Time you enjoyed wasting, was not wasted. Want laten we eerlijk zijn; het kan heerlijk zijn om een hele dag in pyjama rond te wandelen, series te kijken, alle chocolade die je gisteren in de winkel kon vinden op te eten en vooral níet naar de sportschool te gaan. Sterker nog, je gaat waarschijnlijk op zo’n dag helemaal nergens naartoe en je doet nul komma nul nuttige dingen. Zulke dagen heeft ieder mens wel eens nodig. Als het je niet bekend voorkomt moet je misschien bij jezelf nagaan of je wel voldoende ontspant. Dit artikel gaat niet over dat lummelen zonde van je tijd is, omdat je zorgvuldig met ieder uur dat je hebt om moet gaan. Het gaat ook niet over álles uit je dag halen, iedere dag weer opnieuw, want dat hoeft – volgens ons – helemaal niet. Dit artikel gaat over zorgvuldig met je tijd omgaan, in jouw voordeel. Over productief zijn en toch nog voldoende kunnen ontspannen. Over meer genieten en over meer leuke dingen doen met de tijd die je hebt.
Prioriteiten stellen
Denk eens voor jezelf na over de volgende vraag: Hoe vaak doe jij iets tegen je zin? Of: hoe vaak ben jij ergens, terwijl je daar eigenlijk helemaal geen zin in hebt? Natuurlijk, we hebben allemaal verplichtingen. Toch zijn sommige verplichtingen heel wat minder verplicht dan we wel eens denken. De grap is dat we onszélf die verplichtingen vaak opleggen. Dit doen we door ons aan te sluiten bij allerlei clubjes en verenigingen, sociaal te willen zijn met onze collega’s buiten het werk om en – over het algemeen – nooit iets te willen missen. Zeg eens eerlijk: hoe vaak heb jij al op een netwerkborrel gestaan, terwijl je je ondertussen afvroeg of mensen het zouden merken als jij er niet was geweest? (zodat je lekker op de bank had kunnen zitten in je joggingbroek, in plaats van hier te staan – want zitten gaat niet – in dit veel te strakke jurkje en op hakken die al na tien minuten lopen pijn deden?) En een vraag voor de bloggers onder ons: hoe vaak heb jij al op een persevent gezeten waarvan je je na afloop afvroeg wat je hier nou over zou moeten gaan schrijven? Hoe vaak was jij wéderom één van de weinige moeders die zich ingezet hebben voor de thema-ochtend op de kleuterschool van je kleintje? En hoe vaak heb jij gedacht: het lijkt wel alsof mensen van mij denken dat ik áltijd wel kan? Komt bovenstaande je bekend voor? Dan is de kans groot dat jij jezelf te vaak en teveel verplichtingen oplegt. Daar moet je misschien maar eens mee stoppen.
Kijk eens kritisch naar je agenda en tel eens op hoeveel afspraken daar in staan waar je zin in hebt. Zijn dat er echt vele malen minder dan de afspraken die ‘nou eenmaal moeten?’ Dan wordt het tijd om je agenda onder handen te nemen. Pak er een stel gekleurde pennen bij en ga aan de slag. Ik zal mijn eigen voorbeeld er even bijpakken. Ik noteer de volgende soorten afspraken in mijn agenda:
1. Werk. Dat wil zeggen: mijn lessen, vergaderingen en afspraken met collega’s en leerlingen.
2. Mijn Groene Meisjes afspraken. Dat houdt in: deadlines voor artikelen, zakelijke meetings, events en tripjes.
3. Leuke privé-afspraken. Etentjes met vrienden, wanneer ik naar de bioscoop wil, koffiedates en dergelijke.
4. Overige zaken. Zoals afspraken bij de tandarts, huisarts of dierenarts, betalingsherinneringen, enzovoorts.
Voor iedere categorie gebruik je een andere kleur pen. Op deze manier houd je je agenda overzichtelijk, maar ook wordt het veel gemakkelijker om in één oogopslag te zien hoeveel leuke dingen je nu eigenlijk met je tijd doet. Zie je voor de komende twee weken veel te weinig afspraken in de ‘leuke dingen kleur?’ Dan moet je misschien maar even wat gaan inplannen. Dat kan een avondje me-time in je eentje zijn, maar ook een middagje bioscoop met een vriend of vriendin.
