bron afbeelding
Inmiddels ben ik alweer een paar weken met mijn ‘social media detox’ bezig en vandaag geef ik weer even een update over hoe het gaat. Ik kan er vrij kort over zijn: het gaat meestal goed, maar soms ook niet. Maar ik zal het allemaal wat uitgebreider vertellen aan de hand van een aantal voorbeelden. Ook deel ik een filmpje met jullie dat mij echt heel erg geraakt heeft en ik hoop dat jullie er ook iets aan hebben.
Afkicken
Afkicken, dat klinkt misschien heel dramatisch. Maar zoals met iedere verslaving (of het nou roken of het eten van suiker betreft) moet je altijd eerst door een lastige fase heen. In mijn geval betekent dat dat ik me heel heilig voorneem: ik ga minderen met social media. Ik begin radicaal, ik zet alle meldingen uit, ik leg mijn telefoon weg, ik zet mijn geluid uit, enzovoorts. Na een paar dagen begint het toch te jeuken. Dan is het wel weer leuk geweest met dat drastische en dan krabbel je toch weer een beetje terug. Je geeft weer een beetje toe aan je ‘needs’ en ja hoor, voordat je het doorhebt is het einde weer zoek. Concreet gezien betekent dat voor mij dat als ik mijn telefoon eenmaal weer in mijn handen heb, ik rustig een half uur of langer blijf browsen en scrollen. Dat is nou precies wat ik niet meer wil. Dus dat moet ik dan hardop tegen mezelf zeggen: leg nu je telefoon weer weg. Zet je geluid weer uit. Leg hem uit het zicht. Twee dagen later gebeurt er weer precies hetzelfde. Het lijkt me gewoon te overkomen; alsof ik het niet zelf onder controle heb. Ik heb gelukkig nooit hoeven afkicken van roken of drinken (ik heb nog nooit 1 sigaret gerookt en mijn alcoholconsumptie heb ik nog nooit aan banden hoeven leggen – gelukkig) maar ik denk dat dit ongeveer hetzelfde effect op je heeft. Als je het ook maar een klein beetje toelaat, is het einde meteen zoek. Die rol koekjes moet op, dat pakje sigaretten moet leeg en je gaat door totdat de batterij van je telefoon het begeeft. Ook ik heb af en toe letterlijk ‘de kriebels.’ Daarmee bedoel ik dat ik een onrustig gevoel krijg en dat ik letterlijk denk: ik heb zo’n zin om even op mijn telefoon te kijken. Terwijl ik dit opschrijf realiseer ik me dat ik klink als een idioot, maar ik ben maar even heel eerlijk. Op het moment dat ik mezelf beloon met een half uurtje met mijn telefoon spelen moet ik heel duidelijk zijn tegenover mezelf en het ding weer wegleggen. Stupide he?
Positieve effecten
Om niet helemaal als een halve junk over te komen zal ik nu vertellen wat voor mij de positieve effecten zijn van het minderen met social media en mijn smartphone. Ten eerste heb ik het idee dat ik veel beter kan focussen. Dit merk ik bijvoorbeeld tijdens gesprekken. Ik kan beter opletten en ik luister beter. Ik ben meer ‘in het moment.’ Een voorbeeld: ik ging uit eten met mijn moeder en we hadden beide onze telefoons in onze tassen. Ik heb mijn telefoon 1 keer gepakt om snel een foto van het heerlijke dessert te maken ( om met jullie te delen) maar daarna stak ik mijn telefoon direct terug in mijn tas. Dat was dus een kwestie van vijf seconden. Mijn moeder deed hetzelfde. Vroeger zouden we misschien beide de foto meteen gaan uploaden op Instagram. Met een tekstje erbij, wat tijd kost. En de verleiding is dan natuurlijk heel erg groot om je ontvangen Instagram reacties meteen even door te scrollen. Dat deden we nu dus niet. Klik en weg met het ding. Thuis, toen mijn moeder naar huis was en we een heel gezellige avond hadden gehad, heb ik de foto op Instagram gezet. Dat kan namelijk best wel wat uurtjes wachten.
