Passief ben ik al moeder. In mijn baarmoeder heeft nog nooit een kindje geleefd, maar ik ben een vrouw en daarmee ben ik automatisch behept met moederschap. Als we kleine meisjes zijn, zien mensen al moeders in ons. Afgelopen zaterdag hoorde ik Marja Pruis en Andrea van Pol en Connie Palmen slimme dingen zeggen over moederschap. Over de keuzes en de offers die ermee gemoeid zijn. Ouderschap is, denk ik, vooral heel veel denkwerk.
In de Boekenweekspecial van De Groene las ik het essay ‘De moeder de schrijver,’ van Marja Pruis. Dit essay schreef ze speciaal voor literair festival Tilt. Zoals wel vaker in het werk van Marja Pruis wordt ‘De tweede sekse’ van Simone de Beauvoir aangehaald. In de speciale Boekenweekaflevering van VPRO Boeken zegt Marja zoiets als ‘Simone de Beauvoir is altijd met me mee gewandeld, door de jaren heen.’ Enigszins beschaamd moet ik toegeven dat ik nog nooit iets van Simone de Beauvoir heb gelezen. Wat voor feminist ben ik joh? Ik heb uit schrik De tweede sekse meteen uit de bibliotheek opgehaald. Hopelijk is Marja trots op me. Ik dacht, ik begin met een light-read. Voor wie het boek niet kent en nu niet kan inschatten of ik een grapje maak of niet: ik maak absoluut een grapje. De tweede sekse is, zoals mijn vriendin Lydie zo mooi zei, ‘het moederschip’.
(nou, bijvoorbeeld om de buurt waarin je woont te zien veranderen door de seizoenen heen)
De afgelopen drie jaar waren de meest hectische jaren van mijn leven tot nu toe. Ik was altijd onderweg. Letterlijk – ik zat altijd in treinen, auto’s of vliegtuigen. Ik was op evenementen waar ik niet wilde zijn, met mensen die ik niet per se om me heen hoefde te hebben als het aan mij zou liggen. Ik sliep in hotelbedden, of in bedden van andere mensen in steden waar ik zelf niet woonde. Minder letterlijk betekende het dat ik nooit echt was waar ik was. Voor iemand die zich identificeert als ‘special snowflake’ (anderen noemen dit ‘overgevoelig’) is dit een uitdagend en onrustig bestaan. Tel daar bovenop dat ik heimwee heb, waardoor reizen altijd meer opgave dan plezierig is. Je zou kunnen zeggen dat ik mezelf behoorlijk ongelukkig aan het maken was met mijn lifestyle.
Lees verder Waarom het zo fijn is om gewoon thuis te mogen zijn
Op 24 februari publiceerde ik een blogpost over LGBTIQ+ representatie in de media. Dank voor jullie interesse en reacties! Fijn om te lezen dat mijn verhaal stof tot nadenken gaf en dat mensen zich erin herkenden. In mijn vorige blogpost had ik het vooral over representatie op tv, in series en films. In deze post wil ik het hebben over het belang van representatie in de literatuur. Boeken kunnen een grote rol spelen – niet in de laatste plaats voor jongeren.
