Een paar maanden geleden hadden Jamie (toen nog onderdeel van de Groene Meisjes) en ik een interview voor een podcast van Mindshakes. Het gesprek ging over veganistisch eten en het hoe en waarom erachter. Ik herinner me dat het een erg leuk gesprek was en nu ik de opnames (uiteraard ingekort,) terug hoorde wist ik weer: oh ja, ik ging naar huis met het gevoel dat ik wist waarom ik deed wat ik deed. Dat specifieke gevoel was ik de afgelopen maanden, door omstandigheden, een beetje kwijt. Ja, ik heb groene idealen – maar welke ook alweer precies en wat doe ik ermee?
Het is best een uitdaging gebleken om dag in dag uit met mijn groene idealen bezig te zijn – daar ben ik heel eerlijk over. De rush van elke dag, mee moeten in de stroom en alles wordt ook weer een keer gewoon. Dat is wat er gebeurt, ook als je een wat apartere lifestyle aanhangt dan de gemiddelde mens misschien doet, en zelfs ook als die lifestyle min of meer je werk is. Het zorgt ervoor dat je soms je grip op de zaak wat laat verslappen of dat je bepaalde onderwerpen uit het oog verliest.
Niet per se omdat het minder belangrijk voor je is geworden, maar wel omdat niet al je idealen constant even aanwezig zijn in je dagelijkse leven. Althans, dat geldt voor mij. Ik woon en werk in een drukke stad, ik reis, ik heb vrienden die geen groene lifestyle aanhangen, ik heb geen partner om mijn groene idealen mee te delen of om er samen aan te werken en ik woon in een huisje dat ik onmogelijk kan omtoveren tot Groen Paleis. En dat zorgt er dan wel eens voor dat de boel een beetje wegzakt. Niet omdat ik denk ‘ach, wat maakt het uit,’ maar wel omdat het leven soms ook gewoon een stukje eenvoudiger is wanneer je niet altijd ál die principes in je achterhoofd hoeft mee te dragen. En heel eerlijk? Soms zit mijn hoofd ook vol met andere zaken waarover nagedacht moet worden – zoals ieder ander mens dat heeft.
Nu heb ik de neiging om te schrijven: ‘ok, gaan we anders aanpakken. Vanaf morgen ga ik..,’ maar ik onderdruk deze neiging wijselijk. Ik weet namelijk hoe die dingen gaan. Dat wordt een week zonder plastic leven en daarna gewoon weer back on the plastic track. Of dat wordt een maand lang elke dag schrijven over eerlijke mode, zelf notenmelk maken en moestuinieren.. en daarna houdt het op. Het is net als met sportdoelen, afvallen of detox; voor bijna alles waarmee je zo heftig van start gaat, geldt dat je het niet afmaakt. Dat is ten eerste zonde en ten tweede heb ik geen zin meer om zo in het leven te staan. Dat heb ik lang genoeg gedaan.
Ik doe dingen op mijn eigen manier en dat heb ik altijd gedaan. Ik ben geen donkergroen meisje en dat word ik misschien ook nooit – maar misschien eindig ik wel eens tussen mintgroen en grasgroen in. (nu zou ik natuurlijk heel gemakkelijk een grap kunnen maken over iets met ’50 tinten groen,’ maar hoe véél te makkelijk zou dat zijn? Doe maar niet, Merel.) Ik heb de intentie wel, laat ik het zo zeggen. Dit weekend in Berlijn dacht ik weer: ik ben alleen maar in steden. Ik wil eigenlijk heel graag meer de natuur in. En waarom? Omdat ik heel erg veel ontzag heb voor de wereld, en dan bedoel ik letterlijk voor de planeet, maar ook voor alles en iedereen erop. Ik vínd oprecht dat we, wij allemaal, veel meer respect en ontzag zouden moeten hebben en tonen voor de wereld. Het is niet iets om licht over te denken, zeg ik dan maar weer eens tegen mezelf.
