Ga ik een huis kopen? #4

De afgelopen tijd schreef ik een aantal blogposts in de serie ‘Ga ik een huis kopen?’ (je kunt hier deel 1, 2 en 3 teruglezen, als je dat leuk vindt) De conclusie in aflevering 3 was: voorlopig ga ik nog even geen huis kopen. En ja, heel eerlijk gezegd was dat best wel een beetje een teleurstelling. Ik had jullie in deel 4 heel graag willen vertellen over dat ik inmiddels aan het bieden was op droomhuizen, maar nee, de realiteit is gewoon dat ik nog even geduld zal moeten hebben. Aangezien ik jullie altijd meeneem in mijn persoonlijke ontwikkelingen en ervaringen, vind ik dat dit er ook bij hoort en zal ik jullie dus even bijpraten over het ‘hoe en waarom’ en ‘hoe nu verder?’

Een korte samenvatting van aflevering 3: na het gesprek met de hypothecair planner bleek dat het eigenlijk prima gaat met mijn financiën – gelukkig, – maar dat het er op papier allemaal een beetje anders uitziet. Dat komt doordat ik van een VOF naar een eenmanszaak ben gegaan en doordat ik eerder de winst van mijn bedrijf deelde met een partner, en nu niet meer. Wanneer ze gaan berekenen wat je zou kunnen lenen, kijken ze bij ZZP’ers naar de ‘boeken’ (jaarrekeningen en belastingaangiften,) van drie jaar en daar nemen ze een gemiddelde van.

Echter, alleen het afgelopen jaar geeft een representatief beeld van hoe het met mijn bedrijf en dus ook met mijn financiën gaat, de andere twee jaren niet. Maar die tellen wel mee, dus ja, daar heb ik gewoon pech mee. Het betekent namelijk dat als ik nu iets wil kopen, ik er niet op vooruit ga, ten opzichte van het huurhuisje dat ik nu heb. Sterker nog, misschien zou ik zelfs in een huis belanden dat nog kleiner is dan dit huis… en dat is niet helemaal de bedoeling.

(even tussendoor: niet omdat ik naar een kasteel wil hoor, maar in deel 2 van de serie heb je kunnen lezen dat ik op zoek wil naar een huis waar ik een thuiskantoortje kan maken. Dus ik heb een slaapkamertje extra nodig. En een tuintje zou heel welkom zijn, maar that’s it.) 

Volgens mijn hypothecair planner zou het er volgend jaar heel anders uit kunnen zien, omdat ik dan hopelijk nog een goed financieel jaar erbij heb, en wie weet wil ik dan ook wel niet alleen kopen, maar samen met mijn partner. Dan komen dingen er sowieso anders uit te zien, want zij heeft al een koopwoning en wil dit huis op den duur graag gaan verkopen. Ik heb me er in ieder geval nu een beetje bij neergelegd dat ik voorlopig nog even in dit huisje blijf wonen. Dat geeft me grappig genoeg best wel veel rust.

Voordelen van voorlopig niet kopen

En ergens heeft het natuurlijk ook voordelen om voorlopig nog even niet te kopen. Zo kan ik me bijvoorbeeld nog wat langer oriënteren op de huizenmarkt en heb ik nog de tijd om buurten in Rotterdam beter te verkennen, zodat ik straks heel zeker weet waar in de stad ik wil wonen.

Ook heb ik natuurlijk goed in mijn oren geknoopt waar iedereen me de afgelopen tijd op heeft gewezen. Denk aan onderhoud van je woning – dat kost bakken met geld. Denk aan de boete als je je huis eerder wilt verkopen dan wanneer je je hypotheek hebt afgelost. Denk aan de makelaarskosten. Zorg dat je niet ál je spaargeld inlevert. Zorg dat je werksituatie stabiel blijft, enzovoorts. Het is me nogal wat allemaal, dat zie ik echt wel in. En dat zijn allemaal dingen waarover ik als huurder helemaal niet in zit. Ik maak gewoon op de eerste van de maand de huur over en verder denk ik eigenlijk praktisch over niks na. Misschien ben ik daar over een jaar of twee ook wel meer aan toe, als mijn privésituatie tegen die tijd heel stabiel is. Op dit moment is alles nog nieuw (relatie, woonplaats, ZZP’en) en moet ik aan alles nog een beetje wennen, denk ik.

