Foto’s: Bette de Wit
Gisteren kreeg ik een mail van een diëtiste. Ze volgt mijn Instagram stories en had opgemerkt dat ik de laatste tijd niet de ‘fitste versie van mezelf ben.’ Het leek haar goed als ik met haar zou gaan samenwerken, zodat ik wat kon afvallen en daarmee gezonder én gelukkiger kon worden. Zelf was ze van 105 naar 65 kilo afgevallen en nog nooit zo gelukkig geweest. Dat gunde ze mij ook.
Er stond al een blogpost over dit onderwerp op de planning, maar de mail van de diëtiste gaf me het zetje dat ik nodig had om dit stuk te schrijven. Ik schreef een verhaal dat ik vanmorgen teruglas en waar ik een boze kant van mezelf in terugzag die ik eigenlijk niet herken. Of waar ik niet trots op ben.
Het was duidelijk dat de mail me dusdanig geraakt had dat ik er van alles over kwijt moest, maar eigenlijk wil ik geen boze stukken publiceren op mijn blog en dus herschreef ik het verhaal. Dat is het verhaal dat jullie vandaag lezen.
Laat ik beginnen met een lijstje van dingen die mij gelukkig en/of blij zouden maken op dit moment. Ik ben er echt even voor gaan zitten, met pen en papier, en heb er goed over nagedacht. Ik kwam tot de volgende vijf dingen:
1. Een vakantie in een huisje op Terschelling en dan heel veel wandelen door de duinen.
2. Een middagje knuffelen met een nestje puppy’s. En dan die geur heel diep inhaleren.
3. Hiphop of dancehall-les. En er dan heel goed in zijn zodat ik iedereen kan outshinen op de festivals komende zomer.
4. Tweestemmig kerstliedjes zingen tijdens een roadtrip naar zo’n hysterische verlichte kerststad.
5. Harry Potter deel 5, 6 en 7 lezen. En daarna alle films kijken. En daarna het Harry Potter kasteel met grote-mensen-Lego bouwen.
Dit zijn allemaal dingen die niets met mijn gewicht te maken hebben. Het zijn allemaal dingen die je kunt doen als je dun, dik of iets er tussenin bent. Het zijn zelfs allemaal dingen die ik zou kunnen gaan verwezenlijken als ik er de tijd voor neem. Dat is een prettig gevoel.
Slank zijn staat niet op mijn shortlist. Het staat zelfs niet meer op mijn longlist. Vroeger wel. Er is een tijd geweest dat ik dacht dat ik pas echt gelukkig zou worden als ik afgevallen zou zijn. Grappig genoeg wist ik nooit precies wanneer dat grote geluk dan ging komen – want; wanneer ben je dan slank genoeg? Maar ik hield me dingen voor als: wanneer ik leuke kleding aan kan, wanneer ik in badpak kan, wanneer ik me niet meer druk maak tijdens een yogales over hoe ik eruit zie en wanneer ik niet meer drie nachten wakker lig omdat ik een dun meisje niet op een date durf te vragen – dan zal ik gelukkig zijn. En ja, die dingen waren in mijn hoofd allemaal gekoppeld aan slank zijn. Maar de grap is dat ik inmiddels heb geleerd dat ik precies dezelfde dingen kan als ieder slank persoon en dus hoef ik niet meer te wachten met gelukkig worden. Ik kan en mag gewoon gelukkig zijn, ook met het gewicht dat ik het nu heb. Wat een godsgeschenk is dat, zeg.
Het doet me pijn dat mensen zich bemoeien met elkaars lichamen. Ik vind het maar lastig dat er nog zoveel mensen zijn die zo kortzichtig zijn om te denken dat je niet gezond kunt zijn als je dik bent. Het is wetenschappelijk bewezen dat het wel kan – lees je in. Ik vind het nog moeilijker om te accepteren dat mensen die mij niet persoonlijk kennen, mijn geluk of mijn mentale gezondheid aan proberen te raken. Je kunt niet weten wat er in mijn hoofd omgaat, of wat er in mijn hart speelt, je hebt geen idee. En ja, ik geef mezelf behoorlijk bloot op social media, en nee, ik maak er geen geheim van dat ik soms depressieve periodes heb. Die periodes hebben werkelijk niets te maken met mijn gewicht. Als het zo simpel was, en als het werkelijk daarmee te verhelpen was geweest, dan had ik die twintig kilo wel af willen vallen. Maar zo werkt het niet.
