Boeken, films en podcasts van de laatste tijd

Ik heb altijd veel gelezen. Vorige week dacht ik er nog aan dat ik als klein Mereltje ieder jaar met mijn ouders op zomervakantie ging naar Terschelling, voor drie weken, en dat ik dan een abonnement had bij de plaatselijke eilandbibliotheek. Als ik namelijk boeken van thuis moest meenemen, dan zou ik geen ruimte meer hebben gehad voor kleren in mijn koffer. Zoveel las ik. Dus fietste ik iedere week een keer of twee naar de bibliotheek in Midsland, waar ze dan weer allemaal heel andere boeken hadden dan thuis. Dat maakte het extra leuk om die vakanties stapels en stapels boeken te verslinden.

We zijn nu een jaar of twintig verder en ik lees nog steeds heel veel. En momenteel extra veel want mijn leven is weer eens in zo’n ‘ik moet mijn draai een beetje vinden fase,’ en dan lees ik graag, want ik word er rustig van en het geeft me inspiratie. In mijn inbox op Instagram zitten een stuk of 78 aanvragen om ‘alsjeblieft een blogje met leestips te tikken,’ dus vooruit met de geit. En als bonus doe ik er nog een paar podcasts en films bij, gewoon omdat ik niet wil dat jullie je vervelen de komende tijd.

Goed, laat ik beginnen met de boeken, want die lijst is het langst. Komen ze. Ik houd de beschrijvingen een beetje kort, want ik voorzie dat dit anders een blogpost van minstens 3000 woorden wordt – en jullie moeten dan ook nog al die boeken lezen. Ik kan het jullie simpelweg niet aandoen.

Oh ja, voordat we beginnen nog even de volgende disclaimer: ja, ik maak hier gebruik van linkjes naar bol.com. Dat zijn affiliaitelinkjes. Het mooie daarvan is dat als jullie een boek via deze link bestellen, ik daar een klein percentage van je aankoopbedrag van krijg. Dat kost jou geen cent meer – zie het als mijn zomerbaantje. Ik lees en adviseer, jullie bestellen boeken en hebben daar oneindig veel plezier van. Iedereen blij ;) Zelf koop ik ook heel graag boeken bij de plaatselijke boekhandel, dus ga daar ook vooral naartoe. Of kijk of de boeken er tweedehands zijn, ook een idee. Kortom: je hoeft niks met de bol.com linkjes te doen als je dat niet wil, ik zal je niet dwingen. Maar dan weet je even waarom ik ze hier plaats. Kunnen we, Merel? We kunnen.

Boeken

Veel van de boeken die ik lees, leen ik van mijn vriendin Naomi. Van alle mensen die ik ken heeft Naomi de allerbeste boekensmaak. Het is niet de enige reden waarom ik bevriend ben met haar, maar wel een belangrijke. Ik zeg het maar eerlijk. Dat is ook wel een beetje wederzijds hoor, want we doen niks anders dan elkaar boeken tippen en boeken uitlenen. We hebben eigenlijk een soort boekenclub, maar dan maar met twee personen. Zo leende ik een tijdje geleden ‘The Chronology of Water‘ van Lidia Yuknavitch van haar. Een prachtig memoir over een vrouw die echt héél veel heeft meegemaakt in haar leven. Van een miskraam tot relaties met mannen, relaties met vrouwen, een zwemcarrière, een moeizame relatie met haar verknipte moeder en nog duizend andere belangrijke gebeurtenissen die ze stuk voor stuk heel mooi – ik zou willen zeggen poëtisch – beschrijft. Dit boek moest overal mee naartoe, tot het uit was. Ken je dat?

