Denk jij bij het bovenstaande plaatje: “Hartstikke enig hoor, die happy vegan family, maar zo ziet het er bij mij thuis niet uit?” Je bent, obviously, niet de enige. Afgelopen week hadden wij namelijk een winactie met Seed of Life (superfoodcafé in Antwerpen) op de Groene Meisjes en we vroegen je waarom jij vond dat jij een lunch voor twee personen moest winnen. Het viel ons op hoéveel mensen, allemaal dames, antwoordden met iets dergelijks als: “Omdat ik mijn vriend wil laten zien dat vegan eten echt heel lekker kan zijn.” Of: “Omdat ik mijn moeder/zusje/vader wil laten zien dat rawfood echt niet raar is.” En allerlei versies op bovenstaande zinnen. Ook krijgen we op recepten opvallend vaak reacties als: “Dit recept vanavond gemaakt en mijn vriend merkte niet eens dat het vegan was!” Kortom, blijkbaar zijn er nogal wat lezers die thuis misschien de enige veggie (vegetariër dan wel veganist) zijn en soms ook niet heel veel support krijgen van hun huisgenoten. Hoewel ik het behoorlijk vervelend voor deze lezers vind, leek het me een mooie aanleiding voor een blogpost.
Goed, we gaan er vanuit dat jij thuis de enige veggie bent. Misschien woon je samen met je vriend of vriendin en eet diegene ‘alles,’ of is hij/zij in ieder geval geen vegetariër. Misschien woon je nog thuis bij je ouders, steunen je ouders je wel in het idee van veggie-zijn, maar doen ze zelf niet mee. Of stel dat je een student bent en op kamers woont. Misschien zijn je huisgenoten allemaal wel de grootste spareribbestellers op aard. Niet altijd gemakkelijk, lijkt me. Ik heb nagedacht over een aantal tips voor jullie. Hier komen ze:
1. Wees open over je overtuiging om geen vlees of dierlijke producten te eten, maar stort geen overkill aan info over je huisgenoten uit. Het kan pretty annoying worden als je vriend net lekker aan zijn biefstuk zit en jij wéér (voor de derde keer deze week) begint over hoe vreselijk het toch wel niet is in de bio-industrie. Leven en laten leven, dat is volgens mij de boodschap. Als je weet dat je vriend een biefstuk op z’n tijd gewoon nódig heeft (I know, ik kan het me ook niet voorstellen, maar blijkbaar is het zo, anders zou ik niet zoveel lezers hierover horen) offer jezelf dan op, en koop een biologisch biefstukje voor hem. Ook hier hoef je het niet per se met hem over te hebben, als het erg gevoelig ligt, maar misschien is het voor jouw gemoedsrust in ieder geval een stukje prettiger. Er zullen ongetwijfeld ook mensen zijn die weigeren vlees te kopen dan wel te bereiden voor hun partner, dat snap ik ook, maar dan moet je daarover wel een goed gesprek kunnen voeren samen. Laat eten niet tussen jullie in gaan staan. Dus: overlaad je partner niet met “interessante weetjes” over slachthuizen en de bio-industrie (en al helemaal niet als hij net van zijn biefstuk zit te genieten,) maar voer een goed gesprek over compromissen.
2. Wat betreft compromissen: misschien kunnen jij en je huisgenoten tot een goede deal komen. Bijvoorbeeld: jij kookt drie keer in de week een vega(n) maaltijd en iedereen eet daarvan mee. Je zou eventueel kunnen informeren wat voor gerechten in de smaak zouden vallen, maar je kan er ook lekker op los experimenteren. Houd er dan wel rekening mee dat een vleesliefhebber niet snel erg veel bevrediging haalt uit dat kale stukje tofu, dat voor jou op z’n tijd misschien prima is. Laatst kwam er een vriend van mij bij me eten. We aten een gerecht met heel veel groente en tofu in satésaus. Het viel goed in de smaak (er werd op Instagram gezegd dat het een “feestje zonder vlees” was) maar ik realiseerde me wel dat ik inmiddels zó gewend ben aan een bord vol met groente en wat stukjes tofu, maar dat het voor de ander misschien wel wat aan de karige kant kan zijn. Immers: denk een half bord vol met schnitzel, twee aardappels en een stukje groente. Dat is een heel ander verhaal. Probeer je dus ook te verplaatsen in de beleving van eten van de ander. Ik weet dat veel ‘bite’ in een gerecht verwerken een heel goede manier is om een vleesliefhebber niets te laten missen. Bite creëer je bijvoorbeeld door peulvruchten, maar ook door tempeh of de producten van de Vegetarische Slager te gebruiken. Fake it untill you make it.
