In september waren we in New York, zoals je je misschien nog wel herinnert. Daar waren we bij de opening van een geweldige vegan en fair kledingzaak: Vaute Couture. Los van het feit dat we het te gek was om daar aanwezig te zijn, was er één specifieke jongen die ik niet meer zal vergeten. Het was zo’n type waarvan ik direct dacht: ik neem je mee naar huis en we worden best friends forever. Los van zijn kleurrijke voorkomen en zijn vrolijke en open houding, hadden we een gesprek dat me is bij gebleven. Het ging over ons blog/werk en over dromen voor de toekomst. Ja zeker, dat allemaal tijdens de opening van een kledingwinkel.
De jongen in kwestie werkt natuurlijk niet voor niets voor zo’n mooie en idealistisch kledingmerk. Dat is omdat hij bepaalde gedachten heeft over hoe je de wereld een stukje mooier kunt maken. Ik vind dit altijd wat lastig om op te schrijven, omdat ik absoluut niet de indruk wil wekken dat wij van onszelf denken dat we de wereld een stukje mooier maken (er zijn zoveel mensen die zoveel meer doen dan wij,) maar het is in de kern van de zaak natuurlijk wel waarom we dit blog hebben. Het is niet dat we zomaar wat stukjes schrijven, zomaar voor de lol. Achter ieder stuk dat we met jullie delen, zit een achterliggende en hopelijk inspirerende gedachte. Het is fijn om werk te hebben dat voldoening geeft en we zien het als een groot voorrecht dat we dit bijna fulltime mogen doen.
In de winkel bespraken we dat het soms ook wel eens frustrerend kan zijn. Dat gevoel dat je allerlei dingen ziet gebeuren, dingen fout ziet gaan en dat jij heel hard je best doet om het goede te doen, maar dat als je om je heen kijkt je denkt: hallo, ben ik de enige? Bijvoorbeeld wanneer je op je werk zit, met je boterham met vegetarisch broodbeleg, gewikkeld in een recyclebaar boterhamzakje, met biologische thee in een zelf meegebrachte beker. En dat je collega dan een frikandelbroodje uit plastic trekt – dan kan je best wel eens denken: tsja, wat heeft het eigenlijk voor zin allemaal? Ken je dat? Ik kan nog honderd voorbeelden aanhalen, over allerlei situaties, maar ik denk wel dat veel mensen dit gevoel kennen. Het gaat in dit geval dus ook niet specifiek om het frikandelbroodje, dat is maar een metafoor. En ook heeft het niks te maken met je beter voelen dan een ander – het is slechts een constatering.
Dat gevoel kenden we beide, de leuke jongen en ik. Toch kwamen we tot de conclusie dat het altijd nog beter is om iets te doen, in plaats van niets. En dat je ongemerkt een voorbeeld kunt zijn voor anderen. Ik zeg ongemerkt, omdat je soms pas jaren later hoort dat je iemand aan het denken hebt gezet, of misschien anders naar iets hebt laten kijken. Soms is het ook minder ongemerkt, omdat mensen je laten weten dat jij ze hebt geholpen om bijvoorbeeld een andere keuze te maken of omdat ze je een compliment geven over hoe inspirerend je bent. We concludeerden samen: dat is te gek. Maar er is een maar.
Soms is anderen (in stilte) inspireren namelijk toch niet genoeg. Stel dat je collega, die met het frikandelbroodje, dag in dag uit tegen je zegt: “Goh Joop, je inspireert me zo énorm met die boterham met vegetarisch beleg in dat recyclebare zakje van je.” En stel dat hij vervolgens toch dag in dag uit, week in week uit, met datzelfde frikandelbroodje uit plastic tegenover je blijft zitten. Hoe voel je je dan? Natuurlijk is het fijn als iemand tegen je zegt dat je hem of haar inspireert – maar wat betekent het nog als iemand er niet zoveel mee doet? Ken je dat gevoel?
Wij, de kledingwinkeljongen en ik, kennen dat gevoel beide heel goed. Hij zei iets tegen me dat ik nooit zal vergeten: “Het is heel fijn als mensen vinden dat je inspirerend bent. Maar je hebt mensen nodig die met je meedoen.” En toen sprak hij de legendarische woorden: “We need you to yell with us.” Dat was het moment waarop ik dacht: jij moet mij mee naar Nederland, want dit is precíes waar ik wel eens mee zit. Je hebt mensen nodig die met je méédoen. Die laten weten dat ze hetzelfde denken over dingen, maar ook met je meedoen. Die samen met jou opstaan voor bepaalde zaken, zoals een beter milieu, dierenrechten of een eerlijke kledingindustrie. Die zich opgeven als je een actie organiseert, die van zich durven te laten horen en die zoveel mogelijk mensen in hun eigen omgeving ook weer gaan aansporen hetzelfde te doen. Mensen die hun mond open durven te doen, wanneer dat nodig is.
Die mensen heeft iedereen nodig – niet alleen wij. Het is niet altijd voldoende om het gevoel te hebben “ik ben vast wel een voorbeeld voor íemand.” Dat is een mooi begin, maar je hebt mensen nodig die met je meegaan in een proces of ontwikkeling. Dat geldt ook voor ons. Wij vinden het geweldig om te zien dat er mensen zijn die op ons aanraden een boek lezen of een documentaire kijken. Nog mooier zouden we het vinden als je je vrienden en kennissen zou aansporen hetzelfde te doen. Het is fantastisch dat mensen onze recepten maken én we hopen dat je ook voor je geliefden kookt, om hen te laten zien dat veganistisch eten heel erg lekker is. Het is fijn om te horen dat een artikel over eerlijke mode je aan het denken heeft gezet over je eigen garderobe – maar laat ons en je naasten vooral zien welke acties je daarna hebt ondernomen. Kortom: We need you to yell with us!
