‘You do you, I’ll do me.’ Deze uitspraak hoor ik steeds vaker om me heen uitgesproken worden en iedere keer denk ik weer: ja, dit is zo waar. En hoewel de uitspraak volgens mij oorspronkelijk gaat over het niet teveel bemoeien met elkaar, vind ik eigenlijk dat deze quote ook prima past bij het onderwerp van deze blogpost; jezelf vergelijken met anderen.
Op de een of andere manier blijf ik het lastig vinden om mezelf – op bepaalde terreinen – niet voortdurend met anderen te vergelijken. Ik heb het dan bijvoorbeeld over ons blog, mijn hardloopprestaties, maar ook over mijn uiterlijk. Herken je dat van jezelf?
Om meteen maar met een voorbeeld te beginnen: afgelopen vrijdag ging ik voor het eerst in maanden weer eens uit. Vroeger heb ik een (vrij lange) periode gehad waarin ik iedere week uitging. Tegenwoordig is dat niet meer en doe ik liever andere dingen. Toch liet ik me overhalen om weer eens te gaan. Ik voelde meteen weer een oude onzekerheid naar boven komen. Want hoewel ik het uitgaan vroeger echt leuk vond, moest ik iedere week weer over een drempel. Al die hippe mensen in de club, daar kan ik toch niet aan tippen? Wat moet ik aan? Mijn haar zit achterlijk en mensen gaan allemaal kijken naar hoe dik ik ben. Iedere week moest ik me weer over een bepaalde schaamte heen zetten en oké, dan had ik uiteindelijk een leuke avond en dan bleek achteraf dat ik me weer veel te druk had gemaakt. Toch was ik altijd wel heel erg om me heen aan het kijken. Hoe zien andere meisjes eruit? Hoe dansen ze? Hoe gedragen ze zich? Als ik er op terug kijk, dan was het een periode waarin ik best wel onzeker over mezelf was. Afgelopen vrijdag bekroop me dat gevoel weer eventjes. Tot vijf minuten voordat ik op mijn fiets moest stappen dacht ik: ik ga niet. En natuurlijk ging ik en het was gezellig, maar ik concludeerde: het hoeft voor mij gewoon niet meer. Zoals ik al zei: ik doe liever andere dingen met vrienden, dan hutjemutje in een zweterige club staan, concluderend dat ik never nooit zo hip zal worden als de mensen om mij heen. En dat is prima. Zaterdagochtend werd ik wakker met het idee: het was een leuke poging, maar je weet nu gewoon veel beter wie je bent. Het is niet meer nodig om jezelf te vergelijken met anderen – je schiet er namelijk niks mee op en niemand wordt er blijer van. En ook hoef je niet in te zitten over het feit dat je 28 bent en je nu eigenlijk al geen zin meer hebt in uitgaan. Ik heb namelijk gewoon mijn eigen interesses en mijn leven is leuk genoeg! (voor de grap noem ik mezelf #omamerel, maar ik ben dol op oma’s, dus ook daar ben ik helemaal oké mee.)
Ook wanneer ik een hardloop-update plaats op Instagram, voel ik altijd een beetje onzekerheid naar boven kruipen. Hoewel ik mega trots ben op het feit dat ik überhaupt ben begonnen met hardlopen, nu drie weken geleden, heb ik toch de neiging om naar anderen te kijken en te denken; jemig, het stelt echt nog helemaal niks voor wat ik doe. En hoe komt dat? Doordat ik kijk naar wat anderen kunnen. Hoewel mijn verstand zegt dat het logisch is dat ik nog niet zoveel kan, omdat ik pas drie weken bezig ben, zegt mijn gevoel toch: je moet toewerken naar dat wat anderen kunnen. En nee, een medium als Instagram werkt daar niet echt aan mee natuurlijk. We zien zoveel van wat een ander doet. We worden er de hele dag mee geconfronteerd. Ik ben me er ook van bewust dat er misschien mensen naar mijn foto’s kijken en denken: ik zou willen dat ik…. Vul maar in. We hebben allemaal dingen die een ander beter of mooier lijkt te kunnen dan wij zelf. De kunst is om dit echt eens los te laten. Wanneer ik namelijk puur naar mezelf kijk, dan is de conclusie: een paar jaar geleden werd je afgeraden om te gaan hardlopen, drie weken geleden ben je gewoon begonnen, je eerste les dacht je dat je dood ging en nu ren je al vier minuten aan 1 stuk. Dit zijn gewoon feiten, zonder waardeoordeel. Mijn waardeoordeel voor mezelf is dat dit voor mij een enorme prestatie is. Pas wanneer ik ga kijken naar wat anderen kunnen, ga ik twijfelen.