Wat ik merk is dat je gevoelsmatig best wel een eindje van je idealen kunt afdwalen, zonder dat je het eerst eigenlijk nog doorhebt. Voor mij ligt dat voornamelijk aan twee dingen: ik heb te veel afleiding en ik word niet dagelijks met al mijn groene idealen geconfronteerd, waardoor de aandacht gewoonweg verslapt. Ik kan me in deze context steeds beter voorstellen dat er mensen zijn die bijvoorbeeld milieu-activist worden, omdat het een tastbare manier is om heel actief betrokken te blijven bij de idealen die je hebt. Je komt letterlijk samen met anderen die dezelfde idealen hebben en je gaat sámen de straat op. Ik zie mezelf nog niet zo snel met een protestbord op de Dam staan, maar ik begrijp steeds beter waarom mensen dat doen. Los van het voor jezelf levendig houden van je idealen, is het ook een manier om de buitenwereld actief te betrekken bij jouw idealen. Sterker nog, je hoopt mensen op een idee te brengen. Het is uitermate belangrijk om de gesprekken over groene onderwerpen, om het zo maar even te noemen, open en gaande te houden. Er gaat niet veel veranderen in de wereld als we allemaal stilletjes met onze groene idealen op onze tweedehands banken gaan zitten afwachten.
Wat ik heel graag, maar dan echt idealiter, wil doen, is goede inhoudelijke verhalen over mijn groene idealen schrijven. Maar het maken van een dergelijk artikel kost gewoon echt veel meer tijd dan het schrijven van een ander artikel. Ik moet erover nadenken, researchen, mijn info checken en dan nog schrijven. Het is niet zomaar even een blogje tikken en hoppa, we gooien hem online. Sowieso is dat nooit het idee achter De Groene Meisjes geweest, natuurlijk. Toch zeg ik eerijk dat het me flink wat tijd en moeite zal kosten om die inhoudelijke groene artikelen te schrijven en dat betekent dan ook dat die blogposts er niet iedere dag en misschien ook niet iedere week zullen zijn. Wil je een beetje kwaliteit leveren, dan moet je er tijd voornemen. En daarvan durf ik wél te zeggen: dat is wat ik meer wil gaan doen. Het is een goed en groen voornemen voor de tweede heft van dit jaar.
Om te beginnen, bij deze, een interview met ons, over waarom wij veganisten zijn en hoe wij het veganisme vormgeven én beleven. Mindshakes, jullie hebben er iets tofs van gemaakt. Bedankt daarvoor. Overigens, ik vind het ook mooi dat ik dit nog met Jamie heb kunnen doen, voordat zij de Groene Meisje verliet. Ik weet zeker dat jullie het leuk gaan vinden om deze aflevering te luisteren, dus veel luisterplezier gewenst!
[iframe id=”https://w.soundcloud.com/player/?url=https%3A//api.soundcloud.com/tracks/264539454&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false&visual=true” align=”center”]
En nu jullie :) Hebben jullie wel eens moeite om jullie groene idealen stand te laten houden? Wat zijn jouw manieren om er toch mee bezig te blijven? Of: aan welke groene idealen zou je de komende tijd willen werken? Laat het me weten! (en natuurlijk hoor ik graag wat je van de podcast vond!)
Foto: Aline Bouma.
Ik denk dat je gewoon heel dicht bij jezelf moet blijven en doen waar je je goed bij voelt. Iedereen weet dat je een groen meisje bent. It’s oke als je niet met dat bord op de dam staat. Who cares? Het gaat om jou en wat jouw idealen zijn. Volg daarin je eigen pad.
