen van álles om een grote droom achterna te gaan, dan was er altijd een stemmetje in mijn hoofd dat zei: “is dat nou wel zo verstandig? ben je niet bang dat alles fout gaat?” Ik zag overal risico’s en ging vrijwel altijd van het ergste uit. Ik dacht ook altijd dat problemen eerder wél dan niet zouden optreden.
Goed, ik kon dus nogal negatief uit de hoek komen. Deels kwam dit door mijn nuchtere achtergrond, maar voor een deel kwam het ook voort uit ontevredenheid tegenover mezelf. Het feit dat ik niet positief kon reageren op Sam, die altijd zo enthousiast over de leerlingen sprak, kwam zeer waarschijnlijk door het feit dat ik van mezelf baalde. Ik zat niet op de goede plek, was niet blij op mijn werk, maar ik wist ook niet goed wat ik dan wél wilde. Ik vond het blijkbaar nogal irritant dat anderen dan wel zo blij waren en misschien was ik ook wel gewoon jaloers. En hiermee wil ik een bruggetje maken naar de tips voor het omgaan met negatieve mensen.
Toon medeleven
Er zullen weinig mensen te vinden zijn die zonder enige aanleiding altijd maar negatief zijn. De meeste mensen hebben hier toch een reden voor. Misschien hebben ze niet anders geleerd van hun ouders, hebben ze veelal negatieve ervaringen meegemaakt in het leven, hebben ze depressieve gevoelens of zijn ze teleurgesteld in zichzelf. Het kan een moeilijke opgave zijn, daar zijn we ons van bewust, maar het zou je kunnen helpen om een beetje begrip te tonen. Hoe toon je begrip voor een negatief persoon? Door zijn of haar beklag over iets niet meteen van tafel te vegen. Je zou zelfs kunnen zeggen: “Wat vervelend dat je hier zo’n negatief gevoel bij hebt.” Door dit letterlijk te benoemen, laat je de persoon in kwestie misschien direct over zijn eigen woorden nadenken. Misschien vind je het zelf ook iets makkelijker om de negatieve woorden met een schepje zout te nemen, als je je realiseert waarom de persoon zich zo uit.
Buig de boodschap om
Hoewel je echt niet bij alles wat een negatief persoonlijk zegt hoeft in te brengen: “maar bekijk het eens zo of zo…,” kan het we goed zijn om hier en daar wat tegenwicht te bieden. Hoewel Sam het bij mij niet erg subtiel aangepakt heeft, heeft het wel degelijk een groot effect gehad. Nu kan ik wel tegen een stootje (en zijn Sam en ik nog steeds goede vrienden,) maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Je zou het iets voorzichtiger kunnen aanpakken door bijvoorbeeld te zeggen:
“Wat jammer dat je zo negatief reageert. Zou het niet beter zijn om het op z’n minst een kans te geven?” (in een situatie waarbij je bijvoorbeeld iets voorstelt aan een vriend of collega en de persoon in kwestie negatief reageert)
Geef het goede voorbeeld
Ik weet nog goed hoe ik me vroeger altijd verbaasde over mensen die ‘altijd maar positief’ waren. Natuurlijk weet ik heus wel dat deze mensen echt niet fulltime positief in het leven stonden, maar 90% van de tijd leek het daar wel op. Deze mensen leken altijd meer te glimlachen dan anderen, waren altijd net wat vrolijker, hadden het allemaal goed voor elkaar en ze straalden. Dat kunnen mensen die erg negatief ingesteld zijn als zeer irritant ervaren, dat weet ik. Toch geloof ik dat wanneer je omringd wordt door positieve mensen, je uiteindelijk niet anders kunt dan toch eens kritisch naar je eigen houding te kijken. Door positief gedrag te vertonen houd je negatieve mensen dus (indirect) een spiegel voor. Wat je hoopt, is dat ze op een dag schrikken van het spiegelbeeld en met zichzelf aan de slag gaan.
Geef grenzen aan
Wanneer iemand echt altijd maar negatief is, een 100% shineblocker dus, en je bovenstaande hebt geprobeerd, maar het wil maar niet helpen, dan houdt het soms gewoon ook op. Soms is het beter om afstand te nemen van zo’n persoon. Dat is natuurlijk heel moeilijk – dat weten we. Toch moet je ook rekening houden met je eigen gesteldheid en die wordt er niet beter op als je je altijd maar omringt met negativiteit. Hoe doe je dat dan, grenzen aangeven?
Je zou eerlijk kunnen zeggen: “Sorry, ik kan een tijdje niet met je omgaan. Je uit je erg negatief en ik merk dat het veel mijn energie neemt. Dit kan ik op dit moment niet gebruiken.” Het vergt misschien flink wat moed om dit tegen iemand te zeggen – maar zou het niet de allereerlijkste manier zijn?