3. Nu wil ik niet zeggen dat je maar moet doen alsof je gewoon vlees aan het eten bent. Dat vind ik zo’n onzin. Er zijn mensen die stiekem vegetarisch voor hun familie koken en dan achteraf pas vertellen: “hee psstt, het was vegetarisch! lachen he?!” Vind ik niet nodig. Ik bedoel, laten we gewoon eerlijk zijn over wat we eten. Je huisgenoten weten allemaal dat jij veggie bent, dus ze verwachten ook niet anders dan dat jouw bordje chili con carne “stiekem” cili SIN carne is. Behandel elkaar met respect, dat krijg je terug. Kook de heerlijkste veggie maaltijden die je kent, bak de beste veggie brownies die je kent. (lees: check onze Receptenpagina) En laat je huisgenoten er gewoon van vinden wat ze ervan vinden. Ik weet zeker dat als jij er niet een al te big deal van maakt, je huisgenoten allemaal eerlijk zullen zeggen dat ze het heerlijk vinden.
4. Misschien krijg je je huisgenoten nooit zover om met je mee te doen en zullen ze altijd vlees (of dierlijke producten) blijven eten. Zoek dan andere mensen met wie je wél honderduit kan kletsen over hoe leuk het is om een veggie te zijn. Zoek een collega, vriend of vriendin die ook veggie is, leg contacten via blogs (hint!) en Facebook (nog een hint!) Misschien ken je al lang iemand die ook vegetarisch of vegan eet, maar heb je er nooit echt bij stil gestaan dat het hartstikke leuk kan zijn om eens met diegene af te spreken. Ga eens lekker uit eten samen! Ik had op mijn vorige werk één collega, Christa, die ook vegetarisch at. Wij deelden altijd álles tijden de lunch. Van avocado’s tot bakjes hummus, en van cherrytomaten tot flessen sap. En alle collega’s maar jaloers kijken, hihi. Uiteindelijk lunchten we met de hele tafel gezamenlijk en nam iedereen wat mee. We hebben zelfs één keer, aan het einde van het schooljaar, een lunch georganiseerd waarbij iedereen wat meenam. Het resultaat? Een lange tafel stond stampvol met alleen maar heerlijk veggiefood! Kortom, je kan nog mensen inspireren ook.
5. Start een eetclubje. Zoek wat leuke veggies (of flexitariërs) die het, net als jij, leuk vinden om te koken en samen te eten. Misschien is het een idee om één keer per maand gezamenlijk te koken en te eten? Hoe leuk zou het zijn om thema’s te koken? Of om iedereen een bepaalde gang van het diner uit te laten werken en dit iedere maand te laten rouleren! Ik zie het al voor me.
6. Ben jij opzoek naar een kamer of een woning voor jezelf? Wist je dat je ook in een woongroep kan gaan wonen? Deze woongroepen zijn er soms speciaal voor vega’s! Ook hebben we gehoord van studentenhuizen waar alleen vega’s en veganisten wonen. Je zou kunnen denken: dat is toch nergens voor nodig? Maar het kan natuurlijk wel heel leuk en makkelijk zijn! In ieder geval heb je dan waarschijnlijk weinig tot geen discussies over het eten en hoef je je idealen niet keer op keer uit te leggen. Persoonlijk zou ik er niet zoveel behoefte aan hebben om in een woongroep te gaan wonen, maar aan de andere kant: ik hoor heel vaak heel positieve en gezellige geluiden over deze manier van leven. Misschien is het wel helemaal jouw ding!
7. Woon je nog thuis en eten je ouders en broers en zussen niet vega? Bied dan aan om zelf ook mee te helpen in de keuken. Misschien kan je af en toe voor het hele gezin koken. Op die manier kunnen je familieleden ook meegenieten van jouw kookkunsten! Toen ik nog bij mijn ouders woonde begon ik een periode met vegetarisch eten. Mijn ouders vonden dat prima, maar dan moest ik wel zelf een beetje meedenken over ik dan wilde eten. Dat vond ik heel erg logisch en ook leuk om te doen!
