Uit eten als veganist

De laatste keer dat ik iets schreef over uit eten gaan als je vegan eet, was in 2014. Dat was dit prachtige artikel. Echt een meesterwerk, moet ik zeggen. Wow. Daarna schreef ik er nog eens over in het Groene Meisjes boek, dat was in 2015. Inmiddels een klassieker, want nergens meer te koop. Dus toen ik van een lezer de vraag kreeg of ik dit onderwerp weer eens kon bespreken, leek me dat een uitstekend idee!

Wat doe je als je wél kunt voorbereiden op een restaurantbezoek?

Kijk, dat is het makkelijkste en beste scenario. Immers, je kunt je dan een beetje inlezen door online de menukaart van het restaurant waar je heen gaat alvast te lezen. Je kunt het restaurant opbellen en bij het maken van de reservering informeren naar de mogelijkheden om vegan te eten.

Als je met andere mensen uit eten gaat – wat meestal toch wel het geval is, – dan moet je natuurlijk eerst nog wel even overleggen over naar welk restaurant jullie gaan. Als je een beetje een goede verstandhouding hebt met die mensen, dan is het vast geen heel groot probleem om naar een plek te gaan waar jij (‘de veganist van het gezelschap’) ook lekker kunt eten. Immers, als iedereen lekker eet, dan is iedereen blij. Zelf vind ik het niet nodig om als ik de enige van het gezelschap ben die vegan eet, iedereen mee te nemen naar een vegan restaurant. Tenzij het gewoon een heel goed restaurant is natuurlijk, dan kan het heel leuk zijn. Maar ik hanteer toch een beetje de regel: dit is hoe ík eet, niet iedereen hoeft zich hieraan aan te passen wat mij betreft. Toch vinden veel mensen het vaak wel interessant om ook eens te zien hoe dat is, vegan eten. Key blijft denk ik toch: gewoon even goed overleggen. Gooi het in de groep en je zult zien dat jullie er snel wel uitkomen.

Maar wat nou als je spontaan ergens belandt?

Ja, want dat gebeurt natuurlijk ook wel eens. Niet alle etentjes zijn gepland. Ik heb vaak genoeg dat we eigenlijk ‘alleen even een drankje hoor’ op de planning hebben, en dan opeens is het tijd om te eten en besluiten we van het terras door te schuiven naar het dichtstbijzijnde eettentje. Grote kans natuurlijk dat dat géén vegan restaurant is. Is dat erg? Nee hoor, dat hoeft helemaal niet. En moet je in paniek raken als je niet van tevoren een menukaart hebt kunnen checken? Ook niet.

Wat ik altijd doe, is de menukaart ter plekke even goed bestuderen. Als je heel veel geluk hebt, dan staan er toch wel één of twee vegan opties op de kaart. Of vega opties die heel makkelijk te ‘ veganizen’ zijn. Echter, wat ik vaak jammer vind, is als ze in restaurants gewoon dingen weglaten uit gerechten, en er niks voor in de plaats doen. ‘Gevalletje geitenkaassalade zonder geitenkaas’ noem ik dat. Hou ik niet van. En al helemaal niet als ik er dan hetzelfde voor moet betalen. Maar los daarvan: het is gewoon geen volwaardige maaltijd meer en dat is jammer. Dus wat mijn oplossing dan is, is een beetje meedenken. Ik bestudeer de kaart en scan een beetje welke producten/ingrediënten er zoal worden gebruikt. Groenten zijn er altijd, in allerlei soorten en maten. Aardappels of granen ook. Olijven? Avocado? Als je geluk hebt ook iets van tofu, tempeh of anders peulvruchten. Brood wil ook altijd nog wel lukken. En kijk aan: daar heb je alle ingrediënten voor een lekkere maaltijdsalade.

Vaak vindt de chef het ook wel een leuke uitdaging om met wat er in huis is, iets lekkers voor je te maken. Mijn regel voor mezelf is dan wel: ik ben snel tevreden. Ik verwacht geen vegan haute cuisine in een niet-vegan restaurant. Als je je verwachtingen laag houdt, zul je zien dat je vaak nog verrast gaat zijn met wat je voorgeschoteld krijgt. Sterker nog: ik heb dikwijls meegemaakt dat niet-vegan tafelgenoten jaloers naar mijn bord zaten te kijken. Iets wat ik je ook wil meegeven is dat de chef het heel erg leuk vindt als hij of zij complimentjes ontvangt over zijn of haar vegan kookkunsten. Dat doe ik dus altijd uitgebreid. Ik bén ook oprecht blij als iemand de moeite voor me wil doen om een lekkere vegan maaltijd op tafel te toveren, dus daar mag je best een beetje dankbaarheid voor tonen.