Ik voel me rustiger. Dat komt denk ik grotendeels doordat alle meldingen op mijn telefoon (behalve sms, voor noodgevallen) uitstaan. Waar mijn telefoon eerder de hele dag door geluid maakte en allerlei pop-ups liet zien op het scherm, kan mijn telefoon nu voor uren en uren stil zijn. Heel af en toe ontvang ik een sms, met een belangrijke vraag of iets dergelijks. Maar dat komt eigenlijk heel weinig voor. Nog sporadischer word ik gebeld. Zo vaak zijn er dus geen dringende zaken. En dat voelt enorm rustig. Geen piepjes, geen getril en geflits: heerlijk. Ik kan het iedereen aanraden.
Ik voel me minder afhankelijk van een apparaat. Dat altijd maar in touch willen zijn met de hele wereld en daarvoor afhankelijk zijn van een stuk plastic met metaal; insane, als je het mij vraagt. Hoeveel leuker is het leven als je een beetje relaxt naar dat ding kan kijken? Als je het gewoon als een essentieel gebruiksvoorwerp kan zien, in plaats van alsof het je heiligdom is. Vorig jaar werkte ik op een middelbare school. Mijn zestienjarige leerlingen deden vaak uitspraken als: “mijn hele leven zit in in dit apparaat.” Als Pietje zijn mobiel kwijt zou raken, zou hij dus zijn leven kwijt zijn. Best wel triest eigenlijk om zo te moeten redeneren. (we hebben het hier over pubers, ik weet er alles van, maar wees eens eerlijk: hoeveel volwassenen redeneren er ook zo?)
Minder negativiteit
Ik zie 1 heel groot voordeel aan het minderen van social media en dat is ook meteen iets wat het een stuk makkelijker maakt om het vol te houden: er komt minder negativiteit op je af. Het is werkelijk ongelooflijk hoeveel ellende er op een dag op je af komt via – met name – Facebook en Twitter. Boze mensen, negatieve mensen, flauwe grappen, gemene opmerkingen, zielige filmpjes, kwesties waar je je over kan opwinden, dieptrieste berichten en: oeverloos geouwehoer en heel, heel veel onzinnige info. Nu wil ik echt niet zeggen dat alles in het leven altijd maar nuttig moet zijn, (ik maak me geen illusies, ongetwijfeld vinden heel veel mensen dit artikel ook verre van nuttig) maar met name op Facebook komt echt heel erg veel onzin voorbij.
Er zijn heel veel mensen die ervoor kiezen om geen nieuws te lezen of te kijken, puur omdat ze niet goed tegen de negativiteit kunnen. Of omdat ze er een machteloos gevoel van krijgen en weten dat ze toch weinig kunnen doen. Ik kan dat wel begrijpen. Zo lees ik tegenwoordig af en toe artikelen op Blendle: een online service (dat doe ik dan weer wel, om veel papier te sparen) waarbij je zelf – tegen betaling – kan bepalen welke kranten- en tijdschriftenartikelen je wilt lezen. Ik kies precies uit wat ik wil lezen en de rest laat ik varen. Ik vind het ten eerste erg effectief en tijdbesparend en ten tweede bespaart het me ook een hoop ‘ellende.’ Het is echt niet dat ik mijn ogen sluit voor al het onrecht en verdriet in de wereld. Om die reden ben ik bijvoorbeeld vegan gaan eten en schrijf ik over onderwerpen als eerlijke mode en fairtrade producten. Maar ik hoef er gewoon niet dagelijks, of zelfs de hele dag door, mee geconfronteerd te worden.
Wat me opvalt
Wat me vooral opvalt is hoe ongelooflijk veel mensen er de hele godganse dag aan hun telefoon geplakt zitten. Dat vind ik aan de ene kant een geruststelling; ik ben niet zo gek als ik dacht, want ik ben niet de enige. Maar aan de andere kant is het verontrustend: het is dus echt best wel erg gesteld met ons. Opeens vallen me dingen op. Zoals: een vader en moeder in een restaurant in Maastricht. Moeder zit te bellen aan tafel, vader scrollt (Instagram?) op zijn smartphone. De kinderen schoppen onder elkaar onder tafel, maar dat hebben de ouders niet door. Sowieso: bellen in een restaurant aan tafel? Met je smartphone spelen en niet met elkaar praten? Waarom haal je geen Chinees en ga je ermee op de bank zitten? Wat is dan nog de waarde van het uit eten gaan? Is uit eten gaan juist geen sociale gelegenheid? Dit gezin was misschien een extreem geval. Maar let maar eens op hoeveel mensen er in koffietentjes en lunchrooms zitten te bellen of whatsappen aan tafel. En als je dan nog alleen zou zitten… maar meestal zit er gewoon ander gezelschap aan tafel. Ik blijf het een vreemd gezicht vinden.
