foto: Aline Bouma
Een paar jaar geleden hadden wij een samenwerking met een tassenmerk. Het merk maakt tassen van leer van koeien die een natuurlijke dood zijn gestorven. Op dat moment, zo’n jaar of drie geleden, vond ik (Merel) dat een heel mooie oplossing. Ik hield van producten van leer, want duurzaam en mooi, en dit leek me, naast vintage leer, de meest diervriendelijke manier om een tas van leer te gebruiken. Ik droeg de tas met veel plezier en als iemand opmerkte dat het toch een beetje apart was dat ik vegan at, maar wel leer droeg, dan snapte ik oprecht niet waar iemand een probleem van maakte. Immers: het is gemaakt van koeien die een natuurlijke dood gestorven waren. Inmiddels kan ik het me niet meer voorstellen dat ik zo’n tas zou kopen of een samenwerking zou aangaan met zo’n merk, maar in die tijd dacht ik daar dus gewoon anders over. (ik heb de tas overigens niet meer, mocht je het je afvragen)
Voor mij stond vegan eten eigenlijk los van dit soort dingen. Ik gebruikte al wel jaren dierproefvrije cosmetica, maar als er een keer bijenwas, honing of een ander niet-vegan ingrediënt in een product zat, dan maakte ik daar geen probleem van. Ik kocht liever iets wat wel vegan was, maar als ik een product echt heel graag wilde hebben en het was niet vegan, dan kocht ik het. In mijn beleving waren het gewoon twee totaal verschillende dingen. En blijkbaar vond ik mijn eigen ‘needs’ dus toch belangrijker.
En ja, dan was daar het cheesecakeschandaal. Een paar jaar geleden schreef ik een stuk over het feit dat ik als vegan ook wel eens cravings had en dan toch geitenkaas of cheesecake at – want dat waren mijn twee verslavingen. (inmiddels heb ik gelukkig andere verslavingen, zoals aardappeltjes uit de oven met ketchup en Vego chocola, hihi) Het werd een hele rel en mijn naam werd op allerlei fora ten schande gemaakt. Dat vond ik allemaal heel kwetsend (vergeleken worden met een moordenaar is nooit leuk,) en ook behoorlijk overdreven. Ik heb daar heel hard om gehuild, dat mogen jullie best wel weten. In mijn beleving deed ik namelijk heel erg hard mijn best om alles zo goed mogelijk te doen. Inmiddels snap ik wel beter waarom mensen (vegans) zo heftig reageerden. In de kern van de zaak is het namelijk niet minder erg om een stuk cheesecake te eten, dan een stuk vlees. Voor het dier maakt het niks uit. En daarbij komt: je bent gewoon geen ‘volledig’ vegan als je wel geitenkaas eet. En het feit dat ik mezelf wél vegan noemde, maar toch die dingen at, ja, dat maakte het allemaal heel ingewikkeld.
Nu, zoveel jaar later, zou ik zo’n artikel nooit geschreven hebben. Hoeveel reacties er ook kwamen in de trant van ‘wat fijn dat jij dit gewoon eerlijk toegeeft,’ het is gewoon verwarrend. Ik vind het net zo verwarrend als mensen die zichzelf vegetariër noemen, maar wel vis eten. Dierenleed is dierenleed. En nee, hiermee wil ik absoluut niet zeggen dat ik het niet fijn vind dat er mensen zijn die geen vlees eten, maar wel af en toe een visje, omdat ik er heel blij mee ben als mensen grotendeels vega eten. En ook ben ik blij met mensen die, net als ik dat deed, grotendeels vegan eten, maar soms een uitzondering maken. Alles is beter dan niks. Maar misschien moet je dan toch overwegen: hoe noem ik mezelf? Want je geeft toch een beetje een vertekenende boodschap af. Ik steek hierbij dus volledig de hand in eigen boezem en geef toe: ik had dat niet moeten doen. Ik had beter kunnen zeggen: ik eet 80% veganistisch en 20% vegetarisch. Ofzoiets dergelijks, in plaats van ‘ik ben vegan.’ (‘maar ik eet wel geitenkaas.’) Je kunt er natuurlijk voor kiezen om jezelf helemaal geen label op te plakken. Dit is het makkelijkste voor jezelf en het minst verwarrend voor je omgeving. Hoe je jezelf wilt noemen of bestempelen moet je helemaal zelf weten, maar ik heb wel geleerd dat bepaalde labels bepaalde verwachtingen oproepen. Het kan dan heel ingewikkeld voor jezelf worden om uit te leggen hoe het nou zit.
Misschien stel je je nu voor dat ik iedere week aan de cheesecake en geitenkaas zat – zo ‘erg’ was het nu ook weer niet. Ik at het af en toe. En ik had zo mijn momenten dat ik het heel lastig vond om mijn vegan dieet vol te houden, zoals bijvoorbeeld op vakantie of in sociale situaties op mijn werk. Dan smokkelde ik dus wel eens iets. Achteraf gezien kun je daar dan heel erg van balen, maar dat heeft weinig zin. Ik ben blij dat ik nu tot een inzicht ben gekomen: ik eet en leef veganistisch en dat wil ik voor de rest van mijn leven blijven doen.
Hoe komt het dan, dat ik dit nu ‘opeens’ zo zeker weet? Nou, ten eerste omdat het absoluut niet ‘opeens’ is. Ik ben hier natuurlijk al jaren mee bezig en ik heb mezelf onderwezen op dit vlak. Ik heb allerlei inspirerende mensen leren kennen, veel van hen geleerd, boeken gelezen, documentaires gekeken en ondervonden hoe goed het vegan eten voor mijn lichaam is. Ik ben veel beter voor mezelf gaan zorgen, ben gezonder gaan eten, gaan sporten en ik denk veel positiever over mezelf dan ik ooit deed. Ik ben me gaan verdiepen in allerlei onderwerpen, zoals bijvoorbeeld vegan kleding en cosmetica. Ik heb steeds meer ontdekt hoe ontzettend leuk het is om vegan te zijn. Daarbij komt dat het feit dat wij met ons blog een voorbeeld mogen zijn voor heel veel mensen, ook iets met mij doet. Ik voel een zekere verantwoordelijkheid tegenover jullie, mezelf en natuurlijk, het belangrijkste, tegenover de dieren. Ik ben gaan voelen dat deze lifestyle heel goed bij mij past en ik doe het uit zoveel meer overtuiging dan een paar jaar geleden. Sterker nog, ik ben er trots op dat ik vegan ben en ik schaam me ook absoluut niet om deze boodschap uit te dragen.
De één heeft meer tijd nodig voor een verandering dan een ander. Jamie is wat sneller met die dingen. Zij at nog maar een klein jaar vegetarisch en besloot toen om ‘vegan te gaan.’ Binnen een week at ze volledig vegan en ze heeft daar nooit van afgeweken. Dat wil niet zeggen dat het voor haar allemaal zo makkelijk was. Jamie heeft bijvoorbeeld veel meer moeite gehad met het laten staan van vlees, toen ze net vegetarisch ging eten, terwijl ik daar bijvoorbeeld weer geen enkel probleem meer had. Ook is vegan eten, vooral in het begin, in sociale situaties voor bijna iedereen lastig, dus ook voor Jamie. Zo hebben we allemaal onze dingen en de één is wat sneller dan een ander. Ik wil jullie vragen om daar rekening mee te houden. Voor jezelf, maar ook tegenover anderen. Het kan ongelooflijk kwetsend zijn als mensen je compleet afkraken, terwijl jij oprecht je best doet. Ook kun je te streng voor jezelf zijn, waardoor je op de lange termijn een levensstijl niet kunt vasthouden. Heb geduld met jezelf en met anderen, iedereen doet het in zijn eigen tempo.
Heb ik spijt van de afgelopen jaren? Spijt is een veel te groot woord. Ik heb ook ‘spijt’ van alle dieren die ik in mijn leven voordat ik vegetariër en veganist werd heb gegeten, maar dat heeft weinig zin. Laatst ontmoette ik vier meisjes van achttien jaar, die alle vier al vegan aten. Op zo’n moment denk ik: damn, was ik op die leeftijd maar tot die conclusie gekomen. Maar ik ben blij dat ik het nu anders doe. Ik heb er geen spijt van dat ik langer de tijd heb genomen voor mijn ‘transformatie’ naar volledig veganist, want ik weet van mezelf dat als ik het radicaler had aangepakt, ik was afgehaakt. Ik ken mezelf heel goed en ik weet dat ik gewoon altijd meer tijd nodig heb om een verandering door te maken. Maar als me dat dan lukt, na maanden of jaren, dan is het ook een duurzame verandering die ik voor altijd kan volhouden. Dus spijt heb ik niet, want ik heb de afgelopen jaren op mijn manier mijn best gedaan om zoveel mogelijk leed te besparen en ik heb goed voor mezelf gezorgd. Maar nu ik tot andere inzichten ben gekomen, heb ik veel rust gevonden in het idee: ik ben vegan en ik wil dat ook blijven.
Dit verhaal wilde ik heel graag kwijt, in de hoop dat ik een inspiratie kan zijn voor iemand. Ik weet dat het best wel veel moed kan vergen om ergens helemaal voor te gaan en dat het absoluut niet altijd makkelijk gaat zijn. Maar dat het mogelijk is, daar ben ik de afgelopen jaren toch wel achtergekomen.
Ik zou het fijn vinden als jullie met respect voor onze lezers, die misschien ook wat meer tijd nodig hebben voor bepaalde veranderingen, zouden willen reageren op dit bericht. Dankjewel!
Hoi Merel, dat stukje wat je toen schreef over de geitenkaas, daar denk ik nog wel eens aan, omdat het zo herkenbaar is, voor mij als cheeseaholic die toch vegan wil zijn. En hoe schokkend.. hoe sommige mensen dan kunnen reageren, zo hard, want ja als je eenmaal in een bepaald hokje staat dan mag je daar nooit meer uit, dat label draag je en o wee als je je daar niet aan houdt, zo hard was ik eigelijk ook voor mezelf wat voor een hoop negatieve emoties zorgt. Ik vind dat iedereen moet doen waar ie zich goed bij voelt en niet oordelen over anderen die iets anders doen. Ik ben nog steeds een herstelende cheeseaholic..
Helemaal mee eens! Blijf alsjeblieft ook deze artikelen, die nu ook eens over de uitdagingen en de moeilijkheden die je ook tegenkomt bij een veganistische levensstijl, publiceren. Ik vind het een verademing! We zijn allemaal mensen en hoe goed en oprecht onze intenties zijn, we worstelen allemaal wel eens met een of andere craving of thema. Ik vind het net jullie kracht dat jullie daar eerlijk over zijn en pleit net als jullie voor het respect, begrip verdraagzaamheid voor iederes keuze, grenzen en het daarbijbehorende tijdspad.
Lief dat je dat zegt, dankjewel!
Toen ik besloot te stoppen met het eten van kip en vlees ben ik op onderzoek uit gegaan hoe ik dat “officieel” moest noemen. Juist omdat ik geen zin had in de discussie van: Je bent vegetariër, maar je eet nog wel vis?
Zo kwam ik er achter dat je dan inderdaad geen vegetariër bent,
Woops, ging even fout op m’n telefoon haha.
Continuatie: maar dat je dan een pescotarïer bent.
Ik vind het sowieso lastig dat overal gelijk een label op moet. Terwijl iedereen inderdaad alles in zijn eigen tempo doet. Misschien eet ik eind van de maand wel volledig vegetarisch, misschien pas over 3 jaar. Dat is okay. Af en toe is het vervelend dat iedereen zich er mee wil bemoeien.
Omdat ik op dit moment niet zo eet vanuit diepgeworteld principe, maar omdat ik vlees en kip nooit echt lekker heb gevonden en geen zin meer had om daar geld aan te verspillen. Maar misschien dat ik daar over een jaar wel hele andere ideeën over heb, en wel volledig vegetarisch ga eten en zo de strijd tegen de bio-industrie te steunen.
Ik vind het knap hoe je dit hebt opgeschreven. En ik vind het sowieso altijd mooi ok te zien hoe eerlijk jullie zijn en hoe respectvol en begripvol jullie zijn tegenover de keuzes van een ander. Ik ben blij dat jullie niet zo zijn als sommige vegans die een vleeseter gelijk uit maken voor moordenaar. Daarmee creëeren ze juist zoveel weerstand tegen de leefstijl.
Terwijl ik door jullie manier van bloggen juist geïnteresseerd ben geraakt en meer heb geleerd, wat het voor mij nu een stuk makkelijker maakt om “over te stappen”. Jullie hebben mij nooit een schuldgevoel gegeven en dat vind ik fijn.
Hulde!
Er is wel een speciaal woord voor: pescotarier
Oh toen ik dit typte stond je 2de reactie er nog niet :)
Wat heb je dit mooi geschreven! Ik geniet elke dag van jullie blog. Ondanks dat ik zelf niet vegan of volledig vegetarisch eet vind ik jullie blog een echte inspiratiebron.
Ik zou wel helemaal vegetarisch willen eten en zoveel mogelijk plantaardig, maar dit is iets waar ik nog helemaal niet mee bezig was toen mijn kinderen klein waren. Zij zijn dus opgegroeid met standaard eten. Wel veel gezond eten, maar ook met vlees, vis en soms ook zoetigheid. Het zijn nu jonge tieners en ik krijg hen met
geen mogelijkheid mee in deze
nieuwe levensstijl. Nieuwe dingen proberen willen ze vaak niet. Dat maakt het voor mij heel lastig, want ik moet dan voor mij extra dingen koken.
Als ik had geweten dat deze nieuwe manier van eten zoveel beter
voelt, had ik het met de opvoeding qua eten destijds heel anders gedaan…Maar ja, wijsheid komt met de jaren, zeggen ze.