Ik ben heel benieuwd naar jouw gedachten over dit onderwerp. En misschien wil je ook wat dingen kwijt. Zoals: op welk gebied zou jij wat steun willen hebben van je omgeving? En: met welke onderwerpen ben jij op dit moment actief bezig? Herken je je in ons verhaal? Laat het ons weten!
Foto: Aline Bouma.
Mooi artikel!
Ik ben heel hard bezig met het zoeken van eerlijke alternatieven voor fast fashion en ik vind het zo jammer dat mensen inderdaad vaak geïnspireerd kunnen overkomen maar toch toegeven dat ze fast fashion echt niet kunnen laten omwille van financiële redenen..Terwijl we allemaal al zoveel hebben en echt wel wat langer kunnen sparen voor iets ethisch verantwoord dat dan nog niet eens zoveel duurder hoeft te zijn..(bv.2e-hands)
Anyway, ik blijf ervoor gaan :-)
Fijn weekend nog meisjes!
Klopt, veel mensen zeggen er wel door geraakt te worden (bijvoorbeeld door de film The True Cost,) maar veranderen vervolgens niks óf komen erg snel en gemakkelijk met argumenten om niks te hoeven doen. Terwijl er echt heel veel mogelijkheden zijn – ook mogelijkheden die helemaal niet duurder zijn of zelfs niks hoeven te kosten.
Wat een ontzettend GOED artikel! Voor mij is het heel herkenbaar! Tijdens mijn opleiding als natuurvoedingsadviseur werd ik soms onzeker en ook wel gek van mezelf. Het raakte niet alleen mijn voedingspatroon maar ook andere kwesties zoals duurzaamheid. Maar inderdaad ook, wat heeft het voor zin? Het lijkt wel alsof ik de enige ben die er zo over denkt? Totdat ik dit besprak met medestudenten en de lerares. Uiteindelijk werkt het als een inktdruppel in het water. In het begin lijkt het niet veel. Maar vele inktdruppels maken het water toch troebel. En zo zie ik mezelf maar met mijn blog. Het is een klein stapje waarmee ik hoop toch mensen te inspireren! Elke, misschien kleine bijdrage, om de wereld beter te maken is er weer een!
Liefs,
Eva
Hallo Groene Meisjes. Mooi verhaal en zo waar. In de maand november stuur ik een vriendin die vorige maand niet mee kon doen met de VeganChallenge elke dag een mail met de menu’s en de informatieblokken. Ik zie dat ze er heel bewust mee bezig is en langzaam zie ik ook gedragsverandering. Dit geldt ook voor mijn vriend, ouders en vrienden. Van fervent vleeseters zie ik ze langzaam veranderen naar bewuste eters. Niet meer elke dag vlees/vis en producten met dierlijke ingrediënten worden met respect gekocht en gegeten. Heel mooi hoe een veganist, met veel geduld, voor een olievlek kan zorgen. Lieve dames, ga alsjeblieft door met waar jullie mee bezig zijn (dan doe ik dat ook ;-)
Voor een deel herken ik me wel in jullie verhaal. Het is heel fijn om te merken dat je niet je enige bent die bezig is met een groene lifestyle en nóg fijner om te horen dat je mensen inspireert. Ik probeer op een enthousiaste manier te vertellen over de ‘projecten’ waar ik mee bezig ben, zoals een jaar lang geen nieuwe (ook geen tweedehands) kleding kopen en ‘flirten’ met veganistisch eten. Maar om mensen vervolgens aan te moedigen om óók een stapje extra te zetten richting een groene lifestyle, vind ik eigenlijk heel lastig. Ik wil niet veroordelend overkomen (ik doe het goed en jij doet het fout) en ik ben niet zo goed in discussies (ik ben het conflict-vermijdende type).
Hmm, lastig om mn gedachtes onder woorden te brengen… Ik weet dat er veel mensen zijn die absoluut meeschreeuwen, die vinden dat er ook iets moet veranderen. Maar als puntje bij paaltje komt, wordt er uiteindelijk niet naar gehandeld. Omdat het lastig is, een aanpassing, duurder misschien. Maar hoe zorg je dat mensen hun woorden omzetten in de daden, zonder een wijzend vingertje? Ik hoop dat goed voorbeeld doet volgen.
En mijn goede voorbeeld zijn jullie. Ik vind jullie artikelen ontzettend inspirerend en motiveren me om, met kleine stapjes, te kiezen voor een groenere lifestyle. Dus ga zo door. Blijf schrijven. Blijf activistisch. Blijf eerlijk (ook als het niet altijd een even ‘gezellige’ boodschap is). En blijf vooral jezelf, want jullie zijn zo leuk!