Maar ook: vrienden die het niet op kunnen brengen om tijdens een koffiedate eventjes hun telefoon te laten voor wat het is. Een van mijn vriendinnen vertelde me dat een vriendin van haar (die ik niet ken,) echt een extreem geval is. Zij laat haar telefoon nooit een seconde los, tot grote wanhoop van haar vriendinnen. Tijdens de volgende koffiedate heeft mijn vriendin een mandje meegenomen en heeft ze verplicht iedereen hun smartphone daarin in te leveren. Onder het mom: vanavond gaan we eens echt PRATEN, in plaats van wat afwezig wauwelen, terwijl we ondertussen angstvallig onze smartphones in de gaten houden. Geniaal, als je het mij vraagt.
In het openbaar vervoer, in de supermarkt, op de fiets, achter het stuur in de auto, op straat, op het station, in de trein, op de markt, bij de bushalte, op het postkantoor, in het restaurant en aan de bar: OVERAL zie ik gebogen hoofden en smartphones in handen. Ik wil het niet meer. En het volgende filmpje heeft me enorm geholpen. Noem me sentimenteel, maar dit filmpje heeft mij echt heel erg geraakt.
Hoe gaat het met jouw smartphoneverslaving? Who’s with me tijdens de ‘detox’?
Mooi artikel. Ik kijk inderdaad ook geen nieuws omdat ik ooit eens heb gelezen dat het ingaat op ons oergevoel. Je ziet iets naars op tv en in je hoofd gebeurt iets waardoor je denkt “dit gebeurt in mijn hol” en daardoor vreselijk in de stress schiet. Nou zal niet iedereen daar heel gevoelig voor zijn, maar ik wel. En ik merk dat ik nu ik dat gewoon niet meer kijk ik rustiger ben en op een of andere manier ben ik heus nog wel overal van op de hoogte. En Facebook inderdaad, wat een negativiteit komt daar vanaf…heel vermoeiend plus heel veel zielige verhalen, die ik me dan heel erg aantrek en de daaropvolgende dagen nog mee zit. Ik zou net als jij ook mijn telefoon meer moeten wegleggen, bedankt voor je inspirerende verhaal! xx
Nou, dat ‘oerverhaal,’ om het maar even zo te noemen, daar kon best wel eens iets in zitten! Je reageert inderdaad bijna uit een soort reflex: IK MOET IETS DOEN. Of: ik moet hier iets van vinden! Dat altijd maar overal iets van moeten vinden, daar word ik ook wel eens doodmoe van. Maar goed :) we weten wat ons te doen staat!
Dat “Ik moet er iets van vinden” is inderdaad iets waar ik zelf ook heel moe van word. Ik ben er een maand tussenuit geweest (reis in Azië) waardoor ik nauwelijks nieuws heb gevolgd. Ondertussen in de crisis in Oekraïne geëscaleerd. Voorheen had ik nieuws daarover wel gevolgd, ik ben immers een in de wereld(geschiedenis) geïnteresseerde vrouw, maar nu word ik een beetje moe van alle narigheid en de snelle ontwikkelingen in die crisis/oorlog, en vooral ook omdat ik het zou moeten begrijpen en er iets van zou moeten vinden.
Ik heb naar het filmpje zitten kijken besefte mij weer, dat ik ( in mijn generatie) echt een van de zeldzame mensen ben die geen mobiele telefoon heeft…ik heb er nu al 3 jaar geen eentje meer en vind het echt heerlijk….Mijn man heeft er ook geen eentje meer en dit is een van de betere besluiten die wij 3 jaar geleden hebben genomen, omdat wij helemaal onpasselijk werden van de , onwijs irritante dingen, die mensen constant doen met hun telefoon en de kosten die natuurlijk automatisch hier ook aan verbonden zijn…Wij noemden het toendertijd “project back to basic”…en dat stuitte op behoorlijk wat weerstand van onze omgeving en bij de officieele instanties….dit onderdeel van “project back to basic” is hier in huis goed geslaagd….
Wat een mooi artikel, en dat filmpje dat heeft me echt geraakt. Zelf zit ik niet vaak op mijn telefoon, maar herken het wel van facebook.
