Een weekend uitwaaien aan de Wadden

– Deze blogpost is geschreven in samenwerking met Merk Fryslân –

Vorig weekend was ik een weekend uitwaaien in Friesland en dat was precíes wat ik even nodig had. Twee volle dagen buiten, lekker de natuur in.. altijd als ik zulke dingen doe denk ik: ik moet dit vaker doen. Als ik naar mezelf op de foto’s kijk denk ik: wow, ik zag er echt heel erg gelukkig uit. En toch komt het er helaas niet zo gauw van, zo’n buitenweekend. Ik ben natuurlijk ook echt een stadsmeisje. Ik bedoel, ik ben heel erg gelukkig in de stad. Maar ik geniet ook heel erg van buiten zijn en eigenlijk is er niks anders dat me zóveel energie geeft.

Als kind groeide ik op in Friesland – in Goutum, een dorp naast Leeuwarden – en ik was iedere zomer een paar weken op Terschelling. Daar gingen we altijd naar hetzelfde huisje en ik denk dat je je als kind geen betere vakantie kunt voorstellen. Je kunt immers weken lang buiten zijn en genieten van het mooie weer, boeken lezen in het gras of schelpen zoeken op het strand. Welk kind vindt dat niet leuk? Een eiland leent zich daar perfect voor. Eilanden zijn vol avontuur.

Op Schiermonnikoog was ik nog nooit geweest. Dat kan stiekem eigenlijk niet hè, als je een eilandliefhebber bent zoals ik? Dus toen ik een uitnodiging kreeg om dit eiland eens te bezoeken vorige week, was ik als een kind zo blij. Ik maakte de lange reis van Rotterdam naar Anjum, op vrijdagavond, omdat ik eerst even wat tijd ging doorbrengen in Friesland aan de wal. Ik sliep in het mooie Esonstad van Landal, omdat ik zaterdagochtend iets heel speciaals mocht doen.

Heb je van de (heel bekende) natuurfilm De nieuwe wildernis gehoord? En weet je ook dat deze is geregisseerd door Ruben Smit? Ruben heeft de afgelopen jaren gewerkt aan een nieuwe film: WAD. Een film, je raadt het al, over het Waddengebied – het enige stuk Unesco Werelderfgoed dat Nederland rijk is. Dit keer was Ruben niet alleen de regisseur, maar ook de producent, dus het is een super persoonlijk project geworden. Zaterdagochtend kregen we, met een groepje bloggers en andere pers, een preview van de film te zien, met uitleg van Ruben Smit himself erbij. Dat was héél erg tof. Ik weet niet of jullie de filmtrailer al hebben gezien? Zou je even moeten doen.

De Wadden zijn echt een ongelooflijk bijzonder stuk natuur in ons land. Wist je dat er zo’n 70 soorten zee zijn? En 40 soorten zand? Er zijn 200 lagen geluid in de wadden. 200! Tel daar al het leven in en op de Wadden bij op en je kunt je voorstellen dat dit niet anders dan een heel bijzondere film gaat zijn. Deze film moest er niet alleen komen om te laten zien hoe ongelooflijk mooi de Wadden zijn, maar ook omdat we met z’n allen moeten inzien dat we er zorgvuldig mee om moeten gaan – aldus Ruben.

De zaterdag bracht ik buiten door. Ik huurde een fiets en fietste langs het Lauwersmeer. Wat is het hier prachtig zeg. Die Friese wolkenluchten grijpen me iedere keer weer aan. Ik weet niet of je wel eens in Friesland bent en dan naar de lucht kijkt? Maar geloof me, die wolkenluchten zijn écht anders dan elders in het land. Het is er extra blauw en de wolken zijn er extra woest en het maakt dat ik me instant thuis voel. Sowieso voelde ik me vorig weekend weer even heel erg thuis. Friesland heeft een heel speciale plek in mijn hart. Het is waar mijn roots liggen en ik kan het soms nog heel erg missen, ook al woon ik er al 20 jaar niet meer.

Ik genoot van de Friese taal dit weekend, van de straffe wind op de fiets, van de flinke regenbui die ik op mijn hoofd kreeg en van de nuchterheid van de mevrouw in de parkwinkel. Toen ik ‘s avonds met mijn Lush bathbomb in bad lag in mijn huisje, met een kopje rode wijn erbij (want er waren geen wijnglazen, dus ik hield het lekker campingsjiek), dacht ik: mooier dan dit wordt het niet. Maar ik had het mis. Want de volgende ochtend, toén werd het pas mooi. Om 05:00 ging mijn wekker en om 05:45 werd ik opgehaald voor een boottocht richting het wad. En ja, als je zo vroeg gaat kan dat maar één ding betekenen en dat is dat je de zon gaat zien opkomen.Ik durf wel te zeggen dat ik nog NOOIT zo’n mooie boottocht heb gemaakt. Echt, nog nooit. Ik werd er stiekem een beetje emotioneel van. Dat klinkt misschien bespottelijk, maar ik heb zo ongelooflijk genoten van die kalmte op het water, zo vroeg, en dan die zonsopgang die zo betoverend mooi was… ik heb er gewoon geen woorden voor. Ik gun het iedereen om dit een keer met eigen ogen te zien.

