Momenteel houd ik mezelf een beetje in de luwte. Het is hier rustig en prikkelarm en fijn. Naast mijn werk in de bibliotheek, vrijwilligerswerk en het zien van geliefden, heb ik ruimte om een heleboel te lezen, luisteren en kijken. Daar zitten heel goede dingen tussen die ik met jullie wil delen. Ik dacht, ik maak weer eens een lijstje. Het is een nogal eclectische mix, zou je kunnen zeggen, maar goed, daar hou ik persoonlijk wel van.
Video’s
The Body Is Not An Apology – Sonya Renee Taylor. Over het eren en waarderen van je lichaam. Sonya’s optreden raakte me heel erg en nu ik de video een paar keer heb gezien, doet het dat eigenlijk nog steeds.
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/iXLSKHzOLkA” align=””]
Sowieso vind ik alles wat Olave maakt fantastisch. Haar ‘Olave Talks’ video’s, waarin ze steeds een andere gast over een interessant onderwerp interviewt, zijn ook heel erg goed. Maar: die duren wel vrij lang en daar kan ik niet altijd de rust voor vinden. Daarom zijn de korte ‘Olave Explains’ video’s zo handig voor mij. In een paar minuten legt Olave je uit wat begrippen als ‘queer’, ‘non-binary’ en ‘neokolonialisme’ betekenen. Heel leerzaam en fijn om naar te kijken. Gotta love Olave <3
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/EHj-EQyKf18″ align=””]
Alok Vaid-Menon is een transfeminine gender non-conforming spoken word performer en hun poëzie maakte diepe indruk op me. Ik lees op dit moment ook Alok’s bundel, maar dat maakt toch minder indruk op me dan om naar hun video’s te kijken, dus dat kan ik je heel erg aanraden te doen.
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/iLPwZZjMqyI”]
Boeken
Dit stukje bevat affiliate links naar bol.com. Dat betekent dat als je een boek bestelt via een link in mijn artikel, ik daar een kleine bijdrage voor krijg, zonder dat het voor jou meer kost. Natuurlijk ben ik óók een groot voorstander van boeken lenen in de bibliotheek of boeken kopen in je plaatselijke boekhandel, maar dit is een manier om mijn blog te onderhouden. Dank voor je support en vertrouwen :)
Hardop. Spoken word is een kunstvorm die ik al jaren heel boeiend vind. Ik ga graag naar performances kijken en ik ken inmiddels ook een paar artists die ik goed vind, maar eigenlijk weet ik heel weinig van deze kunstvorm af. Ik had geen idee van het ontstaan bijvoorbeeld, of van de hele cultuur die erachter zit. Daarom ben ik heel blij met de bundel Hardop, die is samengesteld door Babs Gons (Spoken Word Koningin van Nederland). In de bundel vind je naast het werk van achttien Nederlandstalige spoken word artiesten ook een uitgebreide inleiding in de spoken word cultuur door Babs. Ik vond het heel leuk en leerzaam om te lezen en ik heb me voorgenomen me meer in deze discipline te verdiepen.
Queer Africa. Ik werd laatst een beetje met mezelf geconfronteerd. Ik houd namelijk een lijst bij van alle boeken die ik lees en ik heb me er sinds dit jaar op toegelegd om voornamelijk vrouwen te lezen. Dat lukt aardig, ik zit al over de vijftig boeken dit jaar en 90% daarvan is geschreven door vrouwen. Echter, de meeste boeken zijn geschreven door Europese of Amerikaanse vrouwen. Sterker nog: de meeste boeken zijn geschreven door witte Europese of Amerikaanse vrouwen. Waar zijn de zwarte vrouwen en de vrouwen van kleur in mijn leeslijst? Die zijn er dus heel weinig en ik vind dat vreemd van mezelf. Waar is bijvoorbeeld de Afrikaanse literatuur, waarom lees ik dat zo weinig? Daar wil ik verandering in brengen voor mezelf, omdat ik het belangrijk vind om zo divers mogelijk te lezen. Toen ik de bundel Queer Africa, met korte verhalen over queer people in verschillende Afrikaanse landen, tegenkwam, was dat wel een beetje een teken voor me. Naast dit boek ben ik Amerikanah van Chimamanda Ngozi Adichie (je kent haar misschien van ‘We should all be feminists’) aan het lezen, en next on the list is Weg naar huis van Yaa Gyasi.