Zo is het Hanneke en het is nooit te laat om dingen te veranderen. En als jouw kinderen dat uit eigen verkiezing in de toekomst ook zouden willen doen, dan is dat natuurlijk mooi, maar het zal altijd hun eigen keuze moeten zijn. Net als dat jij ook pas later een keuze hebt gemaakt en achter dingen bent gekomen.
Je hebt helemaal gelijk. Tot nu toe wilde ik soms dat ze iets nieuws gingen proeven. Dan deden deden ze dat met grote tegenzin, zodat ze het op voorhand eigenlijk al niet lekker vonden, zoals gisteren met quinoapasta. Daar stop ik mee. Je hebt gelijk, het moet hun eigen keuze zijn later. Bedankt voor dit inzicht.
Bedankt voor deze mooie blog. Ik ben idd (nog) niet zo ver. Ik weet van mezelf dat ik zeker af ga haken als ik te snel wil gaan. Dus….heb ik geduld met mezelf.
Wat grappig dat er vaak van deze stukjes op de GM staan als ik zelf ook weer aan het nadenken ben over hoe ik mezelf moet ‘noemen’. Ik eet al vegetarisch en ontwijk zoveel mogelijk dierlijke producten, maar durf mezelf nog geen veganist te noemen. Al weet ik ook niet of ik er al aan toe ben om echt veganist te zijn, omdat ik daardoor ook 1 van mijn hobby’s niet meer uit zou kunnen voeren. Voor mij past een ‘plantbased’-dieet op het moment veel beter bij me.
Maar bedankt voor dit stukje :D
Dat heb ik ook! Ik eet ook zo weinig mogelijk dierlijke producten, maar ik ben geen volledig veganist. Ik vind het dan soms ook lastig om tegenover anderen uit te leggen; ‘Ik ben vegetariër, maar ik eet ook geen…’ Dan zie je enorme vraagtekens in hun ogen verschijnen. Veel mensen denken immers toch dat vegetariërs geen vlees eten en that’s it.
Ik heb ook nog geen manier gevonden om dat minder verwarrend te maken, zowel voor hen als voor mezelf. Maar dit soort artikelen helpen daar wel mee. Bedankt, Groene Meisjes! =)
Wat een mooi en eerlijk artikel. Het artikel wat je eerder schreef over de cheesecake, vind ik ook nog steeds prachtig. Ik vind het heel knap dat jullie gewoon zo eerlijk zijn! Soms ben je inderdaad nog niet klaar voor een bepaalde verandering. Ik denk dat je vooral moet doen waar je je het beste bij voelt, maar het is dan wel verwarrend om er een bepaald label op te plakken als je daarin niet altijd consequent bent. Voor je geloofwaardigheid kun je daarom maar beter geen uitzonderingen maken, maar in sommige situaties lukt dat misschien niet.
Voor mij lukte dat inderdaad lange tijd niet. Ik was misschien niet overtuigd genoeg, of ik schaamde me ervoor, of ik wilde niet lastig zijn… het waren vooral de sociale situaties. Nu ben ik daar overheen. Net als dat ik er ook over heen ben dat ik sporten haat, maar het gewoon moet doen, omdat het goed is voor mijn lichaam en mijn geest. (om maar even een vergelijking te maken)
Mooi om te lezen dat het vegan zijn jou zoveel brengt. Voor mij zelf voelt het ook beter om ergens echt volledig voor te gaan, zoals bijv. geen dierlijk stremsel te eten.
Als iemand met het label ‘vegetariër’ vind ik een stuk vlees wel echt ‘erger’ dan een cheesecake. Stel je maakt een cheesecake met biologische zuivel van een boerderij van een koe in de wei, dan leven mens en dier aardig mooi samen, terwijl bij vlees het dier per definitie niet meer door mag leven door de behoeftes van de mens.
Hoe denken jullie hierover?
Als vegan zijnde gebruik je geen dierlijke producten, omdat je vindt dat een dier dezelfde rechten heeft en dus niet gebruikt mag worden voor ons plezier of gemak. De zuivelindustrie is net zo ‘cruel’ als de vleesindustrie. Voor mij, als vegan, maakt het niet uit of je een dier doodt voor ons gebruikt (vlees, leer, bont,) of mishandelt en gebruikt (zuivel, kaas, dierproeven.) Misschien kan een dier dan maar beter sterven. Hoe dan ook ,mijn standpunt is: er zouden geen dieren geboren moeten worden om uiteindelijk weer voor ons mensen te sterven. Daar ben ik gewoon heel erg op tegen en dus wil ik op geen enkele manier, ook niet voor een stukje biologische cheesecake, gebruik van dieren maken.
Waar ik dan wel benieuwd naar ben, hoe doen jullie dat met medicatie? Er is volgens mij bijna geen medicatie op de wereld die niet op dieren getest is.
Ik voel de hele behoefte eigenlijk niet om ergens labeltjes op te plakken. Ik noem mezelf wel vegetariër omdat ik dat 99% van de tijd ook echt ben. Eens in de paar maanden eet ik een stukje vis, maar dat vind ik weer te weinig om mezelf pescotarier te noemen (en daarbij een hoop ingewikkelde situaties te veroorzaken met mensen die daar weinig van begrijpen). Ik zie het eerder als alle beetjes helpen (en een sportfanaat mag ook wel eens een keer geen zin hebben om te sporten en zich als nog sportfanaat noemen, ik zie niet zo in waarom er door sommige mensen dan een probleem van wordt gemaakt als een vegetariër een keertje wel vis eet).
Hey Judith,
Ik kan hier ook wel even op antwoorden voor je. De vergelijking wordt vaak gemaakt omdat de zuivel-industrie (ook de biologische) heel nauw samenhangt met de vleesindustrie. Mannelijke kalfjes worden weggehaald van de moeder en naar de slacht gebracht, vrouwelijke kalfjes worden (voor een deel, de rest heeft het zelfde lot als hun broertjes) gebruikt ter vervanging van “opgebruikte” melkkoeien. Na een paar zwangerschappen (die nodig zijn om melk te geven) zijn de koeien immers niet meer zo productief, en dan gaan ook zij naar de slacht. Daarom is voor veel veganisten zuivel even erg als vlees.
Alle respect dat jj zo’n eerlijk en open stuk schrijft. En daar zouden anderen alleen maar respect voor moeten kunnen opbrengen, je mening mag anders zijn, maar blijf respectvol.
Na jaren lacto-pecto-vegetarier (wel kaas en vis, ook daar is dus een naam voor) te zijn blijft vegan voor mij ook nog een te grote directe stap. En ook ik ken mijzelf, dat gaat hem niet direct worden.
Ik ben wel benieuwd hoe jij/jullie het vertellen/doen/afspreken als je uit eten gaat of op bezoek. Ik vind vooral de gesprekken nu vaak al een ‘gedoetje’ en zie de stress bij de (schoon)familie al voor mij.
Top artikel Merel!
Voor mij zijn jullie beiden voorbeelden.
Liefs Anne
En wat een prachtige foto van jullie! Die mag ook wel als boekcover ;) ;)
Veel dank voor het fijne artikel!
hihi thanks! De boekcover is inmiddels gekozen, maar deze foto komt zeker in het boek! ;)
Ik, als vlees- en viseter, ben een trouwe lezer van jullie blog. Ik vind deze inspirerend en heb al een aantal recepten van jullie gemaakt (love the enchiladas). Juist omdat jullie respectvol en niet veroordelend naar anderen zijn, vind ik dit een hele fijne blog om te lezen. Een goede manier om andere mensen te inspireren met jullie lifestyle!
Dat vinden we erg leuk om te horen, dankjewel.
Heel herkenbaar en wederom zet t me aan het denken. Ik zit er nu middenin, van pescotariër naar vegetariër en mijn streven is uiteindelijk om vegan door het leven te gaan, maar ik vind het toch moeilijk (vooral sociaal).
En daar heb ik onder andere jullie voor :-) om me te blijven inspireren en uitdagen! Thnx.
Ik ben er laatst pas achter gekomen dat destijds dat ‘schandaal’ heeft plaatsgevonden en was er oprecht van geschrokken. Wat kunnen mensen heftig reageren. Toen ik begin dit jaar stopte met vlees eten merkte ik dat ik echt op mijn tenen liep en dingen zei zoals ‘ik eet geen vlees, wel heel soms vis en nee, ik noem mezelf geen vegetariër’, puur om de discussie direct de kop in te drukken. Mijn doel is om uiteindelijk vegan te worden, maar ik moet dat ook in stapjes doen, mede omdat ik echt op 0 begrip kan rekenen in mijn omgeving. Jullie zijn een voorbeeld daarin voor mij. Dat komt mede vanwege het feit dat jullie niet hoog van de toren blazen, maar gewoon eerlijk zijn over dat het niet altijd makkelijk is. Dus doe mij maar dit, een zogenaamde ‘journey’ waarin je jezelf ontwikkelt, dan een blog waar ik niet zou durven te reageren uit angst voor boze reacties op mijn keuzes. Thanks daarvoor :)
Wat goed Galina:) Ik heb hetzelfde, ongelofelijk waar mensen een punt van maken online en dat niet wordt ingezien hoe goed het is welke stappen iemand wel al heeft ondernomen! Alle kleine beetjes helpen!
Wat vervelend dat je geen steun krijgt van je omgeving! Ik ook niet per se van vriendinnen, maar wel van mijn vriend en dankzij mij zijn mijn ouders nu ook al vegetarisch geworden en grotendeels veganistisch. Het gaat inderdaad om kleine stapjes nemen en dat zullen ze vanzelf eens geinteresseerd raken in het hoe en waarom. Tip: kijk fork over knives en cowspiracy met je naasten en wellicht snappen ze je dan beter:)!
Succes en als je tips o.i.d. wilt dan kun je me altijd berichten (je weet mijn blog te vinden haha!)
Liefs
Dankjewel voor dit eerlijk verhaal. Ik merk dat ik er tegelijk ook van schrik. Door de tekst heen voelt het voor mij dat je zo streng voor jezelf bent! Jeetje. Wie bepaalt hoe jij je ‘mag’ noemen? Jij zelf! Jij mag vegan zijn of heten als jij dat zo voelt (ook als dat zou betekenen vegan-maar-cheesecake-lukt-nog-niet) Je bent geen machinaal gecreëerd product waar de fabrikant een etiket op moet plakken die aan de wet- en regelgeving moet voldoen. Laat het alsjeblieft los. Jij bent wie je bent en je doet hopelijk alles in je leven op die manier dat jij je er zelf goed bij voelt. ‘De anderen’ zijn bijzaak. Want welke andere (niet-)vegan er ook anders over denkt en dat negatief publiceert vind ik wat hypocriet. Daarmee veroorzaak je ook leed. En waarom zou mensenleed dan minder erg zijn? Ik hoop niet dat dit wel ‘goedgekeurd’ is binnen de ‘vegan-regels’ want dan zou ik daar wel flink wat moeite mee hebben.
Het is heel makkelijk oordelen over alles en iedereen. Ik ben van mening dat je verantwoordelijk bent voor jezelf en jouw naasten zo goed mogelijk op weg helpt en ondersteunt. Passend bij het tempo en ontwikkeling van de ander. Dus wat het vegan zijn of worden ook voor je betekent, het is goed. Wees lief voor jezelf en voor anderen, daar word je sowieso een beter mens van en dan maakt het nog niet eens uit wat je eet.
Hoi Merel, wat ik vaak op Facebook zie is dat dit soort mensenleed, wat jij noemt, helemaal goedgekeurd is bij sommige vegans. Helaas =(
Daarom lees ik het blog van de Groene Meisjes ook zo graag, die doen dat niet ^^
Ik vind dit echt een top reactie, dat wilde ik even zeggen. :)
Ken je/kennen jullie Vegan Bros, Groene Meisjes? Die pleiten ook voor niet mierenneuken over bijvoorbeeld een keer honing eten in een restaurant, maar juist laten zien aan je gezelschap dat het niet zo moeilijk is om vegan te zijn. Ervan uitgaande dat je je omgeving daarmee meer inspireert, red je daarmee uiteindelijk meer dieren (wat imo het belangrijkste is).
Ze zeiden ook: “doe zelf je research (bel het restaurant van te voren op oid), zodat je niet ter plekke moeilijke vragen hoeft te stellen en je aan de mensen met wie je bent kunt laten zien dat het makkelijker is dan ze misschien denken”. Oftewel: het gaat er niet om dat jij als vegan aan de precieze definitie voldoet. Het gaat om het grotere plaatje waarin elkaar beoordelen (en daarmee vaak afschrikken) niet past. Vind ik een erg mooie filosofie. :)
Hi Merel &Jamie,
Wat een leuk inspirerend artikel weer, dankjewel!
Ik eet vegetarisch en zou graag meer plant-based willen eten.
Ik merk duidelijk dat ik in een transitie zit, omdat ik glutenvrij moet eten en het best lastig is om lekker vegan glutenvrij brood te bakken (behalve jullie bananenbrood wat heerlijk is!!) maar soms wil je meer ‘gewoon brood’.
Daarmee ben ik nog steeds aan het experimenteren/struggelen.
Ik probeer vaak de best mogelijke keuze te maken.
Ik ben regelmatig in een omgeving waar ik buiten de deur eet en van gluten krijg ik ontzettende buikpijn. Meestal is men wel bereid om wat groenten te wokken, maar de makkelijke vegan maaltijd is er niet altijd, bijv. wraps.
En ik wil toch graag een gezonde hap naar binnen. Dat maakt dat ik dan maar tussen de mogelijkheden voor de gezondste optie kies.
Hoe doen jullie dat? Of hebben jullie dat gedaan?
Als je nou onverwacht in een situatie komt waar je geen vegan eten kunt krijgen?
Ben benieuwd.
