Is het zielig voor je kind als hij of zij niet de laatste mode, maar een ‘tweedehandsje’ draagt? Wanneer je zoon de kleding van zijn grote broer aan krijgt? Of als je je dochter meeneemt naar een vintagewinkel voor tweedehands kinderkleding, in plaats van naar de textielsuper? En is het een teken van armoede als je kinderen niet het nieuwste van het nieuwste aan hebben, of zijn er ouders die dit misschien uit andere principes doen? We besloten vandaag eens aandacht te besteden aan dit onderwerp.
Vorige week woensdag deelden we een artikel over fast fashion op onze Facebookpagina. Het regende reacties en het bericht werd tig keer gedeeld. Niet zo gek, want het is een onderwerp dat veel mensen aanspreekt en raakt. En dat is een goed teken. De laatste tijd horen we steeds meer dat mensen toch wel nadenken over, bijvoorbeeld, de herkomst van onze kleding. Hoe wij over eerlijke en oneerlijke mode denken, weten jullie. We hebben daar al heel vaak over geschreven, dus dat zullen we hier niet herhalen. Voor wie hier nu komt kijken of toevallig alle artikelen over eerlijke mode heeft gemist: dit is het meest recente artikel dat we schreven over dit onderwerp. We bespreken in dit artikel de documentaire The True Cost en we kunnen je nu al zeggen: als je meer wilt weten over de omstandigheden in de mode-industrie dan is dit echt de film die je moet kijken.
De identiteit van het kind
Een aantal reacties bij het Facebookbericht viel ons op en daar willen we op ingaan. De reacties deden mij (M) denken aan een gesprek dat ik eens had met een moeder. Ze vertelde me dat kinderkleding steeds duurder werd en dat het zo zonde is om zo vaak weer iets nieuws te moeten kopen, omdat kinderen overal zo snel uitgroeien. Ik kon mij dat goed voorstellen, al heb ik zelf geen kinderen en weet ik niet precies wat kinderkleding kost. Dus ik vroeg haar, goedbedoelend: ‘misschien kun je eens bij de kringloopwinkel of op Marktplaats kijken?’ Ze proestte het nog net niet uit van het lachen. Hoe kwam ik erop? HALLO, haar kind had een eigen identiteit, hoor!
Deze opmerking schoot bij mij een beetje in het verkeerde keelgat, om meerdere redenen. Ten eerste droeg ik vroeger zelf vaak tweedehands kleding, en nog steeds is een groot deel van mijn garderobe tweedehands, en ik geloof dat ik toch best wel een eigen identiteit heb. Ten tweede: heb je wel eens nagedacht over alle moeders in Bangladesh? Die hun kinderen weken lang niet zien, omdat ze zes of zeven dagen in de week in een kledingfabriek werken? Denk je dat zij zich druk maken om de identiteit van hun kind? Onze kinderen zijn niet belangrijker dan de kinderen in Bangladesh, echt niet. Tot slot: om wiens identiteit gaat het nou eigenlijk echt? Om die van je kind, of om die van jou als moeder?
Ik kan maar niet geloven dat het voor een kind nadelig is om tweedehands kleding te dragen. Zeker niet als ze nog zo jong zijn dat ze continu overal uitgroeien. Het kind van de moeder die hierboven noem, was op dat moment anderhalf jaar oud. Who cares of je kind een merk draagt of niet? En wat maakt het nou uit als het truitje een beetje verwassen is of als er hier en daar een pilletje op zit? Natuurlijk snap ik dat als kinderen ouder worden, dit soort dingen wel beginnen mee te spelen. Je krijgt te maken met groepsdruk: “maar alle kinderen uit de klas dragen dat merk en waarom ik niet?!” Dat lijkt me lastig, als ouder zijnde. Toch ken ik heel gelukkige en vrolijke gezinnen die hun kinderen waanzinnig leuk kleden – tweedehands en merkloos. En dan dragen die kids ook gerust de kleding van hun oudere broer of zus, want daar wordt je identiteit volgens mij ook helemaal niet minder van. Ik denk dus dat het ook te maken heeft met hoeveel moeite je wilt doen om je kind er alsnog leuk uit te laten zien.
Doe je je best om toffe tweedehands of vintage kleding te kopen? Maak je dingen zelf? Knap je dingen op? Ga je naar een kledingruil om zo iets leuks te scoren? Je zult er wellicht wat meer moeite voor moeten doen dan wanneer je naar de Primark, Hennes of Zara gaat. Onze ervaring met tweedehands kleding shoppen is dat je wat regelmatiger naar de winkels zult moeten, omdat het aanbod steeds wisselt. De ene keer hangt er niks, de andere keer hangt je pashokje vol met kleding die je wilt proberen. Dat geldt ongetwijfeld ook voor tweedehands kinderkleding. Ik ken genoeg kinderen die er in tweedehands kleding net zo leuk, zo niet leuker, uit zien dan kinderen die in het gloednieuw zijn gestoken. Tweedehands kleding heeft, tegenwoordig in ieder geval, niks met armoede te maken.
Mijn tante was (en is) ontzettend creatief met naald en draad. (even tussendoor: wat klinkt dat lekker ambachtelijk) Naast dat ik kleding van mijn oudere nichtjes aan kreeg, maakte zij ook kleding voor mij en mijn broer. Ze koos de leukste tweedehands stoffen en maakte kleding die ze in winkels had zien hangen na. Nu was zij daar heel goed in en ik doe het haar niet na, maar ik weet dat er veel moeders zijn die speciaal een naaicursus zijn gaan volgen, om leuke kinderkleding te maken. Alles is te leren, zullen we maar zeggen. Nog even over die kleding die mijn tante voor ons maakte: dat was niet omdat het zo hard nodig was vanwege het geld, maar omdat het gewoon leuk was. Het was origineel en ja, ook goedkoper- dus waarom zou je het dan niet doen?
Hieronder volgen een paar reacties die we op Facebook hebben gelezen, waarop we graag willen reageren.
“Mijn zoon komt regelmatig met een kapotte broek thuis, omdat hij dan weer is gevallen. Ik ga geen 50 euro betalen voor een nieuwe broek, dus Primark is een uitkomst.”
Ik snap het probleem. Kinderen spelen buiten, ze stoeien en dan maken ze wel eens iets kapot. Ik kan me voorstellen dat je in deze fase geen dure kleding wilt kopen, omdat je bang bent dat het een week later weer kapot kan zijn. Maar waarom koop je dan niet bij voorbaat al tweedehands, bijvoorbeeld bij de kringloopwinkel, op een tweedehands kinderkledingbeurs of op Marktplaats? Als je toch al bang bent dat het weer kapot zal gaan… ? Of je nou een Primark broek van tien euro kapot laat gaan, of een tweedehands broek van tien euro of minder, dat maakt dan toch niet meer uit? Er is al zoveel textiel in de wereld, waarom alles nieuw kopen? Mij lijkt het persoonlijk nog pijnlijker als iets nieuws kapot gaat, dan wanneer iets wat toch al iets ouders was, sneuvelt.
” Bij de kringloop kost een truitje soms nog meer dan wanneer je het nieuw koopt bij Primark.”
Tsja, hoe komt dat? Doordat de kringloopwinkels inmiddels ook vol komen te hangen met alle fast fashion die mensen weer weg brengen. Voor kringloopwinkels is het over het algemeen iets lastiger om het hoofd boven water te houden dan bijvoorbeeld voor Primark. Wanneer een truitje bij Primark maar €3 kost, zal het bij de kringloopwinkel inderdaad misschien wel €3,50 kosten, omdat €3,50 ook al heel erg weinig geld is voor een kledingstuk. Daarbij komt dat niet alleen het truitje van Primark bij de kringloop €3,50 kost, maar alle truitjes van alle merken vaak dezelfde prijzen hebben. Bij veel kringloopwinkels kijken ze namelijk niet naar merken, want daar gaat het hele idee van een kringloopwinkel niet om. Als je het ons vraagt, dan is het werkelijke probleem ook dat we tegenwoordig niet meer helemaal inzien wat normale prijzen voor kleding zijn – maar dit is een andere discussie en daar hebben we ook al vaker over geschreven.
Over het algemeen kun je toch wel stellen dat tweedehands goedkoper is. Maar goed, misschien zijn er soms inderdaad uitzonderingen. Toch kun je dan ook nog aan andere aspecten denken. Zoals: hoeveel kostbare grondstoffen worden er gebruikt om alles nieuw te produceren? Waarom zouden we alles nieuw willen, als de wereld al zo vol met textiel is?
“Bij de kringloopwinkel hangt alleen oubollige meuk.”
Hmm, niet bij de kringloopwinkels waar wij komen, maar goed, smaken verschillen natuurlijk ook. Ons valt het juist op dat het, wat betreft kleding voor volwassenen in ieder geval, steeds moeilijk wordt om een leuke vintage catch te scoren, omdat er steeds meer nieuwe kleding komt te hangen bij deze winkels. (fast fashion = ieder seizoen iets nieuws kopen en alle oude spullen de deur uit doen, gelukkig dan nog wel naar de kringloopwinkel) Toch zien we inderdaad wel eens truttige dingen hangen. Maar goed, je bent niet afhankelijk van de kringloopwinkel. Je kunt ook op Marktplaats kijken. Daar vind je een heleboel merkkleding, mocht je dat belangrijk of prettig vinden. Maar ook op Facebook zijn een heleboel pagina’s te vinden waarop mensen hun spullen en kleding aanbieden – soms om gratis op te halen! Verder zijn er kledingruilfeestjes, vlooienmarkten, kinderkledingbeurzen en vintage winkels met een kinderkledingafdeling. Er is zoveel te kiezen, je hoeft echt niet alleen maar naar ‘die stoffige kringloop in het dorp.’
” Ik wil niet dat mijn kind wordt gepest.”
Dat snap ik, natuurlijk wil je dat niet. Ik heb de afgelopen acht jaar, de jaren die ik voor de klas heb gestaan, vaak genoeg gedacht: laten we in godsnaam een schooluniform gaan dragen, dan zijn we van een heleboel gezeur af. Tegelijkertijd denk ik: het moet maar eens klaar zijn met dat kuddegedrag. Als ze je niet pesten vanwege je kleding, dan vinden ze wel iets anders. Ook zijn er kinderen die alles ‘mee’ hebben om gepest te kunnen worden en toch met rust worden gelaten. Pesten gaat niet alleen om kleding, echt niet. En vrienden maken heeft ook niks te maken met de merken die je draagt. En als dat wel zo is, dan zul je er al gauw achterkomen dat deze vriendschappen verwateren wanneer er weer iets anders in de mode raakt – dus wat is het dan helemaal waard geweest? Wanneer je als ouder meegaat in de gedachte dat tweedehands kleding dragen slecht is voor het zelfvertrouwen van je kind, dan begeef je je, als je het mij vraagt, op glad ijs.
Leer je kind waar het werkelijk om gaat in het leven en vergroot het zelfvertrouwen op andere manieren. Bijvoorbeeld door ze te leren dat je een mooi en geweldig mens kunt zijn, ongeacht hoe je er uit ziet. Omdat je kwaliteiten en talenten hebt. Of omdat je door humor en door lief te zijn voor anderen, een heleboel harten kunt veroveren.
Het grappige is dat ik heb gezien dat vaak de meest geliefde kinderen in de klas de kinderen met een eigen stijltje zijn. Met wat ‘apartere’ looks dan de gemiddelde klasgenoot. Kinderen die zichzelf durven te zijn, schoppen het over het algemeen erg ver. Niet alleen op school, maar ook later in het leven. Leer je kind dat hij of zij zichzelf mag zijn en dat het niet nodig is om eruit te zien zoals ieder ander eruit ziet. Sterker nog, een beetje anders zijn is cool. (en ik spreek hier niet alleen uit mijn ervaring als docent, maar ook uit mijn eigen ervaring, want ik had vroeger echt de meest ‘bijzondere’ (lees: ik zag er niet uit, maar ik vond dat toen heel hip) looks – uiteenlopend van gothic tot kakkermeisje – en ik had echt een heel leuke schooltijd)
A girl named Elvis
We vroegen Elvis, 13 jaar en al jaren groot liefhebber van vintage en tweedehands, om uit te leggen waarom zij graag tweedehands mode draagt. Haar antwoord:
Waarom zou je álles nieuw kopen? Het is toch juist tof om vintage marktjes / winkeltjes af te struinen? Een soort schatzoeken! Voor minder geld een supertoffe broek vinden of voor iets meer een prachtige feestjurk, die je nog jaren kan dragen! Dat is één van de vele voordelen van vintage shoppen, het is toch net iets tijdlozer en het gaat langer mee, dat heeft het kledingstuk al bewezen doordat het nog een tweede beurt mee kan.
Door tweedehands te kopen zullen je klasgenoten, collega’s, of buurman niet snel hetzelfde truitje aanhebben, want dat is toch saai, als iedereen er hetzelfde uitziet? Het is specialer, bijvoorbeeld omdat er in de Think Twice één exemplaar van die mooie jurk hangt, en in de h&m de t-shirts met bossen aan de rekken hangen. Vintagewinkeltjes zijn vaak ook veel persoonlijker, omdat ze kleiner en gezelliger zijn dan de winkelketens in grote strakke gebouwen, bij de h&m zullen ze je niet herkennen als je er voor een tweede keer komt, in een lief vintagewinkeltje zullen ze je na een paar keer kennen, maak je een praatje en kennen ze onderhand je stijl!
Het is ook een fijn gevoel dat je iets goed doet voor het milieu, wat dat krijg je echt niet als je een vuilniszak vol primarkkleren koopt.Het is dus absoluut niet zielig. Al zijn er altijd mensen op school die moeten wennen aan mijn stijl, maar daar heb ik lak aan!’
