Het is tijd voor een persoonlijke update. Het heeft misschien weinig te maken met groen-doen, maar het is toch ‘part of my life’ momenteel. Het is namelijk zo: de afgelopen zes tot negen maanden ben ik druk bezig geweest. Voornamelijk met De Groene Meisjes en met mezelf. Dat klinkt misschien wat egoïstisch, maar soms heb je dat nodig. Herken je dat? Soms voel je opeens dat er een moment komt om aan jezelf te werken, maar ook om even aan jezelf te denken. Bij mij kwam het voornamelijk doordat ik ontevreden was over mijn werk. Ik werkte op een ontzettend leuke school, met leuke leerlingen en leuke collega’s. Niks mis mee, zou je denken. Toch voelde ik dat ik niet echt op de goede plek zat. Om een lang verhaal wat korter en begrijpelijker te maken, zal ik hieronder even uiteen zetten hoe mijn afgelopen jaren eruit zagen:
Ik werkte op een mbo-school in Hoofddorp. Hier ben ik gestart als docent toen ik 20 jaar oud was. Jup, dat is jong. In het begin had ik studenten die ouder waren dan ik. Overigens, dat heb ik nog steeds wel eens, maar niet meer zo vaak als toen. Ik moest oudergesprekken voeren met ouders die mijn ouders hadden kunnen zijn. Zit je dan, met je 20 jaar, iemand van in de vijftig te vertellen wat goed is voor zijn of haar kind. Lastig. Toch heb ik me altijd goed staande gehouden, kreeg ik vaak complimenten van ouders omdat ik me met mijn 20 jaar toch zo volwassen op kon stellen en noemden de studenten me trouw ‘juf Merel.’ Ook de mensen die ouder waren dan ik. Een paar jaar en heel wat taken verder (ik greep altijd alles aan, want: goed voor je CV!) kwam ik tot de conclusie: wow, ik ben 26 en ik heb nog nooit iets anders gedaan. Terwijl mijn leeftijdsgenoten en vrienden nog bezig waren met het afronden van hun studie, had ik er al zoveel jaar werkervaring op zitten. Op één plek. Deze gedachte benauwde me.
Dus ik nam ontslag. Super impulsief, ik had nog geen nieuwe baan. Hier waren sommige mensen (waaronder mijn ouders) niet blij mee, logisch ook. Ze waren bezorgd. Hoe dan ook, ik had ontslag genomen en er was geen weg meer terug… dus ik moest roeien met de riemen die ik had. Gelukkig heb je in het onderwijs een opzegtermijn van 3 maanden, dus ik had in ieder geval wat tijd om iets anders te zoeken. Mijn eerste idee was: ik wil heel iets anders. Weg uit het onderwijs, kijken wat ik nog meer kan. Maarja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk solliciteerde ik – ook weer impulsief – op een super moderne school hier in de buurt. Ik dacht: ik zie wel. Na zes jaar weer een keer een sollicitatiegesprek voeren leek me eigenlijk best wel spannend, dus ik ging er maar voor. Ik had één gesprek en werd aangenomen. Dat was eigenlijk niet echt mijn planning, maar ik was natuurlijk hartstikke blij! Na de zomervakantie startte ik in het voortgezet onderwijs. Ik ging werken met veel jongere kinderen dan ik gewend was en ik vond het leuk. Let wel: ik vond het leuk, maar uiteindelijk toch niet leuk genoeg.
Gedurende het schooljaar betrapte ik mezelf erop dat ik steeds vaker terug dacht aan mijn oude school. En hoewel ik mijn collega’s erg gemist heb, dacht ik vooral: ik vind die mbo-studenten zo te gek. Ik miste dus echt mijn studenten. Waarom? Omdat ze ouder zijn, beter weten wat ze willen en omdat jij ze als docent of coach mag voorbereiden op ‘de grote mensen wereld.’ Wat moest ik hier nou weer mee? Ik had net een nieuwe baan, na zes jaar dacht ik eens iets anders te moeten doen en nu mis ik het mbo? Lekker dan. Deze situatie was behoorlijk verwarrend en vermoeiend voor me. Het was ook nieuw voor me, want ik wist altijd heel goed wat ik wilde. Dacht ik. Om je de waarheid te vertellen: ik heb heel wat keren zitten huilen thuis. Ik voelde me stom, omdat ik dacht dat ik de verkeerde keuze had gemaakt. Gelukkig weet ik nu dat het geen verkeerde keuze was om mijn baan op te zeggen. Ik wás toe aan iets anders en deze ervaring heeft me geholpen in te zien wat ik écht wil.