Wij kennen inmiddels een behoorlijke club ontzettend leuke bloggers. Je komt elkaar tegen op events, spreekt eens met elkaar af en doordat je allebei een blog hebt, heb je automatisch veel gespreksstof. Dat is ontzettend leuk. Wat ik wel altijd weer concludeer na gesprekken met andere bloggers, is dat er in de ‘blogwereld’ (en dan heb ik het over iedereen die een blog heeft, niet alleen over grote of beroemde bloggers of mensen die al jaren bloggen,) wel heel veel mensen bezig zijn met zichzelf vergelijken met anderen. Ik heb het dan niet over concurrentie of over mensen die van alles van je kopieren, of andere negatieve gedachten, ik heb het puur over hoe bloggers naar andere bloggers kijken. Jouw blog is groter dan de mijne – zoveel volgers zal ik nooit hebben. Jouw video’s worden zoveel beter bekeken en iedereen vindt ze nog leuk ook! Waarom mag blogger X wel zo vaak naar het buitenland, en ik niet? Waarom ben ik niet gevraagd voor de lancering van product Z en zij wel? Kortom: het lijkt wel alsof veel bloggers op een gegeven moment meer bezig zijn met hoe het blog van een ander zich ontwikkelt, dan dat ze plezier beleven aan hun eigen blog. Dat is toch zonde? Zelf heb ik er ook wel eens last van hoor. Dan denk ik: zulke mooie foodfoto’s kan ik nooit maken. Of: zij krijgen alle leuke campagnes! Ik probeer mezelf dan tot de orde te roepen en weer even te beseffen waarom we dit doen. Omdat we het leuk vinden. Niet omdat het een of andere wedstrijd is die we willen winnen. En als ik dan kijk naar hoe we onszelf ontwikkeld hebben de afgelopen jaren, dan is het mooi om te zien hoe je ook je eigen inspiratie kunt zijn. Daar heb je anderen dan eigenlijk niet voor nodig.
Wanneer je jezelf constant vergelijkt met anderen, wordt het steeds moeilijker om eens trots op jezelf te zijn. Ook wanneer je jezelf vergelijkt met iemand die bepaalde dingen minder goed doet dan jij, of in jouw ogen minder knap is dan jij, is dat eigenlijk niet iets om trots op te zijn. Hoe kijk je dan naar anderen? Zie je de kwaliteiten van die personen nog wel? Welk gevoel houd je er aan over als je alleen maar altijd denkt: ‘ik doe/kan dit, maar hij/zij doet/kan dit..?’
Natuurlijk kun je je laten inspireren door anderen door naar voorbeelden te kijken. Zo heb ik vrienden die bepaalde eigenschappen hebben waar ik nog veel van kan leren en ook zijn er succesverhalen die heel inspirerend zijn om te lezen, bijvoorbeeld op het gebied van sporten of bloggen. Ik probeer mezelf tegenwoordig heel goed voor te houden: je laten inspireren is goed, maar verwacht niet dat jij die persoon wordt. Je zult altijd jezelf blijven, met misschien hier en daar een verbeterde eigenschap of een nieuwe prestatie. Wanneer ik dit in gedachten houd, wordt het makkelijker om gewoon naar mezelf te kijken en met mijn eigen dingen bezig te zijn, zonder dat ik altijd hoef te denken dat het beter of anders moet.
Herken jij jezelf in dit verhaal? Wil je je ervaring of tips delen? Je reacties zijn van harte welkom!
Mooi stuk! Het zit in de menselijke natuur om jezelf te vergelijken met anderen, het hoort er een beetje bij maar af en toe is het wel goed om je even te realiseren dat jezelf vergelijken met anderen niet altijd even constructief is. Een voorbeeldje; ik ben bijna 70 kg afgevallen en heb dus een losse flubberbuik. Dan kan ik mezelf gaan vergelijken met doutzen kroes en jankend in een hoekje gaan liggen omdat ik er nooit zo uit zal zien of ik kan mezelf vergelijken met hoe ik er vroeger uitzag. Dat laatste is een stuk leuk kan ik je vertellen. De prestaties die je levert zijn overwinningen op jezelf, en er zal altijd iemand zijn die leuker/liever/knapper/slimmer/enz is dan dat jij bent!
Zo 70 kilo wat knap van je!!
Wat een waanzinnige prestatie! Daar mag je heeeeeel trots op zijn. En je hebt gelijk: jezelf vergelijken met jezelf is een heel stuk motiverender!
Ik vind jullie allebei prachtig en super inspirerend. En het maakt niet eens uit of ik dat vind of niet, maar ik wilde jullie toch een beetje liefde sturen. En Merel, altijd als ik filmpjes kijk en ik zie je glimlachen, dan lach ik automatisch mee. Jij hebt zo’n lach waardoor je niet anders kan dan teruglachen.
Dat is lief! dankjewel :)
Een heel herkenbaar stuk! Ik ben 23 en ik ging toevallig afgelopen weekend ook met twee vrienden weer een keer de stad in (ik was al heel lang niet uitgegaan) en ik realiseerde me gisterochtend ook dat dit gewoon echt niet mijn ding is. Vroeger ging ik omdat ik vond dat het moest, want iedereen ging uit. Nu voelt het voor mij echt als tijdverspilling. Precies zoals jij beschreef voelde ik die onzekerheid die ik als 16-jarig meisje had weer even terugkomen. Maar ik heb nu wel geaccepteerd dat ik dit soort dingen gewoon niet leuk ga vinden en daarom doe ik het ook niet meer :)
Jezelf continue vergelijken met anderen is vooral heel vermoeiend en ik ben me er de laatste tijd ook steeds meer bewust van als ik het doe, dus ik denk dat dat al helpt om het te verminderen.
Ik moet het nog even zeggen: ik vind jullie allebei super inspirerende vrouwen en jullie hebben een topblog! Echt iets om trots op te zijn :)
Wat fijn om te horen dat meer mensen dit hebben! :)
Ik vind vele blogposts over dit soort onderwerpen echt super inspirerend, ga daarnee door aub;-) Ja ik vergelijk mijzelf continu maar ben bezig om dt niet meer te doen.
Hoi Merel,
Leuk en herkenbaar stuk. Ik vind jullie en jullie blog juist heel origineel en echt en dat is wat schoonheid voor mij is.