Elvis, we hadden het niet mooier kunnen zeggen. We vinden het ook geweldig om te zien hoe je jongere broers en zusje ook allemaal leuke vintage outfits aan hebben. Jullie zijn het voorbeeld van hoe je er gewoon geweldig uit kunt zien in kleding die niet nieuw is!
Wil je meer weten over Elvis en haar fab stijl? Check dan zeker haar blog: A girl named Elvis. (echt doen hoor!)
Hoeveel hebben we nodig?
Naast dat je je kind kunt leren dat het helemaal oké is om jezelf te zijn en er dus misschien anders uit te zien dan ‘de rest,’ is het ook goed om samen met je kind stil te staan bij de vraag: hoeveel hebben we nodig? Hebben we echt iedere maand nieuwe kleding nodig? Moet je puberdochter echt iedere week de stad in om iets nieuws te kopen? Of mag het ook wel een beetje minder? Ik ken ouders die hun kinderen hebben geleerd dat geld niet op de rug groeit en ook besteed moet worden aan andere dingen. En dat je echt niet iedere dag een compleet andere outfit aan hoeft. En dat je kasten niet hoeven uit te puilen en je niet voor iedere outfit een ander paar schoenen en een andere tas nodig hebt. Wanneer we een nieuwe generatie leren dat minder meer is en dat het echt niet nodig is om zo vaak iets nieuws te kopen, dan is er een goede hoop dat de textielindustrie er in de toekomst toch wat eerlijker uit zal komen te zien.
We weten dat er onder onze lezers heel veel moeders zijn. En we weten ook dat er moeders zullen zijn die denken: “die Groene Meisjes hebben makkelijk praten, want ze hebben zelf geen kinderen!” Dat we zelf geen kinderen hebben, wil niet zeggen dat we ons niet kunnen verplaatsen in andermans situatie en dat is precies wat we geprobeerd hebben te doen. We hebben gekeken naar onze eigen ervaringen en naar die van de mensen om ons heen. We hebben gekeken naar gezinnen die wij hierin een groot voorbeeld vinden (hi Suzette, Milou, Belle en Daan!) en die ons laten zien dat het allemaal wel kan, zo lang je er als ouder maar in gelooft. We hebben er bewust voor gekozen om niet met voorbeelden van eerlijke merken te komen, omdat we weten dat deze kleding duurder is. We hebben ons bewust geconcentreerd op tweedehands kleding en het vraagstuk: is het zielig voor een kind om niet in het nieuwste van het nieuwste te lopen? Wat onze conclusie is, is in bovenstaande tekst ongetwijfeld duidelijk geworden en we hopen van harte dat jullie, vaders en moeders die ons blog lezen, hier ook eens over willen nadenken en er misschien over willen praten met andere ouders die voor dezelfde keuzes komen te staan. We zijn heel benieuwd naar jullie gedachten over dit onderwerp. Dankjewel voor het lezen!
wow wat een leuke samenwerking :)) super goed artikel!
Leuk he :) We zijn Elvis’ grootste fans!
Praktisch punt: je kunt eindeloos veel kleding krijgen t/m maat 98 (dan zijn ze ongeveer 2 – 2,5 jr) Daarna houdt het op rommelmarkten/ kringlopen vaak een beetje op. Logisch kinderen spelen etc, die broeken gaan allemaal stuk.
Toch weet ik zeker dat er online het nodige te vinden moet zijn. Ik zie soms kinderkleding hangen, met de prijskaartjes er nog in, bij de kringloop of op de vlooienmarkt. Moeders krijgen vaak kleding voor hun kinderen, die ze dan misschien niet leuk vinden oid… die kleding bieden ze vast te koop aan op Marktplaats (of ergens anders)
Dat is niet mijn ervaring, ook in de grotere maten is nog genoeg te vinden. Typ op marktplaats bv. eens in de maat die je zoekt + pakket. Dan vindt je vaak leuke dingen! Ook op de kinderkledingsite op facebook van mijn regio is veel leuks te vinden in grotere maten.
2de hands jongensbroeken zijn echt zeldzaam. Ze zijn namelijk zo kapot; van duur tot goedkoop allemaal binnen 3 maanden stuk. Net als schoenen.
Maar jassen en shirts… kan gewoon tweedehands.
Het mooie aan duurzame merken is dat ze niet zo verwassen raken.
Tot slot… dat je kind wordt gepest. Tja, ik heb het bij beide zoons niet geaccepteerd van de school dat zij pesten tolereerden.
En ook niet dat kinderen elkaar gingen vertellen welk merk er gedragen zou moeten worden.
Juffen waren het er mee eens en pakten dit op.
Hoezo ontwikkeling van eigen identiteit?!
En het fijne van de kringloop is, dat je daar de betere kwaliteitsmerken voor weinig geld (ja, want een beetje gedragen) kunt kopen!
Beter tweedehands kwaliteit dan die nieuwe prullen van de fast fashion!
Ook jongensbroeken vind ik zat.
hoi,
Ik heb andere ervaringen , scoor in alle maten leuke kleding op rommelmarkten.
Heel leuk om te lezen! Ik was er zelf al veel mee bezig, met langer doen met wat je hebt, of met wat er is – via marktplaats, ruilen of een kledingbibliotheek. En nu ik zelf twee kleintjes heb, van 3,5 en 1,5 wissel ik het af:
tweedehands, vintage, hele dozen ruilen met vriendinnen met kinderen die er net uit zijn gegroeid, en sommige dingen nieuw. Marktplaats heeft nog 1 groot voordeel: die pakketten met kleding, voor 40 euro een hele doos, waardoor ik minder tijd hoef te steken in winkelen – scheelt tijd en keuze stress. En dan kies ik tweedehands wel vaak voor kleding van merken die qua model en stof een paar jaar mee gaan :)
Precies, ik heb ook twee keer zo’n ‘pakket’ kleding op marktplaats gekocht. Echt ideaal. En als ik iets niet mooi vond, ging het gewoon als reserve naar de oppas of naar een goed doel. Heb nog nooit een miskoop gedaan.
Dat klinkt handig zeg! Dat ga ik mijn vriendinnen met kinderen eens tippen!
Is echt ideaal, gewoon zoeken op ‘pakket meisje 86’ als voorbeeld ;) en dan rolt er een hele rij aan opties uit! Of ‘krijg de kleertjes’ site. Zal er een keer een artikel over schrijven – past wel bij waarover k ga schrijven :)
Mijn kinderen zijn (bijna) 2 en 4 en dragen voornamelijk tweedehands kleding. En bijna allemaal gekregen van vriendinnen. Die kleding gaat vaak – zeker als ze wat kleiner zijn – ook weer naar een vriendin voor een derde ronde. Heb ook wel eens wat op marktplaats gekocht, en ook dat zag er prima uit. Uiteraard zijn mijn kinderen te jong om te ‘klagen’, maar ze lopen er echt niet anders bij dan andere kinderen. Naast dat het duurzamer is, vind ik het ook gewoon zonde van het geld om nieuw te kopen. Ze groeien er zó snel uit! Overigens is het in mijn omgeving ook heel normaal om elkaar kleertjes te geven. Niemand is er vies van. Ik weet niet hoe het straks gaat als ze gaan puberen….
Gelukkig maar! :) Ik denk dat het helemaal afhangt van hoe je het brengt bij je kinderen. En ook hoeveel moeite je wilt doen om je kinderen er ‘gewoon leuk’ uit te laten zien. Ik ken natuurlijk ook kinderen die er niet zo verzorgd bijlopen en dat is gewoon heel jammer, want dat hoeft niet. Je ziet het aan Elvis, die heeft lekker haar eigen stijl ontwikkeld en die rockt ze!
Leuk dat jullie een pleidooi houden voor tweedehands kinderkleding. Ik vond het vroeger al onzin om in merkkleding te lopen en het nieuwste van het nieuwste te hebben, en wij hadden er toen ook absoluut het geld niet voor, en nu zie ik nog steeds de toegevoegde waarde niet van alles nieuw en met merk. Ik merk dat, net zoals jij zegt, de leukste stijlen ontstaan wanneer men creatief is met zijn of haar garderobe en de gebaande paden een beetje loslaat. Het idee van die moeder dat haar kind geen tweedehandsjes draagt omdat het een eigen identiteit heeft is naar mijn idee ook een heel rare gedachtegang. Ik mag toch hopen dat de identiteit van haar kind uit meer elementen bestaat dan slechts de garderobe en identiteit draag je naar mijn idee juist uit met een persoonlijke en creatieve stijl. Mijn zoon heeft ontzettend veel tweedehands kleding, ik koop nauwelijks nog iets nieuws, en hij ziet er altijd heel erg leuk en verzorgd uit zonder dat ik mijn bankrekening hoef je plunderen.
Inderdaad, als de identiteit van je kind alleen afhangt van de kleding die hij draagt.. oei, dat is niet best, als je het mij uit pedagogisch oogpunt, vraagt. En nogmaals, vaak denk ik dat het meer met de identiteit van de ouders, dan die van het kind te maken heeft, als ik heel eerlijk ben.
Wat is dan identiteit? Dat wat primark heeft bedacht icm een vleugje vingino en imps en elfs?
A girl named elvis… da’s pas identiteit.
Ik moet eerlijk toegeven; voor mijn zoon heb ik tot nu toe alles nieuw gekocht. Vaak uit de sale bij h&m of anders bij zeeman. Ik kijk wel altijd als ik bij de kringloop kom of er wat voor hem bijhangt maar het aanbod is wat teleurstellend hier. Een andere kringloop is ook een optie maar aangezien ik geen auto rijd en het ov niet echt mijn ding is kom ik daar niet vaak. Mijn dochter draagt wel veel tweedehands; van haar broer en van de dochter van een nicht. En over de eigen identiteit; ik denk dat tweedehands kleding dat inderdaad juist ten goede komt. De hele kleuterklas loopt hier namelijk in dezelfde h&m outfits.
Dat zie ik dus ook veel op school: alle kids zien er hetzelfde uit. Je ziet hooguit verschil tussen kinderen die 100% H&M dragen en kinderen met rijke ouders die 100% dure merken dragen, maar that’s it. Mega saai, als je het mij vraagt ;) Wat betreft kleding voor je zoon: misschien kun je ook andere opties dan de kringloop overwegen? Zoals ik in het artikel ook schreef zijn er nog meer plekken (online en offline) waar je leuk kunt scoren/ruilen!
Ik ga inderdaad ook eens een kijkje nemen wat er voor hem op marktplaats te vinden is! Ben benieuwd, hou wel van zo’n verrassingspakket!
Wat een leuk artikel! Persoonlijk zou ik het me prima kunnen veroorloven om nieuwe kinderkleding te kopen, maar ik koop voor m’n zoontje van bijna 3 bijna ales op de rommelmarkt. En dat geldt niet alleen voor kleding maar nog meer voor speelgoed. Pasgeleden heb ik eens iets in de speelgoedwinkel gekocht en dat voelde zo gek haha. Voor mezelf scoor ik ook vaak bijzondere dingen op de rommelmarkt.
Er zit bij mij eerlijk gezegd geen nobel streven achter, maar ik vind het gewoon leuk en het geeft ook heel veel ruimte. Ik zie dat maten snel gaan, interesse in speelgoed snel wisselt in wat hij leuk vind. Het is gewoon heel erg leuk om te doen. Je moet alleen proberen die rommelmarkten te mijden waar alleen oude mannetjes staan met troep, maar juist de plekken met veel kinderen opzoeken. Echt, ik neem 50 euro mee en ben voor een maat in een bepaald seizoen klaar. En als je gehecht bent aan je merken (wat ik niet ben) moet je juist naar de rommelmarkt : hij heeft nu supertoffe Adidasjes aan die mij 3 euro hebben gekost. Kun je lekker inslaan :-)
Wat super leuk om te horen! En ik snap je helemaal. Zelf koop ik ook tweedehands en vintage omdat ik denk: waarom zou ik in vredesnaam zoveel geld uitgeven als het niet hoeft? als ik er op uit gekeken ben, breng ik het terug naar de kringloop, zonder te hoeven denken: ‘maar dit was zo duur, zo zonde!’
Ik koop of krijg 80% van de kleding van mijn kinderen tweedehands, maar ze zijn nog jong. MIjn dochtertje vindt het tot nu toe alleen maar leuk. Vertelt trots tegen anderen dat de kleren van haar nichtje zijn geweest o.i.d. en zodra iets te klein is, bedenkt ze aan wie ze het wil geven. Prima dus!
Hee Groene Meisjes,
Complimenten voor jullie leuke blog en dit goede artikel!
Ik heb als kind altijd de leukste tweedehands kleding gedragen en ben daar nooit mee gepest, ik vind dat zo onzin als mensen dat als argument gebruiken.
Wel wil ik graag een puntje van kritiek uiten;
Ik vind jullie in deze blog post en op deze Facebook discussie wat dogmatische uit de hoek komen, en hoewel ik het helemaal met jullie eens ben merk ik dat ik beetje kriebel krijg van de toon die jullie aanslaan, in mijn ogen namelijk streng en jufferig.
Strijd voor je doelen, maar laten mensen die daar anders over denken gaan… leef en laat leven!
Fijne dag en liefs!
Esther
Hi Esther,
Dank voor je feedback. Om eerlijk te zijn weet ik niet zo goed hoe je een onderwerp als dit anders zou kunnen behandelen. We krijgen wel eens vaker opmerkingen over het feit dat we de laatste tijd wat directer zijn in het uiten van onze mening over bepaalde ethische kwesties. We hebben gewoon het gevoel dat we die verantwoordelijkheid hebben, om dit soms te doen. Het leven is niet alleen maar chocoladetaartjes, confetti en regenbogen. Sommige dingen mogen best wel eens gezegd worden (bijvoorbeeld ook over dierenleed, wat laatst aan de orde was.) Omdat we een groot bereik hebben met ons blog en social media kanalen, vinden we het belangrijk om niet alleen maar leuke, gezellige dingetjes te delen met iedereen. Ik ben van mening dat we altijd netjes blijven, nooit vloeken of schelden of mensen beledigen.
