Ik kocht deze prachtige uitgave van Matilda in december. Het was een jubileumuitgave, waarbij je kon kiezen tussen een paar covers. Op de covers zag je een volwassen Matilda in verschillende beroepen afgebeeld. Ik koos de cover waarop Matilda is afgebeeld als CEO van de British Library. Grappig, misschien had ik een voorspellende blik.
Als je mijn blog al wat langer volgt heb je ongetwijfeld gemerkt dat ik de afgelopen tijd niet heel regelmatig post. Dat heeft verschillende redenen en eentje daarvan is dat ik druk bezig ben met het opnieuw vormgeven van mijn weken. Of, beter gezegd: het opnieuw vormgeven van mijn leven. De afgelopen jaren was ik altijd onderweg. Als ik niet op reis was, dan zat ik met mijn laptop in een koffietent te werken. Of ik was op een bloggersevenement óf ik zat een boek te lezen – dat ook heel vaak. Dat vele lezen, dat wilde ik blijven doen. De rest? Niet per se. Ik blog nu zeven jaar. Ik vind schrijven nog steeds heel erg leuk, maar er is een hoop gebeurd en veranderd door de jaren heen. Fulltime bloggen heeft duidelijk mijn interesse niet meer – ik wilde andere dingen doen. Los daarvan gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat fulltime bloggen niet meer genoeg opleverde, en dat bedoel ik dan puur financieel, om ervan te kunnen leven. Die tijd is geweest, denk ik.
Ik wilde niet alleen andere dingen doen en leren, ik snakte ook naar meer regelmaat in mijn bestaan. Waar andere mensen heel gelukkig worden van altijd maar op reis zijn en geen week die hetzelfde is, word ik daar heel onrustig van. En na dat tóch een paar jaar gedaan te hebben dacht ik: zo is het wel genoeg geweest. Je hebt jezelf nu wel genoeg uitgedaagd op dit gebied. Dat ging niet over één nacht ijs, natuurlijk.
Eerst moest ik mezelf nog allemaal vragen stellen. Zoals: is dit niet een tijdelijke instorting en denk ik er volgende maand weer anders over? Is het geen afgang als ik nu iets anders ga doen? Faal ik nu als freelancer? Wat gaat iedereen hier nou weer van vinden? Toen ik tegen mijn therapeut zei dat ‘ik eigenlijk gewoon terug wilde naar waar ik vroeger gelukkig van werd,’ gaf ik mezelf al het antwoord; het gaat helemaal níet om wat anderen ergens van vinden, ík moet hier gelukkig van worden. Met dit leven van mij.
En dus besloot ik nu eens iets te gaan doen wat me ‘gewoon heel leuk’ leek. En dat werd: werken in de bibliotheek. Hoe ik daarbij kwam? Ik dacht aan de plekken waar ik graag kom en de dingen die ik graag doe. Ik kom graag in de bibliotheek en ik hou van lezen en van mensen helpen. Toen ik zag dat Bibliotheek Rotterdam een vacature had twijfelde ik geen moment om te solliciteren – het leek me een heel leuke organisatie om voor te werken.
En nu ben ik een trotse bibliotheekmedewerker. Ik scan boeken, ik maak reserveringen, ik ruim boeken boeken op, ik help kindjes prentenboeken uitzoeken, ik help ouderen met het verlengen van hun boeken – en ik vind het allemaal heel erg leuk. Ik heb (aardige en grappige!) collega’s, ik heb vaste werkdagen en tijden, ik weet precies wat ik moet doen. En als ik naar huis fiets denk ik: dat was een leuke dag, overmorgen zien we weer verder. Het is overzichtelijk en gestructureerd, precies wat ik nodig heb. Maar daarnaast is het ook sociaal en voldoening schenkend – ook precies waar ik naar op zoek was. Ik omring me met boeken – dat alleen al maakt mij als Yung Matilda heel erg gelukkig.
Voor nu is dit heel erg fijn. Het is maar twee dagen in de week en dat is op de langere termijn niet genoeg om mijn rekeningen van te betalen. Zeker niet als ik in september start met de premaster Jeugdliteratuur in Tilburg, want ook studeren kost geld. Ik speel ook met de gedachte om terug te gaan het onderwijs in én het zou ook zo maar kunnen zijn dat ik besluit parttime in een tuincentrum te gaan werken omdat ik naast boeken ook heel erg van planten hou. (dit is in principe een grapje, maar je weet het nooit met mij) Ik probeer nu te denken: we’ll cross that bridge when we get there.
