Ik las weer wat boeken

Foto’s: Bette de Wit

Waarschijnlijk heeft het alles met de tijd van het jaar te maken – met de donkere, koudere dagen – maar ik lees echt álles wat los en vast zit momenteel. Hele stapels boeken gaan er doorheen. Het heeft ook te maken met mijn behoefte om rustiger aan te doen. Lezen is voor mij de perfecte manier to slow it down.

De afgelopen weken heb ik allerlei soorten boeken gelezen. Fictie, non-fictie, jeugdliteratuur, zelfhulpboeken – het kwam allemaal voorbij. Vandaag deel ik weer een paar leestips met je. Hopelijk zit er iets voor je tussen!

‘Laat een boodschap achter in het zand‘ is zonder twijfel eén van de allerleukste kinderboeken die er de afgelopen tijd zijn uitgebracht. Ik luisterde de (geweldige!) ‘Grote Vriendelijke Podcast‘ over jeugdliteratuur. In de tweede aflevering van deze podcast werd Bibi Dumon Tak (de auteur van dit boek) geïnterviewd en werd het boek besproken en daar werd ik al heel enthousiast van. Ik besloot het tijdens de Kinderboekenweek te kopen. Ik koop trouwens altijd een paar kinderboeken tijdens de Kinderboekenweek, dat vind ik leuk.

Duman Tak won de Theo Thijssen prijs dit jaar voor haar oeuvre. Wat een eer moet zoiets zijn, ik kan me daar niet zoveel bij voorstellen. Laat een boodschap achter in het zand is een prachtige toevoeging aan haar oeuvre. Het is een bundel met gedichten over dieren. Ik geloof dat de schrijfster het zelf non-fictie poëzie noemt, omdat alles is gebaseerd op feiten. Deze bundel is vrij lastig uit te leggen, je moet het echt zien. Ten eerste omdat het prachtig is geïllustreerd door Annemarie van Haeringen. De tekeningen zijn echt fantastisch. Maar los daarvan zit deze bundel gewoon heel bijzonder in elkaar. Er is een goed evenwicht tussen gevoelige gedichten (over de dood, bijvoorbeeld) en heel grappige, vrolijke gedichten en versjes. Ik denk dat kinderen het geweldig zullen vinden om hieruit voorgelezen te worden en dat de gedichten heel goed te gebruiken zijn om moeilijke/gevoelige onderwerpen te bespreken met kinderen.

Dan twee boeken die ik opgestuurd kreeg in verband met het Crossing Border festival. Beide auteurs stonden namelijk op dit festival – maar ik moet jullie iets opbiechten: ik heb beiden niet gezien. Sad!
Gelukkig heb ik wel heel veel andere toffe sprekers (auteurs, dichters) en muzikanten gezien op Crossing Border. Ook heb ik de boeken wél gelezen, dus daar maak ik het hopelijk een beetje mee goed :)

Buiten mezelf (Sasha Marianna Salzmann) is een boek dat me in het begin eventjes heel erg wist te boeien, maar na een tijdje verslapte dat wat en heb ik het even weggelegd om iets anders te gaan lezen. Het is een boek over een zoektocht naar een broer die verdwenen is, maar ook over een zoektocht naar jezelf. Thema’s die centraal staan zijn je vaderland (het gaat om een vluchtelingengezin,) het ontdekken van je seksualiteit en gender en familiebanden. En nu ik dit zo opschrijf denk ik: ja, ik ga dit boek zeker uitlezen. Want het is prachtig geschreven. Maar het is ook een beetje ‘veel’ hier en daar. Veel informatie, veel namen, veel geschiedenis. Je hoofd moet ernaar staan.

De paradox van geluk is het eerste boek dat ik lees van deze auteur (Aminatta Forna) en dat is me meteen wel heel goed bevallen. Forna’s schrijfstijl vind ik erg mooi. Het is aan de poëtische kant, daar hou ik van, en er zit heel veel symboliek in het verhaal. Het boek gaat over twee mensen die elkaar tot een paar keer toe toevallig tegenkomen in Londen en daar ontstaat tussen hen een bijzondere band. Het gaat ook over twee mensen die beide een vrij ingewikkelde achtergrond hebben, waar nog van alles over uit te zoeken is en waar je als lezer meer over leert. Naast deze (romantische) verhaallijn, loopt er een verhaallijn over immigranten en vluchtelingen en dat is echt op een heel mooie, maar ook wel schrijnende, manier in het verhaal verwerkt. Ik heb me een paar keer best wel aangesproken gevoeld, en dat is denk ik precies de bedoeling van dit boek. Grote aanrader!

