Allereerst: veel liefs uit Valencia! Ik heb het heerlijk hier. Ik vul mijn dagen met rondlopen met mijn koptelefoon op, lezen, schrijven en vooral heel veel van de zon genieten. Even geen hotspotlijstjes afwerken en speuren naar de meest fancy koffietentjes. Starbucks is ook even prima en de verse jus van €1,50 op het meest ongezellige terras ever smaakte ook prima. Even geen instagramfoto’s maken van letterlijk álles dat ik zie of eet. Ook geen foto’s voor artikelen maken, want mijn camera ligt thuis.
Opeens gaan je dan dingen opvallen. Zoals wat er gebeurt als je actief glimlacht naar mensen, of wanneer je een klein woordje Spaans tegen kindjes spreekt. Ik gebruik Google Maps niet, maar loop gewoon mijn neus achterna. Ik maak geen plannen, laat mijn haar drogen in de zon en voel opeens hoe lekker glad geschoren benen eigenlijk onder een zachte linnen broek aanvoelen. In de avond heb ik mooie gesprekken met fijne mensen op Whatsapp en in de ochtend neem ik deel aan een geleide meditatie van een uur. Daarna ontbijt ik als een koningin in Spanje, aan de gezellig gedekte ontbijttafel, met allemaal interessante mensen om me heen. Ik verblijf in de allerfijnste bed and breakfast van Valencia: Valencia Mindfulness Retreat, met de allerliefste gastheren. Deze dagen doen me zó goed, ik kan het iedereen aanraden. (check ook hun actieve Facebookpagina!)
En ik heb vooral veel tijd om na te denken. Dat is ook wel een beetje waarom ik hier ben. De afgelopen tijd heb ik er af en toe al iets over geschreven: ik was mezelf compleet voorbij. Ik was moe, mezelf niet en eigenlijk heel erg gefrustreerd. Ik werd opeens overspoeld door het gevoel mijn basis te missen. Ken je dat gevoel? Dat je opeens dingen gaat denken als: waar doe ik dit eigenlijk allemaal voor? En waarom maak ik de keuzes die ik maak? Terugkijkend daarop waren de afgelopen maanden absoluut heel leerzaam, maar ook pijnlijk en lastig. En vermoeiend, dat vooral ook. Want mijn hoofd wilde allerlei dingen, maar ik geloof dat mijn hart het nog niet helemaal kon bijwerken.
Een tijdje geleden schreef ik op alle social media kanalen: ik ga (voor een jaar) naar Berlijn verhuizen! Dat is iets wat ik al jaren wil. Ik denk dat ik het al roep sinds ik voor de tweede of derde keer in Berlijn was en dat is zo’n zes jaar geleden. Mijn huis in Amsterdam wordt gerenoveerd en dat leek me de ideale gelegenheid om te gaan. Een jaar er tussenuit, heel veel avonturen beleven in mijn lievelingsstad en dan weer terugkomen – of niet. Ik was er zeker van dat ik het ging doen, had het iedereen al verteld – maar je voelt hem aankomen: ik zie er vanaf. Ik kom terug op mijn beslissing, om verschillende (privé) redenen.
De hoofdredenen zijn dat ik dicht bij mijn familie wil zijn op dit moment en dat ik hard wil werken aan de Groene Meisjes, nu dit voor 100% míjn bedrijf moet worden. Dat is op afstand allemaal wat lastiger, want mijn team zit in Nederland. Niet onoverkomelijk, maar ook zeker niet per se bevorderlijk. Ik verlang enorm naar een nieuw huis. Een plek die ik me helemaal eigen kan maken. Ik wil geen tijdelijke huizen, steeds moeten verkassen en na een jaar weer terug moeten naar Nederland, om daar weer opnieuw te beginnen. Ik heb er helemaal geen zin in. Ook wil ik de mensen die mij het meest dierbaar zijn dicht bij me hebben. Ik heb hen nodig, zij hebben mij nodig. Ik wil niet ver weg. Berlijn loopt niet weg, heb ik bedacht. Ik kan er altijd, wanneer ik maar wil, naartoe. Er rijdt altijd een trein of een BlaBlaCar. Berlijn blijft voor altijd, ook als ik er niet woon. Dat geeft me een rustig gevoel.
Maar ja, dat is nogal wat. Terugkomen op zo’n beslissing. Toen ik lijstjes met voor- en nadelen aan het maken was, kwam ik tot de conclusie dat mijn trots me in de weg zat. Eigenlijk was dat de enige reden om te denken: ik moet toch maar gaan, want men verwacht het nu eenmaal van me. Ik heb het nu eenmaal van de daken geschreeuwd, iedereen weet het al, dus ik moet gaan. Daar ben ik over gaan praten en guess what? Je mág gewoon terugkomen op beslissingen. Dat is toegestaan en je hoeft je nergens voor te schamen. Je kunt het hooguit even uitleggen – zoals ik nu doe – en mensen hebben het recht om er van alles van te vinden, maar het blijft jouw leven. En dus moet jíj kiezen wat goed is voor jou. Of, laat ik zeggen: dat waarvan jij denkt dat goed is voor jou, want daar kom je natuurlijk alleen maar achter door het te doen.