Beyond Beautiful. In veel boeken over body positivity kan ik me niet heel erg goed vinden. Ik vind dat de nadruk over het algemeen nog te sterk ligt op schoonheid. En schoonheid, daar is natuurlijk niks mis mee, maar ik wil voor mezelf een beetje losweken van de beautystandaarden die er (universeel) gelden. Dit boek gaat over je goed in je vel voelen, en blij met jezelf en je leven zijn zónder dat de nadruk altijd moet liggen op mooi zijn. Hoewel het boek me weinig vertelt wat ik nog niet weet, maar dat komt misschien doordat ik alles vergelijk met de bijbel die The Beauty Myth heet, vind ik het toch een verfrissend geluid en ben ik er blij mee. Ook is het boek heel leuk geïllustreerd en is de vormgeving aantrekkelijk, waardoor het bijvoorbeeld ook een heel geschikt cadeauboek zou kunnen zijn.
Podcasts
Diversity stories, season 2, episode 3. Deze luisterreportage, gemaakt door Jozien Wijkhuis in opdracht van ArtEZ studium generale, was heel tof om te luisteren. Jozien neemt je mee naar de bijeenkomst Guess who’s coming to dinner too? die op 3 april 2019 in De Kerk in Arnhem werd gehouden. We horen onder andere kunstenares Patricia Kaersenhout die met haar community art project kritiek levert op het werk The Dinner Party, van Judy Chicago uit 1979, dat draaide om sterke vrouwen, maar waarin zwarte vrouwen en vrouwen van kleur werden ondervertegenwoordigd. Haar werk is een eerbetoon aan de vrouwen die zich in het verleden en heden hebben verzet of verzetten tegen racisme en onderdrukking. Kaersenhout praat over kleursensitiviteit en over het belang van het vormen van een ‘lichaam’ met elkaar (om samen sterk te staan,) en ik vond het heel erg interessant. Deze podcast is hier te luisteren.
Gender Reveal, episode 33, met Sonalee Rashatwar. Misschien ken je Sonalee van Instagram? Daar is hen bekend als ‘The fat sex therapist’ en ik vind hun posts altijd weer heel inspirerend en motiverend. In deze aflevering praat Sonalee over wat het betekent om dik te zijn, over body image trauma’s en over gender (expressie). Sonalee komt op mij over als een enorm warm (en grappig!) persoon, met een heel kritische kijk op de wereld – again: super boeiend, maar vooral ook heel erg inspirerend en motiverend. Je kunt deze podcast hier luisteren.
Artikelen
Omdat ik momenteel bezig ben met de voorbereiding van een evenement (in Utrecht) rondom queer(ing) vriendschappen, las ik deze tekst die voor mij heel goed verwoordde hoe belangrijk dit soort vriendschappen zijn. De tekst is geschreven door Sohini Chatterjee en werd gepubliceerd op Feminism in India. Het gaat over het vormen van community en hoe we niet moeten onderschatten dat we elkaars support hard nodig hebben – zeker als je iemand bent die afwijkt van de algemeen geldende normen.
Tot slot: dezelfde Sonalee als die je al voorbij zag komen bij de podcasttips werd geïnterviewd voor een heel boeiend artikel over de politieke kant van fatfobie en fatshaming. Het onderstreept waar ik momenteel ook veel mee bezig ben: een beetje vanuit #selfcare van je eigen lichaam leren houden is niet genoeg. Dikke mensen worden onderdrukt – mensen in general worden onderdrukt door beautystandaarden. Dat vereist politieke daden en activisme, maar het vereist ook dat we het probleem serieus nemen en goed voor onszelf (laten) zorgen.
De tekst is geschreven door Melissa A. Fabello en gepubliceerd op BitchMedia.
Ik hoop dat jullie zo weer eventjes vooruit kunnen? Denk het wel hè, het is nogal een lijst. Veel plezier! En laat me vooral weten wat je interessant vond, of wat niet. Misschien lees, hoor of zie je dingen waar je iets over wil zeggen: wees welkom in de comments.