Aan wie besteed ik mijn tijd?
Als er iets is wat ik de afgelopen jaren heb geleerd, is dat je zorgvuldig moet uitkiezen aan wie je je tijd wilt besteden. Wil ik dertig vage vrienden hebben, of drie heel goede? Dat is iets wat je leert als je ouder wordt, heb ik gemerkt. Nu zullen veel lezers denken: moet je haar horen, met haar 28 jaar. Maar echt, tussen mijn 18e en mijn 28e is er een hoop veranderd. Vroeger vond ik het toch wel heel belangrijk om een grote vriendengroep te hebben, want dat hoorde nu eenmaal zo. Tegenwoordig ben ik blij als ik mijn beste vrienden zie, vooral omdat sommige vrienden wat verder weg wonen. Wanneer mijn vriend Maarten, uit Leeuwarden, weer eens in Amsterdam is, dan gaan we het liefste de hele dag met elkaar op stap.
Vraag jezelf af: wil ik op alle feestjes gezien worden, of kook ik liever voor een vriendin thuis en eten we gezellig samen op de bank met een fles wijn erbij? Ook voor het omgaan met vrienden (of familie) geldt: doe zo min mogelijke dingen die je liever niet zou doen.
Steek tijd en energie in mensen van wie je weet dat zij het ook voor jou zouden doen – vrijwillig. Tegen echt goede vrienden zou je altijd eerlijk moeten kunnen zeggen dat je misschien toch geen energie voor een afspraak hebt. Bij echte vrienden hoef je daar geen excuses voor te bedenken. Hoeveel heb je er nou aan als een vriend of vriendin niet vrijwillig en met goede zin tegenover jou aan tafel zit in een restaurant? Wat als hij daar alleen maar zou zitten omdat jij dat van hem verwacht? Je maakt mij niet wijs dat dat een avond wordt waarop jullie zullen huilen van het lachen. Ook is de kans op een koetjes&kalfjes gesprek groter dan op een gesprek over de echt belangrijke dingen in het leven. Kortom: ik spreek alleen nog maar af met mensen van wie ik weet: ja, diegene is belangrijk voor mij en ik vind het echt fijn om hem of haar te zien. En dan mag zo’n afspraak een hele dag of tot diep in de nacht duren, daar zit dan geen tijdslimiet aan.
Lianne (The Selfhelp Hipster) schreef een mooi artikel over – onder andere – dit onderwerp. Een citaat: “Feed me a delicious home cooked meal, make me laugh until I cry and turn me inside out for a couple of hours, and I will happily make room for you in my schedule. Because those are experiences that are totally worth my (and the other person’s) time.”
Tijdslimiet
Dat is meteen een ander punt: oké, voor sommige dingen moet je een tijdslimiet stellen. Absoluut. Bijvoorbeeld wanneer je aan het werk bent, zowel thuis als buiten de deur. Misschien is het zelfs een idee om letterlijk een timer te zetten, zodat je niet maar doorgaat zonder te realiseren hoe lang je eigenlijk al met hetzelfde bezig bent. Ook vind ik het fijn om tegen mezelf te zeggen: oké, je gaat nu 3 kwartier in het huishouden werken. En na 3 kwartier moet het gewoon klaar zijn. Ik race dan als een malle door het huis, ruim op, maak schoon, was, stofzuig en zet een was aan. Meestal red ik het makkelijk in 30 of 40 minuten, omdat het altijd erger lijkt dan het in werkelijkheid is. Een tijdslimiet stellen aan zakelijke afspraken is ook een goed idee. Sterker nog, het is zelfs heel belangrijk. Gelukkig vinden veel mensen het ook helemaal niet raar als je zegt: ik heb een uur de tijd. Of: ik kan van zo laat tot zo laat. In feite vindt iedereen het prettig om te weten waar hij of zij aan toe is. Er is alleen één uitzondering. Ik vind namelijk dat je geen tijdslimiet zou moeten stellen aan leuke dingen doen met vrienden of familie. Thee drinken met vriendinnen, lunchen met je moeder, met je opa naar het museum, uit eten met je beste vriend: tijd zou geen rol moeten spelen. Leg je telefoon weg, let niet op de tijd en geniet gewoon van elkaars gezelschap. Dit is overigens ook iets wat ik uit heel veel (bijvoorbeeld) Oosterse culturen zo mooi vind. Je vraagt elkaar niet of je blijft eten of: ‘hoe lang was je van plan te blijven?’ Je bént er en je geniet van het moment.