Het kan echt knap lastig zijn om je ego aan de kant te zetten en toe te geven dat iets wat ooit een briljant plan leek, toch niet het allerbeste idee van het jaar bleek te zijn. Misschien zit je er al middenin en moet je halverwege toegeven dat het allemaal toch niet zo te gek is als je dacht. Nou en? Het maakt je absoluut niet tot een minder persoon – we maken allemaal wel eens keuzes die wat minder gelukkig uitpakken. Een lief iemand zei tegen me: ’Ik vind het juíst dapper van je, dat jij terug durft te komen op je keuze. Dat durft echt niet iedereen.’ Ik moest er even over nadenken, maar ik weet nu dat ze gelijk heeft. Zo mag je dus gerust naar jezelf kijken: ik dúrf tenminste toe te geven dat iets niet goed voelt, of niet de juiste keuze voor me is. Ik dúrf terug te komen op mijn beslissingen.
Ongeacht wat je ego je ook ingeeft, en ongeacht wat je omgeving vindt van de keuzes die je wel/niet maakt of terugdraait: je leeft voor jezelf. Niemand, echt helemaal niemand, heeft er iets aan als jij keuzes gaat doorzetten waarvan je betwijfelt of (of misschien gewoon al weet,) ze je gelukkig gaan maken. Ik geloof ook niet dat je er een leuker mens door wordt. Kijk, natuurlijk zou je het jezelf (en dan spreek ik ook over mezelf hè,) gemakkelijker maken door niet meer alles zo van de daken te schreeuwen. Ik had misschien gewoon voor me moeten houden dat ik naar Berlijn ging/wilde verhuizen, want dat had een heleboel vragen gescheeld. Aan de andere kant: je hebt gewoon het recht om vanuit je enthousiasme over iets allerlei dingen te willen delen. En weet je wat het is? Mensen zijn het ook snel weer vergeten. Er is al gauw weer iets anders waar mensen zich druk om maken. Zo niet? Dan moet je eigenlijk maar denken: jammer joh. You do you, I do me.
Ik praat er nu misschien wel makkelijk over, maar ik heb ook twee weken gewacht met het schrijven van deze blogpost. Natuurlijk ben ook ik een beetje huiverig voor de reacties van anderen. Niks menselijks is ons vreemd, we hebben daar allemaal last van. Toch denk ik wel dat ik inmiddels in een fase van mijn leven (god, wat klink ik oud als ik dit soort dingen zeg,) ben aangekomen waarin ik wel oprecht kan zeggen dat ik vooral de dingen doe waarvan ik weet dat ze goed voor me zijn. Ongeacht wat anderen daar van vinden. Er zijn een paar mensen die heel dichtbij me staan van wie ik advies graag te harte neem, maar er zijn ook heel veel meningen en ideeën van mensen die ik zo over mijn schouder laat glijden. Dat is absoluut op geen enkele manier arrogant bedoeld – het is zelfbescherming en iedereen zou het moeten doen, als je het mij vraagt.
Dus, ik kom terug op mijn beslissing. Ik blijf lekker in Nederland wonen. Ik ga wel verhuizen (ik zoek op dit moment een huis,) en ik denk dat deze zomer een interessante gaat worden, maar verder blijven dingen in de basis lekker stabiel. Familie, andere belangrijke mensen en mijn werk. Ik heb ontelbaar veel ideeën voor de Groene Meisjes en ik heb het idee dat nu ik weet dat ik het jaar niet wegga en ik dus alles gewoon onder handbereik heb, ik alleen maar méér ideeën heb ontwikkeld. Ik kan oprecht zeggen dat ik enorm uitkijk naar de komende maanden. De energie komt terug en ik zie weer heel veel positieve dingen. Dat beetje ego dat ik bij de deur moet laten staan, omdat ik terugkom op mijn beslissing, ach, dat is te verwaarlozen. Ik gun jou dat ook, echt.
Foto: Aline Bouma.
Je doet toch gewoon wat je zelf wil! Uit wat je hier schrijft en vorige artikelen merk ik dat je heel erg bezig bent met het imago dat je hebt opgebouwd en met hoe anderen je zien. Ik hoop voor je dat je dat ooit kan loslaten en gewoon jezelf zijn. Veel succes! Ook succes met je zoektocht naar een huis.
Ik ben niet per se heel erg met mijn imago bezig hoor ;) Maar wel met waar ik naartoe wil. Het komt allemaal goed :) Dankjewel!
Maar misschien toch meer dan je denkt/dacht… als het zo overkomt of kwam.
Hoe het ook zei -> jij bent goed bezig!
En gaat lekker je eigen weg, vol groen en liefde en liefde voor groen.
Hi Merel, wat een mooie blogpost weer! En een erg herkenbare! Ik riep ooit dat ik een marathon ging lopen, maar dat ging hem echt niet worden. Voor mezelf had ik die beslissing snel genomen, maar naar de buitenwereld toe vond ik het lastiger om er vanaf te zien. Toch heb je helemaal gelijk: hoe ouder je wordt, hoe makkelijker je zo’n beslissing neemt en als je het even uitlegt is het prima. Dank je voor deze wijze woorden! Heerlijk om daarmee mijn zondag te beginnen :-). En een fijne tijd toegewenst in Valencia!
