Heb jij er wel eens voor jezelf over nagedacht of je (een) extravert of introvert bent? Of misschien ben je wel een ambivert – een combinatie van beiden? Ik ben absoluut dat laatste, maar neig meer naar de introverte kant dan naar de extraverte. Daar kijken mensen altijd heel erg van op bij mij, omdat ik best wel een outgoing en zéker niet verlegen type ben. Maar wat je aan de buitenwereld laat zien is niet altijd wat er in je binnenwereld speelt. Soms vind ik het ook wel eens lastig om te accepteren dat ik sterk introverte neigingen heb en dat het daardoor lijkt dat ik niet altijd mee kan komen met ‘iedereen.’ Met iedereen bedoel ik: de meer extraverte types. Toch begin ik het steeds meer te accepteren, houd ik meer rekening met mezelf en zie ik zelfs steeds meer de voordelen van introvert zijn. Het grootste voordeel? Dat ik vaak genoeg heb aan mezelf en mijn eigen gezelschap, of aan kleine, eenvoudige dingen.
Er zijn twee soorten mensen. Of misschien toch niet.
Een introvert keert sneller naar binnen, zoekt rust in zichzelf en in kalme dingen, houdt over het algemeen niet van (grote) groepen en is dikwijls een denker/dromer. Een extravert laat zichzelf gemakkelijk zien aan de buitenwereld, is graag ‘out there,’ houdt vaak van groepen, of kan daar in elk geval goed mee omgaan, en haalt energie uit de buitenwereld in plaats van uit een binnenwereld.
Een ambivert kan zich bijvoorbeeld prima redden in een groep en is ook niet verlegen, maar haalt wel meer energie uit het lezen van een boek dan uit een familieweekend. Of andersom: laadt op van het lezen van de krant in een stille ruimte, maar beleeft af en toe nóg meer plezier uit het bezoeken van een festival met een vriendengroep.
Veel mensen zijn niet honderd procent het één of het ander. Het lastige is dat mensen het over het algemeen sneller accepteren of waarderen als iemand extravert is dan wanneer iemand duidelijk een introvert type is. Zo wordt kinderen van kleins af aan al geleerd dat je je vooral moet durven laten zien aan de buitenwereld, dat je luid en verstaanbaar moet praten, dat je niet bang moet zijn om voor een groep te staan en dat je het leuk moet vinden om mee te gaan op kinderfeestjes of andere sociale aangelegenheden in groepen.
Kinderen die dit soort dingen niet leuk, oncomfortabel of misschien eng vinden, en bij wijze van spreken liever rustig met een kleurplaat aan de eettafel zitten, krijgen vaak te horen dat ze hier iets aan moeten veranderen. Ik heb genoeg ouders (van leerlingen, bijvoorbeeld) gekend die zich zorgen maakten over de ontwikkeling van hun kinderen omdat ze ‘zo rustig waren.’ Ik zou willen dat dit niet zo’n ding zou zijn. Immers: je kiest er niet voor om een introvert of een extravert te zijn en beiden zijn even veel waard. Beide types ‘werken’ gewoon anders, maar dat is oké. Mijn ervaring is dat introverte en extraverte kinderen erg goed kunnen samenwerken: de één doet het nadenkwerk, de andere het uitvoerende werk. Denk aan: de presentatie schrijven en de presentatie uitvoeren. Ieder heeft zijn talenten. Je kunt niet zeggen dat de één of de andere dapperder, slimmer, grappiger of liever is. Het heeft alleen iets te maken met de manieren waarop je oplaadt, waar je energie uithaalt, waar je plezier aan beleeft en hoe je het liefste communiceert.
