Afgelopen zaterdagavond keek ik de documentaire Cowspiracy. Ja, ik weet het, ik ben aan de late kant. Er zullen vast een hoop vegans zijn die denken: “komt ze ook lekker op tijd mee.” Maar ik zeg eerlijk: ik heb een beetje een Earthlings-trauma opgelopen en sindsdien durf ik eigenlijk nog maar weinig documentaires meer te kijken. Voor wie Earthlings niet kent: het is een heel, heel heftige film over dierenleed. Ik keek hem vorig jaar en sommige beelden kan ik nog zo oproepen. Sommige geluiden ook. Het heeft een diepe indruk op me gemaakt. In de review van de Earthlings schreef ik vorig jaar dat ik eigenlijk niet wist of ik de film nou aanraadde of niet, omdat de een wat meer kan hebben dan de ander. Voor mij is het goed geweest, maar het heeft er dus wel voor gezorgd dat ik voortaan wel twee keer nadenk voordat ik weer aan een nieuwe docu begin. Maar, zeiden veel mensen, Cowspiracy is anders. En inderdaad, dat was zo. Sterker nog, het is misschien wel de beste documentaire over dieren, het milieu en plantaardig eten die ik heb gezien.