Ik weet dat het moeilijk is om te begrijpen, of om te accepteren zelfs, dat er mensen zijn die helemaal niet per se slank wíllen zijn. Ik weet heus wel dat hoe ik eruit zie – zo’n twintig kilo te zwaar als je zoiets als een BMI berekening zou willen volgen, – het grote schrikbeeld is van heel veel mensen. Ik weet ook dat sommigen er letterlijk al hun geld voor over zouden hebben om niet te worden zoals ik ben. Maar probeer het je gewoon eens in te denken dat niet voor iedereen een groter lichaam het allerergste op aarde is. Ik heb inmiddels ontzettend veel dikke, prachtige (van binnen en van buiten) mensen leren kennen die méér dan oké zijn met hun lichamen, er trots op zijn zelfs, en zelf kan ik inmiddels ook echt zeggen: dit lichaam past bij mij. Het werkt, het is sterk en ik wil er lief voor zijn.
Het is voor dikke mensen moeilijk om lief voor hun lichaam te zijn als er altijd maar tegen je gezegd wordt dat het veranderen moet. Ik ben nu 32 jaar en ik kan de keren dat mij verteld is dat ik moet veranderen niet meer bijhouden. Er is altijd wel iets dat anders moet. Het maakt me emotioneel als ik eraan denk dat er dikke mensen zijn die misschien nog niet het zelfvertrouwen hebben om tegen dit soort opmerkingen op te boksen. Weet je hoe moeilijk het is om gelukkig en gezond te zijn met jezelf, als er altijd maar mensen zijn die je erop attenderen dat het beter of anders moet? Probeer daar alsjeblieft aan te denken in het vervolg, als je een mening hebt over het lichaam van een ander. Ik denk helemaal niet dat je een ander pijn wil doen. Probeer met wat zachtere ogen te kijken, en probeer je commentaar voor je te houden. Er is al genoeg afkeuring in de wereld, en meningen hebben we ook wel voldoende.
Dan even over dat boekje
Dat boekje dat je bovenin het artikel op de foto ziet is te gek. Het is trouwens eigenlijk meer een activistisch pamflet dan een boek. De titel zegt het al: je hebt het recht om dik te blijven. Tijdens het lezen werd ik een paar keer boos op een goede manier (‘constructief boos’, noem ik dat) en had ik echt zin om nóg meer maling te hebben aan alle schoonheidsidealen. Ook liet het me maar weer eens inzien hoe toxisch de dieetcultuur waarin ook ik opgroeide is en hoeveel sporen dat heeft achtergelaten. Ik wil daar voorgoed afstand van nemen.
You have the right to remain fat is misschien wel precies wat je moet lezen als je net als ik dik bent en nog niet goed weet hoe je een modus moet vinden in dat proces naar zelfacceptatie. Of misschien date je met een dik persoon, is je zoon dik of heb je een dikke collega en wil je meer leren over wat er in de hoofden van dikke mensen om kan gaan. Dit pamflet gaat je inzichten geven.
Ik kocht het boekje bij Savannah’s Bay, een feministische boekhandel in Utrecht. Het is ook online te bestellen via bol.com. (in een digitale en in een papieren versie)
Mocht je je verder willen verdiepen in dit onderwerp, dan kan ik je dit (klik!) artikel van The Huffingtonpost, met de titel ‘Everything you know about obesity is wrong‘, van harte aanbevelen. Het is voor veel mensen een eye-opener of juist een ‘feest’ van herkenning geweest.