Smartphonejunkies
Ik noemde hem hierboven al even, onze vriend en vijand: de telefoon. We hebben hier vorig jaar veel aandacht aan besteed, toen wij een zogeheten Social Media Detox hielden. Als je het leuk vindt om deze artikelen terug te lezen, je vindt hier deel 1, 2, 3 en 4.
Een social media detox houden is echt een heel goed idee, denken wij. Waarom? Omdat het je veel meer in het hier en nu laat staan. Je bent veel bewuster bezig met wat er écht om je heen gebeurt, in plaats van wat er op dat beeldschermpje gebeurt. Je houdt enorm veel tijd over en je maakt veel gemakkelijk real-life contact met anderen. Wat ons vooral is opgevallen, is dat we opeens inzagen hoe ongelooflijk veel negativiteit er op internet is én hoeveel uren je verwaarloost, gewoon door een beetje te scrollen op je telefoon. We hebben het dan echt over meerdere uren op een dag. Vreselijk zonde van je tijd, want in die tijd had je ook een mooie film kunnen kijken, lekker kunnen koken, een boek kunnen lezen of gewoon eens een uurtje in de zon op je balkon kunnen zitten. (oké, over een paar maanden pas weer, maar je hebt een beeld)
Smartphones zijn een vloek en een zegen tegelijk. Je bent afhankelijk van zo’n ding voordat je het door hebt, bloedirritant is dat. Ik las vandaag mijn eigen artikelen van vorig jaar (over de social media detox dus) weer terug en ik dacht: ik moet weer héél erg minderen. En ik wil het, want ik weet nog heel goed hoe heerlijk rustig het was om niet de hele dag aan mijn telefoon gekluisterd te zitten. Overigens, één verandering die ik destijds heb ingevoerd heb ik altijd zo gelaten, en dat is dat al mijn meldingen uitstaan. Maarja, dan nóg. Het irriteert me hoe gemakkelijk ik weer een uur op de bank hang met dat ding in mijn handen. Over and over again hetzelfde rondje maken: Facebook, twitter, instagram, mail. En weer opnieuw. Kappen met die handel! Een paar keer per dag kijken is écht genoeg.
Tussendoor wil ik even opmerken dat ik me realiseer dat mijn ‘smarthphoneprobleem’ misschien heftiger is dan voor jou, als lezer. Als blogger krijg je namelijk de héle dag door meldingen binnen. Van Facebook, Twitter, Instagram en je mailprogramma. Tel daar bovenop nog je berichtjes op WhatsApp en je gemiste oproepen en je hebt een smartphone die nooit een heel uur stil is. (als je de meldingen niet uitzet, althans)
Ik begin mijn telefoondetox dus maar weer op te pakken. Gisteravond ging ik uit eten met mijn beste vriendinnetje. Pas toen ik in de tram naar huis zat, keek ik weer op mijn telefoon. Ja, ik had flink wat berichtjes gemist. Maar had ik ze gemíst? Nee hoor, absoluut niet. Een avond kletsen en lachen met mijn vriendin is mij namelijk veel dierbaarder dan het angstvallig in de gaten moeten houden van een telefoon die op de hoek van de tafel ligt. Ik vind het persoonlijk een zeer grote belediging als degene met wie ik afgesproken heb. meer oog voor zijn of haar telefoon dan voor mij heeft. Waarom kom je dan nog bij elkaar? Dát vind ik nou zonde van mijn tijd.
Reserveer ruimte voor spontaniteit
Persoonlijk vind ik bijna niks vervelender dan een overvolle agenda. Ook al zijn het voor een groot deel leuke afspraken, ik word er gewoon gestresst van als mijn agenda veel te vol staat. Ik wil heel graag dat er ruimte voor spontaniteit overblijft, zodat ik iets onverwachts kan gaan doen. Belt er iemand om te vragen of ik mee ga een drankje doen en heb ik daar zin in op dat moment? Ja hoor, ik kan! Heb ik zin om een wandeling door het park te maken, een hele dag te binge-watchen op mijn favoriete serie of om opeens een taart te bakken? Kan, want ik heb daar tijd voor gereserveerd. Krijg ik onverwacht een kaartje voor een feestje aangeboden en heb ik zin om te gaan? Reken maar dat dat de leukste avonden zijn.
