Alweer nieuwe boeken?! Alweer nieuwe boeken.

Foto’s: Bette de Wit 

Sorry niet echt sorry, er zijn te veel mooie boeken om met jullie te delen. Laatst gunde ik mezelf een paar dagen vakantie, waarin ik bijna iedere dag een ander boek las. Natuurlijk was niet alles de moeite waard, maar ik heb wel weer een lekker lijstje voor je, dus ik hoop dat jullie zin hebben in een boek. Misschien zit er iets voor je tussen.

Drift, van Bregje Hofstede, is zonder enige twijfel het mooiste boek dat ik de afgelopen tijd las. Wie mijn voorkeur voor boeken een beetje doorheeft, weet dat ik hou van probleemboeken, maar vooral ook van boeken met heel veel mooie zinnen. Nu denk je misschien: dat is toch logisch? Maar dat is niet zo. Ik lees soms boeken die ik heel goed, maar niet mooi vind. En soms lees ik boeken die ik heel (poëtisch, bijvoorbeeld) mooi, maar niet goed vind. Drift vind ik mooi én goed.

Ik merk dat ik het een beetje lastig vind om nu iets banaals te schrijven als ‘Drift gaat over een vrouw die met haar jeugdliefde trouwt en dan gaat die relatie over en zwerft ze door Brussel met haar dagboeken die een monument van hun liefde vormen.’ Maar dat is wel waar het over gaat. Al gaat het volgens mij ook over een jonge vrouw die zichzelf leert kennen, en over familieverhoudingen, en over manieren om opnieuw te beginnen.

Dit stukje heb ik overgeschreven in mijn notitieboek toen ik Drift las:

‘Wat als je er moe van werd om op de ruiten te kloppen? Wat als je dacht: er woont hier niemand die deze moeite waard is? Of, de angst die daaronder ligt: wat als je zag dat ik zo klein ben? Ik was bang dat je mijn ware gedaante zou zien, dit onooglijke, koudbloedige diertje dat haar huid niet vult, een onverzoenlijk ding. Dus ik verstopte me nog meer in mezelf. Ik reageerde zelfs niet op je vraag.’

‘Ja,’ zei ik toen hardop.

Normal People van Sally Rooney vond ik een heel lekker boek. Ik lees eigenlijk niet graag in het Engels, maar voor Sally maak ik graag uitzonderingen. Vorig jaar las ik haar Conversations with friends, dat vond ik ook al zo’n lekker boek. Er is iets in de schrijfstijl dat heel erg werkt voor mij. “Nothing else in his life compared to what he felt then. Often he wished he could fall asleep inside her body. It was something he could never have with anyone else, and he would never want to.” Zoiets moet heel zorgvuldig vertaald worden wil het nog even mooi blijven. (wat misschien ook wel gebeurt, hoor, maar ik heb de vertaling niet gelezen, dus ik kan daar niet over oordelen)

Normal people gaat over relaties en over hoe relaties veranderen en hoe relaties mensen veranderen. En daarmee gaat het ook over eenzaamheid en seksuele vrijheid en daar een weg in vinden. Het is heel echt allemaal, ik hou daarvan.

Mijn jaar van rust en kalmte van Ottessa Moshfegh voelt voor mij dan weer helemaal niet echt. Dat maakt het boek niet minder goed of mooi, ik heb er heel erg van genoten, maar echt is het niet. Driehonderd pagina’s lang lees je over een vrouw die besluit een jaar te gaan slapen, ze eet amper, ze leeft op slaapmedicatie en onttrekt zich volledig aan al haar verantwoordelijkheden. Het is melodramatisch en er wordt een hoop geklaagd. Ik zou de hoofdpersoon willen omschrijven als een ‘ongezond en aanstellerig persoon, voor wie ik nog wel sympathie heb.’ Ik zou me zelfs kunnen voorstellen dat ik haar vriendin zou zijn, die nog altijd moeite voor haar zou doen, ook al behandelt ze me als een stuk vuil – zoals de hoofdpersoon doet met haar beste vriendin.

Dit boek is een heleboel, ik vind het wat over the top, maar daarom niet minder fijn om te lezen.