Dankjewel voor het lezen voor het lezen van dit verhaal. Ik vind het fijn dat ik het even kwijt mocht bij jullie. Als je vragen hebt over dit onderwerp, dan mag je die altijd stellen. Dat mag in de comments onder deze blogpost, maar je kunt me ook altijd mailen via het contactformulier.
liefs,
Merel.
Dank je wel voor dit. <3
jij dankjewel voor het lezen :)
Hell yeah!
Zoveel liefde voor jou <3
Love you <3
Grrr. Hoe halen mensen het in hun hoofd om voor een ander te bepalen hoe hun lichaam eruit moet zien! En dan ook nog ‘goedbedoelde’ hulp aanbieden.
Tranen in mijn ogen bij het lezen van je artikel. Zo herkenbaar, alleen ben ik nog niet zo ver met die zelfacceptatie als jij en halen goedbedoelde opmerkingen en adviezen van familie, vrienden en collega’s me nog steeds onderuit.
Heb geduld met jezelf en wees mild. Probeer mensen om je heen te verzamelen aan wie je op dit gebied echt iets hebt. Als je wil, kan ik je toevoegen aan een Facebookgroep met alleen maar lieve dikke mensen erin :) Een heel fijne groep waar je echt veel steun uit kunt halen.
Wow, ik ken je niet maar je verhaal raakt me enorm. Hoe mooi zou het zijn als mensen elkaar, zonder oordeel, in elkaars waarde laten! Laten we onze energie richten op de echte problemen in de wereld en niet zo op elkaar letten. Je bent een mooi mens!
Amen!
Leven en laten leven.
Merel, je bent een topwijf!
Met tranen in mijn ogen dit gelezen. Ik weet het wel, verstandelijk, maar gevoelsmatig….
Dank je wel.
Heb geduld met jezelf! <3
Bam! Go girl ❤
Als ik jullie toch niet had….!! <3
Lieverd, wat ontzettend mooi geschreven en fijn dat je dit deelt. <3 Je bent fantastisch!
Jij / jullie bent/zijn fantastisch! En je weet over wie ik het heb <3
Dankjewel Merel. Dik én gelukkig gaat er bij een groot deel van onze maatschappij helaas nog niet in. Ze daaraan herinneren is geen overbodige luxe.
Wauw! Dit raakt me echt. Je beschrijft dit zo eenvoudig, mooi en pakkend!
Ik weet natuurlijk niet hoe het is om jou te zijn, maar ik kan me voorstellen dat zo’n mail hard moet aankomen. In mijn omgeving worden vaak opmerkingen gemaakt over dikke mensen, heel vervelend vind ik dat! Ik lees meteen het artikel van the Huffington Post!
Wat fijn dat je het zo oppakt en ook meteen het verdiepende artikel leest. Dat waardeer ik echt! Dankjewel.
Dat is wel een vrij brutale mail zeg. Helemaal omdat het van iemand komt die je niet eens kent, ook
al is het misschien wel goed bedoeld………
Ik vind je “geluks”-lijstje een hele goeie trouwens!!!!!!!
hihi ja, daar moet ik maar eens maar een aan de slag he, dat lijstje? :)
<3
Wat heb je dit prachtig verwoord! Zo vaak spreek ik mannen en vrouwen die om de verkeerde redenen hulp willen om af te vallen. En zichzelf zo tekort doen door zichzelf als ‘te dik, dus niet mooi of niet goed genoeg’ bestempelen. Hoop dat veel mensen het lezen en jouw boodschap ter harte nemen
Wat fijn dat je dit zegt, dankjewel. Geeft me ook wat meer vertrouwen in de ‘wereld van voedingsdeskundigen en diëtisten’. Want zoals je misschien zult begrijpen, heb ik daar inmiddels wel een beeld van gevormd en dat is vast ook niet helemaal terecht. Dankjewel!
Mooi geschreven Merel. Weet dat het voor hele dunne mensen niet anders is. Ook zij krijgen regelmatige venijnige opmerkingen dat ze wel eens mogen gaan eten of mensen denken dat je een skinny bitch bent die de hele dag op een blaadje sla leeft. Mensen willen je nu eenmaal altijd het idee geven dat jij niet goed genoeg bent. Het is projectie! Het zijn de mensen die zelf niet lekker in hun vel zitten en een ander zich nog rotter willen laten voelen. Het is vaak ook nog heel onbewust gedrag.