‘yellen’ hoeft ook niet te betekenen dat je conflicten aangaat he? Het hoeft zelfs niet eens te betekenen dat je discussies voert. Het kan gewoon zijn dat je in praktijk brengt waar je in gelooft en waar je achterstaat. Of dat je een statement uit, bijvoorbeeld op je Facebook account. Je hoéft geen discussie aan te gaan, je mag ook gewoon laten zien wat je ergens van vindt. Zoals sommige mensen een poster achter het raam hangen of een sticker ergens opplakken, maar dan de moderne manier ;)
Klopt! Hebben jullie helemaal gelijk in! En ik bedoelde niet om echt conflicten aan te gaan, het is meer dat, wanneer je je standpunt uitlegt (bv. waarom ik probeer zoveel mogelijk vegan te eten), mensen soms best heftig kunnen reageren. En daar schrik ik dan weer van en houd me tegen om zulke onderwerpen te bespreken. Hoewel dat natuurlijk eigenlijk nergens voor nodig is… Ach, het is misschien meer een persoonlijk dingetje, dat ik het lastig vind om dingen duidelijk en helder uit te leggen, zonder dat mijn emoties het overnemen. (tja, dat is het lastige van gevoelig zijn, maar dat is weer een heel ander verhaal :-P )
En een statement maken op FB, ja, daar ben ik wel van. Dat voelt toch wat veiliger. En vaak zijn de reacties dan in 99% van de gevallen positief :-)
Eens! Ik weet wel zeker dat jullie meer impact hebben dan jullie denken. Mede dankzij jullie eet ik bijna een jaar vegetarisch (en ik probeer zoveel mogelijk vegan). Maar doordat ik vegetarisch eet, gaat mijn vriend ook meer vega eten en ook vriendinnen en familie gaan er hierdoor over nadenken. Een soort sneeuwbal effect. Maar als ik jullie artikelen lees, en die van andere groene bloggers zoals ikbenirisniet, ga ik ook meer over het milieu nadenken. Niet zoveel meer bij H&M halen, vegan huidverzorging, ik dacht zelfs laatst over een regenton haha. Ik snap dat je misschien niet ziet hoeveel mensen je inspireert maar dat zijn er echt mega veel. Die ongedwongen houding van jullie zorgt ervoor. Ik weet zeker dat als je ooit je groenemeisjesarmy nodig hebt, ze met honderden komen opdagen haha.
haha laten we dat eens uittesten ;)
Wat een mooie uitspraak! Samen bereik je idd zoveel meer en het is ook wat gezelliger dan t gevoel hebben dat je er ‘alleen’ voor staat. Het geeft hoop als je ziet dat er meer mensen zoals jij over dingen denken.
Anderzijds kun je mensen niet veranderen, dat moeten ze zelf doen natuurlijk. Je frikandellen-broodje-collega kan jou heel inspirerend vinden, maar misschien wel 20 persoonlijke beren op de weg zien om te veranderen. Ik zou zelf t gesprek met diegene aangaan, niet betuttelend, maar juist open: Wat er inspirerend is, of er dingen verandert zijn, enz. Want net als jij, heeft ook diegene soms net nog een beetje aanmoediging nodig om de verandering door te zetten (hoe klein misschien ook).
Ik vind jullie onwijs inspirerend en jullie bereiken echt heeeeuuul veel mensen! Ik weet zeker dat er veel mensen door jullie the vegan way of life beter zijn gaan begrijpen en wellicht uit zijn gaan proberen. YOU ROCK GIRLS!
Absoluut, mensen moeten zelf de beslissing nemen om wel of niet iets te veranderen. Helemaal waar. Maar waar ik dus ook meer op doel, is dat mensen heeeeeeeel vaak (echt dagelijks tientallen keren) zeggen ‘dit is zo inspirerend’ (bijvoorbeeld tegen ons) maar vervolgens zelf niet echt iets laten zien van een verandering. En dan heb ik het niet over dat aan ons laten zien, maar weer aan je eigen kring van mensen. Als je dat niet doet, kan het zich ook niet verder verspreiden, snap je?
Wauw ik ben even sprakeloos. Wat zal ik zeggen? Ik ben 15 jaar en veganist, dat wekt eigenlijk altijd interesse. Soms in de zin van ‘Veganist, wat is dat?’ maar ook vaak ‘Dat jij dat kan?! Ik zou nooit …. kunnen missen!’ Ik heb het vaak over veganisme met andere mensen en tot mijn grote vreugde is een meisje van mijn school onlangs ook vegan gaan eten. Op haar beurt heeft zij mij geïnspireerd om lid te worden van Greenpeace en ga ik op 17 december naar een evenement van Greenpeace, hoe leuk! Ik zou het ook super leuk vinden om een vegan t-shirt te dragen om de message te verspreiden. Ik ben op dit moment ook bezig met minder afval en om eerlijk te zijn gaat het nog niet geweldig. Ik heb slechts een humble brush gekocht en 1 keer zelf bonen gekookt… Maar alle beetjes helpen natuurlijk en ik ga me er zeker meer in verdiepen.
Een lastig aspect vind ik vegan + fair fashion. Waar moet ik heen? Het komt er op neer dat ik ondertussen al heel lang geen kleding meer heb gekocht omdat ik niet precies weet waar ik goede vegan kleding kan kopen. Dit is wel weer een gevalletje niet genoeg research gedaan dus ga gelijk jullie site even doorspitten.