Gelukkig had ik het wel leuk op de nieuwe school waar ik werkte. Ik had plezier met mijn collega’s en leerlingen en ik heb er alles uitgehaald wat erin zat. Het was een ontzettend leerzaam jaar en ik heb er geen moment spijt van gehad. Maar toen de kans voorbij kwam om weer 1 dag in de week in het mbo-onderwijs te gaan werken, heb ik deze met beide handen aangegrepen. Te gek vond ik dat!
Wat ook gebeurde in deze periode – we hebben het over na de kerstvakantie – is dat ik in contact kwam met Karin. Karin is loopbaancoach en ik ging bij haar op gesprek. Ik had behoefte aan wat meer structuur en richting en ik hoopte dat zij mij hierbij kon helpen. Dat heeft ze zeker. Een traject volgen bij Karin is misschien wel één van de nuttigste dingen die ik de afgelopen jaren heb gedaan. Een loopbaancoach laat jou uitzoeken wat je talenten zijn, wat je goed of minder goed ligt, welke paden je het beste kan bewandelen en naar welke doelen je in de toekomst kan streven. (klik hier voor Karin’s website en contactgegevens, voor als jij ook graag een loopbaantraject wilt volgen.)
Door de gesprekken met Karin, eens in de twee of drie weken, ben ik gaan inzien waar ik écht warm van word. En wat was dat? Mbo-onderwijs en coaching. Hoewel ik lesgeven heel tof vind, vind ik het nog toffer om een student (persoonlijk) te begeleiden. Daar krijg ik echt heel erg veel energie van. Er werd me een hoop duidelijk. Ik stelde een plan op voor de komende jaren (waarin ik doelen verwerkte omtrent groeien en carrière maken) en ik wist: ik moet weer aan de slag. Dat betekende dat ik weer op zoek moest naar boeiende vacatures, maar ook.. dat ik weer ontslag moest nemen op de school waar ik net werkte. En dat al na 1 jaar. Zoiets is niet mijn stijl en ik vond het vreselijk om mijn ontslag aan te kondigen. Gelukkig was iedereen heel begripvol. Het voelde letterlijk als wat mensen dan vrij cliché zeggen: je doet ergens een deur dicht en er gaat ergens een deur open. Of er gaan meerdere deuren open. Want, wat doe ik nu?
Het is grappig, want vaak denken mensen dat De Groene Meisjes onze fulltime baan is. Als ik dan vertel dat dit niet het geval is en dat ik in het onderwijs werk, krijg ik vaak vragen over wat ik dan precies doe. Ik zal het jullie uitleggen :)
1. Ik ben persoonlijke coach op een mbo-opleiding voor Fashion en Verkoop, in Amsterdam.
2. Ik ben (klassen-)coach in Haarlem, op een mbo-opleiding in de toeristische branche.
3. Ik ben docent aan een mbo Musical opleiding en een Grime opleiding. Beide in Amsterdam.
Het is allemaal mbo, het zijn allemaal richtingen die ik superleuk vind en mijn taken (lesgeven en coachen) zijn mooi in verhouding. Omdat schrijven mijn passie is, ben ik blij om te kunnen zeggen dat ik veel plezier vind in mijn werk én in mijn hobby; De Groene Meisjes.
Het is een lang verhaal geworden, maar eigenlijk is mijn boodschap: doe wat je leuk vindt. Of probeer het in ieder geval. Soms duurt het eventjes, kijk maar naar mij. En soms is het leven een ‘bumpy ride’ en word je heen en weer geslingerd tussen allerlei emoties en twijfels. Maar uiteindelijk is het toch het allerbelangrijkste om dicht bij je gevoel te blijven. Ik heb dat gedaan en dat was best eng. Ik moest risico’s nemen. Dat betekende soms huilbuien en slapeloze nachten. Maar ik had er veel vertrouwen in dat het goed zou komen. Als je dat niet hebt, moet je er niet aan beginnen. Dan is het blijkbaar niet het goede moment voor je. Doe geen domme dingen, loop niet in zeven sloten tegelijk. We leven niet bepaald in een tijd waarin je heel grote risico’s kan nemen als je bijvoorbeeld een hypotheek moet afbetalen of je gezin van een vast salaris moet voorzien.
Ik zeg het al jaren tegen mijn studenten en ik zeg het nu ook tegen mezelf én tegen jullie: doe waar je blij van wordt. Als je dat voor elkaar hebt, komt de rest ook goed!
