Weekend! Tijd voor een taartje! Grapje: dit is geen taartje, maar een gepofte zoete aardappel met speculaaskruiden en amandelboter. Het smaakt wel als een taartje trouwens. Hebben jullie ook zo hard gewerkt deze week? Wij zijn heel erg aan het weekend toe, as usual. Kijken jullie mee naar onze afgelopen week?
In oktober is het alweer twee jaar geleden dat wij met De Groene Meisjes begonnen. Houd je vast, hier komt een cliché: “de tijd gaat zo snel als je leuke dingen doet!” Maar het is echt waar. Waar is de tijd gebleven?! Af en toe kijken we terug naar oude artikelen, uit het prille begin van de site, en dan kunnen we gelukkig concluderen dat er een hoop in positieve zin is veranderd. Zo vinden we zelf bijvoorbeeld dat onze foto’s beter zijn geworden en dat onze artikelen meer inhoud hebben gekregen. Dat komt doordat we heel veel feedback van jullie hebben gekregen. In het begin “deden we maar wat” en moesten we maar afwachten of het ergens zou landen. Inmiddels weten we (gelukkig!) dat onze artikelen ook daadwerkelijk gelezen worden, dus dan word je ook kritischer tegenover jezelf. Daarbij komt dat het ook bij bloggen een kwestie van ervaring opdoen is. Al doende leert men.
Vandaag hebben we een selectie ‘gouwe ouwe’ artikelen voor jullie. A trip down memory lane. Misschien ken je de artikelen al omdat je ons al zó lang volgt, maar misschien zie je dit voor het eerst. In dat geval kan je lachen. Goed, daar gaan we. Veel leesplezier!
Gouwe Ouwe Reviews
De Groene Meisjes testen: Cheezly nepkaas uit (28) oktober 2011. (ons allereerste artikel!!)
Tony’s Chocolonely chocoladeletter uit november 2011. Check vooral de prachtige foto.
De minder geslaagde soya slagroom test uit januari 2012.
Een paar maanden geleden (op een bloedhete dag) hadden we een toffe fotoshoot in een kas, met heel leuke mensen…en Waaaah! Eindelijk zagen we nu dan het eindresultaat. Het is een leuke foto met een mooi interview geworden. In de nieuwste HappiFood, een fantastische blad over (gezonde) voeding. We zijn ongelooflijk trots dat wij zo’n mooie plaats in dit tijdschrift hebben gekregen. We maken namelijk deel uit van een serie portretten van/over mensen die op een inspirerende en vernieuwende manier met voeding bezig zijn. Echt een heel groot compliment, vinden wij!
WAT een week! We weten niet hoe jullie week was, maar die van ons zag er ongeveer zo uit: werkenwerkenwerkenwerkenwerken en: werken. We hebben eigenlijk heel weinig meegemaakt deze week, dus je denkt nu: het wordt een retesaaie blogpost. Ach, je kent ons: als we niks meemaken vallen we je alsnog lastig met plaatjes van kitties en food. Dus laten we beginnen!
Lees verder De Groene Meisjes op Instagram #wijzijndetelkwijt
Voor De Groene Meisjes schrijf ik regelmatig over onderwerpen als gezonde lunches, hotspots in de stad waar je fancy salades kan eten en glutenvrije-suikervrije snacks. Het lijkt dan misschien alsof ik, als groen meisje, niks liever doe dan veggies&vitamines tot mij nemen, maar niks is minder waar. Zeker, ik heb mijn gezonde bevliegingen, maar het allerliefste lunch ik met rijkelijk belegde broodjes en snack ik kant-en-klare koekjes uit de biowinkel. Dat doe ik soms dus ook, maar diep van binnen weet ik dat ik er niet gelukkiger van word. De gedachte aan de vele suikers en soms ook E-nummers, de gluten en de vetten… ik word er letterlijk misselijk van. En toch gebeurt het weer. En dan denk ik: waarom ben ik niet zo’n meisje met een homemade salade in mijn tas? Om dit even te nuanceren: ik wéét dat het allemaal veel erger kan. Ik eet geen hamburgers, zelden frietjes en ik drink geen cola. Maar toch eet ik nog vaak dingen waar ik me niet lekker bij voel. En daar wil vanaf.
Ik heb er lang over nagedacht. En ja, ik heb mezelf hier flink mee gefrustreerd. Maar ik ben tot een conclusie gekomen. Laten we de salade als voorbeeld nemen. Salades staan voor mij gelijk aan diëten, afzien en ‘alleen als het moet.’ Ze doen me denken aan de tijd dat ik het South Beach dieet (dieet nummer 12 op de lijst van ‘door Merel geteste diëten’) volgde en ik praktisch niks anders mocht dan kwark of salades. Op een gegeven moment kwam de kwark me de neus uit, dus dan moést ik wel salades eten. Vind je het dan niet lekker? Ja zeker wel, maar dat is niet mijn eerste idee als ik de salade op mijn bord zie liggen. Het is meer een fijne bijkomstigheid dat het wel lekker is, omdat ik toch vind dat ik salades moet eten. Mijn eerste gedachte is: hmm, een broodje erbij was wel lekker geweest. Dat idee van lunchen met een broodje zit vast in mijn hoofd. Een keer een lichte soep of salade eten als lunch voor de afwisseling, prima. Maar om daar nou een gewoonte van te maken? Het moet wel leuk blijven. Blijkbaar associeer ik salades niet met leuk. Jammer genoeg.