Ik vind het geweldig om veganist te zijn en het idee dat mijn levensstijl bijdraagt aan het welzijn van dieren, de aarde en ander mensen (+ mezelf!) geeft me een heel gelukkig gevoel, I love it <3
Geen kleding meer kopen helpt natuurlijk het meeste. Maar op een gegeven moment heb je toch een nieuwe jas/schoenen/spijkerbroek nodig. Ik ben nu zelf op het punt dat ik zelden nieuwe kleding koop, misschien een paar nieuwe kledingstukken per jaar (het zullen er nog geen vijf zijn) gewoon omdat ik nu genoeg heb. Ik heb ook geen research gedaan naar waar ik goede (kwaliteitskleding die milieu- en mensvriendelijk geproduceerd is) kleding kan kopen. Bestaan er blogs/sites over dit onderwerp? Over cosmetica wel weet ik, maar daar heb ik nou net niet zo veel interesse in.
Het boek van de Groene Meisjes ;) ;)
Iris van ikbenirisniet.nl schrijft geregeld over fair fashion: http://ikbenirisniet.nl/category/groen/fair/ En anders gewoon even googlen, dan kom je een heel eind!
Tweedehands kleding kopen is wellicht ook een optie? Of zelf kleding maken! :-D
Het boek Talking dress van Marieke Eyskoot sluit aan bij jouw vraag, wellicht vind je dat ook interessant om te lezen.
Hier een mini-yell;-)
Sinds een jaar gebruik ik een duurzame lunchverpakking, wat bijna elke dag vragen oproept op mijn werk.
Sinds ruim een maand gebruik ik een eigen theemok op mijn werk in plaats van vier keer per dag een kartonnen bekertje. Ook dat wordt opgemerkt door enkele collega’s.
Ik lees jullie blog ruim een jaar en ik maak regelmatig een recept van jullie, maar merk de laatste maand dat ik steeds meer vegetarisch ga eten (toen mijn vriend op vakantie was at ik 2 weken helemaal geen vlees). Dat wordt vooral door mijn vriend opgemerkt en hij is er nog niet echt blij mee, dus dat wordt nog compromissen zoeken wanneer we samen eten.
Sinds ik naar aanleiding van jullie artikelen over minder afval documentaires over dit onderwerp ben gaan kijken, ben ik nog preciezer in afval scheiden – daar doet mijn vriend dan weer enthousiast in mee.
Al met al inspireer ik dus collega’s en mijn vriend. Verder is het nog niet zo’n onderwerp wat ik uit mezelf eens even aansnijd, hoewel je me wel het belang hiervan doet inzien dus ik zal wat harder en vooral vaker yellen;-).
Oh, en ik merk dat ik mij het meest laat beinvloeden door jullie ‘inhoudelijke’ artikelen, hier laat ik mij het meest door prikkelen. Dus, ga daarmee door, dan blijf ik lekker yellen!
ik heb een beetje zelfde problemen met fair broeken (die betaalbaar zijn als student) en ondergoed want dat wil ik toch niet zo graag tweede hans :)
Wat een mooi verhaal! Volgens mij inspireren jullie mensen enorm. Ik hoop dat op een veel kleinere schaal ook met mijn blog te doen. Behalve over de mooie en stijlvolle dingen in het leven schrijf ik ook over wat mij inspireert. En ook al gaat het maar om 1 persoon van wie ik terug krijg dat hij/zij er iets aan heeft gehad, dan is het de moeite al waard! Mijn blog is http://eenvleugjelifestyle.nl/
Ik begrijp wat je hier zegt: je eigen actie voelt soms als een druppel op een gloeiende plaat. En als mensen geinspireerd zijn door jou acties ( bij mij was dat plasticvrije maand) dan pakken ze daar maar een klein beetje van op. Ik ben blij dat dit gebeurd maar ook gefrustreerd want het zet geen zoden aan de dijk. Zelfs als er dan zaken veranderen, is dit alleen sporadisch. Gewoontepatronen doorbreken is zo ontzettend moeilijk, (dat zie ik ook bij mezelf). En pas als je volledig meedoet durf je er mensen over te informeren. Daarom denk ik dat de challenges van een maand zo goed zijn: een maand 100 % vegan of plastic vrij geeft mensen een platform en zekerheid om anderen te informeren en dan kun je echt een verschil maken.
Ps soms zijn er kleine overwinningen en wordt de “schreeuw” gehoord: onze universiteitskantine heeft sinds een maand een veganistisch menu en diverse vegan broodjes ( en ook tonijn is helemaal afgeschaft) doordat we ernaar bleven vragen. En dit loopt super goed! Geef dus niet op en blijf doorgaan met wat jullie doen, misschien is het effect niet altijd meteen zichtbaar, maar het is er zeker wel!
Dat ben ik met je eens. Ik ben niet een heel grote fan van challenges, omdat mensen vaak na zo’n challenge ook weer ergens mee stoppen. Een voorbeeld: de koop niets nieuws challenge. Om vervolgens de maand daarna naar de stad te rennen en alles te kopen wat los en vast zit. Of de ‘drink alleen maar smoothies’ challenge. Om daarna de supermarkt leeg te trekken, uit frustratie. Maar zoals de Vegan Challenge, daar aan zie je dat er die maand gewoon even heel veel extra aandacht is voor een onderwerp en dat is goed. Op zo’n manier is een challenge heel duurzaam.
