Mijn 2017

Natuurlijk schrijf ook ik een jaaroverzicht. Ik weet dat je er waarschijnlijk al zo’n dertienduizend hebt gelezen, maar het hoort er gewoon een beetje bij. Ik vind het prettig om terug te kijken op wat ik dit jaar allemaal meemaakte, leerde, ontdekte en te verwerken kreeg. Het was een leerzaam en interessant jaar, zo kan ik het denk ik wel samenvatten. Er is een hoop dat ik wil meenemen naar 2018, maar laten we eerst even terugblikken.

Reisjes

Ik begin niet met dit onderdeel omdat reizen het allerbelangrijkste in mijn leven is – ik bedoel, het is leuk, maar thuis zijn vind ik mogelijk nog fijner, – maar omdat het toch wel vaak de memorabele momenten in een jaar zijn. Ik maakte dit jaar aanzienlijk minder reisjes dan in 2016 (dat was ook gewoon een kneiterdruk jaar, blijkt nu achteraf,) en dat was helemaal oké. De reisjes die ik maakte waren namelijk stuk voor stuk fantastisch.

Ik ging voor het eerst naar Schotland, naar het Wereldkampioenschap Havermoutpap maken. Het is niet erg als je niet gelooft dat dit echt bestaat. Ik snap het wel, ik heb het ook eerst met eigen ogen moeten zien. Dit was echt een reis die ik verwacht nooit meer te vergeten. Nog los van dat zo’n havermoutkampioenschap een hele happening is, is  Schotland gewoonweg prachtig. De treinreis die ik maakte van Carrbridge (op het platteland) naar Edinburgh was de mooiste die ik tot nu toe ooit maakte. Edinburgh stal mijn hart, want wat een fijne stad bleek dat te zijn. Schotland was echt een heel mooie verrassing.

De trip naar Oregon, in de Verenigde Staten, was ook onvergetelijk. De natuur, die je misschien kent uit Wie is de Mol, heeft zo’n diepe indruk op me gemaakt. Je hebt daar letterlijk alles in één staat: bergen met sneeuw, bossen, meren, de oceaan en de duinen. Wat ik hier in een week allemaal heb gezien is echt ongelooflijk. En dan heb ik het nog niet eens over Portland, ook wel bekend als dé hipsterhoofdstad van de USA. Ook dat was fantastisch.

Een andere werktrip die veel indruk op me heeft gemaakt, was een tweedaags reisje naar Zuid Frankrijk. Ook daar was ik nog nooit geweest. Wel in Frankrijk, maar niet in het zuiden. We gingen er met een groep journalisten en bloggers naartoe, om een ‘diner en blanc’ mee te maken. Sta je dan bij zonsondergang op een zoutberg, met een aankleding waar de gemiddelde Pinterest bruiloft nog jaloers op zou zijn, uitkijkend over water dat langzaam roze kleurt. Dit was echt zo’n moment dat ik heel bewust in me op moest nemen, omdat ik niet weet of zoiets ooit nog terugkomt.

Maar soms bleef ik ook dichterbij huis. Ik bedoel, de Veluwe en Vlieland zijn me dit jaar ook heel goed bevallen. Wat zijn de Waddeneilanden toch fijn. Lekker wandelen en uitwaaien op het strand, lokale biertjes drinken en boeken lezen. Meer heb je soms gewoon niet nodig. Stiekem heb ik mijn volgende verblijf alweer gepland. Een weekendje frisse lucht snuiven in de lente, dat leek me fijn.

Berlijn. Twee keer dit jaar. In Berlijn zijn is altijd fijn en ik kan niet wachten om in januari weer even terug te zijn en mijn lieve vriendinnen daar te bezoeken. En eigenlijk weet ik ook dat ik in 2018 wel vaker dan twee keer in Berlijn wil zijn, want die stad is en blijft mijn lievelings.

Drie reisjes maakte ik mijn ex-geliefde. Waar ik eerst maanden niet meer aan deze reisjes kon denken, laat staan naar de foto’s kijken, merk ik nu dat ik er met steeds meer warme gevoelens op terugkijk. In april gingen we naar Londen. We bezochten het Coffee Festival Londen en verbleven in het fantastische Shoreditch. Dit is een buurt in Londen die mij waarschijnlijk nooit zal vervelen, met haar uitbundige street-art en kleurrijke mensen. We deden niets anders dan rondwandelen in de zon, lekker eten en heel veel koffie en cocktails drinken. Wat een ongelooflijk geluk hadden we dat weekend – met alles, eigenlijk.

