Denk jij er wel eens over na wie jouw kleding – ja, de kleding die je as we speak draagt – gemaakt heeft? Stel dat er in het kaartje in kleding ‘made in Bangladesh’ staat; wat voor beeld roept dat bij jou op? Om eerlijk te zijn dachten wij tot voor kort geleden nog aan vrij zielige beelden. En dat is natuurlijk gebaseerd op het feit dat we allemaal weten dat de arbeidsomstandigheden in lagelonenlanden niet al te best zijn. Maar toch draait de kledingindustrie (zéker in land als Bangladesh en India) op ontzettend sterke vrouwen. Jonge meiden en oudere dames die voor zichzelf en voor hun familie in levensonderhoud voorzien. We richten ons even tot onze vrouwelijke lezers als we zeggen dat het allemaal vrouwen zijn zoals jij en wij.
Zilveren Camera-winnares Marieke van der Velden maakte een prachtige fotoreportage voor de Schone Kleren Campagne. Het is een prachtige en kleurrijke serie geworden en we geven je in dit artikel een voorproefje. Bij ieder portret hoort een kort interview. We citeren bij twee portretten een gedeelte uit deze interviews.
Dit is Nurun Nahar, 40 jaar en geboren en getogen in het oude gedeelte van Dhaka. Nadat eerst haar moeder en vervolgens haar zus overleden is ze altijd in de weer voor de vakbond. “De vakbond is nu mijn leven, ik praat veel over arbeidsrechten. Ik organiseer bijeenkomsten en breng arbeiders in contact met de vakbond. Ik vertel jonge vrouwen wat hun rechten zijn en hoe ze voor zichzelf kunnen opkomen in de fabriek. Ik kan ze geen geld geven, ik kan ze alleen informatie geven.”
Niet alleen in de fabriek komt ze op voor vrouwen. Ze kan het niet laten om in te grijpen bij onrecht. “Ik zag laatst een stelletje ruzie maken en probeerde ertussen te komen. Ik kon er niet hoe die man zijn vrouw behandelde!”. Want Nurun vindt het fijn om met vrouwen te werken: “Vrouwen hebben vaker en op andere manieren dan mannen te maken met misbruik, dus we begrijpen elkaar beter”.
En dit is Shahnaz Akter, 23 jaar oud. Shahnaz werkt 6 dagen per week van 8 uur ‘s ochtends tot 9 uur ‘s avonds als naaister in een kledingfabriek die voor Nederlandse merken produceert. Per uur naait ze 100 kragen aan shirts. “Ik vind het niet erg om te werken, ik zorg voor mezelf en ik kan alles.” Ze vindt het wel heel vervelend dat ze geen tijd heeft om naar de wc te gaan. “Je rent naar de wc en kijkt op de klok terwijl je bezig bent.” Als basissalaris verdient ze 45 euro. Met overuren gaat het richting 60-67 euro.
Shanaz stichtte samen met haar vriendin Shuli een comité in de fabriek. Ze vindt het belangrijk om zich in te zetten voor de rechten van de werknemers aldaar. “Ik wil dat arbeidsters krijgen waar ze rechtop hebben: genoeg pauzes, en een weekend en ik wil dat niemand meer aan de haal kan gaan met de rechten van de vrouwen met wie ik werk.” Shahnaz ziet in de fabriek veel waarbij ze niet kan wachten het te veranderen: “te veel uren, vervelend gedrag door het management tegen mijn vrouwelijke collega’s en onze lage lonen. Dat zou ik het liefst van alles aanpakken, ik wil graag dat ons minimumloon wordt verhoogd van 75 euro per maand zoals eerst werd voorgesteld door de vakbond. Nu is het minimumloon 50 euro, dat is echt niet genoeg voor ons om van rond te komen”.
Wij waren behoorlijk onder de indruk toen we deze interviews lazen. Wat een krachtige vrouwen! Ze zijn helemaal niet zielig; ze zijn een voorbeeld voor ons! We denken dat het heel belangrijk is dat wij – consumenten aan de andere kant van de wereld – ons goed bewust zijn van de werk- en leefomstandigheden in een land als Bangladesh. Door bewustere keuzes te maken en aan merken en bedrijven aan te geven dat we graag willen dat deze vrouwen een eerlijk loon verdienen, kunnen we al heel veel bereiken. De stem van deze vrouwen moet worden gehoord.
Wil je de rest van de interviews met Shanaz en Nurun lezen? En wil je ook de andere foto’s zien en de interviews lezen van de overige zeven dames uit deze reportage? Dan verwijzen we je graag door naar de ‘Girls’ pagina op de Schone Kleren Campagne website. Echt doen hoor! Wij vonden het heel inspirerend.
Als je iets wilt vragen of delen over dit onderwerp; we lezen het graag bij de comments.
Gelezen en gekeken op de website. Zeer indrukwekkend!
Wauw! Indrukwekkend hoor
<3 voor dit artikel.
Dit onderwerp gaat me zo aan het hart. Inspirerende vrouwen; heel gaaf dat jullie hier aandacht aan besteden.
Wauw, krachtige vrouwen dit, ze zijn echt met goed werk bezig! Zoiets moet je inderdaad ondersteunen, zo kan ook het werk in lagelonen landen verbetert worden. Goed dat jullie dit plaatsen!
Raar eigenlijk, je wilt natuurlijk dat iedereen ongeveer dezelfde goede arbeidsvoorwaarden heeft als hier, dus koop je kleding van merken die daar bewust mee bezig zijn. Maar aan de andere kant, als je die “foute” kleding niet koopt, verliezen die vrouwen hun baan en hebben ze meer kans in de prostitutie terecht te komen. Dus feitelijk wordt het kiezen tussen twee kwaden… Moeilijk.
Ik ben blij om dit te lezen. Meestal roepen mensen op om merken die hun kleding in Bangladesh laten maken te boycotten, maar daar help je de werknemers in de garment sector helemaal niet mee. Door te werken in de kleding industrie kunnen vrouwen net voor zichzelf geld verdienen en zo een beetje onafhankelijk worden. Westerse merken moeten dus vooral in Bangladesh blijven, maar uiteraard moet er wel wat gebeuren aan de werkomstandigheden.
Heb ik allemaal geleerd tijdens mijn master internationale politiek, keuzevak Zuid en Centraal Azië. Het heeft mijn hele kijk op deze industrie verandert :)
[…] Runs The World schreven? Wij waren (en zijn) erg onder de indruk van dit project. Je zou eigenlijk ons vorige artikel even moeten lezen, dat ‘praat’ wat […]