Er zijn ook andere manieren om wat meer afstand te nemen, zoals bijvoorbeeld op social media. Wanneer je merkt dat iemand erg veel van je energie vraagt, en je alleen maar negatieve energie teruggeeft, dan is het misschien beter om geen Facebookvrienden met elkaar te zijn. Denk ook aan Instagram, Twitter en Whatsapp. Allemaal kanalen waarop je iedere dag weer geconfronteerd zou kunnen worden met de negatieve vibes van de persoon in kwestie. Afstand nemen op social media is waarschijnlijk iets makkelijker dan in real life.
Hoe voorkom je dat je zelf een shineblocker wordt?
Neem eens iemand in gedachten die erg negatief in het leven staat. Heb je wel eens last van diegene gehad? Kostte hij of zij je, in de omgang, meer energie dan dat je van diegene kreeg? Ben je wel eens de wanhoop nabij geweest omdat hij of zij áltijd een negatief weerwoord heeft? Zo’n persoon wil je niet zijn. Waarom zou je iemand willen zijn die anderen hoofdpijn bezorgt? Er zijn – gelukkig- maar weinig mensen die moedwillig op deze manier in het leven staan.
Ons helpt het heel erg om iedere dag stil te staan bij de vraag: “Wat voor persoon wil ik graag zijn?” Wil je de beste versie van jezelf zijn en wil je graag dat mensen positieve gevoelens hebben, als ze aan je denken? Als het antwoord ja is, dan weet je dat je daar actief mee aan de slag kunt.
Het kan soms heel moeilijk zijn om negatieve gedachten niet te uiten. Niks menselijks is ons vreemd. Het schijnt dat zo’n 80% van je gedachten negatief zijn – het is alleen de vraag of je deze gedachten de ruimte geeft. Wanneer je gedachten omzet in gesproken woorden, krijgen ze bestaansrecht. Het zijn ook niet meer alleen jouw gedachten, maar je deelt ze met anderen. En dat pakt niet altijd even positief uit. Het internet staat vol met voorbeelden van hoe dit compleet verkeerd kan uitpakken. Ruzies, oneindige discussies, scheldpartijen, het komt allemaal voorbij. Wat heeft het voor nut? Helemaal niks. Het was in 9 van de 10 gevallen beter geweest als de eerste persoon – dus de persoon die ermee is begonnen – zijn of haar negatieve gevoelens niet had geuit.
Even voor de duidelijkheid: ik heb het nu niet over het hebben van depressieve gevoelens en deze niet uitspreken, zodat je jarenlang met een groot probleem rondloopt. Ik heb het over alle negatieve impulsen die we op een dag voelen (“hey, wat een lelijke wenkbrauwen heeft die YouTuber” en “jemig, wat loopt mijn collega weer te zeuren.”) en die we – volgens mij – beter niet allemaal kunnen uitspreken.
Reageer je op alle negatieve signalen die er binnenkomen, of laat je de meeste aan je voorbij gaan? Kruip je meteen in je (digitale) pen als je iets ziet of leest dat je niet aanstaat? Ben je tijdens een vergadering op je werk de eerste die met een ‘ja maar…!’ klaar staat, of wacht je eerst even rustig af en luister je naar wat anderen te zeggen hebben?
Ik las een quote waar ik even over moest nadenken. ‘Always be kinder than you feel,’ zei de quote. Mijn eerste reactie was: “dus dan doe je je aardiger voor, dan je eigenlijk bent?” Ik ben misschien geen rasechte shineblocker meer, maar mijn eerste gedachte is heus niet altijd positief. Ik dacht eens even na over deze spreuk en kwam tot de conclusie dat het eigenlijk wel goed zou zijn als iedereen dit een beetje meer zou toepassen. Het zou namelijk betekenen dat we eens zouden glimlachen als we daar eigenlijk geen zin in hebben. We zouden geduldiger luisteren naar het verhaal van de bejaarde buurman. Of dat we het kassameisje altijd vriendelijk gedag zouden zeggen. We zouden vaker tot tien tellen en bepaalde woorden, die op het puntje van onze tong liggen, toch soms even inslikken. Zonder al te ‘verbeter de wereld, begin bij jezelf’ te klinken, denk ik echt dat als iedereen hier maar een klein beetje van zou toepassen, we met z’n allen veel gelukkiger zouden zijn.
Hopelijk hebben jullie iets aan deze tips gehad. We zijn erg benieuwd naar hoe jullie omgaan met negatieve mensen. Wat werkt wel voor jou en wat niet? En lukt het je zelf om geen shineblocker, maar juist een positief persoon, te zijn? Zou je het leuk vinden om een artikel te lezen waarin wij uiteen zetten hoe wij steeds positiever in het leven zijn gaan staan? We lezen het graag bij de comments onder dit artikel. Alvast bedankt!
Deze blogpost komt op het juiste moment. Dank!
Dat is fijn om te horen. Graag gedaan :)
Goed artikel, fijn om hier eens bij stil te staan. Ik kan zelf moeilijk omgaan met mensen die vaak (in de zin van bijna altijd) negatief zijn. Weet me dan ook nooit zo goed een houding te geven, ik word daar snel geïrriteerd van. Ook omdat je die positieve instelling niet altijd kunt bijbrengen bij ze. Vervelend, maar ik heb geleerd dat ik dat beter los kan laten dan me er druk om maken. Niet iedereen trekt zich zulke goedbedoelde opmerkingen aan als jij helaas ;-) Knap van je, dat je er toch bij stil bent gaan staan! Het maakt het leven volgens mij stukken aangenamer wanneer je een positieve kijkt hebt.