Eerlijk gezegd ben ik best wel trots op mezelf. Ik heb mijn ego aan de kant gezet. Ik had namelijk alweer allerlei gedachten over ‘stel dat ik lezers van mijn blog tegenkom terwijl ik aan het werk ben in de bibliotheek en mensen zien dat ik nu andere dingen doe dan een succesvol blogger zijn,’ en: ik heb in principe een hoger opleidingsniveau, ik kan andere dingen doen dan dit. Maar waarom zou ik dat per se moéten doen? Als dit gewoon is waar ik nu blij van word?
Los daarvan ben ik er trots op dat ik mijn gevoel volg en ook vrij snel in actie ben gekomen. Zo ben ik ook wel, als ik iets wil veranderen, dan doe ik het meteen. Ik geef mezelf nu ook de vrijheid om te kijken naar het hier en nu. Wat heb ik nú nodig? Wat ik nu doe, hoef ik niet over vijf jaar nog steeds te doen. Ik hoef het allemaal nog niet te weten. Dat klinkt voor sommige mensen misschien als heel logisch, maar ik weet vrij zeker dat velen zich in mijn verhaal herkennen. We verwachten enorm veel van onszelf en we maken ons veel te druk om wat anderen van ons vinden.
Zo, dan zijn jullie weer even op de hoogte van wat ik zoal doe met mijn tijd, momenteel :) Mocht je in Rotterdam of omgeving wonen of werken: kom gerust een keer een boek bij me lenen in de bibliotheek in Kralingen. Vind ik gezellig. Tot later!
Wauw, dit vind ik retecool! Een job bij de bibliotheek klinkt fantastisch voor jou! En mocht ik je tegenkomen bij de bib, zou ik juist alleen goeie dingen denken. Een succesvolle blogger zijn én als boekenliefhebber tussen de boeken werken, je moet het maar doen.
En om eerlijk te zijn: een job zoeken onder mijn opleidingsniveau, ik denk dat ik daar ook mee zou worstelen. Mijn omgeving heeft me altijd gepusht om hoger en verder te mikken, zo ‘succesvol’ mogelijk te zijn… Maar so what als je je job gewoon doet omdat die nu leuk en handig is? Zo fijn dat je die zorgen daarover aan de kant kon zetten. Rolmodel <3
Bij de bibliotheek werken is toch fantastisch ! Want hoera voor de bib en het aan het lezen krijgen van mensen :)
Wat fijn om jouw verhaal te lezen (en ook de reactie van WEcotip). Eigenlijk worstelen we bijna allemaal met hetzelfde; de verwachtingen van anderen vs wat je zelf wil. Wat dapper dat je deze stap gezet hebt! Ik zit in een vergelijkbaar proces, waarbij ik er bewust voor heb gekozen dat mijn (leuke, maar gewone) baan mij in staat stelt om me creatief uit te leven in mijn vrije tijd. Alle ‘daar moet je je beroep van makens’ of ‘daar moet je meer mee doens’ probeer ik naast me neer te leggen. Nog elke dag moeilijk, maar stap voor stap vind ik mijn eigen weg. Enneh, de bieb is een fantastische werkplek weet ik uit eigen ervaring :)
Oh, wow. Zó herkenbaar dat gevoel van; ‘ja maar, ik heb een HBO-opleiding, dus daar móét ik ook iets mee..’
Ik heb mijn zinnen erop gezet duikinstructeur te worden, wat heel wat minder prestigieus klinkt dan een master gaan doen. Daar had ik het over met een vriendin die zei; ‘Malou, als je straks terugkijkt op je leven, wil je toch gedaan hebben wat je geluk brengt! Niet wat de wereld goed voor je vindt…’
Elke keer als de twijfel toeslaat denk ik daar maar weer aan. :)
Goed bezig, ‘Yung Mathilda’!
Wat ontzettend goed dat je je gevoel volgt! Een bibliotheek lijkt mij zo’n ontzettend fijne werkplek!
Leuk ^^ Veel plezier met je nieuwe baan!
Zo tof om te lezen dat je je eigen weg gaat! Laat mensen maar lekker denken, het gaat om jouw levensgeluk. En de cover van het boek is echt prachtig inderdaad. Ik ben dol op Matilda.
Herkenbaar, als Licentiate Criminologische Wetenschappen werk ik parttime bij een bakker….