Hoewel ik als kind van tijd tot tijd graag in de spotlights stond, bijvoorbeeld door aan toneel te doen, of in een koor te zingen, weet ik dat ik altijd meer energie heb gehaald uit kalme, prikkelarme dingen. En groepen? Daar ben ik nooit goed in geweest. Zo herinner ik me dat ik als kind nooit mee wilde op schoolkamp (veel te veel mensen en prikkels,) en een dagje naar een pretpark was echt de grootste straf die je me kon aandoen. Al dat geluid, al die mensen, hou op met me. Ik hield altijd al van kalme dingen: naar de kinderboerderij, knutselen, puzzelen, wandelen of fietsen op Terschelling, bloemen plukken en drogen, naar mijn verzorgpony gaan (ja, echt, die had ik een tijdje, #paardenmeisje,) en stapels en stapels boeken lezen.
Als ik mag kiezen…
De verzorgpony heb ik niet meer, maar ik hecht nog steeds heel veel waarde aan ‘mijn’ kalme dingen. Ik lees en schrijf nog altijd graag, ik luister miljoenen podcasts, ik ben graag creatief bezig en ik heb een grote hang naar de natuur. Ik ben graag onder de mensen, maar dan moeten het wel mensen zijn met wie ik echt kan praten. Ik heb een hekel aan small talk en drukke, grote groepen trek ik niet. Die zuigen me leeg alsof ik een batterij van slechte kwaliteit ben. Ik kan niet goed tegen lawaai, maar ik kan wel prima naar een festival als ik met de juiste mensen ben. Lees: mensen die begrijpen dat ik me soms even wil afzonderen en bij wie ik me comfortabel voel. Ja, ik ben die griet met dat boek in dat grasveld. Je zou me ook kunnen herkennen aan mijn noisecanceling headphones. Mijn grootste wens voor de toekomst is een tuintje – maar daar mogen dan wel vrienden, in behapbare groepjes, komen barbecuen. Het lijkt me heel gezellig om ooit weer samen te wonen, maar dat moet dan wel in een huis zijn met een ruime waar ik me kan afzonderen. Ook lijkt het me heel fijn om een gezin te hebben, maar ik stel me wel voor dat ik misschien maar één kind tegelijkertijd zal opvoeden. Ik draai graag ‘vieze hiphop’ en dans dan door de kamer, maar ik heb ook een lijst met rustige nummers die ik helemaal grijsdraai. Ik kan rustig een hele ochtend één kalm nummer op repeat hebben staan. Ik ga graag op vakantie naar steden, maar daarna vind ik het lekker om op te laden in de natuur. Mijn favoriete weekend bestaat uit ontbijten buiten de deur en een krant lezen in een koffietent, maar ik kijk vooral ook heel erg uit naar gure herfstwandelingen en pompoensoep koken. Sowieso eet ik het liefste thuis. Soms zijn mijn favoriete afspraken gecancelde afspraken. Ik voer hele gesprekken met mezelf en ik denk veel na. Ik praat overigens ook tegen mijn katten. Ik vermijd drukke situaties zoveel mogelijk: waarom in vredesnaam in het weekend (samen met de rest van de wereld) naar een museum gaan als het ook een keer op een doordeweekse dag kan? Ik hou van plantenwinkels, winkels met stationary en natuurlijk van boekenwinkels, maar kleren koop ik het liefst online want (passen in) kledingwinkels vind ik uitputtend. Ik vind het heel leuk om met mensen te werken en haal daar veel voldoening uit, maar ik denk niet dat ik dat nog fulltime wil doen. Zo vond ik het meest intensieve aan lesgeven dat ik de hele dag omringd was door mensen. Tíentallen. Ik ga heel graag uit met vrienden en ik hou heel erg van dansen, maar ik weet wel dat ik de dag daarna met niemand moet afspreken en vooral eventjes tot mezelf moet komen. En dat is niet omdat ik dan een kater heb van de alcohol – more like a social hangover. En die hangovers, die heb ik nu eenmaal vrij snel, weet ik inmiddels. Soms kijk ik de hele dag uit naar een avond alleen zijn. Soms word ik wakker op zaterdag en ontploft mijn hoofd van alle opties: wat kan ik allemaal gaan doen?! Helemaal niks doen vind ik lastig (ik vermaak me altijd ergens mee) en als ik te lang (een paar dagen) niemand spreek of zie voel ik me wel eenzaam. Kort samengevat: ik denk dus echt dat ik een ambivert ben, met sterke introverte trekken.