Ik denk dat tijd iets is waar je zo ontspannen mogelijk mee om zou moeten gaan. Dat kan een flinke uitdaging zijn voor sommige mensen, ik weet het. Toch denk ik dat het heel gezond is om hier eens bij stil te staan. Het lijkt misschien nu onmogelijk om strakkere grenzen te trekken of om misschien zelfs heel eerlijk te gaan zijn tegen mensen en te zeggen: ‘nee, ik wil niet afspreken, want ik wil zuinig met mijn tijd omgaan.’ Toch heb je het volste recht om dit te doen. Sterker nog, íedereen zou het eens moeten doen.
Hoe bewaak jij je kostbare tijd? En welke prioriteiten stel jij? Heb je nog andere ideeën, tips of vragen over dit artikel? We lezen het graag bij de comments.
Ik vind het heel latig om mijn tijd goed te verdelen tussen studeren en ontspanning. Ook ben ik tijdens het studeren snel afgeleid door mijn telefoon, tablet of computer. Zonde van de tijd want dat betekend weer dat ik langer moet door studeren om alles af te krijgen en geen tijd heb voor echte ontspanning zoals een boek lezen.
Soms vind ik het ook lastig om tijd voor mezelf in te plannen, een uurtje relaxen ziet er in mijn hoofd al snel uit als een uur van mijn dag die ik heb weg gegooit…
Zonde eigenlijk he, dat je een uurtje voor jezelf blijkbaar zonde van je tijd vindt. Terwijl je die tijd soms heel hard nodig hebt om nieuwe energie op te doen. En doe je dat niet, dan raakt je energie gewoon een keertje op.
Voor mezelf heb ik de oplossing gevonden. Vind ‘een boek lezen’ belangrijk? Ja! Dan zet ik het op mijn to-do-lijstje! Op mijn to-do-lijstjes staan dus altijd ook leuke dingen die ik belangrijk vind, naast alle saaie suffe moet-klusjes. Het helpt mij om er tijd voor te maken en de moet-klusjes nog even opzij te schuiven.
Dat doe ik ook :) Ik schrijf zelfs het lakken van mijn nagels op een lijstje als ik bang ben het te vergeten, haha! Maar inderdaad, dingen als films kijken of een uurtje lezen, ik schrijf het allemaal op. Het is belangrijk om daar tijd voor te maken.
ik heb besloten om van Facebook af te gaan………Echte vrienden ga ik of zij mij bereiken. Contact via App of e-mail en nog veel leuker persoonlijk contact. Maar is er een mogelijkheid om jullie berichtjes toch te blijven lezen
Je zou ons kunnen volgen via Bloglovin (http://www.bloglovin.com/blogs/de-groene-meisjes-3136266) Dan krijg je iedere dag een melding van de laatste blog die we geschreven hebben.
Heerlijk artikel! Hoewel ik me er al langer bewust van ben dat ik zuiniger met mijn tijd moet omgaan, en dat ook meer en meer toepas, doe ik het toch nog niet genoeg. Ik vind de tip met de kleurtjes een hele goede om een overzicht te krijgen van waar het meeste tijd naartoe gaat. Ik ga ook de social media detox er eens op nalezen, want door te vaak afgeleid te zijn door mail en social media ben je inderdaad heel wat minder productief. Momenteel ben ik aan het studeren voor een examen, en dan maak ik er echt een punt van telkens een uurtje door te werken en pas dan even te checken. Zelfs al is ook dat nog te vaak :-). Ik wil ook steeds overal ja tegen zeggen en overal bij zijn. Iemand vroeg me eens waarom. Mijn antwoord was: “Omdat ik anders het gevoel heb dat ik iets ga missen”. En haar antwoord was: “Heb je er al eens bij stilgestaan wat je mist door overal bij te zijn?”. Een hele goede vond ik dat, want ik had zo inderdaad geen ruimte meer voor spontane afspraken.
Dat is zeker een mooie vraag om over na te denken zeg!