Het viel me de laatste tijd zo erg op dat mensen alleen maar gebogen over straat lopen en ook zie ik het bij mijn eigen kinderen 18 en 22 jaar. Soms horen ze gewoon niet meer wat je zegt doordat ze helemaal verdiept in hun smartphone zitten.
Ik vind het best triest om te zien dat mensen niet meer echt leven maar dat alles via social media gaat!
Een sterk verhaal, waar ik me helemaal in kan vinden!!!
Ik heb regelmatig heimwee naar de tijd dat er nog geen mobiele telefoons waren. Ik besef ook best wel dat het voordelen heeft en ik maak er zelf ook gebruik van. Echter in welke mate er tegenwoordig door het gros gebruik van gemaakt wordt, vind ik ook absurd.
Mijn vriend en ik zijn de afgelopen dagen een midweek naar de Biesbosch geweest. We hebben genoten van de mooie natuur.
De laptop gaat nooit mee op vakantie. Volgens mij zijn wij een uitzondering hierin….
We hadden een smartphone bij, maar deze had nauwelijks verbinding.
Wij gaan dan een aantal dagen weg en willen het liefst geen mail lezen, geen app”s ontvangen en ook geen telefoon krijgen.
Ik voel heel vaak dat wij een uitzondering zijn als ik dit aangeef en als ik dit zo voel.
Ik voel altijd de druk van het reageren en dat wil ik niet voelen als ik een paar dagen weg ga om te relaxen.
We hebben wel enkele mails, app’s en telefoontjes gehad.
Volgende keer de toestellen echt thuis laten, echter ik wil in noodgevallen wel bereikbaar zijn.
Een optie zou kunnen zijn om het telefoonnummer van de accommodatie achter te laten bij de thuisblijvers.
Terug naar vervlogen tijden……
Wat er ook wel gedaan wordt tussen vrienden die samen uit gaan. Mandje op tafel. Telefoons erin. Wie als eerste zijn telefoon weer pakt, terwijl het nog niet afgelopen is: die betaald.
Ja die ken ik ook! Ik wilde dit ook hier opschrijven maar jij was me voor ;) Ik vind dit echt een supergoede manier om ervoor te zorgen dat je allemaal gezellig met elkaar bent, zonder telefoon.
Ja superleuk! Volgens mij heet het Phonestacking, maar weet het niet zeker. Het schijnt best een trend te zijn zelfs! (ik heb het zelf nog niet gezien )
Dat filmpje tells it all! Sinds ik die gezien heb, ben ik ook bewust bezig met minder smartphonerij in het openbaar. Dat kan ik thuis in bed wel doen. Als ik op stap ben met vriendinnen of een gezellig avondje met mijn vriend heb, of lekker aan het eten ben bij mijn moeder: tijd voor hen, niet voor mijn digitaal leventje.
Mooi artikel! Ik heb inderdaad een vriendin die zo smartphone verslaafd is dat we er regelmatig ruzie over hebben. Samen thee drinken, wandelen, shoppen… het maakt niet uit ze is er met haar hoofd maar half bij. Het voelt gewoon respectloos omdat je merkt dat ze niet echt hoort wat je zegt. Hierdoor kan ze alles maar halve aandacht geven, zelfs haar telefoon zelf. Als ik haar app merk je ook dat ze niet echt leest wat je zegt omdat ze nog een miljoen andere berichten op die telefoon moet afwerken. Het is een hele grote frustratie van mij en tegelijk zorgt het ervoor dat ik nooit zo wil worden.
Oei, dat klinkt wel heel ernstig zeg. Wat goed dat jij voor jezelf weet dat je je niet wilt laten meeslepen in dat gedrag. Het lijkt me heel frustrerend om met zo’n persoon te zijn!
Goed artikel! Ik merk ook dat ik bijna niet meer zonder mijn telefoon kan. Vorige week was ik op vakantie en kon ik alleen in het hotel (waar wifi was) op internet. Eigenlijk heel rustig, om overdag gewoon de hele dag niet naar je whatsapp, facebook en instagram te kunnen kijken. Ik probeer hem ook zo min mogelijk te pakken als ik met iemand aan het eten of koffiedrinken ben, maar als ik de keren zou tellen dat ik dat wel doe, zou het waarschijnlijk nog vaker zijn dan ik zelf denk..
Succes met de detox!