Hetzelfde geldt voor Lissabon, waar we samen een zonnig weekend in januari doorbrachten, om haar verjaardag te vieren. Kilometers wandelen (en al die trappen beklimmen!), vegan chevice eten en heel goede wijn drinken. Wat zijn reisjes die je samen hebt gemaakt ontzettend bijzondere herinneringen om voor altijd te koesteren.

Nu is het tijd om weer nieuwe mooie herinneringen op te doen, in een nieuw jaar, met hopelijk ook weer een paar nieuwe reisjes. Ik heb, behalve dat ik weer naar Berlijn en Vlieland wil, niks concreets op de planning staan. Maar dat geeft niet, want die dingen ontstaan toch het beste spontaan. Natuurlijk is er wel altijd een wensenlijstje, maar ach, als dat lijstje niet uitkomt, dan laat ik me ook graag verrassen door andere bestemmingen.

Persoonlijke ontwikkeling

Naast reisjes maken deed ik een hoop andere leuke dingen. Zo ging ik bijvoorbeeld naar – voor mijn doen, – best wel veel concertjes. De mooiste waren die van Nick Mulvey, Eefje de Visser, Lorde en Fink. Voor 2018 heb ik al voor zo’n zes concerten kaartjes gekocht, dus ik heb de smaak lekker te pakken.

Ik las veel meer boeken en kwam erachter dat ik misschien wel veel meer met literatuur wil doen. Dat resulteerde onder andere in een leuke samenwerking met de Bibliotheek Rotterdam voor 2018, waar ik heel benieuwd naar ben. Naomi en ik begonnen met de rubriek ‘De Boekenclub,’ waarin we iedere maand zo’n zes boeken met jullie bespreken. Ook heb ik plannen opgevat om een master Jeugdliteratuur te gaan volgen en dat start dan ook komend jaar, aan het einde van de zomer. Spannende dingen allemaal.

Ik deed vrijwilligerswerk bij het Fotomuseum en bij stiltecafé Adem Inn en in januari start ik bij de Voorleesexpress. Ik kan niet wachten om kennis te maken met ‘mijn’ gezin, waar ik vanaf eind januari iedere week een uurtje zal gaan voorlezen. Het is zo leuk om belangeloos dit soort dingen te doen en om onder de mensen te zijn. Het geeft me precies een goed evenwicht tussen het werken als blogger (wat soms best wel eenzaam kan zijn,) en genoeg sociaal contact hebben. Bij Adem Inn blijf ik voorlopig ook nog vrijwilligerswerk doen, dus kom gerust eens een theetje drinken en een boek lezen!

Ik volgde een poëziecursus voor beginners bij Poetry International en bleek het heel erg leuk te vinden. Het was jaren geleden dat ik voor het laatst poëzie geschreven had, maar ik was klaarblijkelijk nog niet verleerd. Inmiddels heb ik me ingeschreven voor een vervolgcursus: een jaarcursus poëzie, gegeven door verschillende docenten. Een heel jaar lang poëzie. Fijn idee.

Dit jaar was dus best wel het jaar waarin ik me meer bezighield met kunst, literatuur en cultuur. Ik ging vaker dan ooit naar een museum (hulde voor de museumkaart!) en ik las, schreef en luisterde veel. Maar, ik ontdekte ook yoga en sport. En dat begon voor het eerst in mijn leven niet vanuit  een noodzaak om af te vallen, of vanuit een drang om te bewijzen ‘dat ik ook zo iemand ben die dat soort dingen doet.’ Het begon vanuit de wil om beter voor mezelf te zorgen. Dat resulteerde in yin yoga, puur voor de ontspanning, en drie keer in de week naar de sportschool voor cardio en krachttraining. Dat doen mijn nicht Hannah en ik nu al een maand en we zijn echt een winnend team. Zonder haar zou ik dit ook echt niet volhouden, dus, dankjewel liefste Hannah. <3

Het voelt zó goed om op deze manier beter voor mijn lichaam te zorgen, in plaats van dat ik het doe omdat ik geobsedeerd ben door een weegschaal of omdat ik mezelf heb voorgenomen een X-aantal kilo’s af te vallen. Sterker nog, ik wéét niet eens hoeveel ik weeg momenteel. En dat is helemaal prima. Misschien heb ik eindelijk de sleutel naar beter voor mezelf zorgen gevonden in ontspanning, gezonder eten en sporten. Ik durf dat soort dingen niet heel goed hardop uit te spreken, maar ik begin het wel te denken.