Oh wat een enorme lijst! Ik ben zelf helemaal niet zo thuis in dit soort onderwerpen, terwijl ik dat wel graag zou willen zijn. Youtube video’s zijn lekker laagdrempelig dus ik ga daar maar mee beginnen (denk ik)
Dankzij jou staat de Beauty myth als volgende op mijn lijstje, bedankt daarvoor!
Luisterde alvast twee podcast afleveringen met Naomi Wolf en was diep onder de indruk. Eentje van Intelligence Squared en eentje van Unstyled
Dank voor de inspiratie! En over spoken word performances gesproken: heb jij nog aanraders in Rotterdam?
Wil gewoon ff zeggen dat ik je een schat en een mooie ziel vind! Ik zie je.
Dat artikel over queer friendship vind ik zo mooi geschreven, en met veel herkenbare elementen. “our denial, our silence, our depoliticized presence, ensures our acceptance, determines our acceptability.” En dat terwijl ik mij zelf persoonlijk niet herken in queerness.
Dat zet me aan het denken, het is zo belangrijk om herkenning te vinden bij mensen in je leven, zeker als je op een of andere manier afwijkt van de norm. Tegelijk denk ik, als we allemaal meer compassie zouden hebben, de unieke expressie van elk mens víeren als het mooiste van mensheid, verbinding voelen in dat elk mens moeilijkheden tegenkomt (in welke vorm of mate dan ook) dan zou het afbakenen in groepjes minder nodig zijn. Want ik heb dus ook iets aan deze gedeelde ervaringen ook al behoor ik niet tot “het groepje”. Dat is misschien niet de maatschappij, en je wil nog steeds mensen in je leven waarmee je die specieke ervaringen deelt, ik zou gewoon meer universele verbinding willen zien – we are human
Jahaa, meer Afrikaanse literatuur! Ik ben zelf afgestudeerd in de Afrikaanse literatuur en word altijd blij van meer aandacht ervoor. <3 Zoveel moois, waardevols, bijzonders wat allemaal heel jammer is om te missen.
Voor mij is het juist een uitdaging om meer auteurs van dichterbij te lezen :-)
Hoi Tineke,
kan jij wat tips geven voor Afrikaanse literatuur? Ik zou dit namelijk erg graag verkennen :)
Kippenvel bij het dat filmpje van Alok Vaid-Menon. Wauw, gewoon wauw.
Kun je de blog niet beter opdoeken?
1x per maand een post die of gesponsord is, of ongeïnspireerd, zitten maar weinig mensen op te wachten.
Hey thanks Donna, dit doet me echt goed! Ook heel graag gedaan hoor, die 7 jaar van gratis content voor jullie verzorgen. Geen probleem! Kusjes thuis.
Mja, sorry not sorry dat de kritiek niet goed valt.
Je blog wás super leuk en goed, wat natuurlijk ook de reden is dat ik hier “rondhang”, maar de laatste maanden/jaar (heb het niet bijgehouden) vind ik dit echt gekelderd.
Voor mijn gevoel moet je eens een keuze gaan maken: dit blog met enthousiasme voortzetten, of het opdoeken.
Of je blijft nog jarenlang aanmodderen en af en toe wat sponsorgeld binnenharken. Maar word je daar nu echt gelukkig van??
Wie ben jij om te bepalen welke keuze Merel moet maken? Als iemand met een (‘gemiddelde’) fulltime 9-5 baan om, vanwege wat voor reden dan ook, minder gaat werken zeg je toch ook niet “je kan beter gewoon stoppen in plaats van maar wat aanmodderen?”. En daarnaast, ik vind het ronduit ONBESCHOFT dat je haar beledigt op deze manier. Ze is jóu niets verschuldigd. Moet ze alles op dezelfde manier blijven doen omdat jíj toevallig gewend bent geraakt aan het eerder frequenter uploaden? Misschien moet je je ego eens opzij zetten en eens waarderen wat je (inderdaad gratis) krijgt in plaats van dat wat je krijgt als je recht te zien.
Ik heb al eerder gemerkt dat kritiek hier nooit een plaats mag hebben en we allemaal maar God, excuus, Merel op onze blote knietjes moeten danken voor de prachtige woorden die ze ons iedere keer weer besluit te schenken.
Tuurlijk moet ze ermee doen wat ze wil, en denk je dat ik ook maar 1 seconde gekrenkt zou zijn als ze het naast zich neerlegt??