Moederschap is het boek dat de afgelopen maanden de meeste indruk op me heeft gemaakt. Van een vriendin hoorde ik dat alle boeken van Sheila Heti geweldig zijn, maar ook hier geldt weer dat ik nog nooit eerder iets van deze auteur heb gelezen. Daar moet misschien maar eens verandering in komen, want Moederschap verslond ik echt. Dit boek gaat over het grote vraagstuk: moet ik moeder worden? Dat is wat Heti zich afvraagt en in de zoektocht neemt ze ons als lezers mee.

Ik heb tijdens het lezen allerlei aantekeningen gemaakt en dat doe ik niet altijd, dus dat zegt wel iets over hoe interessant ik het vond. Wat ik vooral heb meegenomen uit het boek is dat er niet zo’n groot verschil is tussen een goede dochter en een goede moeder zijn. En dat een kind krijgen, of moeder worden, iets is dat bijna geen persoonlijke keuze meer mag zijn – de maatschappij verwacht het bijna van je, als je vrouw bent. Maar hoe ga je ermee om als je twijfelt of je wel moeder wíl worden? Wat als je de druk voelt toenemen (in verband met je leeftijd) en je het gevoel krijgt dat je mentale staat en je relaties eronder beginnen te lijden? En: moet iedereen een moeder zijn? Of zijn er ook andere manieren om een moederrol te vervullen en je talenten op het gebied van zorgen en liefde geven kwijt te kunnen?
Ik denk al langer over dit onderwerp na (want ja, ik ben 32 en gay, mensen beginnen me te vragen of ik mijn eitjes al wil laten invriezen, ugh) maar dit boek heeft me echt nog op een ander niveau aan het denken gezet.

Wintertuinfestival

Heb je net als ik de behoefte om je, naast het lezen van boeken, lekker onder te dompelen in een bad met literatuur? Zoals jullie weten ga ik geregeld naar literaire evenementen en festivals en nee, dat is écht níet saai. Het is zelfs heel erg leuk en leerzaam en boeiend. Je zou het echt eens moeten proberen. En als je het dan eens wil proberen, doe dat dan in Nijmegen dit weekend. Kom naar het toffe Wintertuinfestival! Dit is, naast Geen Daden maar Woorden (Rotterdam) en Crossing Border (Den Haag) mijn favoriete literaire festival. De programmering is echt heel erg interessant en het festival zit goed in elkaar. Het hoogtepunt van het festival ligt op zaterdagavond, dat is ‘de grote festivalavond’ in Doornoosje. Vorig jaar heb ik hier echt een fantastische avond gehad, dus ik kijk al uit naar komend weekend! Wie van jullie zie ik daar?

Ik help je trouwens graag en beetje op weg met zo’n festival. Welke programmaonderdelen spreken me aan? Je kan bijna beter vragen welke níet, want er zit echt heel veel interessants tussen. Een paar namen die er voor mij uitspringen zijn: Gloria Wekker (deze vrouw weet me altijd weer te raken met haar scherpe blik,) Jaap Robben (hebben jullie zijn prachtige roman Birk al gelezen?) Radna Fabias (heb al duizend jaar een crush op haar poëzie) (ok op Radna zelf), Linde Schöne (ik kan haar muziek echt heel erg waarderen), Abdelkader Benali (ik heb al een tijdje niks van hem gelezen, maar misschien komt daar na zaterdag verandering in) en Johan Harstad (ik hoor niet anders dan goeds over hem en ik heb nog niks gelezen… erg!)

Drinken we tussendoor een biertje samen? Gezellig!

Even wat praktische informatie over het Wintertuinfestival op een rijtje: 

Datum: 20-25 november, zaterdagavond 24 november grote festivalavond
Tijd: 20:00 – 01:00
Plaats: Doornroosje, Nijmegen (en andere locaties in Nijmegen, check het progamma)
Kaartjes: €17,50 of €12,50 voor studenten of als je CJP hebt
Meer informatie en kaartjes kopen: klik! 

Deze blogpost bevalt affiliaitelinks naar het partnerprogramma van bol.com. Dat betekent dat wanneer jij via mijn linkjes een product bestelt, ik daar een klein percentage voor krijg. Dat is één van de manieren om mijn blog te onderhouden. Het is goed om te weten dat jij niks extra betaalt.

PS als je goed kijkt naar de foto’s zie je dat ik het kleine boekje (‘You have the right to remain fat’) niet heb besproken in deze blogpost. Dat is bewust, want ik wil daar wat uitgebreider op ingaan in een andere post die ik in gedachten heb. Komt eraan dus!