(nou, bijvoorbeeld om de buurt waarin je woont te zien veranderen door de seizoenen heen)
De afgelopen drie jaar waren de meest hectische jaren van mijn leven tot nu toe. Ik was altijd onderweg. Letterlijk – ik zat altijd in treinen, auto’s of vliegtuigen. Ik was op evenementen waar ik niet wilde zijn, met mensen die ik niet per se om me heen hoefde te hebben als het aan mij zou liggen. Ik sliep in hotelbedden, of in bedden van andere mensen in steden waar ik zelf niet woonde. Minder letterlijk betekende het dat ik nooit echt was waar ik was. Voor iemand die zich identificeert als ‘special snowflake’ (anderen noemen dit ‘overgevoelig’) is dit een uitdagend en onrustig bestaan. Tel daar bovenop dat ik heimwee heb, waardoor reizen altijd meer opgave dan plezierig is. Je zou kunnen zeggen dat ik mezelf behoorlijk ongelukkig aan het maken was met mijn lifestyle.
Een tijdje geleden besloot ik dat het wel genoeg geweest was. De magie was er wel een beetje vanaf en ik had ook wel genoeg aan de buitenwereld bewezen dat ik een heel interessant leven had. Gisteren bedacht ik me dat ik in 2019 nog niet op reis ben geweest en dat ik nog niet één nacht in een ander bed heb geslapen dan in dat van mij. Laatst zou ik een nachtje (op uitnodiging) in Amsterdam in een hotel slapen, maar door een miscommunicatie ging dat niet door. Dat vond ik heel stom, want het werd veel te laat geannuleerd en dat was erg onprofessioneel van de organisatie. Maar ‘s avonds, toen ik dus toch weer in mijn eigen bed lag, dacht ik; het is misschien gewoon echt de bedoeling dat ik hier blijf. En toen vond ik het allemaal wel weer prima.
Dat niet meer de hele tijd maar ergens zijn, geeft mij heel veel rust. Ik heb meer overzicht, ik heb minder stress en ik heb het idee dat ik daardoor de dingen (samenvattend: het leven) beter aankan. Als ik het breder trek, dan denk ik dat deze kalmere levenswijze ervoor zorgt dat ik mijn idealen beter kan nastreven. Laatst trok ik bijvoorbeeld al mijn keukenkastjes en mijn koelkast leeg en besloot ik: ik ga eerst eens alles opmaken wat ik nog in huis heb. Dat kun je alleen doen als je thuis bent om daar te koken, in je eigen keuken, met je eigen spullen. Dat lukt niet als je de meeste avonden van de week buiten de deur eet – zoals ik lange tijd gedaan heb.
Maar ook andere dingen lukken me beter. Zoals mijn huishouden op orde houden, to-do lijstjes niet meer uit de hand laten lopen en taken niet meer maanden voor me uitschuiven. Een ander voorbeeld dat voor mij heel duidelijk maakt dat mijn leven echt een verandering heeft doorgemaakt: vorig jaar werd ik lid van de bibliotheek. Ik ging er niet vaak heen, maar als ik ging, nam ik een paar boeken mee. Die vergat ik vervolgens terug te brengen. Dat kwam er gewoon niet van. De optelsom was dat ik op jaarbasis praktisch meer boetes betaalde dan abonnementsgeld. Nu ik altijd hier ben, ga ik bijna iedere week een keer naar de bieb, breng ik boeken keurig op tijd (en gelezen en wel!) terug en hoef ik dus nooit meer een boete te betalen. Nu klinkt dat misschien als heel logisch voor jou, maar dat zijn voor mij wel manifestaties van hoe mijn leven eigenlijk zou moeten werken. Overzichtelijk en haalbaar. Lekker behapbaar allemaal. Fijn vind ik dat.
En dat zijn alleen nog maar praktische dingen. Dat is allemaal mooi meegenomen. Waar ik nog veel meer waarde aan hecht zijn dingen als vrienden veel vaker kunnen zien en mensen bij mij thuis uit kunnen nodigen. Sommige vriendschappen zijn hierdoor heel intiem geworden. Dat komt niet doordat ik als mens ben veranderd (al is dat ongetwijfeld ook wel een beetje zo,) maar het heeft vooral te maken met ergens echt zíjn. Als je altijd maar ver weg bent (of dat nou letterlijk of figuurlijk is,) dan mis je een heleboel van wat er dichtbij gebeurt. Ik wil dat niet meer laten gebeuren. Daarvoor zijn mijn geliefden veel te belangrijk voor me.
