De afgelopen tijd, en dan heb ik het over maanden, was ronduit raar voor mij. Ik maakte allerlei (heel toffe, dat natuurlijk wel) reisjes, was sowieso meer weg dan dat ik thuis was, had nergens tijd voor, deed honderd dingen tegelijk en ik raakte mijn hele ritme kwijt. In bijna alles eigenlijk.
Vorige week zat ik in Berlijn voor werk en natuurlijk had ik daar heel fijne dagen, want het is altijd goed om in Berlijn te zijn. Maar ik dacht ook veel na, want eigenlijk was ik een beetje onrustig, merkte ik. Het was het laatste reisje dat – voorlopig – op de planning stond en opeens moest ik toch een beetje nadenken over wat de komende tijd zoal gaat brengen. Eigenlijk was ik al een beetje onrustig van huis gegaan, om eerlijk te zijn.
Het was namelijk zo: een week voordat ik naar Milaan en Berlijn ging, ging ik heel spontaan een huis bezichtigen. Zoals ik hier ook wel eens vaker heb verteld, zou ik (uiteindelijk) graag naar een wat ruimer huisje willen, met in ieder geval een grotere keuken en een extra kamer. En natuurlijk zou dat tuintje, waar ik het al zo vaak over heb gehad, echt een droom zijn die uit zou komen. Ik zat op zondagmiddag met Hannah en Julia biertjes te drinken in de zon en opeens zegt Julia dat er een huis te huur staat, in haar straat. Sterker nog: tegenover haar huis! Nou vind ik dat sowieso ook een heel leuke buurt, dus totaal gemotiveerd besloot ik de volgende dag meteen de verhuurder te bellen en dezelfde middag kon ik nog komen kijken. Wow. Dat ging een beetje snel, maar laten we maar gewoon met die flow meegaan. Het huis bleek ENORM. Maar echt veel groot voor één persoon en het had een tuin die een complete wildernis was. Te gek natuurlijk, maar dat kost ook allemaal tijd om dat te onderhouden. Die tijd heb ik helemaal niet, eigenlijk.
Maar, belangrijker nog: heb ik het geld om hier te kunnen wonen? De verhuurder wilde natuurlijk allerlei papieren zien, en ook weten wat je op jaarbasis verdient. En wie een beetje bekend is met de huizenmarkt in de randstad weet dat je tegenwoordig best wel aanzienlijk moet verdienen en dat moet kunnen aantonen, om überhaupt nog iets te kunnen huren of kopen. Ik ben niet alleen ZZP’er, maar ik ben ook single, en die combinatie maakt dat je eigenlijk alle leuke huizen aan je neus voorbij ziet gaan. Maar ik ben niet alleen ZZP’er en single, ik ben ook een ZZP’er die het afgelopen jaar eigenlijk amper betaald werk gedaan heeft. Mijn boekhouder keek weer eens even naar mijn papieren en moest toen toch wel concluderen: ja Merel, je hebt gewoon minder gewerkt en dus ook minder verdiend dit jaar.
Dat was een bewuste keuze. Toen ik vorig jaar op een punt kwam dat ik eigenlijk niks meer leuk vond, besloot ik er een paar maanden tussenuit te gaan en nu eens echt te gaan doen waar ik zin in had. Ik werkte een paar maanden niet, begon met vrijwilligerswerk en deed en liet inderdaad waar ik wel of geen zin in had. Dat was voor mij als mens een heel goede en belangrijke fase en ik heb daar heel veel uitgehaald. Ik redde het ook prima, want ik had geld gespaard en dat er geen salaris binnenkwam was dus niet zo erg. Maar wat ik merkte, na die paar maanden, was dat ik zoveel dingen was gaan doen die ik superleuk vond, maar die geen geld opleverden (en dan bedoel ik niet alleen vrijwilligerswerk, maar ook allerlei projectjes die ik had opgepakt of waar ik voor gevraagd was) dat ik het heel moeilijk vond om weer terug te komen in mijn oude werkpatroon. Ik zat nooit meer op mijn werkplek, schreef amper, kwam niet aan emails toe en ik maakte geen plannen voor de komende tijd. Ik was een beetje weggezakt, merkte ik. En toen ik in Berlijn was vorige week realiseerde ik me opeens: ik ben mijn focus kwijt.