Oh nee zeker, daarom benadruk ik ook het niet bemoeien met elkaars lichaam – kan in elke vorm zijn. En misschien gaat het niet om je gewicht of figuur, maar om je haar of huid – mensen hebben altijd iets op te merken.
Wauw, dit stukje komt voor mij precies op een goed moment, dank daarvoor!! Gisteren enorm geconfronteerd met mijn gewicht (ook een *kuch* kilootje of 20 te veel)… Weegschaal stuk en dacht dat ik juist wat was afgevallen,(broeken losser etc) maar moest voor een onderzoek op een weegschaal staan. Oeps… juist zwaarder geworden. Gelukkig zei mijn man meteen dat ik niet hoef af te vallen voor hem, dat hij me prima vindt! Helaas wordt ook ik wel aangesproken door vooral collega’s, dat ik wel wat mag afvallen… Zucht. Blijf het een lastige issue vinden en vind jouw stuk dan ook super eerlijk en helemaal waar! Thnx, thnx thnx daarvoor!!! (Ps, ík vind je er prima uitzien!)
Wat fijn om te horen dat de blogpost op een goed moment kwam voor je :) Heb een beetje geduld met jezelf he? dat verdien je <3
Halleluja, over dat gelukkig zijn. Eigenlijk heel logisch, als je er over nadenkt!;) En ik vind het heel gek dat mensen zich zo gelegitimeerd lijken te voelen om iets te zeggen te hebben over andermans lichaam… zie dat hier ook in de comments voorbij komen.
Ik snap dat het je emotioneel maakt als je eraan denkt dat er dikke mensen zijn die misschien nog niet het zelfvertrouwen hebben om tegen dit soort opmerkingen op te boksen. Mooi dat je jezelf accepteert zoals je bent. Daar zit het ware geluk!
De brutaliteit, werkelijk! Begrijpelijk dat je eerste reactie boos was.
Leuk gelukslijstje en goed idee zoiets, ga er ook één maken. Sowieso een fijne bezigheid om daarover na te denken.
Grtz, jol
Ben benieuwd wat er op jouw lijstje komt te staan!
Could not agree more! Wat een mooi artikel! <3
Heel mooi artikel, dankjewel! En dat boekje gaat op mijn readlist.
Zeker doen! Ben benieuwd wat je ervan vindt!
Dit. Herkenning. Dank je wel, ik ben niet alkeen, hoera
Je bent zéker niet alleen! <3
Super Merel, of zelfs Supermerel,
Je hebt helemaal gelijk en ik vind het heerlijk om te zien dat jij jezelf, en anderen, kan accepteren zoals je bent en niet je geluk laat afhangen van gewicht. Gezondheid is wat telt.
Ik ben slank en krijg, als ik eerlijk ben, best vaak venijnige opmerkingen van dikkere mensen dat ik ‘makkelijk praten’ heb, of ‘oh, eet jij dat wel?!?’ als ik een koekje/snoepje pak. Ik vind dat heel lastig. Ik zie gewicht op de een of andere manier echt niet. Ik moet letterlijk twee keer kijken en realiseer me dan pas dat iemand inderdaad mollig of dik is.
Ik vind het een heel erg moeilijk onderwerp, omdat ik het heel onbelangrijk vind (ik hoor de ‘makkelijk gezegd voor jou’ al in mijn achterhoofd). Belangrijk is gezondheid en kunnen doen waar je blij van wordt.
Dank je wel voor je aandacht hiervoor!
Niemand kan weten wat er in je hoofd omgaat, alleen jij kan jezelf begrijpen. Heel knap geschreven!
Ik had dit even nodig, net zoals vele anderen ❤️ ook het artikel gelezen die je er in had gestopt. Het was eye opening voor mijzelf, die ook ‘te zwaar’ is volgens anderen, maar van binnen kan ik niet gezonder zijn. Het is een lang proces waar ik doorheen moet, maar ik hoop dat ik ook op het moment kom dat ik dik en gelukkig ben ❤️ dankjewel voor het schrijven van dit stuk!