Alsmaar weg zijn kan een manier om te vluchten worden. Dat is niet per se altijd het geval, soms heeft het ook gewoon te maken met een heel druk bestaan en de consequenties die daarbij komen kijken. In mijn geval was het eigenlijk een beetje van beide: én ik had het heel erg druk met mijn bloggersbestaan én ik wilde constant níet hier zijn. Die neiging dringt zich nog steeds wel eens aan me op. Als ik een moeilijke dag heb is mijn eerste gedachte nog steeds: ik ga. Ik stap in een trein of een auto of desnoods in een vliegtuig. Weg hier. Inmiddels zijn er gelukkig redenen en fijne dingen én mensen die ervoor zorgen dat ik juist precies blijf waar ik ben. En als ik dan ‘s avonds weer in mijn eigen bed lig, dan voel ik me ontzettend veilig en dan weet ik weer dat alles precies goed is zoals het is.
Ik merk dat het voor mijn generatiegenoten soms heel ingewikkeld kan zijn om thuis te zijn. Vooral de alleenstaanden onder ons hebben het er moeilijk mee. Misschien zijn we bang om ter vereenzamen* of om ons te vervelen. Je kunt een hoop spannends missen als je thuis bent en hoe moet het nou met die hele wereld die je nog moet zien? Nou, dat hoeft dus helemaal niet. Dat mág allemaal wel, maar als je net als ik eigenlijk het allergelukkigste bent wanneer je thuis bent, in je veilige omgeving, met je eigen (al dan niet menselijke) dieren om je heen, dan ben je óók precies even veel waard.
Hoe is dat voor jou? Hoe richt jij je leven in? Ben je veel thuis of veel weg? En wat vind je daarvan? Ik ben benieuwd naar jullie ideeën en ervaringen. Deel ze gerust in de comments, als je die behoefte hebt!
* Alleen zijn en eenzaam zijn worden dikwijls met elkaar verward. Iemand die alleen is hoeft niet per se eenzaam te zijn, iemand die zich eenzaam voelt is niet per se alleen. Eenzaamheid heeft te maken met het je ergens niet thuis of op je plek voelen, dat kan ook in relaties of in groepsverband zijn. Eenzaamheid kan leiden tot ernstige depressies. Er rust nogal een taboe op eenzaamheid onder jongeren. Als jij je wel eens eenzaam voelt, praat er dan alsjeblieft over met iemand die je vertrouwt.
Dank! Dank voor het schrijven delen. Want hoe herkenbaar. Het op pad “moeten”, man wat onrustig. En hoe lastig dat mensen het niet goed begrijpen/ zien. Zelfzorg.. meer thuis blijven.. ik ga mijn best weer doen ;)
Reizen vind ik ontzettend leuk en fijn om te doen, maar mijn thuis is de allerfijnste plek op de wereld :-)
En eindelijk iemand die schrijft dat alleen zijn en eenzaam zijn niet hetzelfde zijn! Voor mij geldt over het algemeen: hoe groter de groep hoe eenzamer ik mij voel.
jaaaa!!!!
Oh, ik vind het zo heerlijk, thuis zijn. Ik begrijp het gevoel dat reizen een opgave is helemaal. Het kan heel leuk zijn, maar kost vooral ook energie. Soms zijn mensen verbaasd dat ik na een paar dagen weg altijd nog even thuis vrij wil zijn om uit te rusten van een vakantie, haha, maar ik heb dat gewoon echt even nodig dan.
Ik ben wel veel thuis, maar meer genoodzaakt, en ik denk als ik wel een goede gezondheid zou hebben, ik precies hetzelfde zou doen als jij deed. Ik zou ook vluchten voor vanalles. Ik merk wel dat ik mentaal heel hard probeer ergens anders te zijn dan ‘hier’ omdat ‘hier’ nou eenmaal niet zo leuk is altijd. Maar de consequenties daarvan voel ik ook, stress and angst and uitputting omdat je nooit echt uitrust. Dus ik werk er nu hard aan om dat niet te doen :P
En ik voel die druk ook, van buitenaf, om veel te doen. Om overal geweest te zijn. Maar waar bemoeit iedereen zich ook mee. Ze zeggen allemaal maar dat je saai bent and niet alles uit het leven haalt als je zoveel thuis bent, en vervolgens klagen ze over de file omdat iedereen weg van huis is!
Nee, gewoon doen wat goed voelt.