Absoluut, ik merk gewoon dat ik me veel minder druk maak om allerlei onbelangrijke dingen. Natuurlijk, als het gewoon een beetje in je systeem zit, dan is het soms best wel een strijd om het los te laten. Maar mij helpt het vooral om iedere ochtend eventjes te denken: wat voor persoon wil ik zijn en hoe wil ik in deze dag stappen? Het antwoord is nooit: ik wil een negatief mens zijn en ik wil een rotdag beleven ;)
Een heel herkenbaar verhaal en een mooi artikel! Mijn ouders zijn allebei heel erg ‘voorzichtig’ en spreken zich al snel negatief uit tegenover onverwachte, abnormale of risicovolle dingen. Ik weet zeker dat ze dit niet doen omdat ze mij geen dingen gunnen, maar vooral uit de angst dat er iets mis gaat. Ik merk dat ik hierdoor wel vaker last heb van een stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat ik dingen beter niet kan doen en ik heb ook best wel moeite gehad met dingen positief in zien. Gelukkig heb ik de laatste jaren een aantal hele inspirerende positieve mensen ontmoet die mij dat hebben doen in zien en waar ik veel van geleerd heb. Ik merk ook dat mijn ouders, als ik dingen toch gewoon doe ondanks hun scepticisme, daarna ook wel bijdraaien als ze zien dat het wel goed gaat :)
Lieve Karlijn, het is alsof ik mezelf hoor spreken.
precies :-). Ik ben nu al 11 jaar samen met een heel positief ingestelde man die altijd overal de zonnige kant van inziet en dat heeft me heel erg geholpen om positiever in het leven te staan en mezelf te accepteren voor wie ik ben. Maar het ‘ja maar’…stemmetje steekt toch nog wel eens de kop op, aard van het beessie zeg maar en ‘voorzichtige’ ouders. Maar het helpt al een stuk als je je ervan bewust bent.
Wat een mooi stuk en wat knap dat je jezelf zo kwetsbaar durft op te stellen
Heel fijn artikel voor de maandagmorgen! Fijne tips om te dealen met ‘chronische zeurpietjes’.
Ik moet trouwens toegeven dat ik soms zelf ook behoorlijk kan doemdenken. M’n ouders hebben me vroeger te veel geleerd stil te staan bij risico’s en ‘What if’s’ denk ik.
Mijn ervaring is dat als je vooral positief doet en denkt maar dat in de essentie niet echt voelt, dat dat ook niet klopt. Ik geloof niet echt in de truc van positief denken. Wel in het onderzoeken van je gedachten en gevoelens en vanuit het doorleven van het zgn. ” negatieve” om naar het positieve te komen. Byron Katie en het besef van nondualiteit helpen hierbij voor mij.
Waar ik “je” gebruik bedoel ik trouwens vooral mezelf hoor! Wil een beetje opletten te preken of net te doen dat ik de wijsheid in pacht heb want dat is natuurlijk niet perce zo. :)
Ik heb een aantal collega’s op mijn werk die altijd lopen te klagen en zeiken en dat is echt heel vermoeiend… Ik word er geïrriteerd van, het trekt energie uit me. Het zijn verder geen collega’s waar ik echt iets mee heb, dus ik ga er niets van zeggen. Een van hen is nu al een week ziek thuis en dat is eerlijk gezegd echt een opluchting, de hele sfeer is ten goede veranderd.
Ook in mijn familie merk ik het, en eigenlijk heb ik daardoor steeds minder zin om erheen te gaan. Er met hen over praten kan niet; een paar maanden geleden zei ik er eens voorzichtig iets over en dat heeft toen voor een crisis gezorgd (hoe kinderachtig… eerlijk zijn en over dingen praten kan in sommige families blijkbaar niet). Erg jammer!
Zelf kan ik ook best ‘pessimistisch’ zijn maar ik let er tegenwoordig wel echt op, omdat ik nu goed gemerkt heb hoe vervelend het is.
Dat heb ik precies hetzelfde. Toen ik eenmaal voor mezelf tot de conclusie kwam dat ik blijkbaar toch wel wat negatiever was dan ik zou willen zijn, ging ik extra letten op gedrag van anderen. Ik kwam erachter dat ik zo dus echt niet wilde worden, verzuurd en vastgeroest in negatieve patronen. Daardoor ben ik nog meer gaan letten op mijn houding tegenover anderen.
Leuk trouwens, dat jullie steeds meer van dit soort artikelen hebben! :) Een artikel over hoe jullie steeds positiever in het leven zijn gaan staan lijkt me ook erg interessant.