Lieve groene meisjes, Deze post kwam echt precies op het goede moment voor mij. Gisteren ben ik begonnen met een eerste artikel op mijn blog over eerlijke mode. Jullie, de film ‘true cost’ en het boek ‘talking dress’ hebben me daarvoor geïnspireerd. Toen ik de afgelopen tijd ermee bezig was heb ik ontzettend veel getwijfeld, moet ik dit nu wel doen er zijn al zoveel miljoenen blogs. Maar deze post bevestigd maar weer dat het goed is om toch mensen om je heen te gaan motiveren;-). Heel erg bedankt daarvoor. En wat ik zo tof vindt aan jullie is dat jullie motiveren, maar niet pushen, groot voorbeeld! Groetjes en een hele fijne dag!!!
Wat goed!!
Herkenbaar! Voor ons is het wel eens frustrerend dat nog niet iedereen door die duurzame bril kijkt en voor plasticvrij kiest. Het liefst zou ik natuurlijk zien dat iedereen keuzes maakt die beter zijn voor onze mooie planeet. Maar… het creëren van bewustzijn is een proces dat veel tijd kost. Er is geen snelle oplossing voorhanden. Als ik weer eens iemand 1 appel in een plastic zakje zie doen in de supermarkt wens ik soms dat ik een luidspreker had en zo kon omroepen of die persoon in die rode jas op de versafdeling ook even na wilt denken over toekomstige generaties en die appel uit het zakje haalt… maaaar de ervaring leert dat preken en mensen direct aanspreken op dingen averechts werkt. Dus dat doe ik eigenlijk nooit. Zelf het goede voorbeeld geven werkt langzaam, maar is veel effectiever. Ik zie dat veel mensen in mijn omgeving kleine stapjes zetten op gebied van afval/plastic en regelmatig hoor ik dat Plastic-Free Tuesday hierin een rol heeft gespeeld. Dingen zoals filmavonden of een plasticvrije/vegan brunch zijn trouwens wel een leuke manier om mensen kennis te laten maken met duurzaamheid, maar echt een boodschap van de daken schreeuwen… ik vrees dat dat niet per se een duurzame wereld gaat opleveren, maar juist irritatie.
haha precies, dat van die luidspreker herken ik. Het is maar goed dat we dat niet doen, zou de wereld niet heel veel gezelliger van worden ;)
Wat een prachtig artikel, ik krijg er helemaal kippenvel van. Samen kun je zo ontzettend ve bereiken!
Ik vind t ook altijd jammer om te horen als mensen zeggen dat ze het knap vinden dat ik veganisitisch eet, maar dat ze t zelf nooit zouden kunnen. Ik zou dan heel graag willen gaan preken, maar ik doe t niet. Als je iets wilt, dan kun je dat echt wel. De vraag is of je er moeite in wilt stoppen.
Bewustzijn kweken duurt gewoon heel veel tijd, dat heb ik bij mezelf ook gemerkt. Op andere gebieden ben ik namelijk nog niet zo ver en denk ik ook alleen maar na over dingen zonder iets te doen. Ik zou zo graag nog meer willen doen voor de dieren en het milieu dan ik nu doe (want ik weet dat dat zou kunnen), maar ergens ben ik ook wel gewend aan hoe t nu gaat. Ik zeg nu bijvoorbeeld ook dat ik nooit zero waste zou kunnen leven, terwijl ik wel mijn afval verminder. Eigenlijk is dat hetzelfde als wat de frikandellenbroodjes mensen doen.
Ik denk dat we allemaal hypocriet zijn op een bepaalde manier, maar als je doet wat je kan doe je vaak al heel wat.
Met heel veel schaamte moet ik toegeven dat ik één van die mensen ben. Ik wil het echt supergraag proberen, eens een weekje vegan of vegetarisch om te zien of het iets voor mij is, maar ik vind het zo moeilijk om mij eraan te zetten. Het lijkt me zoveel werk en ik heb echt schrik dat ik vlees ga missen en dan haak ik altijd af. Het klinkt echt superonnozel, maar zo is het wel. Ik snap je echt helemaal Merel.
Je hoeft niet direct een week vegan of vega te gaan eten, je kunt het heel leuk voor jezelf maken! Koop een vegan kookboek of kijk gewoon rond op blogs voor lekkere recepten (natuurlijk degroenemeisjes, ohsheglows, deliciously ella, vegetus, en voor simpele recepten de website van de Vegan Challenge). Op gewoonvegan.nl staan allemaal supermarktproducten waarvan je waarschijnlijk helemaal niet wist dat ze vegan waren. Zo koop en kook je steeds vaker vegan en is het veel makkelijker om de stap te maken om een tijdje te proberen helemaal vegan te eten.
Ten eerste hoef je je helemaal nergens voor te schamen. Dat is absoluut niet nodig en daarbij komt: daar los je ook helemaal niks mee op :) Volgens mij zijn er heel veel manieren om klein te beginnen. Een documentaire kijken, eens een vegaburger proberen in plaats van een echte burger, wat recepten opslaan die je nog eens zou willen maken, wat oude blogposts van ons of van andere bloggers doorlezen… daar heb je allemaal niet zoveel doorzettingsvermogen voor nodig ;) Succes!
Even een hart onder de riem:
Ik lees ruim en jaar jullie blog, ben geïnspireerd geraakt en heb (kleine, maar toch) stappen gezet. Geen wereldverbeteraar, geen veganist en zelfs geen vegetariër geworden, maar wel dit:
Ik heb de vegan challenge gedaan en daardoor ervaren hoe makkelijk lekker vegan eten is, en ontdekte daardoor ook lekkere vegan eettentjes waar ik nog steeds graag kom. Ik eet inmiddels nog maar 1 of max 2 keer per week vlees, en vervang veel zuivel door plantaardige alternatieven. Ik maak regelmatig een recept van jullie. Ik ben ongevoelig voor verleidingen als de Primark, omdat ik daar gewoon niet aan bij wil dragen, en ik kies inmiddels bewust voor dierproefvrije cosmetica.