Geweldig artikel! Het filmpje was ook erg interessant om te zien, het viel mij op toen ik vorige week op vakantie was maar heel af en toe WiFi had en veel meer genoot van de wereld om mij heen. Kleine details vallen meer op, veel meer contact met de buitenwereld. Toch merk ik dat juist omdat iedereen er zo ‘verslaafd’ aan is het ook moeilijk is om niet mee te doen, sommige dingen zijn gewoon erg leuk zoals Instagram.
Nog even een berichtje voor Merel: Ik weet dat jij binnenkort naar Barcelona gaat, ik heb even alle leuke eettentjes op een rijtje gezet op mijn site, misschien leuk om even te kijken. Vooral Mothers is echt een geweldig tentje met een hele lieve eigenaresse, ik weet zeker dat je blij wordt van dit tentje!
dank voor de tip, leuk! Ik heb heel veel zin in Barcelona!
Het gaat met ups en downs merk ik maar de momenten dat ik afsluit worden steeds frequenter.
Het niet sociale gedrag van mensen in je gezelschap stoorde mij al een hele tijd. We zien elkaar al steeds minder in real life en dan gaan we die kostbare tijd ook nog eens verdoen met wat er zich in de virtuele wereld afspeelt!
Ten tweede vond ik de dwangmatigheid die er van alle virtuele mogelijkheden uitging heel naar. Ik heb pas sinds een paar jaar een laptop en smartphone maar mijn hemel wat raak je snel in de ban van die dingen.
Mijn derde ergernis ligt idd in de negativiteit. Steeds vaker stoor ik me aan dingen die ik lees of zie op het forum waar ik lid van ben maar vooral ook op Facebook.
Het kan niet de bedoeling zijn dat ik hier nu met een rot gevoel zit vanwege een reactie van een “Vriend” van mij op iets wat ik op Facebook zette maar helaas is het wel het geval.
Ik wil dat allemaal niet meer zien en al helemaal niet 24/7 want wie weet of ik vandaag niet een leuker iemand ontmoet dan die “Vriend” omdat ik omhoog keek i.p.v. op mijn schermpje!
Een tijdje geleden was de batterij van mijn telefoon kapot: helemaal opgezwollen waardoor hij maximaal tien minuten aan bleef op één dag. Ik moest die energie dus heel goed gebruiken en deed nauwelijks meer iets met social media. Dat was echt fijn, eventjes niet zo met mijn telefoon. Maar nu heb ik een nieuwe en val ik weer een beetje terug in old habits, al zet ik wel altijd mijn internet/wifi uit als ik met iemand ben. Ik vind dat zo naar, als iemand de hele tijd met anderen bezig is, ga dan met hen koffie drinken. Goed artikel! Je zet me aan het denken.
Ik doe met je detox mee, mijn telefoon vergeet ik tegenwoordig zelfs mee te nemen, maar ik merk echt hoe irritant het is dat iedereen de hele dag met dat ding rond loopt. Sommige vriendinnen vraag ik echt of ze de telefoon weg willen leggen, anders is een fatsoenlijk gesprek er niet meer bij.
Hmm ja ik vind het wel lastig. Ik heb denk ik ook wel een soort verslaving, maar ervaar het niet per se als negatief. Ja, ik ben soms wat afgeleid, maar ik heb sowieso al de concentratie van een ei. En tijdens een etentje of huiswerk kan mijn telefoon makkelijk een paar uur opzij.
Daarnaast zie ik die negativiteit ook niet zo! Ik volg alleen maar leuke vrolijke mensen denk ik? Ik ontdek ook juist veel leuke linkjes en filmpjes e.d. via facebook en twitter. En bv via instagram en mijn blog krijg ik juist eerder hele lieve complimentjes, en heb ik nog nooit wat negatiefs gehoord.
Dusja, verslaafd ben ik misschien wel maar het brengt mij vooral heel veel goeds en leuke contacten!
Hi Marlous, het is ook niet per se negatief hoor. Maar dat kan het wel zijn. Als je bijvoorbeeld aan jezelf merkt dat je je begint te ergeren. Of als je omgeving zich aan jou begint te ergeren, omdat je er niet echt ‘bent.’ Sommige mensen zitten gewoon compleet IN hun telefoon.
Wat betreft leuke mensen volgen: ja hoor, dat doe ik ook. Maar eerder volgde ik ook gewoon veel te veel mensen. En veel te veel informatie wordt vanzelf een keer negatief, als je het mij vraagt.