Liefs, Manuka
Dat zijn inderdaad lastige situaties. Wij hebben gemerkt dat er altijd wel een optie is. Een restaurant heeft meestal wel groenten & rijst/aardappel in huis. Stel zelf wat dingen aan de ober/kok voor. Wij hebben nooit ergens gegeten waar er helemaal niks geregeld kon worden. Daarnaast heb je natuurlijk ook altijd de optie om niet te eten. Nogal saai maar het kan ;-)
Ieder steentje wat wordt bijgedragen aan duur(dier)zamere wereld is er eentje en dat verdient respect. Wij eten overwegend (90% maar wel vis), soms vegan en nu we een dreumes van bijna 2 hebben rondlopen en ik zwanger ben van de 2e komt er wel eens een biologisch stukje kip op tafel. Mijn man is daar overigens veel strikter in als ik. Ik noem mezelf daarom flexitarisch. Beetje modewoord maar het dekt de lading. En ik heb veel respect voor mensen die zichzelf lekkere en/of mooie dingen ontzeggen voor ‘the greater cause’. Mooi stukje!
Zie dat er een fout in staat, “overwegend vega” moet het zijn
Mooi artikel. Ook erg herkenbaar. Ik denk dat het vooral belangrijk is om niet te streng voor jezelf te zijn. Als je ‘s avonds in bed ligt, moet je het toch echt met je eigen gedachtes en eigen gevoelens doen, niet met die van anderen. Dan is het wel zo prettig om niet met een enorm schuldgevoel te kampen en/of je een slecht persoon te voelen alleen omdat je niet gelijk 100% vegan leeft. Het is zo naar voor jezelf! Bedenk liever wat je wél al ‘goed’ doet voor de dieren, het milieu enz. en accepteer dat niet alle veranderingen even soepel en gemakkelijk verlopen.
Zelf eet ik zo’n 95% veganistisch. Als ik op een blauwe maandag iets krijg voorgeschoteld waar een heel klein beetje honing in zit en wat verder wel helemaal vegan is, eet ik dat op. Simpelweg omdat ik nog geen mening heb gevormd over bijen en wat de honingindustrie met hen doet, ik weet er te weinig over! Ik wil me daar eerst in verdiepen, er meer over leren, voordat ik impulsieve keuzes maak en dingen doe zonder te weten waarom ik ze doe.
Hetzelfde geldt ook voor vegan leven. Ik ben geen vegan, omdat ik wel dingen consumeer die niet vegan zijn. Denk dan aan cosmetica. Ik wil (net als met het honingverhaal) eerst meer te weten komen over het onderwerp voordat ik me in het diepe gooi. Voor mij zou het gewoon veel te heftig zijn om in 1 keer de stap naar volledig ‘vegan’ te maken. Dat gaat namelijk echt nog even een stapje verder dan alleen vegan eten. Ik weet zeker dat dit mij enorm veel stress en druk zou hebben opgeleverd. En zoals jij al schrijft, Merel, ik had waarschijnlijk opgegeven en was niet doorgegaan met deze levensstijl. In plaats daarvan verander ik heel geleidelijk naar een vegan levenswijze. Ik heb een paar dagen geleden mijn eerste vegan huidverzorging spullen gekocht, waar ik erg blij mee ben. Of ik ooit 100% vegan zal worden weet ik niet, maar ik vind het wel een erg fijn idee. Op dit moment praat ik mezelf echter geen schuldgevoel aan, alleen omdat ik dit nú nog niet ben, maar applaudisseer ik mezelf juist dat ik al zo ver ben gekomen.
Ik raad iedereen aan om hetzelfde te doen (:
Wat een ontzettend goed stuk Merel! Ik herken me heel erg in je verhaal over het stuk dat je meer tijd nodig hebt om volledig vegan te worden. Ik heb de blogpost over cheesecake en geitenkaas nooit gelezen en de reacties ook niet en vind het zo naar dat er toendertijd er zo heftig op gereageerd hebt.
Zo heb ik twee jaar geleden hele goede warme schoenen gekocht (ik was toen ook al vegetariër) van leer. Ik heb daar nu zo mijn gemengde gevoelens over, want volgens mij is het leer niet eens van dieren die aan een natuurlijke dood zijn gestorven. Maar ik kan zulke dure schoenen ook niet zomaar wegdoen. Hier heb ik een tijdje mee gezeten en toen maar gedacht: als ik de schoenen nu toch al heb, kan ik ze alleen maar goed gebruiken en goed onderhouden. Dat voelt voor mij voor nu het beste. Verkopen vind ik ook lastig, omdat het een grote uitgave was en ik (nog) geen vergelijkbare winterschoenen heb gevonden die mijn voeten warm houden. Zo heb ik mijn nieuwe zomer schoenen van Toms gekocht die ook vegan is. Dat maakt mij weer heel erg blij. Zo, ik denk dat mijn reactie ook puur was van “dit wil ik even kwijt”. Omdat er verder in mijn omgeving weinig mensen deze ‘struggle’ begrijpen.
Als laatste wil ik nog even zeggen dat ik dapper vind dat je ondanks al die kritiek nog zo bij jezelf bent gebleven en uiteindelijk je vegan leefstijl op je eigen manier hebt kunnen ontwikkelen!
Ik snap je helemaal. Ik heb nog een paar laarzen van leer, die ik al bijna 10 jaar heb. Die zijn dus nog zelfs van voor mijn vega-tijdperk. De laarzen zijn de enige schoenen waarin ik mijn voeten warm houd in de winter, dus ik draag ze nog af en toe. De tas was voor mij een ander verhaal. Die had ik niet nodig en ik voelde me er niet prettig bij, vandaar dat ik hem weg heb gedaan. Lieve reactie, dankjewel!
Goed stuk!
Ik heb eigenlijk alleen 1 vraag: wat vind je precies mis met een tas van leer van een koe die een natuurlijke dood is gestorven? Mits zij gewoon een leuk leven heeft gehad?
Als veganist (en ook veel vegetariërs) vind je het (denk ik, ik praat even vanuit mezelf) geen prettig idee om de huid van een dood dier bij je te dragen. Immers, je gebruikt geen dierlijke producten, dus ook geen leer. Het is ook altijd wat lastig in te schatten in welke mate dat nou echt waar kan zijn: wordt er echt alleen maar leer gebruikt van koeien die een natuurlijke dood gestorven zijn? Of worden die koeien toch wel speciaal gehouden voor dat leer? Snap je? Los daarvan wil je als vegan zijnde niet promoten dat mensen een dierlijk product zouden gebruiken. Vandaar ook dat er geen vegetarische recepten, maar alleen maar vegan recepten op onze site staan. Door leer te dragen, geef je toch een vreemd signaal af.
Het desbetreffende tassenmerk waar je het in het eerste stukje over praat, maakt helaas nu ook tassen van leer dat niet van natuurlijk gestorven koeien is gemaakt.
Dit was voor mij de doorslag om niks meer van het merk te kopen, al draag ik nog steeds het kleine tasje dat ik van dit merk heb (toen ze nog wel diervriendelijk leer gebruikte).
Heel spijtig, want ik vond het oorspronkelijke idee vond ik erg goed.
Een tassenmerk dat wel helemaal vegan is en daar ook bewust mee adverteert is: Matt & Nat
Erg jammer inderdaad, ik weet het. Matt&Nat is fantastisch! Zou willen dat het hier in NL verkocht werd, zodat ik alle tassen van dichtbij kon bekijken. Ik vind het toch wel een flink bedrag voor een tas (heb ik er graag voor over, daar niet van!) en dan wil ik alle kleuren enzo toch even hebben bekeken van dichtbij…
Misschien een beetje knullig… maar hoe weet jij dit? Ik zat te overwegen zo’n tas te kopen maar als dit echt zo is….
nou, het was altijd al zo dat sommige tassen van dit merk (bijvoorbeeld het model dat ik had,) wel gemaakt werden van het leer van de uit natuurlijke dood overleden koeien en andere tassen niet. Daar kwam ik pas wat later achter, toen ik ook geïnteresseerd was in een ander model.. maar dat heb ik toen dus niet gedaan. En kort daarna realiseerde ik me dat ik de tas die ik had, ook niet meer wilde dragen. Het merk is hier overigens wel heel eerlijk over hoor, dus als je ernaar vraagt, krijg je gewoon een eerlijk antwoord.
Wat een goed artikel! Inderdaad iedereen die een steentje bijdraagt hoe klein of hoe groot ook is op de goede weg.
Ik ben nog onderweg, nog niet volledig vegan. Dus noem me in de vrienden en kennissen kring maar een vegetarier die ook geen melkproducten en eieren eet., en dan wordt je al vreemd aangekeken zo van wat is dat voor bevlieging…..
Ook buiten de deur eten vind ik het nog steeds moeilijk.
Laatst bestelde ik een broodje gezond zonder ham, kaas, ei, kreeg ik een broodje met 2 blaadjes sla, terwijl tafelgenoten op hun broodje brie tevens tomaat en walnoten hadden, hahahaha ik heb er maar om gelachen en gedacht dat de “kok” niet beter weet.
Vind het ook goed om niet te oordelen, iedereen die een steentje bijdraagt hoe klein is op de goede weg!
oeps zie dat met knippen en plakken en bewerken iets fout is gegaan , staat een zin dubbel…..
Zucht, dat klinkt zo bekend ;) Of de salade geitenkaas ,zonder geitenkaas. Krijg je dus echt een bak droge sla met hier en daar een tomaatje. Dan denk je: had je er niet iets anders in kunnen doen? Weet je waar ze hier heel netjes mee omgaan? Oa bij pizzarestaurant De Pizzabakkers. Daar komen ze zelf met suggesties: wil je bijvoorbeeld extra champignons of extra groenten? Heel netjes. Hierdoor heb ik altijd een goed belegde pizza!
Jouw oprechtheid, eerlijkheid en openheid vind ik een van de mooiste dingen van deze blog.
Ik ben zó blij elke keer met zulke artikelen.
Wow wat een mooi verhaal! Ondanks dat ik gewoon vlees en vis eet vind ik jullie blog inspirerend. En dit verhaal geeft gewoon heel goed weer dat je respect moet hebben voor elkaars keuzes. (verdraagzaamheid) Heel mooi!
Dit stuk is echt één groot feest van herkenning, maar echt enórm. Al mijn hele leven zit het er in dat ik het liefst volledig vegan zou leven – al wist ik vroeger niet eens dat dat bestond. Ik ben daar in de afgelopen jaren steeds meer achter gekomen en naar gaan leven. Zeker natuurlijk sinds ik zelf bepaal wat ik eet. Het is een proces en ik zou niet wéten wat voor labeltje ik op mezelf moet plakken. 99,9% vegetarisch met veel vegan gerechtjes en producten. Ik heb hier tijden geleden over geschreven, maar toen was het nog weer anders dan nu. Ik heb het gevoel dat het elke week weer een beetje anders is dan de week ervoor (veganistischer, zeg maar). Word ik ooit volledig vegan? Dat weet ik niet, het is niet per se een vast doel. Ik zie wel, doe wat fijn voelt!
Ik kan er nog zo veel meer over vertellen, maar dan herhaal ik eigenlijk gewoon wat jij al uitlegt haha. Thanks voor het schrijven :).
Wat fijn om te horen Michelle!
Ik zelf heb vorig jaar maart besloten vega te worden en een maand later vegan. Ik ben nu dus ong 1 jaar en 3 maanden vegan. Ik heb in het begin nog best wat (per ongeluk) missers gemaakt. Dan dacht ik dat iets vegan was, maar bleek er toch een e-nummer in te zitten wat dierlijk was. Nu weet ik zo ongeveer wel wat ik wel en niet kan eten en daar voel ik me heel fijn bij. Ik merk dat mijn omgeving het niet altijd snapt. Mijn vader weet bijvoorbeeld dat ik geen vlees/vis eet, maar dat ik ook geen melk/ei/karnemelk etc eet/drinkt snapt hij niet heel erg. Mijn oma snap het al helemaal niet. Dus het is altijd een beetje vervelend als je constant eten en drinken moet afslaan omdat de ander niet snapt dat je het niet wil eten. Ik zeg dat ook vaak dat ik geen honger heb omdat ik dat makkelijker vind dan weer uitleggen waarom ik het niet eet. Het is niet dat ik me schaam, maar als je zegt dat je vegan bent komt er altijd een rij aan vragen waar ik niet altijd behoefte aan heb.
Oh dat ken ik helemaal. Het kan soms heel vervelend zijn om alsmaar je keuzes uit te moeten leggen. Zeker als je weet dat je het vertelt aan mensen van wie je al vermoedt dat ze je niet gaan begrijpen. Een vriendin van mij besloot op een gegeven moment gewoon bij alles te zeggen: ik ben allergisch. Zelf zei ik gisteren nog op een festival, toen ik hoorde dat er kwark in guacemole zat (WHY?!) : “ik kan geen zuivel eten.” Dat meisje keek me na namelijk heel vreemd aan toen ik vroeg of er zuivel in de guacemole zat. (ik vermoedde al zoiets) Ook vroeg ik naar een burger en toen zei de verkoopster: “er zit alleen ei in, maar verder is ie gewoon vegan hoor. ” Eh nee, dan is de burger niet vegan. Dus ik zei: “helaas, dan kan ik het niet eten.” Eigenlijk vind ik dat wel een fijne, om dingen mee kort te houden.