Ik was al enthousiast begonnen met het lezen van ‘Come as you are,’ van Emily Nagoski, toen ik ontdekte dat het boek ook op Storytel staat en dus ben ik het vanaf een hoofdstuk of zes gaan luisteren. Wat ook te gek was, want het werd door Nagoski zelf voorgelezen en daar ben ik altijd een fan van. Sowieso ben ik fan van dit boek. Zoals de titel misschien al doet vermoeden, gaat het boek over seks. Letterlijk alles wordt besproken en dat is precies wat ik eens zocht in een boek. Ik bedoel, hoe vaak lees je nou een boek waarin écht eens alles wordt besproken? Ik heb een hoop geleerd, kan ik je zeggen. Mogelijk heb ik er zelfs inspiratie uit opgedaan, maar het zou misschien te ver gaan om dat op dit medium te delen. En weet je wat ik het allermooiste van dit boek vond? Dat de hoofdboodschap is: “iedereen is normaal.” Heel fijn dit boek, ik vind eigenlijk dat iedereen het moet lezen. (heb het ook al opgedrongen bij mijn vrienden, dus nu doe ik dat ook bij jullie)

Een ander boek dat ik van Naomi leende: “I’ll tell you in person,” van Chloe Caldwell. Dit is een bundel met essays die eigenlijk allemaal even goed zijn, maar vooral de verhalen over Lena Dunham (van wie ik een groot fan ben,) die komt logeren en ‘the laziest coming out story you will ever hear’ zijn mijn favoriet. Dit boekje had ik mee naar Berlijn en ik heb er heel wat keren hardop om gelachen terwijl ik zat te lezen op een terrasje met een goede koffie erbij.

Misschien denk je: die Merel leest alleen maar Engelstalige boeken. Nee hoor! Ik lees ook Nederlandstalige romans. Namelijk:

Probeer om te keren van Marijn Sikken. Ook dit was zo’n boek dat in één keer uit moest – zo goed vond ik het. Ik vind het altijd vreselijk om een roman samen te moeten vatten, omdat je een boek er eigenlijk alleen maar tekort mee kunt doen, maar ik doe toch een poging. Het boek gaat over een laagbegaafd meisje dat iets heel vervelends heeft meegemaakt, haar moeder – die niet met haar kan omgaan, – en een meisje van 18 dat haar persoonlijke ‘oppas’ wordt, die wél met haar kan omgaan. Het gaat over een gezinsleven dat verscheurd is door dingen die gebeurd zijn, maar waar eigenlijk niemand iets aan kan doen. Het gaat over een achttienjarig meisje dat alles anders doet dan haar leeftijdgenoten – verliefd worden op oude mannen, niet studeren, enzovoorts. Nou ja, ik leg het waarschijnlijk een beetje vaag uit allemaal, maar geloof me maar als ik zeg dat dit boek echt heel erg goed is. En dat voor een debuutroman – veel respect voor deze auteur. Ik kijk al heel erg uit naar meer van haar.

Vorige maand ging ik naar Frontaal. Dit is een heel tof literair event dat iedere maand bij WORM in Rotterdam wordt georganiseerd en dit keer was er een Das Mag special. Wat betekende dat er allemaal auteurs die bij Das Mag publiceren kwamen spreken. Waaronder Marjolijn van Heemstra. Heel eerlijk? Ik had nog nooit van haar gehoord, terwijl het toch echt een bekende dichter en theatermaker blijkt te zijn. Ik hoorde haar spreken – en ik ga niet liegen, ik was ook onder de indruk van haar verschijning, want het is een prachtige vrouw, – en besloot ter plekke: ik moet haar roman lezen. Dus dat deed ik. Ik kocht ‘En we noemen hem,’ en las het boek in één keer uit. Het boek gaat over Marjolijn zelf, die zwanger is en aftelt naar de bevalling. Tijdens de zwangerschap doet ze groot onderzoek naar een familiemysterie dat haar bezighoudt. Iedere week ontdekt ze iets nieuws, en iedere week komt de bevalling een beetje dichterbij. Ik vind dat de verhaallijnen ontzettend knap in elkaar overlopen, waardoor het af en toe zelfs echt een beetje spannend wordt. Het is geen moment saai. Ook merkte ik tijdens het lezen wel dat van Heemstra van huis uit gedichten schrijft, want haar schrijfstijl is nuchter en licht poëtisch tegelijk. Ik vond het heel mooi. En ik kijk er naar uit om haar weer te horen spreken op Duizel in het Park – een literair festival in Rotterdam, het weekend van 4-5-6 augustus.