Ik vind dat persoonlijk veel leuker dan de mega blogs met de partys en persreizen.
ik vind het zoooooo fijn dat je júist al die begin posts over hardlopen plaatst! Joh, ik krijg soms het idee dat je alleen kunt hardlopen als je er flitsend uitziet en meteen voor de halve marathon gaat. Werkt niet echt inspirerend voor mij. En vind het ook niet kloppend want weet uit eigen ervaring én van vriendinnen dat het allemaal niet zo glamourous en soepel gaat in het begin. Liever jouw ervaringen. Please please ga er mee door!
Wat betreft je andere onzekerheden: ik begrijp je wel. Maar ben er achter gekomen dat bijna iedereen toch meer met zichzelf bezig is dan dat ze met jóu bezig zijn. Zeker in zo’n club. Dus liever authentiek zijn en lol hebben dan aanpassen. Uiteindelijk is iedereen jaloers op hen die het naar de zin hebben, niet op degene die er hip uitziet.
Wat leuk om te horen! Ik vind het ook vooral tof om die hardloop updates te doen omdat ik over een tijdje wil terug kijken naar mijn eigen prestaties. Echt een aanrader om te doen!
Ik heb dat vaker met geld. Dan kijk ik naar mensen met veel geld en denk ik: waarom moet ik nou elke keer zo rekenen om niet rood te gaan staan en kunnen zij kopen wat ze willen? Maar dan zeg ik toch steeds weer tegen mezelf: ook zij kunnen eenzaam
of ongelukkig zijn, met al die dure spullen om hen heen. Maar het blijft gek dat ik dat steeds weer tegen mezelf moet zeggen. Dat duveltje dat zegt: anderen hebben het beter, duikt toch af en toe weer op.
Dat herken ik ook wel ja. Dan kijk ik naar hoe anderen allerlei dingen kunnen doen en dan denk ik: had ik die vrijheid maar. Dan corrigeer ik mezelf en denk ik: ik héb vrijheid. Ik doe namelijk wat ik leuk vind om te doen. Dan maar wat minder geld. Ik ken helaas ook genoeg voorbeelden van mensen die wel heel veel geld hebben, maar verder helemaal niet gelukkig zijn ofzo. (ook mensen die wel veel geld hebben en wel gelukkig zijn!) Het is allemaal niet zaligmakend en je weet niet wat er achter gesloten deuren allemaal gebeurt, waar wij geen weet van hebben.
Deze artikelen van jullie vind ik zo inspirerend en ook motiverend! Jullie hebben het niet altijd over de leuke dingen als blogger, want laten we eerlijk zijn; tegenwoordig denkt toch iedereen dat de wereld online perfect is en dat alle bloggers het perfecte leven hebben? Hiermee wordt men weer met beide benen op de grond gezet, dank hiervoor! Vind het heel knap dat je je onzekerheden vertelt, maar ook jij hebt je kwaliteiten waarin de ander weer minder in kan shinen!
Ik kan mezelf ook behoorlijk vergelijken met anderen op het gebied van uiterlijk. Ik heb daarom ook erg veel respect voor vrouwen die zelfverzekerd rondlopen (zonder dat het arrogant wordt). Ik weet, nergens voor nodig, maar toch doe ik het! Misschien een mooi vooruitstreven voor mezelf?
Zeker een mooi streven!! Ook jij kunt dat :) Als zij het kunnen, waarom zou jij dat niet kunnen? Zeg ik steeds vaker tegen mezelf. En dankjewel voor je compliment!
Ik vind jullie blog zo ongelofelijk leuk! Ik volg veel blogs en laat vrijwel nooit ergens een reactie achter, maar nu wil ik het toch even doen. Ik ben zelf een tijd geleden begonnen met hardlopen en toen ik 4 minuten achter elkaar kon rennen was ik zo trots op mezelf. Dat moet jij ook zijn. En al die anderen zijn ook zo moeten beginnen! Jullie artikelen zijn ontzettend motiverend (ik ben zelf vegetariër en vindt het daarom al leuk om alle vegan stukjes op jullie site te lezen) maar jullie plaatsen ook echt mooie artikelen over de dingen in het leven waar we allemaal mee worstelen. Zo ben ik door jullie begonnen met de miracle morning en heb ik enkele artikelen van jullie uitgeprint zodat ik ze wat vaker door kan lezen. Echt een super leuke blog, ik neem zeker iedere dag een kijkje!
Kim, je hebt onze dag gemaakt. We beginnen deze blogwerkdag (artikelen schrijven en Jamie recepten maken,) met een dikke vette glimlach. DANKJEWEL!
Goed stuk! Ben blij dat jullie ook over dit soort dingen schrijven, heel inspirerend!
Om er nog iets aan toe te voegen: Je vergelijkt ook vaak jouw ‘behind the scenes’ momenten met de ‘highlight reel’ van andere mensen (bijvoorbeeld de dingen die ze op social media plaatsen). Maar als je je realiseert dat zij ook gewoon mensen zijn met minder mooie kanten krijg je ook minder de neiging om jezelf af te kraken :)
Vorig jaar heb ik een gedichtje in deze richting gemaakt, daar komt ie :) :
Zijn wie je bent
In een zoektocht naar mezelf,
wil ik vinden wie ik ben en wat ik wil.
Ik wil me niet laten leiden door anderen en hoe zij mij zien,
ik wil zijn wie ik ben en zien dat ik ben zoals ik ben.
Mooi Lutske! dankjewel voor het delen.
Dankjewel!
