Foto’s: Aline Bouma
Vorige week volgde ik een online talk van de wereldberoemde Ester Perel bij The School of Life. Het was een inspirerende avond en er werden een hoop erg boeiende dingen gezegd. Wat me vooral is bij gebleven, is het advies dat Perel gaf om op te schrijven wat de dingen zijn die je uit deze (corona) periode wilt meenemen. Ze zei zoiets als: “Het is zoals de eerste jaren van het leven met je kindje. Je denkt dat je je al die leuke en speciale momenten wel herinnert, maar niks is minder waar. Je zult het moeten vastleggen, anders vergeet je het, want het leven gaat door.”
Ik heb veel mensen (al dan niet online) gehoord over dat deze periode van ‘anders leven’ naast lastigheden en gemis ook mooie dingen met zich meebrengt. Zelf ervaar ik dat ook zo. Er zijn best wel wat dingen waarvan ik hoop dat ik ze vast kan houden, omdat ze me goed bevallen en waarvan ik het idee heb dat ze goed voor mij zijn. Dus luister ik naar tante Perels advies en schrijf ik ze op. Misschien wil jij dat ook doen. Laat ik beginnen.
Reizen
Het bevalt me erg goed om veel minder te reizen dan ik deed. Ik zat zo’n drie keer per week in een trein. Soms voor mijn werk, maar meestal om naar Mare of naar vrienden te gaan. Dat reizen kost veel geld, maar ook veel tijd, en het maakt me best wel onrustig. Het is één van de eerste dingen die me al in de eerste twee weken van de thuisisolatie opvielen: hoeveel rustiger ik me voelde nu ik voornamelijk op één plek was.
Grappig eigenlijk, want ik had al eerder geconcludeerd dat ik me een stuk rustiger voelde toen ik besloot niet meer alsmaar op reis te gaan naar het buitenland. Misschien herinneren jullie je nog wel dat ik een paar jaar geleden continu in een trein of een vliegtuig zat. Het heeft iets heel leuks en spannends, maar ik merkte ook dat het me eigenlijk heel ongelukkig maakte. En op kleinere schaal werkt dat kennelijk voor mij ook zo. Ik voel me goed als ik veel op één plek (in één stad in mijn geval) ben. Dat is iets om rekening mee te houden.
Relatie
Toen Mare een week of zeven (acht?) geleden bij mij introk, omdat mijn huis ruimer is en ik een balkon én katten heb en het dus logischer was om de tijd bij mij in Rotterdam te slijten dan in Amsterdam, vond ik dat eerlijk gezegd best wel een beetje spannend. Het had voor mijn gevoel best wel verkeerd kunnen aflopen. Misschien zouden we helemaal kriegelig van elkaar worden, misschien raakten we uitgepraat of zouden we ruzie krijgen. Wie mij de afgelopen weken op Instagram heeft gevolgd weet dat bovenstaande echt héél anders heeft uitgepakt. Mare en ik hebben er zeven (of toch acht?) erg gezellige en fijne weken op zitten. We hebben een goed ritme, goede gesprekken, genoeg tijd en ruimte voor onszelf, we koken lekker en we doen leuke dingen.
Het is ons zelfs zó goed bevallen dat we hebben besloten te gaan samenwonen :) Inmiddels hebben we een ontzettend leuk huisje in Utrecht (wat ons een mooie middenweg tussen Rotterdam en Amsterdam leek, met voldoende uitdaging om samen een nieuwe stad te gaan veroveren) gevonden en gaan we over een week of drie verhuizen. Naast dat we heel erg uitkijken naar een nieuw avontuur in een nieuwe woonplaats, kijken we er ook heel erg naar uit om niet meer terug te gaan naar de reistijd die we eerder hadden. Hoewel Amsterdam-Rotterdam een prima verbinding is en we weten dat er mensen véél grotere afstanden overbruggen voor de liefde, denken we dat dit voor ons een hele verlichting gaat zijn.