8. Laat je niet ontmoedigen door het feit dat het een ander niet met je meedoet. Het is immers jouw overtuiging dat je geen dieren of dierlijke producten wilt eten, een ander hoéft daar niet in mee te gaan. Gelukkig weet je dat er heel veel mensen met dezelfde dingen bezig zijn! Realiseer je even: we hebben het over eten. Laat het niet tussen jou en je partner, vrienden of familieleden in gaan staan. Nogmaals: leven en laten leven. Je hoeft niet minder van elkaar te gaan houden of het minder leuk met elkaar te hebben. Dit wil ik toch even gezegd hebben :)
Ik hoop dat jullie iets aan mijn tips hebben gehad! Wat zijn jullie ervaringen? Ik lees het graag bij de comments hieronder.
Goed stuk. Hier van hetzelfde laken een pak. Man en zoon willen, overigens na een jaar zonder (!) vlees en vis, nu wel af en toe vlees of vis. We spraken af, twee X in de week…..in de praktijk is dat soms twee X, soms één X en de andere week helemaal niet. Werkt goed.
Hier in mijn buurt ken ik helemaal geen Veggie’s , is inderdaad wel ‘ns jammer maar zo langzamerhand heb ik wel een aantal mensen weten te inspireren om af en toe een maaltijd zonder vlees of vis neer te zetten!
Herkenbare tips. Ik let er ook op dat anderen niet teveel werk hebben van het feit dat ik vegan ben. Laatst ging ik uit eten, dan reserveer ik het restaurant. Op die manier hoeven anderen niet te bellen met restaurants om te vragen of er veganistisch gekookt kan worden.
Als ik bij anderen ga eten, vraag ik altijd of ik zelf iets mee kan nemen. Als dat zo is, neem ik zoveel mee dat iedereen wat kan proeven, er blijft anders soms weinig over, haha. Als iemand zelf voor me wil koken en wil weten wat ik wel of niet kan eten, geef ik heel precieze informatie. Dus niet ‘een plantaardige vleesvanger’, maar ‘kipstukjes van de vegetarische slager’. Of ik benoem exact dat pak soep dat vegan is.
Heel goede tips!
Goed stuk! Ik ben opgegroeid in een vegetarisch etend gezin, dat is wel heerlijk hoor.. Als ik bij mijn familie eet hoef ik nergens rekening mee te houden. Maar ook bij anderen, iedereen weet het en kent mij en niemand doet er moeilijk over. Zelfs mijn schoon-grootmoeder (ja snap je het nog) is vegetarier (al sinds haar jeugd en haar vader was ook vegetarier echt cool dat is dus al minstens 60 jaar geleden), hoe fijn is dat!
Mijn man eet wel vlees, mijn zoontje in principe ook, maar in praktijk eigenlijk niet. Ik koop en bak af en toe wel eens wat vlees voor hen. Maar eerlijk gezegd moet ik een hele directe opdracht krijgen wat ik moet kopen want ik voel me altijd erg verloren voor dat vlees schap..
Maar ik etaleer mijn filosofie idd niet tijdens elke maaltijd. Als men erover begint dan zet ik al mijn argumenten uit, maar je wint er inderdaad niets mee als je bij ieder hapje gaat uitleggen hoe dat stukje vlees wel niet op zijn of haar bord is gekomen. Ik vind nog steeds dat iedereen zijn eigen keuzes moet maken. Sommige mensen blijven heel star in dat ze dat stukje vlees “nodig” hebben, maar ik merk ook dat er steeds meer mensen om mij heen nadenken over wat ze kopen en bijvoorbeeld vaker biologisch eten. Ook fantastisch toch?
oh wow, dat is zeker tof zeg!
Dit is een fijn stuk om te lezen met goede tips! Hier thuis vinden ze het ook nodig om iedere dag vlees te eten en het zit er zo ingeburgerd dat het er gewoon weg niet uit te krijgen is!
Maar de tip van jullie om eens een paar keer in de week te koken ga ik van harte nemen en ik denk dat ik me mams er ook een groot plezier mee doe! Ik denk trouwens ook dat het inderdaad meer de ‘bite’ is die mensen missen als er geen vlees in het gerecht zit maar met wat lekkere knapperige groenten of tempeh valt dat probleem makkelijk op te lossen:)
leuk om te horen Lara! Laat je ons eens weten hoe het gaat? :)
Erg herkenbaar! Ik vind vooral nummer 8 heel belangrijk… Het is maar eten, en om daar nu knallende ruzie over te gaan hebben is nergens voor nodig! Iedereen zijn ding, en elkaar daarin lekker zijn eigen gang laten gaan.