Goed artikel, fijn om op de maandag ochtend te lezen als ik mij naar kantoor ga begeven waar zo n shineblocker (heerlijk woord) zit. Altijd negatief, altijd zwartkijken en nooit eens een positieve noot. Hoe ik hier mee omga..? Dat is wisselend.. de ene keer probeer ik het inderdaad om te buigen en andere keren negeer ik het maar gewoon een beetje.. het is namelijk erg vermoeiend.. haha
gelukkig werken er voornamelijk positievelingen op mijn werk, dat maakt het dan een beetje dragelijk ;)
Gelukkig maar! Ik denk trouwens dat je binnen ieder bedrijf (in welke sector ook) shineblockers zult tegenkomen. Maar gelukkig zijn er ook altijd veel positieve mensen – dat maakt het dan wel een stukje gezelliger ;)
Deze ga ik onthouden : ‘Wanneer je gedachten omzet in gesproken woorden, krijgen ze bestaansrecht. Het zijn ook niet meer alleen jouw gedachten, maar je deelt ze met anderen. ‘
Dankjewel, dat is voor mij een goede om over na te denken #flapuit :-)
Fijne dag!
Grtz!
Ik zal nooit iemand’s Shine willen Blocken, iemand z’n goeie humeur willen bashen. Maar wil wel een genuanceerder beeld delen, of de andere zijde.
Kritisch staat niet gelijk aan negatief
Realistisch staat niet gelijk aan negatief
Ik ben van nature zeer kritisch ingesteld, een goeie eigenschap voor een onderzoeker, maar wat vaak als negatief wordt ervaren. Ik houd me daarom wel steeds meer in met kritiek e.d. Mijn vriendin is super opportunistisch en deelt vaak de wildste plannen en ideeen. Ik leer mezelf nu aan om daar opener tegenover te staan.
Aan de andere kant lieten mijn ouders me wél vrij in wat ik wilde en ik kon naar de kunstacademie. Resultaat na 5 jaar: het meest gekwetste zelfbeeld ever, en geen kunst. Ik wou dat mijn ouders wat realistischer waren geweest destijds en me meer hadden gedwongen na te denken. In sommige argumenten vind ik daarom dat eea over één kam wordt geschoren door je of zwart/wit bekeken wordt. Dit is ook iets wat ik wilde delen bij het geld/geluk artikel (maar daar had me weten in te houden :P )
Ik vind het juist wel mooi dat je ouders hebt gehad die jou de weg lieten volgen die jij voor ogen had toen je een jaar of 18 was. Dat dat niet is uitgepakt zoals jij het wenste lijkt mij toch niet iets wat jij je ouders kunt aanrekenen. Ik denk dat zij juist wel realistisch zijn geweest en hebben ingezien dat wanneer een 18 jarige iets in zijn hoofd heeft het erg lastig is dat er weer uit te krijgen. Jij hebt van deze ervaring geleerd dat jij zelf realistischer “moet” zijn en dat een pas op de plaats maken niet verkeerd is in bepaalde gevallen.
Vind het trouwens wel goed van je dat je jezelf aanleert opener te zijn richting je vriendin.
Mijn vriend kan ook kritisch zijn…..
Wybrich, ik ben het helemaal met je eens.
Dit artikel gaat uit van categorische verschillen tussen zgn. negatieve en positieve mensen en plaatst die in een hiërarchische verhouding (positieve mensen zijn beter dan negatieve mensen). Nuances tussen die categorieën, bijv. zoals jij schrijft ‘kritisch staat niet gelijk aan negatief’, worden nauwelijks aangebracht. Ook de woordkeuze vind ik vrij ongenuanceerd en ongevoelig. Shineblocker? Moeten schrikken van je spiegelbeeld? Absoluut geen waardevrije of ja ‘positieve’ woordkeuze om mensen te kenschetsen. Uit dit artikel spreekt een behoorlijk eenzijdige, dogmatische en stereotype kijk op de medemens. En dat ben ik niet gewend van de Groene Meisjes, die ik juist zo waardeer om hun tolerantie voor andere levensvisies en -houdingen (bijv. wat betreft ‘groen leven’)
Ik kijk op van je reactie. Volgens mij vertel ik in het artikel 2 dingen. Ten eerste dat ik zelf altijd een negatieve houding heb gehad – ik ben daar heel eerlijk over. En ten tweede is onze eerste tip: toon medeleven. Wat jammer dat je het zo anders hebt opgevat.
Erg mooi artikel waar ik zeker iets aan heb! :)
Ik vind mezelf geen echte shineblocker, maar heb wel m’n momenten dat ik negatiever uit de hoek kom dan eigenlijk mijn bedoeling was..
Ik realiseer me de laatste tijd steeds vaker dat mensen soms dingen zeggen alleen om het te zeggen. Ze verwachten niet perse een reactie, maar gooien de opmerking gewoon op tafel en kijken dan wat er gebeurt. Ik heb gemerkt dat als je deze opmerkingen eruit kunt pikken en er niet op in gaat, ze dan hun kracht verliezen. Dit bespaart mij heel veel energie omdat ik me de opmerking (uiteraard meestal negatief) niet (meer) persoonlijk aantrek. Misschien is dat ook een tip om met negativiteit om te gaan.
Ik geloof dat ik hier nog veel van kan leren. Dankjewel.
