We zaten afgelopen week bij het Peacefood Café te eten toen er een meisje letterlijk naar binnen kwam gestormd. Ze liet de vriendin met wie ze was zelfs buiten de deur staan, omdat ze heel veel haast had om naar binnen te komen. Ze riep het uit: ‘O MY GOD, I’VE WAITED ALL MY LIFE FOR THIS MOMENT.’ Wat heerlijk dacht ik, ik ben eens niet de meest enthousiaste persoon in deze ruimte. Het meisje begon een heel betoog over hoe blij ze was dat ze eindelijk de taartjes van Peacefood ging proeven en dat ze er zoveel zin in had dat ze niet meer kon wachten. De grap was, het personeel lachte vriendelijk naar haar, maar niemand leek in shock. ‘Ik moest eens zo’n scène maken in een Nederlands restaurant en kijken wat er gebeurt,’ dacht ik met een glimlach.
Een heel leuk leven
Voordat ik aan deze blogpost begin even een kleine disclaimer. Ik weet dat er mensen zullen zijn die dit artikel lezen en denken: ‘Merel, ik vind je een aardige meid (dat hoop ik dan hè,) maar vandaag kan ik me even niet in je verhaal vinden.’ Dat snap ik. Ik weet dat het zo kan zijn dat je je momenteel gewoon ronduit klote voelt en dat je even helemaal niet vindt dat je een leuk leven hebt. Ik weet dat het niet altijd makkelijk is om dankbaar te zijn, of om de positieve dingen in het leven te zien. Die periodes heb ik zelf ook en ik ken het gevoel maar al te goed. Toch wil ik vandaag even bij dit onderwerp stilstaan, omdat het me bezighoudt momenteel. En die dingen die in mijn hoofd omspoken, die deel ik graag met jullie. Misschien voel je even niet met me mee, maar denk je op een later moment terug aan dit artikel en denk je er anders over.
Hoe kan ik een vluchteling helpen?
Of je het nieuws volgt of niet, het kan je niet zijn ontgaan dat er op dit moment een enorme groep mensen op de vlucht is. Het is de grootste stroom vluchtelingen sinds de Tweede Wereldoorlog en het gaat om tienduizenden, honderdduizenden mensen die op zoek zijn naar veiligheid. De beelden die op social media voorbij komen, bijvoorbeeld van verdronken kinderen en wanhopige ouders die een beetje comfort voor hun gezin zoeken, komen bij ons allemaal hard binnen. Je vraagt je misschien af: hoe kan ik een vluchteling helpen? Wij hebben geprobeerd een aantal initiatieven onder elkaar te zetten, zodat je misschien ideeën krijgt om je steentje bij te dragen. We waarderen het enorm als je de tijd zou willen nemen om deze blogpost te lezen.
Know better, do better
Het beste zou ik (M) mezelf misschien een Facebookverbod kunnen opleggen. Gewoon een tijdje niet mee lezen en al helemaal niet reageren. Soms is die drang zo groot, herkennen jullie dat? Want wat heb ik een bak ellende voorbij zien komen de komende tijd. Is het jullie ook opgevallen? Met name bij de topics over vluchtelingen uit Syrië gaat het los – wát een nare, haatdragende comments heb ik daar gelezen. Mijn vertrouwen in de mensheid raakte enigszins aangetast.
Community Gardens en Urban farms
In dit artikel gaan we je wat meer vertellen over community gardens en urban farms. Maar voordat we van wal steken, zullen we eerst even zeggen: community gardens zijn tof en iedereen zou er eens eentje moeten bezoeken. Het is er groen, gezellig en je hebt het gevoel dat je middenin de natuur staat – ook al weet je dat je je in het hartje van een stad bevindt. Ze hebben een sociaal-maatschappelijke functie en zorgen ervoor dat steden groen blijven. Ben je benieuwd naar wat het begrip community garden inhoudt? Lees dan gauw verder!