Mij levert het ook vooral leuke dingen op, maar ik begon me te ergeren aan het feit dat ik me zo afhankelijk kon gaan voelen van een aantal dingen. Dat lijkt me gewoon niet heel gezond! (trouwens, volgens mij is geen enkele verslaving gezond ;))
Mijn telefoon staat altijd op stil en als ik thuis ben ligt ie op 1 plek: bij de oplader, naast mijn huistelefoon. Als ik even snel om een boodschap ga, neem ik mn telefoon niet eens mee. Ik kan heel goed zonder dat ding. Alleen als ik op mijn werk ben dan gebruik ik hem heel erg veel. Dan kan ik tijdens het lesgeven toch mijn mail bijhouden, wat anders weer in een apart uurtje moet en daar heb ik meestal geen tijd voor.
In juli komt er een heel goed boek hierover uit. Ik kijk er al een hele tijd naar uit, want het is van Max Strom. Een zeer inspirerende yoga leraar. Jammer dat de NL titel de lading van de inhoud niet dekt: Ihappiness. Maar als je weet dat de oorspronkelijke titel: there is no app for happiness heet, snap je de strekking al. Ik heb hem al gereserveerd bij bol. Wacht er al een tijdje op, want lees liever boeken in het NL. Check it out! Ehm..wanneer je even een smartphone/pc-momentje hebt dan..hihi..
Toevallig heb ik nu even een break tussen het schrijven van blogs door en ik zie je bericht .Wat een goede tip! Ik hoor heel graag van je hoe je het boek vond!
Ik snap dat verslaafd zijn aan een telefoon niet helemaal, heb echt niets met mijn telefoon en gebruik het ding alleen in noodgevallen terwijl ik toch al sinds 1998 een mobiel heb (de eerste prepaidmodellen), heb nog steeds prepaid en heb genoeg aan 10 euro per 6 maanden., neem mijn telefoon dan ook alleen maar mee als ik bereiklbaar moet zijn en dat is niet 24/7. Al die sociale media heb ik ook niets mee, gebruik het alleen maar om voor bepaalde hobby’s info te zoeken en ook dat hoeft niet 24/7. Mijn vrienden/kennissen zoek ik wel op of bel ik.
Zo zie je maar, we zijn allemaal anders, ‘me.’ Maar zo aan de reacties te lezen ben ik in elk geval niet de enige ;)
Goed van je hoor! Je klinkt als een junkie, maar dat zijn we allemaal in zekere zin… ;)
Ik ben ook al een jaartje aan het detoxen:
– Geen tv meer in huis (alleen kijken wat ik écht graag wil zien via uitzendinggemist.nl)
– Alle meldingen op m’n telefoon uit
– Telefoon blijft overdag (als ik werk) en ‘s avonds als ik ONTSPAN (!) in m’n tas.
– Geen krant
– Ik trek af en toe een (zon)dag de internetstekker eruit.
– En dit typ ik allemaal terwijl ik al de hele ochtend blogs zit te lezen en schrijven… Junkie XL…
Het is zó goed dat je dit doet en erover schrijft! Ik ken ook zoveel mensen die helemaal volgroeid zijn met hun smartphone, te vermoeiend voor woorden. Heb een tijd terug ook een smartphone challenge gedaan op m’n blog, maar niemand wilde meedoen want “dat hou ik toch nooit vol”. Zo erg is het dus, en dat vind ik heel verontrustend!
Goed bezig! Waar ik zelf mee probeer te dealen is het feit dat ik heel veel dingen leuk vind. Het is iets wat in m’n DNA zit, m’n moeder zei vorige week nog dat ik als kind m’n moeder mee op sleeptouw nam naar allerlei speeltuinen en dat ik veel playdates had met vriendjes en vriendinnetjes. Ook nu vind ik het leuk om allerlei dingen te ondernemen maar ik heb al regelmatig gehad dat ik vol enthousiasme ergens in sprong en ik later dacht: “Heb ik hier wel de tijd en energie voor?” Nu ik 40 uur per week werk moet ik wel keuzes maken en probeer ik op die thema’s te focussen die voor mij belangrijk zijn. Tegelijkertijd is de baan die ik nu heb niet m’n droombaan en probeer ik in m’n vrije tijd op zoek te gaan naar wat ik echt zou willen. Gelukkig heb ik daar steeds meer een beeld van en ik weet in ieder geval een aantal thema’s waar ik gepassioneerd over ben. :) Ik sluit helemaal bij je aan wb Blendle: dat is echt een fijne manier omlleen die dingen te lezen die ik interessant vind. Maar het blijft lastig want ik ben gewoon iemand die veel dingen leuk vind en wil dus ik denk dat het een levenslange strijd wordt. ;)
Dat filmpje had ik ook al gezien, inspirerend. “we’re a nation of idiots” o.i.d. zegt hij ergens en als je om je heen kijkt… dat klopt helemaal! Ik heb geen internet (alleen wifi) en zit dus al iets minder vast aan mijn telefoon. Op mijn werk heb ik bovendien geen bereik. Dat scheelt heel veel.