Ah ja, marathons en hardloopwedstrijden – die kennen we ook allemaal ;) Ik ben daar een beetje mee gestopt. Maar het is allemaal een deel van het ‘ga nou gewoon eens doen wat goed voor je is’ proces merk ik. Mooi :)
Terugkomen op een dergelijke beslissing vind ik zo mogelijk nog stoerder dan daadwerkelijk naar het buitenland verhuizen, Merel. You go girl <3
Zo kun je het ook bekijken :) Lief, dankjewel!
Groot gelijk, soms zijn de plannen nu eenmaal leuker dan de uitvoering. Anderen zijn dit soort dingen binnen 5 minuten alweer vergeten, niks om je druk om te maken. Jouw leven, jouw keuzes!
Wat een sterk verhaal weer! En je hebt helemaal gelijk, het zijn jouw beslissingen en je moet vooral dichtbij jezelf blijven en kijken of jij er gelukkig van wordt. En als dat betekent dat je je beslissing terug moet draaien dan is dat prima.
Hoi Merel,
Je kunt je gewoon bedenken. Berlijn blijft daar wel! Wat een ander er van denkt geeft uit eindelijk niks. Geniet van je vakantie/retreat.
Precies Akke, je kunt je gewoon bedenken :)
Ik herken mezelf hierin zo erg! Door mijn enthousiasme ervaar ik dat gevoel wel vaker en zie ik mensen denken ‘weet ze zelf wel wat ze werkelijk wilt?’. Soms niet, soms wel. Zolang ik maar gelukkig ben met de beslissingen die ik maak. Wat de rest ervan zegt, kan me in zulke gevallen geen snars (meer) schelen. :)
Fijn dat je voelt dat het weer beter met je gaat! Ik vind het ook dapper van je dat je toch niet gaat, ondanks dat je denkt dat anderen er een lelijke mening over gaan hebben. Veel plezier nog en goede reis naar huis!
Door je audioblogs hóór ik je dit bijna zeggen! Kom inderdaad maar gewoon gezellig in Rotterdam wonen ;-)
Mee eens!
Stoer dat je dit durft toe te geven! Ik ben blij voor jou dat je naar je hart hebt geluisterd en niet je trots hebt laten overwegen. :-)
Hoi Merel,
Ik was aan het zoeken naar informatie over Marie Kondo en zo kwam ik op jouw site terecht. Het maakte me nieuwsgierig en ik ben verder gaan kijken..
Ik ben wel wat ouder dan jij ( 54), maar in mijn hoofd niet ?
Super en ik ga je zeker volgen..
Ik vind het krachtig dat je bij je gevoel blijft wat betreft Berlijn.
Ruim een week geleden heb ik mijn functie neergelegd en een stap terug gedaan in mijn werk. Niet omdat ik het niet kon, maar omdat mijn hoofd vol zit met dingen die privé gebeuren. En dat heeft toch eerste prioriteit. En inderdaad dan krijg je te maken met je ego en mensen die er wat van vinden. Maar eenmaal het besluit genomen, kwam er ruimte in mijn hoofd en een dosis ideeën en energie.
Dus ?? voor jou, ik ken het gevoel al is de situatie anders.
Groetjes Thea
Hoi Merel
Je hebt de juiste keuze gemaakt hoor en prima naar je gevoel geluisterd, van ego naar eco is ook bij jou gebeurd en heel herkenbaar . Waren er maar meer mensen die durven te vertrouwen op zichzelf zoals jij hebt gedaan en dat het dan altijd weer goed komt, weet ik uit eigen ervaring.
Dan wordt het vanzelf ook steeds duurzamer om ons heen . Succes met ” wortelen “
Hoezeee Merel blijft in NL xxxx!
Goed stuk en je hebt helemaal gelijk, het vergt moed om toe te geven dat je liever tóch iets anders wilt en naar je gevoel te luisteren.
Ik lees met veel plezier mee (of je nou in NL of Berlijn woont ;)) en ben benieuwd naar je volgende posts!
Hi Merel!
Allereerst vind ik het zo knap dat je alles zo goed onder woorden weet te brengen! Ik houd ook van schrijven, en schrijf het liefst dingen van me af. Alleen lukt het me soms niet om mijn gevoelens goed te verwoorden.
Daarnaast is dit een hele goede les. Natuurlijk mag je terug komen op je eigen keuzes, het was in eerste instantie je eigen keuze en dat blijft zo, of die keuze nou veranderd of niet. Ik heb zelf een bepaalde periode in mijn studie een paar keer gezegd dat ik wilde stoppen, ik was mezelf compleet voorbij aan t lopen, wilde het liefst iets rustiger aan doen wat op dat moment niet echt mogelijk was, en uit een soort van paniek ging ik dan dit soort dingen zeggen. Natuurlijk wilde ik eigenlijk helemaal niet stoppen, en die opleiding? Daar ben ik nu nog steeds mee bezig en ik heb hem bijna afgerond! Soms moet ik gewoon iets dieper graven, en daar hoort mijn mening bijstellen soms ook bij.
Jeetje, wat mooi en oprecht geschreven weer. En hoe ontzettend stoer om terug te komen op een beslissing als deze. Berlijn loopt zeker niet weg en nu je gevoel volgen is het beste wat je kan doen. Bravo voor jou! Deze stap gaat je een nieuwe rust geven.
Heel mooi, sterk artikel en ook nog ‘s erg fijn geschreven. Lekker je hartje achterna gaan en doen waar je gelukkig van wordt.