Noem me een huismerel. I’ll take it. Ik schaam me niet voor mijn hang naar het introverte. Het is net als mijn heimwee en mijn depressieve episodes: het hoort allemaal bij mij. Het maakt allemaal wie ik ben en wat is het bevrijdend om daar gewoon naar te mogen handelen en het mezelf zo comfortabel mogelijk te maken. Dat zou jij ook moeten doen! Daarbij komt dat ik, zoals ik in de inleiding van deze post ook schrijf, ook de voordelen van mijn introvert-zijn begin te zien. Zo heb ik sterk het vermoeden dat mijn zeer geoefdende concentratievermogen (waar mensen vaak jaloers op zijn, want: ‘hoe in godesnaam lees jij zoveel boeken?!’) voorkomt uit mijn introverte behoeften. Daarnaast is het heel gemakkelijk om mij blij te maken, want ik hou van kleine dingen. Ik kan goed alleen zijn, ik verveel me nooit en ik heb geen hórdes vrienden nodig – ik besteed mijn tijd het liefst aan een kleine groep vrienden.
Gehoor geven aan je behoeften
Van mijn verkering, die volgens mij net als ik ambivert is maar met wat meer extraverte behoeften dan ik, kreeg ik een fantastisch boek cadeau: Quiet girl in a noisy world van Debbie Tung. Zoals de titel misschien al een beetje doet vermoeden is het een verhaal over een introvert meisje in een wereld die meer extravert lijkt te zijn. Ik denk overigens helemaal niet dat er per se meer extraverte mensen zijn dan introverte, maar extraverte mensen vallen denk ik wat sneller op. Deze graphic novel liet me maar weer eens zien dat het hélemaal oké is om introvert te zijn en dat je gewoon gehoor mag geven aan je behoeften. Dat je al die kalme hobby’s van je gewoon mag beoefenen zonder schuldgevoel, dat het prima is om je af te willen zonderen of om niet zo van groepen te houden. Selfcare, alles. Ik vond het ontroerend en bevrijdend om te lezen. Ik weet niet zeker of het boek bedoeld is voor jongeren of voor volwassenen, maar ik denk dat eigenlijk iedereen die (Engels) kan lezen er iets aan kan hebben.
Toen ik het boek op Instagram liet zien kreeg ik van jullie twee tips voor boeken die ik meteen heb besteld bij de bibliotheek. Te weten: Sorry I’m late, I didn’t want to come van Jessica Pan en ‘Ik moet nog even kijken of ik kan’ van Liesbeth Smit. Ik ben erg benieuwd! Het lijkt me gewoon prettig om nog een beetje meer bevestigd te worden in het idee dat je als introvert gewoon introvert mag blijven. Misschien hebben jullie er ook iets aan.
Verder kreeg ik van Naomi een TedTalk getipt: The power of introverts van Susan Cain. Deze video legt haarfijn uit waarom het helemaal oké is, of misschien waarom het zelfs een zegen is, om introvert te zijn. Een aanrader om even te kijken! Daarnaast volg ik twee accounts op instagram waar ik altijd om moet lachen omdat het zo herkenbaar is: @introvertdoodles en @introvertstruggles.
Ik hoor het heel graag als jullie ook gedachten hebben over dit onderwerp. Zo ben ik bijvoorbeeld benieuwd hoe jij jezelf zou omschrijven en of je daar een mening over hebt. Laat het me weten in de reacties onder deze blogpost!