Heel graag gedaan en jij dankjewel voor het lezen!
Ik vind het zo bijzonder hoe jij over dik zijn schrijft! Net als een paar blogs terug, over de associaties bij dik zijn, en dat dik helemaal geen negatief woord hoort te zijn. Het zijn echte eye openers voor mij :-) En dit ook weer, je verwoordt het zo mooi. Je stelt je ook heel kwetsbaar op, en dat bewonder ik ontzettend. Ga zo door, en laat de wereld zien hoe je ook in het leven kunt staan!
Dankjewel, dat is een fijn compliment!
Wat geweldig verwoord! Heel naar dat je als blogger/actief sociaal media gebruiker zo eenvoudig en continu bereikbaar bent voor dit soort persoonlijke ‘aanvallen’. Hoe belangrijk gezondheid ook is, ik kan gewoon niet geloven dat kritiek op je gewicht met dat als drijfveer wordt gegeven, het komt helemaal niet over alsof jouw belang daarbij voorop staat. En ik vind als geneeskunde student juist dat jij een voorbeeld bent op gezondheidsgebied, bijvoorbeeld met je aandacht voor gevarieerd, lekker en bewust eten en openheid over je mentale gezondheid, en dat je heel pro-actief bent in dingen opzetten zoals een leesclub of nieuwe dingen proberen, daar ben je echt een voorbeeld in. Heel veel respect voor hoe je je positie als “”influencer”” gebruikt om over leuke en belangrijke dingen te praten!
Dankjewel, dat doet me goed! Ik doe mijn best :)
Super goed beschreven Merel! Mij heeft het bijna 40 jaar gekost om mezelf te accepteren in de vorm die ik nu ben. Mijn reactie op al deze goed of niet zo goed bedoelde adviezen is eigenlijk altijd hetzelfde: ‘Bedankt, maar ik heb gelukkig wel een leuk en goed karakter.’
Hihi, kijk aan! Dat zijn de betere reacties :) goed bezig!
Ook als man wil ik je danken voor deze geweldige en inspirerende tekst. Helder verwoord!
Dankjewel Marcel, dat waardeer ik!
Dat etiketjes plakken ook altijd! Hoe jij omschrijft dat je eigenlijk zo veel kan doen om gelukkig te zijn, dik of dun is raak en juist en mooi. Gewoon lekker je eigen ding kunnen doen, maakt dat je je goed voelt. Die commentaar is van toeschouwers aan de kant die vaak zelf issues hebben anders waren ze daar niet mee bezig denk ik dan. Dus doe gewoon lekker verder!
Hallo Merel,
Heb je eerste versie natuurlijk niet gelezen, maar wauw wat heb je het goed en krachtig herschreven!!
Dank je voor het stuk en ga zo door ❤️
“Het doet me pijn dat mensen zich bemoeien met elkaars lichamen.”
Je hebt al veel reacties op je artikel, het is een onderwerp waar veel mensen iets van vinden, en terecht! Fat shaming, maar eigenlijk alle commentaar op het lichaam MOET stoppen. Ik ben de afgelopen jaren veel afgevallen en nu TE DUN! Daar krijg ik ook vaak commentaar op en ik vind het strontvervelend! Ik dacht ook dat ik gelukkiger zou zijn in een slanker lichaam, het tegendeel is helaas waar. Ik voel me eerder moe, minder aantrekkelijk en heb soms pijn in mijn lijf (harde zitting van een stoel is echt niet fijn!). Enfin… wíj weten dat er meer is dan ons lichaam, en dat er zoveel mooie,leuke en andere belangrijke dingen zijn om je druk over te maken. Nu de rest van de mensen nog! Ik ben gestopt met het kopen van domme damesbladen die allemaal bezig zijn met het lichaam en hoe het mooier kan…. lekker belangrijk…. NOT! Leuke site heb je en ga zo door!