En hoe zit dat met jou? Doe jij wat je blij maakt?
Liefs, Merel.
Wat bijzonder om te lezen! Heel mooi stukje :)
Wow, flink verhaal. Maar fijn dat je nu weet je wat echt leuk vind, en dat je dat ook kan doen! :)
wat goed dat je het zo hebt aangepakt. ik doe nu de drie dingen die ik het allerleukst vind: bloggen, werken bij een eetwinkel én sinds kort bij FoodWeLove. mijn droombanen!
Wow, Food We Love! Ja, ik kan me voorstellen dat je daar blij van wordt :)
jaaa, echt geweldig. zit best een toekomst met jullie in volgens mij ;)
Ik ben veertig en sta ook op zo’n punt. Het plan is om volgend jaar pabo in deeltijd te gaan doen. Wou ik vijf jaar geleden al, maar mijn ex vond het niet zo’n goed plan. ‘Halen we er nooit meer uit, zei hij. Ik had het wel erdoor kunnen drukken, maar met twee, toen nog echt kleine kinderen heb je wel iemand nodig die achter je staat. Nu zijn de kids groter en heb ik iemand naast me die dat wel heel erg ziet zitten. Die vroeger automonteur was en met drie kleine kinderen op schoot bedrijfskunde is gaan studeren. Ook ik ben vol vertrouwen. :-)
Ik weet zeker dat het je gaat lukken! Je wilt dit al zo lang, dus je bent vastbesloten. Daarbij komt: je gaat het vast hartstikke leuk hebben! Heel veel succes :)
Dankjulliewel! :-)
Wat een leuke switch Gwendolyn! Ik denk dat je veel profijt zult hebben van je eigen ervaringen als moeder. Niet dat alles een wedstrijd is, maar het geeft je wel een voorsprong op de gemiddelde student op de PABO denk ik. Ik wens je veel succes!
Wat een bijzonder verhaal – en ook herkenbaar. Ik vind het heel knap dat je zulle keuzes durft te maken, Merel. Ik heb een hypotheek en moet dus iets meer op safe spelen, maar probeer alsnog heel duidelijk voor mijzelf en wat ik leuk vind te kiezen. En dat gaat goed!
Ik herken het erg goed ^.^
Mooi artikel :)
Mooi stuk Merel!! Je mag trots zijn op jezelf! Zelf moest ik noodgedwongen afscheid nemen van mijn baan (ongeluk), terwijl ik altijd heb gedacht daar ‘t best in te zijn, dat was misschien ook wel, maar maakte deze baan mij ook blij? Nee dat niet echt, vooral maakte ‘t mij een stressvol persoon & dat zou ik nooit meer willen weet ik nu.. Nu heb ik alleen een hobby (sieraden ontwerpen/maken) & dat is iets waar ik echt blij van word!
Fantastisch Kim! Ik heb grote bewondering voor jouw positieve houding en dat weet je.
Wat fijn geschreven en leuk om te lezen, ik ben blij dat je dan nu toch op een plekje zit waar het goed voelt! Zelf doe ik (zoals je probably weet) ook al een tijdje alleen maar wat ik het allerleukst vind door fulltime te fotograferen en dat was zonder meer de beste beslissing die ik in jaren gemaakt heb. Ik ben nauwelijks meer ziek (ik reageer lichamelijk altijd heel heftig op situaties), ga geen dag met tegenzin aan de slag en groei als persoon nog elke dag een beetje meer in de richting die ik zou willen. We hebben het maar goed :)
Mooi verhaal en echt ontzettend dapper dat jij tot twee keer toe je hart en je dromen hebt gevolgd.
Ik heb helaas een opleiding gevolgd waarvan ik achteraf denk: dat past niet echt bij me. Maarja, inmiddels in een koophuis, dus zomaar opeens beslissen dat ik weer naar school ga, dat gaat niet.
Toch probeer ik nu wel mijn hart te volgen. Ik heb momenteel geen baan, dus eigenlijk is dit hét moment om te bezinnen en op zoek te gaan naar een baan waar ik wél echt blij van word. Of misschien de keuze te maken om thuisblijfmoeder te worden; dat kan ook! ;) (als we het financieel redden)
Mooi verhaal! Ik zie zoiets wel in mijn moeder terug. 20 jaar lang hebben mijn ouders een banketbakkerij gehad en heeft mijn moeder in de lunchroom daar gewerkt, terwijl ze.zelf een verpleegkundige opleiding had gedaan (niet afgerond). Na de verkoop van de zaak is ze 10 jaar lang bij een bakker gaan werken, maar de zorg bleef kriebelen. Als vrijwilliger ging ze wel eens mee met ouseren vakanties en dat vond ze zo leuk, dat ze op haar 50e besloot de sworch te maken en de zorg in te gaan.