Deze periode heeft mij veel vertrouwen gegeven in onze relatie. Maar misschien moet ik het breder trekken en heeft het me de bevestiging gegeven dat die alledaagse nabijheid van het samenwonen echt heel fijn en heel veilig voelt en dat het goed bij mij past. We merken bijvoorbeeld ook dat we veel minder ‘gedoetjes’ hebben, omdat we irritaties of andere dingen meteen face to face kunnen uitspreken, in plaats van telefonisch of per app. Ook ben ik niet meer zo bang dat samenwonen betekent dat ik mijn ruimte of mijn privacy moet opgeven, of dat ik geen tijd meer zal hebben voor mezelf. Dat komt echt allemaal goed als je er goede afspraken over maakt, en dat is een heel prettig en geruststellend gevoel. Maar bovenal weet ik nu heel zeker wat ik natuurlijk heus al wel wist, en dat is dat ik heel graag nog héél lang met Mare samen wil zijn. (/einde zoetsappigheid)
Sociaal leven
Hoewel ik de afgelopen weken relatief weinig mensen heb gezien, heb ik toch veel nabijheid ervaren. Met vrienden heb ik veel geappt en soms gebeld, maar ik heb óók een hoop betekenisvol contact gehad met mensen die ik normaal niet zo vaak spreek, of die ik eigenlijk niet heel goed ken. Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat veel mensen wat beschikbaarder zijn dan normaal gesproken, omdat er minder volle agenda’s zijn. Ook denk ik dat we met z’n allen wat meer verlegen zitten om een goed gesprek, en dus zoeken we elkaar allemaal wat vaker op.
Met één vriendin ben ik een paar keer gaan afstand-wandelen. Dat was erg fijn. We haalden een koffie to go bij een tentje met een pick-up gelegenheid en wandelden dan een uurtje vanuit daar. Sowieso vind ik dit een datevorm die er echt in mag blijven van mij. Met andere mensen heb ik leuke gesprekken aan de deur gehad, wanneer we iets bij elkaar ophaalden of terugbrachten. Soms vloog er dan zomaar een halfuur om. Er waren ook vrienden jarig in deze periode. Daar vonden we creatieve oplossingen op, met versierde Zoom-meetings, of taart en balonnnen op 1,5 meter afstand. Ik zal maar heel eerlijk verklappen dat ik niet zoveel met standaard verjaardagen heb, dus wat mij betreft kunnen we van mijn verjaardag in augustus ook príma een 1,5-meter-verjaardag maken.
Het leuke van deze momenten met vrienden en kennissen is dat ik me ieder gesprek en moment heel levendig herinner, waar ik normaal moeite heb om te bedenken wie ik in een maand tijd allemaal heb gezien. Wat ik daaruit meeneem? Ik denk dat ik goed wil overwegen of elkaar vaak zien echt altijd beter is. Ook wil ik open blijven staan voor betekenisvolle gesprekken met mensen die ik eigenlijk niet heel erg goed ken.
Wat ik hier nog aan wil toevoegen is dat ik ook niet wil vergeten hoeveel mooie en lieve dingen mensen voor elkaar deden in deze periode. Ik heb nog nooit zoveel kaartjes verstuurd én ontvangen als in deze periode. Er waren taarten en koekjes, bossen tulpen, boeken die over en weer uitgeleend werden, maaltijden die voor elkaar gekookt werden en cadeautjes per post. Het is zo ongelooflijk leuk om lieve, attente dingen voor elkaar te doen en ik hoop heel erg dat we daar een gedeelte van kunnen meenemen. Het is hartverwarmend en het bevestigt voor mij dat dingen met aandacht doen altijd van grote waarde is.
Persoonlijke ontwikkeling
Iets waar ik me enorm gelukkig om prijs, is dat ik de afgelopen periode veel tijd en aandacht heb kunnen hebben voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Zo pakte ik een coachingstraject op, volgde ik een paar gratis creatieve workshops via Skillshare, leerde ik de perfecte scones te bakken, woonde ik verschillende interessante online lectures van The School of Life bij en las ik een lekker stapeltje boeken uit. En dit alles omdat ik zonder werk zat en opeens veel tijd over hield.
Ik denk dat ik van een nood een deugd heb gemaakt. In jezelf investeren is volgens mij altijd een goed idee. Of dat nou is door een creatieve hobby op te pakken of door een zelfhulpboek te lezen – het is een verrijking en dat is altijd een goede besteding van je tijd. Het smaakt naar meer! Dus wil ik mezelf er de komende periode aan blijven herinneren dat er nog ontelbare leerzame boeken zijn die ik kan lezen, en dat er online ongelooflijk veel initiatieven zijn die me kunnen helpen mijn creatieve kant te ontplooien.