Dit artikel bevat affiliaite linkjes naar bol.com. Dat betekent dat als jij een bestelling op bol.com plaatst, ik daar een klein percentage van krijg. Dat is een manier om mijn blog te onderhouden. Let op: jij betaalt absoluut niet meer dan normaal! Dankjewel voor je begrip en support :)
Ik ben een absolute introvert! Maar dat label ken ik pas sinds kort. Daarvoor dacht ik altijd dat ik “socialy akward” was en zo omschreef ik me dan ook.
Ik kán niet met vreemde mensen praten over niets, wordt niet blij van grote groepen (7 is al wel echt te veel, ookal zijn het lieve vrienden), wordt leeggezogen door het werken in een kantoortuin (zoveel prikkels!) en zó veel meer.
Het boek “ik moet even kijken of ik wel kan’ heeft een wereld voor mij geopend waardoor ik mezelf een stuk beter ben gaan begrijpen en nu makkelijker nee zeg tegen bepaalde dingen waarop ik tot voor kort ja zei omdat ik me verplicht voelde want “dat hoor je leuk te vinden”.
Heel benieuwd naar jouw andere titels, die gaan op de lees lijst!
Fijn dat hier steeds meer aandacht voor komt, ik denk dat dit veel mensen kan helpen en de ogen doen openen en meer naar hun waren aard gaat laten leven. 💛
Ja he, dat vind ik ook. Je hoort en leest er steeds meer over, heel prettig!
Wat een boeiend artikel! Ik ben ook ambivert denk ik. Ik ben heel sociaal, leg makkelijk contact en ben niet verlegen. Als je anderen zou vragen zou iedereen mij extravert noemen, maar dat ben ik niet. Ik laat nooit het achterste van mijn tong zien, zelfs niet in hele goede vriendschappen. Alleen mijn vriend en mijn ouders kennen mij door en door. Net als jij ben ik graag alleen, verveel me nooit, verslind boeken en voel me opperbest in de natuur.
Heb dit altijd een gekke combinatie gevonden, want zoals je schrijft: je moet feestjes leuk vinden. Dat is de norm. Maar misschien hoeft dat dus helemaal niet.
Er moet helemaal niks :)
Het boek van Liesbeth Smit is nu ook (nog) gratis te lezen in de Zomerbieb app!
Ik ben introvert, maar dat is verder geen heel goed bewaard geheim. Wat ik leuk vond in Quiet van Susan Cain was de opsomming van banen waarin introverte mensen vaak terecht komen: archivaris en bibliothecaris liggen redelijk voor de hand, maar aan de praktischer opgeleide kant heb je magazijnmedewerkers en vrachtwagenchauffeurs. Had ik nog nooit over nagedacht. :)
Quiet heb ik gereserveerd inmiddels!
Social hangover, die onthoud ik! Ik zit wat meer aan de introverte kant van het spectrum en wordt snel leeggezogen in groepen (wss icm slechthorendheid waardoor ik me heel erg moet concentreren), ik houd niet van praatfeestjes maar wel van feestjes en festivals waarbij ik helemaal in de muziek kan opgaan. En inderdaad
liever geen small talk, wel goede gesprekken (soms lastig met collega’s). Ik leer steeds beter wat mij energie kost en oplevert en wat ik hiermee kan, na heel lang geprobeerd te hebben aan de extraverte norm te voldoen.
Fijn he, als je dat leert en ook leert herkennen bij jezelf. Dan kan je zoveel meer rekening met jezelf houden. Heel belangrijk!
Ik ben een introvert. Ik hou van fijn gezelschap, maar gezelschap is naast energiegevend raar genoeg ook erg vermoeiend voor me en ik heb best wel wat me-time op mijn eentje nodig om goed in mijn vel te kunnen blijven zitten.