En ja, ook als iemand minder gaat werken, dan zou het advies kunnen zijn: misschien kun je er beter helemaal mee stoppen. Dan kun je je namelijk op de kinderen/hobbies/reizen/watdanook richten, in plaats van nog een beetje te werken en daardoor niks écht te realiseren.
Ze heeft al ik weet niet hoe vaak gepost dat ze haar leven aan het omgooien is. Dat ze meer focus aan wil brengen etc etc. Wat inmiddels wel duidelijk is, is dat ze die focus in ieder geval niet op haar blog richt. Dan vind ik het een legitieme vraag of je er dan beter niet helemaal mee kan stoppen.
Nu zal er wel geen inhoudelijke reactie komen, omdat ik niet eerst mijn dankbaarheid heb geuit voor haar 7 jaar aan gratis content (alsof dat gratis er ook maar iets mee te maken heeft). Maargoed, prima hoor.
Ik zit daar toevallig wel op te wachten Donna, dus doek jezelf anders lekker even op.
Oh ze zullen er vast zijn, de trouwe volgers. Maar Merel hoeft alleen maar haar bezoekersaantallen te bekijken om te weten dat dit blog in een dieptepunt zit.
Ik zit enorm hierop te wachten. De groene meisjes is mijn enorme opzoekboek, op zoveel gebieden. Lekker vegan receptje? Leuke plek voor koffie? Welke podcast zal ik luisteren? Welke boeken zet ik op mijn Ereader voor de vakantie? Kortom, eindeloos en op enorm veel gebieden. En daarnaast heb ik zoveel geleerd van Merel over persoonlijke ontwikkeling. Over goed zijn voor jezelf, maar dan echt. Over zijn wie je echt bent. Ik lees dat zo graag. Merel, het is moeilijk om je niks aan te trekken van dat soort reacties, die zijn gewoon onder de gordel en raken waar het pijn doet. Ik hoop dat je je een beetje gedragen voelt door mijn reactie ( en ik denk te weten dat er heel veel mensen zijn die je niet graag zouden missen!). Ik vind je zo enorm veranderd de afgelopen maanden, ik kan dat zo waarderen. Het is niet niks om je kwetsbaarheid steeds meer te laten zien en je persoonlijke groei te delen. Dank je wel hiervoor lieve Merel.
Lees graag je blog maar reageer eigenlijk nooit.
Nu wel en alleen maar om te zeggen dat je vooral NIET je blog moet opdoeken!
Liefs, Christel
Hoi Merel, wat fijn dat je even een teken van leven geeft (en wat voor één!). Zorg goed voor jezelf, en relaxxx
Uhm, ik zit hier dus wel op te wachten en lees De Groene Meisjes supergraag! You keep doing you Merel <3
Lieve Merel, wat word ik blij van jouw authenticiteit. Juist je heel persoonlijke posts en updates zijn zo krachtig en inspirerend. Iemand als Donna die dat niet kan waarderen kan beter niet meer meelezen. Ik hoop dat je nog lang blijft delen, weet dat je veel impact hebt, ook op mensen die niet direct commenten(zoals ik). Dat is misschien minder meetbaar, hoeveel echte real life impact 1 post van jou kan hebben. Mijn schatting is dat die impact hoog is, omdat je zo dicht bij jezelf blijft. En dat inspireert. Heel veel dank daarvoor!
Dank voor je mooie openhartige artikelen en het delen van je zoektocht naar een gelukkig en mooi leven – dat niet iedereen dat begrijpt zegt helaas iets over de onvolmaaktheid van het bestaan… Dank voor jouw verhaal, je tips, en de schat aan archiefartikelen.
Bedankt voor je mooie tips. Dankzij jou kan ik voorzichtig snuffelen aan zaken waar ik nooit over na heb gedacht. Ik val onder de LGBT+-crowd, maar ik merk bijvoorbeeld dat ik nog niet zo flexibel ben op het gebied van non-binary mensen en hun aanspreekvormen als ik graag zou willen en ik erger me eraan. Mede door jouw blog merk ik dat mij blikveld wat ruimer wordt, stukje bij beetje.
En ik maak ook nog veel vaak recepten van je blog! Op zondag ga ik een broodje bonengyros proberen.
Wat ontzettend fijn om dit te lezen. Dankjewel Laura, made my day!