Gistermiddag keek ik de documentaire ‘Supersize Me,’ over de wereld van (en achter) het fastfood. Shocking!
Het was niet echt mijn bedoeling om Supersize Me te gaan kijken. Ik had er wel over gehoord: een documentaire waarin je te zien krijgt hoe iemand iedere dag naar McDonalds gaat en zichzelf daar hartstikke ziek mee eet. Het leek me vrij zinloos, als ik eerlijk ben. Ten eerste: natuurlijk moet je niet 3 keer per dag naar McDonalds gaan. Of sterker nog: je zou eigenlijk helemaal niet naar McDonalds moeten gaan. Maar dat is mijn bescheiden mening. Anyhow, ik keek de documentaire toch. Waarom? Omdat ik hem op Netflix weer tegenkwam en ik alle series die ik wilde zien al gezien heb. Dan maar over op de documentaires. Ik ben toch heel blij dat ik Supersize Me heb gekeken. Niet dat ik heel veel nieuws heb gehoord, maar het heeft weer een hoop voor me bevestigd.
Supersize Me gaat over Moran, een man van in de dertig, die in Amerika woont. Oke, daar wordt het verhaal al een beetje voorspelbaar. Ja, het Ameirkaanse volk is het dikste volk op aarde. Ruim zestig procent ( inmiddels nog wel meer, want het is een documentaire uit 2004) van de mensen heeft overgewicht en daar zitten ook heel veel kinderen bij. In een straal van een paar kilometer zijn tientallen fastfood restaurants te vinden. Kinderen eten ronduit slecht op school en ook de supermarkten liggen vol met crap. Obesitas is een enorm probleem. Nu hoor ik je denken: god ja, het is toch wat he, daar aan de andere kant van de wereld? Wake up, het is hier al niet heel veel beter. Zo erg als het in Amerika is, zo is het hier gelukkig nog niet. Maar ik zeg ‘nog niet,’ omdat we wel aardig die kant opgaan. Ook hier zien we het aantal te zware kinderen, tieners en volwassenen ieder jaar stijgen. Ik eet dan wel geen whoppers of kipnuggets, maar zelf ben ik absoluut niet slank. Maar toen ik klein was, en ook altijd al de zwaarste van de klas, was ik eigenlijk één van de weinigen. Op mijn school zaten misschien nog een paar andere wat stevige kids, maar het mocht geen naam hebben. Tegenwoordig schrik ik gewoon als ik kinderen over straat zie lopen. Ze lijken steeds forser te worden en dat is natuurlijk geen al te gezonde ontwikkeling.
De hoofdpersoon in de documentaire gaat zich dus volproppen met McDonalds. Hij doet dit om te laten zien wat de gevolgen van een fastfood-dieet zijn. Een nobel streven, maar het wordt hem bijna fataal. In slechts een paar weken komt hij dertien kilo aan, zijn bloeddruk en cholesterol stijgen tot gevaarlijke hoogten en zijn lever begeeft het bijna door de enorme toename van vet in zijn lichaam. Je ziet hem veranderen van een fitte, slanke gast, in een pafferige dude met een vreselijk slechte conditie. Happend naar adem, overgevend soms en ook nog eens met een heel slecht humeur. Kortom: het gaat niet zo lekker met hem. Logisch ook, als je je ontbijt, lunch en diner bij McDonalds eet.
Een beetje een overdreven experiment is het wel, maar aan de andere kant: het schudt de mensen misschien wel wakker. Zich volstoppen met fastfood is dan ook niet alles dat hij doet; hij gaat ook op onderzoek uit. Zo raakt hij in gesprek met de mensen achter de grote commerciële bedrijven, maar ook met verschillende schoolkantines. Wat kinderen daar op school te eten krijgen is echt pure horror. Nu moet ik zeggen dat ik als docent zijnde ook al heel wat crap voorbij heb zien komen in de kantines van de scholen waar ik heb gewerkt, maar zó erg als daar? Godzijdank niet. Het is duidelijk dat kinderen van kleins af aan geleerd wordt dat gezonde voeding absoluut niet belangrijk is. Je zou bij wijze van spreken kunnen zeggen dat de eerste woordjes van kinderen in Amerika niet papa of mama, maar McDonalds zijn. Fastfood is OVERAL en iedereen vindt het lekker.
Wat is het toch hė, met dat fastfood? Iedereen weet dat het ongezond is en toch is het een wereldwijde biljardenbusiness. We blijven het maar kopen. Ten eerste omdat het zo vreselijk goedkoop is. Uiteten met het hele gezin? Even een snelle snack om de honger te stillen? Voor een paar centen heb je een dienblad vol liggen. Ten tweede zit dat eten op dat dienblad vol met allerlei stoffen waar we ons even heel gelukkig door gaan voelen. In maar een paar producten van McDonalds zit géén suiker. Dat betekent dat zelfs hamburgers vol met suiker zitten. Dat verklaart waarom je vaak na een hamburger nog steeds trek hebt. Verder is het eten hartstikke vet en zout, zit er kaas met allerlei verslavende stoffen op en zijn de producten zó ‘ontworpen’ dat je ze zo naar binnen schuift.