Ik vond het vroeger erg moeilijk om contacten te leggen met mensen die ik nog niet zo goed kende, ook vooral als het groepen zijn en als het gaat over sociaal zijn (in tegenstelling tot als het beroepsmatig is: ik kan heel goed – soms misschien te goed ;) – mijn woordje doen op vergaderingen ed als het om inhoudelijke dingen gaat. Ongeacht wie er dan zit en hoe goed ik ze ken.) . Ik herinner me de horrorperiode van mijn eerste stageplaats: tijdens de lunch zaten we met een 20tal mensen aan tafel en er werd over vanalles gepraat maar ik slaagde er totaal niet in om ook maar 1 gesprek mee te voeren. Ik had gewoon niks te zeggen. Ik kreeg dat dan ook als negatieve feedback van mijn stagebegeleider en dat vond ik heel erg want ik kon het gewoon echt niet.
Ondertussen heb ik doordat ik ooit een partner had die daar juist erg goed in was daar erg inbijgeleerd en kan ik dat ook wel. Maar ik voel me nog altijd wat ongemakkelijk en geïsoleerd in grote groepen en ik heb nog altijd veel tijd nodig om los te komen als ik iemand leer kennen.
Ik ben trouwens ook veel socialer en vlotter via sociale media dan in het echt. Herken jij dat?
Wat een mooie en vooral ook eerlijke blog! Ik kan me voorstellen dat jouw blogs voor veel mensen heel herkenbaar zijn en men zich daardoor ook getroost weet.
Ik herken mezelf ook zeker in bovenstaande tekst. Ik kan alleen niet zeggen waar ik meer toe behoor. Dat hangt af van ‘hoe de vlag erbij hangt’, momenteel zit ik een wat kwetsbare periode. Heb o.a. burn-out gerelateerde klachten. Eerder ging ik graag naar festivals als de Parade en vroeger ook naar Lowlands. Dit seizoen laat ik alle festivals links liggen. En ik heb afgelopen dagen samen met een vriendin genoten van een paar dagen Egmond aan Zee. Mensen op strand of in de strandtenten: geen probleem. Maar drukte vanwege een braderie: vreselijk! Soms is er ook geen peil op te trekken en misschien moet ik dat ook niet willen en het ‘gewoon’ accepteren.
Ik hoop in elk geval dat jij nog lang blogs blijft schrijven. Ze zijn inspirerend en waarschijnlijk voortvloeiend uit jouw introverte kant! En tegelijk ook extraverte; de behoefte om jouw gedachten te delen :-)
Wat een lief bericht! dankjewel <3
[…] was ik weer thuis en hield ik een totale hersteldag. Dat heb je als je een introvert bent; dan moet je opladen. Dat deed ik in alle stilte en rust. Ik heb letterlijk alleen de barista van […]
Oeffff super herkenbaar! Iedereen denkt altijd dat ik een echte extravert ben, maar zij zien niet hoe leeggezogen ik me na een sociale gebeurtenis voel. Het stomme is dat ik ver van te voren ook altijd enthousiast ben over dingen als feestjes en etentjes, maar ervoor het liefst af zeg. Ja ik lijk heel open, ben meestal vrolijk en redelijk haantje de voorste. Maar ik ben ook heel graag alleen met mijn katten hooguit ook nog mijn vriend en vind dat heerlijk! Ik heb meer dan eens in een overprikkelde bui tegen mijn vriend geroepen ik moet gewoon even alleen zijn! Citytrips vind ik leuk, maar ik wil niet teveel moeten en inderdaad dan wel ook afwisseling met een hoop natuur. Vroeger ging ik naar elk festival maar sinds ik mijzelf steeds beter ken en accepteer (en ja ook dus dat ik ouder word) hoeft dat eigenlijk steeds minder van mij. Dank je voor het zo eerlijk en helder opschrijven!
En jij dankjewel voor je mooie, open reactie!