In de categorie Nederlandstalige romans: Het tegenovergestelde van een mens, van Lieke Marsman. Ook Marsman is zo’n auteur die me intrigeert. Ik zag haar een heel lang gedicht over klimaatveranderingen voordragen en was wel een beetje verkocht. Ook in Het tegenovergestelde van een mens staan klimaat en natuur centraal, wat ik een heel opvallends iets vind in de Nederlandse literatuur. Ik kan me eigenlijk niet herinneren wanneer ik eerder een roman rondom dit onderwerp heb gelezen, maar ik kan me vergissen. Op de achterflap lees je: “Zelfs de hemel is leeg. En dus zetten we ons af door al die zwijgende natuur om ons heen te vernietigen, als een wanhopige geliefde die maar niet wordt terug ge-sms’t en het in het café op een zuipen zet.” Ja sorry, maar ik vind dit prachtig. Ik vond dit hele boek prachtig, ik kan niks anders zeggen. Oh en ook Lieke Marsman komt op Duizel in het Park optreden – can’t wait!

Sinds kort heb ik een nieuwe favoriete auteur: Jeanette Winterson. Dat is helemaal geen nieuwe auteur hoor, want de beste vrouw schrijft al járen boeken. Ik bedoel, ze heeft geloof ik al zeventien boeken geschreven. Ik ben dus een beetje late to the party. Ik las tot nu toe ‘Waarom gelukkig zijn als je ook normaal kunt zijn‘ en ‘Sinaasappels zijn niet de enige vruchten.’ Beide prachtig en beide met dezelfde thematiek: Jeanette groeit op in een gelovig gezin, met een moeder die totaal onbereikbaar is omdat ze alleen maar met de Here bezig is, Jeanette blijkt lesbisch, komt uit de kast en ontvlucht de kerkgemeenschap. Ze beschrijft het zo prachtig dat je af en toe wel eventjes moet huilen – ik denk ook als je minder gemeen hebt met de hoofdpersoon. Vanmiddag las ik het volgende stukje: “Ze streelde mij een hele poos over mijn hoofd en daarna omhelsden we elkaar en het voelde als verdrinken. Ik was bang maar kon niet ophouden. Er kriebelde iets in mijn buik. Er zat een inktvis binnen in mij.”  Vind ik gewoon heel erg mooi. Winterson komt in september naar Amsterdam en houdt dan een lezing. Ik ben super blij dat ik daar een plekje voor heb weten te veroveren, want ik denk dat ik het heel inspirerend ga vinden om deze vrouw ‘live’ te horen spreken.

Van Elze, die ik ken van Twitter en die weer eens in Rotterdam was voor een koffie, leende ik ‘Frida, een vrouw‘ van Rauda Jamis. Dit is een boek over het bewogen leven van Frida Kahlo. Wie mij wat beter kent, of al wat langer volgt, weet dat ik al jaren fan ben van Kahlo. Het is zo ontzettend jammer dat ze dood is, anders had ik alles op alles gezet om haar eens te ontmoeten. Ze inspireert me, omdat ze zo anders was dan alle andere mensen om haar heen. Ze was excentriek, eigenlijk ontzettend queer, zoals we dat nu zouden noemen, ze ging haar eigen gang, wist precies wat ze wilde én ze maakte prachtige kunst. Voor altijd een beetje verliefd op Frida. En dus ook voor altijd geïnteresseerd om alles over haar te leren. (extra leuk dingetje dat me vandaag overkwam: de eigenaresse van mijn favoriete koffietentje in Rotterdam bracht een ander prachtig geïllustreerd boek over Frida Kahlo voor me mee vandaag, om te lenen. Ze had me dit boek dat ik van Elze had geleend zien lezen, toen ik daar laatst koffie zat te drinken. Vind ik mooi en erg lief.)

