Op de één of andere manier stond mindmappen mij altijd een beetje tegen. Toen ik studeerde had ik een docent die méga enthousiast was over het hele mindmapgebeuren en het ons maar wat graag wilde bijbrengen. Ze kwam met allerlei regels en dingen waar de mindmap aan moest voldoen. Ik volgde het netjes op, maar had terwijl ik er mee bezig was werkelijk geen idee waarom ik die mindmap aan het maken was.
Een jaar of acht later ben ik erachter dat een mindmap niet heel veel meer is dan het ordenen van je gedachten op papier, op een creatieve manier. Maar hoe creatief of hoe uitgebreid je het wilt maken, dat mag je helemaal zelf weten. Ik weet dat er een heel goed doordachte theorie achter het mindmappen zit en dat dit ook de reden is voor de regels die er toch wel echt schijnen te gelden – maar daar heb ik persoonlijk niet zoveel mee. Als ik een vol hoofd heb wil ik gewoon een beetje ruimte creëren door van me af te schrijven.