Ik begrijp je blogpost volledig. Ik wil met een vriendin een weekendje weg en ben absoluut geen fan van het vliegtuig nemen (ik kan mijn vliegtuigreizen nog altijd op een hand tellen), maar zij vond de trein te duur en te lang onderweg en ik had er echt moeite mee om te zeggen dat we dan misschien toch met het vliegtuig ergens naartoe zouden kunnen gaan. Maar waarom eigenlijk? Ik eet wel vlees (weinig, maar ik eet het wel) en momenteel leef ik niet in de omstandigheden om veel met mijn plasticconsumptie bezig te zijn en ik koop wel fair wear, maar niet uitsluitend. Ik vond mezelf afgelopen weekend wat vermoeiend in mijn denken. Want waarom wil ik niet vliegen, maar eet ik soms wel vlees? Iedereen trekt de grens ergens anders en dat is perfect. Al was ik wel blij dat die vriendin uit zichzelf zei dat ze dat mijn groene hart niet kan aandoen en ze eigenlijk nog weleens naar de zee in Nederland wil (wij wonen in België). Ik wil er even tussenuit en dan is even naar Nederland eigenlijk perfect, toch als we een beetje goed weer hebben.
True, het blijven sowieso allemaal persoonlijke keuzes – die we vooral niet van elkaar moeten gaan veroordelen, vind ik. Iedereen doet, neem ik aan, wat hij kan. Althans, dat is waar ik vanuit wil gaan :)
Wat een eerlijke post! Voor mij is het heel herkenbaar – niet alleen wat betreft groene idealen, maar met heel veel dingen. Wat dat eerste betreft, zou ik veel groener willen leven dan ik nu doe, maar in mijn omgeving is er (vrijwel) niemand die dezelfde ideeën heeft en dat maakt het inderdaad al best wel wat ingewikkelder. Ik weet nog niet precies hoe ik dat nou het beste kan gaan vormgeven :)
Erg mooi geschreven Merel, want idd niemand kan zich altijd aan zijn idealen vasthouden. Toch geeft het wel veel voldoening om jezelf trots te maken, door het wel te doen. Ten minste, zo ervaar ik het vaak. Daarnaast maken je idealen je gelukkig, meer reden om er weer voor te gaan, denk ik vaak als het even wat minder loopt ;) Liebe Grüße, Marlon!
Wat fijn dat je ze open vertelt over dat het soms best lastig is, die groene idealen. Ik struikel er zelf ook geregeld over, gisteren nog. Ik wilde een nieuw sim-only abonnement afsluiten bij mijn huidige telecomprovider. Wat bleek na een check op rankabrand.nl (mijn go-to om te checken of een merk een beetje oké is): mijn huidige provider bungelt onderaan het lijstje wat betreft duurzaamheid. Ik baalde enorm. Waarom had ik dit nog niet eerder beseft? Op zoek naar een duurzamere variant kwam ik erachter dat dat nog best lastig is; geen enkel telecombedrijf is 100% donkergroen. Ook niet grasgroen. Eerder een vaag klein vlekje groen in een groot (olie)zwart veld. Enfin, na veel wikken en wegen heb ik besloten toch bij mijn huidige provider te blijven. Een rare keuze misschien, maar ik ben al 15 jaar klant van dit bedrijf en ga ze binnenkort een uitgebreide mail sturen met de vraag hoe ze duurzaamheid tot een prioriteit kunnen maken. Mochten ze hier niets mee doen, dan kan ik altijd nog overstappen…
Kortom, ik weet dat in het maken van groene keuzes en je idealen fris en fruitig houden, veel tijd en onderzoek gaat zitten. Ik hoop dat je door al je leuke reisjes geïnspireerd blijft, en de tijd vrij kan maken om die verdiepende artikelen te schrijven. Want die lees ik het liefst! En ookal zijn ze er maar eens in de zoveel tijd, ik blijf je trouw volgen, want ik vind je blog heerlijk om te lezen! Keep up the good work!
Zo zie je maar waar je allemaal aan ‘moet’ denken als je een groen meisje bent! Het is niet niks, het zit in alles ;)
Ik merk ook dat ik er periodes fel mee bezig ben en dan op andere momenten mezelf erop betrap dat ik te laks geworden ben. Zoals jij aangeeft: life happens. Ik probeer af en toe weer eens wat strenger te zijn voor mezelf, maar echt altijd helemaal gaan, zal niet lukken. Ach, alle beetjes helpen, denk ik dan maar!