Wat ik ook heel belangrijk vind om te vermelden, is dat ik mijn weg helemaal vond in Rotterdam en nieuwe vrienden maakte. Mijn nicht en ik vonden elkaar voor de volle 300% en ik blij dat ik nu, naast mijn lieve vrienden die grotendeels nog in Amsterdam wonen, ook heel fijne mensen in Rotterdam ‘heb.’ Het voelt goed om hier te zijn. Voor nu in elk geval :)

Werk

Het is eigenlijk wel grappig dat ik dit stuk eindig met het onderdeel werk. Andere jaren zou ik hier misschien juist mee gestart zijn. In 2017 deed ik het heel bewust een beetje rustiger aan. Ik merkte dat mijn leven echt voor een heel groot deel uit werken en online zijn was gaan bestaan en dat wilde ik niet meer. Ook wilde ik onderzoeken of er nog andere onderwerpen en thema’s waren over ik wilde schrijven, of waarin ik me wilde verdiepen. En dat was zo. Weet je, de Groene Meisjes bestaat inmiddels ook alweer ruim zes jaar. Dat is een lange tijd om week in week uit over maar een paar onderwerpen (eten, duurzaamheid) te schrijven. En hoewel ik die onderwerpen nog steeds heel interessant vind, is er meer. Daar heb ik dit jaar lekker de tijd voor genomen en inmiddels denk ik weer een beetje te weten welke kant ik op wil.

Ik start mijn nieuwe jaar met een nieuwe werkplek. Vorige week heb ik getekend voor een bureautje in BlueCity, de meest duurzame werkplek die je in Rotterdam gaat vinden. Je weet wel, dat zijn die werkplekken in het oude Tropicana zwembad met uitzicht over de Maas. Hoe leuk is dat? Ik hoop hier naast veel productiviteit, ook veel plezier en inspiratie te vinden. Dat kan bijna niet anders, met al die groene en toffe ondernemers die hier ook een bureau huren. Ik heb er zin in om hier aan de slag te gaan! In januari start ook mijn nieuwe werkritme. Vanaf nu ga ik mezelf de vrijdagen vrij geven en heel bewust proberen vier dagen in de week te werken. Dat is een werkritme dat me altijd heel goed beviel toen ik nog in het onderwijs werkte, dus ik denk dat dat nu ook wel gaat werken voor me. Ik kijk ernaar uit.

2018

Al met al denk ik dat ik kan zeggen dat 2017 een bewogen jaar was. Het was niet allemaal leuk en makkelijk. Ik bedoel, ik kocht bijvoorbeeld géén huis, wat ik wel verwacht had, en mijn vriendin en ik gingen uit elkaar – dat is iets heel verdrietigs. Toen Eefje de Visser laatst tijdens haar concertje in Rotown zong ‘Heb je het al gezien? We redden ons in plaats van niet, wel,’ heb ik dan ook wel eventjes zachtjes gehuild. Maar dat is wel hoe het is. Je redt je weer en dingen komen goed.

Andere jaren had ik wel eens hele lijsten van goede voornemens. Van allemaal dingen die beter moesten. Mijn enige échte voornemen voor 2018 is om nog meer aan zelfcare en zelfliefde te doen. Milder voor mezelf zijn. Minder moeten. En wat er dan verder allemaal op mijn pad komt, dat zie ik dan wel weer.

Proost, lieve mensen. Heb een heel fijne jaarwisseling. Laten we met z’n allen een beetje ons best doen om van 2018 een liefdevol, warm, leerzaam, veilig, interessant en vooral ook gewoon leuk jaar te maken. Dankjewel voor het lezen van al mijn blogjes van dit jaar. Dankjewel voor jullie support en vertrouwen. Ik ga, ook in 2018, weer mijn best voor jullie doen. Veel liefs en een heel gelukkig nieuwjaar! 

Foto’s: Aline Bouma