Ja dat zeg ik ook wel eens van die allergie, ik heb idee dat mensen dan ook beter nadenken omdat ze niet willen dat je door hun een aanval krijgt ofzo. Wat ik ook vaak van mijn oma hoor is ‘ja ik heb soep met vlees gemaakt, maar dat kan je er wel uitvissen toch?’ ehmm nee zo werkt het niet xD. Ik snap ook niet waarom mensen overal zuivel in stoppen maar dat is een heel ander verhaal. (Like whyyyy why why zou je melkpoeder in chips doen??)
xx
Wat een fijn stuk. Ikzelf merk ook dat ik het lastig vind dat mensen zo in hokjes denken wat eten betreft. Vorig jaar ben ik begonnen met nieuw werk (demonstratiekok in een supermarkt) in combinatie met een opleiding en voor die tijd at ik vooral vega, maar ook wel vis en veganistisch. Door zowel mijn werk als mijn opleiding moest ik toch weer af en toe vlees eten, ik kan immers niet mijn eten laten proeven aan klanten als ik zelf niet geprobeerd heb of het wel eetbaar is. Hierdoor is het voor mijn klanten en collega’s nogal vaag ‘wat ik ben’ omdat ik ze wel vertel dat ik thuis geen vlees eet maar op mijn werk soms wel. En voor mezelf is het ook lastig, want het liefst zou ik het vlees compleet uit mijn voeding schrappen. Het gaat weliswaar om kleine hapjes, maar toch! Ondertussen ben ik er wel steeds meer achter dat het werk dat ik doe in deze vorm niet bij mij past, krijg steeds meer weerzin in het promoten van plofkip en pangasius. Ik ben er ook achter dat ik mezelf geen labeltje meer op moet plakken maar gewoon moet doen wat het beste voelt.
Dat is een mooi voorbeeld. Zo zie je maar dat je soms door bepaalde ervaringen ook achter dingen komt. Dat je dan past gaat ontdekken wat het echt met je gevoel kan doen. Ik zou dat dus ook absoluut niet kunnen, dat werk dat jij doet. Maar een paar jaar geleden dacht ik nog: nou, ik zou best wel een biefstuk voor visite kunnen bakken, als ik het zelf maar niet hoef op te eten. Terwijl ik nu denk: no way, in mijn huis ga ik geen biefstuk bakken. Snap je? Soms kunnen opvattingen veranderen…
Mooi voorbeeld. Ik merk ook altijd dat mensen hokjes lastig vinden. Ik bestel altijd eten zonder kaas, ook pizza’s, vanwege het stremsel. Dan denken mensen altijd dat je veganist bent, en ze snappen het echt niet dat er ook iets ‘tussenin’ kan zitten, echt helemaal verward altijd, omdat het niet in een van de hokjes in hun hoofd past. Ik ben gewoon iemand die iets zonder kaas besteld, klaar.
Ik vind jullie blog altijd leuk om te lezen. Voor de “bewuste”eter die ik mijzelf noem zijn alle recepten en tips inspirerend. Het is alleen jammer dat er zo’n hokjesgeest leeft onder de mensen. Alsof er overal handleidingen zijn met regeltjes waar je je aan moet houden( of zijn die echt ergens te downloaden ;)). De natuur gaat ook niet als een rechte lijn door (klinkt een beetje vaag misschien). De ene keer heb je zin in tomaten en de andere keer heb je zin in een stukje vlees. Wat je met dat verlangen doet is aan jou en jou alleen. Ieder z’n ding en situatie en wat je ooit heb meegekregen.
En zeker geen spijt hebben van bewuste keuzes die je ooit heb gemaakt. Ontwikkeling is heel goed en mooi. We zijn mensen, laten we elkaar inspireren door onze sterke en zwakke kanten te laten zien zonder te b(v)eoordelen.
Iedereen een fijne zondag.
gr Jet
Dat klopt Jet, dat ben ik met je eens. Ik zou het liefste leven zonder hokjes, op alle gebieden. Helaas wordt keer op keer weer duidelijk dat mensen dit nodig hebben om elkaar te begrijpen. Ik zou willen dat het anders was!
Wat een mooie boodschap! Ik ben zelf al van mijn 6 jaar vegetariër en ik heb er nooit spijt van gehad. Veganist worden voor mij een stapje te ver, vooral op sociaal vlak dan. Ik ben het volledig met je eens. Elke beetjes helpen. Mijn vriend is een slagerszoon en ik snap dat hij nooit van zijn leven vegetariër zal worden, maar ik ben al heel tevreden dat hij de meeste avonden met mij mee vegetarisch eet en dat zijn ouders mij accepteren zoals ik ben. Ik kan wel aan tafel zitten bij hun en iedere keer een discussie gaan beginnen, maar ik ben al zeer tevreden dat zij moeite doen om voor mij vegetarisch eten te maken. Alle kleine beetjes helpen. Het belangrijkste is dat we respect hebben voor elkaar en elkaars keuzes.
Ik lees jullie artikelen altijd met veel plezier, maar aan deze hou ik een beetje raar gevoel over. Het nare van het hele vega/vegan wereldje is dat iedereen altijd met elkaar bezig is. Wat eet jij wel en niet en hoe noem je jezelf en wie is er beter bezig. Welk etiketje plak je op jezelf en als je eenmaal in een categorie zit moet je je daaraan houden. Dat jij, als je een keer een stukje geitenkaas eet, geen goede vegan bent. Ik erger me daar erg aan, laat iedereen zijn eigen gang gaan, eigen overtuiging hebben en op zijn manier een steentje bijdragen aan een betere wereld. Uit dit stuk blijkt dat jij je dit soort kritiek in het verleden ook erg hebt aangetrokken.
Nu wordt als een feit gepresenteerd dat een stuk cheesecake en een stuk vlees even slecht is. Dat leren producten sowieso uit den bozen zijn als je echt van dieren houdt. Dat is jouw mening, alle respect. Als vegetarier denk ik daar anders over, maar mij bekruipt na het lezen van dit artikel nu het gevoel dat ik ‘minder’ goed bezig ben dan jij.
Vind deze site zo fijn dat iedereen die houdt van groen en duurzaam hier leuke artikelen en tips kan krijgen, en info over vegan eten (wat ik superinteressant vind). Dat je je groene zelf kan zijn, zonder gezeur van welk etiketje je op jezelf plakt en dat je niet bekritiseerd wordt door anderen over wat je wel en niet eet maar naar eigen overtuiging handelt.
Daarom schrijf ik ook dat je er natuurlijk ook voor kunt kiezen om jezelf helemaal geen label op te plakken. Dat dat misschien makkelijker is, of minder verwarrend voor je omgeving. Ik schrijf dit soort stukken altijd uit eigen ervaring. Als vegan met een bepaalde naamsbekendheid heb ik de afgelopen jaren veel over me heen gekregen en ja, dat heeft iets met mij gedaan. Het heeft voor met mij gedaan dat ik voor mezelf wilde weten: wat wil ik nu eigenlijk? Ik kan niet een documentaire over dierenleed kijken, de hele avond jankend in bed liggen vanwege alle ellende die ik me zo aantrek, en dan de volgende dag toch een broodje geitenkaas bestellen, omdat ik daar toch heel veel behoefte aan heb. Dat voelde niet meer goed.
Ik schrijf daarom ook dat ik blij ben met iedereen die een groene keuze maakt. Of je nou vleeseter bent die af en toe vega eet, of veganist bent die af en toe, net als ik deed, een niet-vegan optie kiest, het is altijd goed als je iets bijdraagt. Volgens mij maken we dat met onze site juist heel erg duidelijk. (dit is precies waarom wij door veel vegans niet gewaardeerd worden, omdat we te ‘soepel’ zijn.) Ik heb jou, of iemand anders, nooit het gevoel willen geven dat je het minder goed dan ik. Ik heb namelijk van mezelf ook helemaal niet het gevoel dat ik het zo goed doe allemaal … kijk naar waar ik de afgelopen jaren mee heb ‘gedeald.’
Wat betreft het vlees en cheesecake vergelijken, en leren producten… ik heb boeken gelezen, documentaires gekeken, gepraat met mensen vn allerlei organisaties.. en ja, ik kan niet anders concluderen dan: alle vormen van dieren gebruiken voor ons gemak is even erg. Dat is niet per se mijn mening, dat is gewoon een feit. Sorry, mooier kan ik dat stukje echt niet voor je maken.
Dit is echt een lievelingsblog van mij, dus met alle respect, maar ik ben het er echt niet mee eens dat dit een feit Is. Hoe erg iets is hangt van je perspectief af, vindt je bijv het moraal het belangrijkste, het milieu, leven/dood, gezondheid van mensen etc. Dit is absoluut een mening, hoewel de mening wellicht op veel feiten en onderzoek is gebaseerd. Zelf vind ik vlees wel echt erger, zeker als de zuivel van een lokale boer is oid. Dat betekent niet dat ik de zuivelindustrie goedkeur, en daarom denk ik ook, mede dankzij jullie, steeds meer na over vegan opties. Maar dat maakt het voor mij geen feit.
Ik waardeer het wanneer jullie ook deze moeilijkere dingen en meningsverschillen niet uit de weg gaan! Als twijfels en ‘tegenargumenten’ over vegan niet geadresseerd worden kun je hier ook niet verder komen in je keuzes, dan blijft het sowieso een obstakel.
We gaan het ook niet uit de weg Judith, het is gewoon onze overtuiging. Kijk documentaires als Cowspiracy en Earthlings en je weet genoeg.
Kan ik hieruit opmaken dat je nu ‘nooit’ meer cheat? Aangezien je in de q&a van een paar maanden geleden zei dat dat nog wel eens het geval was?
Ja, dat kan je hier uit opmaken ;)
Het gaat er denk ik juist om dat als je ervoor kiest zelf een label te dragen (zoals vegan) dat je daar dan ook naar leeft. Als je dat niet doet, prima, maar noem jezelf dan niet zo. Ik noemde mezelf een tijd terug ergens ‘een vegan die wel ei eet’. Dat stuitte op veel kritiek. Ik snapte dat toen niet. Nu wel. Als je ei eet ben je geen vegan, punt. Overigens ben ik het niet eens met je dat cheesecake minder erg is qua dierenleed dan vlees. Tot 3 jaar terug deelde ik die visie, maar als je de waarheid achter de zuivelindustrie kent kun je niet anders dan concluderen dat het dierenleed daar even erg, of zelfs erger is.
Hey Groene Meisjes,
Dit is een artikel dat me heel erg geraakt heeft. Alvast bedankt om dit neer te schrijven, dus.
Ik probeer ook sinds ongeveer een jaar en half zo veel mogelijk vegan te leven. Bij mij is het honing die soms eens durft in (vooral verzorgingsproductjes) te sluipen. Ik merk ook dat veel mensen in mijn omgeving veganisme asocieren met starheid en veroordeeld worden. Gelukkig kan het ook anders. Jullie zijn keer op keer echt een inspiratie! :)
Misschien zou de wereld er een beetje mooier van worden als we minder in hokjes zouden denken en elkaar minder zouden veroordelen….
Dankjewel dat je ook over de “moeilijke dingen” schrijft en niet alleen het ideaalbeeld schetst!
Ik weet wel zeker dat de wereld er een stuk vriendelijker op zou worden.. maar helaas werkt het (nog) niet zo. Mensen hebben labels en hokjes keer op keer nodig om elkaar te kunnen begrijpen, lijkt wel. Vind ik ook jammer.
Zo goed geschreven en zo herkenbaar…Dankjewel!
Veroordelen doen we te vaak, te snel, ondoordacht en zo nu en dan kwetsend. Ook al ben ik 42 jaar veganist, ik besef elke dag dat deze leefwijze een luxeproduct is. Ooit vegetariërs of veganisten gespot in Afrika, Zuid-Oost Azië? Ik niet, alleen verschillende godsdientsen leggen daar de mensen verboden en geboden op wat betreft eten. Dierenleed is daar geen issue, wel de zorg om voedsel te krijgen om gewoon te kunnen leven.
Mijn ouders hadden de 2de wereldoorlog maar amper overleefd (concentratie- en werkkamp) en begrepen mijn keuze totaal niet. Zij zagen vegetarisme en veganisme als een decadent verschijnsel. Toen wilde ik dat als klein manneke (12 jaar) niet zien, vele jaren later moet ik bekennen dat zij een punt maakten. Decadent is natuurlijk overdreven maar het is in Nederland moglijk om als veganist, vegetariër te leven, honger is niet aan de orde. Geen survival of the fittest.
Elke bijdrage die een mens levert om het welzijn van dieren te verbeteren, hoe klein ook, is een druppel in het fontein van wijsheid waardoor deze uiteindelijk zal zijn gevuld.
Overigens mijn moeder gaf vele jaren later te kennen dat zij trots op mijn levenswijze was en vooral de striktheid die ik daarin had gehanteerd. Onder het motto, zoals zij mijn zussen altijd waarschuwde, je bent nooit een beetje zwanger. (m.a.w. je bent veganist of niet).
Dat verwoord je heel mooi Teo, ben het helemaal met je eens.
Mooi verhaal en het lijkt me dat inderdaad iedereen toch wel een moeilijke/lastige situaties kent die een andere levensstijl gaat ‘volgen’. Vind het wel knap dat je na zo’n schandaal toch weer zo open schrijft! Jammer dat mensen altijd (zo snel) (ver)oordelen, maarja dat zal altijd blijven. Als je in een overgangsperiode zit naar bijvoorbeeld vegan eten vind ik het wel logisch, dat je soms nog iets eet wat niet-vegan is. Dit artikel kunnen veel mensen laten lezen aan ‘hokjesdenkers’.. misschien denken ze er de volgende keer dan anders over :) .
Wordt altijd zo blij van jou artikelen. Heel heftig dat je werd vergeleken met een moordenaar! Respect voor elkaar is zo belangrijk. Fijn dat je je zo goed voelt bij je vegan levensstijl. Heerlijk hoe jij altijd eerlijk en oprecht schrijft en je kwetsbaar durft op te stellen.
Als ik mezelf in een hokje zou ‘moeten’ plaatsen zou dat een hokje van een flexitariër zijn. Waar ik dan natuurlijk ook commentaar op krijg, maar eerlijk gezegd kan ik daar vrij goed mee omgaan.
.