We doen dus ons best om dit soort maatschappelijke kwesties op een laagdrempelige manier te bespreken. We zouden bijvoorbeeld ook filmpjes over slachthuizen en instortende kledingfabrieken kunnen plaatsen op ons blog, maar we kiezen er bewust voor om dit niet te doen. Onze aanpak is altijd de positieve, maar wel de realistische. Ik hoop dat je dat begrijpt :)
Hoi Groene Meisjes. Ga vooral door met duidelijk jullie mening te uiten! Sommige mensen zullen zich aangesproken voelen en dat is misschien juist een ‘pijnlijke plek’.
Helemaal met Inge eens! Je schrijft helemaal niet jufferig of dogmatisch. Je zegt toch gewoon eerlijk en duidelijk waar het om draait? Vooral zo doorgaan!
Goed stuk! Het is een feest om tweedehands kleding te scoren! Ik heb mijn zoon toen hij klein was veel tweedehands kleding laten dragen. Oudere shirtjes opleuken met applicaties bijv. Nu is hij 16 en komt Primark om de hoek kijken. Lastig, maar ik blijf erover in gesprekmet hem. Het is ook mooi om te zien hoe hij hier zelf over na gaat denken en ik vind ook dat het uiteindelijk vanuit hem zelf moet komen, anders om te gaan met kleding. Ik vind een mooie tweedehands jas op Marktplaats en hij was verrukt..hopelijk heb ik hiermee weer iets in gang gezet bij hem.
Absoluut, daarom moet je het ook samen met je kind doen, denk ik! En uiteindelijk kiest een kind altijd zelf. Later zal hij ook zelf zijn eigen kleding moeten gaan kopen. En niet alleen dat, maar ook andere keuzes in het leven moeten gaan maken. Maar je hebt in ieder geval een goed voorbeeld gegeven waar hij ongetwijfeld later nog aan terug zal denken!
Wat een geweldig artikel hebben jullie geschreven. Jullie hebben echt een punt dat het leven van een kind in Bangladesh niet minder waard is dan dat van je eigen kind en het is super dat jullie zo veel aandacht besteden aan fast fashion. Zelf vind ik tweedehands kleding juist heel erg leuk en goedkoop, maar ik hoor vaak dat mensen het ‘vies’ vinden om iemands oude kleren te dragen. Van ondergoed zou ik dat wel snappen, maar dat kun je ook bijna niet tweedehands kopen. Ik denk niet dat het schadelijk is voor kinderen om tweedehands te krijgen. Ik vond het juist altijd heel leuk om met mijn moeder tweedehands kleren te shoppen. Omdat alles zo goedkoop was, mocht ik dan eerder kleren hebben die ik wilde.
Als kind droeg ik ook veel tweedehands kleding. Toen geen milieubewust keuze maar meer om het feit dat het te duur was om iedere keer nieuwe kleding te kopen. Als ik foto’s van vroeger terugkijk zag ik er helemaal gewoon en heel erg 80s uit. En ik heb er geen centje pijn door ervaren! Mijn overgrootmoeder daarentegen zei altijd mijn moeder dat ze maar tegen niemand moest zeggen dat ik tweedehands kleding droeg. Want voor haar was tweedehands armoedig. Niets is minder waar; ik vind het nog steeds superleuk om een tweedehandsje te scoren waar ik nog helemaal blij mee kan zijn!
Super leuk om te lezen : ) Ik denk wel dat het een generatiedingetje is. Net als je dat ook vaak ziet dat opa’s en oma’s hun kleinkinderen gewoon graag verwennen, omdat ze willen dat de kleinkinderen het beter hebben dan zij het vroeger hebben gehad.
Ik denk dat mijn kleerkast als kind voor 90% uit tweedehands en kringwinkel kleren bestond. Eerlijk gezegd: ik vond het niet altijd fijn om niet te zijn andere kinderen. Er was bijvoorbeeld een redelijk ‘chichi’ meisje in mijn klas dat zei dat er in tweedehandskleren luizen zaten. Sinds ze dat gezegd had, loog ik altijd over tweedehandskleren en zei ik niet meer dat ik tweedehands droeg. Ik zag er trouwens niet anders uit dan andere kinderen, tweedehands kan vintage en ‘speciaal’ zijn maar een groot deel van de kleren ziet er echt heel standaard uit.
Ik vond dus tweedehands dragen niet stom op zich, ik schaamde me enkel vanwege de ‘vooroordelen’ van klasgenoten. Ik ben er trouwens nooit gepest mee geweest, zoals je zegt denk iemand die wil pesten altijd wel iets zal vinden. En als je aanvaardt wordt door de andere kinderen maakt het echt niet uit waar je pull vandaan komt.
Het ging mijn moeder niet om de kostprijs van de kleding, we hadden thuis genoeg geld en we gingen ook wel vaak in de duurdere tweedehandswinkels, Ik vermoed dat mijn moeder liever kwaliteit kocht dan elk seizoen bij C&A te moeten gaan inslaan.
Ik neem het mijn ouders absoluut niet kwalijk dat ze me in tweedehands lieten rondlopen, integendeel. Ik denk net dat ik een gezonde houding heb ontwikkeld t.a.v. kledij, spullen, en dat dingen best wat langer mogen meegaan.
Ik ben zelf 21 dus ik weet niets van kinderen, maar toch denk ik dat het gevaarlijk is als je als ouder je kind overal voor wil gaan beschermen. Hoe ver ga je daar in gaan? Ik wil persoonlijk toch mijn eigen keuzes maken in het leven, en niet mijn hele leven aanpassen aan de norm om toch maar geen opmerkingen te krijgen.
Precies. Opmerkingen ga je toch krijgen. Iedereen heeft wel eens een rotopmerking naar zijn hoofd gehad, in zijn kindertijd, maar ook als je volwassen bent. Je kunt dat niet voorkomen – ook niet door de tofste en duurste en nieuwste kleding te dragen. Dan vinden ze wel weer iets anders.
Wat ik me afvroeg na het lezen van jullie artikel. Hoe doen jullie dat met dingen als sokken, panty’s en lingerie. EN basisdingen als simpele tshirts en zo. Ook bij de tweedehandswinkel? En zo niet letten jullie dan ook op duurzaamheid voor dit soort merken? Ik vind het soms nog wel lastig om alles bij de tweedehandswinkel te vinden. Het moet net mijn maat zijn en ik heb niet altijd de tijd om diverse winkels te bezoeken om te vinden wat ik nodig heb.
Dat zijn inderdaad wat artikelen die lastiger te vinden zijn, tweedehands. En van sommige dingen vind je het ook geen prettig idee om het tweedehands te dragen. Panty’s kopen we bijvoorbeeld bij Hema, die hebben een lijn met ‘eco-panty’s.’ Er zijn een aantal lingeriemerken die eco stoffen gebruiken. Voor basics kijken we altijd even bij Miss Green. Voor alle merken en dergelijke verwijzen we je graag door naar het boek Talking Dress. Daar staat eigenlijk alles in!
Oh, die lijn met eco-pantys ken ik niet. Ga ik zeker naar kijken. En eens het boek Talking Dress aanschaffen. (op de ereader, kost het geen papier ;-)) Dank je wel!
leuk! Ik kocht laatst het boek Talking Dress in de sale bij de boekenwinkel. Misschien bij jou in de buurt ook in de sale nu?
Ik denk dat bijna 80% van wat er in de kast van mijn kids ligt second hand is. Helaas kijken ze bij bepaalde kringloopketens wel naar merken. Zo betaal je voor een totaal uitgeleefd truitje van een merk de hoofdprijs. Blijft wat mij betreft dus ook lekker hangen. Mijn voorkeur gaat uit naar rommelmarkten en daar scoor ik (ook in maat 140) nog genoeg leuke dingen. Vaak willen de ouders er ook echt vanaf en zijn de prijzen klein. Ik ga vroeg en loop de hele markt over. Zo kom ik hetzelfde broekje bij verkoper 1 voor 12 euro en een eindje verder bij verkoper 2 (in betere conditie) voor 3 euro tegen. Daarnaast denk ik vooruit. Als ik nu een leuke jas bij de kringloop zie, die nog net niet past neem ik hem wel mee. Want er is een kans dat als ik wacht ik geen leuk jas kan scoren. Heb ik met maat en seizoen vekeerd gegokt dan kan ik er vaak nog wel iemand blij mee maken.
Ik zoek ook wel eens gericht. Als ik voor mijzelf echt iets leuks heb gezien dat ik te duur vind en niet in de uitverkoop heb kunnen scoren koop ik het later wel eens via Marktplaats. Ik maak een foto van de labels en zoek na afloop van het seizoen op de termen op het label etc. Zo heb ik nu een hele mooie mosgroene winterjas. De vorige eigenaar voelde zich er iets te veel Peter Pan in. Ik ben er heel blij mee en kan er al naar uitkijken dat ik hem deze winter weer kan dragen.
Leuk artikel! Ik begon met lezen en dacht meteen aan Elvis, toen las ik door en zag ik Elvis! Zo’n fantastisch inspirerende dame is dat. Het punt van Hanneke herken ik wel, tweedehands kinderbroeken zijn lastig te vinden omdat ze snel stuk gaan. Door dit artikel ben ik zeker geïnspireerd om nog beter mijn best doen om meer tweedehands te kopen.
Elvis is te gek!
Ik ben echt groot voorstander van tweedehands kleding in het algemeen. Als ik kleding koop is het vrijwel altijd tweedehands. Ik maak ook erg veel zelf, van jurken tot shirtjes enzovoort, van tweedehands stoffen uit, jawel, de kringloop, gekregen stofjes of restcoupons. Als kind droeg ik ook veel tweedehands en zelfgemaakt, dat geeft juist identiteit en kwaliteit; de kleding is vaak heel degelijk want geproduceerd om langer mee te gaan dan 1 seizoen. En als je draagt wat je echt mooi vindt zelf, dan ben je er ook niet op uitgekeken na 1 seizoen. Zo heb ik bepaalde kledingstukken al meer dan 10 jaar en ik draag het nog steeds! (En Elvis; leuke blog heb je!)
Ik droeg vroeger tweedehands kleding omdat mijn ouders niet al dat geld wilde uitgeven aan nieuwe kleren. En ik vond het wel heel erg. Ik schaamde me als ik kleren van vriendinnen aan moest, als we naar de kledingbeurs gingen of als ik iets van familie kreeg. Ik voelde me gewoon veel zelfverzekerder in nieuwe kleren die ik zelf kon uitkiezen. En dat dat dan geen merkkleren waren vond ik niet zo erg, ook al werd daar wel vaak wat van gezegd. Ik zou, als ik zelf ooit moeder word, wel rekening houden met hoe een kind zich voelt. Als ze wat ouder worden en het zelf niet willen dragen, dan zou ik daarna luisteren.
Uiteraard moet je rekening houden met de gevoelens van een kind. Altijd, in iedere keuze die je maakt. Ik denk dat je samen tot heel goede beslissingen kunt komen, als je echt ‘samenwerkt’ met je kind bij het maken van dit soort keuzes.
Hier een mix: ik haal kleding voor onze 2 zonen (8 en 10) overal vandaan, ook wel h&m of v&d. Broeken koop ik vaker nieuw, bovenkleding vaak van marktplaats. Op deze leeftijd is er tweedehands weinig voor jongens in de kringsloopwinkel, maar wel op marktplaats. Vooral shirts, overhemden en truien worden vrijwel ongedragen doorverkocht, dus waarom zou ik nieuw kopen?
Geweldige blog, heel waardevol om lezen! Ik vraag me soms ook af over wiens identiteit het gaat als ouders voor hun (jonge) kinderen per se allemaal modieuze kleren willen. In mijn kindertijd was kleren ruilen of doorgeven aan anderen gezinnen de normaalste zaak van de wereld. Ik was in die tijd toch vooral bezig met kampen bouwen, in bomen klimmen en op vlotten varen, dus ik hoefde echt niet de meest modieuze broek of trui aan te hebben. Nu koop ik nog altijd heel veel kleren tweedehands. Ik besteed mijn budget liever aan reizen en zo kan ik er voor weinig geld toch leuk uit zien. Gek dat sommigen mij heel zielig vinden als ik dat zeg, want ik voel mij helemaal niet zielig. Tweedehands een leuk item vinden, geeft mij nog altijd veel meer voldoening dan een Primark plunderen ;-)
Mijn kids hebben wel degelijk een eigen identiteit en die is beslist niet afhankelijk van waar hun kleding vandaan komt. Ze zijn hier beide net zo blij met iets 2e hands als iets nieuws. Zolang het maar in hun stijl is, lekker zit, heel en schoon is. Hun kledingkast is dus ook een mengelmoes van zowel 2e hands als nieuwe kleding.
Met de oudste van 15, een jongen, is het wat minder gezien hij binnen onze vriendenkring hij de oudste jongen is. Maar veel van zijn kleding gaat daarna gewoon weer door naar jongens jonger dan hem binnen onze vriendenkring. Zelf koop ik ook nog 2e hands voor hem op de kinderkledingbeurs. Al wordt dat gezien zijn maat nu wel steeds minder.
De jongste een dochter van 11 heeft echt een overvloed aan kleding. (meiden eigen zullen we maar zeggen) Veel 2 hands van vriendinnetjes die een grotere maat hebben dan haar, veel van de kinderkledingbeurs en natuurlijk ook zelf gekochte nieuwe kleding. En ook hier, wat zij niet meer past gaat weer door naar de volgende in de rij. Weggooien doen we hier alleen als iets echt kapot is of totaal is verwassen.