Ik merk dat ik rustig word als ik het niet te druk heb. Het is ook erg fijn dat mijn vriend sinds een tijd 4 dagen werkt. Het werd hem wat te veel en dit geeft hem en daarmee mij ook rust. Zelf werk ik ook 4 dagen en ik vind het heerlijk! Vaak samen met vriendlief een dagje vrij en leuke dingen doen. Mijn vrije tijd steek ik vooral in het samen zijn met mijn vriend en echte vriendinnen. Ik heb 3 beste vriendinnen en een aantal hele lieve collega vriendinnen. Hier maak ik graag tijd voor. Zo nu en dan doe ik leuke dingen met een groepje geadopteerden uit India. Omdat ik daar zelf vandaan kom vind ik het fijn om contact te hebben met anderen. Praten over adoptie, lekker Indiaas eten etc..
Gezien mijn werk, maar ook omdat ik het zonde vind van alle tijd die een mens eraan kan besteden, heb ik geen Facebook of andere social media. Om toch foto’s van familie mee te krijgen die verder weg woont, geeft mijn moeder me zo nu en dan een update. Verder heb ik een simpele ‘prehistorische’ telefoon. Het ding is bedoeld om te bellen, niet? In dat opzicht is smsen al een luxe. Dat lijkt de massa toch vergeten te zijn; het moet meer, groter en beter zijn.
Een geruststelling én eye-opener kwam toen ik bij een telecom bedrijf vroeg of er in de toekomst nog ‘normale’ mobiele telefoons zouden bestaan. Die blijven zeker bestaan, alleen ze worden steeds onaantrekkelijker gemaakt voor de consument, om deze over te laten stappen op een smartphone.
Ik plan heel weinig in m’n vrije tijd, ik leef graag lekker op het gemakje en ik heb het principe: alles kan, niks moet.
En sociale mediadetox moet ik ook weer houden, niet fijn om steeds bezig te zijn met dat mobieltje, voor je het weet, is er een uur voorbij…
superfijn en herkenbaar artikel! dank voor de tips, groetjes Karin
Op zich kom ik best goed uit met mijn tijd door zorgvuldig te plannen (of juist niets te plannen) mede door wat je zelf ook zegt: alleen tijd steken in échte vrienden. Waar ik wel een beetje tegen aan loop is genoeg slapen. Elke dag als ik weer brak op kantoor zit neem ik me voor om dit keer echt (nee, nu écht) op tijd te gaan slapen, maar als ik dan thuis ben vliegt de tijd en voor ik het weet is het alweer veel te laat en begin ik de volgende dag weer met datzelfde, hopeloze voornemen ;)
Ik heb een jaar lang mindfulness lessen gevolgd. Nu ik dit weer lees krijg ik een hele mooie reminder van dingen die belangrijk voor me zijn. Dank je wel!
En grappige note; ik gebruik ook vier kleuren in mijn agenda!
wat toevallig :)
Dit is zo lang mijn valkuil geweest! Mijn tijd indelen op een manier die mij en de mensen rondom mij een beetje bevalt. Teveel social media, teveel verwachtingen proberen inlossen. Daar heb ik nu mee leren omgaan. Mooi en inspirerend artikel!
Zo herkenbaar, dit artikel! Goed om te lezen!
Ik heb toevallig gisteren een artikel online gezet over werken en bloggen. Ik heb namelijk sinds ik ben begonnen met mijn nieuwe baan vaak een heel benauwd gevoel, een gevoel van dat ik overvol raak en dat zorgt soms zelfs voor een beetje paniek. Werk, bloggen, vrienden, relatie, er zijn zoveel dingen die je leven mooi maken maar een balans hierin vinden is erg belangrijk voor je ‘innerlijke rust’. Een mooi punt uit dit artikel vind ik dat je tijd moet besteden aan wie en wat je ook echt graag wilt, zonder tegenzin of uit verplichting. Verder zweer ik op dit moment bij ‘het is wat het is’. Als ik niet aan dingen toekom zonder enorm te stressen of dat er dingen zijn in mijn leven waar ik op dit moment geen invloed op kan uitoefenen dan is dat voor nu maar zo en ga ik me daar ook niet meer zo druk om maken.
Ik ga het lezen, bedankt voor de tip!