Ik ben 57 jaar en ben slank. Daar moet ik mijn stinkende best voor doen want ik kom uit een familie die van water al dik wordt. En ja, dat bestaat echt. Daarbij mis ik een stofje, dus ik heb echt ALTIJD honger.
Maar aangezien mijn lijf niet in orde is moet ik zorgen dat mijn benen niet te veel gewicht hoeven te dragen.
Kijk, en daar is de “clou”. Ik ben dol op eten. Vooral veel en vaak. En het is voor mij een echte straf dat ik bijna nooit gewoon eens lekker kan eten.
Dan zeggen mensen afgunstig tegen mij als ik wat afsla: Nou, geen wonder dat je zo slank bent. Grrrr.
Echt mensen: Ik wil het WEL, maar ik kan het niet eten zonder pijn te krijgen.
Onze jongste dochter is 25 en heeft zware medicatie. Is daardoor van een sprietje veranderd in een vrouw met veel overgewicht. En wordt daardoor totaal anders benaderd.
Als sprietje was ze blijkbaar ok, waard om tegen te praten, waard om een ijsje te mogen eten. Of een patatje, of gewoon iets lekker ongezonds.
Nu niet meer, ze wordt behandeld als een halve debiel. Enkel vanwege haar overgewicht.
Ik zou tegen iedereen willen schreeuwen: We bestaan allemaal uit dezelfde inhoud. Letterlijk.
Of je nu dun, dik, bruin, geel, wit, kort of lang bent. Inhoudelijk zijn wel allemaal hetzelfde.
Wat dat betreft zijn blinde mensen in een voordeel. Zij beoordelen iemand op karakter en stem.
Waren we allemaal maar eens een dagje blind…………. maar dat mag ik weer niet zeggen………….
Merel dankjewel voor deze blogpost. Ik volg je op het moment vooral op twitter, maar ben blij dat ik toch even naar het blog overgewipt ben :)
De laatste tijd worstel ik met mijn veranderende lichaam nadat ik negen maanden geleden een wolk van een zoon op de wereld heb gezet en nu nog steeds niet in de meeste kleding van voor de zwangerschap pas (blijkbaar worden je heupen echt breder na een bevalling… who knew?!) Vind het nog best moeilijk om dat te accepteren en te accepteren dat ik door de combinatie van een kindje en verslechterde gezondheid (niet door mijn vorm of gewicht, wel door genetische dingen en zwangerschapshormonen) er op het moment gewoon relatief weinig aan kan doen. Daarom is het erg fijn om dan te lezen dat het ook oké is om gewoon te accepteren dat je lichaam goed is zoals het is.
Ik ben er nog niet, maar dit artikel lezen helpt wel om me meer te kunnen focussen op de belangrijkere dingen (genieten van mijn zoontje, mijn knie laten genezen ipv al te willen gaan sporten, lekker knusse winterdingen doen.) Dankjewel :)
Hi Nine, wat leuk je hier te zien! En wat een mooie comment. Fijn dat je die dingen inziet :) Volgens mij zijn er ontelbaar belangrijker dingen om je druk om te maken en/of om van te genieten dan je gewicht of figuur. Heel goed dat je dat inziet en ermee aan de slag gaat! Liefs <3
Goed gezegd, Merel! Fijn dat er mensen zijn als jij die deze geluiden laten horen. Je hebt er al eerder heel sterke blogs over geschreven en nu weer. Top! Ook ik kreeg hetzelfde gezeur als jong kind al veelvuldig te horen. Maar hoe gezond is het als je niet meer wilt leven omdat anderen vinden dat je lichaam niet deugt? Ik zou heel graag ‘gewoon slank zijn’, maar ik heb genoeg diëten en andere dingen gedaan om te concluderen dat het voor mij blijkbaar niet is weggelegd. Fysiek voel ik me echter uitstekend en mijn psychische gezondheid is ook wat waard. Wie zeurt dat ik moet afvallen, geef ik dan ook meestal een weerwoord met de strekking van ‘ik wil graag plezier houden in het leven’. Desondanks merk ik dagelijks hoe beschadigend het is geweest dat zo veel mensen van jongs af aan tegen mij gezegd hebben dat ik er niet mocht zijn zoals ik was.