Ik heb het nu nog niet over het verschrikkelijke dierenleed achter al die kipnuggets en hamburgers. Ik heb het ook nog niet over de giftige aardappelen die geteeld worden, speciaal voor de fastfood restaurants. Ik heb het nog niet over de milkshakes met aardbeiensmaak, waar om precies te zijn 0% aardbei in zit.
Als je geïnteresseerd bent in de wereld van het fastfood, of als je nou eindelijk eens van die euroknaller-of-whopperverslaving af wilt: kijk Supersize Me en je bent genezen. Hieronder zie je alvast de trailer. De hele documentaire is te bekijken op Netflix, maar vast ook wel ergens anders online!
https://www.youtube.com/watch?v=LOvrkkj_T-I
Ik ben wel benieuwd naar deze documentaire. Ik ga eens kijken waar ik deze kan vinden
Hij staat ook in zn geheel op youtube. Daar heb ik hem een aantal jaar geleden bekeken. En het punt van deze beste man is ook dat er mensen in Amerika zijn, die, soms uit pure noodzaak, ALLEEN maar bij fastfoodketens eten. En hij laat dus zien wat voor effect het op je heeft als je dat doet.
Vers eten is in Amerika ontzettend duur. Het is goedkoper om uiteten te gaan, zeker bij een fastfoodketen, dan zelf te koken. Ik heb daar een half jaar gestudeerd en heb toen geen mealplan genomen bij de cafetaria’s van mijn universiteit omdat ik a) zelf prima kan koken en b) niet die vette rotzooi binnen wilde krijgen. Het lekkerste bij de kantines was de grilled cheese sandwich en de pizza. De rest was niet te eten en ALS iets al ‘gezond’ was, was de kwaliteit om te huilen. Dus ik ben zelf boodschappen gaan doen.
Ik was per week het dubbele kwijt aan boodschappen. Groenten zagen er niet uit en lagen te verleppen in de schappen. Een potje gedroogde koriander kostte 10 dollar. Ik heb de laatste 2 maanden doorgebracht met het eten van wheatins (soort vierkante crackertjes) en cream cheese en heel veel komkommer en baby carrots. Dat was zo’n beetje het enige wat wel prima was. Of ik moest naar een betere, maar ook veel duurdere supermarkt (die ook nog eens veel verder weg was) waardoor ik het driedubbele kwijt zou zijn. Denk maar niet dat Trader Joe’s of Whole Foods, waar alle Amerikaanse bio-vegan-dieet blogjes het altijd over hebben, binnen het budget vallen van de gemiddelde Amerikaan.
Toen een van mijn docenten in Nederland was als een visiting scholar, heb ik haar meegenomen naar de markt. Waar ik 5 euro neerlegde voor 2 tassen vol fruit. Ze stond te klapperen met haar oren toen ze hoorde hoe goedkoop het was. Je kunt heel makkelijk oordelen over Amerikanen: dat ze dik zijn, teveel fastfood eten en slechte eetgewoontes hebben. Maar het systeem zit daar ook weer zo in elkaar dat je met een minimum inkomen echt benadeeld wordt in je voedingskeuzes. Om maar niet te spreken over idd de kwaliteit van de voeding die in de supermarkten ligt. Bijna alles is voorverpakt en alleen in bulk te koop (ook het vlees bijvoorbeeld). Als er ergens ter wereld een land is waar het verschil tussen arm en rijk overduidelijk in hun eetpatroon te zien is dan is het wel de VS.
Dat is nog het ergste ja, arme mensen kunnen gewoon bijna niet anders. Als ze dat nou eens aanpakken in de VS dan scheelt hun dat later veel geld aan zorgkosten denk ik.
Heeft indertijd grote indruk op me gemaakt. google ook eens naar “The men who made us fat” van de BBC. Ontluisterend….
Ik heb deze docu ook nog nooit gezien, maar ik geloof dat ik hem nog wel eens ga kijken. Ik snap op zich wel dat hij McDonalds heeft gekozen om drie keer per dag naartoe te gaan. Ik heb in meerdere boeken gelezen dat mensen met weinig geld in Amerika, weinig te kiezen hebben en dus zeer vaak naar de Mac gaan. De prijzen voor fastfood zijn daar veel lager dan een gezond bordje avondeten te maken en zo blijf je in een vicieuze cirkel zitten. Verschrikkelijk maar waar. De meeste kansarme kinderen hebben dan ook sneller overgewicht. Mama moet vrijwel volle dagen werken en de kinderen krijgen een klein beetje geld om even snel naar de Mac te gaan. Brrrr.