Hoi,
Terugkomen op een beslissing is alleen maar goed, als deze beslissing niet de juiste blijkt te zijn. Al krijg ik in de tekst het idee dat je vind dat je dit moet verantwoorden, wat natuurlijk onzin is, want alleen jij beslist over jezelf!
Wel naar Berlijn verhuizen terwijl je eigenlijk niet wil, maar het nou eenmaal hebt geroepen, dat zou pas dom zijn. Naar jezelf blijven luisteren en de keuze maken die voor jou goed is, dat is juist goed!
Oh nee hoor, dat gevoel heb ik niet. Ik deel gewoon graag :)
Good for you! Naar jezelf luisteren, dat is het allerbelangrijkst. Prachtige foto trouwens! En ik ben ook heel benieuwd naar die Mindfulness retreat.
Oh , ZO de moeite waard!
Wauw Merel, wat een verademing je stuk te lezen. Ik heb je pas sinds kort ontdekt op sociale media, en lees je mooie stukken met veel plezier. Zo herkenbaar, zo eerlijk.. Veel succes met alles wat je gaat doen, liefs
Ha Merel,
Knap van je om je ego te laten voor wat het is. Zit zelf ook nog te dubben met een ego-ding. Wil ik een bepaalde richting op om indirect mijn aanzien op te kalefateren en het ook wel redelijk interessant vind of ga ik dat doen wat ik en leuk en erg praktisch toepasbaar vind.
Wijsheid komt met de jaren zegt men, mijn ervaring is dat het schoksgewijs plaatsvindt in mijn achterliggende 53 levensjaren.
??
Ben zelf 54 bijna en
Leave your ego at the door ;)
Super veel respect voor het feit dat je jezelf op de eerste plek zet Merel. JIJ bent het belangrijkst in je eigen leven. De hoofdpersoon. Niemand zal meer zijn best doen om je gelukkig te maken dan jijzelf. En dat ego, dat herken ik heel erg, maar op lange termijn hebben mensen echt veel meer respect voor eerlijkheid en oprechte keuzes. Ik vind het knap en dapper van je en bewonderenswaardig hoe fijn je jouw gevoel altijd kunt neerpennen. Ik voel wat jij voelt omdat je het zo tastbaar beschrijft. Dank daarvoor en heel veel succes met het vinden van jouw eigen feministische/groene/vol vintage en fijne bloemen-huisje zoals je laatste ik Berlijn bezocht. Veel lieve groetjes.
wat zeg je dat mooi Suus: dat niemand dan jijzelf meer zijn best zal doen om je gelukkig te maken! dank je wel.
Veel te lieve comment dit Suus, dankjewel!
Mooi zo, Merel! Mijn trots zit mij soms ook in de weg. Maar ook ik ben door schade en schande wijs geworden. En hoe ouder ik word (ben nu 36) hoe minder het me kan schelen wat anderen denken (iets wat ik nog meer zou willen eigenlijk, want ik denk nog te vaak “wat zouden anderen er van vinden”?). Mijn keuzes zijn mijn keuzes. Ik heb een aantal keer in mijn leven heel rechtlijnig mijn eigen plan moeten trekken. Dat is super fijn en je voelt je er sterk door. Maar het is ook moeilijk, omdat een deel van de mensen er iets van denkt te moeten vinden. So be it… super goed dat je even pas op de plaats hebt gemaakt en naar jezelf luistert! Volgens mij wordt het een mooie zomer voor je!
Ik vind het zo knap dat je dit elke keer doet Merel, jouw gevoelens met ‘ons’ delen. Keer op keer weer. Velen hebben al moeite met dingen aan zichzelf toegeven, laat staan aan vrienden/familie of de grote hoeveelheid mensen die jouw blog lezen! Het vergt veel moed om je kwetsbaar op te stellen en jij doet dat maar even, chapeau!
Verder ben ik oprecht blij dat je je (enigszins) beter voelt. Ik hoop dat iedereen gelukkig is, dus jij ook. Wat fijn. Ik ben benieuwd naar al je leuke ideeën voor De Groene Meisjes. Laat de artikelen/video’s/watdanook maar komen!
Liefs
Fijn dat je voor jezelf de knoop heb doorgehakt, Merel! Zoek je dan nu wel een huis in Amsterdam of wil je ergens anders in Nederland wonen? Gewoon benieuwd ;-)
En ik houd van dit soort artikelen! Op de één of andere manier laten ze me, behalve naar mezelf, ook altijd anders kijken naar de Nederlandse cultuur. Naar mijn idee hebben we echt ontzettend veel hokjes en labels en vooringenomen ideeën. Het is toch eigenlijk best gek dat je een soort ‘verantwoording’aan je omgeving moet afleggen wanneer je een besluit neemt (of juist niet)? Dat iedereen ‘ Ja maar…!’ roept als je van een keuze afwijkt? Terwijl jij volkomen gelijkt hebt; het is jouw leven en je maakt zelf de keuzes.
Dank je wel voor dit inspirerende artikel en geniet nog maar even van Valencia! ^^
Ik denk aan Rotterdam :)
jij bent een topvrouw! Wou ik effe kwijt ;) .
nah, lief!
Goed artikel! Ik snap je helemaal en kan alleen maar denken ‘goed dat je er van afziet’ als ik al je gedachten en gevoelens erover lees.