Goh echt supertoevallig. Ik zei laatst nog: Oh jee, mijn agenda begint nu echt vol te lopen tot en met half februari en daar word ik kriebelig van. Dat ik nu al weet dat ik geen momentje vrij heb tot na de carnaval. Pfff. Kan ik echt heel gestresst van raken. Hoewel het allemaal leuke afspraken zijn, ben ik blij dat ik elke keer ook een dag van het weekend vrij heb geprobeerd te houden. Bovendien kan het ook wel zo zijn dat je bijvoorbeeld ziek word en dan voel ik me altijd superslecht als ik een afspraak moet afzeggen. Vroeger deed ik dat niet maar dat betekende dat ik me helemaal uitputte en ik uiteindelijk nog verder van huis was, alleen maar om iedereen tevreden te stellen. Ik merk dat ik lange tijd mijzelf beschermd heb en daardoor erg tevreden was over mijn afspraken en mijn agenda; er was genoeg tijd om ook te ontspannen. Ik heb tot en met half februari een drukkere agenda, maar gelukkig nog niet overvol. Ik moet er alleen altijd voor blijven waken om het niet uit de hand te laten lopen, want dat laat ik nog weleens gebeuren…
Ik las laatst een mooie quote, die vertaald zei: je kunt niet iedereen tevreden stellen, je bent geen pot Nutella. Vond ik mooi :)
Wauw, dit artikel klinkt bekend. Ik heb al zovaak gedacht dat ik liever wat extra tijd zou kopen dan iets anders.. Ik ben zelf 24 maar,ik herken hetg gevoel al helemaal van de kleine vriendengroep. Zo vermoeiend om elk uurtje vrij te moeten spenderen met anderen, gewoon om maar contact te kunne blijven houden. Ik werk er echt elke dag aan en het belangrijkste is prioriteiten stellen en NEE kunnen zeggen. Zo moeilijk, maar ik doe mijn best! ;)
Oh, ik ben echt heel erg fan van pyama dagen en ik doe het ook veels te vaak! Maar ik geniet er ook heel erg van en vind het geen tijdverdoening.
Ik ben het wel ontzettend eens over smartphones. Iedereen zie je maar op zijn schermpje kijken, zelfs tijdens gesprekken. Jammer. Ik heb dan ook helemaal geen telefoon. Veel mensen snappen het niet, maar je went er echt aan en ik vind het heerlijk! Ik moet dan ook zeggen dat ik het niet helemaal waard ben omdat ik nogal lomp ben…
Wow, echt? helemaal geen telefoon? Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe dat zou zijn. En terwijl ik dit typ denk ik: jemig Merel, dat klinkt echt heel belachelijk. Maar ik ben zo ontzettend gehecht aan dat ding. Ook niet echt normaal natuurlijk!
Haha, die reactie krijg ik heel vaak! Maar het is écht niet lastig, ik vind het juist heel bevrijdend. Soms is het wel lastig, als je een lekke band hebt bijvoorbeeld of om een afspraak te verzetten. Ik zou zeggen, probeer het een week (indien mogelijk)!
Wat ontzettend goed! Lijkt me inderdaad heel bevrijdend! Ik vind het momentje in de stilte coupé, waar ik het geluid van de telefoon uit zet (deden meer mensen in de stilte coupé dat maar…) gaat al zo lekker. De sms toon staat altijd al uit.
Helemaal zonder telefoon kan ik helaas niet. Ik moet bereikbaar blijven voor mijn werk en voor mijn ouders (vader is erg ziek).
Maar zoals ik eerder zei: ik heb een prehistorische mobiele telefoon. Zo’n no nonsense ding, waarmee je kan bellen, zoals het heurt. :) Die heb ik standaard bij me, maar ik ben er niet mee bezig.
ik doe het ook al jaren met een prehistorische telefoon zoals boven beschreven en sinds een jaar staat die standaard uit. gaat alleen aan in noodgevallen. Bevalt me prima. Ik heb een vaste telefoon en vaste pc en dat is tijdrovend genoeg.
maar hoe lang nog? ik vrees de dag dat allerlei overheidsinstanties alleen via whatssap of twitter te bereiken zijn en het bijna onmogelijk wordt om nog zonder smartphone te kunnen functioneren. Het is nog niet zo ver maar ik zie het wel die kant op veranderen.