Hai Groene meisjes,
Erg inspirerend artikel! Ik ben nu vanaf 2015: 80 % Vegetarier en 20 % eet ik veganistisch dankzij jullie! Dit om in begin medische redenen er klopte van alles niet met mijn darmen. Ziekenhuis in en uit. Heb altijd darmen gehad die heel allert reageren op wat ik in mijn mond stop. Ik dacht in het begin van het jaar ik ga het anders doen! Ik eet geen vlees, geen vis, geen gelatine, en producten waar dierlijke dingen inzitten schrap ik ook. Door jullie ben ik eens wat meer gaan experimenteren met de vegan keuken. En ik moet zeggen, I <3 it!!
Het gaat me prima af mis het niet zelfs niet op momenten dat we bijv. feestje hebben of etentje. Ik weet zeker dat er een moment komt in mijn leven dat ik over ga naar vegan. En, mijn darmen die zijn nog NOOIT ZO relaxt geweest!
Aangezien dat ik ook een enorme dierenvriend ben, ben ik afgelopen maand eens meer gaan verdiepen op die docu's die jullie dus wel eens in artikelen hebben beschreven. Earthlings…. ja wat zal ik zeggen, (huilen, misselijk, overgeef neigingen, en schreeuwen tegenlijk) Ik ga die anderen zeker ook nog kijken! Maar goed eerst bijkomen van earthlings Jeetje mina!
Ik wil jullie bedanken, jullie zijn echte inspiratiebronnen voor mij geworden, zoals ik al vaker zeg, mijn groene heldinnen hahahaha! En ik kan daarom haast bijna niet wachten op jullie BOEK!
Dikke X Yvon
Wat een lief bericht Yvon, dankjewel!
Wauw, heel inspirerend artikel… Ben zelf ook al jaren aan het schommelen tussen vegetariër (die na 15 jaar vega ineens af en toe een kroketje naar binnen schuift en in het buitenland wel eens kip of hamburger heet gewoon omdat ik niks anders kan vinden… ) grenzen verschuiven gewoon nogal eens en niemand behalve jij kan daarover oordelen, toch? Ik zou op mezelf vegan proberen maar nu bij m’n ouders heeft dat geen zin.
Ik ken dat artikel nog als van gisteren wat je schreef over je cheesecake craving en ik vond het juist heerlijk zo’n open en eerlijk artikel. En stiekem had ik gehoopt dat je gewoon dat artikel weer op precies dezelfde wijze zou schrijven als dat je hebt gedaan. Je bent niemand iets verschuldigd en je hoeft ook helemaal geen verantwoording af te leggen aan iemand. Het is jou leven, jou beslissingen, jij bent ook maar een mens! Dat anderen zulke hoge verwachtingen hebben van iemand die zich uitspreekt als vegan is zijn/haar ‘probleem’. En iemand die zo bewust bezig is met eten en het zo goed voor heeft met de natuur en het milieu heeft in mijn ogen al zoveel goede dingen gedaan. Dus wat maakt het uit, als jij zin hebt in geitenkaas of cheesecake dan geniet je daar lekker van! Iemand anders moet je daar geen schuldgevoel over geven en jijzelf ook niet. Ik vind jullie enorm inspirerend en ga vooral door met deze geweldige blog jullie zijn een voorbeeld voor velen!
Dat is lief van je, maar wat denk ik toch wel mijn moraal van het verhaal is, is dat ik geen behoefte meer heb aan die geitenkaas en aan die cheesecake. Die eet ik niet meer omdat ik bang ben voor reacties of wat dan ook, maar omdat ik er nu 100% van overtuigd ben dat ik veganist wil zijn. Snap je? Dat is iets vanuit mezelf, niet vanuit externe partijen.
Dank jewel voor je mooie eerlijke stukje! Ik ben zelf al ruim 10 jaar vegetarisch maar sinds kort aan het uitproberen of ik ook echt ‘vegan’ kan leven. Mijn man, met wie ik al 17 jaar samen ben, is een echte carnivoor en drinkt zeker 4 liter melk per week(!) Natuurlijk hebben we hier wel discussies over thuis maar ik denk dat wederzijds respect en bewustwording de belangrijkste sleutelwoorden zijn. Ik wil hem niet ‘bekeren’ of een betweter zijn maar we vinden beiden dat je iedereen in zijn/haar waarde moet laten, wat diegene zijn levensstijl ook is. Ik vind het juist mooi als mensen zich bewust worden van vegan eten en de vreselijke voedselindustrie en laten we dit juist delen met elkaar om elkaar aan te moedigen in plaats van elkaar af te kraken! Dus ga vooral zo door met dit soort artikels schrijven en je mag altijd op mijn schouder uithuilen. ;-)
Ik heb met mijn vriend hetzelfde. Wij gingen samen steeds wat minder vlees eten en naar alleen scharrel naar alleen biologisch. Ik ben toen uiteindelijk gestopt met vlees eten maar hij niet. Nu eet ik ondertussen zo’n 80% van de tijd vegan en mijn vriend dus niet. Ik laat hem in zijn waarde daarin en doe gewoon voor hem boodschappen of maak zijn eten klaar. Geregeld stelt hij vragen over vegan dingen en proeft de dingen die ik eet en drink. Ondertussen gebruikt hij geen melk meer en eet hij de helft minder kaas. Deze maand doet hij door de week vegan eten en dat is voor hem en het feit dat hij maar weinig groenten en fruit lekker vind behoorlijk moelijk maar hij doet het toch. Dat waardeer ik enorm en ben ik ook trots op hem voor het feit dat hij het probeert. Ik ben het helemaal eens met het feit dat wederzijds respect en bewustwording van groot belang zijn. Niet alleen in je relatie maar ook naar vrienden/familie/collegas. Ieder moet voor zich zelf de keuzes maken waarbij hij of zij zich goed voelt.
Ik moet gewoon even reageren. Ik ben sinds mijn 14e vegetarisch na sinds mijn 13e -14e jaar af en toe vis te hebben gegeten. Ik ben nu zo’n negen jaar echt vegetarisch en drink geen melk, gebruik sojaboter maar eet wel vrije uitloop eieren en honing. Een lijst die er eigenlijk niet toe doet maar misschien wel handig voor het begrijpen van mijn standpunt. Voor mij is het een discipline waar ik veel energie van krijg omdat ik bewust keuzes maak. Ik sport ontzettend veel en ook veel extreme sporten en merk soms dat ik niet altijd “zin” heb in het gesprek van waarom ik vegetarisch eet en bij sommige mensen gewoon zeg dat ik voor een bepaald product ga omdat er veel eiwitten inzitten. Dit is misschien ook “lui” maar net als mijn geloofsovertuiging en ontwikkeling in het leven vind ik het eigenlijk vooral een privé kwestie. Ik heb nooit echt “zin” om mensen te overtuigen waarom ik zo leef maar vaak willen ze het weten omdat ik er kennelijk zo gelukkig uitzie (hahaha). Fysiek gezien vind ik dat ik een mooier lichaam heb dan de victoria secret angels (ik ben veel behalve bescheiden) en mentaal voel ik mij ook heel sterk door naast veel te sporten ook ontzettend bezig te zijn met gevarieerd en gezond te eten. Geen dieren eten is iets moois, en ik waardeer het ook zeer dat in orthodox christelijke geloven en landen als ethiopie uit waardering, woensdag en vrijdag gevast wordt en men zich onthoudt van vlees. Het belangrijkste vind ik dat je mensen eigen keuzes laat maken, je kan alleen de wereld dicht om je heen stukje bij stukje verbeteren. Ik heb respect dat je zo dit zo openlijk deelt en begrijp je ook, zelf ken ik een persoon die zegt dat ze vegetarisch is maar wel foto’s deelt dat ze krab aan het opeten is. Dan krab ik mij wel achter de oren maar die discussie kan je niet winnen. Mensen ontwikkelen zich in hun eigen tempo en ik vind het ‘geen dieren eten’ een bewijs van vergaand kunnen denken over de gevolgen van zelfs de kleinste dingen die je doet. Het was voor mij ook wel een ding om te stoppen met melkproducten maar gelukkig was daar amandelmelk. Wanneer iemand zich zou gaan bemoeien met dat ik wel eieren eet of honing gebruik zou ik diegene uitdagen voor een potje boksen want het gaat ze helemaal niks aan ;)
Fijn om te lezen dat je nooit alleen bent in zulk soort dingen! Ik eet nu sinds januari vegan. De sociale druk om bijvoorbeeld taart te eten op een verjaardag heb ik nog niet moeilijk gevonden om te weerstaan, maar waar ik het nog wel lastig mee heb ik uit eten gaan.
Waar het mogelijk is “maak ik “gerechten vegan door bijvoorbeeld te vragen of de kaas weggelaten kan worden. In veel gevallen kan dit, maar het gebeurd mij ook regelmatig dat ik ergens ga eten en dierlijke producten zo in de vegetarische gerechten zit verwikkeld dat het er niet uit gehaald kan worden (paprika roomsoep, pasta met champignonnen roomsaus etc). En als dat alle keus is die je hebt… ja, wat doe je dan? Tot nu toe heb ik altijd de beste optie genomen die er dan is, maar ik kan mij goed voorstellen dat ik hier in de toekomst anders over ga denken.
Nu ben ik ook niet het type om een compleet gezelschap te verplichten in een restaurant te gaan eten waar ik een vegan gerecht kan bestellen. Gelukkig krijg ik veel support vanuit mijn omgeving en wordt er veel rekening met mij gehouden, maar ergens zit een grens, zeg maar. In een vegan restaurant eten is voor velen een keer leuk, spannend en verrassend, maar daarna willen ze liever gewoon ergens eten waar je vlees kan krijgen en zit ik met de gebakken peren.
Hoe hebben jullie dit in het begin aangepakt? En is dat in de loop der jaren veranderd?
Ik eet praktisch nooit in een veganistisch restaurant. Ik zoek altijd restaurants waar ze vegan opties hebben of iets voor me kunnen maken. Want inderdaad, niet iedereen heeft altijd zin om met jou mee te gaan naar ‘zo’n vegan toko.’
Ik hou helemaal niet van labels en geef dus ook geen labels aan mezelf. En van hokjes word ik claustrofobisch ;)
Ik zeg ik eet geen vlees of vis en probeer zo veel mogelijk vegan te eten(70/80%). Als ik wel ei eet is dit biologisch (bijvoorbeeld eieren van de kippen van mijn schoonfamilie) en alleen biologische en vegetarische kaas. Daar voel ik mezelf oprecht prima bij. Daarnaast eet ik tegenwoordig ook steeds vaker rauw, wat soms wel en soms niet zo goed bevalt. Vrienden en familie snappen dat gelukkig en vragen van te voren altijd gewoon even eet je dit wel of niet?
Producten die op dieren getest werden koop ik al bijna de helft van mijn leven niet ook al at ik een lange tijd nog wel vlees en droeg ook nog leer. Dierentesten zag ik heel jong als fout en niet nodig maar vlees en leer zag ik als een natuurlijk(er) iets. Ondertussen koop ik geen leren producten meer en daar voel ik me oprecht beter bij. Alhoewel ik een product dat gemaakt zou zijn van een dier dat een mooi leven heeft gehad en dat natuuurlijk is gestorven absoluut niet erg zou vinden. Hoe mooi is het dat het dier zelfs na zijn leven nog een nut heeft? Net zoals mensen die na hun dood orgaan donor zijn of zich aan de wetenschap schenken.
Het “lastige” is wel dat het zich steeds verder blijft uitbreiden. Zo had ik het pas dat ik thuis wat dingen wilde schilderen en dan moet je verfkwasten kopen, de meeste daarvan zijn met dierenharen die niet op diervriendelijke manier geworfen zijn. Dan kan je syntetische kopen maar sommige kwasten met sommige verf werken niet zo goed samen wat doe je dan? In zo’n geval moet je de ruimte voor jezelf hebben om een keus te kunnen maken en niet vast te zitten in het hokje dat jij en andere gecreëerd hebben. In dat geval was mijn keus om te proberen het met een roller af te maken en te accepteren dat het schilderwerk van de vensterbanken er niet zo netjes uit ziet. Tja het zij zo.
Het is voor jezelf allemaal al lastig genoeg om te beslissen wat je wel en niet wil, laat staan dat je ook nog de meningen van alle mensen om je heen (ook degene die je niet eens kent) moet mee nemen in je overwegingen!
Ik zeg bravo voor een ieder hier die bewust zijn of haar leven leidt en de tijd en moeite neemt om dingen te overdenken. Of dat nou in houdt dat je wel vlees eet, alleen biologisch eet of alleen maar rauw uit je eigen moestuin. Jij doet jij en ik doe ik.