Daarnaast maak ik zelf voor de jongste ook nog wel eens wat. Leuk stofje halen op de markt, patroon opsnorren en voor je het weet hangt er weer iets leuks in de kast voor weinig.
Het enige waar we hier echt veel geld aan uit geven zijn schoenen. Niets zo belangrijk als een paar goede, warme, waterdichte schoenen. Niet dat er dan tig paar in de kast staan. Maar dat is iets wat ik dus niet 2e hands haal. Wat weer niet betekend dat er geen 2e hands schoenen in huis zijn. want die zijn er wel degelijk. Ook gympen, voetbalschoenen, slippers, waterschoenen komen hier binnen en gaan vervolgens weer door als ze te klein zijn.
Mijn kinderen vinden het dus niet raar, vreemd, erg om iets te dragen wat een ander voor hen al gedragen heeft. Maar ze weten ook niet beter omdat we het altijd zo gedaan hebben. Ik probeer hen ook echt mee te geven dat ze zo min mogelijk moeten bijdragen aan de wegwerp maatschappij waarin we nu leven. Als je iets zoekt, kijk en vraag eerst eens om je heen. Vaak ligt iets bij een ander al lang te verstoffen in de kast en zit jij er om verlegen. Ruil eens iets en heb je niets te ruilen, bak een taart in ruil of biedt aan een middag te komen helpen in de tuin. Of nog beter, geef het gewoon weg. Zo bespaar je zelf, zo help je een ander besparen en het belangrijkste van alles je draagt bij aan het verminderen van verspilling.
PS: Ook mijn eigen kledingkast is een mengelmoes van 2e hands en nieuw :-)
Hier met drie dochters (en ook ik zelf) is op ondergoed, schoenen, pyamas bijna alles tweedehands.. ze hebben er geen enkel probleem mee sterker nog ze kunnen met gemak hun kledingstijl uitproberen want tweedehands is dat jurkje met kraagje makkelijker gekocht voor dame die altijd in de boom zit dan gloednieuw in de winkel ?.
Onze kinderen dragen grotendeels tweedehands kleding. Dat heeft er mee te maken dat we weinig te besteden hebben, maar in ons achterhoofd zit ook dat er heel veel goede tweedehands kleding waarvan het zonde is als het op de vuilstort verdwijnt.
Hier gaat het via via. Regelmatig krijgen we een zak kleding van dorpsgenoten of familieleden en daar zijn we altijd blij mee. Ook de kinderen zelf zijn er blij mee. Het is een feestje voor ze om erin te kijken, te passen en te showen. Zelf ruimen we ook 2 keer per jaar de kledingkast op met ze. En dan zeg ik ook dat het naar een ander kindje gaat.
Natuurlijk mogen ze best eens iets uitzoeken in een winkel en ook dat vinden ze geweldig. Ze hebben wel degelijk hun eigen identiteit en trekken ook alleen maar aan wat ze echt leuk vinden. Wat ze niet leuk vinden gaat gewoon naar een ander kindje. Ze zijn bijna 6 en bijna 9 en nog nooit gepest of geplaagd vanwege hun kleding. Het enige wat ik belangrijk vindt wat ze wel nieuw krijgen zijn schoenen, vooral omdat onze zoon met lichamelijke problemen kampt.
Goed artikel overigens. :-)
Wat leuk om te lezen! :)
Wat een goed artikel! Ik heb zelf nog geen kindjes, maar ik zie wel bij mijn nichtjes dat hun kinderen elkaars kleren dragen: het jongere kind draagt de kleertjes van het oudere neefje en als hij daar uitgegroeid is, belandt het weer bij het jongste broertje van het oudste kind. Ik hoop dat ik later ook op wat kleren van hen zal kunnen rekenen, want anders ben ik niet alleen heel milieuonvriendelijk bezig, maar ben ik ook nog eens geruïneerd
Dankjewel voor dit stukje Groene Meisjes! De kinderen van mijn vriend krijgen voortdurend kleding van oudere nichtjes, we maken er telkens een ‘modeshow’ van tijdens het passen en ze zijn er dolblij mee, terwijl ze als meisjes van 8 en 9 toch best al modegevoelig zijn. Elk kind heeft een andere smaak waardoor ze andere stukken combineert en zo vanzelf een eigen identiteit creëert. Wat ze niet leuk vinden, moeten ze niet dragen, dat geven we weer verder door. De kinderen worden op school niet uitgelachen, integendeel, ze krijgen vaak complimentjes en zijn dan erg trots! Voor de mama van de kinderen staat tweedehands echter gelijk aan minderwaardig, wat wel eens spanningen veroorzaakt. Een prima winterjas was plots niet meer ok omdat hij niet gekocht maar gekregen was. We krijgen het verwijt geen geld aan de kinderen te willen uitgeven maar op zich draait het daar voor ons helemaal niet om. Toch jammer dat velen er nog zo over blijken te denken!
Jammer he, dat mensen daar nog zo over denken? soms zijn het gloednieuwe items, maar dan wel tweedehands (maar amper gedragen) en dan nog is het minderwaardig. Ik kan dat maar niet begrijpen :(
Toen ik klein was, hadden wij ontzettend veel tweedehands. We gingen naar de kringloopwinkel, kregen zakken vol kleding van mijn oudere/grotere nichtjes (mijn broertje had pech, die is de oudste jongen) en hadden twee keer in het jaar een tweedehands kledingmarkt in de kerk. Geweldig! Ik heb zoveel spullen ook zo lang kunnen dragen. Een jas die ik toen ik pak en beet 15 was van een nichtje heb gekregen, heb ik pas toen ik 21 was of zo weggedaan.
Ik heb nooit het gevoel gehad armoedig eruit te zien. Het was juist heel logisch en normaal om tweedehands te dragen. Onze hele buurt gaf ook spullen aan elkaar door (mijn fietsje ging na mij nog achtereenvolgens naar 3 andere kinderen uit de straat, tot ook zij te groot werden). Ik heb ook nooit het gevoel gehad dat ik gedwongen werd kleren te dragen die ik niet wilde. Er was in tweedehands via al die kanalen namelijk zoveel aanbod, dat ik echt kon kiezen wat ik wel of niet wilde hebben. En de rest lieten we hangen of gaven we weer verder door. Een eigen identiteit creëer je juist door die keuzes te kunnen maken uit een groot aanbod aan kleding.
Als ik zelf kinderen krijg, zal ik ook zeker het tweedehands circuit ingaan. Op de weggeefhoek van onze regio worden continu kinderkleren aangeboden. Maar ik kan dicht bij huis beginnen: mijn vader heeft alle babykleertjes van mijn broertje en mij bewaard. Inmiddels al zo’n 23 jaar oud allemaal, maar nog prima. Ontzettend leuk en inmiddels vast ook uniek!
Wat een fijn artikel! Ik ben moeder van 2 en hoewel ik makkelijk nieuwe kleren kan kopen ik de overgrote meerderheid van hun kleren 2ehands. Ik krijg alleen maar complimenten.
Over identiteit en imago: het is ook een beetje wat je kind zelf uitstraalt. Mijn zoon (5jr) loopt al een jaar met een soort opahoedje rond en het kan hem geloof ik bar weinig schelen wat een ander daarvan denkt. Maar als je kind daar wel last van heeft of als je in een omgeving zit waar grote sociale controle op dergelijke dingen zit kan ik me de angst van een moeder wel voorstellen. Dat je kind ongelukkig wordt van jouw keuzes is de grootste angst van elke ouder.
Ik ben wel blij dat mijn kinderen mijn liefde voor tweedehands delen :-)
Trouwens, als ik net als Elvis in Antwerpen zou wonen zou ik al helemaal geen nieuwe kleren meer kopen; echt het vintage walhalla die stad!
Jemig, nu had ik een heel verhaal getypt maar drukte ik ergens op waardoor het weg is. Anyway, echt een goed artikel, vooral de alinea “ik wil niet dat mijn kind wordt gepest” is mij uit het hart gegrepen. Volgens mij is het belangrijk om de kern van de opvoeding niet uit het oog te verliezen, namelijk: Je kind voorbereiden op een (zelf)bewust leven waarbij hij zijn eigen keuzes mag maken en zich daarbij niet laat sturen door wat de menigte vind. Alleen dan kan je volgens mij echt gelukkig zijn. Welk signaal geef je aan je kind als je alles moet doen en krijgen wat een ander ook heeft? Ik kan me hier echt over opwinden en hier nog over doorgaan haha maar dat laat ik maar achterwege.
Also; Wat is Elvis toch een leuk kind. Dat ze een voorbeeld mag zijn voor haar leeftijdsgenoten :)
Tot nu toe heb ik de meeste kleding voor mijn zoon op de koninginnemarkt en tegenwoordig de koningsmarkt gescoord. Ook op de groei want de hoeveelheid broeken die hij heeft versleten is enorm. Dat wordt nu wel wat lastiger want meneer is twaalf, al net zo groot als ik en wil zijn eigen dingen kiezen. Hij heeft nu maat 176 of mannenmaat S en daarin vind je niet veel tweedehands. Ben ook bang dat er weinig mannen hier meelezen dus een oproep aan mannen om ook meer te doneren/recyclen. Misschien moeten de ‘Groene Jongens’ ook eens gaan bloggen ;-)
En nog een tip voor kleding voor jonge kinderen: http://krijgdekleertjes.nl/ .
Dat er nog niemand krijgdekleertjes.nl heeft genoemd.
Zo leuk pakketten kleding kijken.
Jawel, de schrijfster van de blog! Boven in dit forum.
Wat een goed artikel! Ik liep vroeger ook altijd in de kleren van mijn oudere nichtjes, en dat waren vaak mijn lievelingskledingstukken. Mijn ouders hadden de kleren makkelijk zelf kunnen betalen, maar wat een onzin als het ook zo kon.
Ik kom uit een groot gezin wat betekent dat mijn ouders niet voor ons allemaal altijd nieuwe kleding kon en kan kopen. Vroeger bestond mijn kleding kast eigenlijk uit allemaal gekregen spullen van nichten of van mijn zus. daarnaast naaide mijn moeder heel veel zelf. de kleding die ik kreeg was vaak al heel wat jaartjes oud maar ik droeg het wel en zo zag je er dus nooit hetzelfde uit als mijn klasgenoten. Nu koop ik vaker nieuwe kleding maar sinds een tijdje ken ik een hele leuke tweedehands kledingwinkeltje waarvan de opbrengst ook nog eens naar een goed doel gaat. Zo heb ik heel erg goedkoop “nieuwe” kleding en ik ben er ontzettend blij mee. Ik begin me ook steeds meer dingen te beseffen over kleding en probeer ook geen kleding meer te kopen bij Primark, gewoon uit principe.
Leuk een artikel over kinderkleding!
Ik probeer zoveel mogelijk kleren voor mijn zoontjes (en mijzelf) zelf te maken. Het is wel m’n hobby trouwens. Dat kost natuurlijk tijd. Maar als je ‘in serie’ werkt gaat het sneller. Zo maakte ik bijvoorbeeld deze drie broeken tegelijk http://stipjesendatjes.blogspot.nl/2015/04/cisse-4-5-en-6.html . Twee van de drie broeken zijn gemaakt van oude volwassen broeken (met bijvoorbeeld slijtage in het kruis). En er liggen al weer stapels kleren te wachten om ‘gerecykleerd’ te worden. Ik gebruik kleding van onszelf (en anderen) om weer nieuwe kleren van te maken.
Er zijn veel leuke naaipatronen, ook volgens de nieuwste mode (al kijk ik daar niet echt naar).
En deze broekjes http://stipjesendatjes.blogspot.nl/2015/07/10-domi-sweat-pants.html waren ideaal op vakantie. Ik heb er 12 gemaakt. Stof knippen lukt wel met de jongens erbij. en ‘s avonds ga ik dan naaien. Met twee peuters is zulk productwerk af en toe gewoon nodig. Het is soms wel saai om veel kledingstukken tegelijk te naaien, maar ik heb het dan wel allemaal zelf gemaakt en er komt dus alleen ‘mama-arbeid’ aan te pas :).
Als ik hier http://stipjesendatjes.blogspot.nl/p/zelfgemaakt.html terugkijk, dan ben ik best trots op wat ik allemaal al gemaakt heb (en lang niet alles staat er tussen).
Ik koop niet heel veel kleding. Maar soms moet het toch echt. Ik kan niet alles zelf maken. Maar ik probeer het wel. (al kan ik sokken en bh’s niet zelf maken, maar die koop je ook niet heel vaak).
Tot nu toe hebben de kinderen er geen problemen mee. Ze zoeken zelf ook wel stofjes uit. En soms vraagt de oudste ook of ik iets voor hem wil maken. (hij denkt ook dat ik alles kan maken, als iets in de was zit, vraagt hij wel eens: dan maak je toch gewoon een nieuwe?) :)
De jongste (net 2) kiest meestal zelf z’n shirts/bovenkleding uit uit de kast, en meestal kiest hij toch voor de (vrolijke) zelfgemaakte shirts of overhemdjes. Ik gebruik veel tricot van Joyfits (goede kwaliteit en veel bio stoffen) en die shirts vallen hier wel in de smaak (en blijven goed in de was, zodat de tweede ze ook nog kan dragen).
Af en toe vind ik kleding bij de kringloopwinkels hier, maar je moet wel goed zoeken om iets te vinden dat er nog redelijk uit ziet. Vooral bovenkleding is niet vaak netjes meer. Dus ik koop er meestal broeken. En er is veel stof bij de kringloop, dat gebruik ik dan weer om zelf kleding van te maken.