Interessant en nuttig artikel! Wat fijn dat je nu een baan (wat zeg ik banen!) gevonden heb waar je echt gelukkig van wordt! En dat dat ook nog eens banen zijn waar je anderen echt mee helpt.
Ik ben zelf net twee weken geleden afgestudeerd van de Universiteit Utrecht (bachelor Wiskunde, master Science and Business Management), maar nu heb ik eerlijk gezegd geen idee wat ik wil ‘worden’. Ik ging er altijd vanuit in het bedrijfsleven terecht te willen komen, maar bij m’n afstudeerstage viel dat juist een beetje tegen, het de hele dag achter een computer binnen zitten. Nu vind ik het heel erg moeilijk, omdat m’n studiekeuzes hier juist tot gericht waren. Maar ik ben nu veel aan het rondkijken en ik zal vanzelf merken wat de toekomst voor mij in petto heeft, of eigenlijk, wat ik in de toekomst voor mezelf in petto heb. :)
Wat een fijn artikel :) Ik heb nu voor het eerst in mijn leven het idee dat ik de goede kant ga. Wat daar wel voor nodig was is dat ik de opleiding die ik heb gevolgd moet laten voor wat het is (maatschappelijk werk en dienstverlening) en bij de basis moet beginnen van wat ik blijkbaar heel erg leuk vind (horeca). Het is misschien leuk om te weten dat jij en Jamie daar een belangrijke bijdrage in hebben geleverd. Mede door jullie blog ben ik erachter gekomen waar ik echt gelukkig van word en durf ik daar steeds meer voor te gaan staan. Misschien tevens een goed momentje om jullie daar voor te bedanken :)
Vanmiddag ga ik homemade vegan peanutbuttercups maken van Gluten-Free-Vegan-Girl. Als ik ergens gelukkig van word…. ;)
Wow! What more can I say? Dankjewel voor je grote compliment en veel geluk met wat je doet!
Hoi Merel, wat leuk om te lezen dat je nu zo je plek gevonden hebt! Ik doe zelf ook vanalles door elkaar (onderzoek in de informatica, studie Pedagogische Wetenschappen) en ik vind de afwisseling heerlijk. Ik ben toevallig ook coach en op zoek naar een baan vanaf volgend jaar, voor 1 dag in de week. Ik wist niet dat er op MBO’s ook gecoacht wordt! Lijkt me super leuk om te doen. Heb jij misschien een idee waar ik meer informatie zou kunnen krijgen over vacatures en dergelijke?
Ik zou als ik jou was de vacatures van de verschillende grote ROC’s (van Amsterdam, Nova, TOP, Horizon, enzovoorts) goed in de gaten houden. Daar komen regelmatig vacatures voor coaching voorbij. Ook sta ik ingeschreven bij Meesterbaan.nl. Via deze site krijg ik alle vacatures binnen!
Bedankt voor de tip! Ik heb me ook aangemeld bij Meesterbaan :)
Goedzo! Heel veel succes!
Hoi meis, leuk om te lezen dat jij op deze manier je loopbaan en je gevoel hebt aangepakt. Inspireert mij enorm. Ik zit ook al heel wat jaren in het onderwijs, VO en soms denk ik na over een overstap richting mbo, iets meer duidelijkheid van de studenten. Maar ik vind mijn pubers ook heerlijk, want op het praktijkonderwijs kan ik ook inspireren. Een combinatie zou mooi zijn. Dank je meis, ik zat vast in het of/of denken. knuf
Dankjewel! enneh.. ik kan je het mbo zeker weten aanraden!
Ohhh, zo herkenbaar! Voor veel vrouwen denk ik. En vooral leuk om te lezen dat het uiteindelijk allemaal goed is gekomen. Dat geeft me hoop. Ik ben ook al jaren aan het zoeken en twijfelen. Mijn passie is schrijven en regelmatig bloggen (sinds twee weken ook op mijn eigen blog, jeejj! Mijlpaal!) en artikelen produceren voorziet in de wens, en de levensbehoefte, om mijn gedachtespinsels de wereld in te slingeren, maar het betaalt niet mijn hypotheek. Ik heb een achtergrond in duurzame ontwikkeling (mede daarom vind ik De Groene Meisjes een super initiatief), maar het is lastig om in die sector nu werk te vinden. Ik was het ook een beetje zat om op suffe kantoren te zitten en nu werk ik dus in de horeca, lekker studentikoos zo op mijn 32e ;-) Maar ik vind het leuk, al krijgt mijn sociale leven nu wel een klein deukje. Ik krijg weer meer energie en inspiratie om te schrijven. Vooralsnog: win-win!