Een ander voordeel van niet nu niet kopen, is dat ik voorlopig ook niet ga verhuizen. Wat betekent dat ik me daar niet druk om hoef te maken en dat ik mijn volledige tijd eerst kan steken in andere belangrijke zaken. Ik heb nog genoeg andere projecten liggen, met name op het gebied van mijn blog, die ik ook wil oppakken. Als ik daar eenmaal mee klaar ben, is er zo weer een jaar of anderhalf voorbij. (en dan ga ik er alsnog tegenop zien om te verhuizen, want verhuizen is gewoon een beproeving voor iedereen) (daarbij komt: ik ben nog geen jaar geleden verhuisd en eens in de twee of drie jaar verhuizen lijkt me sowieso wel vaak genoeg ;))

Eerst maar eens een thuis maken

Ik heb besloten dat ik er nu gewoon het beste van wil maken. Dat betekent bijvoorbeeld dat ik eindelijk de stap heb gezet om een vriendin te vragen om de mooie lampen die ik van Snoerboer kreeg, op te hangen. Dankjewel Debby, je bent de beste. Deze mooie (dimbare) LED-lampen zijn van het huismerk van Snoerboer, een winkel waar ik echt mega fan van ben. Ik schreef er eerder iets over in deze blogpost. Je kunt je lampen 100% zelf samenstellen, omdat je alle onderdelen los kunt kiezen. Je kunt het zo gek niet bedenken, of ze hebben de onderdelen voor jouw droomlamp. Honderden soorten snoer, allerlei vormen en formaten lampen… je bent er wel even zoet mee om iets leuks uit te zoeken! Ik ben heel blij met de combinaties die ik koos en ik vind dat de lampen echt prachtig staan in mijn interieur. Zo is mijn huisje weer een beetje verder een thuis geworden.

(de platen aan de muur zijn trouwens vintage, de vaas met de bloemen op tafel is van Bloomon.)

Ook heb ik voor mezelf op een rijtje gezet wat ik zou moeten doen om het huisje nog meer naar mijn zin te maken. Het zijn van die dingen waarvan je dan roept: ‘in een volgend huis…’ Maar ja, waarom zou je dat niet gewoon nu doen? Hier een paar voorbeelden:

– nog eens goed opruimen en onnodige dingen wegbrengen naar de kringloop (check, inmiddels gedaan)
– lampen ophangen (dus ook gedaan inmiddels)
– het balkonnetje opknappen met plantjes
– een boekrekje ophangen, zodat mijn lievelingsboeken die nu nog in een verhuisdoos zitten, eindelijk een plekje krijgen
– nieuw beddengoed om mijn slaapkamer wat verder aan te kleden, het is nu een beetje kaal
– boxen aanschaffen, om eindelijk goed geluid in huis te hebben (voor de buren: ik zal de muziek niet te hard zetten ;))
– ruimte maken voor een goede koffiemachine
– een oplossing bedenken voor alle losse boodschappen die door de keuken zwerven (mandjes in de keukenkastjes? een rekje aan de muur?)

Tevredenheid

Die werkplek aan huis komt er voorlopig dus ook nog niet, want daar heb ik geen ruimte voor. Maar goed, ik heb dan ook een heel fijne werkplek in het centrum van Rotterdam – bij Hashtag Workmode – en ik heb me voorgenomen om hier eerst maar eens een goed gebruik van te gaan maken. Ik zit daar nu namelijk veel te weinig, omdat ik altijd maar op pad ben. De komende tijd wil ik streven naar twee of drie dagen in de week op mijn werkplek, zodat ik thuis ook niet achter een computer hoef te zitten. Ook kan ik mijn pakketjes daar laten bezorgen, zodat al die kartonnen dozen thuis niet in de weg staan. Thuis is dan echt weer thuis, en werk is werk. Misschien is een externe werkplek uiteindelijk ook gewoon wel beter voor me en wil ik straks helemaal geen thuiskantoortje meer, ik weet het niet.

En waar komt het uiteindelijk toch allemaal op neer? Tevredenheid. Ik wil niet vergeten dat ik een heel gezellig en mooi huis heb. Oké, het is klein, maar het is wel echt een heel fijn huisje. Het is mooi, met de authentieke details waar Funda mee vol staat, comfortabel en het staat bovenal echt op een perfecte plek. Hoewel kopen me nog steeds een mooie volgende stap lijkt – ook als investering in mijn toekomst, zéker nu ik ZZP’er ben, –  wil ik nu vooral kijken naar en genieten van wat ik heb. Een fijn huisje, dat ik sowieso kan betalen, op een leuke plek. En hoe leuk is het eigenlijk om iets te hebben om naar uit te kijken? Het hoeft ook niet altijd allemaal nu-nu-nu. Toch? Ik heb nu alle vrijheid, ik kan een beetje sparen, ik kan nadenken over wat ik wil, ik kan alles nog eens heel goed onderzoeken… en dan koop ik misschien over een jaar of twee wel echt dat droomhuis. Dan ben ik 32 en dat lijkt me nog steeds een mooie leeftijd om een droomhuis te kopen :)

Foto’s: Aline Bouma / De mooie lampen kreeg ik van Snoerboer