Wat mooi geschreven merel! Ik volg eigenlijk heel weinig blogs, maar ik vind jullie blog zo fijn vanwege de perfecte combi tussen levenslessen waar ik me ontzettend in kan vinden en fijne recepten. Elke ochtend spiek ik even op bloglovin’ in de hoop dat er weer een nieuw artikel is een elke keer denk ik ‘wat denk je zelf, zij hebben ook een leven’ :p en toch is het meestal zo!! Het vergelijken is zo ontzettend herkenbaar en ondanks dat je zelf al die constatering hebt gedaan is het loslaten zo ontzettend moeilijk. Als je ooit nog een keer een artikel schrijft over loslaten ben je echt mijn held ;) en jezelf vergelijken met jezelf, ja daar word je inderdaad het meest gelukkig van denk ik :) mooi geschreven en mooie reacties!
wat lief dat je dat zegt :) Bloggen ís voor een groot deel natuurlijk ook ons leven. Het is ook nog eens ons werk. Lucky us!!!! Dus ja, er komt iedere dag een artikel online en wat is het fijn om te lezen dat dit wordt gewaardeerd. Dankjewel! Een artikel over loslaten, dat klinkt interessant. Heb je het dan over iets specifieks loslaten? Of loslaten in het algemeen?
O myy zo herkenbaar hoor! Al die hippe mensen.. zo vermoeiend dat vergelijken!
Ik kreeg de tip mee dat als je vergelijkt, je eerlijker moet kijken; “die persoon is misschien wel heel succesvol op dat gebied, maar jij weet weer meer van…” En dan niet op een manier van: “Nou maar ík kan dít tenminste veel beter! HA!!”
Maar meer op de manier van, wees eerlijk naar jezelf. Het is helemaal niet erg om iets minder te kunnen dan een ander. Ieder heeft z’n eigen kwaliteiten. Vergelijken heeft sowieso gewoon geen zin, maar als je het doet zie dan wel in dat er nooit iemand is die 100% perfect is en jij niet.
Eh.. oke ik hoop dat ik het een beetje duidelijk uit heb kunnen leggen ;-)
Heel fijn stuk in ieder geval. Ik ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben die zich geïntimideerd voelt door al die ‘hippe meisjes’ (die waarschijnlijk zelf ook nog eens allemaal zulke gedachtes hebben).
Je hebt het heel duidelijk beschreven! Heel mooi gezegd.
Ik volg jullie blog al een tijdje en ik vind jullie recepten en teksten vaak zeer insprirerend. Zo ook deze! Inderdaad door jezelf te vergelijken kan opeens dat goede gevoel opeens verdwijnen, zo jammer….
En wat ik wilde zeggen….ik mocht vandaag voor moderne hippies een blog schrijven (mijn 2e blog ooit) en ik zag net dat jij Merel ‘m ge-liked heb….en dat vind ik zoooo leuk!! (Moest ik even kwijt). You made my day!
Ik vond je artikeltje super leuk! Prachtige foto’s ook! Dus heel graag gedaan :)
Wat een mooi artikel!
Ik denk dat je je bij het vergelijken met anderen ook altijd moet realiseren dat wat je van de ander ziet, bijvoorbeeld via social media of in een hippe club, maar een (positief) deel is. In de club zie je misschien hippe meiden die slanker/mooier/etc. zijn in je ogen, maar wat wil het eigenlijk zeggen, het is erg relatief… Daarnaast ook instagram, waar je soms de meest geweldige bikinilijven voorbij ziet komen of de meest healthy maaltijden. Het is maar een fractie van iemands leven, het patatje mayo of de opgeblazen buik na een keer iets te veel te hebben gegeten wordt natuurlijk niet gefotografeerd. Wat we snel doen is onze ‘negatieve aspecten’ uitvergroten en deze vergelijken met de positieve aspecten van anderen, een oneerlijke vergelijking eigenlijk. Dus, blijf je bewust van de mooie en goede kanten van jezelf! :-)
Je hebt helemaal gelijk Martine! Je moet die dingen wel in perspectief blijven bekijken.
fijn artikeltje weer, ik vergelijk me ook altijd veel te veel met anderen. Ik vind andere mensen altijd beter, knapper, creatiever, slimmer,… waardoor ik dan de moeite niet doe omdat ik er toch niet kan aan tippen.
Ik vind je hardloopprestaties zeer goed!!
Volgens mij laten we dat ‘vergelijken met anderen’ steeds meer los naarmate we ouder worden. Je gaat kijken naar wat jou gelukkig maakt, i.p.v. naar gelukkige (of leuke/mooie/hippe) anderen.
Zelf ben ik nu 29 en geniet ik steeds meer van de kneuterigheden van het leven: met een kat op schoot series kijken of wroeten in de moestuin.
Maarreuhm, ik als groen groentje vind jullie juist heel hippe meiden! Het is mooi wat jullie allemaal ondernemen en daarna met de lezers delen.
haha, zo hip zijn we nou ook weer niet hoor ;) Maar ik ben vooral heel blij en tevreden met mijn leven zoals het nu is. Geen al te gekke dingen, gewoon lekker genieten. Dat vind ik veel meer waard dan een ‘spannend’ leven ;)
eerlijkheid siert! Vind het prachtig hoe jullie schrijven en je mag er trots op zijn om zo jezelf te kunnen zijn en dat aan de wereld te laten zien! En go go go met hardlopen! Ik ren 2/3 in de week om 5:45 ‘s morgens sinds 2 weken en zie ook snel verbetering en wat een kick geeft dat! Geniet met volle teugen van deze prachtige dag!