Wat een mooie blogpost! Ik word zo gelukkig van jullie blogposts de laatste tijd, het zijn prachtige relativerende verhalen en zetten me elke keer weer aan tot zelfreflectie. Ik ben van mijzelf niet een heel optimistisch persoon (een realist noem ik het liever), ik zou mijzelf geen shineblocker noemen, maar het is mij maar al te bekend om direct uit te gaan van het slechtste. Ik ben dit de laatste jaren steeds meer gaan ontdekken van mijzelf en ik probeer hier actief iets aan te veranderen want ik wil absoluut geen bron van negatieve energie zijn voor anderen. Ik denk dat een negatievere kijk op het leven en op dingen vooral voortkomt uit innerlijke onvrede en dat het oplossen van deze onvrede al een grote bijdrage levert, maar het werkt ook andersom. Als je positiever naar buiten toe treedt verandert je houding naar jezelf toe ook wat meer. Ik merk dat ik milder begin te worden en dat ik toch wat beter in mijn vel zit. En gelukkig maar, het werd wel eens tijd zo na mijn 30ste :). Jullie nieuwe design is trouwens heel leuk geworden!
Dank voor je compliment! En ik herken veel in wat je schrijft over dat milder worden. Dat heb ik ook. Ik ben milder en ik relativeer meer en dat zorgt er automatisch al voor dat ik makkelijker over dingen heen stap, zonder overal commentaar op te leveren. Ook kan ik steeds vaker denken; “ieder zo zijn ding,” als ik iets lees, hoor of zie waar ik het niet mee eens ben.
Dat is op maandag een goede om mee te nemen de week in. Dank daarvoor. X
Wat een fijn artikel om de week mee te beginnen! Dank voor de tips kan ze op dit moment goed gebruiken.
xx
Sta door gezondheidsproblemen op dit moment minder positief in het leven, daar baal ik van. Ik ga de quote be kinder than you feel zeker toepassen!
Thanx
Neem het jezelf niet kwalijk, Caro! Je hebt je redenen.
Wat schrijven jullie de laatste tijd toch heerlijk inspirerende artikelen. Ze zetten mij keer op keer weer aan het denken. Dankjewel daarvoor. Ik lees jullie blog graag!
Ik weet van mezelf dat ik de afgelopen 2 jaar minder positief ben, lees gerust negatief ben. Ik heb al 10 jaar een chronische ziekte en afgelopen 2 jaar ben ik heel hard tegen mezelf aangelopen en heb veel meegemaakt. Dit was echt een klap. Daarvoor was ik altijd zo positief mogelijk en ging ik overal voor. Ik hoop dat ik het nog een plekje voor mezelf kan geven. Ik wil weer mijn ‘oude’ zelf zijn die positief ingesteld is (ik ben het niet van nature maar heb het mezelf aangeleerd) en weer de mooie dingen in het leven kan zien en in kan zien dat ik nog wel veel waard ben ook al ben ik chronisch ziek. Het leven is te mooi om negatief te blijven!
Wow Michelle, dat klinkt erg heftig. Ik vind het eigenlijk niet meer dan logisch dat je door dit soort ervaringen een wat negatievere houding ontwikkelt. Ik denk dat dit veel mensen zou ‘overkomen.’ Erg knap dat je tot dit inzicht bent gekomen. Daar kunnen veel mensen een voorbeeld aan nemen!
Veel mensen laten inderdaad iets te vaak hun innerlijke criticus aan het woord. Ikzelf ook. Zo reageerde ik onlangs op een mooi artikel van jullie iets minder positief dan ik zelf zou willen. Positiviteit moet in mijn ogen geen doel zijn, want je mag natuurlijk ook gewoon eens een slechte dag hebben, maar het is helemaal niets om altijd alles de grond in te boren.
Mensen hebben veel meer nood aan motivators, inspirerende mensen en positieve boodschappen. Critici hebben we al genoeg. We dragen er allemaal wel eentje in ons hoofd. Mooie boodschap dus. Minder kritiek, meer inspiratie en motivatie. Daar teken ik graag voor!
:)
Dit vond ik echt een super interessant artikel! Ik probeer zelf altijd positief te reageren, wat soms heel moeilijk kan zijn omdat je je inderdaad moet inhouden om negatieve opmerkingen uit te spreken, maar over het algemeen gaat het wel goed! Natuurlijk heb ik soms even een baaldag of heb ik grofweg veel te zeiken, haha, maar ik ben hard op weg om positief in het leven te staan (:
Wat goed! Baaldagen zullen er altijd wel zijn en die mógen er ook zijn – laten we het een beetje realistisch houden ;)
Wat een heerlijk stuk Merel. Ik ga er meteen van shinen en ik ga dit geweldige artikel delen :D
Zelf probeer ik vaak het negatieve van de ander om te buigen, maar het aandragen van oplossingen werd niet altijd gewaardeerd. Ik kreeg zelfs terug:” Je LUISTERT gewoon niet naar me!” Voor mij de wake-up call een stapje terug te doen en inderdaad het gevoel van de ander te erkennen. Dat is soms alles wat nodig is voordat de sprong naar het negatieve. En mocht dit niet helpen, hoe moeilijk het ook is, toch besluiten dat je vriendschap op het eindstation is beland. No hard feelings, maar je helpt elkaar simpelweg niet door te blijven aanmodderen.
