Stressvrije week

Vorige week maandag zat ik om kwart over zeven in de trein en ik voelde aan mijn water dat dit een zware week ging worden. Op school is er een nieuwe periode begonnen en dat betekent: nieuwe klassen, nieuwe vakken, een nieuw rooster en een extra dag werken. Zo’n begin van een periode is altijd rommelig en best wel heftig. Daarbij komt dat het de week hiervoor toetsweek was geweest en ik wist dat er een enorme berg nakijkwerk op mij lag te wachten. Dit alles overdacht ik eens op die vroege maandagmorgen en ik kwam tot de conclusie: ik moet het rustig aan doen deze week, anders val ik om. Ik riep (op Twitter en aangekomen op mijn werk) deze week uit tot ‘Stressvrije Week.’

Op dit gebied heb ik enorm veel van Jamie geleerd de afgelopen jaren. Allereerst moet mij van het hart dat ik het soms best wel eens lastig vind dat veel mensen zich eerder tot mij richten dan tot haar. Een voorbeeld: we plaatsen een recept van een taart en iemand maakt deze taart ook. Dan ben ik vaak degene die via Instagram de foto’s toegestuurd krijgt met ‘kijk Merel, ik heb jouw taart nagemaakt.’ Hartstikke leuk, maar het recept kwam van Jamie. Ik snap dat jullie dat niet altijd weten – hoewel het er soms wel bij staat, maar dit terzijde – maar ik vind het dan niet leuk dat Jamie wordt gepasseerd. Terwijl we toch echt sámen de Groene Meisjes vormen. En ja, dit alles komt waarschijnlijk doordat ik de artikelen schrijf. Jamie is gewoon niet zo’n schrijver, terwijl ik niets liever doe. Maar zoals in een band vaak ook alle aandacht naar een zanger gaat en de muzikanten een beetje worden vergeten, zo gaat dat soms ook bij ons. En daar kan ik me dan schuldig over voelen, omdat Jamie net zo hard werkt als ik. Maar dat niet alleen, het werk dat Jamie doet (administratie, alle technische zaken achter de website, email en ga zo maar door) is net zo belangrijk. Het is alleen wat minder in beeld dan dat wat ik doe. Ook schrijf ik wat meer over mezelf en over mijn eigen ervaringen, Jamie kiest ervoor om wat minder over haar persoonlijke leven te vertellen. En dat is haar goed recht, want wie heeft eigenlijk ooit besloten dat bloggers álles over hun privéleven moeten delen? Dat doe ik overigens ook niet. Anyhow, terug naar wat ik van Jamie heb geleerd: niet zo stressen.

Jamie is een veel rustiger persoon dan ik ben. Sowieso ben ik vaak de hysterische flapuit van de twee en ik haat mezelf daar soms echt voor. Jamie zal niet zo snel iets zeggen waarvan ze later denkt: shit, dat was niet handig. Ik heb dat aan de lopende band. Lees je pissige berichtjes op Twitter? Ze komen 9 van de 10 keer van mijn hand. Dat zal Jamie niet zo snel doen. En dat komt allemaal doordat zij zich niet zo snel druk maakt om dingen. Als er iets is wat ik steeds meer begin te leren, dan is het dat je je niet zo druk moet maken om dingen die je toch niet kan veranderen. Dat wist ik vroeger niet. Ik dacht altijd: als je het niet kan veranderen, dan moet je je nóg drukker maken, totdat je het wél kan veranderen. Dat werkt zo gewoon niet. En dus dacht ik maandagochtend in de trein: weetje, deze week wordt heavy, maar stressen heeft geen zin. Deze week wil ik geen stress.

En zo geschiedde. Ik deelde mijn idee om de eerste week van de nieuwe periode stressvrij te beginnen met mijn collega’s. Vrijwel iedereen reageerde enthousiast, dus dat maakte mij enthousiast. Mijn collega Linda prikte een affiche op het prikbord in de gang, zodat het voor iedereen duidelijk was. Ik begon die dag iedere les met een korte uitleg over wat de Stressvrije week inhield en ook alle leerlingen gaven aan mee te willen doen. Wat waren de ‘regels’?

1. Ons niet druk maken om dingen die we niet kunnen veranderen.
2. Emoties niet te hoog op laten lopen. Het zeggen als we iets kwijt moeten, erover praten en het daarna – als dat kan – laten rusten.
3. Geen dingen doen die niet per se hoeven. En ook: geen gehaast. Volgende week is er weer een nieuwe week.
4. Ontspannen waar mogelijk.

Enkele fragmenten uit mijn stressvrije week op school:

– Op dinsdag liet ik kerstliedjes door de speakers in de klas galmen. All I Want For Christmas, Last Christmas en Feliz Navidad, ze kwamen allemaal voorbij. We besloten: er moet een kerstkoor komen. Ook rekenden we uit dat het nog 44 dagen tot kerst was. Dat maakte ons blij.