Misschien niet heel groots allemaal, maar toch een kleine yell dus. En dit is de eerste keer dat ik een comment plaats, dus hoeveel lezers moeten er wel niet zijn waar je misschien niet zo vaak van hoort, maar die wel degelijk hun inspiratie hebben vertaald naar (kleine) acties. Jullie maken zeker een verschil dus, ga zo door!
DANKJEWEL voor je comment!! <3
Ik herken dit zo. De laatste tijd heb ik vaak het gevoel ´wat voor zin heeft het´ Ik probeer zo positief mogelijk over veganisme te zijn en altijd maar antwoorden al ´Ik zou het niet kunnen´ ´Ik houd te veel van vlees´ of ´Dieren zijn er toch gewoon voor ons´ ´Het is te moeilijk´.En soms kan ik daar zo boos om worden, we wonen in een welvarend land, voor de gemiddelde Nederlander is er echt geen goed excuus om niet vegan te gaan. (Ik heb het hier dus niet over mensen die bijna niet rond kunnen komen, persoonlijke problemen hebben die er voor zorgen dat ze zich ´niet druk´kunnen maken over het welzijn van dieren of mensen die simpelweg niet de middelen hebben) Ik had gister een feestje en na de zoveelste ´ik doe het je niet na´ had ik echt de behoefte om heel bitchy te worden. Ik vind het erg knap dat jullie met je blog de ´kritische´weg zijn ingeslagen. Ik hoop absoluut meer van dit soort artikelen te lezen.
Dit is ZO HERKENBAAR! Hier worstel ik al jaren mee en ik schreef er (offline) gisteren nog zelf over. Met de nieuwe “groene” blogs is er wel een community die hierbij meer aansluiting vindt. Toch zit ik er mee dat we nog altijd eerder passief dan actief betrokken lijken; zo schreef laatst een blogger dat ze wel veel volgers had maar dat wanneer ze een oproep deed voor hulp, dat ze vrijwel 0 op het rekest kreeg. Dit voorbeeld is niet helemaal te vergelijken, maar vind het wel kenmerkend. Niet dat iedereen de straat op hoeft te gaan rennen, maar met de groei van het aantal (groene) blogs en volgers zou ik zelf wel meer actie verwachten. Of hopen.
TOCH: Verandering begint klein en het gaat langzaam. En jullie doen het echt goed, en vooral deze open kritische stukken wat makkelijk tot open gesprekken leidt is iets wat ik elders niet tegenkom.
Ik denk juist dat als mensen geïnspireerd raken door anderen ze vaak wél iets gaan veranderen maar dit heeft wel tijd nodig, ze moeten het zelf ook echt willen. Zo scheid ik al jaren al het afval en zeiden familieleden en vrienden vaak ‘dat zou ik eigenlijk ook moeten doen’. Nu merk ik dat meer en meer mensen in mijn omgeving het ook doen.
Mijn partner was/is overtuigd vegetariër, niet vegan, we kennen elkaar nu bijna 25 jaar. Zijn instelling toen vond ik erg rigide maar toch uiteindelijk is het van invloed geweest.
Ik was zelf ook best bewust bezig en ben dat nog. Voor mij werkt het gematigde model beter.
Oeh, ik kreeg kippenvel! Mooi geschreven :-)
Van de ene kant heb ik wel eens een recept van jullie gemaakt om er vervolgens spekjes en kaas aan toe te voegen.
Maar van de andere kant heb ik het het gros van de keren gewoon veganistisch gehouden. En naar aanleiding van jullie blog heb ik niet alleen The True Cost gekeken maar ook echt fair fashion gekocht.
Dus misschien is het nog niet echt ‘yellen’ maar meefluisteren ;). En misschien zie je het niet altijd of je iemand hebt geïnspireerd. Wie weet is je collega van het frikandelbroodje wel bezig met fair fashion of probeert hij/zij een dag in de week ‘s avonds vegetarisch te eten :)
Helemaal waar. En nogmaals: het frikandelbroodje is slechts een metafoor. Maar ik ben met je eens: je ziet ook niet altijd de effecten die jouw inspiratie heeft op anderen. Alleen kan het soms best wel eens zo voelen, alsof je er helemaal niks mee bereikt. En alsof anderen maar niet met je meegaan. Maar misschien zéggen ze het gewoon niet.. dat kan natuurlijk.
Ik kan me de frustratie zeker voorstellen maar wilde met deze reactie je/jullie vooral een hart onder de riem steken door te zeggen dat je je invloed op anderen misschien niet altijd ziet :).
Of misschien duurt het even. Ik heb een vriendin die me al jaren geleden wel eens ‘op de vingers tikte’ als ik met oneindig stromend water stond af te wassen, mijn boterhammen in plastic meenam etc. Bij mij kostte het blijkbaar eventjes voordat bepaalde kwartjes vielen :)
Hallo,
Mooi stuk geschreven! Mijn man en ik zijn al meer dan 25 jaar vegetariërs, en nog steeds krijgen we vragen, over het hoe en waarom….En ook al weten we waarom we geen vlees en vis eten, soms vraag je je inderdaad wel eens af wat voor effect het heeft. Maar we zijn blij dat er in ieder geval voor ons geen dier is doodgemaakt. En dan herinner ik me een mooi (engels) verhaal…Misschien kennen jullie het?