Ik vind het wel heel herkenbaar wat je schrijft. Ik heb ook altijd een heleboel idealen in mijn achterhoofd en vaak starten ze met niet: niet bij fast fashion ketens shoppen, niet teveel producten in verpakkingen kopen etc. etc. Ik merk dat dat woordje niet veel uitmaakt voor hoe haalbaar het is. Als veganist was ik in het begin ook altijd bezig met wat ik niet mocht eten en ik vond het maar moeilijk vol te houden. Inmiddels zie ik dierlijke producten gewoon niet meer als eten en ben ik veel meer bezig met wat ik wél allemaal kan eten en dat is heel veel! Ineens ben ik al een jaar lang veganist zonder dat ik ook maar één keer mijn idealen verloochend heb. Bij andere idealen probeer ik nu dus ook veel meer de wél-optie te onderzoeken en dat maakt me een stuk blijer! Ik straf mezelf minder af als ik toch eens de H&M binnenloop, maar ik merk ondertussen ook dat ik het veel minder vaak doe dan in mijn “niet” periode. Ik word veel blijer van de alternatieven die ik voor mezelf heb bedacht! En dat ik aan heel veel idealen nog niet toegekomen ben: zo zij het op dit moment gewoon even. Wie weet als ik nieuwe gewoontes heb ingebakken, dat “vaker wassen aan de wastafel ipv douchen” of “meer fairtrade en biologisch kopen” ook meer aan de beurt zullen komen.
Oh en over activisme: jouw blog is ook een vorm van activisme! Laten zien hoe nuttig en hoe leuk een groen leven kan zijn, zijn denk ik effectiever dan met een groot spandoek op de dam staan!
Ik ben het helemaal met Selma eens dat jouw blog ook een vorm van activisme is!
Wow, dat vind ik een groot compliment. Thanks girls!
Inspirerend om te zien hoe jij bezig bent met jouw zoektocht.
Nu ik midden in een verhuizing zit en ga wonen in een huis met tuin (yay!), denk ik erover om een
mini moestuin aan te leggen. Ik heb totaal geen groene vingers (en kom zelfs van een boerderij haha) maar wil heel graag mijn eigen fruit en sla telen. Dat lijkt me zo lekker en tof. Dat ga ik deze zomer proberen :)
Jaaaaa een moestuin <3
Ik snap je heel goed! Soms ben ik het ook wel eens beu om de “groene” te zijn. Heel vaak ben ik trots op mijn manier van leven en vind ik het vooral belangrijk om bij mezelf te beginnen, maar af en toe ben ik het ook grondig beu om “anders” te zijn. Ik heb niet altijd zin om uit te leggen waarom het niet zo moeilijk is om dat plastic zakje thuis te laten, om restjes mee te nemen naar het werk of om niet te gaan shoppen in de grote ketens. Maar dan doe ik dat gewoon ook even niet! Want dat heb ik het voorbije jaar wel geleerd: wees niet zo hard voor jezelf! Volg je idealen maar gun jezelf evengoed de vrijheid om af en toe te zondigen! Vaak zorgt net dat er namelijk voor dat je er volgende dag alweer stevig kan invliegen :-)
Hoi Merel!
Leuk om te zien dat je blogpost en podcasts langzaam ook wat verschuiven naar andere vragen/ onderwerpen en interesses!