– Op woensdag had ik een enorme berg nakijkwerk te doen. Echt best wel om te huilen. Toen ik zag dat een leerling S. een prachtig voorblad had gemaakt met daarop met grote letters ‘JUF MEREL’ en een kattenplaatje, moest ik vreselijk lachen en besloot ik dat het ook eigenlijk allemaal niet zo erg was.

– Op donderdag liep de spanning in de klas eventjes op, omdat we wat onduidelijkheid over een lesprogramma hadden. Een paar leerlingen riepen door de klas: “HASHTAG STRESSVRIJEWEEK!” en we werden weer rustig.

– Op vrijdagochtend kwam er een klas behoorlijk gefrustreerd binnen. Er waren wat dingen fout gegaan bij het spreekexamen dat ze de dag daarvoor hadden gehad. Ik liet iedereen aan het woord, noteerde alle punten en samen maakten we er een verhaal op de mail van. Zo, dat waren we kwijt. En door!

– De laatste les op vrijdag bombardeerden we tot ‘Praten Over Het Leven-‘ les. En wat een mooie gesprekken hadden we met elkaar. Ook aten we pepernoten in de klas. Wat eigenlijk niet mag, maar doei, het is stressvrije week.

Mijn week op school eindigde met leerlingen die mij en elkaar knuffelden en een big ass compliment van een leerling van wie ik het niet zag aankomen. Het was een goede schoolweek.

Ook privé ging het niet-stressen me behoorlijk goed af. Hoewel ik erg moet wennen aan mijn nieuwe rooster en het opstaan om zes uur ‘s ochtends – ik ben kapot nu, als ik eerlijk ben – kijk ik terug op een fijne week. Zo ging ik donderdagavond met vriendinnetje Merlin uiteten bij Kantjil en de Tijger (mmm!) en gingen we daarna naar het concert van Nick Mulvey in de Melkweg. Dat was ongelooflijk goed en een heel fijne avond. Op woensdag ging ik naar de biomarkt en kocht ik bergen fruit, in het kader van ‘goed voor jezelf zorgen.’ Ook bakte ik een cake en kookte ik pompoensoep. En gisteravond was het sushi-night. Geen betere manier om je weekend te beginnen dan met sushi. En wijn. Oke, ook met wijn.

Moeilijke dingen waren: dealen met negativiteit van mensen om je heen, heel veel leuke dingen moeten weigeren (zoals bloggersevents en andere leuke kansjes – alles valt áltijd onder werktijd voor ons) en dat was het eigenlijk wel. Ondanks de vermoeidheid was dit écht een goede week. En omdat mijn collega Linda en ik zo enthousiast zijn over ons nieuwe concept, hebben we de Stressvrije Week wegens succes verlengd. Hoppa. Op naar een stressvrij jaar!

Mocht jij ook een Stressvrije week willen plannen, dan zijn dit nog wat tips die je misschien kan gebruiken:

Maak van tevoren een goed overzicht in je agenda: wat moet er deze week gebeuren? Welke dingen hoeven niet per se? Schrap een aantal dingen die niet per se hoeven. Dat is misschien even slikken, want het betekent wellicht dat je afspraken moet afzeggen. Als er iets is wat ik heb geleerd vorig jaar, dan is het dat niemand onmisbaar is én: voor goed jezelf zorgen is uiteindelijk voor iedereen beter. Ruimte in je agenda, heerlijk!

Plan 1 dag of dagdeel helemaal vrij van verplichtingen. Dat kan een avond zijn, of een dag in het weekend. Kijk gewoon wat er op je afkomt. Belt er een vriend om te vragen of je een drankje komt doen? Heb je spontaan zin om naar de film te gaan? Gun je jezelf een kappersbezoekje? Kijk gewoon wat er op je pad komt!

Luister naar rustige muziek. Ik luister naar muziek als ik op de fiets, in de bus of in de trein zit. Ik heb deze week non-stop geluisterd naar deze albums: Nick Mulvey (First Mind,) TOPS (Picture you staring,) Dotan (7 layers) en José James (No beginning, no end.)

Ik kan zo’n week iedereen aanraden. Soms heb ik echt het gevoel dat ik alleen maar aan het werk ben:4 dagen lesgeven, alle dagen bloggen en dan ook nog een sociaal leven willen hebben. Dat gaat dus gewoon niet. Deze week liet maar weer eens zien dat het ook anders kan. Het weekend is begonnen. Ik heb weinig plannen staan. Iedere zondag schrijf ik blogs en bereid ik mijn lessen voor. Deze zaterdag kies ik ervoor om even helemaal níks te doen wat ook wel later mag. Ok, ik schreef dit artikel. Maar inspiratie laat zich niet sturen, dus dat deed ik met liefde. Wie doet ermee aan de volgende Stressvrije week? Die begint namelijk nu. Ik hoor het graag van je!