Werk
Ja, tot slot dan nog het kopje werk. Ik ben er met opzet niet mee begonnen, omdat ik niet wil dat het zo prominent is. Natuurlijk is mijn werk belangrijk voor me en ik hou ook van mijn werk. Maar ik wil niet dat het álles is. En wat ik al helemáál niet wil, is dat het mijn identiteit vormt óf dat ik mijn eigenwaarde ophang aan mijn werk of aan hoe druk ik het al dan niet heb. Dit is een gedachte die ik van harte hoop mee te nemen uit deze periode.
De eerste week was ik op van de zenuwen. Al mijn opdrachten werden gecanceld, alle opdrachtaanvragen kamen stil te liggen – kortom, het zag er niet best uit, net zoals bij vele andere ZZP’ers. Ik sliep er slecht van, ik bleef maar nadenken over hoe dit ooit goed ging komen. En toen besloot ik: het enige dat ik kan doen is creatief zijn, dingen aannemen zoals ze komen, en verder geduldig en vol vertrouwen zijn. Dat laatste is hartstikke moeilijk, dus ik zal daar niet te ‘woo woo’ over doen. Ik geloof niet zo in the law of attraction denk ik, en deze situatie was gewoon écht even heel onzeker, maar ik heb ook gemerkt dat die paniek en die onrust mij niet hielpen.
Logischerwijs was ik de eerste weken – ik denk net als velen anderen – continu bezig met het willen controleren van hoe dit alles zou aflopen en hoe lang het nog zou duren. Maar die controledrang brengt je nergens. Het lukte me om vanaf week twee of drie de boel wat meer te laten rusten en het op z’n beloop te laten. Inmiddels beginnen er hier en daar weer wat kleinere opdrachtjes binnen te druppelen en dat geeft me heel veel hoop. Daarnaast ben ik creatief geweest door bijvoorbeeld meer met affiliate samenwerkingen te doen en door op donatiebasis een online leesclub op te richten. Dat maakt me trots. Ik heb in elk geval geprobeerd er het beste van te maken!
Ik ben ontzettend benieuwd naar de dingen die jullie zijn opgevallen aan jezelf en aan de mensen in je omgeving. Als je daar iets over kwijt wilt, of iets zou willen vertellen over de dingen die je meeneemt naar de periode die we maar ‘het nieuwe normaal’ zullen noemen; be my guest in de comments onder deze post!
Er moet me iets van het hart mbt de samenwerking met bol.com bij het aanschaffen van boeken en ik zit echt al een paar weken te twijfelen of ik dit moet typen.
Het CPNB is een ‘ik lees thuis’ campagne begonnen. Desalniettemin is de omzet van boekwinkels fors gedaald, ook door de (tijdelijke) sluiting door coronacrisis. De lokale boekwinkels hebben ook online-aanbod maar dat lijkt toch minder bekend bij de koper. Daar staat tegenover dat de boekomzet van bol.com is met 6% gestegen. Mensen kopen dus vooral véél minder bij hun lokale boekhandel en meer via bol.com.
Jouw schoorsteen moet ook roken en de samenwerking met bol.com is in die zin een logische. Maar er zijn ook onafhankelijke boekwinkels met webshops, en deze kunnen ook met bijvoorbeeld auteurs een samenwerking aangaan. Jij bent ook een auteur! Ik weet niet of je het misschien hebt geprobeerd en dat ze er geen gehoor aan hebben gegeven, of dat het niet als optie voorbij is gekomen omdat het niet financieel aantrekkelijk was? (Als dat zo was zou ik dat een heel verdrietig idee vinden). Maar zo niet, misschien is dit een interessante(re) partnerschap voor je? Ik herinner van een paar auteurs dat ze ook met een systeem werken waarbij ze van de boekhandel een percentage krijgen per verkocht boek, net zoals bij bol.com dat doet. Misschien is dat het overwegen waard.
