Vanmiddag, na een gezellige lunchdate, dacht ik op de fiets naar huis: ‘bij hoeveel verschillende sportscholen zal ik al eens een abonnement hebben gehad?’ Ik begon te tellen: 2 in Zutphen, 3 in Hoofddorp, 1 in Amsterdam…Dan heb ik het nog niet over sportclubjes (aquarobics, taebo) waar  ik bij heb gezeten. En bij geen van alle bovengenoemde dingen heb ik ooit ten volle gebruik gemaakt van hetgeen waarvoor ik eigenlijk betaalde. Met andere woorden: ik ben een goede, gulle sponsor geweest, maar zelf heb ik er weinig aan gehad. Al meerdere keren heb ik gedacht: ik moet het echt niet meer doen.

Maarja, dan lagen de foldertjes weer op de deurmat en voordat ik het wist, zat ik er weer een jaar aan vast. Die foldertjes kwamen dit jaar ook weer. En natuurlijk is januari de grote kortingsmaand. Wat we vaak vergeten is dat we ons vanaf februari helemaal scheel betalen, zeker hier in Amsterdam. 50 euro (en meer) voor een maand is hier vrij normaal. Als ik zo’n foldertje zie, begint het automatisch weer te kriebelen. Ik vraag me zelfs af: nu ik meer tijd heb, zou ik dan nu misschien wél gaan? Maar ik weet dat het niet zo is. In het begin zal ik een paar keer gaan, daarna nog maar één keer per maand en daarna helemaal niet meer. Ook al ga ik met iemand samen, ik voel me gewoon niet op mijn gemak in een sportschool. Ik heb altijd het gevoel dat iedereen naar me kijkt (ik weet dat het niet zo is) en ik vind die apparaten ook nog eens helemaal niet leuk. Als het aankomt op sportschooldiscipline, dan scoor ik echt een dikke min drie. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die waanzinnig gedisciplineerd trainen en sportscholen, en dat al jaren lang. Maar it’s just not my cup of tea. Lees verder Sportschoolverbod →