Liefs, een overgevoelige special snowflake :P
Special snowflake! Wat een fijne benaming! Die ga ik ook gebruiken :-)
Heel herkenbaar wat je schrijft, ik zit al voor langere tijd thuis vanwege een burn-out. Eerst noodgedwongen, maar nu ik weer wat herstel en er weer wat meer ruimte komt, vind ik het alleen maar heel fijn om veel thuis te zijn. Mooie inzichten, dankjewel voor het delen!
Fijn om te lezen! Ik zou helemaal gek worden van steeds onderweg te zijn naar ergens anders. Ik hou zo van thuis zijn. Dit komt misschien ook omdat ik windhondjes heb en het altijd een heel geregel of gedoe is als ik wegga. Dan gaan ze ofwel mee en is het een hele verhuis ofwel moet ik opvang zoeken.
Maar goed los van het op reis gaan, ben ik ook enorm graag en veel thuis. Ik ga bijna nooit een avondje uit. Ik ben alleenstaand en voel me absoluut niet eenzaam. Maar ik heb wel soms angst om éénzaam oud te worden. Ook als kind was ik heel graag alleen. Ik sprak en spreek graag met vrienden af maar dan liever kort.
Hoi lieve Sofie! Herkenbaar jouw verhaal! Misschien moeten we maar buurvrouwen worden als we wat ouder zijn :-)
Dit vind ik lief :)
Een zeer herkenbaar en mooi geschreven verhaal. Ik heb onlangs een boek gelezen( van de bieb! ) en ik dacht, dit gaat over mij. Het gaat over introvert zijn. Geschreven door Liesbeth Smit : Ik moet nog even kijken of ik kan. Ik raad iedereen aan dit boek eens te lezen. Je zult er veel in herkennen , is het niet van jezelf dan van iemand die je kent, een vriendin, collega of misschien je kind. Doe jezelf een plezier en lees het. Voor alle special snowflakes of zoals Liesbeth beschrijft: stlle willies:-).
Een mooi verhaal en mooi om te lezen hoeveel het jou brengt om nu juist zoveel thuis te zien. Vooral niet meer zoveel weg te zijn. Ik kan mij er wel in herkennen. Al heb ik nog nooit last van heimwee gehad en ben ik graag weg. Maar dat is ook zeker weleens geweest omdat ik niet wilde zijn waar ik was en altijd maar opzoek was naar iets anders.
Toen ik afgelopen februari realiseerde dat ik alweer één jaar op dezelfde plek woonde vond ik dat echt lang, en benauwde me dat echt een beetje. Bijna alsof mijn leven stilstond en ik nodig verder moest. Wat in praktijk helemaal niet het geval was. Tegenwoordig zie ik zeker al het mooie wat jij ook beschrijft van thuis zijn. Ik kan zo genieten van de fijne plek die ik thuis heb. Ik zit meerdere avonden in de week heel tevreden alleen in mijn stoel genietend van de rust. Ook dat ik dit afgelopen jaar in Nederland woon zorgt ervoor dat ik veel contact heb met de familie en vrienden. Waardoor relaties nog sterker zijn geworden. Heel fijn!
Desondanks blijf ik dromen over wonen in het buitenland, maar absoluut niet meer omdat ik hier niet tevreden ben!
Ik ben veel thuis, en ik vind het heerlijk om veel thuis te zijn. Ik kan er enorm van genieten om een beetje aan te rommelen in mijn huisje van 30 vierkante meter. Mijn vriend houdt gelukkig ook van veel thuis zijn, dat is fijn 🤗
Wat een mooi en herkenbaar artikel. Ik ben heel blij dat ik dezelfde rust en tevredenheid ervaar bij thuis zijn. Ik heb sinds een aantal jaar een chronische vermoeidheidsziekfe en kon opeens niet meer doen wat ik altijd deed: fulltime werken en in het weekend van de ene naar de andere afspraak/feestje vliegen. Dat vond ik eerst heel erg, maar ik ben erachter gekomen dat dat leven me helemaal niet gelukkig maakt. Het is heel erg dat ik nog maar 40% kan van wat ik eerst kon, maar door mijn aandoening ben ik wel gaan inzien wat me echt gelukkig maakt. Ik ben gewoon een lekkere huismus, die graag voor/met vrienden kookt en afspreekt, maar op een andere manier dan vroeger. Ik ben voor mezelf gaan werken zodat ik de 3-4 uur per dag die ik kan werken, in ieder geval doe wat ik leuk vind. Dat heeft veel rust gegeven. Inmiddels een 3 weken oude dochter in mijn armen en alles valt op zijn plaats. Ik ben tevreden met wat ik heb, gelukkig zelfs!