Ik denk dat het helemaal niet zo erg is om die focus zo nu en dan eens kwijt te raken. Tenminste, voor mij werkt het zo dat ik na een tijdje me toch niet helemaal prettig meer voel bij het ‘gefladder’ (om het zo maar even te noemen) en ik er dan dus bewust iets aan zal moeten doen om die focus weer terug te vinden. In die fase zit ik nu. Ik kwam op zondagavond thuis uit Berlijn en op maandagochtend zat ik netjes op mijn werkplek met een To Do lijst en een actieplan. We zijn nu een dikke week verder en ik heb het gevoel dat ik langzaamaan weer een beetje grip krijg op wat ik nu eindelijk aan het doen ben. Ik ben zelfs plannen aan het maken voor de komende maanden. Dat betekent bijvoorbeeld dat ik bezig ben met gesprekken met potentiële stagiaires die vanaf september zouden kunnen beginnen en dat ik nadenk over welke thema’s de komende tijd aandacht moeten krijgen.
Het betekent ook dat ik géén reisjes plan (en dat als ik gevraagd word om op reis te gaan voor een opdracht, ik daar heel goed over na ga denken voordat ik in mijn enthousiasme alweer ja heb gezegd) en dat ik een paar dingen heb afgesloten en afgezegd, omdat ik niet tot in de eeuwigheid alles op vrijwillige basis kan doen. Dat was mooi voor dit jaar en het heeft een hoop plezier gebracht, maar nu moet ik ook weer een beetje aan mezelf denken daarin.
Ook moet ik nadenken over manieren om wat meer geld te kunnen verdienen. Want dat is iets wat ik hier niet gauw bespreek, omdat ik dat niet per se nodig vind, maar natuurlijk: de Groene Meisjes is mijn baan. Het is alleen een baan die momenteel niet zoveel oplevert. Dus moet ik nadenken over andere manieren om een beetje bij te verdienen, zodat ik hiermee door kan gaan. Heel eerlijk? Ik vind dat best wel lastig, misschien zelfs lastig om toe te geven, omdat het eigenlijk al jaren goed ging en nu de situatie toch een beetje anders is. Maar goed, je moet ergens beginnen.
Wat ik heel erg jammer en ook lastig vond, was dat ik mijn inschrijving voor de premaster die ik vanaf september zou gaan volgen heb moeten intrekken. En niet alleen omdat studeren geld kost, maar vooral omdat studeren tijd kost en dat betekent dat je voor andere dingen (werk) minder tijd hebt. Ik blijf erbij dat ik nog steeds heel graag Jeugdliteratuur zou willen studeren, maar de timing is nu gewoon niet goed. Ik heb echt dagen getwijfeld om dit te doen, omdat ik het ook een beetje gezichtsverlies vond, of omdat ik het mezelf kwalijk nam dat ik dacht dat het allemaal wel kon, maar het is wat het is. Wat nu niet is, kan altijd nog komen.
Los van werkgerelateerde dingen ben ik ook actief wat dingen op persoonlijk vlak gaan oppakken. Van die dingen die ik al een hele tijd moest doen. Zo had ik bijvoorbeeld een brief van mijn dokter om bloed te laten prikken en die lag al twee maanden onaangeraakt te wachten. Dat heb ik van de week gedaan. Ook ben ik voor het eerst naar de fysio geweest, omdat ik al weken rondloop met een stijve nek, en eigenlijk al jaren met allerlei vage rugklachten die soms hoofdpijn veroorzaken, enzovoorts. Het voelt heel goed om een beetje ruimte te hebben om dit soort dingen te doen. Ik denk dat ik er echt wat headspace voor nodig had. Dat, en focus.
Zo zie je maar, we doen allemaal maar wat. Het afgelopen jaar was goed voor me, maar ook een leerschool. Ik heb mezelf hier en daar overvraagd en ook overschat, dat geef ik gewoon toe. Ik dacht dat het allemaal wel kon, alles tegelijk en alle kanten op. Ik moet terugkomen op beslissingen die ik heb genomen – en jullie weten allemaal hoe lastig dat kan zijn. Maar het komt vast ook weer goed :)
Voel je vrij om je gedachten te delen als je jezelf herkent in dit verhaal. Je bent niet de enige, zoals je ziet.
Foto: Sam van Rij
Wat stoer! Om terug te komen op beslissingen! Om niet te blijven hangen en dingen toch maar door te zetten omdat je er nu eenmaal een keer aan begonnen bent! Dat vind ik dus stoer!
