Iets wat je op steeds meer blogs voorbij ziet komen, omdat het nou eenmaal ontzettend hip is om teder te zijn (Robert ten Brink zei het al in de laatste aflevering van All You Need is Love,) zijn blessings die geteld worden, happy lists en foto’s-van-de-week-posts. Op de een of andere manier hebben blijkbaar heel veel mensen de behoefte om te documenteren waar we dankbaar voor zijn, of blij van worden. Of wat ons is opgevallen, de afgelopen week. En hoewel dit natuurlijk meestal begint als een project voor jezelf, blijkt dan opeens dat heel veel mensen het ook tof vinden om te lezen waar jij dankbaar voor bent. En dat is eigenlijk best wel een mooi gegeven. Ik bedoel, misschien had je vroeger geen idee wat jouw collega in haar vrije tijd deed, nu weet je precies waarom ze op vrijdag met die grote glimlach op haar gezicht rondloopt. “Die is haar dankbaarheidslijstje aan het samenstellen,” zou ik meteen denken. Lees verder Blije lijstjes
Plussize veggies
Ja, ze bestaan. Plussize veggies. Sterker nog: ik ben er zelf één! Misschien is het nieuw voor je en schrik je even. Maar: niet alle veggies zijn slank. Toch denken veel mensen van wel. Dat is ook niet zo heel gek, vega(n) eten wordt immers doorgaans geassocieerd met gezond eten. En door gezond eten wordt weer een link gelegd met afvallen. Tegenwoordig zien we steeds vaker vleesvrije dagen verschijnen in dieetboeken. En er zijn inmiddels ook al dieten die helemaal uitgaan van een plantaardig eetpatroon, puur met als doel om af te vallen. Kortom, als je het zo bekijkt is het niet eens heel erg gek dat ik wel eens de vraag heb gehad ‘of ik wel zeker wist dat ik vegan at’, omdat ik er niet ‘zo’ uitzag. Pijnlijk is het echter wel.
Ik deed een oproepje op Twitter en jahoor, daar stroomden de aanmeldingen binnen. Ik vroeg een aantal veggie-dames naar hun ervaringen en wat bleek? Allemaal ongeveer hetzelfde verhaal. Je eet vegetarisch of veganistisch, je bent gezond en zit lekker in je vel, maar je bent en blijft toch een plussize lady. Lees hieronder met welke beweegredenen deze meiden veggie werden en wat hun ervaringen zijn. Lees verder Plussize veggies
Sportschoolverbod
Vanmiddag, na een gezellige lunchdate, dacht ik op de fiets naar huis: ‘bij hoeveel verschillende sportscholen zal ik al eens een abonnement hebben gehad?’ Ik begon te tellen: 2 in Zutphen, 3 in Hoofddorp, 1 in Amsterdam…Dan heb ik het nog niet over sportclubjes (aquarobics, taebo) waar ik bij heb gezeten. En bij geen van alle bovengenoemde dingen heb ik ooit ten volle gebruik gemaakt van hetgeen waarvoor ik eigenlijk betaalde. Met andere woorden: ik ben een goede, gulle sponsor geweest, maar zelf heb ik er weinig aan gehad. Al meerdere keren heb ik gedacht: ik moet het echt niet meer doen.
Maarja, dan lagen de foldertjes weer op de deurmat en voordat ik het wist, zat ik er weer een jaar aan vast. Die foldertjes kwamen dit jaar ook weer. En natuurlijk is januari de grote kortingsmaand. Wat we vaak vergeten is dat we ons vanaf februari helemaal scheel betalen, zeker hier in Amsterdam. 50 euro (en meer) voor een maand is hier vrij normaal. Als ik zo’n foldertje zie, begint het automatisch weer te kriebelen. Ik vraag me zelfs af: nu ik meer tijd heb, zou ik dan nu misschien wél gaan? Maar ik weet dat het niet zo is. In het begin zal ik een paar keer gaan, daarna nog maar één keer per maand en daarna helemaal niet meer. Ook al ga ik met iemand samen, ik voel me gewoon niet op mijn gemak in een sportschool. Ik heb altijd het gevoel dat iedereen naar me kijkt (ik weet dat het niet zo is) en ik vind die apparaten ook nog eens helemaal niet leuk. Als het aankomt op sportschooldiscipline, dan scoor ik echt een dikke min drie. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die waanzinnig gedisciplineerd trainen en sportscholen, en dat al jaren lang. Maar it’s just not my cup of tea. Lees verder Sportschoolverbod
Groen zijn
De laatste tijd is me iets opgevallen en ik wil er graag over schrijven. Het gaat over ‘groen zijn’ en over wat er soms gebeurt als je mensen vertelt dat je zo bewust mogelijk probeert te leven. Als je op een verjaardag meldt dat je veganistisch eet en je kleding zoveel mogelijk tweedehands koopt (omdat je dat leuk vindt, dat vooral.) Soms krijg je complimenten, zoals: “wow! dat zou ik echt nooit kunnen! knap dat jij dat doet.” Soms kom je mensen tegen die er precies zo over denken en zich kunnen vinden in jouw ideeën over dingen. Maar soms kom je ook mensen tegen die – blijkbaar – een heel plaatje voor je uitgetekend hebben. Die hebben bedacht dat als je vegan eet, je ook wel alles suikervrij zult eten. En dat als je probeert bewust te leven, je dus álles bij de biologische winkel moet kopen. Of dat als je graag tweedehands kleding draagt, je dus ook nooit (ik herhaal: nooit) iets bij een groot kledingwinkelketen mag kopen. Het lijkt dan net alsof deze mensen je in een hokje willen plaatsen, and to be honest, daar hou ik niet van. Lees verder Groen zijn
Money can’t buy us happiness.
Wie denkt dat de mensen die (tijdelijk) ‘on a budget’ leven gedoemd zijn tot een kluizenaarsbestaan, heeft het mis. Toegegeven, bijna alles wat men verstaat onder ‘iets leuks doen’ is best wel prijzig. Denk aan etentjes buiten de deur, een drankje op een terras, een bioscoopbezoek, een dagje pretpark of een stedentrip…noem het maar gerust loeiduur. Toch is het absoluut mogelijk om met weinig geld leuke dingen te doen, en niet alleen maar thuis. Ik dacht er zelf eens over na en kwam tot een paar ideeën, maar toen deed ik op de Groene Meisjes Facebookpagina een oproepje en zo kwamen er nog veel meer leuke suggesties. Dank voor jullie input! Lees verder Money can’t buy us happiness.