Prachtig artikel. Wat betreft het hebben van een eigen identiteit: ik denk juist dat tweedehands meer karakter heeft dan de massa productie die in de winkels te vinden is.
Wat ik nog weet van mijn eigen jeugd: die gebreide Jip & Janneke trui van oma was het allerleukst. :)
Ik houd zo van jullie baanbrekende manier van schrijven. Bijzonder leuk onderwerp dit. Ik koop zelf bijna alle kleding voor mijn dochtertje nieuw. Juist geen merkkleding maar zeeman en andere ketens. Dit artikel zet mij zeker aan het denken.. Erg leuk!
Bedankt voor deze wake up call! Voor mijn dochter van 3 maanden heb ik tot nu toe bijna alles nieuw gekocht. Puur uit gemak denk ik: ben er sneller mee klaar omdatnik niet hoef te speuren naar leuke items in de juiste maat én omdat ik de zara blindelings weet te vinden en mezelf niet hoef te verdiepen in waar ik geschikte 2ehandswinkels kan vinden. Gelukkig ken ik inmiddels ook een paar leuke nl’se merken met zelfgemaakte, handgemaakte kleding, al een stuk verantwoorder gelukkig. Ik ga in elk geval zeker kijken of ik anderen blij kan maken met onze te kleine babykleding en wanneer er nieuw spul nodig is, kijk ik eerst eens goed rond voor ik gelijk naar de stad hol. Er is idd al genoeg textiel op deze aarde. (Ps: tips voor leuke online platforms voor 2e hands kinderkleding, naast marktplaats?)
mijn dochter ging altijd gekleed in 2e-hands en zelfgemaakt.
Ze is inmiddels 25 en heeft een prima identiteit :)
Twee dingen waren (en zijn) belangrijk: Je moet er goed in kunnen spelen, het moet dus lekker zitten
Het moet van natuurlijke materialen gemaakt zijn
Zo is het!
Kleding van onze kids, in de begin jaren veelal nieuw, is jarenlang doorgegeven aan mijn neefje en nichtje die jonger zijn. Het leek mij ideaal, maar helaas niemand in de buurt met net even wat oudere kids die kleding door kon geven. Behalve van een vriendin die al jaren kleding van haar jongens voor mijn zoon doorgeeft die 6 jaar ouder zijn. Dat was dus geduldig op zolder laten staan en wachten. Hij kan het nu eindelijk dragen en is er super blij mee. Hij is 12 jaar en vindt het eigenlijk wel ok dat hij net weer even andere kleding draagt dan de rest van zijn klasgenoten die er over het algemeen hetzelfde uitzien. Voor mijn dochter krijg ik sinds kort kleding via een collega met 2 oudere dochters. Ik ben er super blij mee, het scheelt zo enorm veel geld. En ik vind het mega zonde om goede kleding zomaar weg te doen wat nog prima gedragen kan worden. Mijn dochter is 10 jaar, heeft wel een eigen smaak, wat uiteraard helemaal ok is. We kijken samen de gekregen kleding door, en eigenlijk is er dan maar een heel klein gedeelte wat doorgaat naar de kringloop. Ze is erg blij met wat ze krijgt. Is ook weer aparter, anders en leuker dan haar klasgenoten. Ik hoor ze beiden nooit over het feit dat iets 2e hands is. Gelukkig beseffen ze dat het niet gaat om een merkje, maar dat het gaat om het ‘jezelf kunnen zijn’ en het dragen wat je leuk en prettig vindt. Hopelijk blijft dat zo… en trekken ze zich niets aan van wat anderen eventueel zouden denken/zeggen. Het gaat om de persoon en niet om wat je draagt.
Eh, ja je krijg hele aparte reacties soms. Zelf ben ik helemaal pro-vintage en tweedehands. Al koop ik het zelf héél erg weinig omdat deze plekjes in Almere echt troep verkopen. Dan hangt daar tweedehands alsnog iets van Primark bijvoorbeeld. Ik kies er dus voor om vaak wel iets duurdere kleding te kopen die grotendeels een stuk ‘eerlijker’ gemaakt wordt. Als er dan een gat in komt is dat jammer hoor, een kind moet ook kunnen spelen. Maar alles wat nog wél heel is wordt gedoneerd, doorgegeven aan collega’s etc.
– X Marloes
Dit is de eerste keer dat ik ooit heb gehoord dat kinderkleding tweedehands kopen als echt niet normaal wordt gezien, en ik ben er een beetje door geschokt. Natuurlijk vanwege alle punten die jullie noemen, maar zelf vind ik duurzaamheid echt het grootste pluspunt om tweedehands te kopen.
Ik heb al mijn kinderkleding tweedehands gekocht (ofja, mijn ouders dan) en ik had nauwelijks nieuwe dingen, en als ik die had gingen ze daarna naar mijn zusje of nichtje. Toen ik 12/13 was vond ik dat natuurlijk ontzettend stom, vooral omdat wij juist vaak kleding kochten die niet echt in de mode was, maar deze kleding was – in tegenstelling tot die van die van de Primark – wel degelijk en er zijn ontzettend veel spijkerbroeken die eindigden als lievelingsspijkerbroek. Je kan wel een trui kopen voor minder geld bij de primark, maar uiteindelijk haal je de 5 euro, misschien 10 euro die je meer betaalt er zeker wel uit als je een kwalitatief goede trui koopt bij een tweedehands winkel.
In een stad als Wageningen was ik nog wel eens bang dat ik de oude kleren van een klasgenootje zou tegenkomen en zou kopen, maar in Amsterdam moet dit toch geen probleem zijn.
En als laatste grote pluspunt: winkelen bij de kringloopwinkel is vele malen ontspannender dan winkelen in de Primark.
Helaas is het nog niet voor iedereen zo normaal :)
Om te beginnen: Wat tof dat jullie hier aandacht aan besteden! Ik heb zelf ook geen kinderen maar ik denk dat ik me ook prima kan verplaatsen. Bovendien zijn jullie zelf toch ook jong geweest en kan je ook putten uit je eigen ervaring. Ik groeide bijvoorbeeld op met een oudere broer en hij kreeg altijd merkkleding omdat hij dit belangrijk vond. Ik liep daarentegen in tweedehands kleding (vroeger heette dat nog zo negatief ‘afdankertjes’ van anderen) en vond dat te gek. Zo had ik namelijk veel meer kleding om uit te kiezen en als jonge meid vind je dat heel belangrijk. Ik vond kleding ook opnieuw uit, gewoon een andere combinatie of iets anders dragen. Ik liep in kleding van de oudere stiefzus van mijn vriendin of in een oude soulbroek van mijn moeder. Mijn vriendin van de middelbare zegt nu nog steeds: Jij liep altijd in de laatste mode met oude mode – daar was IEDEREEN jaloers op. (Want ja, mode heeft nu eenmaal terugkerende golven van de jaren 60, 70, 80 en recentelijk jaren 90/00) Ik heb as we speak een vintage shirt van mijn moeder aan – hoe cool is dat?
Dit vond ik trouwens een heel mooie opmerking die jullie van FB haalden: “Mijn zoon komt regelmatig met een kapotte broek thuis, omdat hij dan weer is gevallen. Ik ga geen 50 euro betalen voor een nieuwe broek, dus Primark is een uitkomst.” Ik kan hieraan toevoegen dat je nog steeds van die patches kan kopen op de markt – die er tegenwoordig een stuk hipper uitzien dan vroeger. Ik viel ook wel eens als klein meisje een gat in mijn broek en dan mocht ik een supermooi plaatje uitzoeken om erop te laten naaien. Zo kon de broek nog even mee. Ik kom nu met regelmaat op de markt en nog steeds zijn deze plaatjes te koop en zijn ze nog leuker dan voorheen!
Ook zie ik nu in mijn familie de mogelijkheden die je hebt als je een kleintje hebt. Mijn broer heeft een meisje en ze heeft voor haar 2e verjaardag zoveel kleding gekregen (nieuw maar ook tweedehands) dat ze tot volgend jaar geen nieuwe kleding voor haar hoeven te kopen. Hele zakken vol krijg je tegenwoordig van vrienden aangereikt waar hun kinderen uitgegroeid zijn en de kleding weg doen. Daar kan je best wat tijdloze shirtjes en broekjes uit halen.
Dat is wel een voorwaarde misschien als je tweedehands wilt kopen: Je moet geen trends willen kopen want die komen pas later in de tweedehandswinkel te hangen. Bovendien kan je je afvragen of je trends wilt kopen/volgen (die zijn er maar zo kort). Misschien kan je beter investeren in iets waarvan je denkt dat het langer meegaat – ook voor kinderen. Ik ben zelf in ieder geval geen voorstander van Primark en ik hoop dat als ik ooit kinderen zou krijgen, ik me daar net zo goed niet laat zien. I am pretty sure dat me dat wel gaat lukken. :)
Hoe dan ook, ik hoop dat jullie enkele ouders van gedachten hebben kunnen veranderen of in ieder geval aan het denken hebben gezet. Juist door enkele opvattingen te weerleggen zou het zomaar kunnen zijn dat ze er meer voor open staan.
Mijn dochter is nu bijna 2 en heel lang bijna uitsluitend tweedehands gedragen. Veelal gekregen, soms gekocht. Nu ze groter wordt merk ik ook dat ik vaker al eens iets “nieuws” koop, meer voor mezelf dan voor haar :) Ik shop dan meestal in JBC (ook voor mezelf), een Belgische keten die op haar website duidelijk is over de initiatieven die ze nemen om de arbeidsomstandigheden in de fabrieken te controleren en te verbeteren. Ze hebben ook steeds meer biokatoen in hun collecties. Kinderkleding is inderdaad vrij duur als je bekijkt hoe snel het stuk of besmeurd raakt, of hoe snel ze er weer uitgroeien. Daarom zal ik “merkkleding” eigenlijk altijd tweedehands kopen.
Wat die “identiteit van het kind” betreft: welk kind heeft het meeste identiteit; diegene die een kwalitatief bedenkelijk truitje uit de Primark draagt, net zoals de helft van de klas, of diegene die een kwaliteitsvol tweedehandstruitje draagt dat iedereen mooi vindt maar niemand heeft? Als er één identiteit is die ik mijn dochter NIET wil geven, is het wel de Primark-identiteit. Veel mensen noemen de prijs als excuus, maar ze vergeten dat een stuk van Primark ook veel sneller verslijt dat een een kwaliteitsvol stuk. En dat je echt niet 50 truien moet hebben, maar met een paar goedgekozen, kwaliteitsvolle basics even ver komt voor hetzelfde budget (en op langere termijn zelfs goedkoper, als ze de tand des tijds en de modegrillen doorstaan).
Ik wil mijn dochter opvoeden met het idee dat ze respect moet hebben voor haar kleren en spullen, want dat er mensen hard werken om die dingen te maken. Ik denk dat dit een belangrijke stap is: onze generatie wordt zich meer en meer bewust van de (on)ethische kant van de productie. Als wij onze kinderen bewust opvoeden (qua arbeidsomstandigheden, maar ook qua milieu etc), dan zullen zij de generatie zijn die het heel normaal vinden om respectvol om te gaan met alles. Net zoals wij de generatie zijn die het normaal vinden dat mannen en vrouwen gelijk zijn en dat het niet uitmaakt of je homo of hetero bent.
Oh wat een lange reactie, phoef :) bedankt om tot hier te lezen en veel succes, lieve groene meisjes!
Mooi gezegd!
Wij kopen veel tweedehandskleding voor onze twee zonen, via Marktplaats. We zijn altijd verbaasd hoe goed die kleding eruit ziet. Vaak merkkleding die we nieuw veel te duur zouden vinden. “Gelukkig” wonen we in een relatief arm stadsdeel, dus de druk om het nieuwste van het nieuwste is hier niet hoog.
De laatste jaren is het wel lastiger om tweedehands broeken voor onze oudste. Hij wordt er te oud voor. Nee, niet omdat hij merkkleding wil. Maar precies om wat jullie vraag was:
“Kinderen spelen buiten, ze stoeien en dan maken ze wel eens iets kapot. Ik kan me voorstellen dat je in deze fase geen dure kleding wilt kopen, omdat je bang bent dat het een week later weer kapot kan zijn.Maar waarom koop je dan niet bij voorbaat al tweedehands, bijvoorbeeld bij de kringloopwinkel, op een tweedehands kinderkledingbeurs of op Marktplaats?”
Er zijn in zijn maat niet zoveel broeken te koop, omdat jongens in deze leeftijd langer doen met hun broeken (ze groeien even iets minder snel) en ze wel worden afgeragd. Maar ach, shirts en truien zijn nog genoeg verkrijgbaar.
Ik heb 3 kinderen (leeftijd 7, 9 en 11) en nog altijd koop ik zonder problemen het grootste deel van hun kledingcollectie (samen met hun) tweedehands. Veel via marktplaats en online tweedehandskledingwinkels, maar ook wel eens offline. Toch merk ik dat ze dat echt minder aantrekkelijk vinden. Bij de kringloopwinkel lukt het me nog wel eens, maar een echte tweedehandskledingwinkel heeft toch vaak een wat specifieke kledinggeur waar ik mijn kinderen niet blij mee maak.