Zeker herkenbaar!
Wat dapper van je Merel; dat je die stap genomen hebt en dit met je lezers deelt! Ik vind het erg inspirerend en wel herkenbaar in de zin van dat ik ook twijfel of mijn baan wel echt is wat ik wil. Bedankt voor het delen van jou ‘struggle’!!
Heel graag gedaan!
Goed gedaan Merel! Fijn dat je je hart hebt gevolgd en doet wat je leuk vind! Hoop dat dit nog lang zo blijft.
Ik zelf ben nog aan t uitzoeken wat ik leuk vind. Werk full time en dat vind ik heel leuk, maar een achter liggend gevoel heb ik ook nog om terug te gaan naar school en de pabo af te maken. Maar ik wil ook graag doorgroeien in mijn baan en ik ben er hard voor aan het werk. Moeilijk moeilijk… Wel heel fijn om dit zo te lezen, ik vind het knap!
Dankjewel! :)
Deze post komt op een heel erg goed moment voor mij. Ik ben recentelijk afgestudeerd en ik weet enigsinds wel wat ik wil. Het probleem is dat ik geen banen kan vinden die daar op aansluiten. Nu had ik iets gevonden wat een beetje op die wensen aansluit, maar daarvoor zou ik wel naar de andere kant van het land moeten verhuizen (ik woon nu nog bij mijn ouders). Ik twijfelde echt enorm, maar door deze inspirerende post heb ik toch maar besloten om het niet te doen. Mijn ouders zullen daar wel niet zo blij mee zijn maar dat is dan even jammer :P
Hartstikke bedankt voor het delen van zo’n persoonlijke post :)
Wow, dat doet me goed om te horen. Dankjewel voor je compliment en heel veel succes met je keuzes!
Heel fijn artikel om te lezen! Zeker omdat er altijd iets herkenbaars in zit.
Zelf heb ik na een SPH opleiding eindelijk een baan gevonden van 20 uur in de week. Dit is niet precies wat ik wil, maar wel kans op een vaste baan. Dus is het zo makkelijk om er een beetje in te blijven hangen. Maar na zo’n verhaal word ik echt weer gemotiveerd om actief op zoek te gaan naar wat ik nou eigenlijk écht wil en hoe ik dat kan waarmaken.
Bedankt voor de inspirerende woorden ;).
Graag gedaan Farah! Soms moet je ook het goede moment afwachten. Veel succes!
Door de economische crisis heb ik vanaf 2009 al 5 verschillende werkgevers gehad en ik zou heel graag gewoon wat stabiliteit willen in een baan. De banen liggen nu niet voor het oprapen dus ik vind het ook best lastig om dan mijn passie na te leven. Gelukkig haal ik veel plezier uit mijn huidige baan en hoop ik dat ik hier voorlopig werkzaam kan zijn.
Dapper Merel! Dank je voor dit inspirerende verhaal!
Wat een inspirerend stuk, Merel! Je hebt het mooi beschreven. Veel plezier bij alles wat je doet.
Je bent moedig en wijs, en ik bewonder je geweldig! Heel veel succes, en vooral plezier en voldoening, in je keuzes!
Wat moedig en knap van je! Heb dit artikel met veel interesse gelezen, en heeft me ook wat meer vertrouwen in m’n eigen toekomst gegeven, dankjewel daarvoor! :)
Ik heb pas heel kort geleden de keuze gemaakt om niet langer door te gaan met mijn studie waar ik al een aantal jaar mee bezig was, maar waar ik steeds minder toekomst in ging zien. Heb een erg zware tijd achter de rug, maar nu kan ik me dan toch eindelijk gaan oriënteren op wat ik nou écht leuk vind :) Een hele opluchting, maar ik heb het nog wel moeilijk met alle onzekerheden (welke studie/opleiding past nou écht bij me, hoe ga ik het betalen, etc..) gelukkig heb ik de durven zetten om hulp te vragen, waardoor ik wel wat meer vertrouwen in de toekomst heb gekregen. Ik begin in ieder geval al weer wat meer oprecht te genieten van het leven :)
Wat bijzonder om te lezen. Ik begrijp je gedachten wel en het “iets nieuws willen”. Natuurlijk gaat niet altijd alles van een leien dakje, maar je leert daar ook veel van.