Ja, dat is erg verdrietig :( Vind ik heel naar voor je. Ik ken die gevoelens wel, en de ervaringen heb ik ook, en daar heb ik als volwassen mens echt aan moeten werken. (met een therapeut, in mijn geval) Ik ben wel heel erg blij dat ik dat heb gedaan én dat ik allerlei heel lieve mensen om me heen heb verzamel die me níet wijsmaken dat ik moet veranderen. Dat is echt goud waard en dat wens ik ook voor jou!
Jij maakt m’n leven niet alleen een stukje groener, maar ook een stukje fijner. Dankjewel voor deze blog <3
Ps. Vaak zie ik de ‘niet slanke’ lesbiennes zichzelf erg overschreeuwen. Goed dat jij t anders aanpakt.
Ik ben ook stevig en een tikje onzeker daarover, de gay wereld tussen vrouwen kan heel naar zijn, gelukkig zitten er een hoop hele leuke dames tussen! You go girl
:) lief van je. En over dikke lesbiennes die zichzelf overschreeuwen: ja weet je, dat is ook allemaal maar onzekerheid, denk ik dan altijd maar. Wat ook niet zo gek is, in een wereld waar mensen elkaar continu op uiterlijk beoordelen en waar slank zijn nog altijd de norm is. Ik denk alleen dat je er zelf niet gelukkig van word om altijd zo te blijven schreeuwen en dat je beter kunt kijken naar hoe je wat meer vrede en geluk bij en met jezelf kan vinden. En, heel belangrijk: om de mensen om je heen te verzamelen die níet zo oppervlakkig zijn. Ik ken gelukkig ook een heleboel leuke vrouwen (gay) die helemaal niet zo met uiterlijkheden bezig zijn. Ik heb ook gedate met vrouwen van allerlei vormen en maten, en zelden is mijn figuur of gewicht überhaupt een topic van gesprek geweest. We moeten misschien maar gewoon leren er boven te staan :)
<3
Hoi Merel,
Je schrijft in je post dat gezond en dik zijn wel kunnen samen gaan. Maar ik ben er altijd van uit gegaan van niet. Ik ben tevreden over mezelf maar heb een dikke buik. Mij is altijd gezegd dat buikvet het meest ongezonde vet is. Ik let zeer goed op mijn eten omdat ik gevoelig ben voor te hoge cholesterol en te hoge trigliciriden. Maar die dikke buik blijft. Kan je me misschien artikels aanraden over gezond maar toch dik zijn?
Mooi stukje! Ik las laatst op Cynthia.nl dat zij ook regelmatig wordt benaderd door bemoeizuchtige diëtistes. Echt, waar halen ze het lef vandaan? Waar ik zelf heel erg in geloof, is je “natuurlijke” gewicht. Ik heb hier jaaaaaren geleden iets over gelezen in een tijdschrift bij de dokter in de wachtkamer. Het draaide erom dat je, als je gewoon normaal gevarieerd eet en normaal beweegt, je altijd uitkomt rond een stabiel gewicht waar jouw lichaam optimaal bij functioneert. Voor sommige mensen is dat dun, voor sommige mensen wat dikker, voor anderen iets ertussenin. Een fantastische theorie waar ik me graag bij aansluit :)
Well done! ❤️
Mooi dat je er zo naar kijkt. Ik praatte laatst met iemand die heel dun was, maar aan het afvallen was en die zei “Ik weet dat ik niet dik ben, maar ik voel me gelukkiger in m’n oude gewicht”. Ik ben ook graag altijd op hetzelfde gewicht, dat is toevallig gezond, maar het gaat er uiteindelijk om waar je je goed in voelt. Ik las overigens gisteren over opmerkingen die sommmige influencers (die netjes binnen het BMI passen) over zich heen krijgen, vreselijk! Dat ze teveel zuipen en teveel vreten, dat soort taal. Er zijn overduidelijk een hoop mensen die een probleem hebben met gewicht. Maar wij zijn het niet ;-)
Lieve Merel, prachtig verwoord. Ik ben daar nog niet helemaal maar ik KOM eraan. lieve groeten, Joke
Wat fijn om te horen. Gewoon jezelf wat geduld gunnen. Dan komt het wel :)
Je verhaal komt zo op het juiste moment. Dit weekeind stond ik huilend voor mijn kledingkast. Ik had daar werkelijk alle maten in hangen, van 36 tot 46. en alles wat daartussen zit. Ik heb hem helemaal uitgeruimd en alleen de maat die ik draag (helaas die 46) er in laten hangen. Zelfs mijn trouwjurk (toen was ik 6 maanden zwanger) pas ik niet meer. Ik word er zo verdrietig van. Ik weet dat ik het zelf doe. Maar het lukt gewoon niet om er wat aan te doen.