Ik ben graag veel alleen thuis. Maar de laatste jaren ga ik ook graag af en toe effe weg voor een paar dagen. Soms alleen, soms met een vriend. Het heeft lang geduurd vooraleer ik dat durfde, ik heb namelijk wel eens last van paniek maar de laatste tijd valt dat heel erg mee waardoor ik dat eindelijk kan. Maar ik hou ook nog altijd erg van alleen thuis zijn hoor! Ik heb dat heel erg nodig om gezond te kunnen blijven!
Mijn huis is mijn veilige haven. Het liefst ben ik daar samen met mijn dieren en planten en ontvang ik er geen anderen, zelfs geen vrienden of familie. Ik zie mijn vrienden en familie geregeld, spreek met ze af voor een dag(deel), vaak bij hen thuis of In een restaurant, koffietent o.i.d.. Maar elke nacht lig ik in mijn eigen bed, heerlijk! Saai? Het is maar wat je onder saai verstaat, ik ben prima gezelschap voor mezelf.
Wat een mooie blog Merel! En zo herkenbaar. Jaren geleden was ik elke avond weg, lid van diverse vrijwilligersorganisaties en altijd op zoek naar avontuur buitenshuis. Totdat ik besloot hiermee te stoppen. Nu geniet ik met volle teugen van de huiselijkheid van mijn veilige haven! Het liefst ben ik als ik vrij ben gewoon lekker thuis. Lezen, fröbelen, in bad, klusjes doen, in de tuin werken, Netflix kijken, koken en bakken. Samen of alleen, lekker tussen alle planten. Heerlijk!!
Heel herkenbaar!
Ook ik ben graag thuis, heb er zelfs voor gekozen om thuis te werken. En dat vind ik heerlijk en mijn gezin ook. Ze hebben het nooit letterlijk gezegd, ze hebben me ontzien en pas nu merk ik het aan de manier waarop ze me weer opzoeken en véél meer kroelen dan vorig jaar.
Ik herken dit zo zo zo erg. Ik vind reizen tof, maar daarna moet ik altijd weer mijn leven ‘op orde’ krijgen. Precies wat jij zegt: thuis heb je veel meer overzicht. Thuis kan ik sporten, uitgebreid koken, tekenen.. doen wat ik wil. Je hebt denk ik meer controle als je thuis bent. Verder is thuis gewoon fijn. Als mensen vragen wat mijn plannen later zijn, heb ik het niet over een wereldreis, maar zeg ik dat mijn wens een fijn huisje is (met mijn vriendin) waar ik elke dag verse koffie kan zetten en die kan opdrinken met een goed boek. En fijne blogjes kan lezen, zoals deze. X
Merel, wat schrijf je toch mooi! Ik kan gewoon horen hoe je dit zou voorlezen en ik vind het ritme van de zinnen zo mooi. Dus dat. Over wat je schrijft – ja, ik ben dit de laatste maanden ook aan het ontdekken. Althans, voor mij heeft het minder te maken met reisjes en veel weg zijn op die manier, maar meer met juist heel veel etentjes buiten de deur en feestjes en allerlei dingen die me een beetje weg van alleen thuis zijn houden. Nu probeer ik bewust wat meer thuis te zijn en dat geeft me zoveel rust. Precies zoals je schrijft.
Weinig dingen zo fijn als lekker huismussen! Ik krijg zin om bij de verwarming te zitten met een boek en een kopje koffie na het lezen van deze post! Lekker knus ^ ^ Ik hou van thuiszijn, maar ik voel me vrij snel ergens thuis. Dat komt deels omdat ik de afgelopen jaren heel vaak ben verhuisd, ook naar meerdere andere landen. Momenteel woon ik alweer bijna een maand op een nieuwe plek. Ik mis mijn oude apartement niet echt, maar wel mijn poezen, en mijn man die nog in het oude huis wonen. Voor mij is thuis ook meer de plek waar mijn spulletjes, poezen en man zijn.
Ik hou van reizen, onderweg zijn en nieuwe dingen zien, maar ik ga ook graag weer naar huis. Waar dat dan ook maar is.
Heel herkenbaar en wat mooi ; special snowflake, als hoogsenstief medemens probeer ik ook altijd zoveel mogelijk thuis te zijn om mijn batterij op te laden . Nu ik sinds kort een relatie heb is het erg wennen om mezelf te verdelen over twee huizen … en alhoewel hij veel rustiger en groener woont laad mijn batterij toch pas echt thuis op met mijn eigen spullen om me heen en weer alleen in mijn super fijne bedje 😇 gelukkig ken ik mezelf al langer dan vandaag en houd ik rekening met mezelf tegenwoordig 🤗
Oh heel herkenbaar dit! Mijn vriend is nogal van het reizen en avontuur, en merk dat ik er echt naar moet zoeken hoe ik me daartoe verhoud. Ik ben gewend met als een huismus te gedragen, kan gewoon heel erg genieten van wat er hier is, en hoef niet zo nodig de rest te zien.