Hey Merel,
wat een mooi stuk. Voor mij komt het net op het juiste moment. Ik heb jaren geleden bewust de keuze gemaakt minder vlees en vis te eten, tot op een punt waarbij ik besloot volledig vega te worden. Dat lukte wel, alleen heb ik er nooit 100% voldoening van gehad. Ik heb dat een tijdje volgehouden, maar heb dan na anderhalf jaar toch eens toegegeven aan een craving. Die ‘ene uitzondering’ werden er een paar en als ik nu terugblik, dan besef ik dat het al geen uitzonderingen meer zijn. Toen ik nog gewoon een ‘alleseter’ was, heb ik eigenlijk nooit van vega vrienden opmerkingen of commentaar gekregen. Tot op het moment dat ik na die vega periode dus terug eens vlees of vis at. Ik grapte dan wel eens dat ik een ‘vergeetariër’ was, om het minder pijnlijk te maken. Maar ik zag de grijnzen en de rollende ogen, dus ik snap heel goed dat jij je ook slecht hebt gevoeld omdat je omgeving je keuzes afkeurde. Ik vraag me nog steeds af waarom er in godsnaam zo lelijk gedaan moet worden als je even over je grenzen gaat. We zijn toch allemaal op zoek (naar eender wat) en grenzen aftasten hoort daarbij. Ik heb het er dan ook moeilijk mee dat sommige mensen zich als vega een soort heiligenstatus aanmeten (in mijn omgeving dan toch), terwijl er over vega ook veel te zeggen valt (zoals de cheesecake en de biefstuk dus). Voor mezelf probeer ik die nare ervaringen achter mij te laten en ik ben nu heel hard op zoek naar wie of wat ik precies wil zijn en wil bereiken. Los van wat anderen ervan willen denken. Ik wil graag vegan proberen, om te zien wat het met me doet en hoe ik me erbij voel, waar het me brengt. Alleen zal ik het voor mezelf houden, om opnieuw rollende ogen te vermijden wanneer het niet meteen lukt. Ik denk ook dat als ik het stilhoud, dat ik het dan echt voor mezelf doe en dat voelt juister aan. Jouw artikel komt voor mij net op tijd, het toont me dat die struggle heel normaal en menselijk is en vooral tijd nodig heeft. Het geeft me vooral dat laatste stukje extra moed om vegan een kans te geven!
Heel erg bedankt om dit te delen en veel liefs!
Ik snap je helemaal. Heel herkenbaar allemaal. Ik denk dat het inderdaad belangrijk is om het voor jezelf te doen en het misschien even voor jezelf te houden. Zo heb ik in januari nog een video opgenomen waarin ik ‘toegaf’ dat ik wel eens iets niet-vegans at. Heel snel daarna kwam ik voor mezelf tot de conclusie dat ik dat niet meer wilde en inmiddels eet ik al een paar maanden 100% veganistisch. Maar dat ben ik niet meteen van de daken gaan schreeuwen. Ik heb het eerst een paar maanden aangekeken en gewacht tot het goed genoeg voelde. Veel succes!
Jeetje wat een inspirerend verhaal vertel je. Erg knap dat je zo openhartig bent en uitleg geeft hoe jij tot je keuzes bent gekomen. Heel leerzaam!
dit artikel is 1 van de redenen waarom ik jullie blog volg. Het voelde voor mij als pescotarier altijd alsof ik het inderdaad maar half doe. Ik ben pescotarier sinds ik 7 ben. Maar mijn ouders vonden vegetarisme eng en waren bang dat ik tekorten op zou bouwen dus stonden ze erop dat ik wel vis at. Dat is eigenlijk nooit veranderd.
Ik ben samen met een man die wel vlees eet, albeit op een verantwoordelijke manier door mij maar het helemaal loslaten doet hij niet. wij worstelen nu ook met wat we ons kind gaan leren. Mijn man wil niet dat ik volledig stop met vis omdat hij bang is nooit meer met me uit eten te kunnen of dezelfde gerechten te kunnen eten. Tot nu toe heb ik nog niet de tijd en research erin gestopt om hem op andere gedachten te brengen. Maar het blijft lastig. Ik wil ons kind eigenlijk gewoon geen vlees geven maar mijn man wil dat het zelf kan kiezen . Ik ben benieuwd of er meer ouders zijn die hiermee worstelen.
Wat dierproefvrije make up en kleding betreft ben ik een jaar geleden begonnen met het maken van de overstap. Ik doe mijn oude kleding niet weg, maar vervang ze door diervriendelijke alternatieven . Hetzelfde doe ik met make up: ik maak op wat ik heb maar als er iets op is vervang ik het voor een diervriendelijk alternatief.
Het blijft echter lastig.
Misschien moeten we onszelf en anderen niet in hokjes plaatsen en gewoon proberen een zo goed mogelijk mens te zijn?
“Vegetarier”, “vegan”, “plantaardig-eter”, noem het maar op…..het maakt mij oprecht niets uit, als je maar je best doet om na te denken waarom je ergens voor kiest.
Mooi stuk Merel!
Mooi geschreven..heel puur jouw verhaal. Ik vind je ook voor niet-vegans inspirerend hoor!
Dat is fijn om te horen, thanks!
Mooi verhaal! Hebben jullie nog tips voor vegan schoenen zaken of internetsites? De esprit sneakers waar jullie over hebben geschreven heb ik al gekocht ;-)
Het merk Melissa is wel tof! Vegan sandalen. En Jonny’s Vegan. Ook Dr Martens heeft vegan schoenen!
Ik ben echt blij dat er eens zo’n artikel komt. Ik vind dat mede-vegetariërs of mede-veganisten soms ongelooflijk hard kunnen zijn. Ik vind persoonlijk dat iedereen zijn eigen grens stelt en iedereen die zelfs maar 1 keer per week (al dan niet bewust) veggie of vegan eet, toegejuicht moet worden. Dat je als fulltime vegetariër geen vis eet, dat vind ik normaal. Een vis is een dier. Maar waar ligt de grens… is een mossel een dier? Een garnaal? Wat is een dier? Alles met een centraal zenuwstelsel? (voor alle duidelijkheid ik eet geen mosselen en ook geen garnalen) Maar ben je nog een vegetariër als je kaas eet dat dierlijk gestremd is? Persoonlijk vind ik van wel omdat je het enkel met zekerheid weet als je kaas koopt in de supermarkt, eet je kaas bij vrienden of op restaurant dan weet je het niet altijd zeker (tenzij je het vraagt maar geef toe niet elke vegetariër vraagt dit na). Voor vele vegetariërs of veganisten zullen dit geen echte vegetariërs zijn.
Ik wil ook terug veganist worden, maar het zal inderdaad ook met kleine stapjes zijn. De vorige keer heb ik het niet volgehouden omdat we vaak naar een feest moesten of gaan eten bij vrienden en familie. Zelfs na duidelijk uitleggen wat je wel en niet eet… dan nog was er wel iets bij dat niet 100% vegan was. En ik hield enorm van zoet, waardoor ik niet kon volhouden want als je ergens bent en je mag niks eten van koekjes of gebak dan is het niet altijd makkelijk. Maar ik eet nu bijna 1 jaar suikervrij dus daarover kan ik niet meer struikelen :)
Wat goed. Ik moet zeggen dat ik het makkelijker vind om 100% vegan te zijn, dan toen ik vegetariër was en ook later toen ik ‘halfbakken vegan’ was ;) Immers, er is zoveel waar je om moet denken. Zoals je bijvoorbeeld aangeeft : stremsel, maar ook gelatine.. Ik weet dat er veel vega’s zijn die hier niet zo strikt mee omgaan. Voor mij voelde dat allemaal niet goed meer. Ik vind het prettiger om voor mezelf te weten: ik eet 100% vegan en daar blijft het bij. Zoals iemand hierboven ook zegt: “je bent ook niet een beetje zwanger.”
Mooie blog Merel! Voor mij ook erg helpend. Ik eet al heel lang vegetarisch en dat gaat me prima af. Vanwege het dierenleed zou ik diep vanbinnen ook wel veganistisch willen eten, maar vanwege mijn eetstoornisverleden weet ik dat dat niet verstandig is. Ik ken mezelf daar inmiddels goed genoeg voor. Tegelijkertijd voel ik me soms schuldig, niets staat me nu in de weg om veganistisch te eten maar toch doe ik het niet. Je blog helpt me wel om dat schuldgevoel wat weg te nemen, dankjewel.
Liefs
Er staat je dus wel iets in de weg: je verleden met eetstoornissen. Dat mag je jezelf niet kwalijk nemen! Je doet wat je kunt San, dat doen we allemaal!
Hi Merel, bedankt voor het delen van je verhaal. Ik wil graag met jou delen dat ik mede dankzij jullie blog eerst flexitariër ben geworden, en een maand of vier geleden gewoon “vergat” om maaltijden met vlees of vis te bereiden. Ik ben eigenlijk op een natuurlijke manier vegetariër geworden (de exacte datum kan ik dus ook niet noemen), maar zeg overigens liever gewoon dat ik geen vlees of vis eet. Ik vind onder andere het wel/geen-leer-dilemma momenteel lastig en denk daarbij vaker aan mezelf dan aan het dier. Ik weet nog niet goed hoe ik hier mee om wil gaan. Juist daarom is het prettig om over jouw strubbelingen te lezen. Het zou heel ontmoedigend zijn om als lezer te denken dat jullie van het ene op het andere moment vegan zijn geworden en daarbij geen hobbels op de weg tegenkwamen. Dus ja, je blogs zijn in elk geval voor mij een inspiratie om te ontdekken hoe ik mijn bijdrage aan een betere/groenere wereld kan vormgeven. Een pluim voor De Groene Meisjes! :-)
Wat cool om te horen Sharina! thanks!!
Ik had een hele reactie getypt en toen drukte ik op het verkeerde knopje. Story of my life, haha.
In ieder geval.. Anno 2015 leven we in een samenleving waar een ieder kan instaan voor zijn/haar eigen keuze. Het verantwoorden van een keuze, begint en eindigt altijd bij jezelf. Niemand anders!
Ik heb geen geloof of overtuiging waarop ik mijn eetpatroon baseer. Ik eet gewoon wat ik graag wil eten. De mens is voor mij een dieren- en planteneter en in mijn opinie heeft het geen zin om ons anders voor te doen dan we zijn. De mens met al zijn technologie en wetenschap, faalt echter steeds meer om karakteriserend met alles om ons heen om te gaan: humaan.
Humaniteit en de consumptiemaatschappij; als in dierenleed verkleinen, minder vlees consumeren, meer lokale producten eten in plaats van overgevlogen vruchten en groenten, minder onnodig medicatie slikken en minder cosmetica en verzorgingsproducten gebruiken waarin dierlijke resten zijn verwerkt of door merken op bijzonder pijnlijke wijze zijn getest op dieren consumeren etc., zijn daarin enorm goede stappen.
Ik ben geen wereldverbeteraar, ik ben het ook niet van plan om te zijn. Ik eet gewoon vis, vlees, gebruik niet-natuurlijke producten enzovoorts. Wat ik wel ben: ik ben met goede redenen te overtuigen me aan te passen of ieder geval me proberen aan te passen aan de geloven en overtuigingen van mensen om me heen. Zo ook hier. Ik geniet van jullie blog, kijk inmiddels om de recepten heen en verheug me steeds meer op opiniestukken. Ik eet al weinig vlees (want het doet me niet zoveel) en sinds jullie blog koop ik steeds meer natuurlijke huidverzorging. Waarom: omdat het goed is voor mezelf. Als je goed bent voor jezelf, kun je in een klap ook beter zijn voor je omgeving. Letterlijk en figuurlijk.
En wat betreft die 18-jarigen die nu al vegan zijn. Ik moet je eerlijk zeggen, ik lees liever jouw blog over waarom je vegan bent geworden en hoe je dat blijft, dan dat ik me liever gedachten maak of meisjes en jongens op die leeftijd wel eigenlijk al vanuit volle verstand en overtuiging weten waarom ze vegan eten en leven, of dat ze niet eerder de mode volgen.
In die zin is het voor mij wel belangrijk om te weten waarom iemand voor een dergelijke levensstijl kiest. Want zoals je zelf zegt: uiteindelijk gaat het om duurzaamheid :).
Als iedereen in de wereld zich richt op lokale problematiek, dan komen we als maatschappij in je eigen buurt, land en de wereld als geheel een heel stuk verder.
Dat heb je heel mooi gezegd!
Wederom een mooi artikel, een stuk dat me weer aan het denken heeft gezet.
Ik leef nu al bijna 10 jaar vegetarisch en deels veganistisch. Zoals je al beschreef is de overgang naar helemaal veganistisch voor mij ook moeilijk. Eén van de struggles die ik heb is het eten van eieren.
Ik ben op het platteland opgegroeid met een supergrote tuin, zolang als ik me kan herinneren hebben we al kippen. Deze kipjes hebben ontzettend veel ruimte en worden met liefde verzorgd. En ja, als er eieren zijn eet ik deze op.
Aan de ene kant vind ik het van mezelf verkeerd dat ik deze eieren eet, want als ik vegan wil leven hoor ik dit niet te eten. Maar aan de andere kant weet ik honderd procent zeker dat de eieren van kippen komen die heel goed behandeld worden. Nu ben ik heel benieuwd: hoe denken jullie hierover, is het oké om deze eieren te eten?
Tsja, wat heb ik daar voor mening over? Kijk, natuurlijk heb ik liever dat iemand eieren van kippen uit eigen tuin eet, dan eieren van kippen uit een legbatterij. Voor mij is het meer de kwestie: waarom zou ik ei willen eten? Ik heb het niet nodig, ik mis het al jaren niet meer, dus waarom zou ik een dierlijk product willen gebruiken? (toen ik ooit hoorde dat je de menstruatie van een kip eet als je een ei eet, had ik genoeg gehad ;))
Wat een fijn en duidelijk artikel! Soms lijkt het dat je als ‘beginnend’ vegan of vega in transitie (of van carnivoor naar vegan) het nooit goed genoeg kan doen door de vegan community op internet. Het is alles of niets. En oje als je jezelf het label vegan geeft, maar nog wel een oude leren tas hebt..Ik vind dit soms wel heel erg moeilijk. Ik ben niet officieel ‘vegan’, omdat ik heel af en toe wel iets eet wat niet vegan is. Als oma speciaal nasi maakt voor mij zonder vlees, maar er een eitje van de boer om de hoek heeft ingedaan, dan weiger ik dit (nog) niet. Maar in restaurant geef ik wel aan dat ik vegan wil eten, uit angst een heel menu met eieren en geitenkaas te krijgen. Ik zit duidelijk nog in de fase waarin ik wel wíl, maar waarin ik de logistiek nogal lastig vind. Dit artikel maakt het duidelijk dat het niet in één keer perfect hoeft te zijn. Alles was ik doe is al ‘beter’ dan eerst. En jullie blijven ook een grote inspiratie en motivatie om niet op te geven! Thanks meiden!
