Het is tijd voor een persoonlijke update. Het heeft misschien weinig te maken met groen-doen, maar het is toch ‘part of my life’ momenteel. Het is namelijk zo: de afgelopen zes tot negen maanden ben ik druk bezig geweest. Voornamelijk met De Groene Meisjes en met mezelf. Dat klinkt misschien wat egoïstisch, maar soms heb je dat nodig. Herken je dat? Soms voel je opeens dat er een moment komt om aan jezelf te werken, maar ook om even aan jezelf te denken. Bij mij kwam het voornamelijk doordat ik ontevreden was over mijn werk. Ik werkte op een ontzettend leuke school, met leuke leerlingen en leuke collega’s. Niks mis mee, zou je denken. Toch voelde ik dat ik niet echt op de goede plek zat. Om een lang verhaal wat korter en begrijpelijker te maken, zal ik hieronder even uiteen zetten hoe mijn afgelopen jaren eruit zagen:
Ik werkte op een mbo-school in Hoofddorp. Hier ben ik gestart als docent toen ik 20 jaar oud was. Jup, dat is jong. In het begin had ik studenten die ouder waren dan ik. Overigens, dat heb ik nog steeds wel eens, maar niet meer zo vaak als toen. Ik moest oudergesprekken voeren met ouders die mijn ouders hadden kunnen zijn. Zit je dan, met je 20 jaar, iemand van in de vijftig te vertellen wat goed is voor zijn of haar kind. Lastig. Toch heb ik me altijd goed staande gehouden, kreeg ik vaak complimenten van ouders omdat ik me met mijn 20 jaar toch zo volwassen op kon stellen en noemden de studenten me trouw ‘juf Merel.’ Ook de mensen die ouder waren dan ik. Een paar jaar en heel wat taken verder (ik greep altijd alles aan, want: goed voor je CV!) kwam ik tot de conclusie: wow, ik ben 26 en ik heb nog nooit iets anders gedaan. Terwijl mijn leeftijdsgenoten en vrienden nog bezig waren met het afronden van hun studie, had ik er al zoveel jaar werkervaring op zitten. Op één plek. Deze gedachte benauwde me.