Blij voor je, geniet er van in de bib! Ook nog best een droomjob van mij :)
Wat fijn voor je! En ik zou het zelf leuk vinden om je er tegen te komen, al is de kans erg klein dat dat effectief gebeurt want ik kom niet in Nederlandse bibliotheken ;) .
En als mensen dat onder je niveau vinden, dan zijn ze dom dat ze niet doorhebben dat plezier hebben in wat je doet veel belangrijker is dan het 1 of ander uitgevonden vaag niveau en zijn het snobs. Negeren dus …
Lieve Merel, wat mooi dat je je hart en gevoel durft te volgen! Hopelijk komen er nog meer fijne dingen op je pad :)
Ik werk sinds januari voor de bibliotheek in Noord-Friesland en ik heb het zó naar mijn zin! Ik word echt blij van mijn werk, de boeken en mijn leuke collega’s.
In de bieb werken rocks! Dat zou ik ook zò gaan doen, ware het niet dat ik op een buitenlandse plek woon waar helaas weinig bibliotheken zijn (en mijn zoontje dus noodgedwongen maar een halve bibliotheek thuis heeft) en de vacatures die er vrijkomen heel omslachtig te bemachtigen zijn…soms droom ik van naar NL terugverhuizen om in de bieb te gaan werken. Count your blessings, Nederlanders ;)
Je mag zeker trots op jezelf zijn!!!
Iedereen wéét dat je steengoed kan bloggen hoor!
Maar als je je dan niet het best voel, waarom dit dan nog verder doen?
Bibliotheekmedewerker ziet er me een even leuke job uit.
Ik denk oprecht dat dit je goed zal doen.
Groetjes Iris
Wat leuk! Ik heb 5 jaar in mijn plaatselijke bieb gewerkt als tiener als bijbaan. Was de leukste bijbaan ooit!
Werken in een bieb is ook gewoon heel leuk natuurlijk, maar ik vind wat je schrijft echt heel herkenbaar: ik worstel ook te vaak met wat ik denk dat anderen vinden dat ik moet doen (en wat ik zelf vind dat ik moet ‘bereiken’) versus waar ga ik zelf nou ook nog (een beetje) blij van worden. Lastig!
Jaaa, goed zo Merel!
Ik werd sinds 2 maanden nu ook achter de bar (naast ander werk) en omdat ik op dat moment ook het inzicht had ‘ik leidt mijn leven voor mezelf en niet voor anderen’, maar achteraf zag ik dat ik dat vroeger niet snel gedaan zou hebben, vanwege wat anderen zouden denken.
Ik geloof oprecht dat we een mooiere wereld krijgen als iedereen zijn hart volgt ipv zijn hoofd!
Wat leuk!
Als kind wilde ik later in een bibliotheek werken, omdat ik er zo graag kwam. Waarom ik daar nooit beland ben in mij een raadsel. Het lijkt me nog steeds een mooie baan.
Mooi om te lezen hoe je deze keuze gemaakt hebt en daarvan geniet!
Good for you!
Doen waar je gelukkig van wordt is absoluut het belangrijkste (en natuurlijk je rekeningen betalen). En als dat (tijdelijk of permanent) onder je opleidingsniveau is; so be it! Lekker in loondienst mag je ook gewoon (even of altijd) van genieten toch. En als je niet weet of je dit nog steeds wilt over een paar jaar, ook prima toch. 👍💪🎉
Wow, herkenbaar en super helder geschreven! Zo fijn te lezen wat je eigen weg volgen voor jou opleverd. Ik hoop alleen wel dat je met plezier blijft terug kijken op de afgelopen zeven jaar, natuurlijk met ups en downs maar voor toen was dat jouw weg. Enjoy wat op jouw pad komt! En weet dat jouw blog nog steeds inspirerend is :)
Je hebt geen idee hoe herkenbaar dit voor mij is om te lezen, ik worstel met een aantal van dezelfde gedachten! Eigenlijk al een aantal jaar, maar sinds kort heb ik het gevoel dat ik binnenkort echt een keuze moet maken over mijn toekomst. En dat betekent waarschijnlijk ook weer een nieuwe (bij)baan, wellicht een nieuwe studie en een nieuwe richting. De wereld van het bloggen, social media en influencers gaat een kant op waar ik en mijn visie niet meer in passen.