Ik ben zelf vegan en woon nog thuis bij mijn ouders. Mijn vader en broertje zijn vooral heel erg van het bij-elke-maaltijd-hoort-vlees. Prima, moeten ze helemaal zelf weten! Gelukkig ben ik degene die thuis bijna altijd kookt, dus ik kan maken wat ik wil en dan maak ik er gewoon een stukje vlees bij en is iedereen gelukkig. Of ik maak de saus apart en dan haal ik er voor mij zelf eerst iets uit voordat ik de saus toe voeg. Als ik alleen met mijn moeder thuis ben dan maak ik gewoon een veganistische maaltijd (meestal iets van noodles) en dan eet ze gewoon mee. Niks geen problemen!
Aan het begin was dit wel anders, maar ik ben blij dat zij mijn keuze nu begrijpen en respecteren en dat iedereen hier in huis kan eten wat hij of zij wil :)
Dat is goed om te horen! En hoe je het aanpakt, dat lijkt me een heel prettige en goede oplossing voor iedereen.
Ik ben vegetariër en ik pas het “leven en laten leven” principe toe. Ik ga nooit iemand anders proberen te overtuigen om vlees links te laten liggen. Ik kan er wel niet tegen om vlees te kopen en of klaar te maken. Mijn vriend weet dit, en eet altijd vegetarisch met mij mee (we zitten samen op kamers, in een mini-appartementje). Thuis ben ik ook de enige veggie, maar mijn ouders koken altijd iets vegetarisch voor mij, hoewel ze er eigenlijk geen voorstander van zijn (en ik toch regelmatig negatieve opmerkingen moet aanhoren). Helaas moet ik vanaf september een nieuwe kamer zoeken, omdat mijn vriend afgestudeerd is en terug thuis gaat wonen. Ik zie er nu al tegenop, omdat ik altijd mijn eigen koelkast en potten en pannen e.d. had, en dit nu zal moeten delen met eventuele vleeseters. Het is een goed idee om eens te zoeken naar een woongroep, zal ik proberen! Maar hier is het heel moeilijk om een kamer te vinden die geen krot is, dus ik vrees er een beetje voor…
Ik weet niet in welke stad je een kamer zoekt, maar in ons vegetarisch studentenhuis komt per 1 september een kamer vrij, dit is in Amsterdam. We wonen met alleen vrouwen en zoeken dus per 1 september een nieuw meisje, omdat onze huidige huisgenote tijdelijk in NL woont. Als je interesse hebt dan hoor ik het wel in een volgende reactie!
In het algemeen: toen ik nog bij m’n ouders woonde aten wij heel vaak vegetarisch, hoewel mijn ouders geen actieve vegetariërs zijn. Toen ik op mezelf ging wonen wilde ik graag met alleen maar vegetariërs woonde en dat is gelukt! Ik woon nu al zo’n drie jaar in een volledig veggie huis en dat vind ik erg prettig, ik zou niet anders meer willen! Ik sta het anderen bijvoorbeeld ook niet toe om vlees en vis in mijn huis te eten, ook al hebben ze het zelf gemaakt en meegebracht. Natuurlijk kan ik mensen niet dwingen om vegetarisch te eten, maar in mijn huis in ieder geval wel!
Bij ons zit het ‘probleem’ meer in de buitenwereld. Limburg is niet bepaald een paradijs voor vegetariërs en al helemaal niet voor veganisten en we voelen ons dan ook altijd ‘the only gay in the village’ (little Britain), en dat speelt vooral in groepen. Met het kerstdagen op de school van de jongste zouden de ouders het kerstdiner maken en werkelijk iedereen had zich ingeschreven met een vleesrecept. Er zat zelfs geen groentegerechtje bij. Ik heb toen maar een supergrote pan met vegaballetjes in statesaus gemaakt, die kennelijk als eerste op was… En dat terwijl onze zoon eerst niet naar het diner wilde gaan en in tranen was vanwege al dat vlees. Heb het er toen met de meester over gehad en hij heeft er in de klas aandacht aan besteed en met de kinderen afgesproken dat iedereen iets zou proeven van de vegaballetjes. Een week later werd ik bij de supermarkt nog aangesproken door een andere ouder die graag het recept wilde van dat heerlijke eten waar haar kind nu steeds om vroeg. Toch een leuk neveneffect van het kerstdinerdrama ;-).