Wow wat knap! Ik ga om 06:15 de deur uit, 2 of 3 keer in de week. Maar dat vind ik soms toch nog wel pittig hoor ;)
Ik vind jullie juist zo leuk omdat jullie zo jezelf zijn! Jullie blog is heel onderscheidend. Jullie zijn beide prachtige en heel oprecht. Niet vergelijken met anderen hoor, de kracht is juist dat de Groene Meisjes de Groene Meisjes zijn en die zijn toevallig heel erg tof :-)!
Ik merk zelf en bij anderen dat het volgen van blogs, vrienden op facebook, instagrammen het moeilijk maakt om jezelf niet te vergelijken met anderen. De schaduwkanten van bloggers, instagrammers en facebookers worden niet belicht. Je ziet het zelfs in de reacties: het is leuker wanneer je blogt over het behaalde doel (=succes) dan bloggen over wat je nog niet hebt bereikt (falen?). Nou deze blog toont aan dat je een gezellige blog kan schrijven over je schaduwkant door eerlijk te vertellen dat je opziet tegen hippe stapavondjes en vooral hoe dat overwonnen is.
Het karakteriseert jullie blog: de groene meisjes schrijven over groen leven, maar dringen het niet op. Jullie schrijven ook over mooie producten die niet vegan zijn, terwijl jullie de vegan-eis jullie zelf wel opleggen. Jullie bloggen over gezond leven en hoe jullie dat invullen, zonder te zeggen dat ik als lezer moet mediteren, opruimen of hardlopen. En deze blog is een handreiking tot groen leven: wanneer je telkens maar mee moet in wat anderen vinden, in hoe het schijnbaar hoort, met de juiste spullen en de juiste gedragingen, dan ben je niet in staat groen te leven. Moedig om zo’n kwetsbare kant van jezelf te kunnen laten zien.
Suggestie voor een volgende blog in dit thema: Wat maakt dat je vergelijkt en wat levert het je op door te vergelijken en wat verlies je met je vergelijking? En dat wetende… hoe zou je daarmee om willen of kunnen gaan?
Dankjewel voor je complimenten en voor de suggestie Marieke!
Wauw weer een prachtig stuk!! Je schrijft zulke inspirerende stukjes altijd. Jullie zijn lekker jezelf ,en dat is juist zo fijn en leuk. Wilde even zeggen dat ik jullie blog onwijs tof vind! Gister de bloemkool-venkel soep gegeten, en jummiee was hééééeérlijk! En vanavond de brocolli-gnocchi aan de beurt. Ben benieuwd. Na mijn miracle morning routine google ik altijd als eerste jullie blog :) Enjoy your day!
wat lief van je, dankjewel! en fijn dat de soep lekker was!! hihi
Dit artikel was het eerste wat ik vanochtend las en naast de grote glimlach die ik kreeg van de Boekarest video (dat edit werk is beter dan 90% Nederlandse televisie, duimpje omhoog) moet ik toch vaker een comment gaan achterlaten. Jullie blog draagt bij aan positiever en kritischer nadenken over een duurzame en gezonde samenleving doordat jullie laten zien dat het heel erg leuk is en ook een realistisch beeld scheppen. Voor mij zijn jullie belangrijker dan een blog die alleen beauty aanprijst en alle aspecten voorafgaand aan dat proces niet belichten (dierenproeven, ingrediënten en hun invloed op de huid etc). Ik hou van jullie inhoud en hoop veel meer geweldige travelfilmpjes te zien :-) jullie hebben echt oog voor mooie dingen!
Dankjewel voor dit enorme compliment Felicia!
Je stuk is heel herkenbaar!. Ik vergelijk mezelf (helaas) onbewust constant met andere. Vooral als het gewicht gaat. Ik besef dat het mij vooral negatief beinvloed maar onder andere door onzekerheid lijkt het niet weg te gaan. Ik hoop dat het mij in de toekomst wel gaat lukken om alleen naar mezelf te kijken en trots te kunnen zijn op mijn behaalde resultaten. =) Ik vind het mooi dat je dit soort stukken schrijft omdat je in de comments vaak ziet dat meerdere mensen er last van hebben, wat me het gevoel geeft niet alleen te zijn.
Ja, dat vind ik ook altijd weer fijn. Om even te lezen dat je niet de enige bent. Ik weet zeker dat het je in de toekomst gaat lukken om positiever naar jezelf te kijken!
Dit is voor mij net zo herkenbaar. Ik merk dat Facebook bij mij een enorme vinger in de pap heeft. De laatste jaren bekijk ik de updates een stuk minder. Soms kijk ik nog omdat ik gewoon wil zien en eraan herinnerd wil worden hoe leuk het leven ook kan zijn, en dat ook ik met de nodige wil en daadkracht me naar het zelfde niveau van genieten kan optrekken. Maar posts op Facebook hebben steeds minder een aantrekkende werking op me.
Ik weet dat ik in m’n gedachten en in mijn mindset de afgelopen maanden ontzettend ben gegroeid en dat laat zich niet in een gevatte post of foto samenvatten. Maar ik weet ook dat ik nog een heleboel dingen heb om aan te werken en dat ik niet overnacht een ander mensen zal zijn en dat zal ik ook nooit worden. Alleen een fijnere en betere versie van mezelf. Het van en uit mezelf, dat is mijn doel.
Zeker weten, social media in het algemeen hebben een grote invloed op hoe we naar onszelf kijken. Het overkomt de meesten van ons, denk ik.
