Op pad met Merel: lokaal proeven op Vlieland

Deze maand mocht ik voor mijn werk naar twee plekken waar ik nooit eerder was geweest: Schotland en Vlieland. Het kan niet altijd feest zijn natuurlijk, maar deze oktobermaand voelde toch wel een beetje als het winnen van de loterij. Nu heb ik nog nooit een loterij gewonnen – ik win sowieso nooit iets, – maar je snapt me. Ik was erg blij met de uitnodiging om een paar dagen te komen uitwaaien op één van onze Waddeneilanden, want ik ben een eilandmeisje. Als kind groeide ik praktisch op Terschelling op en ook Texel bezocht ik wel eens, maar op Vlieland was ik nog nooit geweest, dus het werd ook wel eens tijd.

Toen wij van Rotterdam vertrokken

(ben ik de enige *import, kuch*  Rotterdammer die deze tekst altijd in haar hoofd hoort wanneer ze vanuit Rotterdam op reis gaat? Ketelbinkie, alles.) 

Het fijne van vakantie houden op een Waddeneiland, is dat je tijdens de reis er naartoe al helemaal in de stemming komt. Ik stapte in Rotterdam in de trein naar Leeuwarden – dat is een lange zit, maar je hoeft niet over te  stappen, dus dat is ideaal. Vervolgens stap je over op de boemeltrein naar Harlingen Haven en daar pak je de veerboot van Rederij Doeksen. Als ik die boten met dat logo van de zeehond erop alleen al zie, krijg ik allerlei flashbacks naar mijn kinderjaren. Zo’n bootovertocht duurt ongeveer anderhalf uur (een beetje afhankelijk van de wind,) en dat is precies lang genoeg om overal los van te komen. Op de veerboot ruikt het naar friet en erwtensoep, naar warme chocolademelk en naar Fristi. Tel daar nog broodjes vegetarische knakworst bij op en je hebt toch wel zo’n beetje alle ingrediënten voor een fijne vakantie te pakken.

Vlieland is, zoals je misschien wel eens eerder hebt gehoord, een autovrij eiland. Natuurlijk hebben de bewoners (en dat zijn er op dit moment zo rond de 1112 – laatste keer gemeten in april 2017,) wel auto’s, maar eilandgasten moeten hun auto achterlaten in de haven van Harlingen. En terecht, want Vlieland is zo klein dat je alles met het grootste gemak kunt wandelen en/of fietsen. Ik wandelde vanaf de haven in een minuut of drie naar mijn hotel. Perfect. Sowieso was het nogal perfect allemaal, want ik bleek echt in een prachtig en hartstikke luxe hotel te mogen overnachten: Badhotel Bruin. Wat een fijne plek, middenin de Dorpsstraat. Het hotel heeft comfortabele kamers, een mooi restaurant, een uitgebreid ontbijtbuffet, ontzettend vriendelijk personeel, er is een welness met mogelijkheid tot het boeken van massages en schoonheidsbehandelingen en je kunt er lekker bij de openhaard zitten lezen in de openbare ruimtes. Ik had hier gerust nog een paar dagen langer kunnen blijven, want het was er heel erg fijn.

Zeewierbier en vale lijsters

Een paar eerste dingen die me opvielen: wat is het hier rustig. Het dorp heeft veel weg van de dorpen op Terschelling, met als verschil dat het gewoon kleiner is. Gemoedelijk en kalm. Mooie pandjes overal. De restaurantjes zien er gezellig uit. Het eerste tentje waar ik beland, nadat ik mijn spullen heb gedropt op mijn hotelkamer, is Leut. Dit is denk ik ook meteen de hipste plek in het dorp, want ze serveren hier onder andere koffie met havermelk (ja, echt!) en vegan broodjes met bietenhumus en avocado. Maar ook Vlielands speciaalbier, zeewierkaas en Italiaanse glutenvrije (again: ja, echt!) koekjes.

‘s Avonds maak ik een stuk af dat af moet, kijk ik hoe Hans Heel Holland Bakt wint en heb ik geen énkele moeite met in slaap vallen, omdat ik best wel moe ben van een halve dag reizen. De volgende ochtend begin ik mijn dag met een strandwandeling bij windkracht 1500, ongeveer. Mijn god, je wordt hier gewoon gezandstraald. Er zijn ik-weet-niet-hoeveel vogelaars op het eiland, zo ook hier op het strand, om te kijken naar een of andere heel speciale zeevogel uit Noord Oost Siberië, die al sinds 1988 niet meer in Nederland is gespot. De Leeuwarder Courant meldt me: ‘Verrukte vogelaars naar Vlieland voor zeldzame vale lijster’ en wow, ik ben hier gewoon getuige van. Voor wie nu heel benieuwd is naar hoe een vale lijster eruit ziet: klik hier voor een video van een vale lijster. (mis dit niet.) Ik zal maar meteen opbiechten dat ik van dit soort dingen heel gelukkig kan worden. Toen ik op persreis was in Zuid Frankrijk heb ik me ook prima vermaakt met de vogelaarsapp van één van mijn reisgenoten. Ik heb nu eenmaal gewoon een zwak voor vogels. En voor vogelaars met al hun equipment.