Sindskort ben ik weer helemaal begonnen met boeken lezen in de bus, trein en tram. Als ik niet lees, kijk ik lekker naar buiten. Zouden we allemaal moeten doen denk ik :-)
Wat een herkenbaar artikel weer. Ik doe ook al een tijdje pogingen om te infominderen, of mediaminderen. Altijd sta ik wel op scherp om wat nieuws te vinden door oa verwoed naar allerlei blogs te surfen, op zoek naar…ja naar wat eigenlijk.Intussen niet vergeten FB te checken, en ja snel langs je mailbox. Zo ben je dan snel meer dan een uur verloren dat je veel creatiever had kunnen doorbrengen. Ik probeer nu van FB weg te blijven dit weekend en dat lukt aardig. Het is toch telkens ook een boel onzin dat je daar te zien krijgt. Mensen zijn met iedereen verbonden behalve met zichzelf. Ik kijk uit naar het boek van Max Strom.
Dat is het: als je het nou alleen praktisch zou gebruiken, of het kon beperken tot 1 of 2 sites checken… maar voordat je het weet gaan er uren voorbij en zit je maar te klikken en te scrollen. Tenminste, zo gaat dat bij mij en ik werd er doodmoe van :)
Ik heb van de week een blog gelezen over een app die je kunt installeren. Die app houdt voor je bij hoeveel tijd je per dag bezig bent met bellen, appen, en zowiezo met je smartphone bezig zijn.
Leek mij best een handige app om inzicht te krijgen in je telefoon gedrag, kan alleen de blog niet meer terugvinden :(
Misschien heeft iemand anders hiervan gehoord?
Ja, dat heb je waarschijnlijk op het blog van Mariet Mons gelezen! Helaas is die app er nu alleen nog maar voor Android telefoons :( Nog even wachten, want ze zijn bezig met een iPhone versie!
Hoe ironisch dat juist dat filmpje zo vaak op facebook voorbij komt. Mijn vader is er heel goed in om overal met zijn neus in die stomme foon te zitten (schoonbroer en zus ook trouwens). Persoonlijk vind ik het respectloos en dat zeg ik ook gewoon. Het gezucht en gesteun dat je dan als antwoord krijgt…
En dan vragen mensen zich af waarom ik geen internet op mijn foon heb. Dat is toch zooo handig… jaja.
Het kan ook anders, btw. Mijn beste vriendin woont in Australie en facebook is zo ongeveer de enige manier waarop wij communiceren (door omstandigheden, moet ik er wel bij zeggen). We hebben elkaar leren kennen via een penpal-site en in 8 jaar zijn we dikke vriendinnen geworden…
mmar ook dat gaat (hier) alleen via de pc en niet via de telefoon, want ik heb geen internet op dat ding.
Je hebt helemaal gelijk wat betreft de telefoons. Het is soms gewoon niet normaal meer, ik merk dat ook erg in de klas. Aan het einde van de les kletste iedereen met elkaar en tegenwoordig pakt iedereen zijn mobieltje en is het soms doodstil in de klas. Niet altijd, maar dat merkte ik vorige week een keer bij geschiedenis. Ik vond het zo raar! Iedereen maar een beetje op zijn beeldscherm aan het loeren. Zonde, want kletsen is juist zo leuk haha!