Als de boekwinkels omvallen, zal het boekaanbod gaan verschralen. Boekhandelaars hebben ook als functie een boek aan te prijzen dat anders verloren zou gaan in bestseller-bombarie. Een moeder die met een kind een boekwinkel instapt krijgt een ander beeld van jeugdliteratuur dan een moeder die op bol.com op de 10 best verkochte boeken sorteert, en daar een van de bovenste boek aanklikt. Lezen is altijd goed, en het stimuleren van lezen ook! Maar verschraling van het aanbod niet. En bij het wegvallen van lokale boekhandels gaat het ‘ecosysteem’ van de literatuur tikken krijgen. Één samenwerking meer of minder met bol.com zal het verschil niet maken, maar één omgevallen boekwinkel maakt wel het verschil.
Ik zou eigenlijk bijna aan je lezers willen zeggen, ‘koop het boek online bij je lokale boekhandel, en geef Merel het geld dat ze anders van bol.com zou krijgen via een tikkie!’ Gewoon, als een betaling voor de geweldige boekentip? Bol.com redt zich wel. Red ook Merel en de Lokale Boekhandel!
Pfff, eigenlijk is een pandemie helemaal niet de tijd om lange en stichtelijke berichten te schrijven. Hallo, genoeg pressure / stress al overal. Eigenlijk is gewoon de vraag: ‘waarom is deze samenwerking bij boekverkoop er niet met een lokale boekhandel ipv met bol.com?’ Als je wilt kan je dit eerdere bericht verwijderen.
Eerst en vooral, Merel: gefeliciteerd dat je toch zoveel fijne dingen hebt kunnen ontdekken in deze periode, vind ik echt knap! En wat een geweldig nieuws voor jou en Mare, daar word ik echt heel happy van <3. Om in te pikken op de comment van Rik, Ik zat hier eerlijk gezegd zelf ook een beetje mee in mijn maag. Ik begrijp dat jij de affiliatemarketing nodig hebt om content te kunnen blijven schrijven en financieel onafhankelijk te zijn, maar als medewerker van een onafhankelijke boekenwinkel doet het mij ook een beetje pijn dat Bol.com erop vooruitgaat terwijl onafhankelijke boekenwinkels vaak worstelen om te overleven. Ik koop zelf niet op Bol uit principe en begrijp natuurlijk dat anderen het wel doen, maar zeker voor Nederlandstalige boeken is de prijs exact hetzelfde (dat zit voor Engelstalige boeken nog al eens anders) en dus geen argument om bij Bol te bestellen. Oké, het duurt soms iets langer als je bij een lokale boekhandelaar koopt, maar je weet wel dat je geld ergens aan bijdraagt. Het is zeker geen kritiek naar jou toe (ik heb zelf ook lang nagedacht of ik deze comment wel wilde plaatsen, het laatste wat in deze tijd nodig is, is om elkaar met de vinger te beginnen wijzen), maar ik vind het toch wel iets belangrijk om over na te denken. Just a thought <3
Goed zo Rik. Recht uit je hart! En dat mag, ook in Coronatijd. Juist in Coronatijd, want daarom houd je ook je pleidooi immers! Geen excuus of verzoek aan Merel om te verwijderen. Het mag gezegd hoor!
Wow, dat is nog eens wat goeds wat voorkomt uit deze periode: samenwonen! Van harte gefeliciteerd! Ontzettend fijn dat jullie er zo ‘per ongeluk’ achter komen hoe goed het jullie bevalt.
Wat ik mee wil nemen uit deze periode: de wandelingen die ik nu veel meer maak. De vogels die ik beter/bewuster hoor, ook vanuit m’n eigen tuin. De rust die het me geeft om zo weinig afspraken te hebben. En dat samen wandelen doe ik nu nog niet zoveel, maar wil ik eigenlijk zodra de richtlijnen wat versoepeld zijn vaker doen met vriendinnen uit de buurt. Gewoon na het eten even een wandeling van een uurtje maken samen, heerlijke manier van elkaar zien, spreken en ook nog bewegen.
Hoi beide,
Ik heb een beetje hetzelfde als jullie, maar ook omdat ik persoonlijk slechte ervaringen heb met bol.com omdat hun boeken altijd kapot lijken aan te komen. Helaas overkwam me hetzelfde met de lokale boekhandel, dus ik overweeg nu om boekaankopen toch maar uit te stellen totdat ik weer kan afhalen. Aangezien ik nog zeker 40 ongelezen boeken heb liggen, kan ik nog wel even vooruit.