Proef Lokaal Vlieland

De oorspronkelijke reden van mijn bezoek aan het eiland, was het evenement ‘Proef Lokaal Vlieland,’ dat ook deze week gaande was. Maar eigenlijk had ik nog veel meer redenen om weer eens even naar een eiland te willen – zoals gewoon lekker veel buiten zijn en goed uitwaaien, – dus het was nu vooral een leuke bijkomstigheid dat er op culinair gebied het één en ander te beleven was rondom eilander streekproducten.

De paddenstoelenwandeling waarvoor ik me  had opgegeven werd helaas verplaatst, omdat de gids ziek was. Jammer, want ik verheugde me erop om van alles te leren over welke paddenstoelen je wel en welke je beter niet kunt eten. Maar gelukkig kon ik in de plaats daarvan wel meedoen aan de workshop cranberryjam maken bij educatiecentrum De Noordwester, die ik samen met een leuk gezin uit Amstelveen volgde. De dochter heette ook Merel, dus je snapt, Team Merel was sterk op die cranberryjamgame. Ik wil niet arrogant overkomen, maar mijn jam werd echt best wel lekker. Ik werd naar huis gestuurd met drie potjes van mijn eigen jam, dus de komende tijd wordt dat flink dooreten.

Overigens: we gebruikten cranberry’s van vorig jaar. 2017 is namelijk geen goed cranberryjaar. Dat heeft iets te maken met het feit dat er eerst te weinig vocht was en toen te veel, en dat schijnt dan niet te werken. Mijn kennis van cranberry’s rijkt niet heel verder dan tot hier, sorry. Wel heb ik onthouden dat er in cranberry’s een speciale stof zit die ervoor zorgt dat je geen gelatine (of een ander middel) nodig hebt om er jam van te maken. De enige ingrediënten in deze jam zijn cranberry’s, suiker en water.

Welke andere streekproducten ik heb geprobeerd? Ik dronk cranberrywijn (en dat drink je on the rocks, wat een beetje zomers aandoet, ook doordat het mierzoet is, maar één glaasje kon ik wel waarderen,) en at koekjes met cranberry’s. Ik proefde zeewierbier en nog meer producten met zeewier erin, maar ik ben nu alweer vergeten wat dan ook alweer precies. Ook at ik paddenstoelenkroketjes, die vast gemaakt zijn met paddenstoelen van het eiland, want die groeien daar flink.

Voor volgende keren

Deze dagen Vlieland waren ontzettend fijn. Ik was lekker veel buiten, ademde gezonde zee-en boslucht in, verwonderde me over allerlei plantensoorten die ik niet dagelijks zie, maakte gezellige praatjes met de vriendelijke bewoners van Vlieland, at lekker, sliep goed, vermaakte me met het grootste gemak en voelde me weer helemaal thuis op een eiland. Met meerdere vrienden die ook Waddeneilandfans zijn, besprak ik hoe fijn het was om gewoon eens níet de hele tijd te denken aan alle hippe hotspots waar je nog naartoe moet. Simpelweg omdat die er gewoon niet zijn. Eigenlijk is dat best wel een verademing.

Ik kwam er wel achter dat ik makkelijker outdoorkleding nodig heb dan ik nu heb, als ik dit soort ‘Merel gaat de natuur in’ tripjes vaker wil doen. Maar die conclusie trok ik eerder deze maand in Schotland al, dus het wordt tijd dat ik daar iets aan doe.

Edit: vanmorgen ontving ik een pakketje van PAPITA (dit is een webshop met eerlijke en duurzame mode,) met daarin een prachtige en warme trui van MUD Jeans, gemaakt van gerecycled denim. Hier ben ik heel blij mee! Nu nog een goede winterjas en stevige winterschoenen vinden en ik ben een heel eind opweg.

Dingen die ik volgende keer dat ik op Vlieland ben zeker wil doen: een gedichtenwandeling van de eilanddichter van Vlieland, Gerda Posthumus, volgen. Het schijnt dat ze tijdens de wandeling door de natuur op het eiland voordraagt uit eigen werk, maar ook uit het werk van Slauerhoff, die veel over Vlieland schreef. Zulke dingen vind ik cool. Ook zou ik volgende keer graag een appartementje huren, met een keuken erin. Zo kan ik zelf koken met eilander streekproducten. En ook zou ik een paar dagen langer gaan, zodat ik meer tijd heb om met een boek bij de openhaard te zitten. Twee dagen Vlieland, dat is gewoon echt te kort. Verder zou ik niks anders doen dan nu, want het was gewoon een heel fijne editie van ‘Op pad met Merel.’

Rederij Doeksen en Badhotel Bruin, dank voor de gastvrijheid! Martine van Vlieland In Je Element, dank voor het regelen van dit fijne tripje en heel graag tot een volgende keer!