Ik herken je verhaal, en dat is de reden waarom we een half jaar terug vanuit de stad naar een mooi en groen dorp zijn verhuisd, met een natuurgebied om de hoek. Wat een verademing! Maar ook hierbij kom ik er langzaam achter dat mijn idealen en ideeën soms niet stroken met wat ik eigenlijk doe en mee bezig ben;) We hebben een tuin en een mooie plantenkas, en wilde veel meer uit eigen tuin eten maar dat betekend ook tijd vrij maken om de kweken, onkruid te bestrijden, verpotten en elke dag mee bezig zijn. Tijd die ik ook wil besteden aan bezoek aan familie, vrienden, lekker ontspannen en wandelen en meer. Ik merk dat mijn hoofd nog in standje ‘ik wil alles, en alles moet ook nu’ staat terwijl mijn omgeving wel meer mogelijkheden bied om juist de rust en de natuur op te zoeken. Het kost tijd om ook mijn gedachten in een lager tempo te brengen, wat inhoud dat ik dan niet alles kan doen wat ik wil, maar keuzes moet maken. Lastig hoor! Gelukkig helpt de omgeving mij wel heel goed mee, door alleen al naar buiten te kijken en alle groen te zien om me heen :)
Ook in mijn eigen bedrijf komen deze vragen en onderwerpen vaak voorbij van mensen die met mij op pad gaan. Voelt goed om te merken dat het een ongoing struggle is en steeds weer vernieuwd focus een aandacht nodig heeft! Niets nieuws, maar af en toe heb je weer die inspiratie en inzichten nodig om je opnieuw te kunnen richten op wat je belangrijk vindt. En bij mij is de natuur ingaan hier een ontzettend groot onderdeel van! Zo groot dat ik dan ook graag deel met anderen :) Als je benieuwd bent, kun je altijd even een kijkje nemen op kleine-dingen.nl
En af en toe even geen zin hebben daarin is ook niet erg! Om iets te kunnen blijven doen is het goed af en toe weer even terug te trekken om daarna beter te kunnen bepalen wat je nu eigenlijk zelf weer belangrijk vindt en waar je je aandacht aan wilt geven :)
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die soms worstelt met het praktische aspect van dit alles :)
Heel mooi om te lezen, Merel. Ik ben zelf sinds een paar jaar veganist en probeer ook op andere gebieden groen te leven, maar dat is niet altijd even makkelijk. Je maakt zo veel keuzes op een dag en het is bijna onmogelijk om alles goed te doen, maar je hoeft niet perfect te zijn. Ik vind het zelf wel een boeiende zoektocht en denk eigenlijk dat die ook nooit zal ophouden. Ik heb zelf een tijdje geleden voor het eerst meegedaan aan een demonstratie en vond het een mooie ervaring en het is dan leuk om te zien dat er meer mensen zijn die zich druk maken om dezelfde dingen als jij. Maar er zijn heel veel manieren om groen te leven, je hoeft niet per se milieuactivist te worden. Ik denk dat je met jouw blog (en alle keuzes die je maakt) echt een enorme impact hebt en daar mag je heel trots op zijn.
Ik ben benieuwd naar de nieuwe groene inhoudelijke artikelen. Neem lekker de tijd ervoor :)
Thanks, dat is cool om te horen :)
Wat een ontzettend leuke podcast! Ik hou echt van alle podcasts op je site.
Heel herkenbaar wat je schrift. Ik zou het leuk vinden om wat meer inhoudelijke groene artikelen op je blog te lezen, maar natuurlijk is dat veel werk en ik vind je blog ook zo haartstikke goed. Doe maar waar je zin inhebt.
Ik heb ook veel groene idealen en het worden er maar steeds meer (ook door je blog te lezen), maar ik vind het best wel moeilijk ze ook echt elke dag te “leven”. Een duurzaam leven is gewoon duurder dan “normaal” en je kan niet altijd even snel een vegan snack of duurzame kleding vinden. Geld is nu denk ik wel mijn grootste probleem. Ik probeer het op te lossen door altijd en snack van thuis in mijn tas te hebben en gewoon minder te kopen. En iets doen is altijd beter dan niets doen :)
Wat lief dat je dat zegt en dat je het begrijpt. Thanks, ik doe mijn best namelijk echt :)
“Er gaat niet veel veranderen in de wereld als we allemaal stilletjes met onze groene idealen op onze tweedehands banken gaan zitten afwachten.”
Haha, deze zin vind ik echt fantastisch!