Ook ik werd vorige week op werk “zogenaamd grappig”aangesproken op mijn gewicht. Alsof ik zelf niet in de spiegel kijk en iedere dag van mezelf walg. Deze opmerking was de druppel na een voor mij hele zware tijd. En nu zit ik ziek thuis en moet ik verplicht twee weken rust nemen van de huisarts.
Dat boekje ga ik bestellen en lezen. Hopelijk helpt het een beetje om uit mijn dalletje te komen.
Lieve Merel,
Bedankt voor je mooie blog. Allereerst wil ik zeggen dat ik je er juist zo goed uit vind zien op de fotos van de laatste maanden. Ik betrap me er soms op dat ik denk, damn die heeft goede benen, die wil ik ook, ze is helemaal niet dik. (echt no offence want dan spreek ik mezelf weer streng toe dat ik zelf ook op moet houden met beoordelen). Ik wou dat ik zo goed in mijn vel zou kunnen zitten als jij en vele van ‘mijn’ mensen om me heen. Maar ik zit nog aan de lost side, het zaadje van onzekerheid, niet goed genoeg zijn, dieetdenken is te diep geplant…
Maar verhalen als deze helpen altijd wel een beetje om de inmiddels megaboom, die uit dat zaadje gekomen is, bij te snoeien. Thnxxx
Dag Merel,
Het is niet de taak van een diëtist om te oordelen, maar om mensen te begeleiden bij het zoeken naar een antwoord op hun eigen hulpvraag. Wanneer zij hier zelf om vragen dus. Ontzettend jammer dat je zo’n vervelende e-mail krijgt van iemand die wat mij betreft het vak niet goed begrepen heeft.
Vele groeten, Lotte (diëtist die jouw blog met veel plezier en zonder oordeel leest)
Hoi merel
Ik zie juist dat je meer straalt de laatste tijd
Denk dat zelfacceptatie beter werkt dan welk dieet dan ook!
You go girl ❤
RESPECT 🏆
En je schrijft ook zoooooooo mooi 📚
#fan van alles 🥀
Merel, jij mooi mens! Dankjewel voor dit artikel ❤
ik kom af en toe even terug naar deze blog om hem te herlezen, ik haal er veel kracht uit
mijn hele leven ben ik dik geweest en heel veel gepest, tot ik een jaar of 10 geleden door ziekte zo veel af viel dat ik opeens ondergewicht had en ook toen werd ik opnieuw gepest, nu niet door dik zijn maar door dun zijn! ik heb hier emotioneel gezien een flinke klap van gekregen. nu ben ik nog steeds erg dun, maar ik heb er zelf vrede mee, ik ben dankbaar dat ik die ziekte van destijds heb overwonnen en dat ik nu bijvoorbeeld weer een wandeling kan maken, dat kon ik in die tijd niet eens doordat ik zo ziek was en veel in het ziekenhuis was. mensen kijken altijd alleen maar naar wat ze zien en oordelen zo snel. ik wou ook dat mensen met zachtere ogen en een lievere blik naar anderen zouden kijken, de wereld zou er zo veel mooier door worden.
dankjewel hoor