Mijn kinderen hebben NOOIT het idee gehad dat ze er vreemd bijliepen of dat ze zielig zijn. Ik kreeg juist heel vaak complimenten over de kleding van mijn kinderen. Nu ze groter worden, ontwikkelen ze meer een eigen style en is het noodzakelijk ze bij hun aankopen te betrekken. Ik leg uit waarom ik zo koop en dat vinden ze heel normaal. Het belangrijkste is voor mij niet het financiële aspect (hoewel dat zeer zeker is meegenomen), maar vooral het bijbrengen dat het niet normaal zou moeten zijn om voor een habbekrats ‘prut-kleding’ nieuw te kopen, maar dat goede kleding nog prima voor tweede, derde of vierde ronde kan. Overigens koop ik de basic items veel bij de hema (daar hebben ze eco-shirtje/hemdje/legging voor kinderen die meer dan prima zijn)
Nadat mijn kinderen de kleding hebben gedragen, probeer ik het eerst door te schuiven naar het volgende kind in ons gezin. Als die het helemaal niks vindt (want…andere stijl), breng ik alle goede kleding naar de kledingbank en dan gaat het gratis weg naar een gebruiker die er vast blij mee zal zijn. Ik verkoop zelf niks meer op MP oid. Zo’n gedoe voor die paar euro winst. Maar ik begrijp dat dat natuurlijk een luxe-standpunt is en dat niet iedereen dat zo ziet.
Kortom….tweedehandskleding voor kinderen? PRIMA IDEE!!!
Tof artikel! Ik ben het met jullie eens en voor mijn jongste (3) bijna alles tweedehands. Via MP, kringloop, rommelmarkten of het doorgeefcircuitje in onze vriendenkring. Tweedehands broeken voor jongens is idd lastiger, mijn oudste zoon (10) verslijt ook alles heel snel. Maar echt niet dat puberdochter (13) ‘ouwe meuk’ aantrekt. Duh. ;-) Juist in die puberteit willen ze niet anders dan anderen zijn. Terwijl ik haar echt wel bewust heb opgevoed.
Is het niet te zot voor woorden dat de identiteit van je peuter in de kleding zou zitten?!
Voor ons meisje van 2 heb ik afgelopen jaar alleen de schoentjes nieuw gekocht. Ze heeft bijna alles gekregen van vriendinnen. Alleen haar zomerjas heb ik zelf gekocht: op de vrijmarkt, voor 50 cent. Een dure merkjas, gedragen door één kindje, en ontzettend schattig.
Broeken voor de jongens koop ik soms wel nieuw. Want inderdaad, zeker de oudste heeft er in no time gaten in. Blijkbaar hebben alle jongens dat, want tweedehands zijn er bijna geen lange broeken te krijgen. Ik naai wel plaatjes op de mooie dure broeken, maar kapotte broeken zijn er ook om na schooltijd in buiten te spelen. Als je steeds op je blote knietjes valt bij het voetballen, leer je dat hopelijk op een dag af;-).
In onze stad zijn in regelmatig kinderkleding beurzen. Simpel principe: je levert je te kleine spullen in, met prijsje en naam. Van de opbrengst krijg je 50-80% zelf, de rest gaat naar de organisatie. En je koopt er voor een leuk prijsje spullen in de volgende maat. Niks stoffige kringloop, niks eindeloos zoeken. Alles hangt op soort en op maat. In een uurtje heb je soms de hele garderobe voor het nieuwe seizoen.
Overigens: ik heb als kind op een school gezeten waar het ongelooflijk belangrijk was dat alle kleding in de goede soort was. Er werd ontzettend gepest. Na een verhuizing kwam ik op een school waar alles kon, alles mocht en niemand pestte. Als je in je pyjama kwam, was het nóg goed.
Als je een school voor je kind zoekt, is dat een mooi criterium om te kijken naar het schoolklimaat: als kleding een pest-issue is, wordt er volgens mij sowieso veel meer gepest en is de sfeer verziekt…
Heel goede tip! Er is inderdaad heel veel verschil tussen scholen en het is belangrijk om daar op te letten.
Leuk artikel zeg!
Ik heb tot en met mijn 14e in de kleding gelopen van mijn buurmeisje en nichtjes en tweedehands winkels. Mijn favoriete outfit was een oranje legging met een wollen trui met een pandabeer erop. Mijn moeder kreeg veel kleding van andere mensen in grote vuilniszakken, omdat ze het met haar te doen hadden dat ze 4 kleine kinderen had rondrennen waarvan de kleding vaak kapot ging.
Ik heb dit af en toe wel als vervelend ervaren omdat niet alle kledingstukken even goed met elkaar te combineren waren. M’n moeder weigerde vaak simpelweg om nieuwe ‘coole’ kleding voor ons te kopen. Dus als de blauwe trui in de was zat dan moest de groene maar aan. Mijn klasgenootjes vonden het grappig hoe ik er uit zag, vooral op de middelbare school. Ik heb hier toch wel een soort van nare smaak aan overgehouden toen ik in de pubertijd kwam. Eenmaal zelf op kamers kocht ik voor mezelf veel kleding die me naar eigen denken was ‘ontnomen’ toen ik jonger was. Nu ben ik volwassener geworden en ik loop bijna alleen nog maar in tweedehands kleding rond. De drang om het nieuwste van het nieuwste te kopen is vrijwel verdwenen. Nu moet ik er wel bij zeggen dat super hippe fashion kleding me niet goed staat. Maar ik vind het geweldig om tweedehands kleding te dragen en ik zou zo mijn eigen (hopelijk) toekomstige kinderen zo in tweedehands kleding hijsen.
Daarnaast is het me opgevallen dat hoe meer tweedehands kleding ik heb, hoe minder ik verlang om nog nieuwe kleding erbij te kopen. Dat was eigenlijk andersom toen ik H&M / Primark kleding kocht voor mezelf. Het verzadigd niet zo goed. En de kleding ging vaak snel stuk (ehm tja).
*verzadigt
Of nog gemakkelijker, uniform op school. Onze zoon gaat vanaf 1 september naar de lagere school, eerste leerjaar (groep 3 NL) en daar is t uniform, donkerblauwe broek en lichtblauwe polo en donkerblauwe trui of vest. Dat mag gelukkig van eender welk merk zijn, zolang de kleuren maar kloppen en geen schreeuwerige teksten en tekening op staan. En ik durf gerust te vragen aan mede-ouders of ze kleding hebben waar hun kindje is uitgegroeid.
Ook voor gewone kleding struinen wij tweedehands beurzen af, de belgische gezinsbond doet zoiets twee keer per jaar en daar kun je bijna hele babyuitsets op de kop tikken!
Voor mezelf in de kringloop enzo is t wat moeilijker, ik ben lang en om dan grote maten te vinden is moeilijk en als je dan een grote maat vind is t meestal te breed!
Schoenen zijn zowiezo nieuw en van goede kwaliteit, je moet heel je leven met je voeten doen dus goed schoeisel is een must! (ik ben pedicure)
Ik vond het altijd fantastisch als ik vroeger met mn mama naar de tweedehands kinderkleren winkel in het dorp ging. Ik mocht lekker veel uitzoeken en vaak al gelijk een ‘nieuw’ setje aan, blijer kon je me niet krijgen.
Mijn jongste zusje en ik schelen 11 jaar en nu loopt zij in mijn coole rokjes en buiktruitjes, die 11 jaar geleden ook in waren. Super tof! En dan denk ik, ik wou dat ik het nog aan kan, maar ik pas er nog maar met 1 been in, heel jammer.
hahahaha :) dat is dan weer jammer inderdaad!
Wow, sterk artikel. Ik ben het met jullie eens! Ook heb ik al pareltjes uit de kringloop en Think Twice in mijn kast hangen en ik vind het helemaal niet erg! Ik heb onlangs mijn kast uitgekuist, en veel kleren die te klein waren gegeven aan mensen die het kunnen gebruiken. Qua kledij heb ik al lang niks meer gekocht (nieuw/tweedehands) gewoon omdat het niet nodig is. Wel kocht ik nieuwe schoenen, maar dat is iets moeilijker om tweedehands te vinden ;)
Oja, en in primark zal je me geen kleren zien passen!
Ik heb geen kinderen, maar ben natuurlijk zelf wel kind geweest ;) . Bij ons was het heel normaal dat we kleren droegen van nichtjes, broers en zelfs bomma’s ( dat laatste vond ik dan weer niet altijd even plezant ;) ) . Ik was als puber zelfs gekker op die ‘ afdragertjes ‘ want die mocht ik dan aanpassen naar mijn eigen smaak en de nieuwe dingen niet. Ik ben nu 48 en draag nog altijd zeer veel tweedehands. Maar in sommige kringen is dat blijkbaar not done : toen ik nog samen was met mijn ex reageerde mijn schoonmoeder met afgrijzen toen ik haar fier liet zien welke koopjes ik op de rommelmarkt had gedaan. Ik vind het altijd plezant om er bij kringloopvondsten bij te vertellen dat het ‘maar’ zoveel heeft gekost, ik ben daar dan fier op als ik een tof koopje deed. maar mijn ex vond dat ik dat wel mocht kopen en dragen, maar zeker niet mocht zeggen waar het dan vandaan kwam en al helemaal niet dat het maar zo weinig kostte. Soit, ik doe gewoon lekker verder, het is namelijk idd heel erg dat een hoop dingen geproduceerd worden terwijl het eigenlijk niet nodig is en er zoveel wordt weggegooid. 1 van de vele excessen van het kapitalisme waar winst maken bovenaan staat …
Hoewel ik altijd vind dat andere mensen mooie dingen vinden, vind ik het zelfs nogal lastig om dat los te laten en gewoon te shoppen
Wat een interessant stuk weer! Als kind droegen mijn broertje en ik ook heel veel tweedehands (en derde- en vierdehands) kleding, omdat er gewoon bijna nooit geld was voor iets nieuws. Op zich was ik daar altijd wel blij mee en koos uit de zakken met kleding altijd zelf uit wat ik leuk vond en wat niet en wat we niet leuk vonden, bracht mijn moeder dan weer naar het leger des Heils ofzo. Maar toen mijn broertje en ik eenmaal op onszelf gingen wonen, dachten we wel: nu is het ònze beurt om nieuwe spullen te hebben!
Inmiddels ben ik alweer van dat idee af, omdat het via facebook gewoon zo gemakkelijk is om tweedehands kleding voor bijna niks te kopen; dat scheelt superveel geld en het is idd ook veel ‘groener’ dan iets nieuws kopen dat in Bangladesh door mensen voor een hongerloontje is geproduceerd.
Tot zover mijn mening over kinderen en tweedehands kleding. Kan prima ;-)
Hier is 80% van de kledingkast van de dreumes tweedehands. Ik vind dat goede kleding niet op een vuilnisbelt hoort maar best nog een keer gedragen kan worden. En dat het geld bespaart is mooi meegenomen. Zodra hij uit kleding groeit gaat het weer door naar een volgende mama. Ik verheug me al op de komende kinderkledingbeurs. Nieuwe mama’s staan vaak verbaasd wat je daar allemaal kan vinden. Alleen schoenen koop ik altijd nieuw.
hier drie dochters, dus dat is sowieso al makkelijk –> alles schuift door.
verder maak ik heel veel zelf en koop ik inderdaad tweedehands.
mijn oudste is nu 11 en helaas begint er toch wel een kentering plaats te vinden. Zij wil wel graag meedoen met haar klasgenoten en nieuw, goedkoop en veel.
Primark is echt onbespreekbaar, maar ik beweeg toch wel een beetje mee. We zijn nog zoekende naar een nieuw evenwicht..
Mijn 3 kinderen dragen vrijwel enkel tweedehandskleding, net als hun mama.
Ik blog er elke vrijdag over, en met mij nog andere Belgische bloggers. Fair Wear Friday heet het initiatief, en zo ook mijn wekelijkse inkijkjes in onze kledingkasten.
Leuk! Leuke tip!
Mijn dochter draagt nieuw en 2e hands. Op koningsdag koop ik vaak kleertjes die er nog goed uitzien in maten waar ze over een tijdje in past. Maar het is wel écht goed zoeken hoor! Veel van de kleding vind ik lelijk/ouderwets/te roze etc. Maar dat heb ik ook bij nieuwe dingen. Ik hou er wel rekening mee dat een 2e kindje het ook nog zou kunnen dragen. Ik vind de nieuwe mode vooral voor meisjes erg leuk. Ik krijg vaak zakken 2e hands kleding van anderen maar ik haal daar meestal maar 1 of 2 dingen uit omdat het gewoon echt mijn smaak niet is (roze, glitters, etc)
Zelf vind ik jullie artikel in de basis wel goed (2e hands kleding is niet stom of saai) maar ik vind het wel heel belerend. En daarom heb ik toch niet een enorm positief gevoel bij dit artikel.
Aaah wat tof! Een co-productie van én De Groene Meisjes.. én Elvis!
Superleuk idee! :D
Leuk he? :) Ook zo’n groot Elvisfan?
Ik word er altijd helemaal vrolijk van als ik besef dat één van mijn kindjes helemaal in het tweedehands gekleed loopt. Ik koop graag op rommelmarkten en in gespecialiseerde kindertweedehandswinkels. Enkel schoenen koop ik nooit tweedehands voor hen omdat dat niet goed zou zijn voor de voetjes.
Nedankt voor jullie interessante artikel!
Dat hoor ik vaker inderdaad. Dat het belangrijk is om voor kinderen nieuwe schoenen te kopen, zeker als ze net beginnen met lopen. Maar leuk dat je de rest dan juist wel tweedehands doet!
Leuk artikel. Ik maak veel van de kleren voor mijn kinderen zelf en ik koop tweedehands of zoek wat uit zakken die ik doorgegeven krijg. Ook koop ik af en toe wat nieuws voor ze. Ik heb zelf drie jaar lang geen nieuwe kleding voor mezelf gekocht (alleen tweedehands of zelf gemaakt). Dit jaar heb ik twee keer een jurk gekocht van biologische stof (bamboe). Ik kan zelf niet goed tegen het idee dat er misschien kinderhanden aan de kleding hebben gezeten. Om die reden koop ik ook biologische stoffen als ik iets zelf maak. Voor mijn ouste in groep 8 heb ik de laatste tijd wat meer nieuw gekocht omdat hij nu lang met kleren doet en als ik weet dat het wel fair tot stand is gekomen, vind ik het ook niet erg om er meer voor te betalen.