Heel herkenbaar Lotte! Volg je eigen pad en tempo en dan valt alles op z’n plek!
Goed artikel! Ik ben er vooral van dat je moet doen waar je jezelf goed bij voelt. Labeltjes plakken is soms tricky, dan wil men je daar ook meteen weer aan houden, zeker als je een “misstap” maakt. Ik vind dat zo bekrompen. Aan de andere kant ben ik ook wel van de labels hoor, het maakt het duidelijk. En ik kan me ook irriteren als iemand zegt vegetarier te zijn maar wel vis te eten. Zelf ben ik een levenslange vegetarier die af en toe vegan eet.. ach ja, zolang het voor mezelf maar duidelijk is :-)
Same here. Ik had laatst ook een artikel over waarom ik geen alcohol drink. Dat is ook een label, maar het is ook handig, want duidelijk. Maar wanneer je jezelf zo’n label geeft, zijn er altijd mensen die wachten op het moment dat ze je kunnen betrappen op een ‘overtreding.’ Dat is ook in de vegan scene zo. Die mensen noemen we ‘de Vegan Police.’ ;)
Grappig, ik vind mezelf best ‘groen’, omdat ik heel bewust omga met milieu etc. Maar het zou nooit in me opkomen om veganistisch te gaan eten, omdat ik dat zo onnatuurlijk vind (we zijn geen planteneters). Iedereen ziet het toch weer op zijn eigen manier denk ik. Het is net hoe fanatiek je er zelf mee bent. Wel wat vervelend als je lezers fanatieker zijn dan jij ;-) Maar uiteindelijk ben je natuurlijk niemand verantwoording schuldig. Vind ik.
Ik vind dat je jezelf zeker wel “vegan” mocht noemen toen. Voor 99% vegan is vegan. Sommige mensen zien het te radicaal en zwart-wit.
hmm, toch snap ik die mensen wel. Zoals Teo hierboven ook zegt: “je bent ook niet een beetje zwanger.” Snap je? Zo wilde ik dit weekend een burger bestellen. Ik vroeg of ie veganistisch was. Toen zei het meisje: “Er zit een beetje ei in, maar verder is wel vegan.” Dan is de burger dus niet vegan. Snap je? Datzelfde gold ook voor mij. Doordat ik een leren tas droeg en af en toe wel geitenkaas (of andere niet-vegan) dingen at wanneer het mij beter uitkwam, of wanneer ik aan mijn ‘cravings’ wilde toegeven.. tsja, hoe vegan ben je dan?
Tof dat jullie hier zo eerlijk over schrijven! Het ‘zondigen’ blijft wel een lastig vraagstuk vind ik. Veganisme is natuurlijk een levensstijl waar je zelf voor hebt gekozen, en daarom is het ook helemaal je eigen keuze om af en toe af te wijken van die levensstijl.
Toch snap ik ook wel dat mensen in je omgeving het verwarrend/vervelend vinden om te horen dat je weleens zondigt. Ik heb weleens meegemaakt dat ik veel moeite had om een vegan menu voor een vriendin op tafel te toveren, waarna ze op het terras cappuccino met koemelk bestelde. Toen had ik wel even moeite om dat als ‘haar keuze’ te respecteren.
Zelf heb ik sinds een paar jaar een glutenallergie. Ik denk dat het krijgen van zo’n allergie qua omslag in levensstijl wel redelijk is te vergelijken met de overstap naar een vegan dieet. Het kost me veel moeite om in restaurants iets te kunnen eten, en spontaan bij mensen blijven eten zit er meestal niet in. Met het grote verschil dat ik niet kan zondigen als ik daar zin in heb, omdat ik daar doodziek van word.
Die glutenallergie heeft me iets heel geks geleerd: als iets écht niet tot de mogelijkheden behoort, zoals het eten van gluten, heb ik zelden last van ‘cravings’ voor iets dat niet in mijn dieet past. Maar als ik mezelf opleg dat ik een maand geen chocola mag eten heb ik daar opeens wel heel erg veel moeite mee.
Daarom zie ik het toegeven aan die cravings wel een beetje als een gebrek aan wilskracht. Als je écht 100% achter je veganistische levensstijl staat kun je echt wel dat plakje kaas skippen. Nogmaals, je hoeft helemaal niet 100% vegan te leven als je dat liever niet wilt, maar wees dan wel eerlijk richting anderen. Als is het maar om het leven van de mensen die wél 100% vegan eten wat makkelijker te maken. Want hoe vaak ik nu niet dingen te horen krijg in de trant van ‘neem toch lekker een speltbroodje of een biertje joh, mijn zus heeft ook een glutenallergie en die eet dat gewoon zonder ziek te worden’. Nou, ik niet. Ik houd me namelijk wél aan mijn dieet en vind een biertje het niet waard om een week ziek te zijn.
Sorry, beetje lange reactie. Moraal van het verhaal: wees eerlijk naar anderen en, nog veel belangrijker, naar jezelf. Eet je weleens kaas? Noem je levensstijl dan ‘overwegend veganistisch’. Jij voelt je minder schuldig als je een keer iets dierlijks eet, en mensen in je omgeving snappen beter hoe je dieet in elkaar zit.
Ik snap je reactie heel goed. En zoals ik al schreef: een jaar of twee geleden (en zelfs een half jaar geleden,) zou ik hier anders op hebben gereageerd. Maar ik hoop dat je uit mijn verhaal nu begrijpt dat dit voor mij nu anders zit en ik dus inderdaad dt plakje kaas voor mezelf niet meer belangrijk vind?
Ik snap de reacties van andere vegans die zo reageren, maar snap ook jou verhaal. Ik was er zelf enkele jaren geleden niet klaar voor hoe graag ik het ook wou. Ik voelde mezelf toen slechter omdat het niet lukte ipv dat ik de energie er in stak om mezelf beter te maken. Ik heb die droom dan maar opgeborgen tot ik mentaal sterker was. Nu ben ik 2 jaar vegan en heb ik echt een lifestyle change doorgemaakt die anders nooit was gelukt! iedereen heeft zijn eigen vegan weg die ze moeten afeggen ;) xoxoxo
Door jullie heb ik vorig jaar eindelijk de knoop door gehakt en ben ik vegetarisch geworden. Ik wilde al een tijd dit worden maar twijfelde omdat ik dacht dat het lastig zou zijn met thuis (2 kinderen en een man die wel vlees willen eten). Achteraf alleen maar beren op de weg gezien. Ben blij dat jullie me geholpen hebben met de keuze. Of ik uiteindelijk vegan wordt weet ik nog niet. Misschien wel misschien niet.
Jullie zijn voor toen echt een inspiratie geweest (en nog steeds). Hopelijk wil een van mijn kinderen (of allebei) ook ooit vega of vegan worden.
Ga vooral door met jullie hele fijne blog.
Onlangs las ik een bericht van iemand die vond dat je als veganist geen relatie kon hebben met een niet-vegan. Volgens mij ben je dan alle normale verhoudingen uit het oog verloren! Zelf ben ik een flexitarier, en van mening dat alle kleine beetjes helpen. Ik snap alleen een ding niet: als ik een paar kippetjes in mijn tuin rond laat scharrelen, leggen die met alle plezier hun eitjes. Ik kan ze opeten of niet, dat zal die kippen een zorg zijn. Maar een echte veganist ‘mag’ dat niet. Dierenleed kan hier het argument niet zijn. Dus wat dan wel?
Wat leuk om dit nu te lezen… Heel actueel voor mij nu! Na zestien jaar vegetarisme ben ik de afgelopen maanden steeds meer dierlijke producten gaan mijden. Afgelopen week ben ik erachter gekomen dat ik al kamperend met vleeseters prima een vegan dieet vol kan houden. Ik zit nu pas op twee weken volledig vegan op mijn 100 paar dr. Martens na (mijn volgende probleem…) dus het is heel pril, maar ik moet er nu al niet meer aan denken dat er ei in mijn pasta zit (om maar een voorbeeld te noemen). Jullie blog heeft me zeker daarbij geholpen. Hartstikke bedankt!! <3 Het voelt heel goed!
Cool om te horen! en mocht je ooit weer toe zijn aan een nieuw paar dr Martens: ze hebben ook een vegan lijn! ;)
Wat een prachtig en eerlijk artikel, Merel!
Ik word zelf een beetje moe van alle hokjes waarin we onszelf en elkaar proberen te stoppen, en ben eigenlijk gewoon groot voorstander van doen wat goed voelt ;)
En ik denk ook, dat als een verandering toepassen wat langer duurt, deze verandering ook een stuk duurzamer is! Als ik radicaal keuzes neem zijn deze vaak niet van al te lange duur… helaas. Ik ben een groot voorstander van ergens je tijd voor nemen!
Als mensen drammen noem ik mezelf maar een vegetariër, want ik vind flexitariër de lading voor mij niet bepaald dekt.. eet al mijn levenlang geen vlees, maar eet misschien eens per maand een klein stukje vis als ik bij mijn ouders ben/een vega-onvriendelijk restaurant/gigantische craving heb (pescotariër snappen mensen vaak ook niet).
Ja, ik draag leer. Een leren jas 10 jaar dragen en onderhouden is in mijn geval duurzamer dan om het jaar een neppert aanschaffen.
Maar bovenal: ik heb hier vrede mee en ik weet dat ik op andere manieren ook mijn steentje bijdraag aan een wat vriendelijkere en groenere wereld. Je bewust zijn van je keuzes brengt ons allen weer een stapje dichterbij :)
En jullie inspireren! Dat wilde ik nog even kwijt.
Excuses voor het mogelijk onsamenhangende verhaal, maar jullie krijgen support uit vele hoeken! :D
Wow wat een goed en eerlijk stuk. Zelf ben ik al een tijd bezig met lezen over voeding en sinds een paar maanden jullie site ontdekt. Zuivel en kaas heb ik al jaren uit mijn voedingspatroon geschrapt, maar vlees en vis nog niet helemaal. De laatste tijd houdt het vegan eten mij erg bezig. Ik heb minder behoefte aan vlees en geniet van de vegan maaltijden. Het gaat mij steeds meer tegen staan op welke manier dat stukje vlees op ons bord komt. Ik vind het erg gaaf dat je zo eerlijk bent over jou ‘cheatmomentjes’ die je hebt gehad.
Het gekke is eigenlijk dat ik geen eieren, zuivel en kaas eet. Maar dus nog wel af en toe een stukje vlees (alleen van de biologische slager). Maar ik merk dat het stoppen met eten van vlees moeilijker is dan stoppen met de zuivel e.d. Hoe kan dit toch? Zeker op sociaal vlak en in restaurants vind ik het nog erg moeilijk. Zeker de blikken en vragen wanneer ik zeg dat ik dierlijke producten liever niet meer eet. Ik heb net veel reacties gelezen en kom daar hele herkenbare dingen in tegen. De opmerking ‘nee dank je, ik heb geen trek’ gebruik ik het meest. Ik kies stiekem dan toch voor de makkelijke weg, misschien ook wel omdat ik mezelf nog geen label heb gegeven en ik nog meer uit moet leggen. Binnenkort is er een familiefeest waar een bbq georganiseerd word en ik twijfel hoe ik daar mee om wil gaan. Het wordt denk zelf lekkere tempeh sate maken en meenemen. Ik doe waar ik me goed bij voel en in mijn tempo pas ik mijn voeding aan. Honing is agavesiroop geworden. En vlees word vervangen door extra groente en sla of soms een vleesvervanger. Heerlijk allemaal hoor!
Hebben jullie tips die het voor mij makkelijker maken om de stap richting vegan te zetten? Want eigenlijk eet ik grotendeels al plantaardig, maar dit zou ik toch nog meer willen. Ik merk wel dat deze ‘reis’ al even gaande is en dit niet in één nacht veranderd is.
Nu weet ik een hoop over voeding, maar ik lees ook reacties over cosmetica. Wat is vegan cosmetica? Wat is daar anders aan? Ik gebruik bijvoorbeeld natuurlijke kokos douchegel van de biowinkel. Wanneer weet ik of deze of al mijn andere producten en parfums met bijpassende bodycrèmes vegan zijn?
Jullie verhalen vind ik geweldig en inspireert mij enorm. Bedankt hiervoor! Het zorgt ervoor dat ik tot nu toe steeds meer plantaardig eet en ook wat leuke kookboeken heb besteld dankzij deze site.
Ga zo door please :)
Zo een interessant artikel! Ik zit zelf in een soort overgangsfase. Ik eet al bijna m’n hele leven vegetarisch (op m’n zevende had ik na de film Babe te hebben gezien besloten dat ik geen dieren wilde eten, hihi :))
Nu wil ik een stapje verder, eet minstens 50% vegan en geef mezelf dus een marge. Dierlijke. Producten koop ik te allen tijde biologisch en sinds een jaar heb ik gelatine geschrapt. Ik pas dus niet bepaald in een hokje. Maar weet je, die hokjes zijn voor mensen erg fijn omdat het hen duidelijkheid geeft en dan weten ze ook hoe en in hoeverre ze rekening met je kunnen houden. Ik denk dat het dat vooral is.
Trouwens, ik zou het heel leuk vinden als er meer artikelen zouden komen waarin onderdelen van een vegan lifestyle beargumenteerd worden. Zoals dat stuk over vis eten. Ik krijg zoveel vragen, en soms is het heel lastig om je vegan standpunt goed te verwoorden. Ik vind jou, Merel, daar erg sterk in!
Los van hokjes, is het vooral fijn voor de dieren als je ervoor kiest om ze niet te gebruiken. Er is één heel duidelijk argument voor veganisme: het niet bij willen dragen aan het gebruiken en doden van dieren. En daarmee niet bijdragen aan speciesime (discriminatie op basis van soort). Het is natuurlijk heel vreemd dat we ooit bedacht hebben dat koeien wel geslacht kunnen worden, maar katten niet bijvoorbeeld.