Maar om op het onderwerp van het ondersteunen van Merel terug te komen, jullie kunnen ook een tikkie sturen als je een goed boek hebt gevonden via merel: http://www.degroenemeisjes.nl/alles-is-uitvogelbaar/ Ik moest ook even zoeken waar die link was gebleven.
@Merel: misschien is het handig om die ook in het hoofdmenu te zetten?
Oei, nu heb ik op het verkeerde bericht gereageerd. Sorry Lize, dit was een reactie op Rik en An.
Verwarrend dat de beantwoorden link hier boven het bericht staat…
Leuk dat jullie naar Utrecht gaan! Ik vind het echt een ontzettend leuke stad met een heel fijne sfeer. Ik ben benieuwd in welke wijk jullie gaan wonen (maar dat is misschien te privé qua info, snap ik!). Oh en qua restaurant; als het straks weer open is kan ik je Van Planten echt héél erg aanraden. Maar misschien kende je dit al.
Mijn les is dat ik gewoon moet beginnen met mijn blog zonder ergens op te ‘wachten’, want ik heb daar al maanden over getwijfeld en het nu gewoon gedaan. En tot nu toe héél blij mee met deze keuze. :)
Wat heerlijk dat jij en Mare het zo goed hebben samen! Enorm gegund!
Ik ben moeder van 4 kinderen ( 11,9,7 en bijna 5) en ik heb dus thuisonderwijs gegeven de afgelopen weken. En ik ben erachter gekomen dat ik dat heerlijk vind. Ik denk achteraf zelfs dat ik het gewoon had moeten doen toen, toen mijn grote nog mijn kleintje was. Maar ja maar ja, zo ging het niet. Neemt niet weg dat ik er echt enorm van heb genoten en ook heb gezien wat het doet als de druk wegvalt bij mijn kinderen. Hun leven is echt makkelijker nu, hoewel ze niet hun sport hebben en daar wel van balen natuurlijk. Maar je niet druk hoeven te maken over hoe je haar zit of wat voor kleren je aan hebt en ook wel gewoon eens een keer een dag chagrijnig zijn en dat dat dan gewoon geaccepteerd wordt, ja, dat heeft ze echt goed gedaan. En ze hebben zoveel meer geleerd. Dus, blije Mariska hier . ( Wat dat betreft, want verder ervaar ik natuurlijk ook allerlei nare stressdingen, net als iedereen. En geen therapie, dus ook niet heel fijn. Maar goed, ook dingen wel fijn dus <3 )
Dat zijn mooie lessen! En wat ontzettend fijn dat jullie nu al een huisje hebben gevonden in Utrecht!
Ik merk wel dat ik met bepaalde mensen ineens veel meer contact heb en met anderen juist niet, best leerzaam om te zien wie er echt voor je klaarstaan. Verder ben ik mijn baan kwijt geraakt, waar ik heel verdrietig over ben, maar ik zie het ondertussen ook als een kans om met iets nieuws te gaan starten. Iets wat misschien ook wat beter bij me past. Ik heb eindelijk de rust gevonden om meer boeken te lezen & heb m’n hele huis al volgestouwd met planten. Heerlijk haha. Succes alvast met de verhuizing, Utrecht lijkt me een heerlijke stad om in te gaan wonen!
Heel mooi artikel. Wat ik wil meenemen is dat ik alles nu meer per dag en soms per week bekijk. Normaal kan ik me druk maken over wat ik in wel weekend ga doen, omdat dat meer planning vraagt. Nu kan ik iets meer doen waar ik zin in heb, ondanks dat er veel is wat niet kan. Ook vind ik het thuiswerken een hele fijne optie, die ik hiervoor ook al had maar waar ik mijn draai niet in kon vinden. En hoewel ik nu echt mensen heel erg mis, geeft het wel rust om iets minder mensen om me heen te hebben, ook op het werk. Dus volgens mij kan ik hierna een nieuwe balans gaan vinden.