Absoluut waar. Heel erg moeilijk en ook zeker niet de leukste oplossing – maar soms is het niet anders.
hi Lady’s,
Tof stuk om aan de aandacht te brengen en sluit me er absoluut bij aan!
Kennen jullie de schrijfster Louise Hay? Zeker de moeite waard om te lezen en/of te delen. Tips & tricks om de positieve dingen in het leven vast te houden en van dromen/wensen werkelijkheid te maken.
Namasté, bernadette
Hi Bernadette, Jaaaa Louise Hay ken ik zeker! Prachtige (luister-)boeken!
Wat een fijn artikel om de week mee te beginnen. – Always be kinder than you feel -, een prachtige quote en helemaal waar! Door een beetje aardiger voor elkaar te zijn, ook al heb je misschien niet je dag, kun je een ander maar zeker ook jezelf een positieve flow meegeven. Als ik zelf een baaldag heb en in een negatieve bui zit probeer ik vaak gewoon te doen alsof ik vrolijk ben, zet ik een muziekje op en overdrijf ik het soms nog door uitbundig te gaan dansen. Vaak helpt het me om over de negativiteit heen te stappen en lijkt de wereld al een stuk positiever.
Als mensen om me heen negatief zijn probeer ik er vaak met een grapje een andere wending aan te geven. Voor échte shineblockers kan ik maar weinig geduld opbrengen, dat soort mensen ga ik liever uit de weg.
Fijn artikel, het is voor mij zeer moeilijk om met negatieve mensen om te gaan omdat ik zelf ook moet leren om positiever te denken. Alleen uit ik mijn negatieve gedachten niet vaak. Ik heb ooit een vriendin laten vallen die steeds negatief uit de hoek kwam omdat ik er niet meer mee om kon gaan, ik voel me daar nog steeds schuldig over. Ik ken nog steeds een aantal negatieve mensen maar nu heb ik mijn grenzen wat beter leren stellen (dat lukt nog niet steeds voor 100% want ik wil die mensen altijd helpen maar ik bevestig meer hun negativiteit dan dat ik ze help).
Ik moet echt wel mijn grenzen leren want negatieve mensen halen mezelf ook helemaal naar beneden. Maar het is en blijft een leerproces.
Leuk dat er toch nog mensen zijn die moeite hebben om met negatieve mensen om te gaan, dus bedankt voor dit fijne artikel zo voel ik me niet alleen die zijn grenzen moet stellen.
Ik denk dat het voor sommige mensen extra moeilijk kan zijn om met negatieve mensen om te gaan. Bijvoorbeeld doordat je hoog sensitief bent en emoties van anderen erg goed aanvoelt en/of overneemt. Ik heb er op sommige dagen trouwens ook meer moeite mee dan op andere dagen. En op die dagen, tsja, dan vermijd ik erg negatieve mensen ook liever. Of dan kom ik een dagje wat minder op social media bijvoorbeeld, omdat ik geen zin om bepaalde dingen te lezen.
Heerlijke post. Ik was zelf ook een hele erge shineblocker en lijk wel 180 graden gedraaid in de afgelopen jaren, mede dankzij de ‘ongewone’ keuzes die ik heb durven maken. Niet alleen ten behoeve van mezelf dus, want volgens mij ben ik ook stukken leuker geworden voor anderen ;).
Wat tof om te horen!
Goed getimede blogpost, iets wat vandaag de dag écht voor veel mensen opgaat! ik vind het zelf heel moeilijk om het evenwicht te vinden. van nature ben ik zelf heel positief, eerder zonnetje in huis type, en ik vind negativiteit dan ook heel snel zwaar op me wegen, vooral omdat ik dan altijd wil ‘helpen’, ‘oplossen’, en constructieve voorstellen doe (die dan meestal worden afgekeurd of gerelativeerd). maar ik krijg dan vaak te horen dat ik ‘een harde tante ben’ omdat ik niet meega in de klaargzang! soms denk ik dat je mensen dus ook ruimte moet geven om te klagen, ze hebben dat nodig? ik zelf kan beter met situiaties om door te positiveren, maar mijn huisgenootje zegt bijvoorbeeld vaak dat ze het ‘even kwijt moet’ en dan verder kan! (ik blijjf na zo’n tirade wel uitgeput achter, terwijl zij verder kan :) )en afstand nemen is moeilijk zoals je zegt …
Het is ook lastig he, om er een evenwicht in te vinden. Ik volgde ooit een workshop van een positiviteits guru op mijn werk. De beste man bleef maar roepen dat we niet moesten mopperen, maar opperen. Toen stond er een collega in de zaal op die zei: sorry, maar als je nooit mag klagen, dat is toch niet gezond?! Daar had de guru weinig op te zeggen. Ik denk dat het waar is – soms moet je je ei kwijt en soms heb je je dag niet. Moet ook gewoon eens kunnen. Er zijn alleen mensen die daar heel lang in blijven hangen en niks anders kunnen – dat lijkt me niet goed.