Heel goed artikel! Ik sla de laatste tijd steeds vaker feestjes en andere bijeenkomsten af. Na mijn studiegenoten al 5 dagen per week te zien, vind ik het in het weekend juist lekker om dingen voor mezelf te doen of mijn eigen dingen. Af te spreken met andere mensen of inderdaad: gewoon even helemaal niets. :)
Heerlijk kan dat zijn he? Ik heb dat hele ding nooit zo begrepen: zie je elkaar al bijna iedere dag, moet je daarna ook nog gezellig met elkaar de kroeg in.. een keertje, ok, maar als het te vaak ‘moet,’ dan haak ik ook af hoor!
Maar – ik heb een maar – over dat jezelf verplichten ergens te zijn, waar je eigenlijk niet wil zijn, je moet toch ook netwerken? En je moet toch ook dingen doen die je eng/saai/niet leuk vindt, om er van te leren? Je moet jezelf toch in de markt zetten? Je vaardigheden verbeteren?
Nouja, niks móet natuurlijk. Het is wel de bedoeling dat je je er prettig bij blijft voelen. Zelf vind ik netwerkborrels nogal overrated, bijvoorbeeld. Ik heb het wel eens geprobeerd, maar het was niks voor mij. Dus kies ik ervoor om op een andere manier te netwerken. Er zijn mensen die geloven dat je uit een comfortzone moet stappen om een leuk leven te hebben en er zijn mensen die geloven dat ze juist een heel fijn leven hebben ín die comfortzone. Niks zo persoonlijk als deze kwestie, denk ik.
Hmmm, ik dacht dat zoiets algemeen sociaal verplicht was… Maar dan ga ik er nog wel even over nadenken ;-)
Ik doe niet aan sociaal verplicht ;)
Weer een inspirerende blog Merel! Dit zijn thema’s die mij op dit moment ook erg bezighouden. Ik vind het blog van Leo Babauta – Zen habits wat dit betreft ook een aanrader, evenals zijn boek “Focus! Meer bereiken door minder te doen”. Ik heb het gewoon bij de plaatselijke bibliotheek kunnen lenen :-)
Wat een leuke tip, dankjewel!
Uitstekend artikel! Ik was bezig met het schrijven van een reactie over hoe dat in mijn leven gegaan is en waardoor ik van “FOMO, continu van hot naar her rennend, ten koste van mezelf” naar “extreem huisdier” gegaan ben, maar bij paragraaf 4 realiseerde ik me dat het wellicht een beter idee was om er maar een post op mijn eigen blog aan te wijden deze woensdag. :-D
Even off topic, maar hoe gaat het nu met je Merel? IS er al wat meer bekend over je buikpijn?
xx
Ik ben hier ook steeds meer mee bezig. De laatste tijd vind ik een avondje stappen gewoon niet meer leuk. Laatst was ik met ontzettend leuke vrienden ‘s avonds wijntjes aan het drinken en spelletjes aan het doen toen een aantal mensen besloten dat we de stad in gingen. Ik had het daar thuis al ontzettend naar mijn zin, maar besloot toch maar mee te gaan.. Want ja, wie zegt dat het deze keer weer hetzelfde is? Eenmaal op het feestje had ik het, zoals voorspeld, niet bepaald naar mijn zin. Uitgaan is voor mij gewoon niet meer ‘de tijd waard’.
Toch vind ik het wel lastig om dit aan te geven bij vrienden als ik word meegevraagd naar een feestje bijvoorbeeld.. Ik wil ook weer niet dat ze me nooit meer mee vragen. De balans hierin vinden vind ik dus wel lastig. Maar wat betreft de tips: Ik ga het zeker proberen, het kleurensysteem in mijn agenda! En ook slim om tijd te reserveren voor spontaniteit. Ik wil eigenlijk elke avond van mijn weekend gepland hebben (al is het maar met vriendlief een avond films kijken), maar dan is het ook lastig om weer van deze plannen af te stappen. Goeie tips dus!