Maar ik begrijp het heel goed. Ik baal ook van mezelf dat ik een zero-waste challenge wilde doen nu ik even in Nederland ben deze weken en dan betrap ik mezelf erop dat ik denk: oja, maar dan wacht ik even met beginnen want die avond ga ik naar een vriendin en ja hoe gaat dat op dat feestje? Misschien toch maar even uitstellen en vervolgens sta ik in de supermarkt en ben ik mijn eigen tassen vergeten! Dan kan dat me super erg frustreren, maar ik snap ook wel dat ik niet alles tegelijk kan doen en ook dat niet alles perfect kan gaan. Als je zo radicaal iets wilt doen werk dat misschien zelfs alleen maar averechts.. Dus ik probeer ook even stil te staan bij wat ik wel doe, zo heb ik (bijna ;) altijd eigen tasjes mee, eet ik volledig plantaardig, maak ik mijn cosmetica zelf en koop ik sinds begin dit jaar geen niet-fair geproduceerde kleding meer! Dat is al best mintgroen toch!?
Dat is hartstikke mintgroen, Iris! :)
Het stukje ‘ik kan niet alles nu direct’ is heel herkenbaar. Ik zit in een situatie dat er gewoon enorm weinig geld is voor boodschappen en kleding, dus 30,- betalen voor een duurzaam shirt kán ik niet eens, al wil ik het dolgraag, en hetzelfde geldt voor biologisch eten bijvoorbeeld. Het is soms goed om te weten dat vrijwel niemand helemaal donkergroen kan leven, ‘zelfs’ jij niet (en ja, ik merk dat je wel een soort van voorbeeld voor me bent wat dat betreft ;-) ).
Vaak komen we een heel eind. Als het even kan kopen of krijgen we tweedehands kleding, ik maak graag dingen zelf, en we houden goed de kortingsstickers op biologische producten en op-de-datum-producten in een zekere supermarkt in de gaten. Als we door iets gratis mee te krijgen voorkomen dat het wordt weggegooid, leveren wij ook weer een bijdrage … Iets doen is beter dan niets doen. Maar als ik dan mijn schoenen weer bij de Scapino moet kopen, omdat ik duurder en duurzaam gewoon niet kan betalen, voelt het soms echt alsof ik veel te weinig doe. Dat dan weer wel.
Totaal herkenbaar en logisch. Ik denk dat heel veel mensen in deze positie verkeren – je wilt het allemaal wel ,maar het moet ook haalbaar zijn. Ik probeer met mijn blog te laten zien hoe dat grotendeels ook echt wel kan, voor iedereen, denk ik, maar dat ook ik tegen grenzen aanloop. We’re only human :)
probeer ook zo groen mogelijk te zijn, Heb een Volkstuin,( secretaris van de volkstuin) probeer het daar ook wat ecologisch te krijgen, ben voorzitter van afdeling Velt west Friesland (vereniging ecologisch leven tuinieren en koken) al staat die k er niet op, het hoort er wel bij tegenwoordig. We staan op markten en organiseren workshops en lezing over ecologisch leven. Probeer het ecologisch gedachtegoed over te brengen en waarom dat zo belangrijk is. Al moet je enorm oppassen dat je niet door slaat( van daar heb je haar weer)
Heb zelf geen auto alles zo veel mogelijk op de fiets, (partner wel een auto, en ja soms rij ik er ook mee)
100 % groen gaat mij echt niet lukken, hoe graag ik het ook zou willen.
Misschien ooit….
Wat weer een fijn artikel! En leuke podcast ook =) Over dat ‘meer in de natuur zijn’: misschien kun je wat vaker naar het stadspark? Dat is ook een soort natuur, zij het gecultiveerd. Maar wedden dat je er heel wat verschillende vogelsoorten ziet en hoort? De natuur is altijd dichterbij dan je denkt ;-)
Ik zelf probeer mijn groene idealen in het oog te houden door tv-programma’s en documentaires te kijken (onlangs ‘Vleesverlangen’ gezien), op de facebookpagina’s van dierenactivisten rond te snuffelen en groene blogs (zoals deze ^^) te volgen. En afgelopen Pasen heb ik, samen met een vriendin en haar vriend, een bezoekje gebracht aan een biologische varkenshouderij en een plofkiphouderij. De bedrijven die aan de Ap leveren, hielden toen namelijk open dag en deze twee hoorden daar ook bij. Ik vind rondkijken op een veehoudersbedrijf altijd superinteressant, want dan kan ik kijken in hoeverre de werkelijkheid strookt met de ideeën en aannames in mijn hoofd. En daar schrijf ik dan later een ‘Notitie’ over op facebook, zodat andere mensen het ook kunnen lezen en misschien ook (verder) gaan nadenken. O ja, en ik probeer zoveel mogelijk groente en fruit zonder plastic te kopen en zo weinig mogelijk kleding bij grote, niet-duurzame ketens te shoppen (alhoewel ik vind dat de H&M Conscious lijn wel ‘mag’) ^^
Ik denk dat bij groene idealen uiteindelijk de boodschap is: doe het op je eigen manier.