Wat fijn dat je dit zo open en eerlijk deelt. Veel ervan is voor mij helaas erg herkenbaar. Ik heb ook moeite met mijn focus (komt bij mij vooral door een lijf dat niet altijd even fit is en de zorg voor een kindje) en daardoor voelt het soms echt alsof ik ook maar wat doe. Omdat ik ook eigenlijk zoveel behoefte aan rust heb. Maar ja er moet ook geld binnenkomen! Herkenbaar dus, en fijn om te weten dat ik niet de enige ben. En met jouw kwaliteiten en deze mooie blog komt alles vast snel weer op de rit! Veel succes!
Hi Merel, wat goed dat je dit bericht schrijft! Ik ben dit jaar begonnen met “betalen” voor m’n entertainment (podcasts blogs etc) door bij te dragen aan hun patreon pagina. Aangezien je veel volgers hebt, kan dat wellicht voor jou ook een mogelijkheid zijn om iets meer in het laatje te krijgen? Ik weet de voorwaarden e.d. niet maar patreon schijnt heel goed te werken! Hopelijk lukt het om wat meer binnen te krijgen :) Liefs!
Ik ben het met Madelaine eens, volgens mij zou Patreon wel wat voor je kunnen zijn. Mocht je daartoe besluiten dan kun je op me rekenen!
Bedankt voor de tip! Hier ga ik zeker eens naar kijken. Al moet ik wel eerlijk zeggen dat ik het al lastig genoeg vind, momenteel, om genoeg content gewoon voor hier op mijn blog te creëren… laat staan dat ik nog meer losse content moet maken voor op Patreon. Vind het knap dat er bloggers zijn die dat blijkbaar allemaal kunnen, dat je zoveel te vertellen hebt enzo..!
De vraag is of je meer content moet creeren voor Patreon (of dat dat iets is wat je van jezelf verwacht). Wat je hier vertelt, inclusief de persoonlijke updates, is voor mij een bijdrage al waard. Succes!
Je kunt ook een Ko-Fi pagina aanmaken, hier kunnen mensen een eenmalige bijdrage doen. Of meerdere. Net wat ze zelf willen geven of kunnen missen. Je hoeft dan niet nog extra content te maken. Het is heel laagdrempelig. Alles heeft zo z’n voor en nadelen maar dit is een relatief onbekende optie die volgens mij ook het overdenken waard is voor bloggers.
Hi Merel! Je bent niet verplicht om extra content te creëren alleen voor je Patrons. Ik ondersteun een paar dierenrecht activisten daar; de content die ze delen is gewoon voor iedereen beschikbaar, dankzij Patreon kunnen zij hun werk blijven doen.
Er zijn volgens mij ook mensen die de content eerst uitbrengen via hun patreon pagina en dan bv een week later regulier, zodat patreons als eerste toegang hebben..
Oh, dat is ook een idee! Hmm… ik zal er toch eens goed naar kijken!
Heel herkenbaar hoor! Ik schiet ook altijd alle kanten op om daarna te realiseren dat ik weer even terug moet naar de basis. Dat gefladder, zoals jij het noemt, zorgt er bij mij wel voor dat mijn creativiteit blijft stromen. Als ik puur en alleen in de basis zit, dan ebt mijn creativiteit ook weg. Het leven is een bijzonder schouwspel waar we in mee mogen spelen. Ik volg altijd mijn hart en zo te lezen doe jij dat ook. You go girl!
<3
Wauw Merel, wat vind ik het tof en inspirerend dat je dit zo open en eerlijk deelt. Want vaak lijkt het in een wereld vol supermooie Instagramplaatjes alsof bij iedereen alles altijd superduper gaat. Ik herken je gevoel wel, ik ga zelf weg bij een baan die eerst een droom leek en me uiteindelijk diep ongelukkig gemaakt heeft. Nu spring ik in het diepe als freelancer. Ik voel me aan de ene kant gelukkiger dan de voorbije 2 jaar bij elkaar, maar tegelijk is het ook heeeeel eng en maak ik me financieel wel wat zorgen. Doen wat je graag doet versus financiële zekerheid, aaargh, verschrikkelijk! Maar het doet me deugd om te lezen dat er dus mensen met die twijfels zitten, oef :)
Wat spannend en goed dat je dit gaat doen! Heel veel succes en geluk gewenst!
Oh jeetje wat herken ik mezelf hierin. Bij mij is het vaak dat ik te veel tegelijk wil, waardoor ik de rode draad kwijtraak. Ik studeer nog, zit bijna op de helft en heb bijvoorbeeld vandaag gekozen om in Amsterdam een stage te doen ipv in Friesland. Daarnaast heb ik een een bijbaan naast huis en wil ik ook te veel.