Ik werd met de boot naar de haven van Lauwersoog gevaren, om daar de veerdienst naar Schiermonnikoog te pakken. Dat zeg ik nu even heel casual alsof het niks is, maar ik was echt belachelijk enthousiast over dit alles. Ik kreeg gewoon een lift! Over het water! Dat is toch fantastisch?! En toen zat ik op die veerdienst, tussen de dagjesmensen met hun thermoskannen koffie (en ik deed een aardige duit in het zakje met mijn thermos Dopper met thee) en toen kon het volgende avontuur beginnen: sms EILANDMEISJE AAN.

Aangekomen in de haven van Schiermonnikoog pikte ik een elektrische fiets op bij fietsenverhuur Soepboer. Mijn god jongens, dát is me toch geweldig. Ik vlóóg over dat eiland. Over de dijken, door de duinen… ik ga nooit meer een andere fiets huren als ik weer op een waddeneiland ben heb ik me voorgenomen. Het was ook even de perfecte oplossing voor me, omdat ik nog herstellende ben van mijn enkelbreuk en ik nog niet heel veel kracht kan zetten. En zodra je dan uit die haven wegfietst, dan weet je het gewoon: dit is dat ultieme eilandgevoel. Die frisse lucht, die stevige wind, dat geluid van die zee, die zoete geur in de duinen, dat gevoel dat je écht even helemaal weg bent. Ik kan dat maar moeilijk omschrijven merk ik, maar wie wel eens op een waddeneiland geweest is, die weet denk ik wel wat ik bedoel.

‘s Middags lunchte ik met de dames van het blog Ik wil meer reizen bij de Toxbar en daarna werden we opgepikt door Christa, onze gids voor de middag. In haar twintiger jaren is Christa heel bewust naar het eiland verhuisd. In eerste instantie vanwege de prachtige natuur, vertelt ze. Ze vond op Schiermonnikoog een bepaalde mate van rust die ze nergens anders vond. Christa werd het hoofd van de plaatselijke kleuterschool (praktisch iedereen van mijn generatie die we tegenkomen is een leerling van haar geweest, dat was grappig) en leerde later haar man kennen met wie ze op het eiland een gezin stichtte.

Christa maakte indruk op mij door haar kalmte en door de liefdevolle manier waarop ze over de natuur op het eiland vertelde. Schiermonnikoog is echt háár eiland. Ze kent elke duingrashalm en ieder schelpenpaadje. Christa liet ons in een middagje de mooiste plekken op het eiland zien en ik kan niet anders dan aanraden om ook een (fiets-)excursie te doen als je er eens bent. Je ziet en leert toch meer dan wanneer je zelf op pad gaat, heb ik gemerkt. Ik vond het absoluut van toegevoegde waarde.

Aan het einde van de middag was het tijd om nog even over het wad te staren en daarna met flinke tegenzin de boot terug naar Lauwersoog te pakken. Ik was nog helemaal niet klaar met dit weekend. Maandag was het ook heel lastig om weer in het ritme te komen. Natuurlijk, ik hou enorm van Rotterdam en toen ik op mijn werkplek was en over de skyline van de stad uitkeek was ik ook wel weer een beetje verliefd op de plek waar ik woon en werk. Maar Friesland en de eilanden…die liefde zit diep.

Zo’n weekend naar een waddeneiland is wat mij betreft de ultieme manier om te onthaasten en uit te waaien. Je waait letterlijk je hoofd leeg en dat is zó lekker. Ook in je eentje, ook (of misschien wel juíst) in het naseizoen, is Schiermonnikoog een perfecte plek om te zijn. Ik bedoel, kun je je voorstellen hoe mooi het er moet zijn als de herfstkleuren goed doorpakken? Neem gewoon een boek mee in je rugzak, huur een (al dan niet elektrische) fiets, verdwaal in de duinen, drink een biertje bij een strandtent, haal diep adem, verwonder je over alle planten en bloemen, luister eens goed naar de vogels en ga vroeg naar bed. Neem, net als ik deed, maar één outfit mee. Kan best voor een weekendje. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe gezond zo’n weekend voor je is en ik gun het iedereen om hier eens van te genieten. Zo’n weekendje weg hoeft ook niet duur te zijn. Een retourticket voor de boot kost rond de vijftien euro (en je bent dan flexibel in welke afvaarten je kiest) en als je een beetje gunstig boekt, dan hoeft een accommodatie ook niet de wereld te kosten. Uit eten gaan als vegan is niet heel spannend op het eiland, dus neem gewoon je eigen boodschapjes mee en kook voor jezelf in je huisje. Fijn idee, toch?

Mocht je nou binnenkort naar Schiermonnikoog willen gaan en zoek je een fijne verblijfplaats? Kijk dan op de website van de VVV.  Hier staan de beste huisjes en hotelkamers op. Ben je binnenkort niet in de gelegenheid om naar het eiland te komen maar ben je wel benieuwd naar die mooie natuur waar ik het in dit artikel over heb? Op 1 oktober gaat de film WAD in première. En hoewel het niet hetzelfde is als wanneer je het zelf gaat bekijken, zal dit toch wel een heel goede indruk geven. Daarbij komt dat ik verwacht dat het een enorm indrukwekkende film zal zijn, die we niet mogen missen!

Wil je meer weten over de Waddeneilanden en alles wat er te doen is? Check wadtodo.nl. Het is trouwens ook erg leuk om Wad to Do op instagram te volgen want er komen echt dagelijks de allermooiste plaatjes voorbij <3