The Starfish Story
A young man is walking along the ocean and
sees a beach on which thousands and thousands
of starfish have washed ashore. Further along
he sees an old man, walking slowly and
stooping often, picking up one starfish after
another and tossing each one gently into the
ocean.
“Why are you throwing starfish into the
ocean?,” he asks.
“Because the sun is up and the tide is going out
and if I don’t throw them further in they will
die.”
“But, old man, don’t you realize there are miles
and miles of beach and starfish all along it!
You can’t possibly save them all, you can’t even
save one-tenth of them. In fact, even if you
work all day, your efforts won’t make any
difference at all.”
The old man listened calmly and then bent
down to pick up another starfish and threw it
into the sea. “It made a difference to that one.”
Mooi!!
Ik ben de hele dag aan het nadenken geweest over deze blogpost en wat ik erop kan zeggen. Ik vind het mooi “we need you to yell with us” en ik zou willen dat dat yellen over veganisme wat meer geaccepteerd was, omdat mensen soms best verdedigend reageren (niet allemaal natuurlijk. Laatst zei iemand tegen me: “Wow, ik wou dat ik zo cool was”. Haha!)
In ieder geval, ik las dit de eerste keer met een soja cappuccino in mijn hand terwijl ik brood at uit mijn Keep Leaf Reuseable Baggie. Vanavond at ik zoete aardappelsoep. Mijn koelkast ligt vol met groenten, fruit en vegetarisch broodbeleg. Ik kocht vandaag voor het eerst rijstpapier. Als iemand me dit een jaar geleden had verteld, had ik diegene uitgelachen. Maar het is echt zo, en ik geniet er ontzettend van (het is zo leuk om ermee bezig te zijn), en ik denk dat ik dat voor 95% te danken heb aan jullie blog. Dus ga zo door! Jullie maken wel degelijk een enorm verschil!
Wat fijn om te horen <3
Heel herkenbaar. Laatst zei iemand tegen me: “waarom, je bent maar een druppel op de gloeiende plaat”. Waarop ik zei dat ik het liever zag als de potentiële druppel die de emmer doet over lopen. En elke beslissing die je maakt, hoe klein hij ook lijkt te zijn, heeft effect. Het duurt lang, een emmer te vullen met druppels.. Heel lang.. Maar uiteindelijk heb je minder kans op het omvallen van de emmer en alles te verliezen dan bij een enorme harde straal. (Dan kan de emmer nl alle kanten op vliegen en heb je misschien veel meer chaos) Natuurlijk moet er wel sneller en meer gebeuren. Maar het is echt zo dat alle beetjes helpen.
Goed artikel :) Heel inspirerend (haha sorry, flauw grapje ;))
Ik ben zelf veganist en ben vooral een volger van vegan blogs, instagram accounts, facebook groepen, etc. Ik heb nooit echt actief heel veel gedaan om anderen ook mee te krijgen, behalve bij mijn vriend die nu ook vegan eet… Dus dit lijkt me behoorlijk tijd worden! Ik ga iets bedenken om ook mee te yellen :)
Cool! Succes :)
Interessant om hierover na te denken! Ik ben zelf inderdaad ook niet iemand die actief anderen aanspoort om duurzamer te gaan leven (hier ook angst voor de mogelijkheid van conflicten, ook al is er geen wijzend vingertje), maar ik merk wel dat sommige mensen in mijn omgeving steeds meer gaan nadenken over hun manier van leven. Ik weet alleen niet of dat door mij komt, haha. Vaak merk ik echter wel dat, wanneer bijvoorbeeld een vriendin besluit om minder vlees te gaan eten, dat ze mij dat dan vertelt en dat ze dan ook best wel trots is. En daar ben ik wel blij om =)
Op facebook deel ik wel af en toe mijn mening over duurzamer en groener leven en af en toe een artikel over undercover onderzoeken bij veehouders ofzo. Op verjaardagen hebben vrienden/kennissen het er dan wel eens over dat ze ‘al die plaatjes’ over dierenmishandeling zo verschrikkelijk vinden en dat ze die echt hoeven te zien. Ik zeg dan meestal dat ik die wel eens plaats, omdat ik het belangrijk vind dat mensen van die misstanden op de hoogte zijn, ook al is het zo gruwelijk. Dan krijg ik meestal wel instemmend gemompel, dus ik hoop dan dat ze toch meer gaan nadenken wanneer ze de volgende keer in de winkel staan.
Ik snap je helemaal! Ik ben zelf vegetariër en zou graag veganist worden (maar dat is nog even moeilijk jammer genoeg omdat ik nog op de middelbare school zit en thuis woon).
Ik zit erg in met de dieren en het milieu. Maar heel af en toe denk ik ‘oh wat is het toch gemakkelijk om je van niets aan te trekken en gewoon een vleesburger te eten.’ Maar gelukkig zijn mijn gevoelens sterk genoeg en weet ik dat ik dit zeker niet van plan ben.
Ik hoor mensen vaak zeggen hoe erg de dingen voor de dieren wel niet zijn en vervolgens hun boterhammen met worst opeten. Daar snap ik niets van, als je dierenleed echt erg vind waarom eet je ze dan toch op?! Iedereen zijn eigen manier/tempo zeker. Mijn nonkel was bijvoorbeeld erg onder de indruk van Cowspiracy en sprak over vegetariër worden, maar nu (een paar weken verder) is hij er volgens mij niet zo veel meer mee bezig.