Jeetje wat herkenbaar dit. Ik ben zelf naast introvert ook best verlegen. Zo vaak voel ik me opgelaten in sociale situaties, helemaal bij gelegenheden waar ik weinig mensen ken. Lange tijd heb ik ermee geworsteld en afgevraagd hoe ik extraverter kan worden omdat dat inderdaad de norm lijkt, maar dat is gewoon niet hoe ik ben en zo zal ik ook niet worden. Ik ben graag alleen en vind dat heerlijk, ik verveel me bijna nooit. Na sociale activiteiten moet ik ook echt opladen door me af te zonderen en even niet gezellig te hoeven doen. Vroeger als kind had ik na schooltijd regelmatig geen zin om te spelen, en nu opeens snap ik waarom. Ik was niet saai of gek maar had na een schooldag met prikkels gewoon even rust nodig. Heel fijn dat je hierover schrijft. Ik ben nu ook heel erg benieuwd geworden naar de boeken die je noemt.
Mooi geschreven! Ooit aan gedacht dat je misschien (ook) hoogsensitief bent? Veel van wat je schrijft komt daarmee overeen. Mooi boek hierover is van de grondlegster van de term, psychologe Elaine Aron: Hoog sensitieve personen – Hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt. x
Zeker aan gedacht ja, en is ook al heel vaak tegen me gezegd. Het zou me niet verbazen :)
Ik hou van lezen en schrijven en in m’n eentje zijn, dus ik ben absoluut een introvert, maar ik merk steeds meer – nu ik als thuiswerker wat meer uithuizig ben – dat ik wel echt veel contact met mensen nodig heb, buiten mijn gezin. En ik ben er ook niet zo van overtuigt dat ik niet van groepen hou. Groepen extroverten die steeds harder gaan schreeuwen (en harde muziek), daar moet je mij niet tussen zetten, maar m’n boekenclub van 12 mensen die naar elkaar luisteren vind ik prima. Dus ik denk dat het per situatie anders is. Gaat erom denk ik dat je van jezelf leert wat je prettig vind en dat accepteert. Maar goed dat is makkelijker gezegd dan gedaan ;-)
Ik ben een enorme introvert, sociale activiteiten vind ik in kleine groepen leuk maar ze zuigen me enorm leeg. As we speak ben ik aan het bijkomen van dat ik gisteravond op verjaardag ben geweest. Ik kan steeds meer accepteren dat ik introvert ben, ook omdat mijn schoonfamilie vol zit met introverte mensen en ik me daar enorm thuis voel, zo fijn! Mijn vorige schoonfamilie bestond uit allemaal extraverte mensen (of in elk geval meer extravert dan ambivert), daar voelde ik me nooit zo op mijn gemak.
Wat fijn om te horen dat je je nu meer op je plek voelt!
Ik ben erg introvert. Groepen kosten me veel energie, net als op kantoor werken en te veel sociale afspraken. Ik moet altijd een dag voor mezelf hebben bijvoorbeeld in het weekend om weer op te laden. Ik houd wel van festivals of netwerkevenementen voor mijn bedrijf, en ik spreek graag met mensen af, maar gedoseerd.
Introvert zijn staat trouwens niet gelijk aan verlegen zijn, en ik heb ergens gelezen dat er wel degelijk meer extraverte mensen zijn dan introverte (ongeveer tweederde van de mensen is extravert) en het is jammer dat de maatschappij daarop ingericht is. Alles draait om jezelf laten zien, in groepen werken, etc. Dat past bij lang niet iedereen.
Ik heb autisme dus ben per definitie niet zo’n fan van lawaaierige drukke dingen. Er bestaan vast extroverte autisten, maar ik ben er niet 1 van (en dat lijkt me ook erg ingewikkeld). Ik herken heel erg dat opladen nadat je ergens bent geweest (en misschien een klein beetje over je grenzen bent gegaan). Bedankt voor de boekentips!
Wat goed dat je dat zo goed weet van jezelf! Het scheelt zóveel als je rekening met jezelf kan houden he?
O ja, zo herkenbaar!