Moet ik me opgelaten voelen tegenover mijn tafelgenoten als ik de enige ben die vegan wil eten?

Hell no baby.

Nee hoor, iedereen heeft al het recht van de wereld om te willen (of te moeten he, dat kan ook nog) eten zoals hij wil. Kunnen we kort over zijn. Ik denk wel dat het ook aan je eigen houding ligt. Alles in overleg en rekening houdend met het feit dat niet iedereen vegan is. En een beetje dankbaarheid en een lage verwachting, nou, dan kom je een eind hoor. Geen zorgen.

En hoe zit dat dan buiten de Randstad?

We weten allemaal dat vegan eten in de Randstad nou eenmaal een stukje eenvoudiger is dan daar buiten. Ik probeer daar op mijn blog rekening mee te houden door niet alléén maar over hotspots in de Randstad te wonen, maar hey, ik woon er nou eenmaal wel, dus neem het me niet kwalijk als ik je lekker maak met restaurantjes die er waar jij woont misschien niet zijn. Voel je vrij om een gezellig weekendje naar Rotterdam te komen! Stuur me een berichtje en ik stuur je met liefde naar mijn favoriete plekken.

Maar, goed nieuws: ook buiten de Randstad wordt het steeds makkelijker en leuker voor vegans. Steeds vaker hoor ik dat restaurants op plekken waar je het niet 1,2,3 verwacht óók vegan gerechten serveren. Zoals in dorpjes in Friesland, op Waddeneilanden en op de Veluwe. In kleinere steden, zoals Arnhem of Middelburg worden aan de lopende band toffe plekken met allerlei mogelijkheden geopend. Modernere restaurants willen allemaal met hun tijd mee. Heb je geen vegan opties op je kaart, dan ben je eigenlijk al een beetje ‘af’. Je kan het als restaurant eigenlijk niet meer maken om mensen die ‘anders eten’ te elimineren, want dat is gewoon echt níet gastvrij. Waar het vroeger nog zoeken was naar tentjes waar je sojamelk in je koffie kon krijgen, word ik nu steeds minder vaak gaan aangekeken als ik om havermelk (niet eens soja dus!) vraag.

Mocht je nou toch echt geen tentjes kunnen vinden met vegan opties op de kaart, dan kan je natuurlijk altijd nog mijn methode die ik hierboven omschreef gebruiken. Dus: het scannen van de kaart, overleggen met het personeel, kijken wat er aangepast kan worden. Ik denk dat je anno 2018, in ieder geval in Nederland en België, nog maar op heel weinig plekken met een lege maag weg hoeft te gaan als je vegan bent.

In het buitenland kan het nog wel eens een beetje anders liggen. Ik vond het in Portugal bijvoorbeeld best wel ingewikkeld om vegan te eten. Niet in Lissabon, wel in Porto en in de Algarve. Maar goed, daar maak ik dan ook weer een uitdaging van. En als ik op vakantie ben, vind ik het ook eigenlijk wel leuk om een lokaal marktje op te zoeken, of de plaatselijke biologische winkel, voor boodschappen. Lekker zelf koken in je appartementje, of een barbecue maken. Het is ook een beetje een kwestie van met de flow meegaan en inspelen op wat de situatie is. Maak het jezelf niet te moeilijk of te krampachtig, verwacht niet te veel en geniet vooral van wat er wél is!

Mijn ervaring is dat het helemaal niet (meer) moeilijk is om buiten de deur te eten als veganist. Het is zelfs leuk en verrassend! Ik ontdek nog steeds nieuwe dingen – ook buiten de vegan restaurants om en ook niet alleen maar in de Randstad. Ga de uitdaging gewoon aan en geniet er een beetje van :) 
Heb jij nog tips voor beginnende vegans? Laat het weten bij de comments!