Ik ben laatst ook teruggekomen op een keuze die ik heb gemaakt, namelijk meedoen met de 10 KM van een van dé hardloopwedstrijden van het jaar, hier in de buurt. Een jaar geleden wilde ik het ook echt, maar naarmate de wedstrijd dichterbij kwam ging het me steeds meer tegenstaan om te móéten trainen. En dus deed ik het niet. Ik heb ervoor gekozen om mijn startbewijs te verkopen en in plaats van naast mijn vriendinnen te lopen, hen aan te moedigen aan de zijlijn. Heel veel mensen vroegen me: ‘Moest jij niet lopen?’ en elke keer wanneer ik het uitlegde voelde ik wel iets steken vanbinnen, maar ik ben nog steeds blij dat ik teruggekomen ben op mijn plan; ik ren nu weer omdat ik er oprecht zin in heb!
Wat goed dat het zo uitpakt he! Good job.
Wat een fijne blog Merel. Ik herken alles wat je schrijft heel erg en vind het erg knap hoe open je hierover bent. Het is inderdaad vaak trots wat jezelf in de weg staat, maar dat inzien, én er iets aan doen is heel sterk. Ik merk bij mezelf dat ik, uit angst om mijn gedachten te veranderen, maar niets meer toezeg, en niets meer afspreek, en als ik iets bedenk het aan niemand vertel, tot ik het eigenlijk al gedaan heb. Geen verwachtingen van anderen, maar ook eenzaam. Dus heel erg bedankt voor dit stukje herkenbaarheid en laten zien dat het eigenlijk heel oké is om je mening/beslissing te veranderen, ook na het lezen van alle andere reacties! En Berlijn loopt niet weg inderdaad ;)
Yayyyyy! *klap klap klap* Het artikeltje I was hoping for ;)
GOOD FOR YOU!!
<3 nou ook zeker met hulp van ons fijne gesprek! x
Amen. Je zet me aan om ook over het terugkomen op mijn beslissing te emigreren te gaan schrijven…. Ik begrijp je zo goed. Het voelt als soort van falen ofzo, en ook natuurlijk omdat je er heel erg naar uit keek en je zo buiten je comfort zone ging stappen en nu lijkt het alsof ik me toch door angst laat tegenhouden ofzo. Maar hee, jouw leven, jouw keus. Geniet van Valencia, ik ga over 2 weekjes en ik ben zo benieuwd :D
Precies, doen wat goed voor jou is. En in jouw geval ook voor je kindje! Oh heerlijk Valencia. Het is er fantastisch. x
Het is jouw leven. Als jij achter je keuzes staat, komt het allemaal wel goed. Veel plezier in het mooie Valencia:)
You go girl! ❤️?
Groot gelijk heb je! Vooral doen wat voor jou goed voelt, jij moet jouw leven leiden en niemand anders doet dat voor je. Ik vind het knap dat je op de keuze terugkomt en het goed ervan in ziet. You go girl!
Héérlijk en een fijn en goed voorbeeld voor ons allemaal ♥
Super deze column, want je bent een voorbeeld en inspiratiebron voor veel mensen. Fijn dat je ook terugkomen op je beslissing zo normaal maakt want het mag en het is heerlijk dat het (nu nog) kan! Liefs, Marianne
Wat een mooi en eerlijk artikel! Volgens mij is het jouw goed recht om terug te komen op een beslissing. Het was jouw keuze dus waarom zou je je daarover moeten verantwoorden… Ik vind het heel leuk dat je in Nederland blijft hoor :-)
Liefs!
Het was niet waar je blog over gaat, maar: wat een fantastisch overnachtingsadres had je in Valencia! Die ga ik onthouden, bedankt!
Mucho respeto!!!
Mooi uit het hart geschreven weer Merel. Ik vind het niet alleen heel stoer en dapper, ik vind het ook heel knap dat je weet wat je wilt, en daarnaar handelt. Het is nou eenmaal altijd makkelijker om te doen wat mensen verwachten, om daar vanaf te wijken heb je soms wel een beetje lef nodig. Heel leerzaam! Zelf ben ik daar nooit zo goed in. Meestal ‘schreeuw ik iets pas van de daken’ als het al is gebeurd, hihi. Ik hoop dat je een fijn plekje in Amsterdam zult vinden en gelukkig is Berlijn nooit ver weg. Geniet van je tijd in Valencia! X
Dankjewel lief, en ik spreek je snel. x
Goed stuk, en lekker timely ook – had het eerder vanavond nog over hoe ik misschien wel terug moet komen op mijn grote (ook al aangekondigde en in geinvesteerde) plannen en hoe ik daarmee zit te worstelen. Typisch dan, hoe ik bij het lezen van jouw stuk alleen maar kan denken: ja, ja, ja, good for you!, en er zelf zo moeilijk over loop te doen. Dank je wel voor het delen, Merel. Een fijne reminder dat we niet alleen staan in dit soort dingen.
Wat herkenbaar en eerlijk!
Ik begrijp precies hoe je je voelt of althans heb gevoeld in de afgelopen weken.
Zo’n 10 jaar geleden ben ik naar mijn Franse vriend verhuisd die vlakbij Parijs woonde.
Ik kreeg binnen no time een super baan (tot op heden nog geen leukere baan gevonden….) in Parijs notabene.