Ik dénk dat ik te omschrijven ben als ambivert, maar dan meer naar de introverte kant.
Wat fijn om te lezen dat er toch best een groepje mensen is die zich daarin herkennen.
Keep up the blogs :)
Fijn is dat he? Ik vind het heel prettig om me te omringen met mensen die een beetje hetzelfde ‘werken’ :)
Mooi artikel. Heb net zelf het boek uitgelezen van Liesbeth Smit! Was voor mij een eyeopener! Veel leesplezier!
Dat boek van Liesbeth Smit is fijn en toegankelijk! Op de eerste pagina staat een ‘introvertenbingo’ en daar kon ik aardig wat van aankruisen (bijvoorbeeld dat mijn omgeving zich vaak rot schrikt als ik iets sarcastisch of grofs zeg, want ik heb snel het imago van Lief Stil Meisje :P)
En er staat ook een ‘brief aan de luide Nederlandse stem’ in. Supergrappig en herkenbaar!
Wat herkenbaar en wat fijn dat er nu over geschreven wordt. Ik ben het boek “ik moet even kijken of ik wel kan’ aan het lezen en het is zo herkenbaar. Wist ik dit 25 jaar geleden maar. Dan had ik me niet zo’n buitenbeentje gevoeld. Nu weet ik eindelijk dat het normaal is. Dank je wel.
Boeiend zeg! Ik zag mezelf altijd als een introvert, maar nu je jezelf zo omschrijft, denk ik dat ik misschien ergens op het spectrum tussen introvert en ambivert zit. Want als ik meer dan twee dagen alleen ben, voel ik me behoorlijk eenzaam, hoewel ik mezelf ook prima alleen kan entertainen. Maar langer dan een uur of twee, drie moeten mijn afspraken ook niet duren, dan ben ik helemaal uitgeput gesocialized.
Toevallig haalde ik ook net ‘Ik moet nog even kijken of ik kan’ van de bib, ik ben benieuwd!
Welkom bij de club! :)
Zo herkenbaar! Als kind vonden ze mij ook “te rustig”. Zo wilden ze dat ik vaker in de kring, weet je nog vroeger op de basisschool, iets zou delen. Ik heb dat een paar keer braaf gedaan omdat ik het idee had dat het werd verwacht, terwijl ik het nog steeds ver-schrikke-lijk vond. En dan kreeg ik ineens toch een voldoende in mijn rapport voor “sociaal zijn”. Bizar heh.
En wat je zegt over dat extraverte mensen meer opvallen… ik denk dat veel introverten hebben geleerd zich wat extraverter voor te doen dan ze zijn en dus meer hebben geleerd zich aan te passen aan de extraverte norm. Want die is er inderdaad wel degelijk. Ooit een werkgever gezien die de voorkeur had voor een kandidaat die rustig en bescheiden is? Goed, hier een 100% introvert, dat is nu denk ik wel duidelijk :-)
Ik heb wel geleerd het beter te accepteren, omdat ik nu weet dat het vooral de prikkels zijn die maken dat ik me vaker – en ik durf wel te zeggen vaker dan de gemiddelde Nederlander – terug wil trekken. Iets met HSP, al wil ik het niet te erg labelen. Heel mooi dat dit soort tegengeluiden steeds vaker opgaan. Want introvert, extravert, het is ok. Het is wie je bent!
Mooi gezegd! Overigens denk ik wel degelijk dat er ook op de arbeidsmarkt ruimte is voor (zeer) introverte mensen <3
[…] Zoals velen van jullie weten ben ik niet per se de meest energieke persoon en daarbij komt dat ik een introvert ben. Mijn mentale gezondheid laat het niet toe dat ik altijd maar door blijf gaan. Ik heb veel downtime […]
[…] Als een artikel over ‘introvert zijn’ gaat, lees ik het altijd wel graag. Deze van Merel was zo’n […]