Ik ben het helemaal met je eens dat de kinderen van tegenwoordig een stuk forser zijn geworden. Ik zie dit in veel landen; Italië en Duitsland bijvoorbeeld daar worden ze ook steeds dikker. Kinderen bewegen minder en krijgen slecht te eten. Ik hoorde van een vriendin laatst dat de maten van kinderen groter gemaakt zullen worden! Dus de dunne latten kunnen dan helemaal niks meer dragen. We veranderen alles rondom het probleem dikker worden om het onszelf comfortabel te maken en niet naar onszelf te hoeven kijken. Dat lijkt mij geen goede ontwikkeling!
Deze documentaire heb ik vorig jaar gekeken en het maakte toen op mij ook al zo’n indruk. Het wordt tegenwoordig zó makkelijk gemaakt om ongezond te eten (het ligt vaak voor het grijpen én is goedkoper). In de kantine op mijn school liggen alle gezonde dingen ook maar een beetje weggedrukt in een hoekje terwijl de patat en broodjes vol in het zicht liggen. Nu wil ik niet zeggen dat ik gezond eet, absoluut niet en ik ben ook wel eens bij de Mc Donalds of Burger King te vinden, maar ik wéét dat er gezondere opties zijn en ik denk dat veel mensen (vooral in Amerika) dat gewoonweg niet weten.
Ik heb ‘m een aantal weken ook gekeken, het bevestigd een aantal dingen natuurlijk maar het is ook shockerend om te zien wat het nu precies met je lichaam doet. Echt bizar!
Ik heb gelukkig allang geen cravings meer naar fastfood, maar wil de docu zeker nog een keer gaan kijken. Denk dat ik dan nog blijer wordt van m’n grotendeels vegan eetpatroon. :P
X Femke
Deze ga ik zeker eens zien! Ik zeg het al zo lang tegen mezelf maar het is goed dat jij me nog eens een schop onder mijn kont geeft :D
Vroeger als kind namen mijn ouders mij nooit mee naar de McDonalds en ik vond dat zooo oneerlijk want iedereen mocht naar de McDonalds… Zo’n 10 jaar later kan ik mijn ouders alleen maar bedanken! McDonalds verkoopt enkel rotzooi die zijn geld niet waard is. Wist je trouwens dat die hamburgers niet vervallen? Zoveel additieven zitten erin! Brrrrr, ik kan me niet voorstellen dat ik er ooit nog eentje zou eten…
I’m loving it ;)
Ik heb ‘m indertijd een paar jaar na uitgave gekeken, ik ben me echt wezenloos geschroken. Het is inderdaad zo dat fastfood in Amerika veel goedkoper is dan een gezonde maaltijd. Hier in Nederland is een gezonde maaltijd gelukkig nog wel goedkoper als je met je gezinnetje eet als je gewoon lekker eten in de supermarkt haalt, eventueel in de aanbieding/bonus, dan dat je iedereen te eten moet geven bij de Mac.
Nee doe mij dan maar lekker een patatje van de kraam zo af en toe en die hamburgers, die maak ik zelf van verantwoord gehakt :)
[…] dat dan weer afgelopen is (HUIL!) dan ga ik weer over op de interessante documentaires. Zo keek ik Supersize Me en de dag daarna Fat, sick and nearly dead. Alweer zo’n ontzettende […]
Al is het 100% waar dat elke dag bij de mcDonalds eten niet gezond is, Super Size Me is geen goede documentaire. Talloze andere instanties en mensen hebben geprobeerd het experiment na te doen en geen een van hen kwam überhaupt een beetje dichtbij de resultaten die Moran kreeg. Veel van wat hij in de docu zegt blijkt gelogen.
Een ander voorbeeld is ook dat hij na de eerste maaltijd bij de mcdonalds kotsend boven de wc wordt gezien. Wat hier dan even niet bij gezegd wordt is dat Moran al hele lange tijd vegan was, en dus kotst niet vanwege het feit dat het fastfood is, maar vanwege het feit dat hij voor het eerst in heel lang vlees eet, en dat zijn maag daar niet tegen kan is alleen maar logisch.
In andere woorden, als je een beetje common sense hebt kan je zelf ook wel bedenken dat elke dat McDonalds geen goed plan is, maar de maker van deze documentaire had gewoon een vendetta tegen McDonalds en heeft van alles bij elkaar gelogen.
Meer info kan je hier vinden:
https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2006/sep/07/healthandwellbeing.health
https://www.youtube.com/watch?v=Ccdfzq2M1Ec