Ook ik ben aan het afkicken. In het begin ging het erg goed. Ik pakte ieder moment dat ik normaal mijn telefoon pakte een boek, of ging bij iemand langs. Maar toen kwam er opeens een bak met studiemateriaal en sinds dien plak ik weer veel meer aan mijn telefoon. Resultaat: Ik krijg niet al mijn werk gedaan, heb weinig vrije tijd en zie mijn vrienden minder. Ik had uitgerekend dat ik toch zo’n 2 uur per dag op het schermpje zat te kijken, dat is 14 uur per week. Vandaag ben ik weer begonnen met poging twee ;)
Afkicken is net zoiets als een zandduin beklimmen. Je glijdt dan misschien wel eens een paar passen terug, maar nooit helemaal tot het begin.
Ik heb dat filmpje laatst ook gedeeld op m’n blog. Het filmpje is zo goed! Het zet je echt aan het denken. Ik gebruik m’n smartphone nu een stuk minder.
Ik heb sinds kort die menthal app en het is echt heel confronterend. Alle meldingen van social media staan uit en mijn telefoon staat op stil, maar toch zit ik per dag tegen de 200 unlocks aan. Vandaag ging ik proberen om een examen economie te oefenen zonder telefoon. Het was gelukt, maar wel met moeite. Als je iets saais aan het doen bent is het zo verleidelijk om even je telefoon te pakken!
Op feestjes proberen ik en een paar mensen altijd phone stacking te doen (dus telefoons in het midden op een tafel en afblijven) maar er zijn weinig mensen die het langer dan een kwartier volhouden. En dat is zo zonde! Als iedereen om je heen op zijn telefoon zit, heb je zelf ook niet veel beters te doen dan je telefoon pakken. Terwijl je juist de diepste en leukste gesprekken kan hebben op zo’n avond.
Wauw! Proficiat! Ik wou écht dat ik dit ook kon!
Goed artikel, en dat filmpje is inderdaad heel confronterend. De ironie is dat hij erg veel op Facebook gedeeld schijnt te worden. Zelf heb ik geen facebook, instagram, twitter ed. Wel een smartphone met whatsapp. En die laat ik regelmatig bewust thuis liggen terwijl ik een paar uur weg ga. Want zo’n piepje dat er een berichtje binnen is gekomen heeft een flinke aantrekkingskracht, bizar eigenlijk. Ik hoop dat dit een nieuwe trend word, back to basics inderdaad :-)
Mooi artikel! Dit past goed bij mijn overtuiging om geen smartphone te willen hebben. Soms lijkt het me geweldig, maar vaak vind ik het zielig hoe afhankelijk mensen van hun telefoon worden. Gister stond ik op de trein te wachten en naast me stond een meisje met een telefoon in haar handen. Ze keek erop, stopte ‘m in haar jaszak en haalde ‘m er amper 10 seconden later weer uit. Keek erop, stopte ‘m weer weg. Zo ging dat de hele 10 minuten door dat ik op de trein stond te wachten. Blijkbaar kon ze echt niet langer dan 10 seconden zonder.
Ook mijn collega’s zitten rustig de hele pauze met dat ding te spelen. Dan zeggen ze (terecht) dat ik blij moet zijn dat ze het in de pauze doen en niet tijdens werktijd. Het zijn natuurlijk ook collega’s en geen vrienden, maar toch vind ik het zo ongezellig! Hoeveel mis je als je een dag niet op je telefoon kijkt? En hoeveel mis je (van je omgeving) als je wel de hele dag met dat ding onder je neus zit? Volgens mij is het echt niet in verhouding.
Ik vind het ook goed wat je schrijft over de negativiteit op (o.a.) Facebook. Ik ben dan wel vaak op Facebook te vinden, ook al doe ik dat niet op mijn telefoon. Als ik achter een computer zit, kijk ik toch zeer regelmatig even op Facebook. En daar staan inderdaad vaker negatieve, getrustreerde en zielige dingen op dan mooie dingen. Ik probeer wel pagina’s te liken die bijv. mooie spreuken of lieve foto’s posten (maar stom van Facebook dat ik niet meer alle updates te zien krijg). Maar door dit artikel word ik me er weer van bewust dat ik heus niet alles op Facebook hoef te volgen en dat ik best eens wat internet-loze of Facebookloze dagen kan plannen. Heb ik meteen meer tijd voor al die leuke boeken die ik nog eens wil lezen :-)
Thanks!
[…] jaar schreef ik al eens over een social media detox. Dit heb ik gedaan en ik geef eerlijk toe, ik vond het heel erg lastig om vol te houden. En toen ik […]