Oh wat geweldig om te horen! Maar ik snap je helemaal hoor. Vorige week waren wij in Zeeland en toen realiseerden we ons dat het in steden als Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Antwerpen.. dat het daar echt makkelijker is. Dat zijn we ons goed bewust en daar proberen we ook rekening mee te houden hier op de blog. Daarom proberen we recepten te maken met ingredienten die je bij een eenvoudige biowinkel of AH kan krijgen. Niet de moed opgeven!
Limburg is idd geen paradijs wat dat betreft. Wij hebben sinds een jaar een Turkse groenteboer bij ons om de hoek, dat scheelt wel heel veel. Maar buiten dat is het al lastig om bijvoorbeeld gedroogde peulvruchten te vinden met enige variatie. Er zit gelukkig ook 1 bio winkel in de buurt. Die is klein, maar wel goed gesorteerd. Ach, Limburg gaat vanzelf overstag, als we maar volhouden :)
Ik ben inderdaad ook de enige veggie in huis. Mijn moeder eet regelmatig “met mij mee” en dan eten we samen vegetarisch. Verder laat ik iedereen graag lekkere vega dingen proeven. Zo was mijn beste vriendin weg van mijn vega burritos, en zijn mijn oma en al haar vriendinnen dol op een quiche die mijn moeder graag met spekjes van de vega slager maakt. Sterker nog, we hebben de slager van onze supermarkt laten proeven en die vonden het erg lekker én vroegen het recept!
Iedereen in mijn omgeving wil dus op zich wel proeven, maar echte vega’s ken ik persoonlijk niet. En het is hier in huis alleen mijn moeder die echt regelmatig (2 of meer keer per week) mee vegetarisch eet. Wat ik erg lief vind van haar ookal doet ze het vooral omdat het onwijs lekker is.
Oja dit klinkt nu allemaal heel rozegeur en maneschijn, maar zo was het niet altijd. toen ik net vegetariër was kreeg ik van een toenmalige vriendin te horen dat het “achterlijk en belachelijk” was. Maar nu, jaren later, is iedereen niet anders gewend :)
Ik probeer ook wel zo min mogelijk mensen lastig te vallen met de waarheid over vlees, maar mijn oma laat me wel eens ff “uitrazen”. Ze vindt het vreselijk (de gruwel die echt gebeurd, niet mijn gebabbel), maar ook interessant wat ik dan vertel en kan er makkelijk naar luisteren omdat ik over het onderwerp vega zijn en diervriendelijk leven erg gepassioneerd ben. :)
Stiekem hoop ik wel ooit een vega jongen of meisje tegen te komen en dat we dan lang en gelukkig en onbezorgd veggie kunnen leven, zonder al dat rekening houden.. :) maar ik heb werkelijk nog nooit een vega(n) in het dagelijks leven ontmoet :(
Wow Sharon, wat knap van je dat je er zo positief in staat! Het lijkt me niet gemakkelijk als je echt niemand in je omgeving kent die vega(n) eet! Wat ik nu ga zeggen klinkt misschien echt super fout en zo bedoel ik het niet, maar wist je dat er een datingsite voor veggies is? En op die site kan je zoeken naar liefdes, maar ook naar vriendschappen. Wie weet is het wat voor je?! https://www.vegadates.com/nl/home Ik heb er al regelmatig goede verhalen over voorbij horen komen!
Hahaha zo fout is het niet hoor, het is lief bedoelt :)
Wat tof dat er zo’n site is voor veggies :D zal er eens een kijkje op nemen. Thanks :)
you’re welcome!!
behalve blogs en sites zijn er natuurlijk ook fysieke plekken waar vegans samenkomen! in welke regio zit je? in veel steden heeft de lokale kraakscene bijvoorbeeld een vegan ‘volkskeuken’, wat inhoudt dat er bijvoorbeeld één keer in de week voor een grote groep goedkoop vegan gekookt wordt. in den bosch heb je bijvoorbeeld Knoflook, amsterdam heeft de Molli en de MKZ, den haag het autonoom centrum en water en brood, nijmegen de Klinker, etc..
Leuke post!
Ik ben 14 jaar en zelf ook vega, maar bij ons op school zijn er best veel. In twee klassen (ong. 50 mensen) zitten 4 vegetariers en 2 flexitariers waarvan er een geen vlees meer wil eten maar het nog wel moet van haar ouders omdat ze een melkallergie heeft en haar ouders anders bang zijn dat ze tekorten krijgt, maar in praktijk eet ze ongeveer 1 keer in de week vlees.. Veel dingen die er staan zijn wel herkenbaar