Heel mooi geschreven Merel!
Helemaal mee eens. Ik heb mn leven een aantal jaren geleden al zo ingericht. Ik was ook van t ren en vliegwerk met een burn out als gevolg. Minimaal 1 dag in de week is ‘voor mij’ en minimaal 1x per maand een heel weekend.
Zo herkenbaar. Ik ben dol op reizen maar ik ben ook heel graag thuis. Ik kan daar zo van genieten, om lekker in mijn veilige bubbel te rommelen. Wel voelt mijn stadje ook echt als een thuis voor mij. Ik woon er middenin en vind naar onze favoriete kroeg gaan met vrienden bijvoorbeeld ook een beetje thuis zijn. Of dat terrasje om de hoek, ook thuis. Ik voel me er fijn er vooral rustig. Ik hou gewoon, naast avontuur, ontzettend van mijn veilige haven. Zo erg zelfs dat ik hier waarschijnlijk blijf wonen terwijl ik volgend jaar aan een master begin die wel 2u reizen is. Aan de ene kant vind ik het praktisch gezien helemaal niet erg om daarvoor te verhuizen, maar ik wil hier gewoon echt niet weg! Ik ben hier een paar jaar geleden komen wonen en heb me nog nooit zo fijn gevoeld in een stad. Dus zelfs voor één jaar wil ik eigenlijk niet weg. Dilemma’s
Thuis zijn is het fijnste wat er is. Ik ga een of twee keer per jaar een week op vakantie en dat is leuk, maar vaker hoeft niet. Als ik ergens anders ben geweest en daar ook heb geslapen vind ik het heerlijk om weer thuis te zijn. Gewoon, op m’n eigen plekje, dat precies is zoals ik het wil. Ik ben niet zo avontuurlijk en ik hoef niet de hele wereld te zien. En dat is oké.
Zo herkenbaar en hoog tijd dat dit ook als normaal wordt gezien dus dank voor je blog! Mensen gaan er toch snel vanuit dat je saai bent, niet durft of geen geld hebt (wat ook allemaal prima is natuurlijk), maar thuisblijven kan ook gewoon een bewuste keuze zijn omdat je dat wilt. Omdat je dat fijner vindt. En ook dan kun je een prachtig betekenisvol en gelukkig leven hebben :)
Wat een mooi artikel! Ik kan zelf heel goed alleen zijn (en ken inderdaad de verwarring die mensen hebben met eenzaamheid) en heb dat ook echt nodig. Sommige mensen kunnen totaal niet alleen zijn, maar naar mijn idee heeft iedereen dat nodig. Mijn huisje is hetgeen wat mij zo ontzettend gelukkig maakt, ik geniet daar elke dag van en ben er zo dankbaar voor! Sinds ik dit appartement mag huren, ben ik echt meer een huismusje geworden. Maar! Dat betekent niet dat ik niet meer de deur uit ga :) Ik houd nog steeds van een avondje in de kroeg, een festivalletje of een picknickje.
[…] van mijn weken. Of, beter gezegd: het opnieuw vormgeven van mijn leven. De afgelopen jaren was ik altijd onderweg. Als ik niet op reis was, dan zat ik met mijn laptop in een koffietent te werken. Of ik was op een […]
Wat heerlijk om te lezen dat er meer mensen zijn die het fijn vinden om gewoon thuis te zijn! Ikzelf ben ook zo iemand. Jarenlang heb ik gezorgd voor ons gezin. Toen onze vier kinderen de deur uit waren gegaan moest ik erg wennen aan de stilte in huis. Ik had geen baan. En ik had zoveel vrijwilligerswerk gedaan dat ik me daar niet meer voor kon motiveren. We wilden graag ons huis opknappen en wat extra inkomsten waren meer dan welkom. Ik ging in de thuiszorg werken. Een paar jaar lang. Ook volgde ik een schrijfcursus. Nu ben ik gewoon thuis. Ik heb tijd voor het schoonmaken van ons huis, ik zorg voor mijn man, er komt af en toe een kleinkind logeren, ik lees graag, ook heb ik mijn oude hobby, borduren, weer opgepakt. Ik heb tijd voor onze volwassen kinderen, voor mijn vriendinnen, en ik schrijf graag. Ik vind het heerlijk om gewoon thuis te zijn!