Ik voelde mij een wereldburger, ik was zo trots op mijzelf, ik deed datgene waarvan iedereen alleen maar droomde.
Maar ja, helaas ging het tussen mijn vriend en mij wat minder voorspoedig….
We hebben het nog geprobeerd, ik ben alleen gaan wonen op een superschattig appartementje, maar het mocht niet baten.
De relatie strandde en ik nam de beslissing om naar huis te gaan eigenlijk in een opwelling.
Ik zat toen tussen 2 vuren; mijn droombaan of naar de veiligheid van thuis (met de staart tussen de benen).
Ik ben uiteindelijk naar huis gegaan maar het was hell.
Ik voelde mij verschrikkelijk, het was niet gelukt, ik had het gevoel dat ik had gefaald, ik moest mijn grote plannen ook vaarwel zeggen, geen leven voor mij in Frankrijk…..
Ik heb er toch wel een paar jaar mee geworsteld, met alles wat er toen is gebeurd en voordat ik het mijzelf niet meer kwalijk nam dat ik niet was gebleven….
Dus, ik voel je helemaal!
En goed van je dat je lekker hier in Nederland blijft omdat dat is wat jij wilt.
Het is uiteindelijk jouw leven…..
Maar wat goed dat je naar je hart hebt geluisterd Martine! Knap!
Wat een mooi artikel en helemaal waar. En volgende week gaan we gewoon lekker je portie vitamine Berlijn opsnuiven! X
Hoi Merel,
ik volg je nog maar een paar maanden maar vind dat je het erg goed doet.
Ik vind je informatie over de vegan lifestye heel duidelijk uitgelegd en vooral ook met een open mind!
Ik vind je andere artikelen heel inspirerend en je podcasts ook heel fijn om naar te luisteren.
Dat je deze blogpost hebt geschreven vind ik heel stoer, petje af!! Dit steunt mij enorm omdat ik het ook heel moeilijk vindt om op dingen terug te komen, dank!
groeten,
veel succes t
Wat lief van je, dankjewel!
Ik ben eigenlijk nóg doller op je persoonlijke artikelen dan op alle vegan artikelen. Vind jou zo’n inspirend persoon dat ik er altijd een beetje gelukkig van wordt om dit soort dingen te lezen. Buiten je schrijfstijl ben ik ook gewoon blij dat er dit soort dingen besproken worden.
Geniet van alles wat je gaat doen, waar het dan ook mag zijn.
X
<333333
<3 x 400 terug
Wauw … right on time jouw stuk! toeval bestaat niet?!? ;0)
Lang verhaal kort: nwe job en na drie dagen nog geen wow-gevoel.
Hiervoor idem en ben ik er mee gestopt.
Dus nu dacht ik: ,, nee, dat kan echt niet weer zo zijn hoor, het moet aan jou (mij) liggen”.
En tegelijkertijd dacht ik: ,, je bent gewoon bang dat ANDEREN dat zullen zeggen!”
Hoezo weet ik niet wat ik wil? Ik ben gewoon zoekende!
Dankjewel dus voor dit onverwachte steuntje in de rug! <3
you go girl! graag gedaan :)
Wees hier trots op Merel! Het laten varen, van wat anderen denken, ego, imago ect maakt je juist meer mens. En geen marketing machine! Neem ons mee in je leven, juist dat spreekt aan! Let’s go for what is real! xx
Ik denk dat het een verstandige beslissing van je is en vind het heel knap van je dat je dat zo kunt. En waarom ook niet? Waarom zou je altijd maar moeten doen wat je roept. Ik zelf ben een nogal impulsief type en roep ook nogal eens dat ik van alles van plan ben en begin soms ook al met de uitvoering en merk halverwege dat het misschien toch niet zo’n strak plan was. Ik denk dat het goed is om jezelf dan terug te fluiten. Laat de mensen maar denken, het is jouw leven en zij hebben het hunne. Geniet van je dagen in Valencia, fijn dat je daar zo tot rust kan komen!
true, ik ben ook gewoon heel erg impulsief. En soms pakt dat heel goed uit en soms wat minder ;)
Wat begrijp ik je goed Merel. En niets voor niets, de afgelopen maanden waren zinvol en ook het proces van het nemen van deze beslissing. Een keuze voor jezelf!
Wij zouden een spiritueel pensionnetje in Duitsland beginnen. Een lang gekoesterde droom waarmaken.
Hoe anders liep alles. Duitsland is een geweldig land om te wonen, maar de plaats van het huis bleek niet goed.
Omdat ons huis boven verwachting snel was verkocht, moesten we te snel een beslissing nemen.
Door fysieke problemen konden we zelf niet klussen en er was geen geld om te laten klussen. Niks geen droom waarmaken dus. Huis weer te koop gezet, maar het was een lastig huis om te verkopen en de tijd van wachten op een koper was zwaar.
Uiteindelijk is het gelukkig gelukt,. Een land inkomen is trouwens een stuk eenvoudiger dan een land uitgaan.
Het heeft een jaar geduurd, voordat alles af was afgesloten. Contracten bijvoorbeeld worden voor langere tijd afgesloten en zelfs als je verhuist ben je daar niet zomaar vanaf.
Nu zijn we terug en we zijn zo opgelucht, er zijn geen woorden voor. We genieten intens, van elke minuut op deze rustige, prachtige nieuwe plek.