Ik hoop over een tijdje, als ik meer stages gelopen heb, ook te weten welk niveau ik les zou willen geven, wat bij mij past.
Maar tot die ga ik doen wat jij deed, zoveel mogelijk kansen benutten. En verder mezelf de tijd gunnen om het te ontdekken, want ik ben natuurlijk pas net begonnen aan mijn opleiding.
Bedankt voor dit stuk, goede timing voor mij persoonlijk. :)
Lieve Merel,
laat ik voorop stellen dat jij helemaal niet egoistisch bent, of bezig bent geweest. :) Je staat ALTIJD voor andere mensen klaar. Met raad EN daad. Daarnaast vind ik dit een super goed stuk! Ik ben blij en opgelucht dat je het coachen gevonden hebt en dat we allebei tenminste in de goede richting kijken wat werk betreft! Wat een zegen. Niet elke dag thuiskomen met het gevoel dat je je kapot gewerkt hebt maar zoveel energie en geluk halen uit datgene wat je de hele dag doet. En dan krijgen we ervoor betaald… Fijn om dit stuk te lezen en ga zo door lieve Merel! xx
Dit vind ik erg herkenbaar. De keuze maken voor je eigen geluk.
Ik was voor de Havo gezakt op wiskunde (gemiddelde een 3, waar een 4 nodig was). Na gesprekken met mijn wiskunde docent, mentor en opleidingscoördinator besloten dat Wiskunde via volwassenonderwijs geen optie was waar ik gelukkig van zou worden omdat het al zo lang een struggel was waar ik het mee had gehad. Dus op naar het mbo; 3 jaartjes Medewerker Maatschappelijke Zorg volwassenen werk houd ik wel vol dacht ik.
Mis. Ben diep ongelukkig geweest, voelde me niet op mijn plek en miste de passie voor de studie en een half jaar voor de eindproeve besloot ik te stoppen en voor de 21+ toets voor hbo pedagogiek te gaan. Ik stuitte op veel onbegrip in mijn omgeving, maar ik sta nu aan het begin van mijn 2e jaar aan pedagogiek op de hva en ben zo veel gelukkiger dan ik in al die 3 jaar op mbo ben geweest, ik krijg ook echt te horen dat ik weer straal.
Het belangrijkste wat ik van deze ervaring heb geleerd is dat het goed is om voor je eigen geluk te gaan. Je kunt wel altijd op safe spelen, maar als je aan het eind van de dag doodongelukkig bent, word het leven er ook niet mooier op.
Wow Kimberley! Wat dapper van je. Je mag heel trots op jezelf zijn. Veel studeerplezier gewenst :)
Wat een goed stuk! Zo herkenbaar voor velen denk ik, ik zie in mijn omgeving zoveel vriendinnen die op een gegeven moment eigenlijk niet meer weten wat ze willen. En uiteindelijk komt het vaak wel op zijn pootjes terecht (met wat hard nadenken, researchen en soulsearchen).
Ik vind mijn vak geweldig, forensische (neuro)psychologie, ik heb alleen een struggle met het verder komen in dit vak. Zo frustrerend, als ik meer wil moet ik een opleiding doen tot Gezondheidszorgpsycholoog, daar kom je alleen niet makkelijk in. Vorige week was ik heel dichtbij, maar speelde mijn te weinig aan behandelervaring me parten. pff.. kan wel zeggen dat ik zin had om op te geven.
Sowieso het kost zoveel werk, ik ben wel iemand die ervan houdt dat het allemaal een beetje vanzelf gaat. Nou dat gaat niet op nu. Zo’n artikel geeft me wel weer een kleine boost om verder te zoeken. Kijken wat ik verder zou kunnen doen, ik weet wat ik wil, alleen de juiste plek vinden is lastig.
Heerlijk deze positiviteit. Ik denk dat veel meiden zich in jouw verhaal herkennen. Nog belangrijker: veel meiden krijgen zoveel nieuwe energie door jouw boodschap, en ik ook! Bedankt lieve Merel, keep up the good work!
Mooi! Mag je trots zijn op jezelf!
[…] Uit: “Persoonlijke update: Doe wat je leuk vindt!” […]