Ik weet niet of ik je dit destijds verteld heb, maar een paar jaar geleden ging ik naast mijn blog in twee dagen een kleine biologische supermarkt werken, want ook ik moest bijverdienen. Dat was de eerste paar weken een beetje ongemakkelijk, ik dacht telkens “Wat als iemand me hier herkent? Zijn ze dan in de war, omdat ze me in een supermarkt zien werken? Zullen ze medelijden met me hebben?”, etc, etc… En weet je, ik ben een paar keer herkend en dat leverde alleen maar leuke gesprekken op. Het gaf me ook een hele nieuwe kijk op werken en ik zou het daarom zo weer doen. Waarschijnlijk juist weer een baan in een winkel, een koffietentje of ergens waar ik mensen help – iets totaal anders dan ik nu al jaren doe. Die online marketing wereld waar ik vandaan kom is veel te hard en prestatiegericht, dat past niet bij mij, ondanks dat ik het wel kan.
Veel succes Merel, zo fijn om te lezen dat je je hart volgt en gewoon doet wat je wilt doen. Altijd voor je eigen geluk kiezen! :)
Doen waar je blij van wordt (of denkt te worden): Altijd goed! Ik wens je geluk en succes met de dingen die nu komen!
Ik vind je een held! Reken maar dat er hordes mensen zijn die er net zo over denken maar het niet doen. Incluis mezelf die al 100 jaar roept dat het me heerlijk lijkt om ergens achter een kassa te zitten en na werktijd die deur echt dicht te kunnen doen. You go dus!
Doen waar je blij van wordt!!!
Ik ben na een HBO en WO studie heerlijk parttime aan de slag in een strandpaviljoen in de bediening. Fuck ego!
Heel goed dat je doet waar je blij van wordt. ondanks dat het beneden je opleidingsniveau is. Beneden niveau klinkt altijd al een beetje negatief, terwijl er niks mis mee is om iets te doen waar je blij van wordt en niet zozeer wat bij je niveau past. Mensen snappen ook nooit dat man en ik blij zijn met ons piepkleine huisje en dat we geen wensen hebben om promotie te maken / groter te wonen / grotere auto te kopen. Wij ontwikkelen ons weer op andere gebieden en geld zegt ons niet veel (ja, wel dat we de rekeningen moeten kunnen betalen natuurlijk ;-) )
Ik wens je heel veel succes met de keuzes die je nog gaat maken. Zoals ik altijd tegen mijn kinderen zeg: zodra je er pijn in je buik van krijgt, weet je eigenlijk al dat je het niet moet doen of goed moet nadenken of je wel de goede keus maakt. En eigenlijk weet je het vaak al wel.
Oh wat leuk dat je dit erbij doet en wat herkenbaar! Ik heb ook een fase achter de rug waarin ik me tijdens het zoeken naar werk afvroeg: waar wil ik graag zijn/waar ben ik graag? Ik kwam terecht in een geweldige kookboekenwinkel en heb dat ook 4 jaar lang 2 dagen per week met veel plezier gedaan! Inmiddels ben ik wel teruggekeerd naar het onderwijs en dat klopt weer met de fase waar ik nu in zit en daar geniet ik nu ook weer van. Veel plezier in de bieb! (grote bieb-lover en ganger hier..haha)
Bedankt voor dit blog en de magische timing ervan. Ik voel me niet gelukkig in mijn baan en heb besloten te stoppen, maar ik had ook allerlei gedachten wat mensen er dan van zouden vinden en ik heb het gevoel dat omdat ik een bepaalde opleiding heb ik op een bepaald niveau moet werken.. En ik werkte vroeger in de bibliotheek en dat vond ik fantastisch. (Helaas hou ik stiekem al een paar jaar in de gaten of ze iemand nodig hebben en er zijn niet echt vacatures, alleen bezuinigingen.) Anyway, bedankt voor het hart onder de riem. Ik heb ooit een documentaire gezien over mensen aan het einde van hun leven, die vertelden over waar ze tevreden over waren en waar ze spijt van hadden. Veel mensen hadden spijt dat ze niet hadden gedaan wat ze zelf wilden, maar alleen maar wat er van ze verwacht werd. Veel succes gewenst!
Zó zo veel hartjes voor dit verhaal! En zo fijn dat je ook bent aangenomen door de bieb! En volgens mij kunnen we een secret genootschap gaan oprichten ;-): ik ken erg veel mensen die worstelen met hun verleden + kattengek zijn + van lezen houden + met plantjes willen werken. Zo goed ook dat je echt “gewoon” deed actie ondernam! Geniet van je baan!
Ik vind het mooi om je blog te lezen en goed dat je je hart volgt! Inspirerend voor anderen. En of je nu freelancer bent of een baan in loondienst hebt, who cares! As long as your happy.