Heel veel succes met de volgende fase van jouw leven!
Stiekem geniet ik meer van je persoonlijke artikelen dan de vegan artikelen (alhoewel tips voor een groener leven altijd welkom zijn ;) – ik begin nu ook met het maken van mijn eigen wasmiddel enz.).
Ik merk zelf dat ik ook bezig ben aan een spirituele reis. Ik merk steeds meer en meer dat het oke is om mezelf te zijn. Jouw site is een van de inspiratiebronnen die mij helpen om te kunnen groeien. Bedankt!
Wat lief dat je dat zegt! Ik vind het ook erg leuk om dit soort stukken te schrijven en het helpt me ook :)
Heel moedig besluit van je! En ja, het is vooral die angst voor wat anderen wel niet zullen denken als je op je uitspraken terug komt.
Ik heb een tijd mijn enthousiasme ingehouden omdat ik vaker op dingen terug moest komen. Maar daar werd ik geen leuker persoon van. Dus blijf vooral heerlijk enthousiast over alles, mensen vergeven (en vergeten) het echt wel als het achteraf toch anders blijkt uit te pakken.
laf joe! jij inspireert mij echt!
Dit is precies waar ik nu mee bezig ben. Ik ben afgelopen januari als docent begonnen op een school, en al gauw merkte ik dat ik totaal niet op mijn plaats was daar. Ik miste mijn vakgebied, namelijk voeding ipv biologie en zorg. Mijn keuze was eigenlijk ook niet superdoordacht, maar daar was op dat moment ook geen tijd voor. Ik was blij dat ik een baan had, mijn omgeving ook en op mijn werk waren ze ook tevreden. Maar het bleef knagen, dus voor de meivakantie het besluit genomen om volgend schooljaar niet door te gaan. Mijn collega’s reageerden superlief, ook in de trant: knap dat je zo’n besluit neemt , dat zouden veel mensen niet durven.
Het was moeilijk om toe te geven, maar ik ben nu zo opgelucht! Ik weet nog niet wat ik wel ga doen, maar ik weet dat ik weer naar mijn eerste liefde wil, namelijk voeding. Ik weet niet wat de toekomst brengt, maar dat is goed zo.
Hoi Merel!
Heel goed dat je terug komt op je besluit om naar Berlin te gaan! En zooooo herkenbaar die trots die in de weg zit! Ik woon nu sinds een jaar in Ierland, middle of nowhere met mijn vriend. Ik heb heeeeeel lang getwijfeld en nog steeds denk ik WHAT ABOUT MY CAREER? Doe wat je hart je in geeft en luister naar advies van anderen, die jou GOED kennen. Ik luisterde naar IEDEREEN en werd er kierewiet van haha. Succes en keep on the good work met deze fantastische site!
Sterke meid!Volg gewoon je gevoel en dan zit je goed voor jezelf,luisteren naar je eigen ik.Doe zo voort!! :)
Dapper dat je de beslissing voor jezelf hebt genomen en deed wat goed voelde. Het kan zo moeilijk zijn om dat te doen, zeker wanneer je heel enthousiast bent geweest over je eerdere besluit.
Zelf ben ik ooit met mijn opleiding gestopt. Ik zat al in mijn 3e jaar, bereidde me voor op mijn afstuderen, maar ik kon het gewoon niet meer. Uiteindelijk gestopt en iets anders gaan doen. Eén van de moeilijkste maar beste beslissingen ooit.
Dank je wel voor je eerlijkheid! Ik ga nu ook door zo’n fase waarvan ik nog niet weet hoe het eind eruit zal zien, maar ik heb besloten deze helemaal te doorleven, met alle onzekerheid erbij. Maar als de onzekerheid en angst de overhand neemt, is het heel fijn dat jij precies op dat moment met zo’n blog komt. Dat zet mij weer recht op mijn beide benen. Ik vind de uitdrukking “If you’re brave enough to say goodbye, life will reward you with a new hello” ook erg mooi. Dus heel veel succes en volg je ❤️, wat anderen ook zeggen!
Jouw eerlijke verhalen zijn altijd zo fijn om te lezen. Het zorgt ervoor dat begin te beseffen dat ik best wat minder streng mag zijn voor mezelf. Dank daarvoor.
Goed dat je op een beslissing terug durft te komen. Dit soort dingen moet je alleen doen als je er 100% achter staat en niet omdat je er niet op terug durft te komen. Het zou je energie moeten geven en als dat niet zo is, niet doen!
Hopelijk vind je snel een fijn plekje dat je helemaal eigen kunt maken.
[…] te houden, ook al schrijft ze altijd heerlijk lange verhalen. Maar net aan het ontbijt dus, zat ik deze post van haar te lezen over het feit dat je terug mag komen op je keuzes. En hoe verder ik las hoe […]
Wat een mooi en eerlijk verhaal Merel! Het is juist heel dapper om te zeggen: ik heb een keuze gemaakt, maar nu wil ik iets anders. En alles wat er toe doet is dat het voor jou als een goede beslissing voelt! :)
Jaa wat goed! Ik vind het ook ontzettend stoer van je dat je zo voor jezelf kiest en zo mogelijk nog stoerder dat je dit deelt in zo’n prachtig artikel. Ik ben zelf onlangs gestopt met mn fulltime master naast mn fulltime baan en dat was ook echt een moeilijke beslissing om op terug te komen. En het tegen iedereen te moeten vertellen… Bedankt dat je dit met ons gedeelt hebt Merel, heel herkenbaar en vooral heel bemoedigend voor mij! :)
Ik heb alweer een tijdje niet gereageerd op je artikelen, maar ik lees ze nog altijd trouw en raak er zo door geïnspireerd!