Mooi verwoord! En voor veel mensen herkenbaar denk ik. Ik ben zeker een jaar met veganisme in mijn hoofd bezig geweest, voor ik de knop kon omzetten en tegen mezelf zei: “probeer het gewoon, je hoeft geen contract te tekenen!” Pas later realiseerde ik me hoe krom het is dat ik nog zo lang kaas heb gegeten, terwijl ik wel beter wist.
Voor mijn gevoel begrijp ik nu pas waar veganisme over gaat. Het gaat niet zo zeer over het dierenleed wat vaak voorkomt in de dierenindustrie, maar om het gebruiken en doden op zich. Het onderscheid dat we maken tussen diersoorten. Waarom aaien we onze hond en eten we een varken? We willen allemaal vrij kunnen leven. <3
Je slaat de spijker op z’n kop. Dit is precies hoe ik het ook heb ervaren en nog steeds ervaar. Mooi!
:-) Super! Ik merk ook nu ik niet meer begin over de details van het gebruik (die toch verschillen van land tot land en zelfs van bedrijf tot bedrijf), dat ik het veel makkelijker vind om tot de essentie te komen én vaker op begrip kan rekenen. Moedig dat je dit met ons hebt gedeeld, we learn everyday. :-)
Goed bezig!
Bedankt voor weer een mooi inspirerend stuk. Sinds ik jullie site heb gevonden maak ik steeds meer vegan hapjes en eet ik voor mijzelf veel gezonder (met name de tussendoortjes en snaai waar ik altijd maar moeilijk af kan blijven). Ik voel me erg aangetrokken door de vega/ vegan lifestyle maar ben daar nog zeker niet voor 100% aan toe.
Zo worstel ik nog met goed/ slecht gedachten en oplossingen. Ik eet nu af en toe vlees, dit is ‘wildernisvlees’. Wij zetten (niet wij als in ik maar als in ons land, ons ‘natuur’ beleid) grote grazers in om natuurgebieden te begrazen. Deze dieren hebben naar mijn mening een goed leven, zo natuurlijk mogelijk, geen stallen, geen verplichtingen, zelf eten wat ze willen, natuurlijke voortplanting etc. Doordat deze dieren heel anders met een gebied omgaan kan een ‘cultuur’/ ‘natuur’ (hele andere discussie die ik nu even niet wil voeren) in stand gehouden worden of bevorderd worden. Maar hoe houden we zo’n populatie binnen de perken? Bijvoeren? Castreren/ steriliseren? of toch selectief de kudde ‘uitdunnen’ en het vlees dan maar verbruiken om verspilling tegen te gaan. Zoals ik er nu naar kijk is dit laatste geen slechte keuze, hoe denken jullie hierover?
Ander vlees wil ik niet meer eten omdat met het doel ‘productie’ is gefokt en gehouden. Maar ik ben er nog niet helemaal uit voor mijzelf. Hoe langer ik erover nadenk hoe moeilijker ik het vind om alles in te delen in goed en slecht. Ik bedenk steeds uitzonderingen waarin ik persoonlijk een andere keuze ‘beter’ of minder slecht vind.
Ik blijf jullie stukken lekker lezen en doe op mijn manier mijn best om steeds wat groener te leven en in ieder geval zo bewust en geïnformeerd mogelijk mijn keuzes te maken! Bedankt dus voor alle nuttige info, tips, links en ervaringen! Ga zo door!
Veel reacties! Mooi zo! There is a silent revolution going on; it’s called veganism…
Will M. Tuttle auteur van The World Peace Diet schrijft o.a. dat als onze enige motivatie voor het niet eten van dierlijk voedsel gebaseerd is op gezonder leven het verleidelijk kan zijn om zo nu en dan toch weer dierlijk voedsel te eten en het mogelijk is terug te vallen in oude gewoonten. Als deze motivatie gebaseerd is op compassion (mededogen) dan is dit uit diepe overtuiging en blijvende motivatie omdat je je dan realiseert dat je keuze directe gevolgen heeft voor anderen die kwetsbaar zijn.
Sherry F. Colb auteur van Mind if I Order the Cheeseburger?: And Other Questions People Ask Vegans beschrijft op rationele wijze dat de vleesindustrie gefundeerd is op vraag en aanbod en dat die industrie staat voor een collectieve ontkenning van animal-cruelty
‘…….authentically becoming a committed vegan can only be the result of a genuine spiritual breakthrough. This breakthrough is the fruit of ripening and effort; however, it is not the end but the beginning of further spiritual and moral development’. Will Tuttle
Zelf laat ik het liever aan anderen over mij als iets te benoemen. Als men er niet uitkomt kan ik meestal helpen door mijzelf een veganist en aanvullend een planteneter te noemen. Voor geïntereseerden is verdere uitleg over helemaal geen dierlijke producten eten soms zelfs onbegrijpelijk
Ik begrijp de reacties die je kreeg op dat ene beruchte artikel wel een beetje. Ik snap goed dat mensen vinden dat je je in dat geval niet vegan mag noemen. Maar toch vindt ik dat je je nergens voor hoeft te verontschuldigen. Mensen hebben recht op hun eigen mening, en hebben het recht om hun eigen normen en waarden te bepalen. Dat mensen misschien anders dachten over veganisme dan dat jij op dat moment deed, is absoluut acceptabel, maar dat ze daar vervolgens zo agressief en oordelend over waren, is in mijn ogen net zo erg als wanneer een christelijke een ander uit zou schelden of agressief behandelen omdat diegene homo is. Dat die christelijke zelf van mening is dat homoseksualiteit niet juist is, is oke, zolang het blijft bij een mening, en hij niet eist dat andere zich aan zijn normen houden. Niemand heeft het recht om te bepalen hoe andere zouden moeten leven.
Daarbij, is het in mijn ogen raar om erg zwart-witte regels aan labels te hangen, terwijl wij als mensen allemaal uit grijze gebieden bestaan. We zijn geen abstracte wezen. Overigens is het volgens de officiële definitie van veganisme het ook niet toegestaan om huisdieren te houden, en ik vermoed dat als we ons aan die regel gaan houden er plots een hele hoop die hard vegans ook geen vegans meer zouden zijn. Ikzelf ben van mening dat ik mijzelf veganist mag noemen, ook al eet ik ook bij uitzondering wel eens geitenkaas. Ik bepaal namelijk de regels in wie ik ben. Ik vind het dan ook geen probleem als iemand die wel vis eet zich vegetariër noemt (zo had ik vroeger bijvoorbeeld een vriendin die erg graag vegetariër wilde zijn, maar door haar moeder gedwongen werd om vis te eten. Beweer dan maar eens dat zij zichzelf geen vegetariër mag noemen). In mijn ogen is dat zijn eigen recht.
Ik vind dat je een heel goed punt maakt over hoe het voor het dier niet uit maakt of je vlees of kaas eet, maar uiteindelijk is het aan ieder de keuzen of dat doorslaggevend is. Ikzelf ben in eerste instantie veganist geworden voor mijn gezondheid, omdat ik geloof dat ik er beter aan toe zou zijn zonder (of in ieder geval een heel stuk minder) zuivel in mijn leven, en niet vanwege het dierenleed (hoewel het wel fijn is om te weten dat ik daar minder in bijdraag dan voorheen). Maar zoals ik dat zie, is het net zoals bij fastfood of suikers zo, dat het beter is om ze niet te eten, maar dat niet betekend dat het meteen ongezond is als je een keer een uitzondering maakt. En daarom noem ik mijzelf met trots een veganist, en dan kunnen mensen moord en brand schreeuwen, maar dat maakt niets uit. Wat uiteindelijk ben ik niet veganist voor de goedkeuring van anderen. Ik ben veganist voor mezelf
Ik vind het een typisch Nederlands, kleinburgerlijk kenmerk: op het moment dat iemand iets goeds probeert te doen, wordt er kritiek geleverd op wat hij/zij nog niet doet. Recycle je je afval? Wordt je erop gewezen dat je wel met het vliegtuig op vakantie gaat. Eet je vegetarisch? Dan zou je ook geen melk moeten drinken en als je durft te beweren vegan probeert te zijn wordt er naar je leren schoenen gewezen. En dat allemaal vaak door mensen die elke dag vlees eten, in hun auto stappen en elke zaterdag de winkels leeg shoppen. Laten we iemand aanmoedigen en vieren dat hij/zij stappen zet om de wereld beter te maken! Raak zelf geïnspireerd om het beter te doen (zoals jullie blog mij inspireert) en ga niet altijd op zoek naar wat er nog ontbreekt alleen als excuus om zelf niets te hoeven doen…
Heel mooi geschreven, Merel. Er zijn zo veel blogs die gaan over vegan/gezond/glutenvrij… en bij de meesten haak ik af omdat ik vind dat ze heel belerend en veroordelend overkomen, en doen alsof een leven met “andere” voeding heel de tijd rozengeur en maneschijn is. Maar bij jullie krijg ik nooit dat gevoel. Ik eet wel vlees en ik krijg op DGM nooit het gevoel dat ik hier niet welkom ben. Ook als het over je loop-updates gaat. Als het een keer niet zo goed gaat, dan zeg je dat ook gewoon. Zo krijg ik het gevoel dat ik bij jullie een échte kijk op jullie leven krijg, en niet alleen een instagram-door-een-roze-bril-kijk. Ik probeer ook zo eerlijk mogelijk te schrijven op mijn eigen blog, lezers mogen gerust weten als het eens een paar dagen minder goed gaat. En daar zijn jullie een voorbeeld voor mij.
Fijn artikel, en die reacties van de anderen vind ik ook heel interessant allemaal!
Ik eet dan wel vlees, maar ik kies steeds vaker voor de vegetarische variant.
Daar voel ik me steeds fijner bij.
Ik zou graag meer willen weten over het eten van honing.
Eet jij dit alleen vanwege dat de bijen er zijn om de mens te dienen in het geval van imkers, of zit hier meer achter?
Het is dus niet dat ik van plan ben te stoppen met honing op dit moment (maar wat niet is kan nog komen uiteraard), meer uit nieuwsgierigheid!
Mijn vader is imker. ik weet dan wel wat hij doet met zijn bijen, maar zou hier graag meer over willen weten.
[…] kappen met geitenkaas en cheesecake -daarover heb ik al vaker geschreven. (lees bijvoorbeeld dit en dit artikel) Ik heb er uiteindelijk drie jaar over gedaan om 100% veganistisch te gaan leven. Zou het […]
Ik blijf ervan schrikken hoe hard mensen kunnen zijn voor elkaar. Dat ze jou zo van streek hebben gemaakt terwijl je duidelijk goede intenties had en al heel hard op weg was in een diervriendelijke levensstijl. Ik vind het soms moeilijk om te zien hoe groen leven een soort wedstrijd aan het worden is. Als vegetariër en voorzichtig proberende vegan is mijn stijl verre van perfect. Maar ik doe m’n best en iedereen die z’n best doet is voor z’n eigen kunnen waarschijnlijk al goed bezig. Ik heb veel respect voor mensen die helemaal vegan zijn. Maar ik vind soms wel dat mensen daardoor het idee krijgen dat ze het recht hebben een ander af te kraken, zoals bij jou gebeurt is. Terwijl je op dat moment gewoon deed wat je op dat moment kon, en ik vind niet dat daar iets negatiefs over te zeggen valt. Sterker nog: ook al at je nu nog geitenkaas, dan was je alsnog een inspirerend topmens geweest. Omdat je altijd een positieve insteek weet te vinden in je stukken en – in tegenstelling tot sommige mensen – wel altijd respectvol blijft tegen mensen die het anders doen dan jijzelf. En dat is minstens zoveel waard als een ‘prefecte’ groene leefstijl.
Hi Merel!
Dank voor het delen van je verhaal:) Ik snap helemaal wat je bedoelt met de verwarring van ‘het label’ en vraag me ook vaak of labels het niet eigenlijk gewoon veel ingewikkelder maken. Maar ik zou niet zo hard zijn voor jezelf hoor:)! Wat je zegt, iedereen die al meer veganistisch eet is al super goed bezig en je hoeft jezelf natuurlijk niet af te straffen als je een keer iets met bijenwax koopt, kiest voor zo’n leren tas van dieren die een natuurlijke dood gestorven zijn of een keer cheesecake eet. Wel super bizar dat zoveel mensen dan zo onnadenked van allerlei reacties en kritiek op internet plaatsen, alsof ze zelf wel alles altijd perfect doen. Ik vind dat altijd erg jammer/heftig!
Ik noem mezelf meestal geen veganist, maar zeg dat ik plant based eet, puur ook om die labels en oordelen te omzeilen. Terwijl als het erop aan komt eet ik eigenlijk nooit iets dierlijks meer. Leer kocht ik al nooit omdat ik het duur vind en vind stinken en ik maak al mijn make-up/verzorgingsproducten zelf eigenlijk of kies voor helemaal natuurlijk, dus ook daarhoef niet zoveel te veranderen. Maar dat werkt voor iedereen anders en ook is het de vraag of je dat allemaal wilt, geen vlees en zuivel eten is namelijk al een superbelangrijke bijdrage (vind ik) en geeft je al een goed gevoel over jezelf. Dat moeten we wel blijven erkenenn:)! Liefs
Ik vind dit een heel mooi en eerlijk stuk, zelf heb ik ook een stuk geschreven over het vegan dogma. Ik heb namelijk gezien hoe lelijk mensen naar elkaar kunnen doen en zichzelf kunnen verheven boven niet vegans. Daar ben ik best wel een beetje van geschrokken, want daar sta ik zeker niet achter. Ik vind dat als je probeert je best te doen, dan ben je heel goed bezig. Je eerlijkheid hierover siert je.