Wat ik ook mooi vind is dat je schrijft dat je intellectueel miss wel veel meer te bieden hebt maar dat dit nu is waar je blij van wordt! En dat is zo belangrijk. Ik heb zelf ook zo vaak werk gedaan waar ik compleet op leegliep omdat ik dan zo lekker kon verdienen. Ik ben daarin ook een ander pad aan het inslaan. Veel succes en blijf je hart volgen. Xx
Wauw!!! En hoe groen wil je het hebben? De bib zelf èn terug naar de basis. Groen, groener, groenst!! Go go go girl!
Merel, je bent waarlijk een inspiratiebron! Enorm herkenbaar stuk voor mij… ik ben deze week aarzelend actie beginnen ondernemen, bedankt voor het duwtje in de rug! Geniet van de voldoening die je uit je job bij de bibliotheek haalt!
Wat een fijne reacties allemaal, dankjulliewel! <3
Goed zo Merel, doen wat je hart je ingeef! Heel veel succes met je baan. En voor mij ook een voorbeeld. Ik worstel met mijn baan. Veiligheid en vastigheid maar ik wil zo graag iets anders! Morgen een sollicitatiegesprek in een hele andere richting maar ik wil weer plezier in mijn werk hebben en dan maar wat risico lopen financieel. Van een vaste baan naar onzekerheid.
Wat goed en mooi dat je voor jezelf gekozen hebt. En je kan altijd nog cursussen starten hoe je zo fijn en inspirerend leert schrijven zoals jij, want dan kom ik zeker! Heel leuk dat je een premaster gaat doen in Tilburg, als je een keer een Tilburg (koffie)-tour wil, sta ik altijd voor u klaar :-)
Je moet trouwens niks, maar in Tilburg moet je wel even naar de Lochal gaan. Is een nieuwe méga bieb + ontmoetingsplek + werkplek naast het station. Zo ontzettend mooi. X
Hoi Merel,
Komende van iemand die in exact dezelfde situatie zit (wat wil ik met mijn leven? waar word ik nu blij van?) vind ik dit een heerlijke blogpost! Inspirerend! GO!
x
Hi Merel, ik geniet altijd enorm van jouw recepten. Bedankt dat je dat met ons hebt willen delen al die tijd :)
Toen ik je verhaal las (herkenbaar overigens), moest ik gelijk denken aan https://www.studio-evergreen.nl. Karen de Mos is een kei in het helpen vormgeven van jouw (werk)leven. Heel organisch en niet dwingend. Ik heb het zelf ook gedaan en de uitkomst is altijd een enorme houvast bij de beslissingen die ik maak en de richting die ik kies. Dingen vallen op z’n plek. Misschien ook wat voor jou?
Groeten, Kim
Gefeliciteerd met je nieuwe baan! Ik snap heel goed hoe je je voelt. Zelf net afgestudeerd als docent en hoewel ik best wat leservaring had was invallen voor klassen die maanden geen les hebben gehad aan t einde van het jaar geen goede keuze. Snel gestopt omdat ik bang was terug te vallen in een burn-out. Nou start ik volgende week bij de Lush! Even happy werken met veel minder stress. Doen wat ik leuk vind. Lesgeven kan later wel.
Nou ben ik geen bekende blogger maar wilde wel even zeggen dat ik het onwijs tof vind dat je dit deelt en ook je struggles en gedachten hier over.
Hi Merel,
Wonderlijk toch: hoe berichten soms precies op het goede moment op je pad komen. Zo ook dit prachtige verhaal waarvan ik ontzettend blij ben dat je het wilde delen. En wat velen al zeggen is het ook voor mij een feest der herkenning. Met name de ‘verantwoording’ moeten afleggen aan jezelf en de maatschappij (althans, zo kan het soms voelen) als je als hoogopgeleide besluit dat jouw werkgeluk mogelijk op een hele andere plek ligt. De saboterende gedachten (wat zouden mensen hier wel niet van zeggen, zo is dit een impulsieve keuze, ik zou toch iets met mijn opleiding moeten doen, faal ik nu niet als professional) hebben me zo lang belemmerd in eerlijk en open kijken naar vragen zoals ‘maar wat wil ík nu eigenlijk’ en ‘waar word ik op dit moment gelukkig van’. Dus echt, een GROOT applaus voor jou :-) Dit verhaal sla ik op, als reminder dat het helemaal oké is om gewoon te doen waar je blij van wordt.