Ik geef zelf alle kleding weer door aan vrienden / familie. Verkopen doe ik bijna niet (teveel gedoe).
Wat fijn te lezen dat er zoveel tweedehands-shoppers zijn!! Complimenten aan een ieder hier…..en zoveel aandacht voor ruilen! DANK!
Vinden wij ook heel leuk om te lezen!
Ik droeg vroeger veel tweedehands. Bij elk familiediners kreeg ik een tas met kleding van oudere nichten. Ook kocht mijn moeder kleding bij een tweedehandswinkel. Er was een moeder die alle kleding voor haar kinderen zelf maakte en daarna naar die winkel bracht. Mijn moeder was dan weer de eerste die dat kocht ;) vind kinderkleding ook te duur voor de korte tijd dat het gedragen wordt en zou het zelf dus ook doen :)
Suuuupergoed artikel! Spoort mij ook aan om meer tweedehands kleding een kans te geven. En zoals Elvis zegt, je draagt niet (snel) dezelfde kleding als een klasgenootje of iemand op straat. Dat is ook nog eens stukken leuker dan hetzelfde erbij lopen als iedereen.
Precies! Dat is toch gewoon veel leuker? Je moet er soms een beetje lef voor hebben, maar mijn eigen ervaring (met mijn eigen stijl en als docent) is dat ‘apartere’ leerlingen (dus met een eigen stijl,) over het algemeen alleen maar leuk zijn!
Superleuk artikel! Ik heb 2 kids; jongetje van 3,5 en meisje van bijna 4 maanden. Ondertussen is het echt een hobby geworden om alles tweedehands te shoppen en leuke outfits te scoren voor ze. Reden is vooral dat ik vind dat er al genoeg goede kleertjes in omloop zijn en ik vind het eigenlijk ook zonde om veel geld uit te geven aan nieuwe kleertjes die zo kort gedragen worden.
Ik ga naar kinderkleding(ruil)beurzen, kringloopwinkels en tweedehands winkels en koop soms wat via Marktplaats. Ik merk dat het voor mijn zoontje lastiger begint te worden om goede broeken te vinden, die slijten toch wel. Ik koop vaak al maten vooruit, dus wel genoeg tijd om toch die broeken te vinden. Voor m’n dochtertje is er nog zoveel aanbod en word ik door vriendinnen bedolven onder 2dehands kleertjes. De verleiding is groot om alsnog een kast vol met veel te veel kleertjes te hebben op die manier. :) Dat overschot vindt z’n weg dan ook wel weer naar andere kleine meisjes.
Oeh ik ben hier best slecht in. Ik heb het totaal niet op 2de hands kleding. Ik kan het niet goed verklaren behalve dat het me een ‘lichamelijk naar gevoel ‘ geeft. Ik draag soms wel 2de hands kleding van vriendinnen maar uit een kringloopwinkel zou ik niet zo snel doen. Ik denk dat ik dat ook niet zo snel bij mijn (als ik het geluk mag hebben mama te worden) zou doen. Ik weet dat het slecht van me is, misschien groei ik er nog in. Maar voor nu is het een no go.
Nee joh, je moet niet zeggen dat het slecht van je is. We hebben het hier niet of goed of slecht. Misschien wil je er gewoon eens over nadenken en misschien krijg je eens een positieve ervaring waardoor je er toch anders over gaat denken :) Sowieso worden er heel veel goede tips gegeven in de comments hier. Anyhow, ook al besluit je dit nooit te gaan doen, het gaat te ver om het slecht van jezelf te noemen!
[…] je dit weekend wat tijd om het een en ander bij te lezen? Mogen we je een paar suggesties geven? Op dit artikel over tweedehands kinderkleding kwamen erg veel en heel leuke reacties binnen. Ook het artikel ‘Wat ik heb geleerd van mijn […]
Wow wat een reactiesd! Ik ga ze niet allemaal lezen.. ;-)
Ik heb twee zoontjes, voor de oudste hebben we veel van mn schoonzus (met ook twee iets oudere zoontjes) gekregen, prima geen probleem ff wassen en het is leuk. Mijn jongste krijgt nu alles aan wat de oudste aan heeft gehad, hoewel daty neit altijd kan omdat ze niet helemaal in de zelfde seizoenen de zelfde maat hebben.
Voor mezelf koop ik eigenlijk bijna alleen maar duurzaam, maar eigenlijk niet tweedehands. Maar voor mn kinderen en idd de snelheid waarmee het kapot gaat en te klein wordt vindt ik het te duur. mijn man koopt regelmatig kleren voor ze bij de Lidl (waar ze soms ook biologische kleding hebben trouwens). Hij is met name niet van het tweedehands, op een of andere manier vind hij dat niet prettig (behalve dus wel van familie). Ik heb wel eens bij onze (beperkte) kringloop iets gekocht, maar dat was niet veel en manlief vond het eigenlijk niets. Ik heb zelf nog nooit op MP gekeken voor kinderkleding, mijn oudste is 4 en idd die knieën zijn altijd kapot.. Ik zal eens kijken. Maar ik moet zeggen dast ik het zelf ook zo fijn vind nieuwe kleding te kopen, geeft toch een ander gevoel dan tweedehands vind ik..
Leuk artikel. Het enige is dat schooluniformwn NIET werken. Kinderen gaan zich dan focussen op andere details en de scholen die uniformen voorstellen zijn zo onbeschoft om feels te veel geld te vragen voor hun ondiervriendelijke kriebelrok en trui. Ik had geen Kipling tas (het interesseerde me ook geen ruk, moet ik eerlijk zeggen), had leren schoenen in plaats van zwarte conversie en geen coole armbandjes die verboden waren em die je naar binnen moest smokkelen. En bovendien worden kinderen dan juist heel erg persoonlijk enzo, omdat ze je gewoon geen domme opmerking kunnen geven over je kleding.
Ik hou niet zoveel van kinderen vrees ik :’)
Ook hier een dochter van 12 die veel 2e hands kleding kiest en draagt. Zo wil ze geen nieuwe spijkerbroek, die zijn te stug.
Voor baby’s is tweede hands beter.
Nieuwe kleding zit vol met chemische stoffen, zoals verf en andere stoffen om de lange reis in de container te doorstaan uit Azië. In gedragen baby kleding zijn al die stoffen er uit gewassen.
Ik liep als kind vrijwel altijd rond in kleding die van de kinderen van vrienden van mijn ouders was geweest, kleding die mijn moeder zelf maakte (ze was voor ik geboren werd professioneel coupeuse en maakte bruidsjurken) of de oude kleren van mijn broer. Tegenwoordig krijg ik veel kleding van mijn tante en ga ik erg graag naar de kringloopwinkel of rommelmarkt. Ik heb geen idee wat daar verkeerd aan zou kunnen zijn. Volgens mij word tweedehands juist zelfs steeds populairder.
Ff over die ‘eigen’ identiteit van kinderen… Nieuwe kleding staat niet gelijk aan een eigen identiteit, hetzelfde geldt voor vintage kleding. Volgens mij benadruk je een eigen identiteit als je koopt wat bij jou, of bij je kind past. Of dat nieuw of vintage is, maakt in dat geval niet uit. Sterker nog, als je alles voor je kind nieuw koopt bij de zara, krijgt je kind het ‘zara’ identiteitje… Het is maar net waar je voor kiest!
Oja, een superleuk artikel en goed dat jullie dit zo onder de aandacht brengen!!
Ik ben helemaal voor tweedehands! Niet alleen kan ik zelf veel vinden in de verschillende kindermaten, maar mijn moeder komt geregeld met een tas vol kleding langs die ze bij haar in de buurt tweedehands heeft gevonden. We kopen niet alles tweedehands, maar toch zeker driekwart van de kleren van onze dochter zijn niet nieuw. Een voordeel dat wij ontdekten toen ze net geboren was: we hadden tweedehands babykleding die oorspronkelijk uit verschillende winkels afkomstig was, en zo konden we mooi ervaren welke kleding we het fijnste vonden en welke zich het beste hield in de was. Dát is dan ook de kleding die we nieuw kopen als we nieuw kopen. Weten we meteen dat het goed zit als we er de volle mep voor betalen.
als een in middels net jong volwasssen heb ik zeker tot een jaar of 15 in 80 % tweede hands kleding gelopen die daarna nog een keer door ging voor een 3 of 4 de ronden ik ben er niet ongelukkig door geworden of gepest ik zag er vaak niet ander uit dan ander. en daarnaast is het bij je opvoeding toch handig om mee te krijgen dat niet alles nieuw hoefde te zijn en dat het merk minder uit maakt dan de persoon die het daagde nog steeds hou ik kleding ruil met vrienden en is mijn meubels in mijn studenten kamer 100 % tweede hands of zelf gemaakt. ik vindt dit een top artikel. trouwen op het moment dat ik een menig over mijn kleding begon te krijgen en ik tweede hans dingen niet wauw of niet aan deed mocht ik zelf bedenken aan wie ik het weg gaf dus daar mee leer je ook beslissing maken.
heel leuke post! Ik heb een baby van tien maanden en een kleuter van 29 maanden en kan zo gelukkig worden van een hoopje tweedehands kleding en speelgoed, zeker van dat leuk fisher price speelgoed van vroeger, oerdegelijk. Mijn kinderen hebben bijna altijd tweedehands aan, van tweehands beurzen, leuke merken zoals smafolk enz, kwaliteit ook en soms maar een paar euro….geweldig toch, niemand is er oneerlijk voor behandeld, als er dan toch iets van zara ofzo bij zit, is het tenminste tweedehands gebruikt en niet weggegooid
Naar aanleiding van deze post heb ik alle najaarskleren voor mijn zoon via Marktplaats gekocht. Superleuke dingen, een goed gevoel, veel goedkoper en weer nieuwe mensen in de (Indische) buurt ontmoet. Helemaal goed!
Hi! Ik moet jullie even bedanken. Vandaag kwam het pakketje jongenskleding aan: 2de hands.
Alles was prima.
Een voordeel van al gedragen kleding: het zit meteen lekker (niet zo stijfjes zei mijn 8 jarige).
die van 12 vond het cool (merkkleding die we anders te duur vinden).
kids blij, aarde blij en mama blij!
Broeken blijf ik nog wel even scoren bij WE. Want geen enkele broek past alleen de extra slim fit van we. Die zit dan nog baggy.
I love kringloop en marktplaats. Mijn zoontje van inmiddels 4 draagt nog steeds dingen die ik 2e hands op marktplaats, een babybeurs of bij een kringloopwinkel opduik. Wel minder dan de eerste jaren, aangezien de kleding nu harder slijt is het aanbod ook minder. Maar de eerste jaren was het grootste deel 2e hands wat in zijn kastje hing om het vervolgens ook weer door te verkopen op marktplaats.
En nee mijn zoontje ziet er niet raar of anders uit… Ik vind merkkleding het mooist, maar ik vind het ook erg duur. Dus de oplossing vind ik in 2e hands. Natuurlijk werkt het ook mee dat ik het heerlijk vind om te neuzen op beurzen en in kringloopwinkels. Je zou het bijna een sport kunnen noemen want wat is er nou leuker dan een super tof shirt te vinden voor een klein prijsje. Nu hij wat ouder is combineer ik dus 2e hands met nieuw. Maar toch liever de duurdere merken ook nieuw. Het gaat gewoon ook allemaal langer mee, de kwaliteit is beter en vaak is de pasvorm ook mooier.
Ik denk als ik een dochter had gehad dat ik het dan wel leuk had gevonden om op naailes te gaan. Om zo leuke jurkjes en rokjes te naaien, voor jongens vind ik dat dan weer net niet stoer genoeg ofzo…
See you!
Op zoek naar tweedehands kleding of goedkope nieuwe kleding? kijk even op http://www.goeieprijs.nl
Ook kunt u hier zelf gratis advertenties plaatsen.
Late reactie, maar wat een gaaf artikel. Bij ons ook veel (95%) 2dehands kleding. Niet omdat we het niet kunnen betalen, maar omdat ik het onzin vind om alles nieuw te kopen. Ik krijg veel van familie en de rest scoor ik op de koningsmarkt (tassen vol), ook voor mezelf. Alleen mijn oudste zoon (13) wil ook weleens wat nieuw, maar draagt gerust 2dehands merkkleding. Op zijn school is het belangrijker dat het een merk is, dan dat het nieuw is. Ik ben intussen ook een expert in het maken van kapotte knieën. Deze broeken doen mijn kinderen ook gewoon naar school aan. Je koopt tegenwoordig tenslotte ook nieuwe broeken met gaten.
Ik hoop dat mijn kinderen (nu nog 4 en 2 jaar) later net zo positief en zelfverzekerd in het leven staan als Elvis. Aan de tweedehands kleding zal het in ieder geval niet liggen, dat dragen ze voor 95% en ik heb nog nooit negatieve reacties gekregen. En als je er leuk tweedehands bij wilt lopen zijn er tegenwoordig genoeg manieren voor, gelukkig!
Ik was even aan het doorklikken vanaf jullie site toen ik op dit stukje kwam. Het sprak me aan omdat ik er laatst toevallig een stukje over schreef. Mijn kindjes dragen vooral tweede hands. Wilde nog even aan je stukje toevoegen dat op marktplaats ook veel merk kleding te vinden is als dat het belangrijkste is, niet perse omdat je er best veel geld mee uitspaart maar meer omdat ik niet goed tegen deze weggooi maatschappij kan. Ik heb inmiddels een levendig weg en doorgeef systeem om mij heen. We krijgen ontzettend veel kleding van oudere neefjes of vriendinnetjes op het schoolplein, en wij geven alles door aan de nichtjes of vrienden die het kunnen gebruiken. Zeker onze zonen dragen zelden nieuwe kleding. En ik ben daar trots op.