*Het beste van en uit mezelf*
Heb tot nu toe nog nooit gereageerd maar volg jullie al een tijdje. Wat schrijven jullie mooi en eerlijk! Heel herkenbaar en echt onderwerpen waar ik zelf ook mee bezig ben. Inspirerend en motiverend! Ik heb er vaak echt veel aan.
Van dat hardlopen herken ik ook echt helemaal haha.
Mooie quote over dit onderwerp vind ik: Don’t compare your inside to their outside. Oftewel, je ziet altijd alleen maar de buitenkant van iemand terwijl je van jezelf wel al je angsten en onzekerheden kent en voelt. Dat is dus nooit eerlijk vergelijken. Het helpt mij om te denken dat iedereen waarschijnlijk (ongeveer) net zo onzeker is als ik af en toe.
Blijf zo schrijven, kijk uit naar al jullie artikelen!
Wat een mooie quote! En wat tof dat je een reactie achter hebt gelaten! Vaker doen ;)
Zo ontzettend herkenbaar!
Mooi Merel ! En wat is het toch zonde dat we soms zo ongelukkig kunnen worden van vergelijken. Als ik de comments lees op jullie blog zie ik alleen maar mooie berichtjes van mooie mensen, we zouden allemaal trots op elkaar moeten zijn dat we zoveel positiviteit het universum in sturen (klinkt nogal “haaaaallelujah sister”-achtig haha).
Ik denk dat vergelijken een soort oerinstinct is: je eigen overlevingskans, dus die van je soort, vergroten. Het zal dus moeilijk zijn om te stoppen met vergelijken, maar het is precies zoals je schrijft : het is ok om je te laten inspireren door anderen, maar leg niet de druk op jezelf om die andere persoon te worden.
Heel mooi artikel om te lezen. Ik moest erg lachen om oma merel. Ik noem mezelf ook altijd een oma omdat ik weinig drink en niet zo van uitgaan hou. Ik krijg vaak opmerkingen als ‘saaierd’ en ‘oma’ naar mijn hoofd geslingerd, maar ik heb geleerd dat ik dan maar gewoon een oma ben die houdt van musea, de bios, munt thee en amandel melk lattes ;-)
hiihih, same here ;)
Hier heb ik gelukkig niet echt last van! Natuurlijk vergelijk ik af en toe en voel ik me dan onzeker, maar ik kan mezelf op tijd stoppen en weet dat het helemaal niets uitmaakt. Dan probeer ik een denkoefening te doen waarbij ik alles omdraai. Dan denk ik aan iemand die bv nog minder lang kan lopen dan ik en dan vraag ik me af hoe ik die persoon bekijk. Conclusie is dat ik die persoon niet als minder bekijk en mezelf niet beter vind. Waarom zou ik me dan druk maken over anderen ? De beste persoon waarmee je jezelf kan vergelijken ben jijzelf, en de rest gaat niet op, dat is appelen met peren vergelijken :)
Heel erg herkenbaar, maar het is zo ontzettend moeilijk om het los te laten. Beetje bij beetje lukt het me ietsje beter, maar ik heb nog veel oefening nodig ! Goed artikel!
HERKENBAAR! Voor zo veel mensen. Moet je nagaan dat jezelf vergelijken met anderen iets heel menselijks is. Ik doe het ook altijd, vreselijk vind ik het. Ik kan me 100 keer voornemen om er mee te stoppen, om het vervolgens 100 keer gewoon weer te doen. Maar: hulp is nabij. Ik ging eens naar een concert van Eefje de Visser en toen zong ze dit liedje: https://www.youtube.com/watch?v=0oh1iqv0LU0
De tekst is zo treffend, ‘als ik eens wist dat bijna iedereen hetzelfde is als ik’. Dit is dus echt zo, bijna iedereen heeft hetzelfde probleem. Gaan jullie vooral door met bloggen en mensen blij maken met dit soort artikelen, ik vind jullie super leuk <3
( en oh ja, ook ik ben net begonnen met hardlopen en dacht bij de eerste keer rennen ook dat ik dood ging. Maar it gets better!)
Oh wat mooi!
Wow, wat een mooie, herkenbare blogpost. Ik schreef laatst iets over iets heel graag willen; en dat je vervolgens om je heen ziet hoe anderen steeds dichterbij hun doel komen, en jij alleen maar verderweg lijkt te raken. Dat is heel lastig. Een beetje jaloezie is normaal denk ik, als het maar niet je gedrag beinvloedt! Ik ben bijvoorbeeld heel jaloers op jullie schitterende outfits (ik hou van vintage!) en op hoe moeiteloos jullie gezonde gerechten weten te maken, terwijl ik meer dan eens een pakje noedelsoep of kant-en-klare vega pizza naar binnen werk. Ik hoorde laatst van een vriendin dat ze vroeger heel jaloers was op de aandacht die ik kreeg van mannen en op mijn snelle manier van leren, en dat zet je dan weer even met beide benen op de grond. En dan voel ik me zo’n aansteller, want eigenlijk heb ik een heel goed leven. Maar goed, ik dwaal af; een hele fijne post! Bedankt voor het schrijven, haha. Oh, en als jullie benieuwd zijn naar mijn blog; http://www.ikbendemy.wordpress.com. Liefs!
We gaan ernaar kijken, leuk!!
Bedankt voor deze prachtige post. Ik kreeg er een brok in mijn keel van, het is zo herkenbaar. Vooral die zin: “Wanneer je jezelf constant vergelijkt met anderen, wordt het steeds moeilijker om eens trots op jezelf te zijn.” kwam bij me binnen. Ik mag inderdaad best eens trots zijn op mezelf. En het lijkt me zinnig om ‘s te kijken naar waarom ik mezelf constant vergelijk met anderen. Waarschijnlijk doe ik dat omdat ik onzeker ben en mijn leven ‘meet’ aan het leven van anderen. Maar ik moet natuurlijk mijn eigen leven leiden, niet dat van anderen!