Ik las hierboven een comment van één van jullie, dat je niet aan sociaal verplicht doet… Hier nog één! Niks mis mee om af en toe de sociale heisa te ontvluchten… toen ik nog studeerde werd er haast iedere week wel een ‘netwerk’ meeting of borrel georganiseerd en hoe vaker ik daar kwam, hoe ellendiger ik daartussen stond, haha. Het zit nou eenmaal in je of niet, en daar is niks mis mee. Connecties maak ik wel op een andere manier en vast met andere mensen op andere plekken ;) Inmiddels zit ik chronisch ziek thuis, vooral druk met kleine dingen, wachten op goede behandeling en rust pakken. Daardoor kan ik het soms wel uitgillen hoe erg ik het vind hoeveel kostbare tijd er verloren is gegaan voor mij, maar dat bekijk ik inmiddels van verschillende kanten! Van me-time (telefoon uit, kaarsjes aan, maskertje, kop thee, chille muziek) wordt ik persoonlijk rustiger en vind ik heel belangrijk! Tijd nemen voor de belangrijke mensen in je omgeving nóg belangrijker, en er dan ook écht voor ze zijn en niet half luisteren met je smartphone in je hand. Ennn… als je altijd iets leert van iedere dag, kun je dat weer meenemen naar de volgende dag. Ik geloof echt dat er altijd wel weer iets leuks, minder leuks of juist iets leerzaams komt uit tijd die je níet zinvol inplant of juist spontaan aanpakt. Ligt er natuurlijk ook aan of je meer waarde hecht aan je carrière of persoonlijke leven, maar door ziekte is die switch bij mij goed om gegaan. Een mooie ondernemende carrière staat in de steigers om hopelijk ergens in de komende jaren weer voort te zetten, maar mijn persoonlijke leven staat echt op 1, zo belangrijk om gelukkig te zijn! :) Och, dit is een boekwerk, sorry Groene Meisjes! Vat het maar op als compliment, dit soort artikelen vind ik altijd erg interessant en leuk om te lezen, geeft stof tot nadenken. :)
Okee, ik heb deze post dus bewaard toen ik ‘m voor de eerste keer las en ik geloof dat ik ‘m inmiddels al drie keer gelezen heb en dit is dus PRECIES wat ik wil. Ik schreef laatst een keer over dat ik soms zo gek word van alle dingen die moeten (en inderdaad ook smartphones en internet en alles). Maar ik realiseer me nu pas dat het gaat om zuinig met je tijd om gaan. En ook al wilde ik niet aan goede voornemens gaan doen dit jaar, ik denk dat ik dit wil leren. Beter nadenken over wat ik doe, niet zomaar hersenloos televisie kijken (echt, daar word ik ook altijd zo gedeprimeerd van) en niet afspreken met mensen waar ik dat helemaal niet mee wil. Of feestjes van mijn werk. Of andere sociale verplichtingen die ik dan vooral mijzelf opleg. En nouja.. Ik kan hier uren over doorpraten geloof ik, maar: dankjewel voor deze post!
wat fijn om te horen dat je er iets aan hebt gehad. <3
Bedankt voor dit artikel!
tof artikel! ik heb afgelopen jaar alleeeen maar gestudeerd en gewerkt. ik werd er compleet gek van! toen realiseerde ik ook dat ik mijn prioriteiten liever ergens anders leg, werk voor op ‘t werk laat en mijn tijd besteed aan de dingen en mensen die ik oprecht leuk vind. :)
xo, cheyenne
Ik heb heel lang gehad met mijn familie dat ik daar héél veel tijd aan besteedde, omdat ìk ver weg was verhuist. Dan ging ik uit schuldgevoel netjes regelmatig een hele dag bij mijn broers langs waar ik niks mee had, reed ik huilend weer naar huis (want weer een dag naar de knoppen en er was geen reet aan). Nu zie ik ze nog één keer in het jaar en dan is het ook prima. Een vriendin die net zo ver weg woont, daar ruim ik dan liever meer tijd voor in :-)
wat goed dat je hierin eerlijk naar jezelf toe bent geworden! geen makkelijke keuze, want iedereen gaat er altijd maar van uit dat je het leuk moet hebben met je familie. Laat me je vertellen dat er meer families zijn waar níet iedereen het leuk heeft met elkaar dan wel… dus je hoeft je nergens schuldig om te voelen.
Ik heb het gevoel of je hier beschrijft waar ik de laatste maanden heel erg bewust van ben en mee bezig ben. Alles wat je tipt doe ik ook al een tijdje. Heerlijk om overzicht te hebben in je agenda met gekleurde pennen. En ook in heb mijn vriendengroep onder de loep genomen en ben nu blij met mijn vijf zeer goede vrienden waar ik compleet mezelf kan zijn en het nooit ongemakkelijk is.
Fijn artikel en het beschrijft precies zoals ik het voel! Dank je wel! Nu nog leren om tijd te maken voor ontspanning! ;-)