Zomervacht van Jaap Robben en ik hebben ook een fijne dag doorgebracht samen op de bank, maar daarna liet ik het ook weer los. Dat viel me een tikkeltje tegen, want Birk, van dezelfde auteur, bleef me heel lang bij. Toch vind ik het boek de moeite van het lezen waard, omdat het je een kijkje in een wereld, die voor de meesten van ons heel verweg lijkt, geeft. En dat vind ik altijd prettig, als een auteur dat kan.

Ik zou Zomervacht een young adult roman willen noemen. Daar bedoel ik niet mee dat het een makkelijk boek is, of kinderachtig, ik denk gewoon dat het (ook)heel geschikt is voor jongere lezers. Het verhaal gaat dan ook over een jongen van dertien of veertien, met een oudere meervoudig beperkte broer. En die jongens wonen met hun vader, die ook maar iets probeert van zijn leven te maken, op een caravanpark. En dan wordt die jongen van dertien ook nog eens voor het eerst verliefd. Ik vind dat wel ingrediënten voor een mooi young adult verhaal wat ik misschien zelfs graag verfilmd zou willen zien.

Een boek in een heel andere categorie: poëzie en essays van Nikki Dekker. Ik kan het wel proberen te verbergen, maar jullie hebben recht op de hele waarheid: ik vind alles wat Nikki doet leuk. Ik zag haar een keer optreden met poëzie en gifjes en geluidsfragmenten, ik luister haar podcasts, ik at een keer taco’s met haar op een festival – ik vind het allemaal leuk met Nikki.

Een paar maanden geleden bracht Nikki haar chapbook uit bij De Nieuwe Oost/de Wintertuin. Een chapbook kan je zien als een EP van een schrijver. Het geeft je een idee van wat de schrijver in huis heeft. Vaak is dat een novelle, een kort verhaal, maar Nikki koos ervoor om een bundel met poëzie en essays te schrijven. ‘Een voorwerp dat nog leeft,’ heet het.

Hier een stukje uit een gedicht:

‘Ze proberen me wel eens bang te maken met verhalen over grootheden
opdat ik me klein voel en begrijp dat de stapel niet voor mij bedoeld is.
Op dit moment kunnen wij daarvoor geen vergunningen verstrekken.’

Hier een stukje uit een essay:

‘Gevoelens zijn zo onzichtbaar. We zoeken naar vormen om ze werkelijk mee te maken. Tastbaar. Verkoopbaar. Een bruiloft, een auto van de zaak, een contract, dat zijn objecten waar we de angst mee dempen. Een papiertje dat zegt: deze persoon zal voor altijd bij jou blijven. Deze persoon betaalt het komende jaar voor jouw eten, huis en onkosten. Deze persoon zal deze hoeveelheid tijd en energie aan jou besteden.
‘Ben je dan nooit meer jaloers?’ vraag ik aan een vriendin die poly is.
‘Natuurlijk wel,’ zegt ze. ‘Als ze een avond bij een ander slaapt, en ik hang in mijn eentje thuis op de bank, kan ik wel kotsen van ellende. Maar ik vind die emotie minder belangrijk dan het idee dat zij een vrij mens is, net als ik.’

Ik denk dat dit een heel leerzame en verfrissende bundel kan zijn, voor veel mensen. Je kan Een voorwerp dat nog leeft bestellen via de website van de Nieuwe Oost.  

Bonustip: Winternachten festival Den Haag

Nu we elkaar toch spreken kan ik jullie net zo goed nog even een literair festival tippen. Komende vrijdag (18-1) en zaterdag (19-1) vindt het Winternachten festival in Den Haag plaats. Dit is een internationaal literair festival op verschillende locaties in Den Haag en het belooft heel interessant en tof te worden. Wij kijken uit naar (onder andere) Leni Zumas, Ayelet Gundar-Goshen en Jennifer Clement – drie interessante vrouwen uit verschillende landen (VS, Israël, Mexico).
Je kunt het programma hier bekijken.

Kaarten zijn te koop via de website van het Nationale Theater. Ik ben benieuwd wie van jullie ik daar zie!

En? Zit er een boek voor je tussen? Heb je zin gekregen om iets op te pakken? Laat het me weten in de reacties, ik ben benieuwd! Veel leesplezier gewenst.