Heel fijn dit artikel bedankt! 2 vriendinnen zijn enorme shineblockers en ik merk dat ik ze “afstoot” terwijl het eigenlijk goede vriendinnen zijn ondanks de negativiteit maar ze teveel energie slurpen om plezier te hebben in de vriendschap. Blijft lastig maar dit artikel is wel verhelderend voor mij!
De keren dat ik mezelf een shineblocker zou kunnen noemen is als ik niet lekker in mijn vel zit en erg perfectionistisch ben hierdoor. Gelukkig ben ik mezelf daar van bewust en komt het niet veel voor.
Bedankt Groene Meisjes!
Bedankt voor dit artikel, herkenbaar ook. Zelf wil ik ook heel graag positief in het leven staan en dit lukt mij de laatste tijd steeds beter maar merk daardoor ook dat ik steeds meer moeite heb met mensen die negatief in het leven staan. Bedankt voor de tips en benieuwd naar het artikel over hoe het jullie gelukt is om positiever in het leven te staan.
Wat een mooi artikel, weer. Ik ben er de laatste tijd zelf veel mee bezig geweest en wilde er ook over gaan schrijven, maar verwijderde iedere keer weer het concept. Ik geloof dat jullie nu geschreven hebben wat ik wilde zeggen. :) Ik was vroeger een stuk minder positief dan ik nu ben (oké, eerlijk is eerlijk, ik was een behoorlijke shineblocker) en kon soms zo ontzettend kritisch zijn dat het voor niemand meer goed was. Terugkijkend daarop heeft dat vooral altijd met mijzelf te maken gehad, met inderdaad voorzichtig willen zijn, dingen die ik mee heb gekregen van mijn ouders en mijzelf proberen te beschermen. Hoe ouder ik ben geworden, hoe meer ik me ben gaan realiseren dat ik dat doe – vooral doordat het me opviel dat ik met de shineblockers in mijn omgeving altijd in een ontzettend negatief gesprek terechtkwam dat heel veel energie kostte. Ik begon te zien wat ik zelf ook altijd deed en probeerde me er in ieder geval bewust van te worden. Dat is gelukt! Soms ben ik nog wel negatief, natuurlijk, maar ik realiseer het me altijd op het moment dat het mijn mond uitkomt en probeer het dan te nuanceren.
Jee. Wat een verhaal, haha! Jullie posts zetten me altijd zo aan het denken :) Dankjewel!
Ik vind het enorm knap van je. En zeker dat je, nu je gezondheid je behoorlijk in de steek laat, nog steeds zo positief kunt zijn. Ik vind je dapper!
Leuke “psychologische” artikels de laatste tijd! Een mooie toevoeging bij al het leuks (en lekkers) dat jullie al te bieden hebben :)
Dankje!
Wat weer een super fijne blogpost. De tips zijn echt goed en herken dit ook wel. Ik probeer zelf positief in het leven te staan, ook al is dat soms moeilijk. Wat bij mij ook goed helpt is om een stuk te gaan lopen, wanneer ik negatieve gedachten heb. Door het bewegen let je er minder op en besef je eigenlijk ook dat het nergens op slaat of best op te lossen is. Ik weet nooit goed waarom dit helpt, maar het helpt en is fijn. Ik had zelf een vriendin die altijd overal problemen van maakte, het koste me echt veel energie en uiteindelijk ging ze mij vertellen hoe ik dingen moest doen en aanpakken, terwijl ik heel gelukkig was met hoe ik dat deed. Van haar heb ik afstand genomen. Ik vond het echt heel vervelend om te doen, omdat ik best trouw ben, maar het ging echt niet meer. Uiteindelijk is het een hele goede keuze geweest, hoe moeilijk ook.
Ik zou graag meer hierover lezen, dus schrijf vooral door :D
Weer een inspirerend artikel. Bedankt! En *zwaai* ook naar Sam!
Zwaai terug! :)
Super goed artikel! Ik probeer vooral altijd mindful om te gaan met negatieve reacties, het te slikken en weer door te gaan. Ik heb de afgelopen tijd veel gesolliciteerd en dan leer je jezelf goed kennen. Bij een aantal van die sollicitaties werd ik gezien als “niet assertief genoeg”, omdat ik dus vaak zaken aan me voorbij laat gaan in plaats van er tegenin te gaan. Ik heb echter gemerkt dat ik gelukkiger word van dingen laten gaan, hoewel mijn omgeving vindt dat ik confrontaties aan moet gaan. Ik denk dan; laat het gaan, mij maakt het niet uit. Ik merk dat me dit de laatste tijd veel geeft, dus ga ik er lekker mee door. Dan maar niet assertief! :)
Dit is trouwens volgens mij de eerste keer dat ik reageer, ik volg jullie al heel lang, maar vind dat jullie de laatste tijd zo’n fijne, inspirerende, diepe stukken schrijven. Ik ben zelf helemaal niet vega of vegan, maar volg jullie vooral vanwege deze mooie stukken. Ga zo door! (En ook met het vega gebeuren, want dat geeft me wel degelijk inspiratie voor een aantal dagen in de week ;) )
Zeker herkenbaar! Ik ben ook jaren onwijs negatief geweest, nu kwam dat voornamelijk omdat ik zelf niet goed in mijn vel zat, gelukkig is dat inmiddels wel anders. Maar ik vind het nog steeds wel heel moeilijk om met negatieve mensen om te gaan. Ik kan mij er soms zo aan ergeren, doodvermoeiend. Alsof degene al je levensenergie opzuigt. Soms is het dan beter om even afstand te nemen inderdaad.