Ik heb eigenlijk helemaal niet zo veel anders meegemaakt dan normaal. Mijn baan is gewoon doorgegaan dus ik werkte gewoon 40-50 uur per week en ik sprak veel van mijn vrienden al via skype etc door lange afstandsvriendschappen. Ik mis vooral er even op uit kunnen, maar heb de “ruimte” in mijn weekend niet echt opgevuld met allerlei zelf exploratie of nieuwe dingen. Dus het hele corona-effect heb ik niet zo. Wel mooi dat zo veel anderen allerlei inzichten hebben gekregen
Ik heb me gerealiseerd dat ik misschien niet in de stad en drukte wil wonen, maar met een tuin in de natuur. Buiten kunnen zijn geeft mij heel veel rust op dit moment. Helaas heb ik als student zonder inkomen nu niet veel keuze wat mijn woonsituatie betreft maar het is een realisatie die ik meeneem! Een andere realisatie is dat ik leren heel erg leuk vind op mijn eigen tempo en naar mijn eigen interesse, en dat mijn valkuil is om ook in deze periode te veel verplichtingen aan te gaan. Een mooie insteek van jou om er eens zo naar te kijken!
Wat een mooi advies van Esther Perel!
En fijn dat het samen zo goed gaat. Ik ervaar zelf dat het je relatie kan breken óf juist veel sterker kan maken. Bij mij is het gelukkig dat tweede. :)
Welkom in Utrecht!
ik heb precies dezelfde ervaring met het treinreizen! Ik heb altijd graag met de trein gereisd, zowel naar kantoor als voor wandelen en vakantie. In de eerste thuiswerkweken merkte ik pas hoeveel spanning het reizen in de spits geeft, tenminste, ik denk dat het daardoor kwam dat ik me rustiger voelde. En toch zou ik heel graag weer naar kantoor gaan, want ik mis de spontane gesprekken met collega’s. Via de computer is dat toch anders en je krijgt veel minder van elkaar mee.
(Over bol heb ik precies dezelfde mening als de mensen hierboven. Het zou mooi zijn als je een alternatief kunt vinden, maar ik denk eigenlijk wel wat je daar al eens naar gekeken hebt.)
Wat een leuk nieuws over het samenwonen! Daar werd ik echt vrolijk van! Ik woon inmiddels ook al dik een maand tijdelijk samen met mijn vriend en wat mij betreft gaat hij ook niet meer weg, dat zou ik het liefste meenemen van corona. Maar, we zijn pas 4 maanden officieel samen, dus even afwachten hoe het gaat lopen… Toch is het al heel fijn om te merken dat het überhaupt zo goed gaat, het samenwonen: dat ik ‘het kan’ 😌
Wat een prachtige post Merel! volgens mij is dit week acht en hebben we dus inderdaad nu zeven weken gehad. Ik ben deze periode vooral heel onrustig en heb meer last van mijn angsten, het lukt me nog niet om daar weer meer grip op te krijgen. Dat wil ik in elk geval niet meenemen van deze periode, wat wel daar ga ik eens over nadenken.
Fijn hoeveel je toch ook uit deze periode haalt! Ik heb ook gemerkt dat ik eigenlijk wel wat minder met mensen wil afspreken in de toekomst. Dat zal vast niet zo makkelijk zijn, want er zijn zooooveel fijne mensen en zoooooveel interessante gespreksonderwerpen. Maar het doet me echt deugd om regelmatig een volledige dag op mijn eentje te zijn. Soms kom ik zelfs pas na twee of drie dagen alleen zijn écht tot rust. En dan merk ik ook hoe het echt met me gaat.
Wat een heel fijn artikel en best ook een mooie boodschap die je meegeeft: om die goeie dingen toch echt te proberen vast houden en neerschrijven wat je toch zou willen behouden uit deze periode want voor je het weet vervallen we weer in oude gewoontes en zijn we vergeten waar we nu zoveel deugd aan hadden. Fijn ook dat je nu samenwoont en het goed aanvoelt!
Wat leuk dat het samenwonen zo goed gaat. Mijn man en ik zeiden allebei in het begin van onze relatie voortdurend dat we geen ‘samenwoontypes’ waren, omdat we zo trots waren op onze autonomie. Maar inmiddels hebben we én autonomie en wonen we al 15 jaar met veel succes samen :-)
Ik merk ook voordelen van het online contact. Zo spreek ik mijn (ver weg wonende) ouders nu meer dan vroeger met videoverbinding. En ook m’n dochter heeft het chatten met familie ontdekt en dat houden we er lekker in! :-)
Wat interessant en leuk om te lezen! Wat goed om te horen dat het samenwonen zo goed is bevallen!
leuk, een geweldig artikel en best een leuke boodschap