Jullie mogen ook trots zijn op jezelf. Zo’n mooie blog hebben, telkens weer opnieuw inspirerende artikelen schrijven; ik ben trots op jullie! Hopelijk zijn jullie dat ook!
Dankjewel Daphne, dat is een groot compliment. Ik ben blij dat je iets aan onze artikelen hebt!
Oh wat een ontzettend herkenbaar stukje. Dit is onder moeders ook wel een dingetje. Ik geloof dat ik dit net even nodig had. Iedereen heeft zijn kwaliteiten. Jij kan dit goed, ik kan dat goed. En we mogen er allemaal trots op zijn. Ennuhm, dat je uberhaubt begonnen bent aan hardlopen vind ik super tof. Er zijn zoveel mensen die dat niet doen of de stap niet kunnen nemen. You go girl!
Wat een heerlijk inspirerend artikel weer! Ik had t vandaag nog met een vriendin over ons leven nu. We zijn beiden 31, genieten van wat we hebben/doen, maar als onze 21-jarige-ikken ons nu zouden zien, zouden we onszelf nu zó ontzettend saai vinden! Uitgaan hoeft ook niet meer zo van me, ik zit op zondagochtend liever in m’n sportschool (ja echt, ik!) en moet niet meer denken aan de drukte van festivals, waar ik ‘vroeger’ zo fan van was. Nu geniet ik veel meer van de stilte van de natuur bijvoorbeeld, en van koken en bewust gezond leven. En qua sporten, ik heb eindelijk iets gevonden waar ik 3x/wk met plezier do: crossfit! Zo blij mee. En nu focus ik me liever op die regelmaat dan het doel (hiken met een backpack) dat ik ermee wil bereiken. Ik krijg door te trainen toch wel een betere conditie en meer spieren :) (mede met dank aan James Clear en zijn artikel ‘forget about setting goals, focus on this instead’, leestip!)
Vroeger dacht ik ook dat uitgaan iets is wat elke jongere doet en daarom ging ik er ook maar heen. Maar ik houd niet van die overvolle en benauwde cafés waar je elkaar nauwelijks kunt verstaan, en waarna ik bij thuiskomst naar de sigaretten van anderen rook, en de zolen van mijn schoenen aan de grond plakten van het bier en ik tijdelijk doof was van de muziek en mijn oren er van na floten. Ik heb me er lang onzeker over gevoeld maar heb besloten om niet de dingen te doen omdat anderen het van mijn verwachten of omdat iedereen het doet. Ik heb leren luisteren naar wat ík prettig vind en waar ik me goed bij voel. En dat is prima, iedereen zijn/haar ding!
Wat een inspirerend artikel! Naarmate ik ouder word (bijna 27) merk ik wel dat ik me steeds minder druk maak om wat mensen van me denken en dat ik mezelf niet meer zo veel vergelijk met anderen. Het heeft namelijk gewoon GEEN ZIN. Als ik merk dat ik het toch doe probeer ik mezelf meteen een halt toe te roepen, en dat werkt aardig goed. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat een glimlach en een zelfverzekerde uitstraling 120 x sexier zijn dan (bijvoorbeeld) een strak lijntje en een goede bos haar. Coco Chanel zei ooit: ‘I don’t care what you think of me, I don’t think about you at all’.
Wat een open en eerlijk geschreven blog.
Ik dacht niet meteen aan jaloerzie. Want je vind dat je jezelf ook goed zou moeten vinden zoals je bent.
Is het dat je erkenning voor jouw ‘zijn’ zoekt? En dat een comment of duimpje je dat geeft: erkenning.
Is het niet zo dat in jullie overzichtspost de entries staan waarop veel gereageerd is? Is dat een criterium voor een succesvolle bijdrage? Je kan best veel tijd en moeite gestopt hebben in een blog waar je heel tevreden in terug leest, maar die weinig likes heeft ‘opgeleverd’.
Ik ben ook wel nieuwsgierig hoe Jamie over dit onderwerp denkt.
Hè, nu vergelijk ik jullie toch weer. Blijft een valkuil. En een echt vrouwentrekje. Volgens mij zijn mannen niet zo bezig met andere mannen van top tot teen te scannen en te plaatsen in een hokje. En nu plaats ik alle mannen meteen in een hok:)
Ik vind dit echt een heel fijn stuk en vooral het gedeelte over uitgaan spreekt me aan. Ik ga niet zo graag meer uit, want eigenlijk is de ochtend mijn chill momentje, en dan wil ik niet brak en moe zijn. Dan wil ik lekker hardlopen, lezen en bakken. Toch moeilijk om jezelf dat niet saai te vinden in vergelijking met de rest.
Wauw. Supermooi artikel. Ik herken het wel, eigenlijk. Voor mij is het een geruststelling om te bedenken dat de anderen waar ik me mee vergelijk vaak net zo onzeker zijn als ik (wat ze natuurlijk soms heel goed kunnen verbergen).