Een dergelijk FB-artikeltje werd laatst besproken onder mijn FB-vriend(inn)en. Wij zijn over het algemeen van de oma-generatie. Bijna allemaal hadden we als kinderen de kleren van onze grotere zussen, nichten, enz. gedragen. Dat was toen normaal. Het betekende helemaal niet dat je ‘arm’ was. Het was gewoon zonde om kleren die nog draagbaar waren weg te doen! De kwaliteit van kleren was natuurlijk wel een stuk beter in die tijd (jaren 1950, ’60, ’70) en de prijzen ervan lagen dus ook wel hoger (in verhouding tot het besteedbare inkomen).
Ik heb er echt geen trauma ofzo van overgehouden … integendeel. Toen ik als tiener zelf m’n kleding mocht kopen deed ik dat geregeld bij de ‘dump’ (gebruikte kleding van het leger, dat had je nog in die tijd dat er ‘dienstplicht’ bestond).
Leuk geschreven! Erg cool vooral, omdat veel mensen zich al gauw schamen als het over het kopen van tweedehandse kleding gaat. En wat betreft de Primark; MASSAPRODUCTIE.. In bijv. Afrika is tweedehandse kleding vaak zelfs veel duurder dan nieuwe kleding, omdat veel Afrikanen toch ergens denken dat alles wat uit het Westen komt een betere kwaliteit moet hebben dan de import uit China. Anyway, ik ben sinds kort ook begonnen met het aanbieden van tweedehandse kleding op http://www.tientjeofminder.nl en zoals de naam al doet vermoeden, mag niks meer kosten dan €10.
Ik zal jullie blog vaker in de gaten houden, keep up the good work!
x Nadia
Ik moet zeggen, ik woon in Zweden en hier is het super normaal dat kinderen tweedehands dragen. Ik woon redelijk hoog en hier wordt 2 keer per jaar een barnloppis (2dehands markt voor kinderkleding) georganiseerd, 1 keer in de lente en 1 keer in de herfst.
En ik vind het een super initiatief. Zo koop je je kleding goedkoop en je helpt anderen en de wereld ermee.
En mijn kinderen vinden het geweldig, lekker “nieuw” spul en dat 2 keer per jaar tassen vol :-) Wat ook leuk is, je vind er ook meteen speelgoed en in de herfst de spullen voor de wintersport, al mijn kids hebben een paar langlaufskies voor 5 euro per kind :-)
Ik vind het gaaf in ieder geval :-)
Hoi. Mijn kinderen zijn inmiddels volwassen, maar wij kochten altijd weinig nieuwe kleding. Veel via Kleding beurzen want Internet was er nog niet en kringloopwinkels ook niet. Veel kwam van oudere neefjes en als we nieuwe kleding kochten was dat uit principe geen merkkleding. Ook maakte ik veel zelf van spijkerbroek tot gebreide trui. Onze zoons zijn evenwichtig opgegroeid en hebben zeker een eigen identiteit.
Nu ben ik oma en koop ik nog steeds kinderkleertjes voor mijn kleindochters in de kringloop winkel. Het voordeel hiervan is dat je voor weinig geld kwalitatief goede kleding kunt kopen die tegen een stootje kan.
Verder is er niets mis met nieuwe kniestukken zetten op een spijkerbroek die alleen bij de knieën versleten is.
Mijn jongste zoon heeft nu geheel zijn eigen stijl van kleden als punker en hij kruipt ook gewoon achter de naaimachine om in een gekregen (heren maar ook dames!)broek een nieuwe rits te zetten of een lap op een gat. Hij koopt uit principe nooit nieuwe kleding en ik bewonder hem daar om!
Wat een boel reacties! :)
Ik heb als kind vrijwel altijd tweedehands gedragen, en zowel naar de kringloop gaan als naar de gewone winkel vond ik beide super leuk. Je kreeg immers nieuwe kleding. En door het tweedehands aanbod kon ik in mijn tienertijd zelfs dr. martens hebben of een trui van een bepaald merk.
Nooit last van gehad, en nog altijd vrijwel alles tweedehands.
Was wel aan het denken of ik mijn kinderen ook tweedehands aan zou doen, of dat ik ze mee wil geven dat ze iets ‘nieuws’ waard zijn, ik denk dat het een combi zal worden. (als er kinderen komen )
Het taboe op tweedehands kleding is misschien in sommige kringen nog aanwezig, in andere kringen totaal niet aan de orde. Gelukkig!
Voor een kind is iets nieuws (ook al is het van een neefje nichtje oid) altijd iets nieuws!
Ik vond het als kind belangrijker dat ik mocht dragen wat bij me past, dan of dat nieuw was of tweedehands. Heb mijn eigen stijl mogen kiezen en later als tiener met kleedgeld leren omgaan. Prima.
Moet wel zeggen, dat als ik nu iets van boven de 4 euro zie, ik het al duur vind, wij hebben in ons dorp nl. nog kringloopwinkels die echt 2 euro voor een spijkerbroek vragen.
Toen ik klein was kreeg ik altijd kleding van mijn 2 oudere zussen en dat vond ik niet altijd even leuk. Soms zaten er dingen bij die mijn moeder in 2 maten voor hen had gekocht of zelfgemaakt en moest ik naar mijn idee eeuwen in hetzelfde rondlopen. Maar meestal was het leuk en had ik keus uit heel veel kleren. Ook kreeg ik nog van een paar nichtjes kleding en dat was altijd een feest. Heerlijk vond ik het om alles te passen en de leukste hipste combinaties te maken. Sommige nichtjes kregen dure kleren, dat zag ik wel. Maar waren ze ook mooier? Lang niet altijd!
Daarnaast maakte mijn moeder kleding zelf. Ik kan me herinneren dat we 1x per jaar een nieuwe outfit mochten uitzoeken bij een kledingwinkel. Maar nooit dure merken of zo.
Vanaf mijn 12e kreeg ik kleedgeld en moest ik het zien te rooien met een budget. Toen ging ik zelf kleding maken omdat het anders niet te doen was. Goedkope kledingwinkels als H&M waren er nog niet.
Later, toen ik ging studeren maakte ik veel zelf en kocht ik dingen op de markt. Voor een verhuizing heb ik eens 12 grote vuilniszakken weggedaan aan een kringloop. Ze wisten niet wat ze zagen, zoveel! (Belachelijk als ik daaraan terugdenk, hoeveel onnodige dingen je kunt bezitten).
De laatste jaren, sinds ik moeder ben, ben ik weer meer gaan letten op ‘wat is nou echt nodig?’. Eigenlijk heb je niet zoveel nodig. Veel kleding die ik niet genoeg draag heb ik weggedaan. Daarentegen heb ik kledingstukken van ca. 25 jaar geleden (!) die ik nog altijd draag. Een mooie wollen jas die ik in mijn studietijd zelfgemaakt heb, heb ik nog steeds en draag ik weer.
Voor mijn dochter, inmiddels 8, is tweedehands prima. Ze weet heel goed wat ze wil en mooi vindt en grist in de kringloopwinkel de leukste shirts uit het rek. Super! Voor haar krijg ik veel van een nichtje. Mooie kleding van Benetton of Zara waarvan je niet kunt zien dat het gedragen is, fijn dat we het mogen gebruiken.
Daarnaast loop ik regelmatig bij de kringloop binnen en heb zo al talloze spijkerbroeken gescoord.
Ook Koningsdag is altijd geweldig: voor een paar euro een tas vol mooie kleren!
Items als leggings, spijkerbroeken en ondergoed koop ik bij Zeeman. En als iets kapot is zegt ze ‘wat boeit dat nou?’. Als je naar de hipste dure spijkerbroeken kijkt weet je dat ‘kapot’ tegenwoordig veel geld kost!
In een normale kinderkledingwinkel kom ik nooit. Ik vind die hele industrie belachelijk. Of ik het nou kan betalen of niet, het is verspilling, geld uit je zak kloppen voor helemaal niks en vaak nog lelijk ook.
Regelmatig maak ik kleding zelf, voor mijn dochter en mij . Wat we niet meer kunnen gebruiken gaat altijd naar de kringloop of het leger des heils of ik verkoop het via marktplaats.
Lang leve tweedehands, kringloop en zelf maken. Hier kun je heel goed je identiteit mee onderstrepen hoor. Te koop lopen met merken, dát is pas suf.
Beste groene meisje,
mooi geschreven, het zet mij aan het denken,ik ga al heel bewust met geld,spullen en het milieu om.
Maar nog meer proberen tweedehands te kopen is een uitdaging.
Als kind thuis werd ik altijd blij als er weer eens een zak kleding bezorgd werd door iemand die mijn ouders kenden..dan pasten we alles en verdeelde mijn moeder de kleding tussen mijn zus en mij, ook de kleding van mijn zus kwam bij mij op de plank. Omdat er weinig geld was,ook leerde onze moeder ons dat het geld soms op was om kleding te kopen,iets wat ik heel goed vind,ik ben nooit iets te kort gekomen.
Wij krijgen kleding van mensen om ons heen met kinderen in ongeveer dezelfde leeftijd, ik vind het heel normaal om kleding door te geven.mijn vriendin vindt het leuk als onze dochter kleding van haar dochter draagt. Het opslaan van al die kleding neemt wel veel ruimte in,dat is een nadeel omdat haar zoon flink wat maten scheelt met ons zoontje. Voor mijzelf koop ik ook tweedehands kleding,wat ik niet meer pas geef ik door aan iemand.
Dames ga zo door!
Hallo dames,
Wat fijn dat jullie ook bezig zijn met duurzame kledij, en al zeker met kinderkledij! Het is inderdaad een kopbreker voor vele ouders, soms lijkt het alsof je elke maand nieuwe kleertjes moet gaan zoeken omdat kind-lief weer eens is gegroeid. Ik heb zelf 3 monstertjes en begrijp heel goed dat je als ouder kiest voor 2de hands kledij. Ik heb het geluk dat ik een grote familie heb en dat mijn jongste nichtje 3 jaar ouder is dan mijn oudste dochter. De kleren worden dus goed doorgegeven en ik heb dus altijd een hele grote doos met kleertjes te sorteren als het weer eens tijd is voor een grotere maat. Maar ik moet toegeven dat ik toch ook graag iets nieuws heb voor mijn kindjes. En dan heeft dat voor mij niet echts te maken met een identiteit of met bepaalde dure merken maar meer omdat er zoveel leuke kleertjes te vinden zijn en ik me niet wil beperken tot enkel en alleen de 2de hands markt. Maar in plaats van dan naar de H&M of Hema te gaan, kies ik dan voor duurzame merken. Die zijn er zeker ook en die zijn niet allemaal heel duur. Ik heb nu wel gemakkelijk spreken want ik heb een webshop in ecologische kinderkledij maar ik ben die dan ook begonnen omdat ik gefrustreerd was dat er quasi geen winkels zijn waar je kleertjes kan kopen die leuk zijn en tegelijkertijd duurzaam en eerlijk gemaakt. Ik vind het wel spijtig dat tweedehandse kledij als de enige duurzame oplossing wordt aangegeven voor kinderkledij want er wordt ook zoveel moeite gedaan voor hele leuke nieuwe kinderkledij die wel duurzaam gemaakt wordt en van goede kwaliteit is zodanig dat hij zelfs gemakkelijk kan doorgegeven worden aan de volgende generatie kindjes. Zou het niet fijn zijn dat op termijn de kleertjes van de kinderen niet alleen eerstehands en tweedehands zijn maar ook nog eens helemaal ecologisch en fair trade gemaakt zijn? ;-)
Mijn dochter draagt ook alles door elkaar
Tweedehands en nieuw. Mijn vader heeft er een hekel aan dat ze tTweedehands draagt. Ik heb dan zoiets dan koop jij toch nieuwe spullen. Ik kan zeggen de tweedehands spullen houden langer dan de nieuwe goedkope kleding waar hij mee aankomt. En ik meng alles zie je er niks van.
Ik zeg ook als je tweedehands spullen een maat groter koopt heb je altijd wat op voorraad
Als ze omhoog schieten. En dan nieuwe items erbij toevoegen als het nodig is. Ik merk ook op mp vraag ik wel eens hoe is uw kind gebouwd. Ok smal dan neem ik het als het een voller kind is zal het niet passen. Dus ik vind meer op marktplaats voor haar bouw dan in winkels. Ik spaar liever het geld en geef het uit aan duurder eten dan aan kleding. Eten is al duur genoeg. Ik eet liever eens een lekker stuk vlees dan rotzooi. En eten heb je meer aan. Kleding krijg je voor een prikkie daar
[…] Dat tweedehands kleding in opkomst is, is een feit. Er komen steeds meer mogelijkheden bij om duurzame kleding te kopen, te huren of te ruilen. Vooral op het gebied van kindermode is dit niets nieuws, al decennia lang wordt kinderkleding doorgegeven aan familie of vrienden zodra dit niet meer past. Maar met de opkomst van sociale media, waardoor het bereik steeds groter is geworden, is het steeds normaler geworden om kindermode ook aan onbekenden gratis of voor een habbekrats weg te geven. Toch zijn er mensen die hier nog niet aan willen, onder het mom dat hun kind beter verdient dan tweedehands kleding, of dat het vies zou zijn om andermans kleding te dragen. Sommigen schamen zich er wellicht voor dat ze zich geen nieuwe kleding kunnen veroorloven. In dit artikel leggen we uit waarom het juist wel een goed idee is om aan tweedehands kindermode te gaan. […]