Ik denk dat het heel dapper is geweest van je, om er een jaartje rust van te nemen tot op een bepaalde hoogte. Jij vindt zekerweten je weg wel weer terug Merel. Zo ben je immers altijd al geweest, sinds ik de blogs lees in ieder geval :)
Dat is waar :) En wat je zegt over alles willen doen: heel herkenbaar hoor. Ik vind oprecht heel veel dingen leuk dus ik wil ook echt graag op heel veel dingen ja zeggen. Maar goed, dat houdt ergens natuurlijk een keertje op ;)
Oh ja, dit is zeker herkenbaar! Ik ben ook totaal mijn focus kwijt. Ik ben nu aan het herstellen van een burn-out, en doe dus zo veel mogelijk “waar ik zin in heb”. Maar dat is best lastig! Zeker ook met de zorg voor twee kleine dochtertjes. Het gaat inmiddels wel weer wat beter, en dus moet ik mijn focus weer gaan vinden. Maar hij zit nog goed verstopt!
Dat klinkt als een pittige periode voor je! Ik hoop dat je gauw je focus weer terugvindt en vooral: dat het gauw weer helemaal goed met je gaat!
Voor mij is het ook zo’n jaar geweest. Afgestudeerd in een creatief vakgebied, maar had tijdens mijn studie een baantje die ik heel tof vond. Na het afstuderen ben ik daar eerst volop voor gegaan, geëmigreerd en in het nieuwe land ontslag genomen omdat ik uiteindelijk heel ongelukkig werd van het werk. Nu wil ik weer voor het creatieve gaan, maar ik realiseer me dat ik weer vanaf 0 moet beginnen. En dan idd het geld.. Gelukkig heb ik mijn focus weer gevonden, maar het is wel een lange termijn plan om hier in mijn nieuwe land op te zetten wat ik wil bereiken.
Voor mij helpt het om veel te schrijven, want elke keer als ik loop te piekeren en dan alles opschrijf, komt daar heel duidelijk uit naar voren wat ik echt wil doen. En een baantje erbij voor de financiële zekerheid, en iets vaker nee zeggen tegen sociale gelegenheden zodat ik kan werken aan mijn doel zijn dingen die ik er dan maar bij neem.
Wow, klinkt als een enorm avontuur dat je bent aangegaan! Good for you. En ja, ook dan lopen dingen anders dan je gepland had. Maar zo te horen weet je eigenlijk precies wat je kan/wil doen om daar weer bovenop te komen. Heel veel succes!
Terug komen op beslissingen is het bewijs van ‘objectief’ in het leven staan. Ik zie het vaak genoeg: gedreven door grote of onzekere ego’s geforceerd door stampen.
Je bent hierin zeker het positieve voorbeeld!
Dat is lief, dankjewel. Het is eigenlijk ook wel een kracht, ja :)
Jemig Merel, wat sterk van je om dit alles in te zien, het als een leerschool te ervaren en opnieuw een plan uit te stippelen. Ik heb hier enorme bewondering voor! Het klinkt zo stom om te zeggen want ik ken je alleen maar van je blog, maar ik voel me trots op jou. En het is juist goed om dit te delen, want echt hoor, ik trek me op aan jouw verhaal.
Ik mag binnenkort fladderen, n poosje, minder werken, niet meedoen aan de urge van geld verdienen maar éven pas op de plaats. En dan verder ooit met iets wat meer in mijn richting ligt dan als verpleegkundige verder te gaan.
Heb er zo’n zin in……
Wat spannend!! Heel veel geluk en succes gewenst en geniet er ook vooral van!
Kan jij geen boek schrijven Merel? Koop ik het meteen, ook inkomsten 😀😛 Je hebt werkelijk zo’n fijne manier van schrijven: dat leest prettig!
haha slim ;) Nee ik denk niet dat dat per se een goed idee is. Immers, er zijn al heeeeel veel goede boeken en daarbij komt: laat ik eerst maar eens meer content gaan maken voor hier op mijn blog, voordat ik me weer in iets anders stort :)
Soms moet je dwalen om koers te bepalen. Zet m op! Hoop echt dat je tuin er snel komt. Kun je volgend jaar groente verkopen vanuit je eigen moestuin ;)
haha wow ja dat is een goed idee! Of bossen bloemen! Zie je, ik heb ECHT een tuin nodig ;)
Bedankt voor het delen van je verhaal/verhalen, lieve Merel! 🦋
Inderdaad voor heel veel mensen en ook voor mij herkenbaar. Het is een cliché (en waar zoals de meeste cliché’s), het draait allemaal om balans. En daarvoor moet je soms eventjes een andere kant op schommelen. Succes met het bepalen van je focus en alle leuke dingen die daaruit voorkomen.