Toen ik klein was werd ik voortdurend met andere vergeleken door mijn vader en oppas. En ik haten dat zo! Mijn vader is echt een schat hoor maar als hij dat deed werd ik er verdrietig van. Heb me vanaf toen ( ik zal… Iets van 10 jaar zijn geweest?) voor genomen om mezelf niet met andere te vergelijken dat werdt al voor mij gedaan en ik had er echt geen zin meer in. Jij bent wie je bent en dat is oké. Ik vergelijk mezelf nu alleen met andere als dat mij motiveert
Yup, guilty. Vooral de laatste tijd betrap ik mezelf erop dat ik me blijf vergelijken met anderen, en daar dan zeker niet vrolijker van word. Hartstikke zonde, want ik heb al heel wat bereikt en ik zou trots moeten zijn op mezelf. Working on it! :) Mooi artikel weer, zoals gewoonlijk!
AMEN
Ik doe het ook regelmatig: mezelf vergelijken met anderen. Hun haar ligt leuker, ze hebben hippere kledij en zijn altijd vrolijk.
De laatste tijd werk ik niet meer hard aan mijn verleden verwerken, maar wel aan leren leven met mezelf en van mezelf houden. Dat helpt als je wilt ophouden met jezelf met anderen te vergelijken. Als je namelijk 100% tevreden bent met jezelf dan hoef je je niet te vergelijken. Dat merkte ik toen ik tevreden werd met mijn opleidingen en mijn carrière. Ik heb op werkvlak woelige wateren gezwommen en vergeleek mezelf met mensen die meteen wisten wat ze wilden doen. Maar nu ben ik tevreden met mijn afgelegde parcours en vraag ik me zelfs niet meer af hoe anderen aan een geweldige job komen… Want voor mij is wat ik heb gedaan genoeg.
Ik denk dat al die dingen dus een beetje samen hangen.
Lieve lieve merel en jamie,
Als je eens wist hoe erg ik tegen jou en Jamie op kijk. Hoe trots ik op jullie boek ben en er zeker elke week door heen blader voor een recept of om iets op te zoeken over een vegan levensstijl. Hoe mijn moeder en ik bij iedereen die bij ons op bezoek komt vertellen over de groene meisjes, omdat we jullie blog zó goed vinden. Hoe ik ik bewonder dat je kwetsbaar durft op te stellen, maar daardoor ook heel krachtig laat zien wat leven nou eigenlijk is. Hoe mooi ik jullie foodfoto’s vind. Hoe fan ik ben van jullie recepten en elke week een weekmenu maak met wel zeker 4 recepten van jullie. Dat ik jullie eigen kledingstijl heel mooi vind en geinspireerd raak om wat kritischer naar mijn kledingkast te kijken. Hoe veel mensen Kondi Mari linken naar jullie blogpost.
Je doet het zo goed. Ik weet dat het kijken naar anderen je heel onzeker kan maken – daar klamp ik ook mee – maar kijk alsjeblieft naar welke grote stappen je zet en hoe veel mensen daar op reageren.
Je doet het zo goed (dat wou ik in capslocks schrijven, zo gemeend bedoel ik dat).
Als je je onzeker voelt, pak dan je boek kijk er door heen. Kijk naar de foto’s die zijn gemaakt op de boekpresentaties. Of lees reacties terug van mensen die zo blij waren met je blogpost.
Je mag er zijn!
Dikke kus en een aai over je bol.
Wat ontzettend lief van je Malu, dankjewel <3
Zo herkenbaar. Ik was vroeger en eigenlijk nog steeds precies hetzelfde. Ik kan me helemaal voorstellen en eigenlijk helemaal meevoelen hoe het is om uit te gaan en dan……!
Verschrikkelijk vond ik het vroeger. Hierdoor heb ik heel veel gemist denk ik altijd. Vooral omdat ik gewoon niet mee ging.
Nu voel ik me veel beter. Ik doe nu ook wat bij mij past. Ik ben dan geen 28 meer maar 38. Toch blijven de gevoelens hetzelfde. Ik ben dan geen blogger maar wel een masseur met mijn eigen praktijk aan huis.
Ondanks alles voel ik hier ook regelmatig onzekerheid, terwijl ik weet dat ik het goed doe. Zou ik het niet goed doen dan komen mensen niet terug.
Ik denk dat je net als met hardlopen gewoon moet doorgaan. Je komt er vanzelf. Een lerares van mij heeft eens gezegd: hou van jezelf, blijf bijjzelf en doe dingen waar jezelf blij en gelukkig van wordt.
Ik weet ze heeft gelijk en toch blijft het moeilijk
Potverdikkeme, hadden jullie je blog niet twintig jaar geleden kunnen starten? ;). Ik ben (al) 46 jaar en vergelijk mezelf nog veel te vaak met anderen. Ik wil ook tien kilometer per uur kunnen rennen. En ik heb best een leuk blog, maar het kan nog zoveel beter. En die jonge collega’s van me, die bruisen van energie en rennen mij op werkgebied voorbij. Nog erger is als ouders hun kinderen gaan vergelijken. Ik ben dan ook heel blij dat mijn jongens supergoed in hun vel zitten. Nu moeders nog, haha!
Sow, herkenbaar zeg. Helaas. Ben daar hard mee aan de slag. Valt nog niet mee :) Ben bezig om stappen te zetten om mijn angststoornis te overwinnen en om om te leren gaan met mijn gevoelige aard. Ik vind dit een pittig proces en soms lijkt het alsof ‘iedereen’ ‘alles’ maar lijkt te kunnen, overal heen reist, energie voor 10 lijkt te hebben en alles lijkt te durven, behalve ik. Moet echt leren om dan lief voor mezelf te blijven. Maar we komen er wel. Dankjewel, artikelen als deze geven mij toch een beetje steun en inspiratie :)