Laatst kocht ik een oranje pak in New York. Ik zeg erbij dat het een oranje pak is, omdat: hoe vaak zie je nou iemand in een oranje pak en dat het ook nog mooi is? Ja, ik bedoel, ik zie ieder jaar op Koningsdag een heleboel mensen in oranje pakken, maar dat is niet het soort pak dat ik bedoel. Ik kocht een classy broekpak, maakte een foto van mezelf in dat pak en tweette iets in de trant van ‘omdat ik vrouwen in pak altijd zo leuk vind, besloot ik er zelf eentje te worden. Ik dacht altijd dat pakken geen goed idee waren voor dikke vrouwen, maar tadaaa!’ De reacties waren heel erg positief. Veel mensen wilden weten waar ik het pak vandaan had of vertelden me dat het me fantastisch stond. Ook kreeg ik een stuk of tien keer te horen: ‘dikke vrouwen? jij bent toch helemaal niet dik?’ En hoewel dat ongetwijfeld als compliment bedoeld is en ik niemand iets kwalijk neem, wil ik daar toch graag iets over kwijt.
Ik wil een tuin om voor te zorgen
foto: Aline Bouma
Kijk, het ding is, ik weet zelf ook wel dat ik te weinig blog momenteel. Ik ben niet gek, ik zie ook wel dat mijn laatste blog alweer van 20 april is en die van daarvoor van 9 april. Ook krijg ik dagelijks comments, die ongetwijfeld heel goed bedoeld zijn, die me eraan herinneren dat het jammer is dat ik zo weinig blog. Mijn mediabureau heeft me inmiddels gemaild om te vragen of alles ok is en ik kreeg een update van Google Analytics over dat ik de maand april alarmerend weinig bezoekers op mijn blog heb gehad.
Over croutons en Meryl Streep
Gisteren zat ik in Zwolle bij een evenement waar ik als spreker was gevraagd. Ik moest een presentatie van tien minuten geven en daarna twee keer dertig minuten aan tafel zitten met mensen die mijn ‘brain mochten picken.’ Nog nooit van die hele term gehoord, maar het betekende eigenlijk gewoon dat mensen mij vragen mochten stellen. Toen ik naar Zwolle reed heb ik nog even overwogen om te doen alsof ik in zo’n ernstige file was beland dat ik onmogelijk op tijd kon komen en dus maar beter gewoon de hele meeting kon overslaan. Ze redden het vast ook zonder mij.
En toen ik daar dan toch aankwam, en natuurlijk op tijd want ik ben altijd op tijd, dacht ik: ‘ja en straks komen ze erachter dat ze me hier geen geld voor hadden moeten bieden. Ze hadden beter iemand anders kunnen vragen.’ Om mij heen zaten alleen maar mensen die óf op gemeentelijk niveau of op commercieel niveau met duurzaamheid bezig zijn en ik? Ik ben maar een blogger die een verhaaltje komt vertellen. Ze komen er straks achter dat ik een fraudeur ben. Op een dag val ik door de mand.
Nieuwe mensen leren kennen in een nieuwe woonplaats
Ik ben in mijn leven al een paar keer verhuisd, soms over best wel grote afstanden. Wel altijd binnen Nederland, maar toch. Een tijdje geleden verhuisde ik in mijn eentje van Amsterdam naar Rotterdam. Ik kwam er al gauw achter dat verhuizen op volwassen leeftijd, in je eentje, als je niet meer studeert en geen collega’s hebt (ik werk immers voor mezelf,) toch wel even een ander verhaal is dan verhuizen met een partner of gezin, of in je studententijd. Het is namelijk veel minder vanzelfsprekend om mensen te leren kennen. Nu, precies anderhalf jaar na mijn verhuizing, kan ik concluderen dat het heel goed is gelukt om in mijn nieuwe stad weer een nieuw sociaal bestaan op te bouwen.
Lees verder Nieuwe mensen leren kennen in een nieuwe woonplaats
Boekenclub #5
Januari, wat duur je lang. Ik vind het een lange, donkere maand. Gelukkig zijn er altijd boeken. En dekentjes om onder te kruipen, met die boeken. Dat maakt zo’n wintermaand een heel stuk draaglijker. Naomi en ik hebben weer een leesselectie voor je gemaakt. We hebben een beetje losgelaten dat we iedere maand een x-aantal boeken zouden moeten lezen. Want hey, gaat het niet veel meer om het lezen van goéde boeken en daarvan genieten? En niet om hoeveel boeken dat dan zijn? Kwaliteit over kwantiteit. Laten we beginnen!