Ook nu weer, zo ontzettend dapper van je om niet te gaan. Normaal is mijn motto altijd “bij twijfel, doen”, maar dat hoeft soms ook even niet.
Bravo Merel,
Wat een super blogpost! *staat op…. en neemt hoed af* Je bent een dapper mens. Een prachtige schrijfster, innemend en oprecht.
Het leerproces straalt ervan af. Knap dat je dit allemaal deelt en durft.
Ik wens jou en de jouwen alle goeds toe het komende jaar.
~Desiree
Ik lees alle blogposts maar ik heb volgens mij nog nooit gereageerd ?, maar ik kon niet doorscrollen zonder gezegd te hebben dat ik vind dat je dit prachtig hebt verwoord. Je slaat precies de spijker op zijn kop. Je eigen ego is nodig, maar kan ook knap in de weg zitten. Een hele dappere beslissing, zowel om op je beslissing terug te komen, als om deze post te schrijven.
En verhuistip, Rotterdam? Met de trein en vliegtuig ben je voor je het weet in Berlijn ☺️.
Merel merel,
Wat fluit jij mooie wijsjes.
Je zingt je eigen lied, eet wat je wilt en strijkt neer om je vleugels te poetsen.
Het leven is soms simpel…
Alleen niet altijd makkelijk.
Leuk om zo wat van je mee te maken terwijl wij elkaar (natuurlijk) helemaal niet kennen.
Ik hoop dat je een prachtige stek vind en je je energie weer terug krijgt en/of de wijsheid wat te doen en/of te laten.
Waarschijnlijk wacht ons wederom zo’n mooie blog over een jaartje wanneer je terug kijkt.
Het is je hoe dan ook gegund.
Ik las vandaag en vond zo mooi:
“dreaming after all is a form of planning…”
Ik vind het superknap van je dat je dit besluit hebt genomen, je ego op z’n plek hebt gezet en lekker je hart volgt. Dat is uiteindelijk het belangrijkste. Ik vind je een kanjer en wens je heel veel succes met de househunting!
Hi Merel, zoals hierboven door vele mensen al benoemd: heel mooi geschreven. Prachtig hoe je je gedachten en ervaringen onder woorden kunt brengen. Echt mooi gedaan.
Bijzonder om je proces zo te lezen en fijn dat je deze keuze hebt kunnen maken!
Keuzes zijn áltijd gebaseerd op momentopnames (zoals alles eigenlijk). Dat wat je het ene moment vanuit je hart en gevoel kunnen zeggen of kiezen kan het andere moment heel anders zijn. Daarom moet je mensen (naar mijn idee in ieder geval) ook nooit vastpinnen op wat ze ooit hebben gezegd of gekozen. Dat kan nu namelijk weer heel anders zijn, terwijl beide compleet gemeend zijn. Toen maakte je de keuze Berlijn, nu maak je de keuze Rotterdam. Helemaal prima, en heel fijn voor je.
Ik twijfel op het moment tussen Rotterdam en Amsterdam. Ik wil al wat langere tijd weg uit Groningen en heb al een paar keer ‘gekozen’, en kom er dan telkens weer op terug. Het is ook oké om het niet te weten :)
Zo dapper, mooi en herkenbaar!! Dankjewel voor het schrijven!! X
Ik snap je heel goed.. Heb het ook gehad. Best eng ook al snapt niet iedereen dat. Jij volgt je hart en daar kan gewoon niks verkeerds aan zijn.
[…] was ik vastbesloten om deze gelegenheid aan te grijpen om naar Berlijn te verhuizen, maar door wat persoonlijke omstandigheden besloot ik dat het toch wel heel erg fijn was om in Nederland t…. Lekker bij mijn familie en vrienden in de buurt. Tot op de dag van vandaag ben ik blij met die […]
Deze gelezen (in m’n nachtdienst) vanuit een wat recenter artikel van jou. Mooi. Op iedereen wel een keer van toepassing. Inmiddels ben je volgens mij onwijs blij met je keus – dat moet een goed gevoel zijn!
[…] dat ik eigenlijk toch wel graag een beetje wilde gaan settelen, zorgde ervoor dat ik van gedachten veranderde en in Nederland bleef. En omdat ik toch al had bedacht dat ik iets anders wilde, besloot ik wel uit […]
[…] Merel schreef hier een tijd geleden al een goed artikel over: terugkomen op gemaakte keuzes. Misschien zit je wel in een traject dat een belangrijke rol in je leven speelt. Plannen om te verhuizen, een volgende stap in je relatie of een samenwerking op werk. Plots kom je erachter dat dit toch niet zo goed voelt, maar je bent bang om mensen teleur te stellen, om geld te verliezen of je tijd verdaan te hebben. No worries – je mag altijd terugkomen op je keuze. Het is immers jouw leven! Ik vind het juist dapper om voor jezelf op te komen en terug te komen op keuzes die niet bij je passen. Jij bent immers de baas over je eigen leven, niet iemand anders. […]