O! En ik vergeet één van de belangrijkste dingen bijna; mijn opleiding! Want als je een opleiding hebt gevolgd waarbij het versterken van dierenwelzijn in allerlei maatschappelijke sectoren als een rode draad door alle projecten loopt, helpt dat ook wel om je idealen in het oog te houden (en er realistisch over te blijven) ;-)
Ik ben altijd dwalende tussen mijn idealen en de realiteit. Valt niet mee om daar rust in te vinden.
Mooi gezegd en zeer herkenbaar!
Wow, dat zeg je heel mooi inderdaad. Zo voel ik me soms ook :)
Een heel herkenbare boodschap, zoals de meeste hier al zeiden.
Voor Merel: ik ben nu een klein jaar volledig vegetarisch, en een dikke maand veganistisch. Ik heb al uuuuuuuren gelezen, gekeken, gezocht,… Mijn verontwaardiging is immens en mijn voornemen om zo eerlijk en groen mogelijk door het leven te gaan sterker dan ooit. En daar helpt deze site mij ENORM bij. Ik heb hier al zo veel nuttige informatie gevonden, goede menselijke teksten, ideetjes en tips (ik was in Antwerpen deze week en onze host was heel blij met de link van jullie groene hotspots ;-) ).
Ik kan eerlijk zeggen: dankzij deze site is het voor mij gemakkelijker geworden veganistisch door het leven te gaan. Zo, de volgende keer dat je een plastic tasje neemt voor je boodschappen, denk je daar maar eens aan.
Doe zo verder!
Wat ontzettend fijn om te horen, Lien. Dankjewel, betekent echt heel veel voor me.
Heel herkenbaar! Het ideaal van groener leven bestaat uit zoveel aspecten, ik wil keuzes maken bij alles wat ik koop, kleding, eten, cosmetica. Afval verminderen. En dan ook nog minimaliseren. En dat nog los van alle andere dingen in het leven. Ik kan het niet allemaal tegelijk, ik wil ook geïnformeerde keuzes maken, maar voordat je een onderwerp (bijv ingrediënten in verzorgingsproducten) doorhebt ben je heel wat uurtjes verder. Ik denk dat mijn focus wel een beetje verschuift van het ene onderwerp naar het andere, maar terwijl ik mijn bewuste mascara bestel gaat mijn afvalproductie gewoon door. Regelmatig denk ik, waarom maak ik het mezelf zo moeilijk? Maar ik krijg ook juist veel energie en voldoening als ik ergens uit ben of als ik leer hoe iets zit en daardoor keuzes kan maken die ik zelf goed vind, ipv wat de marketing voorschrijft.
Hoewel jij dus behoorlijk groener bent dan ik, herken ik wel iets van je onzekerheden en verhaal. Soms haalt het echte leven je in en dan moet je jezelf veel meer vragen stellen dan in je ideale wereld. Alleen blijf ik de antwoorden echt heel vaak schuldig!
Eerlijke en herkenbare post! Ik moet zeggen, sinds ik milieukunde studeer sta ik behoorlijk op scherp wat betreft groen doen. Ik denk dat het vooral belangrijk is om dicht bij jezelf te blijven, want alleen dan is het ook echt een onderdeel van je leven in plaats vsn iets wat je jezelf oplegt (en waar je je dan schuldig over voelt als je er niet aan voldoet).