P.S. Ik zie jullie layout nu voor het eerst op de computer ipv op mijn telefoon: ZO MOOI.
Fijn artikel! Mijn zus heeft altijd op alles commentaar; mensen op tv, op de tram, noem maar op, altijd zit ze openlijk kritiek te geven , vaak op uiterlijke dingen. Ze heeft niet altijd ongelijk, maar denk het dan gewoon in je hoofd. Ik hou van mijn zus maar die negativiteit is echt vermoeiend! En een zus kan je natuurlijk niet zomaar uit je leven bannen!
Volgens mij ben ik de laatste tijd dus ook best wel een shineblocker geworden! Best wel confronterend eigenlijk…. ik doe eindexamen in werkgroepjes… en ik ben die mensen in dat groepje na 9 maanden gewoon ontzettend zat! Ik begon heel positief maar door constante kinderachtige dingetjes ben ik een beetje pessimistisch en chaggie geworden en ik neem die frustraties nu ook mee naar huis! Ik heb super negatieve gedachten en dat uit ik nu ook steeds meer.. het beïnvloed echt mijn leven.. best wel even heftig om dus te lezen
hoe vermoeiend dat kan zijn voor anderen… het is overigens niet zo dat ik als een donderwolk door het leven ga.. ik ben namelijk 6 maanden zwanger en dat is wel echt een postieve fijne belevenis die me heel blij maakt.. :)
Misschien komt het door de hormonen en heb je het niet helemaal onder controle? Het is natuurlijk al heel wat dat je het van jezelf bewust bent!!! Geniet van je zwangerschap!
Ik geloof dat ik ook wel een goede share aan negativiteit in me heb. Ik geloof niet dat ik echt een shineblocker ben (ik krijg vaak te horen dat ik van iedereen altijd wel een positieve kant zie, en dat is ook echt zo), maar… sommige mensen kunnen wel echt op het irritante af positief zijn. Ik bedoel: soms lijkt het alsof dingen leuk zijn omdat alles leuk moet zijn. Zo had ik eens een vriend die in een stervensdrukke trein de volgende woorden kreeg geformuleerd: “het is weer gezellig druk vandaag!”. Oh en het woord “geluksmomentje”, kunnen we daar even mee ophouden? Optimisme is onontbeerlijk, maar soms mogen dingen ook gewoon kut zijn. Ik heb een collega die dat op een onwijs cynische manier ontzettend grappig kan brengen. Het zijn de opmerkingen waar ik tijdens de pauze het meest van geniet. Niet op een zuigende manier negatief, maar gewoon heerlijk relativerend en soms een beetje ridicuul. Mensen die geforceerd geluksmomentjes proberen te verzinnen, vind ik zuigender.
Leuk om te lezen, origineel onderwerp! Het deed me ook een beetje denken aan een boek dat ik heb gelezen waardoor ik ook ontzettend geïnspireerd raakte: Geweldloze Communicatie van Marshall Rosenberg. Toen ik dat boek uit had had ik zoveel meer inzicht in hoe ik reageerde op bepaalde situaties en hoe ik mij zelf beter kon uitten. Echt een aanrader!
dank voor je tip!
[…] te proberen’ en ik ben groot fan van veel artikelen van de laatste tijd, bijvoorbeeld over omgaan met negatieve mensen, tijd maken voor leuke dingen en over de ‘glorification of […]
Als je ziek bent en je gaat dood en je laatste minuten tikken, dan ben je niet meer zo positief maar depressief. Als je gezond bent en ISIS pleegt een aanslag op je familie en je blijft alleen achter, dan krijg je hetzelfde liedje. Kortom je hebt het niet voor het zeggen in deze maatschappij of je positief of negatief bent. Het overkomt je. Hoe om tegaan met negatieve mensen? Of moet je de boodschap ombuigen zoals hierboven staat? In mijn beleving krijg ik dan de vraag hoe je uberhaupt kan voorkomen dat je negatief wordt? Dan is mijn enige tip probeer gezond te blijven. Luister nooit niet naar andere mensen inclusief mijzelf, want het kan allemaal anders uitpakken of tegen je keren. Vergeet al dat groene gelul van dit forum en alle non info die je op je afgevuurd krijgt in deze walgelijke maatschappij. Teveel informatie is niet goed voor je harde schijf. En om er een puinhoop van te maken heb je een computer nodig, dus ga de deur uit en ontdek hetzelf.