Gelukkig merk ik dat in mijn omgeving gelukkig steeds meer mensen minder vlees eten en ook vegetariër worden. Daar kan ik alleen maar blij van worden.
Maar buiten mijn moeder, zijn er jammer genoeg niet veel mensen die mij steunen in mijn ‘veganistische trip’. Dingen als ‘maar wat kan je dan nog eten?!’ hoort ik dan van een veggie vriendin. Gelukkig weet ik beter en zie ik ook dankzij jullie dat je helemaal niets hoeft te missen! <3
Ik kan alleen maar bevestigen wat ik hier al lees; ook bij mij is dit de eerste keer een inhoudelijke comment, maar ik lees echt alles wat jullie posten, heb jullie boek gekocht en bewonder jullie houding enorm. Ik was al beginnen lezen als vegetariër, en dit gaat steeds veganistischer: concreet en tastbaar vooral dankzij jullie. Bedankt om alles er zo simpel te doen uitzien! (In tegenstelling tot enkele Engelstalige bloggers met ingewikkelde recepten). Is ook wel in stroomversnelling terecht gekomen door bij vegan catering te werken dit jaar, maar toch; eerste stappen dankzij jullie!
En ik ben héél blij dat jullie afval nu ook aanpakken, want dat is ééntje die ik al even mistte :)
Het is gewoon mooi om te zien hoe deze blog ook een weerspiegeling van jullie eigen zoektocht is, en hoe dat ook in stapjes gaat.
Doe zo verder.
En idd, als er gemobiliseerd dient te worden: ik denk dat er héél veel mensen komen opdagen.
(Behalve in België nu even, met ons terreurdreigingsniveau dat de hoogte in schiet ;) )
Interessant artikel! Dit laat me weer extra dankbaar zijn voor een aantal speciale vrienden die samen met mij de wereld een stukje mooier willen maken. Het begon ooit met vegetarisch eten en is nu uitgebreid met fair fashion, echte fair trade chocola (utz telt niet haha) en steeds meer fair trade producten. Het leuke is dat we dingen met elkaar snappen en elkaar blijven inspireren om nog meer goede dingen te doen.
Ik merk wel dat het moeilijk is om tegen anderen hierover te vertellen. Al snel vinden ze het extreem, zeggen ja en doen nee, of geven me een stempel van gekke vegetariër. Hier probeer ik mijn weg nog een beetje te vinden. Afgelopen maand was er namelijk wel iets tofs. Een meisje van mijn studie heeft een broodtrommel gekocht. Ineens zag ze elke dag het plastic om haar brood en dat wilde ze niet meer. Daarnaast let ze nu op fair trade chocola, zo leuk om mensen te inspireren!!
Heel interessant artikel dit! Ik herken het maar al te goed, dat gevoel van: wat heeft het eigenlijk voor zin wat ik doe? Ik zou best anderen willen inspireren, maar ik wil ze zeker niets opdringen. Dus als mijn vriendinnen broodjes knakworst kopen in de kantine, slik ik mijn commentaar in. Wél probeer ik, heel langzaam, mijn carnivoren van een broers en vader kennis te laten maken met hoe lekker vegetarisch eten kan zijn. Dat is wel een uitdaging, haha.
Mooi! Ik heb er even over nagedacht, maar jullie zorgen er zeker voor dat mensen groener worden! Ik was al vegetariër toen ik jullie leerde kennen, maar nu ben ik veganist. Mijn ouders (ik woon thuis) eten >50% van de tijd vegetarisch nu. Een van mijn beste vriendinnen is nu net vegetariër geworden en wil langzaam naar veganist gaan. Mijn vriendje zei vandaag dat hij zich door mij meer bezighoudt met vlees eten en dergelijke, ik heb mensen ervan overtuigd dat tosti’s met banaan en pindakaas minstens zo lekker zijn als met ham en kaas. Met vrienden op vakantie was ik de enige vega, maar is iedereen verslaafd geraakt aan houmous en bananen: die moesten we elke dag bijkopen. Dat is toch heerlijk om te beseffen?? De wereld wordt steeds groener :)
Ik vind jullie blog heel inspirerend. Het maakt mij bewuster hoe ik de dingen doe en ik leer heel veel van jullie. De vegan lifestyle past gewoon niet bij mij op dit moment. En ik zou ook nooit iets willen doen omdat het “hip” is. Als je er niet helemaal achter staat heeft het toch geen nut. Bewuster leven en kleine dingen aanpassen in mijn leven nu doe ik wel al en er zijn ook een hoop dingen die ik mijn dochter nu al wil mee geven. Zo zoeken we eens in de zoveel tijd haar speelgoed uit en geven we dat aan andere kindjes waarvan ik weet dat ze het heel krap hebben thuis. Dat vindt ze zelf ook leuk om te doen. Ook zelf onze worteltjes en kruidens kweken en gebruiken doen we met veel plezier en bijna al t oud papier wordt eerst gebruikt om lekker mee te knutselen voordat iets de prullenbak in gaat. En ook koken we jullie recepten wel eens na en eten we niet zo veel vlees meer, al met al lijkt het misschien niet zo heel veel maar voor ons zijn dit echt al goede stappen.