Tot slot, voor vandaag dan, want ik heb nog wel wat meer boeken op de stapel liggen op zich: The Argonauts van Maggie Nelson heb ik me laten aansmeren door een meisje in een boekhandel. Zo gaan die dingen. Ik heb zeker geen spijt gekregen van mijn aankoop. The Argonauts (inderdaad, dit is een verwijzing naar de Griekse mythe,) is een boek over gender en identiteit. Over een niet-zo-standaard gezin en over omgaan met verandering. Het is niet het makkelijkste of meest toegankelijke boek dat ik de laatste tijd las, maar dat geeft niet. Het is mooi en echt een boek om over na te denken. (en ik ga het nu aan Naomi lenen, voor op onze Boekenclublijst).

Dit waren tien boeken. En ik heb er nu alweer een paar liggen voor een volgende editie. Maar eerst ga ik jullie nog even twee podcasts en een film tippen.

Podcasts

Ik heb al wel eens eerder over mijn favoriete podcasts geschreven, dus als je het leuk vindt om een luisterlijstje voor jezelf te maken, dan verwijs ik je graag naar dit, dit en dit artikel. Twee podcasts die ik nooit eerder besprak, omdat ik ze zelf vrij recent pas ben gaan luisteren:

– Dear Sugar Radio. Deze podcast wordt gehost door Cheryl Strayed en Steve Almond. Strayed is de auteur van het boek ‘Wild,’ je weet wel, die enorme bestseller die ook verfilmd is. Over die vrouw die haar moeder verliest en dan honderden kilometers gaat lopen door de Verenigde Staten? Ik had niet zoveel met het boek. Sorry, ik weet dat ik hiermee een heleboel mensen verbaas of misschien zelfs teleurstel. Maar: Cheryl Strayed is fantastisch! Tenminste, in deze podcast wel. De serie gaat over allerlei uiteenlopende problemen en vraagstukken rondom liefde en seksualiteit. Het is een adviescolumn in audiovorm, erg tof en leerzaam. Echt geen onderwerp is gek genoeg, letterlijk alles komt voorbij. Favoriete aflevering tot nu toe: Sexual Fluidity.

Terrible, thanks for asking  – een podcast over de minder leuke of minder rooskleurige zaken in het leven. De host is Nora McInerny Purmort en zij is echt ontzettend goed in het omgaan met verdrietige dingen, anders kan ik het niet uitleggen. Deze podcast heeft me heel erg goed gedaan de afgelopen tijd, omdat het me laat inzien dat niet alles geweldig hoeft te zijn. Niet altijd, althans. Mijn favoriete aflevering tot zover: Not The Bummer Olympics.

Film

Ik ben de laatste tijd naar een paar films geweest, maar ik vond ze niet allemaal even goed, dus dat vind ik niet echt de moeite van het tippen waard. Echter, er is één film waarvan ik vind dat iedereen hem moet zien en dat is Baby Driver. Letterlijk alles aan deze film vind ik geweldig. De muziek, het ritme van de film, het verhaal, de acteurs, de originele scènes, alles eigenlijk. Ik vond hem zelfs zo geweldig dat ik hem inmiddels twee keer heb gezien en ik sluit niet uit dat ik hem tijdens de Pleinbioscoop in Rotterdam nog eens wil kijken. Als er dus één film is die ik je kan aanraden voor een druilerige zomervakantiedag, dan is het Baby Driver.

Goed, ik zit inmiddels toch weer op 2500 woorden, terwijl dat echt niet mijn bedoeling was. Sorry, ik word gewoon heel erg enthousiast als ik over deze dingen praat. Ik hoop dat er wat bruikbare tips voor je tussen zitten! Laat het me vooral weten als je besluit iets te gaan lezen, luisteren of kijken. Vind ik erg leuk om te horen :)