Herkenbaar.. ik breek me nu soms ook al het hoofd over hoe ik later doen wat ik leuk vind ga combineren met geld verdienen, en dan moet ik nog beginnen met studeren!
Spannend allemaal! Het kan wel, maar je moet wel echt de boel goed op een rijtje houden. Lijstjes maken en plannen dus! Veel succes!
Wat een mooi stukje! Ik hou echt van je eerlijkheid en oprechtheid. En fijn dat je dit met mij (ons) deelt. Ik herken het heel erg. Ik sta op het punt om mijn vaste baan – mijn zekerheid – op te zeggen omdat ik weet dat dit de juiste, volgende stap is voor mij. Maar tegelijkertijd ben ik ook net verhuisd naar een groter (duurder) huis en spoken vragen als: ‘is dit nu wel de juiste beslissing?’ ‘Moet ik niet nog een half jaartje wachten?’ door mijn hoofd.
Daarom ben ik nu heel druk bezig om mijn vrije uren op te vullen met leuke opdrachten waar ik meer energie van krijg en uiteraard ook inkomsten. Maar dit blijkt nog lastig! Mensen willen heel veel van je, maar wel zolang het ze niks kost. Om daar een goede balans in te vinden: doen wat je écht leuk vindt en iets doen waar je ook naar waarde betaald voor krijgt is op dit moment mijn grootste uitdaging.
Dus heel erg bedankt voor je stukje! En dat grotere huisje komt er ongetwijfeld ooit! Geduld hebben en wachten tot het juiste moment :)
Wat ben jij (ook) goed bezig! En inderdaad, soms moeten we geduld hebben en dingen op het juiste moment laten komen. Mooi :)
Wat tof dat je zo’n persoon iets deelt. Heel veel succes met het vinden van de nieuwe invulling van je werkweek en je nieuwe ritme, gaat je lukken!
dankjewel :)
Ik vind het ook herkenbaar en denk er juist over na om het om te draaien en weer voor een ‘gewone’ baan te kiezen, net iets onder mijn niveau. Een baan die ik met 2 vingers in mijn neus kan doen, zodat ik de deur achter me dicht kan trekken en met mijn salaris op mijn rekening de leuke dingen kan blijven doen die me veel energie geven. De uitstapjes, het eten, de boeken en mijn vrijwilligerswerk.
Ik vind het zo stoer dat je terug durft te komen op een beslissing/keuze! Hoeveel mensen zijn er wel niet die maar door blijven gaan, soms tegen beter weten in, om maar geen gezichtsverlies te lijden…en voor wie? De ene keer kies je met je hart en de andere keer met je verstand (vaak gedreven door de portemonnee ;-)
Probeer zelf vooral vast te houden aan doen wat ik denk dat goed voor me is op dat moment, en keuzes niet door ‘ze’ te laten bepalen… Succes!
Ja, dat zeg je mooi :) thanks.
Ik zou het leuk vinden om meer van je te horen hier op je blog, want je schrijft altijd zo leuk en zulke verstandige dingen :)
Ik ben ook van het type dat iedere kans aan wil grijpen en overal enthousiast op afrent en die “voor de ontspanning” meestal juist extra fanatiek leuke dingen aan het doen is. Wat ik laatst zag was dat iemand een lijstje had gemaakt van allemaal dingen om te doen, met in de ene kolom wat ze kosten qua energie/geld/concentratie en in de andere kolom wat ze opleveren aan geluk/ontspanning/gezondheid. Zo’n lijstje kan wel een eyeopener zijn. Ik ben van plan om er binnenkort eens voor te gaan zitten en ook een lijstje te gaan maken. Misschien lukt het me dan beter om én uit te rusten én op een bevredigende manier dingen af te krijgen.
Hoi Merel,
Ik denk dat afgelopen jaar heel veel voor je gedaan heeft. Misschien niet op werkgebied, maar als ik zo je laatste blogs lees (zomerdagboekjes) en de foto’s bekijk, straal je weer!!
Dat is fijn om te zien, ik ben blij dat je weer geniet, de rest komt vanzelf wel weer.
Genieten, ‘joy’ in je leven is de basis, zonder dat ben je nergens.
Liefs, Karin
Wat ontzettend lief van je Karin, dankjewel!