Ja. Oeps. Toen waren er opeens drie weken zonder zomerdagboek voorbij gegaan. Maar ik kan het uitleggen. Baby it’s not you, it’s me, blabla. Er is nogal wat gebeurd de afgelopen weken. Heel veel leuke dingen, echt heel veel, maar ook één heel groot en nogal vervelend ding. Goed, ik zal jullie even bijpraten.
Week 5
Deze week was echt één van de betere weken van deze zomer. Mijn neefje Seppe (de allerleukste baby in tijden) werd geboren, ik was jarig, er was Milkshake festival, er was Duizel in het Park, er was GayPride. Het was één groot blij gebeuren. Het voelde zó goed om zoveel fijne tijd met lieve vrienden en familie door te brengen. We hebben gedanst, gelachen, een beetje gehuild, lekker gegeten, iets te veel drankjes gedaan en vooral heel erg veel plezier gemaakt. Mijn verjaardag was echt één van de betere ooit. Al mijn liefste vrienden waren er, er was champagne, er was pridecake, er waren dansjes en drankjes en ik kon me niks beters wensen. Ja, als ik op deze week terugkijk, dan is het één groot glitterkanon vol geluk. <3
Week 6
Dit was een prima week, totdat ik vrijdag naar het Vegan Food Festival ging. Het festival was hartstikke leuk. Ik nam Merlin mee en we aten er heel erg lekker. Ik bedoel, geef dit meisje (en dan heb ik het over mezelf) een vegan donut en een vegan kroket en je hoort haar niet meer. Maar de afloop van deze avond was op z’n zachtst gezegd wat minder plezierig.
Merlin en ik namen afscheid, ik liep weg en ik struikelde. En niet gewoon in de categorie ‘oeps, ik struikel’, maar echt kaliber ‘ik val héél erg hard.’ Maar echt, hard. En ik ging zo hard door mijn enkel en had daar meteen zoveel pijn door, dat ik flauwviel. Wat behoorlijk kut was, want daar lig je dan, in de stromende regen. Gelukkig was Merlin nog niet weg en kwam ze heel snel naar me toe. Ze schakelde EHBO in, de schat. Maar omdat ik zoveel pijn had, bleef ik wegvallen. Ik kwam gewoon maar niet bij. Uiteindelijk hebben twee sterke beveiligers me naar binnen moeten tillen bij het festival. Best gênant wel. Ik kon alleen maar denken: er zijn hier lezers van mijn blog die echt denken dat ik dronken word afgevoerd nu. Dat was dus niet zo, dan weten jullie dat. Maar goed, dat werd een avondje op de EHBO. Hannah (aka reddende engel) is me komen halen met de auto vanuit Rotterdam, Merlin en haar vriendje zijn de hele avond bij me gebleven. Ik voelde me enorm veilig en gesteund, maar man, wat had ik een pijn.
Ik moest er een nachtje over slapen van de mevrouw van de EHBO, om te kijken hoe dat ging. Nou, dat ging niet. Ik had enorme koorts en heel veel pijn (ondanks de pijnstillers die ik ruimschoots had ingenomen), dus dat werd de volgende dag toch een ritje naar het ziekenhuis. Even naar de huisartsenpost voor foto’s. Ik zal even de korte versie doen: mijn enkel bleek op twee plekken gebroken en moest meteen in het gips. In het ziekenhuis in de rolstoel kon ik nog lachen, maar toen ik met Hannah bij Coppi zat, met dat gips en die krukken, brak ik opeens. Ik moest best wel huilen omdat ik alleen maar kon denken: neeeeee niet deze zomer laten verpesten! En: LOWLANDS?!
Ja, daar begon een week van thuis zitten. Ik kon helemaal niks met dat been, dus iedere dag kwamen er ontzettend lieve vrienden langs om met me te eten, of mijn huishouden te doen. Echt, ik ben zo’n gezegend mens met al deze lieverds om me heen. Het werd een lange week. Thuis zitten met pijn is echt niks voor mij. Ik voelde me ook helemaal niet goed, want ik was door het in de regen liggen best wel verkouden geworden en had af en toe wat koortsaanvallen door de pijn nog. Los daarvan: als je twee keer bent flauwgevallen loopt je lichaam ook wel een beetje een klap op én je lichaam moet hard werken om die enkel te helen. Kortom: ik was niks waard. En ik had me zo voorgenomen om gewoon door te werken, maar ik kwam niet verder dan mijn emails beantwoorden. Ik heb me niet verveeld, want ik had veel aanloop en Netfix, Zomergasten, een heel mooi boek en meer vermaak, maar stom was het wel. En het allerergste was toch wel om de camper voor Lowlands te moeten cancelen. Echt zo vreselijk balen.
Week 7
Maar! Op vrijdagochtend moest ik naar het ziekenhuis voor een controle en wat bleek? Mijn (klassieke) gips mocht eraf en werd vervangen door loopgips! Niet dat je enkel dan opeens niet meer gebroken is natuurlijk, maar het maakt dingen een heel stuk makkelijker. Ik was opeens weer een heel stuk mobieler en ik voelde me zó opgelucht. Om dit te vieren gingen Hannah en ik meteen naar buiten, koffie drinken, lunchen, taart eten, dat idee. Het voelde alsof ik wéken opgesloten had gezeten.
En toen maakten we een stiekem plannetje. Want ik had namelijk nog 2 perskaartjes voor Lowlands en we konden het gewoon niet laten om tóch een dagje te gaan. Slecht idee misschien, maar te leuk om te laten. Ik moet wel zeggen, het was echt heel zwaar. Krukken lopen is echt no joke (misschien komt het ook doordat ik geen 40 kilo weeg) en ik was nog steeds niet in optimale conditie. Maar het was het waard. Want we hebben een ontzettend leuke dag gehad en ik heb Bonobo gezien en dat wilde ik zo graag, en we hebben lekker gegeten. Natuurlijk, het was een totaal andere beleving van Lowlands dan we gedacht hadden, maar het was leuk en we waren er toch, en daar gaat het om. Avonturen in de avonduren :)
Inmiddels loopt de zomer wel een klein beetje op zijn eind hè? Ik begin wel een beetje zin te krijgen in de herfst, als ik eerlijk ben. Om dat een beetje kracht bij te zetten, kook ik vanavond weer eens een linzensoep en ga ik naar de film. Gewoon weer een beetje van die binnendingen, in plaats van festival na festival. Het is toch die afwisseling die het allemaal leuk houdt :)
Echt heel erg sorry dat ik hier zo stil ben geweest, maar ik kon het gewoon even niet zo goed opbrengen. Of ik kreeg het gewoon niet voor elkaar om te schrijven. Dat klinkt misschien gek voor iemand die al twee weken thuis zit, maar ik was eventjes bezig met beter worden. Ik merk dat ik nu weer wat meer energie begin te krijgen en gewoon weer aan tafel kan zitten (uiteraard met mijn voet omhoog) om te werken, in plaats van op bed of bank hangen met mijn laptop. Ik heb inmiddels ook weer wat belafspraken gehad en wat afspraken staan voor de komende weken, dus ik moet er weer op uit! Deze zomerbreak kwam wat onverwacht, want ik had juist gedacht: ik neem geen vakantie, dan kan ik lekker doorgaan. Maar goed, zo lopen dingen soms. Het is niet anders. Tot snel!
I feel for you! Lekker rustig aan doen en niet teveel balafsprakem hoor ;-) Niet goed voor je pootje, beterschap!
haha fucking autocorrect! hahahaha
Ooohneeee wat naar van je enkel!!!!! You still look good though:)
Sterkte lievie
Xxx
Wat vervelend van je enkel, beterschap. Wel mooi roze loopgips en tof dat je toch nog even naar Lowlands kon.
Oohh noo! Maar gelukkig met loopgips toch nog even een dagje Lowlands mee kunnen pakken! Snel weer helemaal beter en fit worden (en nog maar lekker een weekje geen blog hoor! je niet druk om maken!). Beterschap!
Maar je herfstgevoel herken ik wel. Gewoon weer even een fijne hoodie aan als je de deur uitloopt, lekker avondje bankhangen terwijl het regent… Soms zijn dat ook gewoon geluksmomentjes :)
Wat ontzettend balen dat je, je enkel hebt gebroken. Wat een nare ervaring met zo veel pijn en flauwvallen. Ik kan me goed voorstellen dat je, je dan even richt op je herstel! Helemaal prima toch! Wel fijn dat je toch nog een graantje hebt kunnen meepikken van Lowlands! Veel beterschap!
Balen van je enkel! Ik snap helemaal dat je daardoor niet hebt kunnen schrijven. Ik reageer niet zo vaak, maar lees graag je blog posts! Fijn dat je je weer beter voelt, en nog veel beterschap gewenst :)